Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.656.2019.2.JK2
z 14 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 5 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2020 r. (data nadania 29 stycznia 2020 r., data wpływu 4 lutego 2020 r.) na wezwanie z dnia 23 stycznia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.656.2019.1.JK2 (data nadania 23 stycznia 2019 r., data doręczenia 28 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dokonywaniem na rzecz myśliwych - w formie ryczatłtowej - zwrotu kosztów z tytułu sanitarnego odstrzału zwierząt – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dokonywaniem na rzecz myśliwych - w formie ryczatłtowej - zwrotu kosztów z tytułu sanitarnego odstrzału zwierząt.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23 stycznia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.656.2019.1.JK2 (data nadania 23 stycznia 2020 r., data doręczenia 28 stycznia 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 28 stycznia 2020 r. (data nadania 29 stycznia 2020 r., data wpływu 4 lutego 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Koło Łowieckie działające na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie, jako dzierżawca obwodów łowieckich, zostało zobowiązane nakazem wydanym przez wojewodę, w oparciu o art. 46 ust. 3 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt wraz z późniejszymi zmianami (Dz.U. 2018 poz. 1967), do dokonywania odstrzału sanitarnego zwierząt - dzików. Zgodnie z art. 47a pkt 2, podmiotowi, który poniósł koszty związane z realizacją nakazu odstrzału sanitarnego zwierząt wprowadzonego w przepisach wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 8, art. 46 ust. 3 pkt 8 albo art. 47 ust. 1, przysługuje ze środków budżetu państwa zryczałtowany zwrot kosztów za każdą sztukę odstrzelonego zwierzęcia, zwany dalej „ryczałtem”. Koło Łowieckie po dokonaniu odstrzału sanitarnego na podstawie wyżej wymienionych przepisów, stosownie do Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 listopada 2018 roku w sprawie wysokości ryczałtu za wykonanie odstrzału sanitarnego dzików, wystawia notę obciążeniową z tytułu zwrotu kosztów odstrzału i obciąża nimi właściwe Powiatowe Inspektoraty Weterynarii. Otrzymany zwrot kosztów za odstrzał sanitarny, zgodnie z art. 47a pkt 5, Koło Łowieckie przekazuje w części poszczególnym myśliwym według stawki przewidzianej w pkt 3 art. 47a ustawy ( Dz. U. z 2018 r. poz. 1614) jako zwrot poniesionych przez nich kosztów. Naliczony myśliwym zwrot kosztów z tego tytułu zostanie przekazany myśliwym lub, po wyrażeniu przez myśliwego zgody, przekazany na poczet jego składek członkowskich. Koło Łowieckie nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaty zwrotu kosztów. Wśród myśliwych powstała wątpliwość czy zwrot kosztów z tytułu sanitarnego odstrzału dzików podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłacane myśliwym, w oparciu o art. 47a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt wraz z późniejszymi zmianami (Dz.U. 2018 poz. 1967) kwoty z tytułu zwrotu kosztów należy uznać za zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust.1 pkt 17 ustawy o PDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów odstrzału sanitarnego do kwoty 3.000 zł miesięcznie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści art. 21 ust.1 pkt 17 ustawy o PDOF, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 3.000 zł. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy nie zawiera katalogu ww. czynności, jak również żaden przepis nie wskazuje katalogu tych czynności. Wobec powyższego należy posłużyć się wykładanią celowościową przepisu art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy. Myśliwi dokonujący odstrzału sanitarnego na podstawie art. 46 ust. 3 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt wraz z późniejszymi zmianami (Dz.U. 2018 poz. 1967), pełnią, zdaniem Wnioskodawcy, rolę społeczną i wypełniają obowiązek obywatelski związany z ograniczaniem rozprzestrzeniania sie ASF (Afrykańskiego Pomoru Świń). Przepisy ustaw: o ochronie przyrody i prawo łowieckie stanowią, że jedynie myśliwi mają w Polsce uprawnienia do wykonywania polowań i niepodjęcie przez myśliwych działań ograniczających populację dzików skutkowałby stratami w polskich gopodarstwach rolnych na wielką skalę. Myśliwi nie pobierają wynagrodzenia za wykonywanie odstrzału sanitarnego, a ponoszą koszty dojazdu do obwodów łowieckich, zakupu amunicji, patroszenia, transportu tuszy do chłodni, itp. Działając z nakazu organów państwowych, działają jednocześnie w interesie całej społeczności i wypełniają w ten sposób obowiązek społeczny i obywatelski - w związku z powyższym zwrot kosztów za odstrzał sanitarny spełnia przesłanki artykułu 21 ust. 1 pkt 17 ustawy. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dopiero kwoty zwrotu kosztów powyżej 3.000 zł miesięcznie należy wykazać w PIT-11 jako przychód z art. 20 ust. 1 PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów. Do katalogu tego zalicza się wymienione w pkt 9 „inne źródła”.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o PIT.

Z kolei zgodnie z treścią art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację (PIT-11) według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Koło Łowieckie zostało zobowiązane nakazem wydanym przez wojewodę, w oparciu o art. 46 ust. 3 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt wraz z późniejszymi zmianami (Dz.U. 2018 poz. 1967), do dokonywania odstrzału sanitarnego zwierząt - dzików. Podmiotowi, który poniósł koszty związane z realizacją nakazu odstrzału sanitarnego zwierząt przysługuje ze środków budżetu państwa zryczałtowany zwrot kosztów za każdą sztukę odstrzelonego zwierzęcia, zwany dalej „ryczałtem”. Otrzymany zwrot kosztów za odstrzał sanitarny Koło Łowieckie przekazuje w części poszczególnym myśliwym według stawki przewidzianej w pkt 3 art. 47a ustawy ( Dz. U. z 2018 r. poz. 1614) jako zwrot poniesionych przez nich kosztów.

Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 stycznia 2018 r. w sprawie wprowadzenia w 2018 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej "Programu mającego na celu wczesne wykrycie zakażeń wirusem wywołującym afrykański pomór świń i poszerzenie wiedzy na temat tej choroby oraz jej zwalczanie" (Dz. U. z 2018 r. poz. 316) wprowadzono rządowy program mający na celu m.in. wczesne wykrycie zakażeń wirusem wywołującym afrykański pomór świń. Celem programu jest wzmocnienie ochrony terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tym samym terytorium Unii Europejskiej przed rozprzestrzenianiem się wirusa ASF. Program obejmuje działania nakierowane na zwalczanie oraz zapobieganie rozprzestrzenianiu się wirusa ASF.

Jednym z podejmowanych działań jest nakaz sanitarnego odstrzału dzików. Zgodnie z art. 45 ust. 1 pkt 8 i art. 46 ust. 3 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz.U. z 2018 r. poz. 1967, z późn.zm.) powiatowy lekarz weterynarii albo wojewoda nakazuje dzierżawcom lub zarządcom obwodów łowieckich wykonanie odstrzału sanitarnego dzików.

Zgodnie z art. 47a ust. 1 ww. ustawy na obszarach objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55), lub otulinach w rozumieniu tej ustawy powiatowy lekarz weterynarii albo wojewoda nakazuje Polskiemu Związkowi Łowieckiemu wykonanie odstrzału sanitarnego dzików.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt minister właściwy do spraw rolnictwa może zarządzić odstrzał sanitarny na całości lub części terytorium kraju.

Zgodnie z art. 47a ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podmiotowi, który poniósł koszty związane z realizacją nakazu odstrzału sanitarnego zwierząt wprowadzonego w przepisach wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 8, art. 46 ust. 3 pkt 8 albo art. 47 ust. 1, przysługuje ze środków budżetu państwa zryczałtowany zwrot kosztów za każdą sztukę odstrzelonego zwierzęcia, zwany dalej "ryczałtem". Ponadto zgodnie z ustępem 3 pkt 1 powołanego przepisu myśliwemu wykonującemu odstrzał sanitarny zwierząt - w wysokości 80% ryczałtu.

Wysokości stawek wypłacanych za dzika odstrzelonego w ramach odstrzału sanitarnego są określone w przepisach wydanych na podstawie art. 47a ust. 6 pkt 1 ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że na myśliwych oraz dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich, w związku z podejrzeniem wystąpienia choroby zakaźnej wśród zwierząt wolno żyjących powiatowy lekarz weterynarii może nakazać odstrzał sanitarny zwierząt na danym obszarze. Myśliwemu który poniósł koszty związane z nakazem ostrzału zwierząt przysługuje ze środków budżetu państwa zgodnie z ustawą zryczałtowany zwrot kosztów za każdą sztukę odstrzelonego zwierzęcia.

Mając na uwadze przedsatwiony stan faktyczny i zacytowane przepisy prawa, stwierdzić należy, że myśliwi uzyskują za przeprowadzony odstrzał dzików przysporzenie mające konkretny wymiar finansowy, pomimo, że odstrzał zwierząt odbywa się z nakazu administracyjnego w ramach rządowego programu. Zryczałtowany zwrot poniesionych kosztów stanowi przychód myśliwego podlegający opodatkowaniu. Przychód ten należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł.

Potwierdzeniem powyższego jest odpowiedź Ministra Finansów z dnia 20 marca 2018 r. sygn. DD3.056.14.2018 na petycję Krajowej Rady Izb Rolniczych z dnia 22 lutego 2018 r. Nr PIR.A.P107/2018 przekazaną za pośrednictwem Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 marca 2018 r. Nr F.we.07.23.2018 w sprawie żądania podjęcia działań mających na celu zmianę ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w taki sposób aby w sytuacjach klęskowych, epizootycznych czy innych wyjątkowych zdarzeniach, ryczałtowe wynagrodzenie jakie otrzymują myśliwi za odstrzał dzików, nie podlegało opodatkowaniu, z której wynika, że ryczałtowe wynagrodzenie jakie otrzymują myśliwi za odstrzał dzików jest dochodem podlegającym opodatkowaniu, natomiast brak jest uzasadnienia do podjęcia przez Ministra Finansów działań mających na celu zmianę ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w postulowany w petycji sposób.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych ani też ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt nie zawiera uregulowań dotyczących zwolnień wspomnianego przychodu od podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy kwota wypłacana myśliwym z tytułu zwrotu szkotów za odstrzał sanitarny zwierząt korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 3.000 zł.

Podkreślenia wymaga, że przepisy dotyczące zwolnień przedmiotowych są odstępstwem od generalnej zasady powszechnego opodatkowania, dlatego też wykładnia przepisów ustanawiających te zwolnienia musi być wykładnią ścisłą.

Przechodząc do analizy art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, należy posłużyć się poglądem panującym w orzecznictwie.

W wyroku z dnia 25 listopada 1997 r., sygn. akt U 6/97, Trybunał Konstytucyjny rozstrzygając zakres pojęciowy zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdził m.in., iż do uznania określonego świadczenia za „dietę” bądź „kwotę stanowiącą zwrot kosztów” nie wystarczy takie nazwanie tego świadczenia przez świadczeniobiorcę lub stronę świadczącą, lecz konieczne jest, aby świadczenie było w taki właśnie sposób nazwane przez ustawę i następowało w wykonaniu ustawowego uprawnienia do tego rodzaju świadczenia. Natomiast „obowiązki” w rozumieniu wykładanego przepisu muszą mieć charakter obowiązków wykonywanych na podstawie ustawy w tym sensie, że funkcja, z pełnieniem której obowiązki te się wiążą, jest funkcją unormowaną ustawowo. Dookreślenie, iż chodzi o obowiązki o charakterze „obywatelskim” bądź „społecznym” wprowadza kryterium dodatkowe, sytuujące daną funkcję w płaszczyźnie relacji państwo-obywatel państwa albo społeczność-członek tej społeczności. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie (tego rodzaju funkcje należy odróżnić od usług świadczonych w celach zarobkowych). Tak rozumiane obowiązki społeczne lub obywatelskie można pełnić na podstawie wyboru, w wyniku powołania przez właściwy organ, wyznaczenia przez upoważnioną organizację społeczną lub na skutek podobnych prawem określonych zdarzeń.

Zgodnie z ukształtowanym przez doktrynę poglądem, za pełnienie obowiązków obywatelskich i społecznych uznaje się działalność posłów i senatorów, radnych i innych przedstawicieli samorządu terytorialnego, składów komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, składów inspekcji Państwowej Komisji Wyborczej i inspekcji wojewódzkich komisarzy wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, Trybunału Stanu, ławników sądów powszechnych.

Jak wynika z powyższego, obowiązkami społecznymi i obywatelskimi w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych. Do pojęcia „pełnienia obowiązków społecznych” zaliczono zatem również prace w instytucjach reprezentujących daną społeczność zawodową.

W ocenie tut. organu wykonywanie odstrzału sanitarnego nie stanowi tak rozumianych obowiązków obywatelskich lub społecznych (nie jest to bowiem ani uczestniczenie w zawiadywaniu sprawami państwowymi, ani uczestniczenie w pracy instytucji jako reprezentant pewnej społeczności).

Ponadto zauważyć należy, że do zakwalifikowania przychodu jako zwolnionego od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – co podkreśla Trybunał Konstytucyjny w powołanym wyroku z dnia 25 listopada 1997 r., sygn. akt U 6/97 – istotne jest, aby warunek obywatelskiego bądź społecznego charakteru obowiązku był spełniony łącznie z warunkiem ustawowej podstawy jego pełnienia oraz z warunkiem zaliczenia przez ustawę przychodu uzyskiwanego przez osobę pełniącą taki obowiązek do kategorii przychodów wymienionych w omawianym przepisie. Zatem, przy wykładni pojęć użytych w art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy – by uniknąć zastosowania wykładni rozszerzającej – należy przyjąć zasadę, że kryteria rozumienia powyższych pojęć muszą mieć w pierwszej kolejności charakter kryteriów ustawowych, a tylko pomocniczo, tj. w kwestiach nie rozstrzygniętych przez ustawy mogą odwoływać się do znaczeń pozaprawnych. Aby uznać świadczenie za „dietę”, bądź „kwotę stanowiącą zwrot kosztów”, o których mowa w ww. przepisie, koniecznym jest, aby świadczenie było w taki właśnie sposób określone przez ustawodawcę. Wskazać również należy, że dopuszczalnym jest ustalenie zwrotu kosztów w formie ryczałtu, jednakże nie można uznać jednocześnie, że każdy ryczałt jest zwrotem kosztów.

Zauważyć należy, że wspomniany na wstępie art. 47a ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych został dodany nowelizacją z dnia 23 września 2016 r. oraz kilkukrotnie zmieniony. Ostatniej modyfikacji dokonano w 2017 r. nowelizacją z dnia 14 grudnia 2017 r., przy czym żadna z wymienionych nowelizacji nie przewidywała zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym ryczałtu przysługującego za odstrzał sanitarny zwierząt. Wolą ustawodawcy nie było zatem niepobieranie podatku od przedmiotowych kwot.

W uzasadnieniu rządowego projektu zawartego w druku nr 2114 wskazano natomiast, że dokonywana zmiana " wysokości ryczałtu przysługującego myśliwemu, który wykonuje odstrzał sanitarny zwierząt nakazany przez organy Inspekcji Weterynaryjnej lub wojewodę, z wysokości 70% kwoty ryczałtu do 80% tej kwoty, ma na celu zwiększenie kwoty, która będzie wypłacana myśliwemu jako zwrot kosztów w formie zryczałtowanej. Dla myśliwych, którzy faktycznie wykonują odstrzał sanitarny, stanowić to będzie dodatkową motywację do szybkiej i sprawnej realizacji odstrzału sanitarnego. Pozostałe 20% kwoty ryczałtu powinno przysługiwać dzierżawcom lub zarządcom obwodów łowieckich albo Polskiemu Związkowi Łowieckiemu ”.

Tym samym zwrot kosztów w formie ryczałtowej nie stanowi diety ani zwrotu kosztów w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 pkt 17 ustawy o podatku dochdowymod osób fizycznych, a zatem wypłacany myśliwym przez Wnioskodawcę zwrot kosztów nie będzie korzystał ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie ww. przepisu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że myśliwy, który otrzymuje od Koła Łowieckiego kwotę stanowiącą zwrot kosztów za odstrzał sanitarny jako zwrot poniesionych przez niego kosztów uzyskuje realną korzyść w swoim majątku, a zatem – w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – uzyskuje przychód, który należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy – jako podmiocie wypłacającym ww. pieniądze – stosownie do art. 42a ww. ustawy – ciąży obowiązek wystawienia informacji o wysokości przychodu (PIT-11). Należy przy tym wyjaśnić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie występuje jako płatnik podatku dochodowego, albowiem nie jest on zobowiązany do naliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy, ani też podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszedłem) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.