2020.02.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.486.2019.2.EB
z 11 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 6 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2020 r. (data wpływu 7 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w ramach samofakturowania oraz prawa do odliczenia przez Spółkę podatku naliczonego z ww. faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w ramach samofakturowania oraz prawa do odliczenia przez Spółkę podatku naliczonego z ww. faktur. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 lutego 2020 r. o wskazanie skutków podatkowych, jakie Wnioskodawca chciałby wywieść w związku z otrzymaniem interpretacji, przeformułowanie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 oraz sformułowanie pytania nr 2, a także o własne stanowisko w odniesieniu do zadanych pytań oraz dodatkową opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [dalej: Spółka, Wnioskodawca] jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym także dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka specjalizuje się w świadczeniu usług transportowych całopojazdowych. W celu realizacji wskazanych usług Spółka zawiera umowy z innymi podmiotami świadczącymi usługi transportowe (tzw. przewoźnicy stali) lub też zleca wykonanie określonych usług transportowych podmiotom, z którymi nie ma podpisanych umów o stałej współpracy (tzw. przewoźnicy okazjonalni). Spółka współpracuje wyłącznie z przewoźnikami posiadającymi status czynnego podatnika VAT. W celu optymalizacji procesu rozliczeniowego swoich przewoźników, Spółka wdrożyła procedurę samofakturowania usług transportowych świadczonych przez przewoźników stałych, której prawidłowość została potwierdzona uzyskaną interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 20 sierpnia 2015 r. (sygn. (…)).

Obecnie Spółka chciałaby rozszerzyć procedurę samofakturowania, także na przewoźników okazjonalnych [dalej: Przewoźnik, Kontrahent]. W związku z tym, że z przewoźnikami okazjonalnymi Spółka nie podpisuje stałej umowy o współpracy, a jedynie zleca poszczególne transporty w różnym zakresie i czasie, Spółka chciałaby, aby zgoda na procedurę samofakturowania w przypadku przewoźników okazjonalnych była wyrażana w formie elektronicznej z wykorzystaniem tzw. Platformy. Platforma to internetowe narzędzie, które służy do komunikacji z przewoźnikami, tj. do przesyłania dokumentów transportowych, wystawiania faktur i/lub zamieszczania faktur wystawionych przez przewoźników, rozliczeń finansowych za wykonane usługi transportowe, etc. Dane do Platformy zabezpieczone są zindywidualizowanym loginem i hasłem, które to pozwalają na prewencję przed nieuprawnioną ingerencją osób trzecich.

Zgoda na samofakturowanie udzielana byłaby przez Przewoźnika poprzez kliknięcie w przycisk „wyrażam zgodę na samofakturowanie”. Uprzednio Kontrahent ma zapewnioną możliwość zapoznania się z procedurą samofakturowania – na Platformie tuż pod przyciskiem „wyrażam zgodę na samofakturowanie” znajdować się będzie aktywne hiperłącze, które po jego kliknięciu będzie odsyłało użytkownika do pełnej treści procedury samofakturowania. Klikając zgodę na samofakturowanie, Przewoźnik potwierdza, iż zapoznał się z procedurą samofakturowania i ją akceptuje.

Kontrahent w każdym momencie ma możliwość wycofania zgody na samofakturowanie poprzez złożenie pisemnego oświadczenia (żeby ograniczyć możliwość przypadkowego odkliknięcia przycisku „wyrażam zgodę na samofakturowanie”).

Procedura samofakturowania przewoźników okazjonalnych byłaby taka sama jak w przypadku przewoźników stałych (której prawidłowość stosowania potwierdziła interpretacja indywidualna). Po zakończeniu miesiąca kalendarzowego lub po zrealizowaniu na rzecz Spółki usługi transportowej, na bazie danych zawartych w systemie transportowym, będzie przygotowywana specyfikacja wykonanych przez danego Przewoźnika usług przewozowych wraz z podaniem skalkulowanej kwoty wynagrodzenia. Specyfikacja wykonanych usług wraz z przygotowaną na jej podstawie propozycją faktury będą zamieszczane na Platformie i udostępniane w ten sposób Kontrahentom. Po udostępnieniu dokumentów (specyfikacji wykonanych usług i propozycji faktury) Przewoźnik zostanie o tym poinformowany pocztą elektroniczną, telefonicznie lub za pośrednictwem wiadomości tekstowej. Następnie Przewoźnik będzie miał trzy dni robocze na akceptację dokumentów lub zgłoszenie ewentualnych uwag i nieprawidłowości. Akceptacja dokumentów będzie dokonywana poprzez kliknięcie w portalu przycisku „AKCEPTUJ” umieszczonego pod udostępnioną specyfikacją wykonanych usług i wygenerowaną na jej podstawie propozycją faktury. Natomiast zgłaszanie uwag i nieprawidłowości co do przedłożonych dokumentów będzie odbywało się drogą elektroniczną, za pośrednictwem Platformy. W sytuacji, gdy w wyznaczonym na akceptację dokumentów terminie Przewoźnik nie zaakceptuje dokumentów ani nie zgłosi uwag, Spółka (zgodnie z ustaloną procedurą) uzna, iż przewoźnik akceptuje treść udostępnionych dokumentów (milcząca akceptacja). Po zaakceptowaniu przez przewoźnika dokumentów (poprzez kliknięcie przycisku „AKCEPTUJ” lub poprzez milczącą akceptację), ostateczna faktura będzie wystawiana i przesyłana drogą elektroniczną do każdego Przewoźnika. Wnioskodawca dąży do tego, aby możliwie jak najwięcej faktur wystawianych w imieniu i na rzecz dostawcy usług było wystawianych i dostarczanych do przewoźników drogą elektroniczną.

Faktury wystawiane przez Spółkę, będącą nabywcą usług od Przewoźników, w systemie samofakturowania (tzw. faktury selfbillingowe) będą zawierały wszystkie niezbędne elementy wymienione w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, w tym wyraz „samofakturowanie”.

Ponadto w piśmie z dnia 3 lutego 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Spółka chciałaby wywieść następujące skutki prawne z otrzymania interpretacji indywidualnej:

fakt istnienia prawa Wnioskodawcy do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych w opisanym we wniosku o wydanie interpretacji zdarzeniu przyszłym – art. 106d ustawy o VAT wskazuje bowiem na określone przesłanki, które musza być spełnione, aby podatnik mógł wystawiać faktury w imieniu nabywcy; w szczególności Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie, że w sytuacji, której dochodzi do zawarcia umowy o samofakturowanie „w formie elektronicznej”, tj. poprzez kliknięcie przycisku „wyrażam zgodę na samofakturowanie”, spełnione są przesłanki do uzyskania prawa do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz nabywcy usług; oraz
fakt istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych w procesie samofakturowania opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Następnie Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na poniże pytania:

czy przed wystawieniem przez Wnioskodawcę faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych pomiędzy Wnioskodawcą a Przewoźnikami okazjonalnymi zostaną zawarte umowy w sprawie wystawiania przez Zainteresowanego faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych, w których zostaną określone procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez Przewoźników okazjonalnych;
czy nabywane usługi, które udokumentowane będą przez Wnioskodawcę wystawionymi fakturami w ramach samofakturowania służyć będą Zainteresowanemu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Ad. a)

Zdaniem Spółki, w opisanym we wniosku o interpretację zdarzeniu przyszłym będzie dochodziło do zawarcia umowy w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych. Umowa ta nie będzie jednak miała postaci materialnej – nie zostanie wydrukowana i podpisana odręcznie przez nabywcę, a będzie zawierana elektronicznie poprzez kliknięcie przez nabywcę przycisku „wyrażam zgodę na samofakturowanie”.

Ad. b)

Nabyte usługi udokumentowane fakturami, wystawionymi w procesie samofakturowania będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych. Dzięki zakupowi usług od Przewoźników okazjonalnych, Spółka będzie w stanie wykonać usługę transportową zleconą jej przez klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 3 lutego 2020 r.):

Czy w opisanym przez Spółkę we wniosku o interpretację procesie samofakturowania ma ona prawo, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT, do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz nabywcy?
Czy Spółka w przedstawionym we wniosku o interpretację procesie samofakturowania, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach przez nią wystawionych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 3 lutego 2020 r.):

Spółka, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT, ma prawo do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz nabywcy.
Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazanego na fakturach wystawionych w opisanym we wniosku procesie samofakturowania.

Przepisy mające zastosowanie w sprawie.

Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu – jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Natomiast, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”.

Zawarcie umowy w formie elektronicznej a wymogi ustawy o VAT.

