2020.02.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.766.2019.3.MO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.766.2019.3.MO
z 14 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 6 listopada 2019 r. (data wpływu 8 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania przedmiotu sprzedaży za transakcję zbycia przedsiębiorstwa – jest prawidłowe,

uznania przedmiotu sprzedaży za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe,

wyłączenia przedmiotu transakcji ze stosowania przepisów ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotu sprzedaży za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, uznania przedmiotu sprzedaży za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz wyłączenia przedmiotu transakcji ze stosowania przepisów ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 stycznia 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska a także postawienie pytań w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: X

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Y

przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 23 stycznia 2020 r.)

Wnioskodawca, X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … jest przedsiębiorcą, którego przedmiotem przeważającej działalności, wpisanym do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego jest:

produkcja wyrobów z mięsa, wyłączając wyroby z mięsa drobiowego (kod PKD: 10.13.Z).

Przedmiotem pozostałej działalności przedsiębiorcy jest … .

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, do dnia … 2019 r., tj. do dnia zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa, była właścicielem zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej głównie na produkcji wyrobów mięsnych stanowiącego przedsiębiorstwo („Przedsiębiorstwo”). W szczególności na Przedsiębiorstwo składały się następujące składniki:

prawo własności nieruchomości i budynków i budowli posadowionych na tej nieruchomości („Nieruchomość”),
prawa i obowiązki wynikające z umów biznesowych,
decyzje administracyjne,
prawa i obowiązki wynikające z umów leasingu,
prawa i obowiązki z umów rachunków bankowych,
prawa do aktywów, w tym do leasingowanego sprzętu,
przejmowane zobowiązania,
certyfikat … z ...,
zapasy,
prawa własności intelektualnej,
systemy informatyczne,
know-how w zakresie prowadzenia Przedsiębiorstwa,
dokumentacja Przedsiębiorstwa.

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, do dnia … 2019 r. zatrudniała pracowników w związku z prowadzoną poprzez Przedsiębiorstwo działalnością gospodarczą i była pracodawcą w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040) (dalej jako „k.p.”).

Nieruchomość, będąca składnikiem Przedsiębiorstwa, stanowi działkę gruntu zabudowaną budynkiem przemysłowym - halą produkcyjną położoną, zgodnie z danymi z ewidencji gruntów, przy ul. … w … w województwie …, której X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do dnia … 2019 r. była właścicielem.

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, do dnia … 2019 r., działalność gospodarczą prowadziła poprzez opisane wyżej Przedsiębiorstwo.

Drugi z Wnioskodawców, Y Spółka Akcyjna z siedzibą w …, jest przedsiębiorcą, którego przedmiotem przeważającej działalności, wpisanym do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, jest:

przetwarzanie i konserwowanie mięsa z drobiu (kod PKD: 10.12.Z).

Przedmiotem pozostałej działalności przedsiębiorcy jest … .

Y Spółka Akcyjna jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Dążąc do sprzedaży Przedsiębiorstwa będącego własnością X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również jako „Sprzedający”) na rzecz Y Spółka Akcyjna (dalej również jako „Kupujący”), Wnioskodawcy, w dniu … 2019 r., zawarli przedwstępną umowę sprzedaży Przedsiębiorstwa oraz przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości.

Przedwstępna umowa sprzedaży przedsiębiorstwa została przez Wnioskodawców zawarta w dniu … 2019 r. Umowa dotyczyła warunków sprzedaży Przedsiębiorstwa, określając przy tym cenę za Przedsiębiorstwo oraz składniki wchodzące w jego skład. Uzgodniona przez Wnioskodawców w przedwstępnej umowie sprzedaży Przedsiębiorstwa cena, obejmowała również cenę za Nieruchomość. Przedwstępna umowa sprzedaży Przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 751 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, dalej jako „k.c.”), zawarta została w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Jednocześnie, Wnioskodawcy zawarli przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości w formie aktu notarialnego przed - notariuszem w … za Rep. A nr … . W umowie tej Wnioskodawcy potwierdzili, że Nieruchomość stanowi część Przedsiębiorstwa oraz że cena za Przedsiębiorstwo, ustalona w przedwstępnej umowie sprzedaży przedsiębiorstwa, obejmuje również cenę za Nieruchomość. Przedwstępna umowa sprzedaży Nieruchomości zawarta została w formie aktu notarialnego, ponieważ formę taką przewiduje art. 751 § 4 w zw. z art. 390 § 2 w zw. z art. 158 k.c. w przypadku w którym składnikiem przedsiębiorstwa jest nieruchomość, a strony transakcji chcą osiągnąć silniejszy skutek umowy przedwstępnej w postaci uprawnienia możliwości dochodzenia zawarcia umowy przyrzeczonej. W obu umowach przedwstępnych Wnioskodawcy zobowiązali się do zawarcia umowy przyrzeczonej - umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa.

W przedwstępnej umowie sprzedaży Przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r., Wnioskodawcy wyłączyli z transakcji część składników Przedsiębiorstwa. Ze sprzedaży wyłączone zostały niewymienione w umowie zobowiązania i przyszłe długi Przedsiębiorstwa (za wyjątkiem zobowiązań przejętych przez Kupującego), umowy inne niż umowy związane z Przedsiębiorstwem, a które nie byłyby niezbędne do kontynuowania działalności przez Przedsiębiorstwo (za wyjątkiem umów na które zgodę wyraził Kupujący) a także te umowy na przeniesienie których nie zgodzili się kontrahenci Kupującego, księgi rachunkowe Sprzedającego (przy czym Kupujący otrzyma zestawienia danych sporządzonych na podstawie ksiąg rachunkowych Sprzedającego, w zakresie niezbędnym do ujawnienia nabywanych składników majątku w księgach rachunkowych Kupującego), umowa licencyjna programu komputerowego …, serwer … (tj. umowa licencyjna programu przy pomocy, którego prowadzone są księgi rachunkowe Spółki X Sp. z o.o. oraz serwer na którym zainstalowano to oprogramowanie), waga kontrolna …, maszyna do kruszenia mięsa …, samochód osobowy …, cztery umowy rachunków bankowych oraz dwie umowy ubezpieczenia. Wyłączone z transakcji składniki Przedsiębiorstwa, nie stanowiły istotnych elementów Przedsiębiorstwa oraz ich brak nie uniemożliwiał funkcjonowanie Przedsiębiorstwa, zarówno przed jak i po jego sprzedaży.

W dniu … 2019 r., zawarta została przez Wnioskodawców umowa sprzedaży Przedsiębiorstwa. Umowa zawarta została w formie aktu notarialnego przed - notariuszem w …, za Rep. A nr … . Umowa sprzedaży dotyczyła Przedsiębiorstwa, z wyłączeniem składników Przedsiębiorstwa wymienionych w umowie przedwstępnej sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r. (a także z wyłączeniem jeszcze jednej umowy rachunku bankowego, tj. rachunku VAT). Ostateczna umowa sprzedaży została zawarta co do zasady na warunkach i zgodnie z postanowieniami przedwstępnej umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa oraz przedwstępnej umowy sprzedaży Nieruchomości z dnia … 2019 r.

Przedmiotem umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa były następujące składniki:

prawo własności Nieruchomości i budynków i budowli posadowionych na tej Nieruchomości,
prawa i obowiązki wynikające z umów biznesowych, na przeniesienie których zgody wyrazili kontrahenci, wymienione w zał. do umowy,
decyzje administracyjne, wymienione w zał. do umowy,
prawa i obowiązki wynikające z umów leasingu, które to umowy wymienione zostały w zał. do umowy,
prawa i obowiązki z umów rachunków bankowych, które to umowy wymienione zostały w zał. do umowy,
prawa do aktywów, w tym do leasingowanego sprzętu, wymienione w zał. do umowy (pod warunkiem uzyskania zgody firmy leasingowej na przeniesienie tych praw na nabywcę Przedsiębiorstwa),
przejmowane zobowiązania,
certyfikat … z …,
zapasy wymienione w zał. do umowy,
prawa własności intelektualnej,
systemy informatyczne, wymienione w zał. do umowy,
know-how w zakresie prowadzenia Przedsiębiorstwa,
dokumentacja Przedsiębiorstwa wymieniona w zał. do umowy.

W umowie sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r. Wnioskodawcy oświadczyli, że w związku ze sprzedażą Przedsiębiorstwa przyjmują do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami art. 231 § 1 Kodeksu pracy, wraz ze sprzedażą Przedsiębiorstwa nastąpiło przejęcie zakładu pracy przez Kupującego, co skutkuje przeniesieniem zobowiązań dotyczących zatrudnienia (zakład pracy) związanych z Przedsiębiorstwem na Y Spółkę Akcyjną. W efekcie, z dniem przeniesienia własności Przedsiębiorstwa, Y Spółka Akcyjna stała się z mocy prawa pracodawcą wszystkich pracowników zatrudnionych w Przedsiębiorstwie będącym przedmiotem transakcji, wg stanu na dzień … 2019 r. (tj. na dzień sprzedaży Przedsiębiorstwa). Lista przenoszonych pracowników zawierająca ich imiona i nazwiska oraz stanowiska oraz lista zobowiązań związanych z przenoszonymi pracownikami stanowiła załącznik do umowy sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r.

Ze sprzedaży wyłączone zostały: niewymienione w umowie zobowiązania i przyszłe długi Przedsiębiorstwa (za wyjątkiem zobowiązań przejętych przez Kupującego), umowy inne niż umowy związane z Przedsiębiorstwem (za wyjątkiem umów na które zgodę wyraził Kupujący), księgi rachunkowe Sprzedającego (przy czym Kupujący otrzyma zestawienia danych sporządzonych na podstawie ksiąg rachunkowych Sprzedającego w zakresie niezbędnym do ujawnienia nabywanych składników majątku w jego księgach rachunkowych), umowa licencyjna programu komputerowego …, serwer …, waga kontrolna …, maszyna do kruszenia mięsa …, samochód osobowy …, pięć umowy rachunków bankowych oraz dwie umowy ubezpieczenia.

Wyłączone ze sprzedaży materialne i niematerialne składniki majątku, nie miały wpływu na możliwość wykorzystania przez Kupującego nabywanego zespołu składników, do dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarcze w oparciu wyłącznie o te składniki i przy zatrudnieniu pracowników zatrudnionych w przejętym zakładzie pracy. Działalność produkcyjna jest kontynuowana przez Kupującego od dnia zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa tj. od … 2019 r. bez przestojów.

Ustalona w umowie sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r. cena sprzedaży, zapłacona przez Y Spółkę Akcyjną, dotyczyła Przedsiębiorstwa, tj. obejmowała wymienione w umowie składniki Przedsiębiorstwa, w tym również Nieruchomość. Na potrzeby wyliczenia kwoty podatku od czynności cywilnoprawnych, w umowie sprzedaży przedsiębiorstwa, Wnioskodawcy wskazali wartości poszczególnych składników Przedsiębiorstwa będących przedmiotem umowy, tj. nieruchomości, ruchomości oraz innych praw majątkowych.

W związku z zawarciem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r., od Kupującego Przedsiębiorstwo, tj. Y Spółka Akcyjna, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z dnia 9 września 2000 roku (Dz. U. z 2019 r., poz. 1519) (dalej jako: „u.p.c.c.”) płatnik, tj. notariusz pobrał podatek:

od czynności cywilnoprawnych, o stawce 2%, od kwoty stanowiącej wartość rynkową Nieruchomości, wchodzącej w skład Przedsiębiorstwa,

od czynności cywilnoprawnych, o stawce 2%, od kwoty stanowiącej wartość rynkową praw majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa,

od czynności cywilnoprawnych, o stawce 1%, od kwoty stanowiącej wartość rynkową praw majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa.

Ponadto w uzupełnieniu Zainteresowani wskazali, że strony umowy sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r. nie są ze sobą powiązane ani osobowo ani kapitałowo. Wartość przedmiotu umowy sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r. została ustalona w ten sposób, że osiągnięto kompromis pomiędzy ceną, za którą Sprzedający gotowy był sprzedać składniki majątku składające się na Przedsiębiorstwo (z wyjątkiem wyłączonych z umowy sprzedaży części składników Przedsiębiorstwa) lub jego zorganizowaną część, a ceną jaką gotowy był zapłacić Kupujący, z uwzględnieniem przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju na dzień … 2019 r. bez odliczania długów i ciężarów. Strony ustaliły wartość poszczególnych składników majątku (materialnych i niematerialnych) na podstawie ksiąg rachunkowych Sprzedającego.

X Sp. z o. o. po sprzedaży Przedsiębiorstwa prowadzi działalność gospodarczą w ograniczonym zakresie, mając na celu całkowite zakończenie działalności i likwidację spółki. Obecnie X Sp. z o. o. sprzedaje przedmioty które nie zostały objęte umową sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia 1 października 2019 r. Czas całkowitego zakończenia działalności gospodarczej przewidywany jest na marzec 2020 roku.

