Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.528.2019.1.MR
z 11 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

1. wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu niemieckiego i szwajcarskiego za prawo do korzystania z Oprogramowania nie mieści się w katalogu wypłat wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (Pytanie 1) – jest prawidłowe;
2. zapłata wynagrodzenia za prawo do korzystania z Oprogramowania nie powoduje obowiązku pobrania i wpłacania podatku u źródła oraz składania informacji zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 ustawy o CIT - (Pytanie 2) – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy: wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu niemieckiego i szwajcarskiego za prawo do korzystania z Oprogramowania nie mieści się w katalogu wypłat wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz zapłata wynagrodzenia za prawo do korzystania z Oprogramowania nie powoduje obowiązku pobrania i wpłacania podatku u źródła oraz składania informacji zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest przedsiębiorstwem handlowym z siedzibą w Polsce i należy do międzynarodowej Grupy, która zajmuje się sprzedażą hurtową i detaliczną produktów żywnościowych w Europie.

Przedmiotem działalności Spółki jest handel artykułami spożywczymi i konsumpcyjnymi wszelkiego rodzaju oraz prowadzenie placówek handlowych o dużej powierzchni na terenie Polski. Spółka prowadzi swoją działalność poprzez sieć hal sprzedaży, które oferują pełne zaopatrzenie dla gastronomii, hotelarstwa, handlu detalicznego, kiosków, sklepów na stacjach benzynowych, obsługi imprez, barów, kuchni, stołówek i innych podmiotów prowadzących działalność gastronomiczną.

Na potrzeby bieżącej działalności Spółka nabywa od podmiotów należących do międzynarodowej Grupy prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego wytworzonego lub nabytego przez te podmioty od zewnętrznych dostawców.

Żaden z podmiotów udzielających Wnioskodawcy prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego nie prowadzi działalności poprzez położony na terytorium Polski zakład. Spółka jest w posiadaniu certyfikatów potwierdzających rezydencję podatkową podmiotów udzielających prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego (w tym wspólników podmiotu niemieckiego prowadzącego działalność w formie prawnej odpowiadającej polskiej spółce jawnej).

Rodzaje nabywanego oprogramowania komputerowego (dalej: Oprogramowanie) można zasadniczo podzielić na dwie kategorie:

1. system komputerowy gospodarki towarami na potrzeby zarządzania dużymi marketami samoobsługowymi
   
   

Wskazany system został opracowany przez niemiecki podmiot powiązany z Wnioskodawcą. Podmiot niemiecki, od którego Wnioskodawca nabywa prawo do korzystania z systemu prowadzi działalność gospodarczą jako spółka jawna. Wspólnikami spółki jawnej są:

• spółka niemiecka, pod względem statusu prawnego odpowiadająca polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością,
  

• spółka szwajcarska, pod względem statusu prawnego odpowiadająca polskiej spółce akcyjnej.
  
  
  

Udostępniany system obejmuje unikalne oprogramowania gospodarki towarami (tzw. system...) wraz z instrukcjami roboczymi dotyczącymi gospodarki towarami oraz określonymi blokami funkcyjnymi.

Z uwagi na fakt, iż oprogramowanie posiada unikatowe właściwości oraz ma istotny wpływ na budowanie przewagi konkurencyjnej dużych marketów samoobsługowych na rynku, Spółka zawarła umowę na jego udostępnienie i wdrożenie w Spółce systemu gospodarki towarami. Na podstawie zawartej umowy, podmiot powiązany zobowiązał się udostępnić Spółce oprogramowanie i dopasować je do warunków, w których działa Spółka w Polsce. Z tytułu korzystania z systemu Spółka zobowiązała się płacić na rzecz podmiotu powiązanego opłatę.

System gospodarki towarami obejmuje:

1. oprogramowanie do tworzenia baz danych z danych wprowadzanych przez Wnioskodawcę dotyczących produktów, dostawców i klientów;
2. oprogramowanie programów roboczych składające się z modułów przyjęcia towaru, kontroli rachunków, prowadzenia stanów towarów, oznaczenia towarów, dyspozycji towarów, fakturowania, obsługi kas, pisania zleceń, zakupu, sprzedaży towarów i doradztwa dla klientów i służb zewnętrznych;
3. oprogramowanie statystyki i sprawozdawczości składające się ze statystki grup towarów, analizy słabych punktów, analizy stanów towarów i branżowej statystyki klientów.
   
   

Ponadto w zamian za ponoszoną opłatę w ramach praw do użytkowania Spółka uzyskuje dostęp do:

1. systemu zastępczego - w przypadku powstania uszkodzenia w systemie administracji centralnej (systemie ….), Spółka może być postawiona do jego dyspozycji, co pozwoli na kontynuowanie pracy poszczególnych marketów Spółki;
2. bazy danych do przetwarzania danych w związku z użytkowaniem programu …przez Spółkę.
   
   

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej przez Wnioskodawcę z podmiotem powiązanym, Wnioskodawca uzyskał prawo do korzystania z systemu na okres obowiązywania umowy. Dostęp polega na udzieleniu Spółce określonej ilości tzw. licencji użytkownika. Użytkowanie systemu jest ograniczone do prowadzenia gospodarki magazynowej w sklepach wielkopowierzchniowych należących do Spółki. Wnioskodawca zgodnie z postanowieniami umowy nie jest uprawniony do przekazywania lub udostępniania oprogramowania lub jego części podmiotom trzecim. Ponadto, Wnioskodawca nie może tworzyć w oparciu o otrzymany system odrębnych rozwiązań oraz powielać otrzymanych w związku z udostępnieniem systemu materiałów pisemnych. W przypadku wypowiedzenia umowy, Spółka co do zasady nie ma prawa do dalszego korzystania z oprogramowania. Wyłącznie Spółka ma prawo do posiadania urządzeń oraz materiałów roboczych oraz ich kopii, na których znajduje się udostępniony system. Umowa przewiduje również możliwość kupna oprogramowania na własność Wnioskodawcy, niemniej dotychczas nie skorzystano z tej możliwości, nie przewiduje się również kupna w najbliższym czasie.

Wnioskodawca korzystał z systemu w poprzednich latach podatkowych oraz ma zamiar korzystać z niego również w latach przyszłych.

2. Prawo do korzystania z programów operacyjnych, aplikacji biurowych oraz systemu księgowego wykorzystywanych w bieżącej działalności Wnioskodawcy
   
   

W ramach grupy kapitałowej, w której funkcjonuje Wnioskodawca, rozwiązania informatyczne, tj. w szczególności oprogramowanie pochodzi z lub jest dostarczane na poziomie Grupy. Łącząc zapotrzebowanie zgłaszane przez różne podmioty z grupy, podmiot dominujący w ramach Grupy ma silniejszą pozycję negocjacyjną i może uzyskać korzystniejsze warunki w transakcjach z zewnętrznymi dostawcami rozwiązań informatycznych dla wielu użytkowników.

W konsekwencji, Spółka na podstawie dwóch odrębnych umów nabywa od szwajcarskiego podmiotu prawo do korzystania z następujących rozwiązań informatycznych:

1. Oprogramowanie typu …., w tym m.in. następujące moduły:
   • Finanse,
     
   • Kontroling,
     
   • Nieruchomości,
     
   • Sprzedaż i dystrybucja,
     
   • Gospodarka materiałowa,
     
   • Analiza zyskowności,
     
   • Zarządzanie łańcuchami dostaw,
     
   • Zarządzanie gotówką,
     
   • Zarządzanie finansami,
     
   • Przepływ faktur,
     
   • Skanowanie/rozpoznawanie obrazów,
     
   • Zarządzanie płynnością,
     
   • Konsolidacja,
     
   • Raportowanie podatkowe.
     
2. Oprogramowanie biurowe ….obejmujące w szczególności:
   • System operacyjny,
     
   • Pakiet aplikacji biurowych tzw. office.
     
   
   

Zarówno w przypadku oprogramowania typu … jak i oprogramowania biurowego, Wnioskodawca uzyskuje od podmiotu szwajcarskiego określoną liczbę tzw. licencji użytkownika.

W stosunku do udostępnianych rozwiązań informatycznych podmiot szwajcarski posiada prawo własności lub inny tytuł umowny korzystania z oprogramowania i udzielania na nie licencji.

Prawo do korzystania z rozwiązań informatycznych uzyskane przez Wnioskodawcę ma charakter niewyłączny i nieprzenoszalny. Spółka może korzystać z rozwiązań informatycznych wyłącznie do użytku własnego, w szczególności Spółce bez uprzedniej pisemnej zgody podmiotu szwajcarskiego nie wolno zbywać rozwiązań informatycznych, ani udzielać na nie dalszych licencji osobom trzecim, w całości ani w części, w jakiejkolwiek formie, niezależnie od tego czy będzie to forma zmodyfikowana czy pierwotna rozwiązań informatycznych.

Wnioskodawca korzystał z oprogramowania typu… oraz oprogramowania biurowego w poprzednich latach podatkowych oraz ma zamiar korzystać z nich również w latach przyszłych.

Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku wskazał także dane zagranicznych osób prawnych biorących udział w transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę do podmiotu niemieckiego i podmiotu szwajcarskiego za prawo do korzystania z Oprogramowania nie mieści się w katalogu wypłat wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1) Ustawy o CIT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca w związku z zapłatą wynagrodzenia za prawo do korzystania z Oprogramowania nie ma obowiązku pobierania i wpłacania podatku u źródła oraz składania informacji zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 Ustawy o CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę do podmiotu niemieckiego i podmiotu szwajcarskiego za prawo do korzystania z Oprogramowania nie mieści się w katalogu wypłat wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1) Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym o osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.; dalej: Ustawa o CIT).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1) Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników nieposiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji pojęcia „praw autorskich lub praw pokrewnych”. Zagadnienie to zostało natomiast uregulowane w Ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „Ustawa o prawach autorskich”).

Jak wskazano w art. 1 ust. 1 Ustawy o prawach autorskich, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z ust. 2 pkt 1) cytowanego art. 1 Ustawy o prawach autorskich, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Zakres ochrony przyznany programom komputerowym jako przedmiotowi praw autorskich określono szczegółowo w rozdziale 7 Ustawy o prawach autorskich („Przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych”).

W myśl art. 74 ust. 1 Ustawy o prawach autorskich, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze Ustawy o prawach autorskich, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Jednocześnie jak wskazano w treści art. 74 ust. 4 Ustawy o prawach autorskich, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
   
   

Z powyższego przepisu zdaniem Wnioskodawcy wynika, jakiego rodzaju uprawnienia wiążą się z uzyskaniem prawa autorskiego do programu komputerowego.

Kwalifikacja należności wypłacanych przez Wnioskodawcę do odpowiedniej kategorii przychodów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1) Ustawy o CIT zależy od zakresu praw, jakie Wnioskodawca nabywa w ramach uzyskania prawa do korzystania z Oprogramowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zakres prawa do korzystania z Oprogramowania odpowiada tzw. licencji użytkownika końcowego (ang. end user’s license), który nie jest tożsamy z katalogiem uprawnień wskazanych w art. 74 ust. 4 Ustawy o prawach autorskich. W takim przypadku nie może być zatem mowy o przeniesieniu praw autorskich, w szczególności przy uwzględnieniu faktu, iż Spółka jest jedynie użytkownikiem Oprogramowania, wykorzystującym je na potrzeby własnej działalności gospodarczej bez możliwości dalszego jego udostępniania.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku iż wynagrodzenie wypłacane podmiotowi niemieckiemu oraz podmiotowi szwajcarskiemu za prawo do użytkowania Oprogramowania (a nie prawo autorskie lub prawo pokrewne do Oprogramowania) nie stanowi przychodu wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 1) Ustawy o CIT, ponieważ udzielenie prawa do korzystania z programu komputerowego jako użytkownik końcowy nie zostało wskazane w treści tego przepisu.

Na potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym nabywane prawo do użytkowania Oprogramowania nie stanowi tytułu wskazanego w treści art. 21 ust. pkt 1) Ustawy o CIT, Wnioskodawca pragnie przytoczyć tezy przykładowych interpretacji prawa podatkowego:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 września 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.304.2019.2.EN, w której organ interpretacyjny potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „przychody z tytułu umożliwienia korzystania z Oprogramowania w formie licencji tzw. użytkownika końcowego nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności przychód z tytułu należności za Oprogramowania nie stanowi przychodu z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych - w konsekwencji nie będzie objęty reżimem poboru podatku u źródła ”,
  

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 sierpnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.279.2019.2.JS, w której organ interpretacyjny potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „licencje użytkownika końcowego (tzw. end-user), które są nabywane jedynie na własny użytek jednostki, nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT i w opinii Spółki ani nie stanowią one należności licencyjnych (z praw autorskich lub praw pokrewnych), ani nie kwalifikują się do katalogu usług niematerialnych. Powyższe regulacje dotyczą bowiem licencji sensu stricto, a nie odmiennej instytucji jaką są licencje użytkownika końcowego ”,
  

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.165.2019.1.BG, W której organ interpretacyjny wskazał, iż: „należności z tytułu usług udostępnienia oprogramowania oraz udostępnienia prawa do użytkowania systemu A oraz systemu B (tj. opłaty licencyjne, opłaty za dostarczenie nośników danych, opłaty za karty dostępowe) na własny użytek oraz na użytek podmiotów zewnętrznych, nie stanowią należności licencyjnych (nie dochodzi bowiem - co wynika z opisu sprawy do przeniesienia praw autorskich) na podstawie przepisów art. 21 ustawy o CIT”,
  

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 maja 2019 r., sygn. 0111- KDIB1-2.4010.74.2019.2.MS, w której organ interpretacyjny wskazał, iż: „należności z tytułu nabycia Oprogramowania na własny użytek oraz na użytek podmiotów z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 updop. W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz pomiotów zagranicznych”.
  
  
  

Reasumując, uwzględniając powołane powyżej przepisy oraz interpretacje prawa podatkowego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę do podmiotu niemieckiego i podmiotu szwajcarskiego za prawo do korzystania z Oprogramowania nie mieści się w katalogu wypłat wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1) Ustawy o CIT.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z zapłatą wynagrodzenia za prawo do korzystania z Oprogramowania Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania i wpłacania podatku u źródła oraz składania informacji zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 Ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 Ustawy o CIT, płatnicy (dokonujący m.in. wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 - przyp. Wnioskodawcy), przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym (...) pobrano podatek (...) na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Ponadto, zgodnie z powołanym art. 26 ust. 3 Ustawy o CIT płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom nieposiadającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku sporządzone według ustalonego wzoru.

Z treści powołanego przepisu wynika, iż wskazany w jego treści obowiązek poboru i wpłaty podatku, jak również przesłania informacji do podatnika i urzędu skarbowego informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku sporządzone według ustalonego wzoru występuje w przypadku dokonania wypłat z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z faktem, iż zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie wypłacane przez niego do podmiotu niemieckiego i podmiotu szwajcarskiego za prawo do korzystania z Oprogramowania nie mieści się w katalogu wypłat wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1) Ustawy o CIT, nie będzie on objęty obowiązkami wynikającymi z treści art. 26 ust. 3 Ustawy o CIT.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca pragnie przytoczyć tezy przykładowych interpretacji prawa podatkowego:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.205.2019.4.BKD, w której organ interpretacyjny wskazał, że: „gdy określony podmiot nie dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust 1 updop to nie ma obowiązku wypełniania formularza IFT - 2/1FT-2R (...) Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że skoro płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz spółki niemieckiej nie stanowią należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 updop to tym samym Wnioskodawca nie dokonuje wypłat należności z tytułu należności objętych zakresem tego przepisu. W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji IFT-2/2R i złożenia jej do właściwego urzędu skarbowego ”,
  

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 maja 2019 r., sygn. 0111- 0111-KDIB1-2.4010.74.2019.2.MS, w której organ interpretacyjny wskazał, że: „należności z tytułu nabycia Oprogramowania na własny użytek oraz na użytek podmiotów z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 updop. W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz pomiotów zagranicznych (...) Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że jeżeli określony podmiot nie jest obowiązany do poboru podatku u źródła, nie ma również obowiązku do wykazywania dokonywanych wypłat w deklaracji 1FT-2R za rok, w którym zostały dokonane wypłaty”.
  
  
  

Reasumując, uwzględniając powołane powyżej przepisy oraz interpretacje prawa podatkowego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku z zapłatą wynagrodzenia za prawo do korzystania z Oprogramowania Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania i wpłacania podatku u źródła oraz składania informacji zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 Ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia czy:

1. wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu niemieckiego i szwajcarskiego za prawo do korzystania z Oprogramowania nie mieści się w katalogu wypłat wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (Pytanie 1) – jest prawidłowe;
2. zapłata wynagrodzenia za prawo do korzystania z Oprogramowania nie powoduje obowiązku pobrania i wpłacania podatku u źródła oraz składania informacji zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 ustawy o CIT - (Pytanie 2) – jest prawidłowe.
   
   

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji indywidualnych oraz wyrokach w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te oraz wyroki, co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wpływu wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…. za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.