2020.02.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.549.2019.2.MK
z 14 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 13 grudnia 2019 r. (data wpływu 7 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie stosowania art. 15d updop w odniesieniu do płatności opisanych we wniosku dokonywanych przez Spółkę po 1 stycznia 2020 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania art. 15d updop w odniesieniu do płatności opisanych we wniosku dokonywanych przez Spółkę po 1 stycznia 2020 r.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 stycznia 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.549.2019.1.MK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 7 lutego 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której 100% udziałów posiada Miasto A. Do zakresu działalności Wnioskodawcy należy w szczególności: pobór, uzdatnianie i rozprowadzanie wody, odprowadzanie ścieków i ich oczyszczanie oraz wytwarzanie i dystrybucja energii cieplnej. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nabywamy towary i usługi. Do wytwarzania energii cieplnej w kotłowni węglowej Wnioskodawca wykorzystuje miał węglowy. Dostawca miału węglowego korzysta z finansowania faktoringowego. Wnioskodawca regulując zobowiązania wobec tego dostawcy, w oparciu o umowę cesji wierzytelności, dokonuje płatności na rachunek faktora, a nie na rachunek dostawcy węgla, który jest wystawcą faktury. Ponadto Wnioskodawca, produkując energię cieplną w kotłowni węglowej, zobowiązany jest do umarzania uprawnień do emisji CO², które to uprawnienia w celu wypełnienia ustawowego obowiązku, nabywa od węgierskiego dostawcy i na jego zagraniczny rachunek Wnioskodawca reguluje zobowiązania. Dostawca posiada na terenie RP spółkę córkę, z którą Wnioskodawca nie zawiera żadnych transakcji. Część dostawców Wnioskodawcy korzysta z usług „masowych płatności”, w związku z czym Wnioskodawca reguluje zobowiązania, wobec tych dostawców na „rachunki wirtualne” przypisane Wnioskodawcy, które nie są widoczne w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast przy weryfikacji tych rachunków na stronie Ministerstwa Finansów pojawia się komunikat: „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 13 grudnia 2019 r. wskazano ponadto, że według wiedzy Wnioskodawcy, węgierski dostawca nie posiada na terenie Polski zakładu, ani stałej placówki w ramach której prowadzi działalność gospodarczą. Węgierski kontrahent nie posługuje się dla celów transakcji zawieranych z Wnioskodawcą polskim numerem NIP, lecz węgierskim numerem NIP. Oznacza, to że zgodnie z „Objaśnieniami podatkowym z 20 grudnia 2019 r. - Wykaz Podatników VAT” przepisy dotyczące płatności na rachunki zamieszczone w Wykazie nie będą mieć zastosowania do ww. transakcji. Węgierski kontrahent nie będzie zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny w Polsce. Faktorzy, o których mowa we wniosku będą zarejestrowani na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnicy VAT czynni. Usługodawca, o którym mowa w pytaniu oznaczonym numerem 5, na rzecz którego Wnioskodawca zamierza dokonywać płatności będących przedmiotem wniosku, będzie zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dokonując płatności po 1 stycznia 2020 r., mającej na celu uregulowanie zobowiązania wobec dostawcy towaru, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT za dostawę miału węglowego, potwierdzoną fakturą, w kwocie przekraczającej 15 000 zł, metodą split payment na rachunek faktora, który jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie na rachunek dostawcy, Wnioskodawca może zaliczyć płatność za tę fakturę do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej?
Czy dokonując płatności po 1 stycznia 2020 r., mającej na celu uregulowanie zobowiązania wobec dostawcy towaru, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT, za dostawę miału węglowego, potwierdzoną fakturą w kwocie przekraczającej 15 000 zł, metodą split payment na rachunek faktora, który nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ale podczas jego weryfikacji na stronie Ministerstwa Finansów pojawia się komunikat „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”, czy Wnioskodawca może uznać, że spełnia wymóg ustawowy i płatność za fakturę uregulowaną na taki rachunek może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bez konieczności złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej?
Czy dokonując płatności po 1 stycznia 2020 r., mającej na celu uregulowanie zobowiązania wobec dostawcy towarów, który jest czynnym podatnikiem VAT, za dostawę towarów potwierdzoną fakturą w kwocie przekraczającej 15 000 zł na rachunek faktora, który nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani też przy weryfikacji tego rachunku na stronie Ministerstwa Finansów nie pojawia się komunikat, że „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”, należy złożyć zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury, czy też co naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla faktora, aby tę płatność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
Czy dokonując płatności po 1 stycznia 2020 r. za nabyte uprawnienia do emisji CO², na rachunek węgierskiego dostawcy, który nie został zgłoszony do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dostawca uprawnień do emisji CO² nie jest podatnikiem VAT z terytorium RP, ale posiada na terytorium RP spółkę córkę, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć wydatek, którego płatność dotyczy do kosztów uzyskania przychodów, czy też ma obowiązek złożyć zawiadomienie o dokonanej płatności zgodnie z art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla Spółki córki, aby zaliczyć tę płatność do kosztów uzyskania przychodów?
Czy dokonując płatności po 1 stycznia 2020 r., w kwocie powyżej 15 000 zł za usługę potwierdzoną fakturą na rzecz usługodawcy, który jest czynnym podatnikiem VAT, na jego rachunek wirtualny, przypisany Wnioskodawcy, który nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ale podczas jego weryfikacji na stronie Ministerstwa Finansów pojawia się komunikat „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”, Wnioskodawca może taką płatność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bez obowiązku składania zawiadomienia o dokonanej płatności zgodnie z art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Z treści art. 15d, obowiązującego od 1 stycznia 2020 r. wynika, że:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:
1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.
W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:
1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

-w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew.

Tutaj należy stwierdzić, iż płatność zostanie dokonana przez Wnioskodawcę, w oparciu o umowę cesji wierzytelności, na rachunek faktora, ale rachunek ten będzie uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a celem realizacji tej płatności będzie uregulowanie zobowiązania wobec dostawcy będącego czynnym podatnikiem VAT, z tytułu dostawy towarów (miału węglowego), potwierdzonej fakturą. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów płatność za fakturę po 1 stycznia 2020 r. dokumentującą dostawę towarów od czynnego podatnika VAT, na rachunek faktora uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bez konieczności złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej. Zostaną bowiem wypełnione wszystkie wymogi wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w treści obowiązującej od 1 stycznia 2020 r., pozwalające na zaliczenie opisanej płatności do kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia będzie tu fakt, że płatność zostanie wykonana na rachunek faktora, gdyż faktoring jest prawnie dopuszczalną formą finansowania działalności gospodarczej, natomiast istotny jest fakt, że rachunek faktora jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Jeżeli zostanie dokonana płatność po 1 stycznia 2020 r. za dostawę towarów od czynnego podatnika VAT, potwierdzonej fakturą, na rachunek faktora, który nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ale podczas weryfikacji tego rachunku na stronie Ministerstwa Finansów pojawia się komunikat: „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”, płatność taką można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117 ba § 3 Ordynacji Podatkowej. Oznacza to bowiem, że firma faktoringowa korzysta z usługi bankowej „masowe płatności” i każdy kontrahent ma przydzielony rachunek wirtualny, jednak rachunek ten służy jedynie do usprawnienia rozliczeń z tytułu rozrachunków w firmie, a środki pieniężne trafiają na rachunek bankowy uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zostaną zatem wypełnione wszystkie wymogi wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w treści obowiązującej od 1 stycznia 2020 r., pozwalające na zaliczenie opisanej płatności do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 3

Dokonując płatności, mającej na celu uregulowanie zobowiązania wobec dostawcy towarów, który jest czynnym podatnikiem VAT, za dostawę towaru potwierdzoną fakturą w kwocie przekraczającej 15 000 zł na rachunek faktora, który nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani też przy weryfikacji tego rachunku na stronie Ministerstwa Finansów nie pojawia się komunikat, że „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie” należy złożyć zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury. Wynika to bezpośrednio z treści art. 15d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z 15 lutego 1992 r., w treści obowiązującej od 1 stycznia 2020 r.