Na pytanie nr 2 tut. Organu o treści: „Czy opisane we wniosku Przedsiębiorstwo było jedynym i wyłącznym profilem działalności X Spółki przed sprzedażą?”, Zainteresowani odpowiedzieli, że opisane we wniosku Przedsiębiorstwo było jedynym i wyłącznym profilem działalności X Sp. z o.o. przed sprzedażą.

Zainteresowani wskazali, że w związku z pozytywną odpowiedzią na powyższe pytanie nr 2, nie jest konieczna odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku numerem 3 o treści: „ Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie nr 2 jest negatywna to należy wskazać czy Przedsiębiorstwo będące przedmiotem sprzedaży na dzień transakcji stanowiło organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Ponadto Zainteresowani wskazali, że Nabywca wykorzystuje składniki materialne i niematerialne, które były przedmiotem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia 1 października 2019 r. wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcję sprzedaży przedsiębiorstwa zawartą w dniu 1 października 2019 r. pomiędzy X Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, a Y Spółką Akcyjną można uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), do której nie stosuje się przepisów ww. ustawy?

Zdaniem Zainteresowanych, X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest podatnikiem podatku od towarów i usług wg ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174) (dalej jako „ustawa o VAT”), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wykonuje czynności opodatkowane określone w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Zarówno w orzecznictwie jak i w doktrynie przyjmuje się jednak, iż właściwa na gruncie ustawy o VAT jest definicja przedsiębiorstwa, tożsama z definicją legalną która znajduje się w art. 55¹ k.c. Jak ocenił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku o sygn. akt III SA/Wa 934/07 z dnia 7 lutego 2008 r. „W opinii Sądu powyższe oznacza, że każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego - bez względu na jego organizacyjne wyodrębnienie w postaci zakładu czy też oddziału - będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55¹ k.c. Takie rozumienie definicji przedsiębiorstwa spełnia wymogi art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy i art. 19 Dyrektywy 112 a w związku z tym definicja ta może być stosowana przy wykładni pojęcia „przedsiębiorstwo” ujętego w art. 6 pkt 1 VAT”.

Zgodnie z art. 55¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Katalog składników, określony w art. 55¹ k.c., jest katalogiem otwartym. Oznacza to, że za przedsiębiorstwo uważa się również zespół składników niematerialnych i materialnych, innych niż wyliczone w ww. przepisie. „Wyliczenie zawarte w art. 55¹ k.c. ma charakter przykładowy i oddaje jedynie intencję ustawodawcy uznania za przedsiębiorstwo składników funkcjonalnie i organizacyjnie powiązanych tak, aby przy ich wykorzystaniu można było prowadzić określoną działalność. Jest możliwe, że w skład danego przedsiębiorstwa nie będą wchodzić np. patenty czy znaki towarowe - w takich okolicznościach przyjęcie, iż nie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem tylko dlatego, iż nie ma ono żadnych patentów, byłoby zupełnie bezzasadne” (T. Michalik, VAT. Komentarz Wyd. 15, Warszawa 2019).

Z kolei, jak stanowi art. 55² k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Wprawdzie przepisy ustawy o VAT nie zawierają legalnej definicji przedsiębiorstwa, jednak zawierają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przedmiotem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r., było Przedsiębiorstwo, z wyłączeniem składników Przedsiębiorstwa wymienionych w umowie przedwstępnej sprzedaży przedsiębiorstwa z dnia … 2019 r., należące do … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w skład w którego weszły w szczególności następujące składniki:

Nieruchomość,
prawa i obowiązki wynikające z umów biznesowych, na przeniesienie których zgody wyrazili kontrahenci, wymienione w zał. do umowy,
decyzje administracyjne, wymienione w zał. do umowy,
prawa i obowiązki wynikające z umów leasingu, które to umowy wymienione zostały w zał. do umowy,
prawa i obowiązki z umów rachunków bankowych, które to umowy wymienione zostały w zał. do umowy,
prawa do aktywów, w tym do leasingowanego sprzętu, wymienione w zał. do umowy,
przejmowane zobowiązania,
certyfikat …z ...,
zapasy wymienione w zał. do umowy,
prawa własności intelektualnej,
systemy informatyczne, wymienione w zał. do umowy,
know-how w zakresie prowadzenia Przedsiębiorstwa,
dokumentacja Przedsiębiorstwa wymieniona w zał. do umowy.

Ze sprzedaży wyłączone zostały: niewymienione w umowie zobowiązania i przyszłe długi Przedsiębiorstwa (za wyjątkiem zobowiązań przejętych przez kupującego), umowy inne niż umowy związane z Przedsiębiorstwem, a które nie byłyby niezbędne do kontynuowania działalności przez Przedsiębiorstwo (za wyjątkiem umów na które zgodę wyraził Kupujący) a także te umowy na przeniesienie których nie zgodzili się kontrahenci Kupującego księgi rachunkowe Sprzedającego, umowa licencyjna programu komputerowego …, serwer …, waga kontrolna …, maszyna do kruszenia mięsa …, samochód osobowy …, pięć umów rachunków bankowych oraz dwie umowy ubezpieczenia.

W związku ze sprzedażą Przedsiębiorstwa, zgodnie z postanowieniami art. 231 § 1 Kodeksu pracy, sprzedaż Przedsiębiorstwa skutkowała przeniesieniem zobowiązań dotyczących zatrudnienia (zakład pracy) związanych z Przedsiębiorstwem na Y Spółkę Akcyjną. W efekcie, z dniem przeniesienia własności Przedsiębiorstwa, Y Spółka Akcyjna stała się z mocy prawa pracodawcą wszystkich przenoszonych pracowników zatrudnionych w Przedsiębiorstwie będącym przedmiotem transakcji.

Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że umowa sprzedaży przedsiębiorstwa zawarta w dniu … 2019 r. pomiędzy X Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a Y Spółką Akcyjną jest transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub co najmniej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Przedmiot transakcji spełnia bowiem warunki określone w art. 55¹ k.c. Wszystkie składniki Przedsiębiorstwa będącego przedmiotem sprzedaży wykorzystywane były przez X Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością do prowadzenia działalności gospodarczej oraz umożliwiają Y Spółce Akcyjnej samodzielne funkcjonowanie i kontynuowanie działalności gospodarczej poprzez Przedsiębiorstwo. Zakres działalności gospodarczej prowadzonej przez Przedsiębiorstwo po transakcji z dnia … 2019 r. nie uległ zmianie.

Wchodząca w skład Przedsiębiorstwa Nieruchomość, stanowiąca zabudowaną działkę gruntu zabudowaną budynkiem przemysłowym - halą produkcyjną, jest składnikiem Przedsiębiorstwa. Nieruchomość stanowi działka gruntu zabudowana budynkiem przemysłowym - halą produkcyjną, która wykorzystywana była przez X Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością do prowadzenia działalności gospodarczej. Zawarcie odrębnej umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości z dnia … 2019 r., podyktowane było zamiarem osiągnięcia silniejszego skutku umowy przedwstępnej i nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego X Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie podatku od towaru i usług.

Wyłączone z transakcji składniki Przedsiębiorstwa, nie stanowiły istotnych elementów Przedsiębiorstwa, a ich brak nie uniemożliwiałby funkcjonowanie Przedsiębiorstwa przed jego sprzedażą oraz nie przeszkodził w kontynuowaniu produkcji po jego sprzedaży. W ocenie Wnioskodawców, enumeratywnie wyłączenie kilku składników Przedsiębiorstwa nie ma wpływu na uznanie, że przedmiotem transakcji nie było przedsiębiorstwo.

Identyczny pogląd jest również reprezentowany przez doktrynę i orzecznictwo.

Na szczególną uwagę zasługuje stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zaprezentowane w orzeczeniu z dnia 3 sierpnia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 149/16 , który stwierdził, że: „Kompleksowa wykładnia przepisów art. 55¹ i art. 55² k.c. (językowa uzupełniona systemową wewnętrzną i funkcjonalną) uzasadnia wniosek, iż czynność prawna może dotyczyć sprzedaży przedsiębiorstwa pomimo wyłączenia pewnych elementów majątku (w tym wymienionych expressis verbis w art. 55¹ k.c) z czynności prawnej zbycia przedsiębiorstwa, jeżeli wyłączenia nie przekreślają istoty definicji pojęcia „przedsiębiorstwo” w znaczeniu przedmiotowym. Znaczenie to obejmuje każdy zespół składników niematerialnych i materialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku danego podmiotu. Wymienienie na pierwszym miejscu składników niematerialnych służy podniesieniu roli, jaką odgrywają właśnie te niematerialne elementy przedsiębiorstwa, takie jak klientela i ustalona renoma przedsiębiorstwa (tzw. goodwill), bez których nie mogłoby ono osiągnąć zysków ani prawidłowo funkcjonować”.

Powyższe stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie podtrzymał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 3183/16 i w uzasadnieniu powołał przykłady piśmiennictwa i orzecznictwa popierające tezę, że wyłączenie pojedynczych elementów majątku z zespołu składników składających się na przedsiębiorstwo nie powoduje, że ten zespół składników przestaje być przedsiębiorstwem. Jednocześnie nie zgodził się z odmiennym stanowiskiem Sądu Najwyższego: „Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 stycznia 1972 r. OSPiKA 1972, nr 12, poz. 232 (cyt.) uznał - interpretując art. 526 k.c. - że do uznania, iż czynność prawna miała za przedmiot przedsiębiorstwo niezbędne jest zbycie całego przedsiębiorstwa, a nie tylko niektórych jego składników, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, zob. też wyrok SN z dnia 14 grudnia 1995 r., OSN 1996, nr 3, poz. 41 oraz wyrok SN z dnia 30 stycznia 1997 r., OSN 1997, nr 5, poz. 65 kontynuujące tę linię orzeczniczą. Pogląd SN należy uznać za nazbyt rygorystyczny i nieodpowiadający treści art. 55² k.c.

Jest to pogląd rygorystyczny nie tylko na gruncie piśmiennictwa i orzecznictwa. Przykładowo w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że:

wyłączenie z majątku przedsiębiorstwa nieruchomości nie unicestwia jego istoty (wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2011 r., II FSK 502/10, PIP 2011, nr 3, s. 224),

brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych (wyrok NSA z dnia 23 marca 2012 r., II FSK 2314/10, Lex nr 1145456);

wyłączenie wierzytelności przez strony umowy sprzedaży przedsiębiorstwa bankowego jest dopuszczalne i nie unicestwia jego istoty (pismo NBP - Generalnego Inspektoratu Nadzoru Bankowego NB/ZIP/670/94 z dnia 9 sierpnia 1994 r.);

przejęcie aktywów, z których wyłączone są zobowiązania, może być uznane za pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011 r., III SA/Wa 1766/10, Rzeczpospolita PCD 2011/99/4; wyrok NSA z dnia 12 maja 2011 r., II FSK 2222/09, Rzeczpospolita PIP 2011, nr 3, s. 133; wyrok NSA z dnia 27 marca 2013 r. II FSK 1896/11, Lex nr 1334065)”.

Uwzględniając fakt, że na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłączone jest stosowanie przepisów ustawy zarówno do transakcji zbycia przedsiębiorstwa jak i do zbycia jego zorganizowanej części, uznać można, że zawarta w dniu 1 października 2019 r. umowa miała za przedmiot co najmniej zorganizowaną części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawców, do przeprowadzonej w dniu 1 października 2019 r. przez Wnioskodawców transakcji, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie stosuje się przepisów ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

uznania przedmiotowej sprzedaży za transakcję zbycia przedsiębiorstwa – jest prawidłowe,

uznania przedmiotowej sprzedaży za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe,

wyłączenia przedmiotowej transakcji ze stosowania przepisów ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT– jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz. U. z 2019 r., poz. 1145. z późn. zm.) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów Kodeksu cywilnego.

Należy zauważyć, że art. 6 pkt 1 ustawy stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, które powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w art. 2 pkt 27e ustawy, ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem należy wskazać, że fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Nawet, jeżeli charakter tej działalności wymaga użytkowania określonych pomieszczeń, mogą one zostać udostępnione nabywcy w drodze dzierżawy. Nabywca może także sam dysponować odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i kontynuować działalność gospodarczą. W takich przypadkach dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa będącego poza zakresem VAT.

W kontekście bowiem uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Sprzedający – X Spółka z o.o. i Kupujący – Y Spółka Akcyjna zawarli w dniu … 2019 r. umowę sprzedaży Przedsiębiorstwa. Przedmiotem umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa były następujące składniki:

prawo własności Nieruchomości i budynków i budowli posadowionych na tej Nieruchomości,
prawa i obowiązki wynikające z umów biznesowych, na przeniesienie których zgody wyrazili kontrahenci, wymienione w zał. do umowy,
decyzje administracyjne, wymienione w zał. do umowy,
prawa i obowiązki wynikające z umów leasingu, które to umowy wymienione zostały w zał. do umowy,
prawa i obowiązki z umów rachunków bankowych, które to umowy wymienione zostały w zał. do umowy,
prawa do aktywów, w tym do leasingowanego sprzętu, wymienione w zał. do umowy (pod warunkiem uzyskania zgody firmy leasingowej na przeniesienie tych praw na nabywcę Przedsiębiorstwa),
przejmowane zobowiązania,
certyfikat … z ...,
zapasy wymienione w zał. do umowy,
prawa własności intelektualnej,
systemy informatyczne, wymienione w zał. do umowy,
know-how w zakresie prowadzenia Przedsiębiorstwa,
dokumentacja Przedsiębiorstwa wymieniona w zał. do umowy.

Ze sprzedaży wyłączone zostały: niewymienione w umowie zobowiązania i przyszłe długi Przedsiębiorstwa (za wyjątkiem zobowiązań przejętych przez Kupującego), umowy inne niż umowy związane z Przedsiębiorstwem (za wyjątkiem umów na które zgodę wyraził Kupujący), księgi rachunkowe Sprzedającego (przy czym Kupujący otrzyma zestawienia danych sporządzonych na podstawie ksiąg rachunkowych Sprzedającego w zakresie niezbędnym do ujawnienia nabywanych składników majątku w jego księgach rachunkowych), umowa licencyjna programu komputerowego …, serwer … waga kontrolna …, maszyna do kruszenia mięsa …, samochód osobowy …, pięć umowy rachunków bankowych oraz dwie umowy ubezpieczenia.

Odnosząc się do kwestii objętych zakresem postawionego we wniosku pytania zauważyć należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy – jak wskazali Zainteresowani¬ – wyłączenie ze sprzedaży określonych materialnych i niematerialnych składników majątku, nie miało wpływu na możliwość wykorzystania przez Kupującego nabywanego zespołu składników, do dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarcze w oparciu wyłącznie o te składniki i przy zatrudnieniu pracowników w przejętym zakładzie pracy. Działalność produkcyjna jest kontynuowana przez Kupującego od dnia zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa (od … 2019 r.) bez przestojów.

W związku z powyższym uznać należy, że w niniejszej sprawie zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem sprzedaży stanowił na dzień transakcji jednolitą całość pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i pozwalał na realizację samodzielnych zadań gospodarczych przez Kupującego.

Pomimo, iż Zainteresowani wyłączyli z transakcji część składników Przedsiębiorstwa (niewymienione w umowie zobowiązania i przyszłe długi Przedsiębiorstwa, maszyny do kruszenia mięsa …, ksiąg rachunkowych Sprzedającego, umowa licencyjna programu komputerowego …), wyłączenie to nie stanowiło istotnych elementów Przedsiębiorstwa a także ich brak nie pozbawił możliwości funkcjonowania Przedsiębiorstwa, zarówno przed jak i po jego sprzedaży. Działalność produkcyjna – jak wynika z okoliczności sprawy – jest kontynuowana przez Kupującego od dnia zawarcia umowy sprzedaży Przedsiębiorstwa. X Sp. z o.o. po sprzedaży Przedsiębiorstwa prowadzi działalność gospodarczą w ograniczonym zakresie, mającym na celu całkowite zakończenie swojej działalności i likwidację Spółki. Obecnie Spółka sprzedaje przedmioty, które nie zostały objęte umową sprzedaży przedsiębiorstwa, gdyż planuje całkowicie zakończyć działalność gospodarczą do końca … 2020 roku.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy w kontekście przywołanych wyżej regulacji prawnych przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że przedmiotem sprzedaży jest przedsiębiorstwo spełniające wymogi określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie uznania przedmiotu sprzedaży za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że w sytuacji gdy – jak wyżej wskazano – przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, to zbywany zespół składników niematerialnych i materialnych nie może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Odnosząc się do powyższego stanowisko Zainteresowanych w zakresie uznania przedmiotowej sprzedaży za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując skoro przedmiotem transakcji sprzedaży jest zbycie przedsiębiorstwa to na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, transakcja ta jest wyłączona ze stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych w zakresie wyłączenie przedmiotu transakcji ze stosowania przepisów ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Zainteresowanych. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W kwestii powołanych wyroków sądów administracyjnych należy zauważyć, iż wyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Informuje się, że przedstawiona powyżej interpretacja rozstrzyga wniosek wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin