Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.507.2019.2.SP
z 14 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2019 r. (data nadania 29 listopada 2019 r., data wpływu 5 grudnia 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 6 lutego 2020 r. (data nadania 6 luty 2020 r., data wpływu 10 luty 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 stycznia 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.507.2019.1.SP (data nadania 29 stycznia 2020 r., data doręczenia 30 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania zagranicznego zakładu w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania zagranicznego zakładu oraz braku opodatkowania podatkiem od dochodu z niezrealizowanych zysków.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. Co. Ltd. z siedzibą w Republice Korei (dalej: „Wnioskodawca” lub „A.”) jest światowym producentem sprzętu (...). Produktami A. są przede wszystkim (...) tzw. Set-top boxy (dalej: „STB”). Ponadto A. zajmuje się także produkcją (...) (tzw. systemy infotainment). Dodatkowo, w związku z nabyciem udziałów producenta anten (...) B. Co. Ltd. przez A. Zakres działalności prowadzonej przez Grupę A. poszerzony został o produkcję anten (...).

W związku z ciągłym rozwojem firmy spowodowanej korzystnymi warunkami gospodarczymi oraz technicznymi, jak również faktem, że A. jest podmiotem operującym globalnie, już kilkanaście lat wcześniej Wnioskodawca zdecydował się na przeniesienie części produkcji do spółek zależnych zlokalizowanych w innych państwach. Jednym z takich podmiotów jest spółka mająca siedzibę w Polsce – C. Sp. z o.o. (dalej: „C.”).

Obecny model prowadzenia działalności przez C. w Polsce

C. jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT. C. prowadzi w Polsce działalność od 2006 r. i zajmuje się produkcją towarów w dwóch segmentach, tj.:

• STB oraz
  

• sprzęt audio instalowany w samochodach,
  

– przy czym, przeważająca część produkcji dotyczy STB. Ponadto, w związku z nabyciem B. Co. Ltd. przez A. (co spowodowało poszerzenie spektrum usług świadczonych przez Grupę), C. świadczy również usługi montażu anten (...).

C. działa jako pełnoprawny producent w łańcuchu dostaw (STB oraz car audio/infotainment). Przejawia się to w tym, że C. nabywa na własne ryzyko i na własny rachunek komponenty i surowce niezbędne do wytworzenia finalnych produktów (nabywane bezpośrednio od Wnioskodawcy) oraz ponosi odpowiedzialność za cały proces produkcyjny.

Planowany model prowadzenia działalności przez C. w Polsce

W związku ze zmieniającą się sytuacją na rynku produktów sprzętu elektronicznego od kilku lat zauważalne jest przez A. systematyczne zmniejszanie popytu zgłaszanego przez odbiorców Grupy na produkty STB. W związku z tym przewiduje się, że obecna działalność C. mogłaby w przyszłości generować ponadprzeciętne ryzyko strat, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do obniżenia rentowności całej grupy A.

Tym samym rozważane jest obecnie zlecenie C. świadczenia usług montażowych w odniesieniu do produktów STB i car infotainment. Dla C. oznaczać to będzie zmianę jego profilu funkcjonalnego z pełnoprawnej jednostki produkcyjnej na usługową (C. będzie dostawcą usług montażowych o ograniczonym ryzyku). Oznacza to, że w rozważanej konfiguracji C. co do zasady nie będzie kupować surowców oraz innych komponentów od Wnioskodawcy oraz podmiotów trzecich (za wyjątkiem drobnych elementów konstrukcyjnych np.: śrubki, materiały do pakowania, które mogą być kupowane lokalnie), a także nie będzie wytwarzać wyrobów gotowych we własnym imieniu i na własny rachunek. Surowce i komponenty dostarczane będą z Korei lub Chin jak również mogą być dostarczane z terytorium Unii Europejskiej w tym z Polski do C. i będą własnością Wnioskodawcy podczas całego procesu montażu. A. pragnie wskazać ponadto na następujące kwestie:

• C. będzie samodzielnie działającym podmiotem gospodarczym, powiązanym jedynie kapitałowo z Wnioskodawcą,
  

• C. będzie działać w ramach swojej zwykłej działalności, tzn. działalność prowadzona dla Wnioskodawcy zasadniczo nie będzie ekonomicznie należała do zakresu działalności Wnioskodawcy (C. i Wnioskodawca prowadzą inny rodzaj działalności i pełnią różne funkcje w ramach prowadzonej działalności),
  

• Prowadzona przez C. działalność nie będzie poddawana szczególnym instrukcjom, nie będzie w szczególności podlegać kontroli ze strony Wnioskodawcy w zakresie wykraczającym poza warunki ustalone standardowo pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą zakresie realizacji wytycznych. Zakres uprawnień kontrolno-nadzorczych wynika wyłącznie z powiązań kapitałowych C. z Wnioskodawcą i ma charakter korporacyjny.
  
  

Pochodzenie surowców do montażu

Rola C. w kwestii zaopatrzenia surowcowego może się różnić w zależności od tego czy produkty zostały nabyte spoza terytorium Unii Europejskiej (90% całego zaopatrzenia) czy na terytorium Unii Europejskiej (w tym w Polsce). Co istotne, A. w przypadku zakupów surowców z różnych źródeł będzie w stanie zidentyfikować źródło ich pochodzenia (terytorium UE lub spoza terytorium UE). W przypadku gdy towary zostaną nabyte spoza terytorium UE (w tym z Korei/Chin), cena oraz warunki dostawy zakupionych surowców i materiałów będą negocjowane wyłącznie przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, C. nie będzie zaangażowany w proces zakupów materiałów oraz surowców, które będą następnie przez niego montowane w Polsce.

Z kolei, w odniesieniu do surowców nabywanych na terytorium UE, w zależności od okoliczności biznesowych, rozważany jest wybór jednego z poniższych wariantów działania (każdy z nich determinuje inny stopień zaangażowania po stronie C.):

1. Wnioskodawca dokona sam zakupów niezbędnych materiałów i surowców, ale przy udziale C. który to udział będzie wspierać A. w kontakcie lub kontaktować się z dostawcami z terytorium Unii Europejskiej, w szczególności z Polski;
2. C. dokona zakupu niezbędnych surowców oraz materiałów, a następnie doliczy koszt tego zakupu do kosztów montażu produktów Wnioskodawcy, co finalnie spowoduje zwiększenie bazy kosztowej, stanowiącej podstawę wyliczenia wynagrodzenia.
   
   

Bez względu na wybrany scenariusz, A. będzie magazynować materiały oraz surowce w zakładzie produkcyjnym należącym do C.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w przyszłości może zaistnieć sytuacja, w której A. będzie zlecał usługi montażu części komponentów (będących następnie elementem finalnych produktów montowanych przez C.) innym niż C. podmiotom. W takim przypadku A. dostarczać będzie surowce do podmiotów dokonujących montażu komponentów, które następnie, po zakończonym montażu, będą wysyłane do C. celem wykorzystania ich w ostatecznym procesie montażu. W trakcie całego montażu dokonywanego przez podmiot inny niż C. (analogicznie jak ma to miejsce w przypadku montażu produktów finalnych dokonywanych przez C.) surowce oraz powstałe w trakcie usługi montażu produkty będą należały do A.

Proces montażu

Jak zostało wskazane powyżej, co do zasady, C. nie będzie zaangażowany (poza zakupami z krajów UE, w zakresie wskazanym powyżej) w proces zakupowy materiałów będących następnie przedmiotem montażu. Przy czym okoliczność ta nie wyklucza, że w procesie montażu zastosowanie znajdą również surowce lub materiały inne niż te dostarczone przez Wnioskodawcę, np. niezbędne do obsługi linii montażowej.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że właścicielem maszyn oraz innego sprzętu, który posłuży do montażu produktów A. będzie wyłącznie C.. Ponadto, cały proces montażu będzie przeprowadzony w Polsce.

Co istotne z perspektywy niezależności ekonomicznej C., usługi montażowe będą świadczone przez C. nie tylko dla A., ale również dla przynajmniej jednego innego podmiotu (w szczególności może nim być B. Co. Ltd.). W planowanym modelu prowadzenia działalności C. w Polsce możliwe będzie również świadczenie usług montażowych dla podmiotów trzecich. Na chwilę obecną nie jest możliwe precyzyjne określenie proporcji w jakiej usługi świadczone na rzecz A. pozostaną do sumy usług świadczonych na rzecz wszystkich podmiotów.

Na obecnym etapie rozwoju działalności C. w Polsce nie planuje się, aby C. aktywnie poszukiwał klientów, dla których mógłby świadczyć usługi podobne do tych świadczonych na rzecz Wnioskodawcy. Jednakże w przyszłości nie można całkowicie wykluczyć zmiany podejścia w tym zakresie.

Rola Wnioskodawcy i C. w dystrybucji gotowych produktów

Zarówno negocjowanie umów z kontrahentami jak i ich finalizacja będzie przeprowadzane przez A.. Tym samym, jedynym podmiotem odpowiedzialnym za proces sprzedaży gotowych produktów na rzecz powiązanych dystrybutorów w Europie oraz klientów zewnętrznych będzie Wnioskodawca.

C. nie będzie brał udziału w procesie sprzedaży gotowych produktów. Jednakże, C. będzie zaangażowany w wysyłkę gotowych produktów do powiązanych dystrybutorów w Europie lub klientów zewnętrznych. Wnioskodawca będzie nadzorować cały proces wysyłki produktów, który odbywać się będzie bezpośrednio do klienta końcowego.

Ponadto A. będzie ponosiła pełną odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne swoich produktów wobec klientów końcowych. Nie zmienia to faktu, że C. działający w roli usługodawcy będzie ponosił odpowiedzialność wobec Wnioskodawcy za wady produktów związanych z procesem montażu w zakładzie produkcyjnym (nienależyte wykonanie usługi).

Zaplecze techniczne i personalne Wnioskodawcy w Polsce

Wnioskodawca pragnie wskazać, że C. będzie nadal utrzymywał swój zakład produkcyjny w Polsce (Bełchatów), zatrudniał pracowników i zapewni wystarczające zasoby do świadczenia usług montażowych na rzecz Wnioskodawcy. Z racji tego, że proces montażu będzie odbywał się w zakładzie produkcyjnym C., A. nie będzie wynajmowała ani nie nabędzie żadnej nieruchomości przeznaczonej do montażu.

Również w kwestii zatrudnienia, docelowo planuje się, aby wszyscy pracownicy zaangażowani w proces montażu zatrudnieni byli wyłącznie przez C. na podstawie umów o pracę (mogą być to również pracownicy narodowości koreańskiej), ewentualnie w przypadku członków zarządu C. (w tym narodowości koreańskiej), na podstawie mianowania.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że czynności decyzyjne w procesie nabywania i sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę, w tym czynności w zakresie negocjowania i zawierania umów w imieniu Wnioskodawcy będą wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy w Korei a nie przez ww. lokalnych przedstawicieli A. oddelegowanych do C. jedynie do określonych funkcji, które nie obejmują jednak podejmowania decyzji w imieniu i na rzecz A. (o ile takie oddelegowanie miałoby miejsce). .

Rejestracja A. na VAT w Polsce

Obecnie trwa proces rejestracji A. na podatek VAT w Polsce.

Dodatkowe usługi oraz kalkulacja wynagrodzenia C.

Poza usługami w zakresie montażu oraz organizacji dostawy gotowych produktów, C. za wynagrodzeniem będzie świadczył również dla Wnioskodawcy następujące usługi:

• Księgowe,
  

• Logistyczne (organizacji transportu),
  

• Magazynowania w tym m in. zarządzania zapasami.
  
  
  

Z tytułu świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług montażowych jak również ww. usług dodatkowych, C. przysługiwać będzie wynagrodzenie ustalone na poziomie rynkowym, uwzględniające ponoszone przez C. koszty oraz zapewniające odpowiedni poziom zysku.

W uzupełnieniu wniosku z 6 lutego 2020 r. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że:

Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, C. nie zamierza ograniczyć świadczenia usług wyłącznie do grona podmiotów powiązanych. Przy czym, jak zostało wskazane we Wniosku, obecnie nie jest możliwe precyzyjne określenie proporcji w jakiej usługi świadczone na rzecz podmiotów z Grupy A. pozostaną do sumy usług świadczonych na rzecz wszystkich podmiotów. Na dzień dzisiejszy nie zostało sprecyzowane grono odbiorców usług świadczonych przez C.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że krąg odbiorców usług C. będzie ostatecznie uzależniony od decyzji biznesowych C., które działa we własnym imieniu i zgodnie ze swoją strategią.

Proces wysyłki produktów do klienta końcowego opisany we Wniosku będzie zarządzany i kontrolowany zdalnie przez A..

Wnioskodawca nie będzie delegował swoich pracowników na terytorium Polski, jak również nie zatrudni nowych pracowników na terytorium Polski do nadzoru procesu wysyłki. W konsekwencji, nie wystąpi sytuacja, w której osoby te otrzymają odrębne pomieszczenia albo stanowisko(a) do wykonywania zadań z zakresu nadzorowania procesu wysyłki produktów. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że (zgodnie z treścią jego wniosku) świadczenie usług logistycznych (organizacji transportu) zostało powierzone C., który za świadczenie tych usług pobierać będzie wynagrodzenie.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym nie wystąpi sytuacja, w której ta sama osoba będzie jednocześnie zatrudniona na podstawie umowy o pracę z A. i C..

W odniesieniu do osób pełniących funkcje członków zarządu C., planuje się, aby osoby te pełniły funkcje członków zarządu C. na podstawie mianowania. Wspomniane osoby (narodowości koreańskiej) będą również pozostawać w stosunku pracy z A.. Docelowo planuje się, aby osoby pełniące funkcję członków zarządu C. nie były (poza funkcją wynikającą z mianowania) pracownikami A..

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że czynności decyzyjne w procesie nabywania i sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę, w tym czynności w zakresie negocjowania i zawierania umów będą wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy w Korei. Wnioskodawca nie planuje angażować osób pełniących funkcje członków zarządu w C. (nawet będących związanymi stosunkiem pracy z A.) w czynności decyzyjne w procesie nabywania i sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę, w tym czynności w zakresie negocjowania i zawierania umów.

Wnioskodawca nie przewiduje sytuacji, gdzie oddelegowani byliby do Polski jego (A.) pracownicy, mający pełnić funkcje techniczne (niemniej, zgodnie z wiedzą posiadaną przez Wnioskodawcę, C. może zatrudniać osoby narodowości koreańskiej do pełnienia określonych funkcji technicznych). Tym samym nie będzie w ocenie Wnioskodawcy miała miejsce sytuacja „kiedy osoba oddelegowana przez A. do określonych funkcji technicznych i jednocześnie zatrudniona przez C. będzie sprawowała funkcje o charakterze decyzyjnym (mające wpływ na funkcjonowanie przedsiębiorstwa)”.

Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że stwierdzenie „lokalni przedstawiciele A. są oddelegowani do C. jedynie do określonych funkcji” używane jest we wniosku w trybie warunkowym – „o ile takie oddelegowanie miałoby miejsce”.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym osoby narodowości koreańskiej związane z A. stosunkiem pracy nie wykonują na rzecz Wnioskodawcy określonych zadań poza raportowaniem wyników C.

Utrzymanie stosunku pracy z A. wynika z indywidualnych ustaleń A. z osobami narodowości koreańskiej (kontynuacja zatrudnienia z uwagi na przepisy koreańskiego prawa pracy – okresy składkowe, stażu pracy, itp.).

Osoby narodowości koreańskiej, o których mowa dysponują wprawdzie pomieszczeniami C. ale wyłącznie z tytułu funkcji jaką pełnią jako mianowani członkowie zarządu C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce zakład zagraniczny w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy CIT w związku z art. 5 i art. 7 ust. 1 Polsko-Koreańskiej UPO?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca nie będzie posiadał w Polsce zakładu zagranicznego w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”, „updop”) w związku z art. 5 i art. 7 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Seulu dnia 21 czerwca 1991 r., dalej „Polsko-Koreańskiej UPO”.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast, stosownie do postanowień art. 3 ust. 3 pkt 1) ustawy CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Z kolei zgodnie z art. 4a pkt 11 ustawy CIT, poprzez zagraniczny zakład rozumie się:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

– chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której strona jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 Polsko Koreańskiej UPO. pojęcie „zakładu” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Stosownie do treści ust. 2 art. 5 Polsko Koreańskiej UPO, określenie „zakład" obejmuje w szczególności miejsce zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat i kopalnię, lub źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych. Jednocześnie w ust. 4 art. 5 Polsko Koreańskiej UPO wyłączono spod pojęcia „zakładu” następującą działalność:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa
   
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów, stanowiących własność przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania,
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów, stanowiących własność przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo.
   
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstwa,
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym albo pomocniczym dla przedsiębiorstwa.
6. utrzymywania stałych placówek wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że ogólna działalność tych placówek wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 5 ust. 5 Polsko-Koreańskiej UPO, jeżeli łącznie osoba:

1. działa dla przedsiębiorstwa i
   
2. posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w jednym z Państw w imieniu przedsiębiorstwa i pełnomocnictwo to w tym Państwie zwykle wykonuje

– to uważa się, że przedsiębiorstwo to, bez względu na powyżej wskazane postanowienia art. 5 ust. 1 i 2 Polsko-Koreańskiej UPO, uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 i są takimi rodzajami działalności, które - gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki - nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień wyżej wymienionego ustępu.

Równocześnie, zgodnie z art. 5 ust. 7 Polsko-Koreańskiej UPO, fakt, że spółka mająca siedzibę w jednym z Państw kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Ze względu na fakt, że w odniesieniu do analizowanego zdarzenia przyszłego nie mają zastosowania regulacje dotyczące powstania zakładu w przypadku prowadzenia placu budowy (art. 5 ust. 3 Polsko- Koreańskiej UPO) ani prowadzenia działalności w Polsce poprzez maklera, komisanta albo innego niezależnego przedstawiciela (art. 5 ust. 6 Polsko-Koreańskiej UPO), analiza powyższych przypadków została pominięta w dalszej części uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednocześnie zauważyć, że przedmiotowa Polsko-Koreańska UPO została sporządzona według wzorca przewidzianego w Modelowej Konwencji OECD. W konsekwencji powyższego, przy interpretacji przepisów Umowy zasadne jest odwoływanie się również do Komentarza do Modelowej Konwencji (Model Tax Convention on Income and on Capital 2017; dalej jako „Komentarz”), co znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. m in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2004 r., sygn. III SA/Wa 1957/02).

Zgodnie z art. 7 Polsko-Koreańskiej UPO, zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższego wynika, że w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski przedsiębiorstwa powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład (co jednocześnie oznacza brak obowiązku podatkowego w zakresie zysków osiąganych bezpośrednio przez jednostkę macierzystą lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy wskazać, że w świetle Polsko-Koreańskiej UPO oraz Komentarza, dla uznania istnienia zakładu konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. W przypadku zakładu jako stałej placówki, łącznie:
   • istnienie placówki o stałym charakterze,
     
   • prowadzenie działalności gospodarczej podatnika (innej niż o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym) za pośrednictwem tej placówki,
2. W przypadku osoby działającej w imieniu przedsiębiorstwa (agent zależny), łącznie:
   • działanie przez taką osobę w drugim państwie w imieniu przedsiębiorstwa, ponadto
     
   • posiadanie przez taką osobę pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu tego przedsiębiorstwa oraz
     
   • wykonywanie przez taką osobę tego pełnomocnictwa zwyczajowo (przesłanki pozytywne),
     
   • czynności podejmowane przez taką osobę nie mieszczą się w katalogu tzw. czynności pomocniczych, o których mowa w ust. 4 (przesłanka negatywna).
     
     

Ad. I. Ogólna definicja zakładu jako stałej placówki na gruncie Polsko-Koreańskiej UPO

Zgodnie z treścią Polsko-Koreańskiej UPO oraz Komentarza, dla możliwości uznania, że Wnioskodawca posiada zakład podatkowy w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w Polsce, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. faktycznie istnieje placówka działalności gospodarczej (m in. w postaci określonego lokalu, a także w pewnych okolicznościach również maszyn czy też wyposażenia),
2. placówka ta ma charakter stały (czyli charakteryzuje się pewnym określonym stopniem trwałości), a także
3. działalność gospodarcza przedsiębiorstwa jest w całości albo przynajmniej w części prowadzona za pośrednictwem tej stałej placówki.
   
   

Fakt istnienia placówki gospodarczej o trwałym charakterze (ad. 1 i ad. 2)

Placówka - jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa; wystarczy posiadane pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. (...) Placówka może być usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa, na przykład wówczas, gdy przedsiębiorstwo zagraniczne dysponuje stale pomieszczeniem (lub jego częścią) należącym do innego przedsiębiorstwa”.

Zgodnie z pkt 12 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD, w przypadku gdy przedsiębiorstwo ma wyłączne prawo do korzystania z określonej lokalizacji, która jest wykorzystywana dla prowadzenia przez to przedsiębiorstwo działalności gospodarczej, wówczas ta lokalizacja bez wątpliwości powinna zostać uznana jako pozostająca w dyspozycji tego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z powyższym, podstawowym kryterium determinującym powstanie zakładu jest faktyczne dysponowanie daną placówką przez zagraniczny podmiot.

Stanowisko takie prezentowane jest również przez organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 lutego 2016 r. (sygn. IPPB5/4510-1223/15-4/RS) odstępując od uzasadnienia uznał w całości za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres”.

Analogicznie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 kwietnia 2014 r., sygn. IPPB5/423-148/14-2/PS.

Natomiast kwalifikacja miejsca prowadzenia działalność jako „stałego” ma dwa aspekty – przestrzenny (geograficzny) i czasowy. Aspekt przestrzenny wyraża się w możliwości określenia terenu na terytorium państwa, w którym prowadzona jest działalność, aspekt czasowy – w tym, że placówka nie może mieć charakteru tymczasowego (przy czym czas po jakim działalność traci charakter tymczasowy, nie został sprecyzowany). Jak wskazuje się w doktrynie, z reguły nie uważa się, że zakład istnieje, jeżeli działalność była wykonywana w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki utrzymywanej przez okres krótszy niż sześć miesięcy (B Brzeziński (red ), Model Konwencji OECD, str. 328-329).

Natomiast jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego, C. będzie nadal utrzymywał swój zakład produkcyjny (w rozumieniu budynek, a nie miejsce świadczenia usług produkcyjnych) w Polsce, zatrudniał pracowników i zapewni wystarczające zasoby do świadczenia usług montażowych na rzecz Wnioskodawcy Z racji tego, że proces montażu będzie odbywał się w zakładzie produkcyjnym C., jedynym podmiotem posiadającym tytuł prawny oraz prawo do zarządzania terenem opisanej działalności (zakład montażowy w Polsce) będzie C.. Ponadto, właścicielem maszyn oraz innego sprzętu, który posłuży do montażu produktów A. będzie wyłącznie C.. Z kolei Wnioskodawca nie będzie wynajmował ani nie będzie właścicielem żadnej nieruchomości przeznaczonej do montażu.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, okoliczność ta przesądza o tym, że A. nie posiada w Polsce stałej placówki w rozumieniu art. 5 ust. 1 Polsko-Koreańskiej UPO

Prowadzenie działalności gospodarczej podatnika (ad. 3)

Z uwagi na fakt, że do powstania zakładu rozumianego jako stała placówka konieczne jest kumulatywne spełnienie wszystkich 3 wyżej wskazanych przesłanek, już sama okoliczność, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie występuje element placówki (co automatycznie wyklucza również jej stały charakter), zdaniem Wnioskodawcy, jest wystarczająca do uznania, że na gruncie analizowanego zdarzenia przyszłego nie dojdzie do ukonstytuowania się zakładu podatkowego. Natomiast, nawet jeżeli by uznać, że w A. posiada w Polsce stałą placówkę (z czym Wnioskodawca jednak się nie zgadza), działalność tej stałej placówki musiałaby być związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, będącą jego podstawową działalnością operacyjną.

Przy czym, zgodnie z pkt 118 Komentarza do art. 5, należy odróżnić od istnienia stałej placówki taką sytuację, w której spółka będąca członkiem wielonarodowej grupy (w analizowanym przypadku C.) świadczy usługi na rzecz innej spółki z grupy (w analizowanym przypadku Wnioskodawcy) w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzonej w pomieszczeniach nienależących do tej drugiej spółki (w analizowanym przypadku Wnioskodawcy), z wykorzystaniem własnego personelu. W myśl pkt 118 Komentarza do art. 5, „w takim przypadku miejsce, w którym świadczone są takie usługi, nie jest w dyspozycji tej ostatniej spółki i nie jest to działalność tej spółki prowadzona przez to miejsce. Takie miejsce nie może być tym samym uważane za zakład spółki, dla której usługi są świadczone. W rzeczywistości fakt, że działalność własna spółki w danym miejscu może przynosić ekonomiczny zysk innej spółce, nie oznacza, że ta druga spółka prowadzi własną działalność gospodarczą za pośrednictwem tego miejsca; mówiąc jaśniej, spółka, która tylko zakupuje części produkowane lub usługi świadczone przez inną spółkę w drugim kraju, nie będzie miała zakładu z tego powodu, że może korzystać z produkowanych części lub świadczonych usług.

W praktyce międzynarodowej działalność przedsiębiorstwa jest ogólnie rozumiana jako niezależna działalność zarobkowa. Nie ma znaczenia, czy stałe miejsce prowadzenia działalności jest prowadzone bezpośrednio przez to przedsiębiorstwo czy też przez podmioty wynajęte przez przedsiębiorstwo, na przykład przez usługodawcę. Jednakże przedsiębiorstwo nie posiada stałego zakładu, jeżeli inne przedsiębiorstwo sprawuje faktycznie kontrolę nad miejscem prowadzenia działalności i wykorzystuje je do własnych celów.

W rezultacie fakt, że własne działania spółki (C.) mogą przynosić korzyść ekonomiczną dla działalności innej firmy (Wnioskodawca), nie oznacza, że ta druga spółka (Wnioskodawca) prowadzi działalność za pośrednictwem tej lokalizacji W konsekwencji, Wnioskodawca, który będzie jedynie nabywać usługi świadczone przez C. nie będzie posiadać w Polsce stałej placówki z tego tytułu, nawet jeśli uzyska korzyść ekonomiczną w związku z nabyciem przedmiotowych usług.

Ponadto jak już wskazano w przedstawionym zdarzeniu przyszłym C. działa w ramach swojej zwykłej działalności, tzn. działalność prowadzona dla Wnioskodawcy zasadniczo nie będzie ekonomicznie należała do zakresu działalności Wnioskodawcy (C. i Wnioskodawca prowadzą inny rodzaj działalności i pełnią różne funkcje w ramach prowadzonej działalności).

W konsekwencji powyższych rozważań należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej za pomocą stałej placówki, a wiec trzecia przesłanka warunkująca powstanie zakładu w Polsce również nie została spełniona w analizowanym zdarzeniu przyszłym.

Reasumując, okoliczność że Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski stałej placówki, za pomocą której prowadzona jest działalność gospodarcza, wyklucza istnienie zakładu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 5 ust. 1-3 Polsko-Koreańskiej UPO

Ad II. Osoba działająca w imieniu przedsiębiorstwa (agent zależny)

Obok wskazanej powyżej zasadniczej formy zakładu w postaci stałej placówki, w Polsko-Koreańskiej UPO przewidziano także alternatywny sposób ustalania istnienia zakładu, na podstawie którego można uznać, że zagraniczne przedsiębiorstwo posiada zakład, nawet jeśli nie dysponuje stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w drugim państwie.

Zgodnie z art. 5 ust. 5 Polsko-Koreańskiej UPO, o ile osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa, uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w art. 5 ust. 4 Polsko – Koreańskiej UPO, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład.

Jak wynika z powyższego, zakład może powstać także w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem tzw. zależnego przedstawiciela (tj. podmiotu działającego w drugim państwie w imieniu zagranicznego przedsiębiorstwa). Niemniej jednak warunkiem zastosowania art. 5 ust. 5 Polsko- Koreańskiej UPO jest, aby osoba działała „w imieniu przedsiębiorstwa”, czyli występowała w roli przedstawiciela (działać w „imieniu” oznacza, że osoba ma w jakiś sposób okazywać na zewnątrz zamiar działania nie we własnym, lecz w cudzym imieniu [Zob. M. Pazdan (w:) Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I, (red.) K. Pietrzykowski, Warszawa 2005, s. 381-382.]), a także posiadała i zwyczajowo wykonywała pełnomocnictwo do zawierania umów w umawiającym się państwie.

Analiza postanowień Polsko-Koreańskiej UPO, a także uwag zawartych w Komentarzu prowadzi do wniosku, iż aby uprawnionym było stwierdzenie, iż dane przedsiębiorstwo prowadzi działalność w innym państwie za pośrednictwem zależnego przedstawiciela powinny być spełnione m in. następujące przesłanki:

• inny podmiot posiada i wykonuje pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa,
  

• podmiot ten jest zależny prawnie i ekonomicznie od przedsiębiorstwa,
  

• ryzyko gospodarcze działań tego podmiotu ponosi przedsiębiorstwo,
  

• czynności wykonywane przez ten podmiot mogą być przedmiotem szczegółowych instrukcji udzielanych przez przedsiębiorstwo lub mogą być poddawane jego kontroli.
  
  
  

Tym samym osoby, które nie posiadają pełnomocnictwa w rozumieniu cywilnoprawnym, ale mają umocowanie do negocjowania wszystkich elementów umowy w sposób wiążący przedsiębiorstwo, posiadają pełnomocnictwo do zawierania umów w rozumieniu art. 5 ust. 5 Polsko-Koreańskiej UPO. W tym przypadku bez znaczenia jest, kto ostatecznie podpisuje umowę: osoba działająca w imieniu przedsiębiorstwa czy przedsiębiorstwo (zob. pkt 97 Komentarza do art. 5). Kryterium decydującym jest bowiem prawne związanie przedsiębiorstwa działaniem przedstawiciela.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca w kwestii zatrudnienia docelowo planuje, aby wszyscy pracownicy zaangażowani w proces montażu zatrudnieni byli wyłącznie przez C. na podstawie umów o pracę (mogą być to również pracownicy narodowości koreańskiej), ewentualnie w przypadku członków zarządu C. (którymi również mogą być osoby narodowości koreańskiej), na podstawie mianowania.

Ponadto jak zostało wskazane w zdarzeniu przyszłym, czynności decyzyjne w procesie nabywania i sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę, w tym czynności w zakresie negocjowania i zawierania umów w imieniu Wnioskodawcy będą wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy w Korei a nie przez osoby oddelegowane z Korei jedynie do określonych funkcji (technicznych) i związane stosunkiem pracy z C., które nie są jednak funkcjami o charakterze decyzyjnym (mającymi wpływ na funkcjonowanie przedsiębiorstwa) lub osób, które wprawdzie podejmują decyzje, jednak czynią to w ramach roli jaką pełnią w C. i na podstawie stosownego stosunku z C. (mianowanie na funkcję członka zarządu C., umowa o pracę z C.).

Zatem C. nie będzie posiadał pracowników zależnych od A., którzy w jakikolwiek sposób mogliby wpływać na podejmowanie decyzji przez C.. Z kolei Prezes Zarządu C. będzie pełnił swoją funkcję na podstawie mianowania i będzie wykonywał swoje obowiązki wyłącznie w imieniu i na rachunek C. (nie będzie podporządkowany poleceniom A.).

Skoro C. działa jako odrębny podmiot prawny, świadczy usługi na rzecz innej spółki kapitałowej we własnym imieniu (i ponosi z tego tytułu ryzyko gospodarcze) oraz działa na własny rachunek (za wynagrodzeniem), to me można uznać, że działa ona jako przedstawiciel zależny w rozumieniu art. 5 ust. 5 UPO Polsko-Koreańskiej. Jak wskazano bowiem, C. nie będzie realizowała żadnych funkcji w imieniu A. – w tym w szczególności C. nie będzie posiadała i nie będzie wykonywała pełnomocnictw do zawierania umów w imieniu A. oraz nie będzie prowadziła sprzedaży produktów A. w Polsce ani też nie będzie działa w inny sposób w imieniu Wnioskodawcy. Równocześnie, C. działać będzie we własnym imieniu i ponosić będzie w całości ryzyka ekonomiczne dotyczące procesu montażu. Ponadto, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że w przyszłości może zaistnieć sytuacja, że C. będzie świadczył usługi montażowe nie tylko dla A., ale również dla innych podmiotów (powiązanych lub/i niepowiązanych). W związku z tym C. nie tylko nie będzie pozostawał w niezależności prawnej i organizacyjnej od A., ale również potencjalnie ekonomicznej.

Ponadto mając na uwadze treść Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD wskazać należy, że „Uprawnienie do podpisywania kontraktów musi obejmować kontrakty dotyczące operacji stanowiących istotę działalności przedsiębiorstwa. Nie będzie wystarczającym uprawnieniem pełnomocnictwo osoby do angażowania pracowników do współdziałania z nią w jej czynnościach na rzecz przedsiębiorstwa lub uprawnienie do podpisywania w imieniu przedsiębiorstwa kontraktów mających związek z operacjami wewnętrznymi”. Podobne stanowisko przedstawił w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2016 r. nr IPPB5/4510-692/16-3/RS.

Podsumowując, zatem należy wskazać, że C.

• nie będzie działał w imieniu Wnioskodawcy,
  

• nie będzie posiadać i nie będzie wykonywać pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Wnioskodawcy (faktycznie/prawnie);
  

• nie będzie zawierać żadnych umów (np. związanych z zakupem towarów itp.), które byłyby wiążące dla Wnioskodawcy,
  

• docelowo planuje się, aby wszyscy pracownicy zaangażowani w proces montażu zatrudnieni byli wyłącznie przez C. na podstawie umów o pracę (mogą być to również pracownicy narodowości koreańskiej), ewentualnie w przypadku członków zarządu C. (również potencjalnie narodowości koreańskiej), na podstawie mianowania.
  
  
  

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym C. będzie podmiotem w pełni niezależnym od Wnioskodawcy, a wiec działania podejmowane przez C. nie będą miały wpływu na powstanie zakładu A. w Polsce

Podsumowanie

Biorąc pod uwagę, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym:

• Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a C. będzie zasadniczo odnosić się do świadczenia usług montażowych przez C. oraz do dystrybuowania towarów Wnioskodawcy,
  

• Wnioskodawca nie będzie posiadał w powyższym zakresie na terytorium Polski żadnych własnych pomieszczeń oraz me będzie wynajmował pomieszczeń magazynowanych,
  

• Wszystkie usługi będą realizowane przez C., działającą we własnym imieniu i na własny rachunek, w ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej oraz przy wykorzystaniu własnych pracowników i zasobów technicznych,
  

• C. oraz osoby oddelegowane do pracy w C. (zatrudnieni przez C. na podstawie umowy o pracę lub wykonujący swoje obowiązki w C. na podstawie mianowania) nie będą upoważnieni do działania w imieniu i na rachunek Wnioskodawcy (zarówno z formalnego, jak i ekonomicznego punktu widzenia). Negocjowanie umów z kontrahentami jak i ich finalizacja będzie przeprowadzana wyłącznie przez A., dlatego też C. nie powinna być postrzegana jako przedstawiciel zależny Wnioskodawcy
  

• Z perspektywy niezależności ekonomicznej C., planuje się, aby usługi montażowe były świadczone przez C. nie tylko dla A., ale również dla przynajmniej jednego innego podmiotu (w szczególności może nim być B. Co. Ltd). W związku z tym C. nie będzie ekonomicznie zależna od Wnioskodawcy.
  
  

Wnioskodawca nie będzie posiadał w Polsce zakładu zagranicznego w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy CIT w związku z art. 5 i art. 7 ust. 1 Polsko-Koreańskiej UPO, ani poprzez stałą placówkę za pomocą której prowadzona jest działalność gospodarcza, ani poprzez zależnego przedstawiciela.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie braku powstania zagranicznego zakładu w Polsce za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.