Ad. 4

Dokonując płatności po 1 stycznia 2020 r., za nabyte uprawnienia do emisji CO² , na rachunek węgierskiego dostawcy, który nie został zgłoszony do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dostawca uprawnień do emisji CO² nie jest podatnikiem VAT z terytorium RP, można tę płatność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności złożenia zawiadomienia o dokonanej płatności zgodnie z art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla Spółki córki, gdyż Spółka córka nie stanowi zakładu dla Spółki matki. Jednoznaczną odpowiedź na pytanie czy spółka córka stanowi zakład spółki matki, daje art. 7 ust. 1 Modelowej Konwencji Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu i majątku. Stanowi on, że sam fakt, że spółka mająca siedzibę w jednym z państw, które jest stroną umowy, kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Ad. 5

Dokonując płatności po 1 stycznia 2020 r., w kwocie powyżej 15 000 zł za usługę potwierdzoną fakturą na rzecz usługodawcy, który jest czynnym podatnikiem VAT, na jego rachunek wirtualny, przypisany Wnioskodawcy, który nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ale podczas jego weryfikacji na stronie Ministerstwa Finansów pojawia się komunikat „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”, można taką płatność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bez składania zawiadomienia o dokonanej płatności zgodnie z art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury. Oznacza to bowiem, że usługodawca korzysta z usługi bankowej „masowe płatności” i każdy kontrahent ma przydzielony rachunek wirtualny, jednak rachunek ten służy jedynie do usprawnienia rozliczeń z tytułu rozrachunków w firmie, a środki pieniężne trafiają na rachunek bankowy uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zostaną zatem wypełnione wszystkie wymogi wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w treści obowiązującej od 1 stycznia 2020 r., pozwalające na zaliczenie opisanej płatności do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniami Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Stąd nie jest przedmiotem interpretacji kwestia ustalenia czy opisane we wniosku płatności stanowią koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i nie są wymienione w art. 16 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 updop, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Będący przedmiotem niniejszej sprawy art. 15d ust. 1 został znowelizowany na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1018 – dalej: „ustawa nowelizująca”) poprzez dodanie pkt 1 i 2 oraz na mocy art. 6 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1751) poprzez dodanie do art. 15d ust. 1 pkt 3.

I tak zgodnie z nowym brzmieniem art. 15d ust. 1 updop, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług
-w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Natomiast, stosownie do ust. 2 tego artykułu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

-w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Dodatkowo, ustawą nowelizującą został wprowadzony art. 15d ust. 4 updop, zgodnie z którym, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm., dalej jako: „ustawa VAT”) – w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. – Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia (art. 96b ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 14 ust. 2h i 2i oraz art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 12 ust. 4i i 4j oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r.

Przepisów art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r. (art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej, którą dokonano nowelizacji tego przepisu (Druk nr 3301) celem projektowanej ustawy jest dalsze uszczelnienie systemu podatku od towarów i usług oraz zminimalizowanie ryzyka nieświadomego udziału podatników w karuzelach VAT.

W ostatnich latach zarówno w Polsce, jak i w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej obserwuje się niepokojące zjawisko wykorzystywania mechanizmów konstrukcji podatku VAT do uzyskiwania niezgodnych z prawem korzyści. Dotyczy to przede wszystkim uszczuplania należności budżetu państwa przez wyłudzanie nienależnego zwrotu tego podatku lub nieodprowadzanie należności podatkowych z tytułu VAT. (…) Z art. 19 ustawy – Prawo przedsiębiorców wynika obowiązek korzystania przez przedsiębiorcę z rachunku płatniczego, w każdym przypadku gdy stroną transakcji jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty. W art. 12 ust. 4j pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza się przepisy, które wyłączają skutki w postaci konieczności rozpoznania u podatnika przychodu, w sytuacji gdy płatność będzie wynikała z transakcji innej niż określona w art. 19 ustawy – Prawo przedsiębiorców lub zostanie dokonana na inny rachunek niż zawarty w wykazie, pod warunkiem że podatnik złoży w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu zawiadomienie o tym rachunku do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury. Wzór zawiadomienia wraz z podstawowymi informacjami, które powinny być w nim zawarte, zostały określone w art. 117ba § 4 i 5 Ordynacji podatkowej. Wprowadzenie takiego przepisu zrównuje sytuację osób trzecich (np. faktora) z pozostałymi kontrahentami, którzy zgodnie z projektowanymi przepisami będą mogli zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodu mimo dokonania zapłaty na rachunek, który nie figuruje w wykazie, jeżeli zawiadomią o tym rachunku naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury.

W art. 2 i art. 3 projektowanej ustawy wprowadzono zmiany w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części (lub zmniejszają wysokość kosztów), w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub została dokonana na rachunek inny niż zawarty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT – w przypadku transakcji z podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

W powyższym zakresie zmiana ta poszerza zakres już istniejących przepisów dotyczących płatności gotówkowych w ramach transakcji przekraczających kwotę 15 000 zł.

Zatem stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2017 r. przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15 000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób prawnych wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców).

Natomiast, przepisy art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, dotyczą sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów wydatków przez podatników, którzy dokonają zapłaty (powyżej 15 000 zł) na rachunek spoza wykazu w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych.

Wskazać zatem należy, że sytuacja wymieniona w art. 15d ust. 1 pkt 1 updop, stanowi odrębną kategorię niż te wymienione w pkt 2 tych przepisów. Jak wskazano powyżej sytuacja wymieniona w pkt 2 skierowana jest do płatności dokonywanych na rzecz dostawcy lub usługodawcy będącym podatnikiem VAT czynnym. W takim przypadku płatność powinna być zawsze dokonana na rachunek zawarty w wykazie. Dokonanie płatności w tej sytuacji na rachunek płatniczy, który nie jest zawarty w wykazie będzie traktowane jako działanie niezgodne z wprowadzonymi przepisami i oznaczać będzie zastosowanie przewidzianych sankcji.

Podsumowując powyższe, stwierdzić należy, że przepis art. 15d updop od 1 stycznia 2020 r. został rozszerzony i zgodnie z art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, nie każda płatność przekraczająca kwotę 15 000 zł dokonana przelewem na rachunek bankowy będzie stanowić koszt uzyskania przychodów.

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r., poz. 1751), do ustawy o podatku od towarów i usług został dodany art. 108a ust. 1a, zgodnie z którym, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. W myśl art. 108a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Jak wynika z objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z 29 czerwca 2018 r., w sprawie stosowania mechanizmu podzielonej płatności podstawowym założeniem mechanizmu podzielonej płatności jest rozdzielenie zapłaty należności przelewem na dwa strumienie:

kwotę odpowiadającą kwocie podatku VAT wykazywanej na fakturze, która trafia na specjalny rachunek dostawcy, zwany rachunkiem VAT, oraz
kwotę odpowiadającą wartości sprzedaży netto wykazanej na fakturze, która jest przelewana na rachunek rozliczeniowy/SKOK, powiązany z rachunkiem VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka nabywa towary i usługi. Do wytwarzania energii cieplnej Spółka wykorzystuje miał węglowy. Dostawca miału węglowego korzysta z finansowania faktoringowego. Spółka reguluje zobowiązania wobec dostawcy, w oparciu o umowę cesji wierzytelności i dokonuje płatności na rachunek faktora, a nie na rachunek dostawcy węgla, który wystawia faktury.

Ad. 1 i Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w sytuacji dokonywania płatności wobec dostawcy towaru, czynnego podatnika VAT, za dostawę miału węglowego, potwierdzoną fakturą, w kwocie przekraczającej 15 000 zł, metodą split payment na rachunek faktora, będącego podatnikiem VAT czynnym, który to rachunek:

jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług,
nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ale podczas jego weryfikacji na stronie Ministerstwa Finansów pojawia się komunikat „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”

Spółka ma prawo zaliczenia tej płatności do kosztów uzyskania przychodu, bez konieczności złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy na uzasadnienie do projektu ustawy nowelizującej z dnia 12 marca 2019 r. (Druk Sejmowy nr 3301), w którym wskazano, że „Odrębną regulację wprowadzono dla zlecenia przelewu związanego z tzw. factoringiem i umów podobnych. Na mocy tego rodzaju umów następuje przekazywanie praw do dokonania zlecenia przelewu związanych z fakturami wystawianymi przez dostawcę towarów lub usług innemu podmiotowi (np. faktorowi) będącego wierzycielem innego stosunku prawnego. Potrzeba takiej regulacji wynika z faktu, że w takiej sytuacji zlecenie przelewu jest dokonywane na rachunek innego podmiotu niż dostawca usługi lub towaru, co nie powinno powodować negatywnych skutków dla dłużnika, o ile przelew jest przekazywany na rachunek tego innego podmiotu, który jest uwidoczniony w wykazie”.

Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 659 ze zm.), zgodnie z którym rachunek płatniczy jest to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunku te służą do wykonywania transakcji płatniczych.

Rodzaje rachunków bankowych określone zostały w rozdziale 3 ustawy prawo bankowe. Art. 49 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego stanowi, że jako rachunki bankowe należy rozumieć rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT.

W praktyce gospodarczej zdarza się, że podmioty wykorzystują usługę rachunków wirtualnych/technicznych, gdzie w tej usłudze każdy pojedynczy kontrahent sprzedawcy towaru lub usługi otrzymuje przypisany wyłącznie do niego niepowtarzalny numer rachunku, który to numer wykorzystuje przelewając zapłatę za towar lub usługę, jednak środki pieniężne wpływają (i są księgowane przez bank) na jeden rachunek rzeczywisty, do którego te wirtualne numery są przyporządkowane. Numer wirtualny stosowany jest w celu zautomatyzowania rozliczeń – użycie go przez wpłacającego powoduje, iż system sam rozpoznaje wszystkie parametry przelewu i dokonywane jest jego automatyczne księgowanie na rachunku bieżącym prowadzonym na rzecz sprzedawcy. Bank nie dokonuje fizycznych księgowań na rachunkach wirtualnych ani nie generuje dla nich wyciągów bankowych.

Tzw. rachunki wirtualne nie są rachunkami rozliczeniowymi w rozumieniu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo bankowe i tym samym nie będą uwidaczniane w wykazie podatników VAT czynnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu do ustawy (Druk 3301), gdzie wskazano, że w przypadku tych podmiotów, np. banków, które ze względu na specyfikę swojej działalności wykorzystują dla celów rozliczeń własnych związanych z zakupami i sprzedażą służących realizacji ich działalności tzw. rachunki techniczne, rachunki te nie stanowią rachunków rozliczeniowych w rozumieniu ustawy – Prawo bankowe i w związku z tym nie będą podlegały obowiązkowi ich zgłaszania celem zamieszczenia w wykazie.

Zauważyć także należy, że identyfikacja masowych płatności wykorzystuje tzw. rachunki wirtualne, które są generowane do rachunku bankowego danej instytucji, np. firmy telekomunikacyjnej, przedsiębiorstwa energetycznego. Usługa identyfikacji masowych płatności polega na tym, że każdy pojedynczy kontrahent sprzedawcy towaru lub usługi otrzymuje przypisany wyłącznie do niego niepowtarzalny numer rachunku, który to numer służy do dokonania zapłaty za towar lub usługę. Jak wskazano powyżej, po dokonaniu przez kontrahenta sprzedawcy przelewu na tzw. rachunek wirtualny, środki pieniężne wpływają (i są księgowane przez bank) na bankowy rachunek rozliczeniowy, do którego te wirtualne numery są przyporządkowane.

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, że wpłata na rachunek wirtualny stanowić będzie jednocześnie wpłatę na rachunek rozliczeniowy, który znajduje się w dniu zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT podatnicy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, są zobowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. W przepisach art. 108a – 108d ustawy o VAT zostały uregulowane szczególne kwestie związane ze stosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Z ww. przepisów określających mechanizm podzielonej płatności wynika, że płatności dokonywane z wykorzystaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywane mogą być na rachunki VAT inne niż sprzedawcy. W takiej sytuacji jednak będzie mieć zastosowanie art. 108a ust. 5 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 15d ust. 1 pkt 3 nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Z opisanej we wniosku sytuacji wynika, że zapłata zobowiązania z tytułu zakupu towarów objętych obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności dokonana zostanie na rachunek podmiotu innego niż dostawca, tj. na rachunek faktora ale z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Mając na uwadze powyższe, należy przyjąć, że w przypadku wydatków poniesionych na zakup towarów objętych obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności, gdy płatność zostanie dokonana na rachunek bankowy podmiotu trzeciego (tj. innego niż dostawca) przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności, to wydatki te będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodu.

Reasumując, w przypadku dokonywania płatności na rzecz podmiotu trzeciego względem wystawcy faktury, który jest uprawniony do odbioru płatności na podstawie umowy cesji, przekazu lub innej podobnej umowy zawartej z wystawcą faktury, przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności zważywszy, że jak wynika z wniosku rachunek faktora jest uwidoczniony w tym wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług lub wprawdzie nie jest uwidoczniony w tym wykazie, ale podczas jego weryfikacji na stronie Ministerstwa Finansów pojawia się komunikat „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie” – Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczenia tego kosztu do kosztów podatkowych, bez konieczności złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Ad. 3

Przedmiotem wniosku są również płatności dokonane za dostawę towaru, potwierdzoną fakturą w kwocie przekraczającej 15 000 zł na rachunek faktora, będącego podatnikiem VAT czynnym, który nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani wobec którego nie pojawia się komunikat „Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi także kwestia ustalenia właściwości urzędu skarbowego, do którego należy złożyć zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej.

W tym miejscu ponownie wskazać należy, że w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług potwierdzonych fakturą i dokonanych przez podatników VAT czynnych, aby móc zaliczyć płatność, przekraczającą 15 000 zł do kosztów uzyskania przychodów niezbędnym będzie jej dokonanie na rachunek zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku dokonania przelewu na rachunek, który na dzień zlecenia przelewu nie znajduje się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 15d ust. 4 updop, tj. złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy biorąc pod uwagę powyższe, zamieszczone w Ad. 1 i 2 wyjaśnienia dot. płatności na rzecz podmiotu innego niż dostawca (tu faktora), należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy płatność zostanie dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy VAT, w konsekwencji czego płatność taka będzie podlegać pod dyspozycję przepisu art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, Spółka stosownie do art. 15d ust. 4 updop, aby uwolnić się od negatywnych konsekwencji winna złożyć zawiadomienie o zapłacie należności na ten rachunek do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu, zgodnie z art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 117ba § 4 Ordynacji podatkowej, zawiadomienie, o którym mowa w § 3, zawiera:

numer identyfikacyjny, firmę (nazwę) oraz adres siedziby albo, w przypadku podatnika będącego osobą fizyczną, imię i nazwisko oraz adres stałego miejsca prowadzenia działalności, a w przypadku nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności – adres miejsca zamieszkania, podatnika dokonującego zapłaty należności;
dane wystawcy faktury wskazane na fakturze (numer identyfikacyjny, nazwę albo imię i nazwisko oraz adres);
numer rachunku, na który dokonano zapłaty należności;
wysokość należności zapłaconej przelewem na rachunek, o którym mowa w pkt 3, i dzień zlecenia przelewu na ten rachunek.

Wnioskodawca, stosownie do art. 15d ust. 4 updop, poprzez złożenie zgodnie z art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu, zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury o wpłacie dokonanej na rachunek spoza wykazu podmiotów o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy VAT, może uwolnić się od negatywnych konsekwencji zaniechania tej czynności w postaci braku możliwości zaliczenia objętych przelewem wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Z ww. przepisów jednoznacznie wynika bowiem, że sankcje, o których mowa w art. 15d ust. 1 pkt 2 i ust. 2 updop, nie będą stosowane gdy Spółka zgodnie dyspozycją z art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, złoży zawiadomienie o zapłacie należności na rachunek inny niż zawarty w art. 96b ust. 1 ustawy VAT, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Ad. 4

Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca produkując energię cieplną w kotłowni węglowej, zobowiązany jest do umarzania uprawnień do emisji CO², które to uprawnienia w celu wypełnienia ustawowego obowiązku, nabywa od węgierskiego dostawcy i na jego zagraniczny rachunek reguluje zobowiązania. Dostawca posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej spółkę córkę, z którą Wnioskodawca nie zawiera żadnych transakcji. Węgierski dostawca nie posiada na terenie Polski zakładu, ani stałej placówki w ramach której prowadzi działalność gospodarczą. Węgierski kontrahent nie posługuje się dla celów transakcji zawieranych ze Spółką polskim numerem NIP, lecz węgierskim numerem NIP. Węgierski kontrahent nie będzie zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny w Polsce.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy dokonując płatności po 1 stycznia 2020 r. za nabyte uprawnienia do emisji CO², na rachunek węgierskiego dostawcy, który nie został zgłoszony do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dostawca uprawnień do emisji CO² nie jest podatnikiem VAT z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Spółka zaliczy wydatek, którego płatność dotyczy do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, jednym z warunków ich zastosowania jest fakt dokonania płatności za dostawę towaru lub świadczenie usług dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Powyższe oznacza, że w przypadku gdy dostawa towarów lub świadczenia usług zostaną dokonane przez dostawcę towarów lub usługodawcę niezarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, nie znajdzie zastosowania przepis art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, w konsekwencji, dokonana płatność przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 updop, będzie mogła stanowić koszty uzyskania przychodów, po spełnieniu przesłanek zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop - płatność taka nie będzie podlegać pod dyspozycję przepisu art. 15d ust. 1 pkt 2 updop.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad. 5

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także płatności dokonywanych przez Spółkę w kwocie przekraczającej 15 000 zł za usługę potwierdzoną fakturą na rzecz usługodawcy, czynnego podatnika VAT, na jego rachunek wirtualny, przypisany Spółce, który nie jest uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże podczas weryfikacji ww. rachunku pojawia się komunikat, że „wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie”. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że usługodawca korzysta z usługi „masowe płatności” i każdy kontrahent ma przydzielony rachunek wirtualny. Rachunek ten służy jedynie do usprawnienia rozliczeń z tytułu rozrachunków w firmie, a środki pieniężne trafiają na rachunek bankowy uwidoczniony w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zostaną spełnione wymogi wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 2 updop. W tym miejscu należy zgodzić się z Wnioskodawcą.

Uwzględniając powyższe, jak również wyjaśnienia ujęte w Ad. 1 i Ad. 2 niniejszej interpretacji stwierdzić należy, że wpłata na rachunek wirtualny stanowić będzie jednocześnie wpłatę na rachunek rozliczeniowy, który znajduje się w dniu zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem skoro jak wynika z wniosku, Spółka będzie dokonywała płatności na rzecz podmiotów będących czynnymi podatnikami VAT, za świadczone przez nich na rzecz Spółki usługi o wartości przekraczającej 15 000 zł na rachunki wirtualne, przypisane do rachunku rozliczeniowego, znajdującego się w dniu zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to wydatki z tego tytułu, nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 updop. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do złożenia zawiadomienia o zapłacie należności, o których mowa we wniosku do naczelnika urzędu skarbowego, zgodnie z art. 117ba § 3 updop.

Podsumowując, w odniesieniu do pytania nr 5 postawionego w niniejszym wniosku, nie ma uzasadnienia, by Wnioskodawca wyłączał z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, kwoty wypłacone po dniu 31 grudnia 2019 r. przez Spółkę na rachunki wirtualne usługodawcy. Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin