2020.02.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.860.2019.1.MWJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.860.2019.1.MWJ
z 14 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania aktualizacji informacji VAT-26 w przypadku całkowitego zaprzestania wykorzystywania samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w braku obowiązku dokonania aktualizacji informacji VAT-26 w przypadku całkowitego zaprzestania wykorzystywania samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o. o. (dalej również jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji urządzeń i aparatury rozdzielczej i sterowniczej.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka posiada flotę samochodową, której część pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony jest wykorzystywana jedynie do użytku służbowego, tj. wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

Względem pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (dalej: Pojazdy), Spółka składa w odpowiednim terminie formularze VAT-26 „Informacja o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej” do Naczelnika Urzędu Skarbowego, a także prowadzi dla tych Pojazdów odpowiednią ewidencję przebiegu pojazdu od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej.

Jednocześnie, Spółka wprowadziła i stosuje odpowiedni regulamin użytkowania samochodów, zgodnie z którym Pojazdy, nie mogą być wykorzystywane do innych celów niż związane z działalnością Spółki, w tym w szczególności nie mogą być wykorzystywane przez pracowników (współpracowników, wspólników, udziałowców i innych) do jakichkolwiek celów prywatnych, niezwiązanych z wykonywaną pracą, zakresem obowiązków, czy zajmowanym stanowiskiem.

Prowadzona ewidencja oraz stosowanie wspomnianego regulaminu służą wykluczeniu użycia Pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki.

Wszystkie Pojazdy, Spółka użytkuje na podstawie umów dzierżawy, zawieranych co do zasady na 4 lata (48 miesięcy). W przedmiotowym zakresie, po upływie okresu użytkowania wynikającym z ww. umów Spółka, nie dokonuje tzw. wykupu Pojazdu, a w konsekwencji Pojazdy te pozostają własnością wydzierżawiającego. Równocześnie Pojazdy przestają być wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki - następuje całkowite zaprzestanie wykorzystywania Pojazdów.

Spółka przyjmuje przy tym, że w związku z wykorzystywaniem Pojazdów wyłącznie w działalności gospodarczej - ma prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z tytułu ponoszenia wszelkich wydatków związanych z tymi Pojazdami i ich użytkowaniem, w tym opłat dzierżawy, opłat dotyczących okresu użytkowania Pojazdu, opłat dodatkowych (np. z tytułu uszkodzenia), czy eksploatacyjnych (np. z tytułu naprawy lub zakupu paliwa), wynikających z umowy dzierżawy oraz umowy o świadczenie usług kompleksowej obsługi serwisowej.

Mając na uwadze obecnie użytkowane Pojazdy i zbliżające się terminy zakończenia umownego okresu ich użytkowania, a tym samym zwrot Pojazdów, jak również planowane zawarcie kolejnych umów dzierżawy na nowe Pojazdy, Spółka zastanawia się czy w odniesieniu do zwróconych Pojazdów (zarówno obecnie jak i w przyszłości) powinna dokonać ponownego złożenia formularza VAT-26 (aktualizacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Na tle przedstawionych okoliczności faktycznych Wnioskodawca powziął wątpliwość:

Czy w związku ze zwrotem Pojazdu i całkowitym zaprzestaniem jego wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki, Spółka będzie zobowiązana do dokonania aktualizacji informacji o sposobie wykorzystywania pojazdów samochodowych, tj. do ponownego złożenia formularza VAT-26 ?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniem, które nie ma zastosowania w niniejszej sprawie).

W myśl art. 86 ust. 2 VAT kwotę podatku naliczonego stanowi m. in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie natomiast z treścią art. 86a ust. 1 VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa ww. art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przy czym, pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 VAT jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z powoływanymi regulacjami ustawy o VAT zasadą jest więc ograniczenie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zastrzec jednak należy, że zasada ta dotyczy pojazdów samochodowych wykorzystywanych w celach tzw. „mieszanych”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do innych celów, niezwiązanych z prowadzoną działalnością.

Stosownie bowiem do wskazań art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a VAT, omawiane ograniczenie nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 VAT pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 86a ust. 12 VAT podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Stosownie natomiast do dyspozycji art. 86a ust. 14 VAT w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany.

Zdaniem Wnioskodawcy rolę informacji, o której mowa ww. art. 86a ust. 12 i 14 VAT pełni formularz (druk) VAT-26, który podatnik (tu: Spółka) jest zobowiązana złożyć w odpowiednich terminach, co do zasady w dwóch przypadkach, tj.:

w momencie rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, po pierwszym wydatku związanym z tym pojazdem, oraz
w momencie zmiany sposobu wykorzystywania pojazdu.

Jak wskazano w opisie okoliczności faktycznych wniosku, Spółka wykorzystująca Pojazdy wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością, w tym stosując odpowiedni regulamin i prowadząc właściwą ewidencje przebiegu, złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego formularz VAT-26, zgodnie z pkt 1 pow. Równocześnie jednak Wnioskodawca ma wątpliwości jak postąpić w sytuacji, o której mowa w pkt 2 pow.

W opinii Wnioskodawcy, w przypadku zaprzestania wykorzystywania Pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki (zaniechania wykupu Pojazdu i dokonania jego zwrotu wydzierżawiającemu lub leasingodawcy), Spółka nie będzie musiała dokonywać jakiejkolwiek aktualizacji VAT-26, ponieważ ta dotyczy „zmiany” a nie „zaprzestania” wykorzystywania Pojazdu.

Powyższe rozróżnienie pojęć i znaczenie użytego przez ustawodawcę sformułowania „zmiany” wykorzystywania pojazdu, ma zdaniem Wnioskodawcy kluczowe znaczenie.

Przyjmując przy tym, że przepisy ustawy o VAT nie precyzują co należy rozumieć przez „zmianę” wykorzystywania pojazdu samochodowego, słusznym wydaje się odniesienie do wykładni językowej.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN pojęcie „zmiana” oznacza m.in.: „fakt, że coś staje się lub stało się inne” lub „zastąpienie czegoś czymś” (https://sjp.pl/zmiana). Konsekwentnie, w ocenie Wnioskodawcy nie powinno ulegać wątpliwości, że zdarzenie gospodarcze polegające na zaprzestaniu wykorzystywania Pojazdów nie stanowi „zmiany” wykorzystywania Pojazdów, ponieważ sam sposób wykorzystywania Pojazdu z jednego na inny nie ma tutaj miejsca i nie jest też zastępowany inną formą wykorzystywania pojazdu. Zdaniem Wnioskodawcy o „zmianie” wykorzystywania pojazdu w rozumieniu art. 86a ust. 14 VAT można mówić jedynie w przypadku gdy podatnik zmieni dotychczasowy sposób postępowania względem danego pojazdu samochodowego i zamiast wykorzystywać go wyłącznie do działalności gospodarczej zacznie wykorzystywać go zarówno do działalności gospodarczej jak i bez związku z prowadzoną działalnością (w celach „mieszanych”).

Prezentowane stanowisko w pełni pokrywa się z treścią samego formularza VAT-26 oraz instrukcji jego wypełnienia. Po pierwsze w części C, w poz. 1-9, kolumnie „h” przewidziano wyłącznie „datę zmiany wykorzystania” i w żadnej innej części nie przewidziano „daty zaprzestania/zakończenia wykorzystywania”. Po drugie w treści instrukcji wskazano, że ww. kolumnę „h” wypełnia się wyłącznie w przypadku aktualizacji formularza i zaznaczeniu w części A, poz. 7, natomiast w odniesieniu do tej pozycji, instrukcja wyraźnie wskazuje, że: „Aktualizację informacji składa się w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego (wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza) najpóźniej przed dniem, w którym podatnik dokonuje zmiany.” W tym miejscu należy podnieść, że ujęcie określonego wyjaśnienia nawias zaraz po użyciu pojęcia niezdefiniowanego w ustawie, przesądza o zamiarze doprecyzowania tego pojęcia przez ustawodawcę. Skoro zatem sam ustawodawca, tworząc przedmiotowy wzór informacji (formularza VAT-26) wraz z objaśnieniami (instrukcją wypełnienia) wskazał, iż przez „zmianę” rozumie się zmianę z wykorzystania wyłącznie do działalności gospodarczej na wykorzystanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza to, w ocenie Wnioskodawcy nie ma żadnego uzasadnienia aby dokonywać aktualizacji tej informacji w momencie całkowitego zaprzestania wykorzystywania pojazdu samochodowego. Tym bardziej, że odmienne rozumienie pojęcia „zmiana” aniżeli tu prezentowane prowadziłoby do, co najmniej wątpliwej wykładni rozszerzającej przepisów prawa podatkowego i nałożeniem na podatnika obowiązków wprost z ustawy niewynikających. W tym niewynikających z literalnego zastosowania omawianych przepisów.

Jednocześnie, przy ocenie rozumienia omawianej „zmiany” wykorzystywania pojazdu nie można pomijać wykładni celowościowej i funkcjonalnej.

W opinii Wnioskodawcy, celem dokonywania aktualizacji jest jednoznaczne poinformowanie Naczelnika Urzędu Skarbowego, że od daty dokonania zmiany podatnikowi nie będzie już przysługiwało prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego, ale 50% - zgodnie z zasadą ogólną ujętą w ust. 1 art. 86a VAT.

Informacja ta ma więc fundamentalne znacznie dla modyfikacji sposobu rozliczeń podatkowych i dokonywanego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, dotyczącego wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, w tym możliwego uszczuplenia należności publicznoprawnej wobec zaniechania aktualizacji VAT-26 w zakresie „zmiany” wykorzystywania pojazdu oraz ewentualnego zaniechania zmiany zakresu dokonywanych odliczeń podatku VAT naliczonego.

Nie ulega natomiast wątpliwości, że w przypadku całkowitego zaprzestania wykorzystywania pojazdu, następuje, co do zasady trwałe zaprzestanie ponoszenia wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, w tym zaprzestanie dokonywania jakichkolwiek odliczeń podatku VAT naliczonego. W efekcie jakakolwiek aktualizacja nie spełni swojego celu i nie będzie pełnić jakiejkolwiek funkcji, tj. zastosowanie normy art. 86a ust. 14 VAT nie uchyli w rzeczywistości stosowanego wyjątku, o którym mowa w ust. 3 i nie powróci do obowiązku stosowania reguły ust. 1 omawianego przepisu.

Za przedstawioną powyżej argumentacją przemawia również fakt, że w art. 86a ust. 14 VAT ustawodawca określił specyficzny termin w jakim ma zostać dokonana aktualizacja VAT-26. Termin ten przypada nie po wystąpieniu określonych okoliczności, ale przed ich wystąpieniem, tj. „najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany”. Ponownie więc, odnosząc się do wykładni celowościowej i funkcjonalnej tej regulacji, działanie to ma związek utożsamieniem zmiany sposobu wykorzystywania pojazdu samochodowego ze zmianą sposobu rozliczeń podatku naliczonego. W analizowanej sprawie zmiana taka nie wystąpi. Będziemy mieć bowiem do czynienia ze zwrotnym przekazaniem (wydaniem) Pojazdu wydzierżawiającemu i od tego momentu to właśnie ten wydzierżawiający będzie decydował o sposobie wykorzystywania pojazdu.

Na marginesie, Wnioskodawca wskazuje powyżej, że prezentowana wykładnia przepisu art. 86a ust. 14 VAT pokrywa się z rozumieniem sformułowania „zmiany” wykorzystywania pojazdu użytym także na potrzeby art. 90b VAT, w zakresie w jakim ten zobowiązuje podatnika do dokonania odpowiedniej korekty odliczonego podatku VAT, gdyby przed upływem 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy, nastąpiło rozpoczęcie wykorzystywania pojazdu dla celów „mieszanych”, tj. do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Inne rozumienie pojęcia „zmiany” prowadziłoby bowiem do abstrakcyjnej sytuacji, w której prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego mogłoby nastąpić jedynie, gdyby dany pojazdy był wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 60 miesięcy. Odnosząc to do analizowanej sytuacji - jeśli wykorzystywanie Pojazdu miało miejsce jedynie przez 48 miesięcy, to po całkowitym zaprzestaniu jego wykorzystywania (wystąpienia „zmiany”), Spółka zobowiązana byłaby do dokonania odpowiedniej korekty pomimo, że w czasie użytkowania Pojazdu, ten był wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki. Taki sposób interpretacji nie może mieć miejsca. Bezsprzecznie więc pojęcia „zmiany” wykorzystywania pojazdu samochodowego nie należy utożsamiać z „zaprzestaniem” wykorzystywania pojazdu samochodowego.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku zaniechania wykupu Pojazdu, dokonania jego zwrotu wydzierżawiającemu i tym samym zaprzestania wykorzystywania Pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki nie będzie ona zobowiązana do dokonania aktualizacji informacji o sposobie wykorzystywania pojazdów samochodowych, tj. do ponownego złożenia formularza VAT-26, co zdaniem Spółki wynika wprost z treści instrukcji formularza oraz wykładni językowej i celowościowej art. 86a ust. 14 VAT (a pośrednio także art. 90b VAT).

Z daleko idącej ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że obowiązek złożenia aktualizacji VAT-26 wystąpiłby w przypadku gdyby organ uznał, że całościowy kontekst systemowy i funkcjonalny omawianego art. 86a ust. 14 VAT uzasadnia informowanie Naczelnika Urzędu Skarbowego o każdym przypadku „zmiany” wykorzystywania pojazdu samochodowego na cele inne niż działalność gospodarcza, a przy tym celem innym niż działalność gospodarcza jest również permanentne wykluczenie pojazdu samochodowego z prowadzonej działalności (zaprzestanie jego wykorzystywania).

Zdaniem Wnioskodawcy - wyjątkowo - możliwe jest odejście od zasady pierwszeństwa wykładni językowej i przyjęcie, że nadrzędną funkcją omawianej regulacji jest przekazanie do właściwego urzędu informacji o tym, że nastąpiła zmiana okoliczności wykorzystywania pojazdu i niezależnie od tytułu tej zmiany dany pojazd nie jest już wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej.

Powyższy sposób rozumowania w dalszej kolejności prowadzi do wniosku, że zgłoszeniu polega każda sytuacja, w której dany pojazd samochodowy nie będzie już służył celom działalności: czy to w części (w przypadku rozpoczęcia jego wykorzystywania w celach „mieszanych”), czy w ogóle (w przypadku całkowitego zaprzestania jego wykorzystywania).

W ocenie Wnioskodawcy, postępując zgodnie z wyżej przestawioną tezą, w przypadku zaniechania wykupu Pojazdu, dokonania jego zwrotu wydzierżawiającemu i tym samym zaprzestania wykorzystywania Pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej, Spółka będzie zobligowana do aktualizacji informacji VAT-26, najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień wydania Pojazdu wydzierżawiającemu.

Powyższe potwierdzają m.in. następujące stanowiska:

„Skoro druk VAT-26 jest informacją o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, a samochody w wyniku sprzedaży, zakończenia najmu długoterminowego nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to w wyniku tych zdarzeń następuje obowiązek złożenia aktualizacji informacji VAT-26, ponieważ z tym dniem nastąpi zmiana wykorzystywania pojazdu samochodowego.” (tak: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 14 listopada 2014 r., IPPP2/443-799/14-2/MM)

„(...) ustawa nie precyzuje co należy rozumieć przez zmianę wykorzystywania pojazdu samochodowego. Jednakże należy przyjąć, że chodzi tu o obowiązek aktualizacji informacji w przypadku, w którym samochód dotychczas wykorzystywany wyłącznie do celów działalności miałby uzyskać przeznaczenie mieszane bądź miałby w ogóle przestać być wykorzystywany do działalności (...). Jeśli mówi się bowiem o celach innych niż działalność gospodarcza, to również o całkowitym zaprzestaniu wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Wówczas bowiem pojazd nie będzie już służył celom działalności gospodarczej.” (tak: Wyrok WSA w Krakowie w dniu 9 lipca 2015 r. I SA/Kr 890/15).

Wnioskodawca zaznacza jednak, że wyżej wskazane stanowiska zostały wydane w indywidualnych sprawach i jako takie nie mają zastosowania wprost, a jednocześnie w znacznej części pomijają one podnoszoną w niniejszym wniosku argumentację. Stąd Wnioskodawca skłania się ku braku obowiązku złożenia aktualizacji VAT-26 oraz wnosi o gruntowną ocenę prawidłowości wyżej przedstawionej argumentacji i uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Ustawodawca m.in. powyższym przepisem wprowadził możliwość odliczenia 100% podatku dla wskazanych tym przepisem pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 12 ustawy o VAT podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Zgodnie z art. 86a ust. 14 ustawy o VAT w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany.

Natomiast stosownie do art. 86a ust. 15 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

W tym miejscu trzeba wspomnieć, że składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór - w postaci druku VAT-26 - został określony przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 371).

Przepisy ustawy o VAT nie precyzują co należy rozumieć przez zmianę wykorzystywania pojazdu samochodowego. W ocenie tut. Organu podatkowego należy ten przepis interpretować szeroko, tzn. aktualizację informacji, o której mowa w art. 86a ust. 14 ustawy o VAT składa się w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego z wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej na wykorzystywane do celów mieszanych lub w ogóle nie służących prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji urządzeń i aparatury rozdzielczej i sterowniczej.

Skoro druk VAT-26 jest informacją o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, a samochody w wyniku sprzedaży nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to w wyniku tych zdarzeń następuje obowiązek złożenia aktualizacji informacji VAT-26, ponieważ z tym dniem nastąpi zmiana wykorzystywania pojazdu samochodowego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że Wnioskodawca w związku z zakończeniem umowy dzierżawy, stosownie do art. 86a ust. 14 ustawy, będzie zobowiązany do dokonania aktualizacji informacji VAT-26 dotyczącej pojazdów samochodowych, które służyły wyłącznie prowadzeniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, w którym wskazuje, że w przypadku zaniechania wykupu Pojazdu, dokonania jego zwrotu wydzierżawiającemu i tym samym zaprzestania wykorzystywania Pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki nie będzie ona zobowiązana do dokonania aktualizacji informacji o sposobie wykorzystywania pojazdów samochodowych, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin