Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.561.2019.4.AC
z 13 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z poźn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 30 października 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data nadania 23 grudnia 2019 r., data wpływu 23 grudnia 2019 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 12 grudnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.477.2019.1.AC (data nadania 12 grudnia 2019 r., data odbioru 16 grudnia 2019 r.) oraz pismem z dnia 6 lutego 2020 r. (data wpływu 6 lutego 2020 r.) będącym uzupełnieniem na wezwanie z dni 31 stycznia 20120 r. Nr 0114-KDIP3-1.561.2019.5.AC (data nadania 31 stycznia 2020 r., data odbioru 3 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz obowiązku ich ujmowania w spisie z natury - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz obowiązku ich ujmowania w spisie z natury.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 grudnia 2019 r. (data nadania 12 grudnia 2019 r., data doręczenia 16 grudnia 2019 r.). Nr 0114-KDIP3-1.4011.561.2019.3.AC; Nr 0114- KDIP1-3.4012.512.2019.2.MT oraz pismem z dnia 31 stycznia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.561.2019.5.AC (data nadania 31 stycznia 2020 r. data odbioru 3 lutego 2020 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 23 grudnia 2019 r. (data nadania 23 grudnia 2019 r., data wpływu 23 grudnia 2019 r.) oraz pismem z dnia 6 lutego 2020 r. (data nadania 6 lutego 2020 r., data wpływu 6 lutego 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Głównym przedmiotem działalności są usługi z zakresu IT (PKD 62.02.Z.) W najbliższym czasie zamierza rozszerzyć swoją działalność o sprzedaż nieruchomości.

W minionym czasie Wnioskodawczyni zakupiła wspólnie ze swoim Partnerem (nie są małżonkami) od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej "zabudowaną nieruchomość gruntową" o następujących parametrach: - 396 m² powierzchnia zabudowy domu - 2341 m² lasu.

Z tytułu powyższej transakcji Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Zdaniem Wnioskodawcy, zakupiona nieruchomość nie była przedmiotem pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku, od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 - dalej ustawa o VAT (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zmianami).

Jednakże jej zbywca korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie miała możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym, ponieważ de facto on nie wystąpił.

Osoba od której zakupiono nieruchomość, wybudowała ją na swojej działce i do czasu jej zbycia nie służyła czynnościom opodatkowanym. W przyszłości, po dokonaniu podziału nieruchomości 50% całości zostanie wprowadzone do firmy Wnioskodawczyni jako towar handlowy. Ostateczny akt notarialny po podziale wskaże część nieruchomości należącą do Podatniczki.

Wnioskodawczyni od początku zakłada, że wydzielona na jej rzecz część nieruchomości będzie przekazana na cele działalności gospodarczej z przeznaczeniem na towar handlowy. Budynek dopiero po jego wykończeniu będzie sprzedany w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nabywa już wyposażenie i materiały potrzebne do jego wykończenia.

Budynek zostanie sprzedany wraz z całym wyposażeniem. Przewidywane nakłady na remont i wyposażenie budynku mogą przekroczyć 30% jego wartości.

W pismach uzupełniających z dnia 20 grudnia 2019 r. oraz z dnia 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

Wnioskodawczyni zakupiła wspólnie ze swoim Partnerem, w udziałach po ½ części na rzecz każdego z nich, jedną działkę z lasem o numerze….., obręb ……... Nieruchomość zabudowana dwukondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym, jednorodzinnym, z wbudowanym garażem dwustanowiskowym, o konstrukcji murowanej, o powierzchni zabudowy 396 m² oraz powierzchni użytkowej 491,30 m² oznaczonym numerem porządkowym (…) identyfikator ….., wzniesionym przez Sprzedających w roku 2016 na podstawie ostatecznej decyzji numer …….. wydanej z upoważnienia Starosty w dni 15 czerwca 2015 roku, w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Zakup nastąpił (zgodnie z umową warunkową) pod warunkiem nieskorzystania przez Skarb Państwa reprezentowany przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, z ustawowego prawa pierwokupu powstałego na podstawie art. 37a pkt 2) i 3) ustawy z dnia 28 września 1991 roku o lasach, przy czym Nieruchomość znajduje się na obszarze właściwości Nadleśnictwa. Umowa warunkowa wywołała jedynie skutki zobowiązujące, albowiem nieruchomość stanowi las zgodnie z ewidencją gruntów. W zakresie obszaru 0,2341 ha teren ten położony jest na obszarze obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi ..., zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy z dnia 5 lutego 2004 roku oraz zgodnie z założeniami powyższego planu działka …. położona we wsi ... przy drodze dojazdowej 6KD znajduje się na terenie oznaczonym symbolem MNL - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na działkach leśnych jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu, dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa obowiązującym na okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2025 r.

Na dzień 18 grudnia 2019 r. nie został jeszcze dokonany podział działek przypadający w udziale ½ na Wnioskodawczynię. Podział działki jest w trakcie opracowywania przez geodetę oraz czeka na rozpatrzenie wniosków przez Sąd. Nieruchomość zabudowana dwukondygnacyjnym budynkiem (mieszkalnym, jednorodzinnym, z wbudowanym garażem dwustanowiskowym, o konstrukcji murowanej, o powierzchni zabudowy 396 m² oraz powierzchni użytkowej 491,30 m² oznaczonym numerem porządkowym (…) identyfikator ….., w trakcie nabycia działki budynek już stał na gruncie, nie został wybudowany przez Wnioskodawczynię i Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu nabycia wybudowanego budynku od nabycia budynku przeznaczonego wyłącznie jako towar handlowy. W części ½ działki przypadającej na Wnioskodawczynię nie upłynęło 2 lata od jej planowanej transakcji sprzedaży. Na dziś nie jest znana data sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni nabyła grunt zabudowany w części ½ z przeznaczeniem jako towar handlowy do dalszej odsprzedaży, w związku z tym poniesione wydatki dotyczące materiałów remontowych i usług dokonanych w budynku nie stanowią ulepszenia, gdyż nie jest to środek trwały. Wydatki były ponoszone przez Wnioskodawczynię od lipca 2019 r. i na dzień 18 grudnia 2019 r. nie przekraczają 30% wartości budynku przypadającego w części ½ przypadającego na Wnioskodawczynię od wydatków, które są trwale związane z nieruchomością. Wnioskodawczyni nie odliczyła podatku naliczonego z uwagi na to, że nie jest znana data sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni zakłada, że sprzedaż może nastąpić przed upływem 2 lat od dnia nabycia nieruchomości. Nieruchomość nie była nigdy przedmiotem najmu.

Elementy wyposażenia ruchomego: stół, płyta indukcyjna, konsola pod umywalkę, regały, sofa, kwietnik, krzesła, donice, suszarka, pralka, chłodziarka, kinkiety, oświetlenie led, stolik, piekarnik, siedliska, ogrzewacz do wody, kosz, kłódki, zmywarka, blat, szuflady, deska wc, krzesła, półki, alarm, monitoring, bateria do umywalki.

Elementy wyposażenia nieruchomego trwale związane z nieruchomością: ramki, gniazdka, oprawki, umywalka, deszczownica pod prysznic, wanna i akcesoria do wanny, płytki do łazienki, system do drzwi przesuwnych, uchwyty, wylewki, stelaż, umywalka, przycisk, panele, deska, miska, syfon, włączniki, gniazdo, zlew, skrzynka na listy, membrana, wc, dzwonek, bateria, opłata za taksy notarialne, wypisy, modernizacja systemu alarmowego, montaż urządzeń alarmowych, abonament monitoringu, okna, montaż okien.

Materiały remontowe: pędzle, taśmy, folie, worki, listwy, pudla, cokoły, przedłużacz, szczotka, maty, szyna, kleje, bloczek, płyta gipsowa, masa szpachlowa, folia, zaprawa, wełna, farby, wkładki, kolki, zaprawa, grunt, rury, taśmy, ogrzewacz, łączniki, płyty, trójniki, zawory, kolanka, uszczelki, kable, okleina, klej, profile, złącza, kantówki, silikon, wtyczki, listwy, hak, glazura, unigrunt.

Wystrój wnętrz: lustro, wieszak, zasłony, poduszki, kołdry, lampa, materace, naczynia, uchwyty, kosz, karnisze, pojemniki, serwetki, tablice magnetyczne, prześcieradło, taca, łóżko, sofa, telewizor, antena, ławka, ramki.

Od żadnych wydatków nie został odliczony podatek VAT w związku z tym, że całość została potraktowana przez Wnioskodawczynię jako integralna część budynku mieszkalnego przypadającego na jej udział. Całość wyposażenia (ruchome/nieruchome) będzie stanowiło integralną częścią budynku, która zwiększa podstawę opodatkowania przy sprzedaży. Wyposażenie i wystrój nieruchomości zwiększa jej atrakcyjność na rynku wtórnym, co zwiększa szanse na szybkie znalezienie klienta.

Wyposażenie nieruchome będzie zainstalowane na stałe w budynku, a przeniesienie go będzie powodowało jego zniszczenie bądź zmianę. Przeniesienie wyposażenia ruchomego nie spowoduje zniszczenia budynku. Towarem handlowym w prowadzonej działalności gospodarczej będzie grunt wraz z znajdującą się na nim nieruchomością oraz elementami wyposażenia się w niej znajdującymi.

Wnioskodawczyni będzie ponosiła wydatki związane z wykończeniem nieruchomości jako towaru handlowego. W budynku będą montowane okna, układane płytki, panele, malowane ściany, glazura, montowane urządzenia sanitarne oraz sprzęt AGD przez ekipę remontową na co Wnioskodawczyni otrzyma fakturę. Wystrój mieszkania ma wzbogacić wyposażenie składające się z takich elementów jak: lustro, wieszak, zasłony, poduszki, kołdry, lampa, materace, naczynia, uchwyty, kosz, karnisze, pojemniki, serwetki, tablice magnetyczne, prześcieradło, taca, łóżko, sofa, telewizor, antena, ławka, ramki, stół, płyta indukcyjna, konsola pod umywalkę, regały, sofa, kwietnik, krzesła, donice, suszarka, pralka, chłodziarka, kinkiety, oświetlenie led, stolik, piekarnik, siedliska, ogrzewacz do wody, kosz, kłódki, zmywarka, blat, szuflady, deska wc, krzesła, półki, alarm, monitoring, bateria do umywalki.

W budynku będzie zainstalowany system alarmujący i opłacane faktury za zabezpieczenie mienia przez firmę ochroniarską na co Wnioskodawczyni co miesiąc będzie otrzymywała fakturę. Wszystkie wydatki zostały poniesione przed dokonaniem podziału, gdy Wnioskodawczyni na ten moment jest na etapie załatwiania formalności przez geodetę.

Nakłady na usługi związane z zakupem nieruchomości to taksy notarialne, wypisy u notariusza, pozostałe koszty związanymi z zabezpieczeniem i konserwacją nieruchomość to montaż urządzeń alarmowych, modernizacja systemu alarmowego, ochrona obiektu, montaż okien.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować do przyszłej dostawy przedstawionej w stanie faktycznym nieruchomości zabudowanej wraz z znajdującym się w niej wyposażeniem ruchomym (np. stół, krzesła, firany, sprzęt AGD) oraz z wyposażeniem trwale związanym z nieruchomością (np. materiały remontowe, drzwi, panele)?
2. Czy nakłady na usługi związane z zakupem nieruchomości, która będzie stanowiła towar handlowy, jej remontem oraz pozostałymi kosztami związanymi z zabezpieczeniem i konserwacją nieruchomość oraz nakłady na wyposażenie należy wykazywać w spisie z natury do czasu jej zbycia, czy też są one kosztem okresu bieżącego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygniecie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. - dalej ustawa o PIT (DZ. U. nr 80 poz. 350 z późń. zmianami) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. l ustawy o PIT. Oznacza to, że do kosztów można zaliczyć wszelkie wydatki na zakup: usług związanych z zakupem nieruchomości, która będzie stanowiła towar handlowy, jej remontem oraz pozostałymi kosztami związanymi z zabezpieczeniem i konserwacją nieruchomości, jeżeli pomiędzy kosztami i przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa Rozporządzenie Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (DZ. U. Nr 152, poz. 1475 z późń. zm.) i objaśnienia do podatkowej księgi przychodów.

Zgodnie z pkt 10 objaśnień do Rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (DZ. U. Nr 152, poz. 1475 z późń. zm.) Kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

W związku z paragrafem 13 na podstawie dowodów księgowych do kolumny 10 podatnik wpisuje nakłady na zakup usług związanych z zakupem nieruchomości, która będzie stanowiła towar handlowy, jej remontem, pozostałymi kosztami związanymi z zabezpieczeniem i konserwacją nieruchomości oraz nakładami na wyposażenie.

Jak wynika z powyższego ponoszone wydatki są uznawane za koszty uzyskania przychodu i zaliczone są do okresu bieżącego. Jednak na podstawie paragrafu 27 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów: "Podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych, pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym, zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Skoro zatem Wnioskodawca uznaje wydatki związane z nieruchomością za nakłady i klasyfikuje je do kolumny 10 w kosztach bieżącego okresu to zgodnie z paragrafem 27 ust. 1 wyżej wymienionego Rozporządzenia na koniec roku podatkowego zobowiązany jest do sporządzania spisu z natury i - skorygowania kosztów będących - nakładem niezrealizowanej inwestycji. Przy czym pozostaje bez znaczenia czy nakłady te mają charakter trwały (materiały, nieruchomość), czy też nietrwały (np. usługa architekta, ochrona, opłata notarialna, usługi budowlane). Podobnie należy traktować również i wyposażenie, które nie sprzedane do końca roku powinno znaleźć się w wartości spisu z natury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga, bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji wyżej wskazanych pojęć. Ich wyjaśnienie można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544).

Definicja towarów handlowych została przedstawiona w ww. rozporządzeniu. Zalicza się do nich wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym, czyli zakupy dokonane w celu dalszej odsprzedaży.

Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Ujęte w załączniku Nr 1 do rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują w jakich kolumnach należy wpisywać określone przychody i rozchody.

Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Stosownie do pkt 11 tych Objaśnień: kolumna 11 przeznaczona jest do wpisywania kosztów ubocznych związanych z zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze.

Natomiast zgodnie z pkt 13 tych Objaśnień: kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia (…).

Określenie „w szczególności” oznacza, że w punkcie tym nie wymieniono wszystkich pozostałych kosztów, które należy wpisać w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W myśl § 3 pkt 1 lit. a–d ww. rozporządzenia: towarami są towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:

1. towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
2. materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania – puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
3. materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,
   
4. wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane,
5. produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem,
   
6. brakami są nieodpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji, całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,
7. odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową;
   
   

Przy czym, zgodnie z § 3 pkt 4 cytowanego rozporządzenia: za koszt wytworzenia uważa się wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług.

Zgodnie z § 16 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 27, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Stosownie do § 16 ust. 2 ww. rozporządzenia, zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się, z zastrzeżeniem § 19 i § 27 jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym.

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 24 ust. 1 ww. rozporządzenia, w świetle którego podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do opłacania podatku na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, 1495, 1649 i 2200), zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Sposób sporządzenia spisu i jego wyceny regulują przepisy § 25 i § 26 ww. rozporządzenia.

W myśl § 25 ust. 1 ww. rozporządzenia - spis z natury powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie.

2. Spis z natury zawiera co najmniej następujące dane: imię i nazwisko właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych składników wymienionych w § 24, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową, wartość wynikającą z przemnożenia ilości innych składników wymienionych w § 24 przez ich cenę jednostkową, łączną wartość spisu z natury oraz klauzulę „Spis zakończono na pozycji ...”, podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników), z tym że przy prowadzeniu:
   1. księgarń i antykwariatów księgarskich – spisem z natury można obejmować jedną pozycją wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z podziałem na książki, broszury, albumy i inne;
      
   2. działalności kantorowej – spisem z natury należy objąć niesprzedane wartości dewizowe;
      
   3. działów specjalnych produkcji rolnej – spisem z natury należy objąć niezużyte w toku produkcji materiały i surowce
      oraz ilość zwierząt według gatunków z podziałem na grupy.
3. Spis z natury obejmuje również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie podlegają wycenie; wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z podaniem, czyją stanowią własność.
   
   
   

Zgodnie z § 26 ust. 1 ww. rozporządzenia Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

2. Spis z natury niesprzedanych wartości dewizowych wycenia się według cen zakupu z dnia porządzenia spisu ,a w dniu kończącym rok podatkowy – według cen zakupu, jednak w wysokości nie wyższej niż kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w dniu kończącym rok podatkowy.
3. Przy działalności usługowej i budowlanej produkcję niezakończoną wycenia się według kosztów wytworzenia, z tym że nie może to być wartość niższa od kosztów materiałów bezpośrednich zużytych do produkcji niezakończonej.
4. Produkcję zwierzęcą objętą spisem z natury wycenia się według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, z uwzględnieniem gatunku, grupy i wagi zwierząt.
5. Wartość spisu z natury, wycenionego zgodnie z ust. 1–4 i 8, pomniejsza się o kwotę, o którą podatnik zmniejszył koszty uzyskania przychodów lub zwiększył przychody na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, jeżeli zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów związane było z zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów (półfabrykatów), produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, objętych tym spisem. Pomniejszenia dokonuje się o tę część kwoty zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów, która przypada na towary handlowe, materiały (surowce) podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), produkcję w toku, wyroby gotowe, braki i odpady, objęte tym spisem.
   
6. Spis z natury jest wpisywany do księgi według poszczególnych rodzajów jego składników lub w jednej pozycji (sumie), jeżeli na podstawie spisu zostało sporządzone odrębne, szczegółowe zestawienie poszczególnych jego składników. Zestawienie przechowuje się łącznie z księgą.
7. Podatnik jest obowiązany dokonać wyceny najpóźniej w terminie 14 dni od dnia zakończenia spisu z natury.
   
8. W razie przyjęcia wyceny towarów w kwocie niższej od ceny zakupu lub nabycia albo od kosztów wytworzenia, w szczególności z powodu uszkodzenia, wyjścia z mody, należy przy poszczególnych pozycjach uwidocznić również jednostkową cenę zakupu (nabycia) lub koszt wytworzenia.
   
   

Z opisu zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni zamierza rozszerzyć swoją działalność o sprzedaż nieruchomości. Wnioskodawczyni zakupiła wspólnie ze swoim Partnerem od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej zabudowaną działkę nr 62 składającą się z domu i lasu. Nieruchomość zabudowana dwukondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym, jednorodzinnym, z wbudowanym garażem dwustanowiskowym, o konstrukcji murowanej. Po dokonaniu podziału nieruchomości 50% całości zostanie wprowadzone do firmy Wnioskodawczyni jako towar handlowy. Wydzielona na jej rzecz część nieruchomości będzie przekazana na cele działalności gospodarczej z przeznaczeniem na towar handlowy. Budynek dopiero po jego wykończeniu będzie sprzedany w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nabywa wyposażenie i materiały potrzebne do wykończenia ww. nieruchomości. Budynek zostanie sprzedany wraz z całym wyposażeniem. Przewidywane nakłady na remont i wyposażenie budynku mogą przekroczyć 30% jego wartości. Wydatki były ponoszone przez Wnioskodawczynię od lipca 2019 r. i na dzień 18 grudnia 2019 r. nie przekraczają 30% wartości budynku przypadającego w części ½ przypadającego na Wnioskodawczynię od wydatków, które są trwale związane z nieruchomością. Wnioskodawczyni zakłada, że sprzedaż może nastąpić przed upływem 2 lat od dnia nabycia nieruchomości.

Mając na względzie powyższe przepisy i przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawczyni zobowiązana jest ująć wydatki poniesione na zakup nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży, a także koszty usług niezbędnych do wykonania prac budowlano-remontowych oraz wydatków poniesionych na wykończenie tej nieruchomości.

W ocenie organu, nabyta nieruchomość nie stanowi towaru handlowego w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia, bowiem towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym. Jak wskazuje Wnioskodawczyni nabywa wyposażenie i materiały oraz prace remontowo-budowlane potrzebne do wykończenia ww. nieruchomości, a budynek dopiero po wykończeniu zostanie sprzedany wraz z całym wyposażeniem. Oznacza to, że nieruchomość nabyta przez Wnioskodawczynię po dokonaniu niezbędnych prac remontowo-budowlanych wraz z wyposażeniem tej nieruchomości – będzie dopiero stanowiła przeznaczony do sprzedaży wyrób gotowy w prowadzonej działalności gospodarczej, a przed jego zakończeniem – produkcję niezakończoną. Zatem wszystkie nakłady na tę nieruchomość (prace remontowo-budowlane, wyposażenie oraz wydatki związane z zabezpieczeniem i konserwacją budynku) będą stanowiły element kosztu wytworzenia tej nieruchomości (budynku).W konsekwencji zakupione prace remontowo - budowlane, wyposażenie oraz wydatki związane z zabezpieczeniem i konserwacją budynku - niezbędne do wytworzenia wyrobu gotowego (budynku) podlegają ujęciu w kolumnie 10 prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów w cenie ich zakupu, które podlegają spisowi z natury na koniec roku podatkowego.

Natomiast w kolumnie 11 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, należy ująć nakłady na usługi związane z zakupem nieruchomości tj. taksy notarialne, wypisy u notariusza. Wydatki te stanowią koszty uboczne związane z zakupem nieruchomości, które Wnioskodawczyni musiała ponieść.

W świetle cyt. powyżej definicji wydatki te nie stanowią elementu kosztu wytworzenia, gdyż nie są związane nawet pośrednio z przerobem materiałów i wykonywaniem usług. Wydatki te są ubocznymi kosztami związanymi z zakupem nieruchomości i będą stanowić koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.