Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.806.2019.2.MK
z 11 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu budynku mieszkalnego na rzecz Spółki w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych jej pracowników, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu budynku mieszkalnego na rzecz Spółki w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych jej pracowników, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 stycznia 2020 r. w zakresie doprecyzowania sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

K.K. („Wnioskodawca”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą („JDG”) zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”), posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawca prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów oraz jest polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca w ramach JDG prowadzi działalność gospodarczą związaną m. in. z wynajmem i dzierżawą maszyn i urządzeń budowlanych (PKD 77.32.Z), prowadzenia robót w zakresie: budowy dróg i autostrad (PKD 42.11.Z), dróg szynowych i kolei podziemnej (PKD 42.12.Z) oraz mostów i tuneli (PKD 42.13.Z) oraz transportem drogowym towarów (PKD 49.41 .Z).

Wnioskodawca jest również jednym z dwóch wspólników w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka”), w której pełni funkcje prokurenta. Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie robót związanych z budową dróg szynowych i kolei podziemnej (PKD 42.12.Z).

Wnioskodawca jest także właścicielem zabudowanej nieruchomości gruntowej w ... („Budynek”). Budynek stanowi wolnostojący dom jednorodzinny (mieszkalny), który został nabyty w 2018 r. a transakcja była zwolniona z VAT. Budynek nigdy nie stanowił majątku wykorzystywanego w JDG oraz nie został ujęty w ewidencji środków trwałych. Nabycie Budynku zostało sfinansowane kredytem bankowym zabezpieczonym hipoteką na rzecz kredytodawcy (banku). W ostatnim kwartale 2019 r. Budynek został na podstawie umowy najmu, w ramach tzw., najmu prywatnego, wynajęty do Spółki.

Spółka zatrudnia ponad 70 pracowników, w tym obcokrajowców („Pracownicy”) i wykorzystuje Budynek dla części z nich wyłącznie dla celów mieszkaniowych. Budynek udostępniony został Pracownikom zgodnie z jej zapotrzebowaniem. Pracownicy mogą realizować w Budynku swoje potrzeby mieszkaniowe na czas pracy u Wnioskodawcy, Spółka udostępniła im bowiem wszystkie powierzchnie użytkowe do swobodnego użytku.

Spółka nie ma prawa przeprowadzać w obrębie Budynku budowy, rozbudowy, rozbiórki, wyburzania całości lub części ścian działowych itp. - bez uprzedniej zgody Wnioskodawcy.

Spółka jest obowiązana korzystać z Budynku zgodnie z jego przeznaczeniem oraz ogólnie przyjętymi zwyczajami, w sposób nie przeszkadzający w korzystaniu pozostałym użytkownikom, sąsiadom lub osobom trzecim.

W umowie najmu Spółka jako najemca zobowiązała się do:

• terminowego regulowania zobowiązania pieniężne określone w niniejszej umowie najmu, bez odliczeń i potrąceń;
  

• przejęcia pełnej odpowiedzialności za wydany Budynek;
  

• zezwolenia Wnioskodawcy na wejście do Budynku w celu sprawdzenia jego stanu, dokonania inwentaryzacji oraz wykonywania wszelkich praw zastrzeżonych dla wynajmującego w umowie. Wszelkie prawa wejścia do Budynku przysługujące Wnioskodawcy przysługują także wszelkim osobom przez niego upoważnionym, w tym jego pracownikom i wykonawcom;
  

• utrzymywania na własny koszt Budynku w zakresie drobnych napraw, a także wymieniać zużyte i naprawiać na bieżąco znajdujące się w nich akcesoria i stałe elementy wykończenia w zakresie zgodnym z przepisami Kodeksu cywilnego;
  

• powiadomienia Wnioskodawcy bez zbędnej zwłoki o wszelkich szkodach w Budynku oraz podejmowania odpowiednich działań niezbędne dla zmniejszenia zakresu szkód w Budynku.
  

• nie przeprowadzania w obrębie Budynku budowy, rozbudowy, rozbiórki, wyburzania całości lub części ścian działowych itp. - bez uprzedniej zgody Wnioskodawcy.
  

• korzystania z Budynku zgodnie z jego przeznaczeniem oraz ogólnie przyjętymi zwyczajami, w sposób nie przeszkadzający w korzystaniu pozostałym użytkownikom, sąsiadom lub osobom trzecim.
  

• do spełnienia wszystkich wymogów sanitarnych, przeciwpożarowych, bhp, wynikających z ogólnie obowiązujących przepisów.
  
  

Do czasu wydania interpretacji indywidualnej Wnioskodawca będzie wynajmował Spółce Budynek ze stawką 23% VAT. Spółka wstrzyma się natomiast z odliczeniem VAT naliczonego do momentu rozpatrzenia Wniosku.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania z wezwania:

1. Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT?
2. Czy Wnioskodawca będzie wynajmował dom we własnym imieniu i na własny rachunek?
3. Czy dom będący przedmiotem najmu, objęty zakresem postawionego we wniosku pytania, ma charakter mieszkalny czy użytkowy?
4. Czy celem wynajmu przez Wnioskodawcę przedmiotowego domu będzie tylko i wyłącznie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników Spółki?
5. Czy tylko i wyłącznie pracownicy Spółki będą korzystać z przedmiotowego domu?
   
   

Wnioskodawca wskazał, że:

1.Tak, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

2.Tak, Wnioskodawca wynajmuje dom we własnym imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem ww. obiektu.

Odp na pytania nr 3,4 i 5: Dom będący przedmiotem najmu, objęty zakresem postawionego we wniosku pytania ma charakter mieszkalny i służy wyłącznie zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych pracowników najemcy. Wnioskodawca zastrzegł w umowie najmu z najemcą, że dom będzie wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem. W trakcie trwania umowy najmu Budynku zamieszkiwać go będą wyłącznie pracownicy najemcy i w trakcie obowiązywania umowy najmu Budynek nie będzie służył do innych celów niż cele mieszkalne pracowników najemcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy najem Budynku Spółce wyłącznie na cele mieszkaniowe, tj. zakwaterowanie Pracowników w ramach tzw. najmu prywatnego, stanowi usługę opodatkowaną VAT i czy w tym zakresie Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wynajmu Spółce w ramach tzw. najmu prywatnego Budynku wyłącznie na cele mieszkaniowe, tj. zakwaterowania Pracowników, stanowi usługę opodatkowaną VAT i może skorzystać ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy ww. zakresie, tj. uznającego najem Budynku Spółce wyłącznie na cele mieszkaniowe, tj. zakwaterowanie Pracowników w ramach tzw. najmu prywatnego, jako usługę opodatkowaną VAT i czy w tym zakresie Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT

Podstawa prawna

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt Ustawy o VAT opodatkowaniu VAT, podlegają odpłatna dostawa towarów i usług i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszystkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie przedmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony -zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony pomiędzy stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie VAT najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosowanie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy, w którym wymienione zostały usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

Możliwość zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT

Z powyższych przepisów wynika, że ze zwolnienia z VAT korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe.

Możliwość skorzystania ze zwolnienia jest zatem uzależniona od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu mieszkalnego oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu na cel wyłącznie mieszkaniowy.

W konsekwencji, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis ten nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Mając na uwadze powyższe, dla zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT konieczne jest spełnienie następujących warunków:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
   
   

Dopiero wystąpienie wszystkich powyższych przesłanek spowoduje, że opisane zwolnienie będzie miało zastosowanie. Charakter mieszkalny przeznaczenia nieruchomości dla celów mieszkaniowych pracowników zostanie wykazany, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona nieruchomości mieszkalnej i może być ona wykorzystana przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionej sprawy i biorąc pod uwagę fakt, że przedmiotem najmu na rzecz Spółki jest Budynek, który Spółka, udostępnia wyłącznie na cele mieszkaniowe dla swoich pracowników, to spełnione są wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy bez wpływu na tę ocenę pozostaje fakt, iż umowa najmu jest zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, w której Wnioskodawca jest jednym z dwóch udziałowców. Budynek nigdy bowiem nie stanowił majątku Spółki oraz przed zawarciem umowy najmu nie był wykorzystywany w jej działalności czy jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Kluczowy dla możliwości objęcia takiej usługi zwolnieniem od podatku jest cel na jaki nieruchomość mieszkalna jest wynajmowana. Skoro więc przedmiotem umowy będzie wynajem Budynku jako nieruchomości mieszkalnej wyłącznie na cele mieszkaniowe, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Przedstawione stanowisko potwierdzają również organy podatkowe w następujących wydawanych interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 listopada 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-1.4012.598.2019.1.DK,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 sierpnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.314.2019.2.KOM,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 sierpnia 2019 r.» 0114-KDIP1 -1.4012.269.2019.2.EW.
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 lipca 2019 r„ sygn. 0115-KDIT1-1.4012.327.2019.1.IK,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lipca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.261.2019.2.KOM
  
  

Wobec Wnioskodawcy nie znajdzie natomiast zastosowania wyłączenie z art. 43 ust. 20 Ustawy o VAT, gdyż poz. 47 z załącznika nr 3 do Ustawy o VAT wyłącza ze zwolnienia z VAT tzw. najem krótkotrwały, np. wynajmowanie w celach rekreacyjnych domku nad jeziorem, apartamentu nad morzem, czy pokoju na weekend(Tak: Matarewicz Jacek. Art. 43. W: Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany. System Informacji Prawnej LEX, 2019.).

Mając na uwadze przeznaczenie Budynku dla celów kwaterunkowych pracowników Spółki, w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania wyłączenie z art. 43 ust. 20 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, w którym wymienione zostały usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DZ. U. UE L 2006.347.1 z poźn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (...) dzierżawę i wynajem nieruchomości.”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest także właścicielem zabudowanej budynkiem nieruchomości gruntowej. Budynek stanowi wolnostojący dom jednorodzinny (mieszkalny), który został nabyty w 2018 r. a transakcja była zwolniona z VAT. Budynek nigdy nie stanowił majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej oraz nie został ujęty w ewidencji środków trwałych. W ostatnim kwartale 2019 r. Budynek został na podstawie umowy najmu, w ramach tzw., najmu prywatnego, wynajęty do Spółki. Spółka zatrudnia ponad 70 pracowników, w tym obcokrajowców i wykorzystuje Budynek dla części z nich wyłącznie dla celów mieszkaniowych. Budynek udostępniony został Pracownikom zgodnie z jej zapotrzebowaniem. Dom będący przedmiotem najmu ma charakter mieszkalny i służy wyłącznie zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych pracowników najemcy. Wnioskodawca zastrzegł w umowie najmu z najemcą, że dom będzie wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem. W trakcie trwania umowy najmu Budynku zamieszkiwać go będą wyłącznie pracownicy najemcy i w trakcie obowiązywania umowy najmu Budynek nie będzie służył do innych celów niż cele mieszkalne pracowników najemcy.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy do umowy ze Spółką z tytułu wynajmu przedmiotowego domu wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych jej pracowników ma zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Zatem, usługa najmu Budynku świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników Spółki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie, ostatecznym celem oddania w najem przedmiotowego domu mieszkalnego jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników Spółki. W przedmiotowej sprawie nie jest istotnym, że pracownik Spółki nie jest stroną wynajmu, bowiem w jego imieniu występuje Spółka, zatem sens wynajmu stanowi zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników w czasie, w którym pełnią oni obowiązki służbowe. Okoliczności tej nie zmienia również fakt, że najem dokonany jest na rzecz Spółki prowadzącej działalność gospodarczą na własny rachunek. Istotny jest cel, na jaki dom mieszkalny jest wynajmowany przez Wnioskodawcę – a w niniejszej sprawie przedmiotowy dom wynajmowany jest Spółce z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Tak więc, w przypadku wynajmu ww. domu przez Wnioskodawcę, który świadczy usługi najmu domu mieszkalnego z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe pracowników Spółki, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług wynajmu domu mieszkalnego na rzecz Spółki, z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe pracowników Spółki, zastosowanie znajdzie zwolnienie ww. usług z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem (w tym kwestia właściwości urzędu skarbowego, do którego należy złożyć deklarację VAT) nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem niniejsza interpretacja indywidualna nie wywiera skutków prawnych dla spółki przejmującej.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, z którego wynika, że przedmiotem wynajmu jest dom mieszkalny oraz z treści umowy najmu zawartej ze Spółką wynika jednoznacznie, że dotyczy ona najmu domu mieszkalnego na cele mieszkaniowe dla pracowników, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.