Jednym z podstawowych warunków, jakie powinny być spełnione w procesie samofakturowania jest zawarcie umowy przez dostawcę i nabywcę usług w sprawie wystawiania faktur przez nabywcę. Ustawodawca wskazuje, że:

konieczna jest umowa,
umowa zawiera procedurę zatwierdzenia poszczególnych faktur selfbillingowych.

Intencją tak skonstruowanego przepisu jest, po pierwsze zapewnienie sprzedawcy usług wpływu na treść faktury dokumentującej jego sprzedaż, po drugie to, aby sprzedawca mógł zgodzić się (lub nie) na oddanie procesu fakturowania swoich usług do nabywcy usług. Aby możliwe było samofakturowanie w świetle przepisów ustawy o VAT, koniecznie jest zatem obopólne (tzw. przez nabywcę i dostawcę usług) wyrażenie zgody na ten proces i ustalenie akceptowalnych dla wszystkich warunków, na podstawie których sprzedawca usług ma prawo weryfikować, kwestionować, akceptować fakturę dokumentującą jego sprzedaż.

Ustawodawca nie precyzuje natomiast, jak ma wyglądać sama procedura samofakturowania, jakie elementy powinna zawierać umowa na samofakturowanie, ani formy, w jakiej powinna być zawarta. Istotne jest, aby istniało potwierdzenie, że intencją obu stron (dostawcy i nabywcy) jest przekazanie procesu fakturowania określonych usług do nabywcy, a dostawca w całym procesie ma zapewnione prawo weryfikacji i ewentualnej poprawy wystawianych faktur.

W ocenie Wnioskodawcy, proces samofakturowania, jaki miałby mieć zastosowanie w przypadku Przewoźników, jest zgodny ze wskazanymi powyżej wymogami. Między stronami będzie istniała umowa – wyrażona elektronicznie poprzez kliknięcie odpowiedniego przycisku „wyrażam zgodę na samofakturowanie” po uprzednim zapoznaniu się przez Kontrahenta z całą procedurą samofakturowania. Potwierdzeniem zawarcia takiej umowy, będzie znak wyboru wstawiony w odpowiednią kratkę na Platformie. Ponadto, intencja stron (dostawcy i nabywcy) co do stosowania procesu samofakturowania będzie odzwierciedlona także przez fakt, że:

Przewoźnik (dostawca usług transportowych) będzie przyjmował fakturę selfbillingową, ujmował ją w swoim rejestrze i deklaracji VAT oraz odprowadzał podatek należny VAT z tej faktury, natomiast
Wnioskodawca (nabywca usług transportowych) będzie rejestrował tą fakturę w swoim rejestrze i deklaracji VAT oraz będzie płacił wynagrodzenie widniejące na tej fakturze.

Wszystkie czynności realizowane przez strony transakcji będą potwierdzały zgodnie fakt przystąpienia do procesu samofakturowania.

W ocenie Spółki, skoro ustawodawca nie wskazał wprost, że umowa na samofakturowanie musi być zawarta w formie papierowej poprzez złożenie odręcznych podpisów, to dopuszczalna jest każda forma zawarcia umowy, w tym elektroniczna. Istotne, jest aby istniało potwierdzenie jej zawarcia (tu znak wyboru w polu „wyrażam zgodę na samofakturowanie”), a sama umowa zawierała procedurę zatwierdzania faktur selfbillingowych przez nabywcę.

W ocenie Wnioskodawcy, elektroniczna forma zawarcia umowy na samofakturowanie będzie wystarczająca dla wypełnienia wymogów ustawy o VAT.

Procedura samofakturowania.

Drugim z warunków koniecznych do wdrożenia samofakturowania jest istnienie procedury zatwierdzania faktur przez dostawcę usług. Tu istotne jest, aby dostawca miał zapewnioną możliwość weryfikacji faktury oraz jej zanegowania lub zaakceptowania.

Proces samofakturowania, jaki miałby być wdrożony w Spółce, gwarantuje powyższe prawa dla Przewoźnika. Kontrahent otrzymuje na początku jedynie projekt faktury, może go zaakceptować lub nie, może wskazać na konieczność naniesienia poprawek na taki projekt faktury i dopiero po akceptacji (także tej milczącej), generowana jest ostateczna faktura selfbillingowa. Ponadto, należy podkreślić, że nawet po wystawieniu już ostatecznej faktury może ona zostać skorygowana, jeśli któraś ze stron dostrzeże nieprawidłowości po czasie.

Wnioskodawca także zaznacza, że procedura samofakturowania dla Przewoźników okazjonalnych jest analogiczna jak procedura samofakturowania dla przewoźników stałych – a tej prawidłowość w świetle przepisów ustawy o VAT potwierdziła uprzednio uzyskana interpretacja indywidualna.

Stanowisko organów podatkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy, zwłaszcza w zakresie formy zawarcia umowy na samofakturowanie, znajduje także potwierdzenie w wydanych dotychczas interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 listopada 2018 r. (sygn. akt 0112-KDIL1-3.4012.585.2018.1.PR) stwierdzono, że „należy wskazać, że przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów, nie wskazując natomiast, jak procedura ta ma być określona. Jednocześnie należy wskazać, że przepisy w zakresie podatku VAT nie przewidują jakichkolwiek ograniczeń lub wymogów odnośnie sposobu zatwierdzania przez podatnika faktur, wystawionych w jego imieniu i na jego rzecz przez nabywcę, w procedurze samofakturowania. Strony umowy o samofakturowaniu mogą zatem w dowolny sposób kształtować formę zatwierdzenia poszczególnych faktur wystawianych przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika – sprzedawcy towarów. (...) Umowa jest czynnością prawną, którą zawiera się poprzez zgodne oświadczenia woli dwóch stron. Oświadczenie woli może być złożone w dowolnej formie, przez każde zachowanie się składającego oświadczenie woli, które ujawnia jego wolę w sposób dostateczny. Zatem umowy zawierane w formie ustnej stanowią, także prawnie skuteczne umowy. Jak wcześniej już wyjaśniono, przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania przez podatnika faktur, wystawionych w jego imieniu i na jego rzecz przez nabywcę dokonującego dostawy towarów, nie wskakując jak procedura ta ma być określona. Istotne jest, aby procedura akceptacji faktur została określona w umowie, która może być zawarta w formie ustnej, jednak ważne jest aby strony transakcji potrafiły udowodnić, że umowa taka została rzeczywiście wcześniej zawarta, i że sprzedawca zatwierdza poszczególne faktury według określonej przez strony procedury w tej umowie”.

Podobne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął w interpretacji indywidualnej z dnia 3 października 2018 r. (sygn. akt 0112-KDIL1-3.4012.473.2018.2.KB) gdzie uznał, że „przepisy ustawy nie przewidują jakichkolwiek wymagań co do formy i sposobu akceptacji faktur wystawionych w ramach tzw. samofakturowania. Tym samym, podmioty mogą swobodnie określać sposób i formę akceptacji poszczególnych faktur. Istotne jest wyłączenie, by przyjęta procedura akceptacji poszczególnych faktur została określona w umowie zawartej pomiędzy nabywcą a sprzedawcą towaru lub usługi. Skoro zatem, żaden przepis w zakresie podatku VAT nie określa, w jakiej konkretnie formie ma być dokonane zatwierdzenie faktur wystawionych w systemie samofakturowania, ani nie wskazuje żadnych niedopuszczalnych form zatwierdzania, należy przyjąć, że każda określona przez strony umowy o samofakturowaniu forma zatwierdzenia faktur jest dopuszczalna”.

Podsumowanie.

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Wnioskodawcy, planowany do wdrożenia przez nią proces samofakturowania dla przewoźników okazjonalnych wypełnia wymogi ustawy o VAT – zawarta zostanie umowa o samofakturowanie (w formie elektronicznej) i będzie istniała procedura zatwierdzania faktur przez dostawcę usług.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy przy tym podkreślić, że aby dana czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi zostać wykonywana przez podatnika tego podatku.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106d ust. 1 ustawy – podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

− jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy – ilekroć mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym (art. 2 pkt 32 ustawy).

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy – faktura powinna zawierać w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”.

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

− podatnik wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do art. 106l ust. 1 pkt 2 ustawy – w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:

na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika.

Stosownie do art. 106n ust. 1 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym także dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka specjalizuje się w świadczeniu usług transportowych całopojazdowych. W celu realizacji wskazanych usług Spółka zawiera umowy z innymi podmiotami świadczącymi usługi transportowe (tzw. przewoźnicy stali) lub też zleca wykonanie określonych usług transportowych podmiotom, z którymi nie ma podpisanych umów o stałej współpracy (tzw. przewoźnicy okazjonalni). Spółka współpracuje wyłącznie z przewoźnikami posiadającymi status czynnego podatnika VAT. W celu optymalizacji procesu rozliczeniowego swoich przewoźników, Spółka wdrożyła procedurę samofakturowania usług transportowych świadczonych przez przewoźników stałych, której prawidłowość została potwierdzona uzyskaną interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 20 sierpnia 2015 r. (sygn. (…)).

Obecnie Spółka chciałaby rozszerzyć procedurę samofakturowania, także na przewoźników okazjonalnych [Przewoźnik, Kontrahent]. W związku z tym, że z Przewoźnikami okazjonalnymi Spółka nie podpisuje stałej umowy o współpracy a jedynie zleca poszczególne transporty w różnym zakresie i czasie, Spółka chciałaby, aby zgoda na procedurę samofakturowania w przypadku przewoźników okazjonalnych była wyrażana w formie elektronicznej z wykorzystaniem tzw. Platformy. Platforma to internetowe narzędzie, które służy do komunikacji z przewoźnikami, tj. do przesyłania dokumentów transportowych, wystawiania faktur i/lub zamieszczania faktur wystawionych przez przewoźników, rozliczeń finansowych za wykonane usługi transportowe, etc. Dane do Platformy zabezpieczone są zindywidualizowanym loginem i hasłem, które to pozwalają na prewencję przed nieuprawnioną ingerencją osób trzecich.

Procedura samofakturowania przewoźników okazjonalnych byłaby taka sama jak w przypadku przewoźników stałych (której prawidłowość stosowania potwierdziła interpretacja indywidualna). Po zakończeniu miesiąca kalendarzowego lub po zrealizowaniu na rzecz Spółki usługi transportowej, na bazie danych zawartych w systemie transportowym, będzie przygotowywana specyfikacja wykonanych przez danego Przewoźnika usług przewozowych wraz z podaniem skalkulowanej kwoty wynagrodzenia. Specyfikacja wykonanych usług wraz z przygotowaną na jej podstawie propozycją faktury będą zamieszczane na Platformie i udostępniane w ten sposób Kontrahentom. Po udostępnieniu dokumentów (specyfikacji wykonanych usług i propozycji faktury) Przewoźnik zostanie o tym poinformowany pocztą elektroniczną, telefonicznie lub za pośrednictwem wiadomości tekstowej. Następnie Przewoźnik będzie miał trzy dni robocze na akceptację dokumentów lub zgłoszenie ewentualnych uwag i nieprawidłowości. Akceptacja dokumentów będzie dokonywana poprzez kliknięcie w portalu przycisku „AKCEPTUJ” umieszczonego pod udostępnioną specyfikacją wykonanych usług i wygenerowaną na jej podstawie propozycją faktury. Natomiast zgłaszanie uwag i nieprawidłowości co do przedłożonych dokumentów będzie odbywało się drogą elektroniczną, za pośrednictwem Platformy. W sytuacji, gdy w wyznaczonym na akceptację dokumentów terminie Przewoźnik nie zaakceptuje dokumentów ani nie zgłosi uwag, Spółka (zgodnie z ustaloną procedura) uzna, iż przewoźnik akceptuje treść udostępnionych dokumentów (milcząca akceptacja). Po zaakceptowaniu przez przewoźnika dokumentów (poprzez kliknięcie przycisku „AKCEPTUJ” lub poprzez milczącą akceptację), ostateczna faktura będzie wystawiana i przesyłana drogą elektroniczną do każdego Przewoźnika. Wnioskodawca dąży do tego, aby możliwie jak najwięcej faktur wystawianych w imieniu i na rzecz dostawcy usług było wystawianych i dostarczanych do przewoźników drogą elektroniczną.

W opisanym zdarzeniu przyszłym będzie dochodziło do zawarcia umowy w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych. Umowa ta nie będzie jednak miała postaci materialnej – nie zostanie wydrukowana i podpisana odręcznie przez nabywcę, a będzie zawierana elektronicznie poprzez kliknięcie przez nabywcę przycisku „wyrażam zgodę na samofakturowanie”. Nabyte usługi udokumentowane fakturami, wystawionymi w procesie samofakturowania będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych. Dzięki zakupowi usług od Przewoźników okazjonalnych, Spółka będzie w stanie wykonać usługę transportową zleconą jej przez klienta.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy w opisanym przez Spółkę procesie samofakturowania ma ona prawo, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych.

W tym miejscu należy wskazać, że art. 106d ustawy dotyczy instytucji tzw. „samofakturowania”. Przepis ten określa przypadki i warunki, których spełnienie pozwala na wystawianie faktur dokumentujących dostawy towarów i świadczenie usług przez podmioty inne niż wykonujące sprzedaż. Takim podmiotem może być przykładowo nabywca towarów lub usług. Pomimo więc, że zgodnie z ogólną regułą, to podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczących usługę wystawia fakturę dokumentującą daną transakcję, to jednak w myśl ww. przepisu ustawy, funkcja ta może zostać powierzona także nabywcy towarów lub usług.

Wystawianie faktur w procesie „samofakturowania” może zostać zastosowane pod warunkiem istnienia wcześniej zawartej (a zatem zawartej przed wystawieniem pierwszej faktury przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika dokonującego sprzedaży) umowy. Ustawodawca nie określa żadnych – poza jednym – elementów, które umowa ta powinna zawierać. Ww. elementem, który powinien zostać ujęty w przedmiotowej umowie jest określenie procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, w imieniu i na rzecz którego faktury są wystawiane.

Należy wskazać, że przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, nie wskazują natomiast, jak procedura ta ma być określona. Jednocześnie należy wskazać, że przepisy w zakresie podatku VAT nie przewidują jakichkolwiek ograniczeń lub wymogów odnośnie sposobu zatwierdzania przez podatnika faktur, wystawionych w jego imieniu i na jego rzecz przez nabywcę, w procedurze samofakturowania. Strony umowy o samofakturowaniu mogą zatem w dowolny sposób kształtować formę zatwierdzania poszczególnych faktur wystawianych przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika ‒ sprzedawcy towarów lub usług.

Jednakże, w najlepszym interesie podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę jest to, aby procedura ta była właściwie określona i przestrzegana, albowiem wystawienie faktury przez nabywcę towaru lub usługi oznacza określenie kwoty podatku należnego po stronie podatnika, który dokonał dostawy towarów lub wyświadczył usługę. W sytuacji, gdy nabywca nie przedstawi faktury do akceptacji sprzedawcy, to i tak sprzedawca nie będzie zwolniony z obowiązku odprowadzenia podatku należnego z tytułu dokonanej dostawy lub wyświadczonej usługi.

W tym miejscu należy wskazać, że umowa jest czynnością prawną, którą zawiera się poprzez zgodne oświadczenia woli dwóch stron. Oświadczenie woli może być złożone w dowolnej formie, przez każde zachowanie się składającego oświadczenie woli, które ujawnia jego wolę w sposób dostateczny. Zatem umowy zawierane w formie elektronicznej, stanowią także prawnie skuteczne umowy.

Należy wskazać ponadto, że zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, ważne jest aby strony transakcji potrafiły udowodnić, że umowa taka została zawarta i że sprzedawca zatwierdza poszczególne faktury według określonej przez strony zasady. Istotne jest także określenie właściwej procedury akceptacji faktur przez sprzedawcę. Bowiem jak już wyżej wskazano w sytuacji, gdy nabywca nie przedstawi faktury do akceptacji sprzedawcy, to i tak dostawca nie będzie zwolniony z obowiązku odprowadzenia podatku należnego z tytułu dokonanej dostawy.

W analizowanej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – zgoda na procedurę samofakturowania w przypadku przewoźników okazjonalnych będzie wyrażana w formie elektronicznej z wykorzystaniem tzw. Platformy, która zabezpieczona jest zindywidualizowanym loginem i hasłem (co pozwala na prewencję przed nieuprawnioną ingerencją osób trzecich). Ponadto zgoda ta wyrażona będzie poprzez kliknięcie w przycisk „wyrażam zgodę na samofakturowanie”. Z opisu sprawy wynika również, że uprzednio Kontrahent ma zapewnioną możliwość zapoznania się z procedurą samofakturowania – na Platformie tuż pod przyciskiem „wyrażam zgodę na samofakturowanie” znajdować się będzie aktywne hiperłącze, które po jego kliknięciu będzie odsyłało użytkownika do pełnej treści procedury samofakturowania. Klikając zgodę na samofakturowanie, Przewoźnik potwierdza, iż zapoznał się z procedurą samofakturowania i ją akceptuje. Kontrahent w każdym momencie ma możliwość wycofania zgody na samofakturowanie poprzez złożenie pisemnego oświadczenia (żeby ograniczyć możliwość przypadkowego odkliknięcia przycisku „wyrażam zgodę na samofakturowanie”).

Ponadto, jak wcześniej już wyjaśniono, przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, nie wskazując jak procedura ta ma być określona. Istotne jest, aby procedura akceptacji faktur została określona w umowie, która może być zawarta również w formie elektronicznej, jednak ważne jest aby strony transakcji potrafiły udowodnić, że umowa taka została rzeczywiście wcześniej zawarta, i że sprzedawca zatwierdza poszczególne faktury według określonej przez strony procedury w tej umowie.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że procedura samofakturowania przewoźników okazjonalnych byłaby taka sama jak w przypadku przewoźników stałych (której prawidłowość stosowania potwierdziła interpretacja indywidualna). Po zakończeniu miesiąca kalendarzowego lub po zrealizowaniu na rzecz Spółki usługi transportowej, na bazie danych zawartych w systemie transportowym, będzie przygotowywana specyfikacja wykonanych przez danego Przewoźnika usług przewozowych wraz z podaniem skalkulowanej kwoty wynagrodzenia. Specyfikacja wykonanych usług wraz z przygotowaną na jej podstawie propozycją faktury będą zamieszczane na Platformie i udostępniane w ten sposób Kontrahentom. Po udostępnieniu dokumentów (specyfikacji wykonanych usług i propozycji faktury) Przewoźnik zostanie o tym poinformowany pocztą elektroniczną, telefonicznie lub za pośrednictwem wiadomości tekstowej. Następnie Przewoźnik będzie miał trzy dni robocze na akceptację dokumentów lub zgłoszenie ewentualnych uwag i nieprawidłowości. Akceptacja dokumentów będzie dokonywana poprzez kliknięcie w portalu przycisku „AKCEPTUJ” umieszczonego pod udostępnioną specyfikacją wykonanych usług i wygenerowaną na jej podstawie propozycją faktury. Natomiast zgłaszanie uwag i nieprawidłowości co do przedłożonych dokumentów będzie odbywało się drogą elektroniczną, za pośrednictwem Platformy. W sytuacji, gdy w wyznaczonym na akceptację dokumentów terminie Przewoźnik nie zaakceptuje dokumentów ani nie zgłosi uwag, Spółka (zgodnie z ustaloną procedurą) uzna, iż przewoźnik akceptuje treść udostępnionych dokumentów (milcząca akceptacja). Po zaakceptowaniu przez przewoźnika dokumentów (poprzez kliknięcie przycisku „AKCEPTUJ” lub poprzez milczącą akceptację), ostateczna faktura będzie wystawiana i przesyłana drogą elektroniczną do każdego Przewoźnika. Faktury wystawiane przez Spółkę, będącą nabywcą usług od Przewoźników, w systemie samofakturowania (tzw. faktury selfbillingowe) będą zawierały wszystkie niezbędne elementy wymienione w art. 106e ust. 1 ustawy, w tym wyraz „samofakturowanie”.

Ponadto – jak wskazano w opisie sprawy – będzie dochodziło do zawarcia umowy w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych. Umowa ta nie będzie jednak miała postaci materialnej – nie zostanie wydrukowana i podpisana odręcznie przez nabywcę, a będzie zawierana elektronicznie poprzez kliknięcie przez nabywcę przycisku „wyrażam zgodę na samofakturowanie”.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro w analizowanej sprawie zgoda na procedurę samofakturowania w przypadku przewoźników okazjonalnych będzie wyrażana w formie elektronicznej z wykorzystaniem tzw. Platformy, a ponadto Przewoźnik klikając zgodę na samofakturowanie, potwierdza, iż zapoznał się z procedurą samofakturowania i ją akceptuje, zawierane przez Spółkę z Kontrahentami upoważnienia do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Spółki będą stanowić umowy spełniające warunki wskazane w art. 106d ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w opisanym przez Spółkę procesie samofakturowania Wnioskodawca będzie miał prawo, zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych (kontrahentów) świadczących usługi na rzecz Zainteresowanego.

W tym miejscu tut. Organ wskazuje, że sformułowanie użyte przez Wnioskodawcę w pytaniu oznaczonym nr 1 oraz częściowo w stanowisku, tj. „(…) ma ona prawo (…) do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz nabywcy” uznano za oczywistą omyłkę pisarską.

Z opisu sprawy oraz z części stanowiska Wnioskodawcy jasno wynika, że wystawia on faktury w imieniu i na rzecz Przewoźników. O czym świadczą np. użyte w opisie zdarzenia sformułowania: „Po zaakceptowaniu przez przewoźnika dokumentów (poprzez kliknięcie przycisku „AKCEPTUJ” lub poprzez milczącą akceptację), ostateczna faktura będzie wystawiana i przesyłana drogą elektroniczną do każdego Przewoźnika. Wnioskodawca dąży do tego, aby możliwie jak najwięcej faktur wystawianych w imieniu i na rzecz dostawcy usług było wystawianych i dostarczanych do przewoźników drogą elektroniczną”, czy też: ”(…) w opisanym we wniosku o interpretację zdarzeniu przyszłym będzie dochodziło do zawarcia umowy w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych”.

Również we własnym stanowisku w sprawie Zainteresowany wielokrotnie wskazał, że: „(…) proces samofakturowania, jaki miałby mieć zastosowanie w przypadku Przewoźników, jest zgodny ze wskazanymi powyżej wymogami. (…) Przewoźnik (dostawca usług transportowych) będzie przyjmował fakturę selfbillingową, ujmował ją w swoim rejestrze i deklaracji VAT oraz odprowadzał podatek należny VAT z tej faktury”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółka w przedstawionym procesie samofakturowania, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach przez nią wystawionych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt 5 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego.

Zatem, w przypadku faktur wystawianych przez nabywcę w ramach tzw. samofakturowania warunkiem obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tych faktur jest zaakceptowanie danej faktury przez podmiot, w imieniu i na rzecz którego faktura ta została wystawiona.

Jak wynika z opisu sprawy, specyfikacja wykonanych usług wraz z przygotowaną na jej podstawie propozycją faktury będą zamieszczane na Platformie i udostępniane w ten sposób Kontrahentom. Po udostępnieniu dokumentów (specyfikacji wykonanych usług i propozycji faktury) Przewoźnik zostanie o tym poinformowany pocztą elektroniczną, telefonicznie lub za pośrednictwem wiadomości tekstowej. Następnie Przewoźnik będzie miał trzy dni robocze na akceptację dokumentów lub zgłoszenie ewentualnych uwag i nieprawidłowości. Akceptacja dokumentów będzie dokonywana poprzez kliknięcie w portalu przycisku „AKCEPTUJ” umieszczonego pod udostępnioną specyfikacją wykonanych usług i wygenerowaną na jej podstawie propozycją faktury. Natomiast zgłaszanie uwag i nieprawidłowości co do przedłożonych dokumentów będzie odbywało się drogą elektroniczną, za pośrednictwem Platformy. W sytuacji, gdy w wyznaczonym na akceptację dokumentów terminie Przewoźnik nie zaakceptuje dokumentów ani nie zgłosi uwag, Spółka (zgodnie z ustaloną procedura) uzna, iż przewoźnik akceptuje treść udostępnionych dokumentów (milcząca akceptacja). Po zaakceptowaniu przez przewoźnika dokumentów (poprzez kliknięcie przycisku „AKCEPTUJ” lub poprzez milczącą akceptację), ostateczna faktura będzie wystawiana i przesyłana drogą elektroniczną do każdego Przewoźnika.

Ponownie należy podkreślić, że przepisy ustawy nie przewidują jakichkolwiek wymagań co do formy i sposobu akceptacji faktur wystawionych w ramach tzw. samofakturowania. Tym samym, podmioty mogą swobodnie określać sposób i formę akceptacji poszczególnych faktur. Istotne jest wyłącznie, by przyjęta procedura akceptacji poszczególnych faktur została określona w umowie zawartej pomiędzy nabywcą a sprzedawcą towaru lub usługi. Skoro zatem, żaden przepis w zakresie podatku VAT nie określa, w jakiej konkretnie formie ma być dokonane zatwierdzenie faktur wystawionych w systemie samofakturowania, ani nie wskazuje żadnych niedopuszczalnych form zatwierdzania, należy przyjąć, że każda określona przez strony umowy o samofakturowaniu forma zatwierdzania faktur jest dopuszczalna.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że faktury wystawione przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Przewoźników okazjonalnych, gdy ich zatwierdzenie następuje zgodnie z procedurami wskazanymi w opisie sprawy – w tym w sposób milczący – a nabywane usługi będą wykorzystywane – jak wskazała Spółka – do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, upoważniają Wnioskodawcę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tych faktur.

Podsumowując, Spółka w przedstawionym procesie samofakturowania, będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach przez nią wystawionych, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin