2020.02.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.647.2019.2.MM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.647.2019.2.MM
z 14 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 29 listopada 2019 r., uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2020 r. (data wpływu 23 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 stycznia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.647.2019.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 8 stycznia 2020 r. (data doręczenia 14 stycznia 2020 r.). W dniu 23 stycznia 2020 r., wpłynęło uzupełnienie wniosku, nadane za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 21 stycznia 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem - prowadzi gospodarstwo rolne. Posiada budynek gospodarczy, który wynajmuje jako magazyn. Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą od 1997 r., polegającą na produkcji i sprzedaży wędlin. Wspólnie z żoną za zaoszczędzone pieniądze kupowali mieszkania z majątku wspólnego. Aktualnie posiadają cztery mieszkania oraz budynek gospodarczy. W 2018 r. Wnioskodawca przekroczył limit do ryczałtu 8,5%, i od części przychodu z tytułu najmu prywatnego płacił podatek 12,5%. Żadna z powyższych nieruchomości nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej żony Wnioskodawcy, jednakże jest ona współwłaścicielką wszystkich tych nieruchomości. Zgodnie z umową pisemną zawartą z żoną to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek odprowadzania podatku za przychody uzyskiwane z najmu i wpływają one na Jego prywatne konto bankowe. Mieszkania i budynek gospodarczy nie stanowią majątku firmy i nie są środkami trwałymi.

Dodatkowo firma żony wynajmuje domki letniskowe. Najem tych domków letniskowych jest dochodem firmy żony Wnioskodawcy. Mieszkania, Wnioskodawca wraz z żoną, zakupili w celu zabezpieczenia na emeryturze wynajmując je długoterminowo, a w przyszłości zamierzają przekazać je dzieciom i wnukom.

W piśmie z dnia 16 stycznia 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że zakup poszczególnych mieszkań nastąpił:

mieszkanie – ul. A – w dniu .. października 2007 r. – zakup poprzez akt notarialny;

mieszkanie – ul. B – w dniu .. grudnia 2010 r. – zakup poprzez akt notarialny;

mieszkanie – ul. C – w dniu … lutego 2014 r. – zakup poprzez akt notarialny;

mieszkanie – ul. D – w dniu … grudnia 2016 r. – zakup poprzez akt notarialny;

budynek gospodarczy był budowany na własne cele rolnicze, rozpoczęcie budowy 2011 r., zakończenie 2012 r.

Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność od dnia … kwietnia 1997 r. Forma opodatkowania firmy żony to podatek liniowy, bez zmian od 2006 r. Firma żony zajmuje się od początku działalności przetwórstwem mięsa – symbol PKD 10.12.Z - Przetwarzanie i konserwowanie mięsa z drobiu. W 2018 r. małżonkowie ukończyli budowę letniskowego domku nad morzem i podjęli decyzje o wynajmie krótkoterminowym tego domku dla letników. W październiku 2018 r. dodany zastał kod PKD 55.20.Z, a pierwsza zaliczka wpłynęła w lutym 2019 r. i została zaewidencjonowana na kasie fiskalnej firmy żony.

Ani Wnioskodawca, ani Jego żona nie zajmują się obrotem nieruchomościami.

Wynajem przedmiotowych nieruchomości był/jest prowadzony w następujących okresach:

mieszkanie przy ul. A:
- Pierwszy najem – umowa od dnia .. kwietnia 2012 r. do dnia .. września 2012 r. - później przedłużane aneksami do dnia ..września 2014 r.;
- od dnia … października 2014 r. do dnia … kwietnia 2016 r. używane na własne potrzeby mieszkaniowe;
- Drugi najem – umowa od dnia … kwietnia 2016 r. do dnia … kwietnia 2017 r., ale rozwiązana wcześniej w dniu … kwietnia 2016 r.;
- Trzeci najem – od dnia … lipca 2016 r. do dnia … sierpnia 2018 r., przedłużona aneksem do dnia … czerwca 2021 r.;
mieszkanie przy ul. B:
- Pierwszy wynajem – umowa od dnia … lipca 2014 r. do dnia … lipca 2015 r. – umowa rozwiązana wcześniej, tj. … czerwca 2015 r.;
- Drugi najem – od dnia … stycznia 2015 r. do dnia … lipca 2016 r. – rozwiązanie umowy wcześniej, tj. kwiecień 2016 r.;
- Trzeci najem – od dnia … kwietnia 2016 r. do dnia … grudnia 2018 r., ale zwolnione z początkiem grudnia;
- Czwarty najem – od dnia … grudnia 2018 r. do dnia … grudnia 2019 r., plus aneksy do dnia … grudnia 2020 r.;
mieszkanie przy ul. C:
- Pierwszy wynajem – umowa od dnia … listopada 2017 r. do dnia … października 2019 r. – rozwiązane wcześniej, tj. … czerwca 2018 r.;
- Drugi najem – od dnia … lipca 2018 r. do dnia … czerwca 2019 r. - rozwiązana wcześniej, tj. … września 2018 r.;
- Trzeci najem – od dnia … stycznia 2019 r. do dnia … stycznia 2020 r., plus aneks do dnia … stycznia 2021 r.;
Mieszkanie przy ul. D:
- Pierwszy wynajem – od dnia … czerwca 2017 r. do dnia … czerwca 2018 r., plus aneks do dnia … grudnia 2018 r.;
- Drugi najem – od dnia … stycznia 2019 r. do dnia .. grudnia 2019 r., plus aneks do dnia … grudnia 2020 r.;
budynek gospodarczy – wynajmowany jest w części ok. 1/4 od dnia … marca 2015 r. do dnia … maja 2019 r., obecnie nie jest wynajmowany i Wnioskodawca nie planuje go w najbliższym czasie wynajmować.

Pierwszy przychód z najmu Wnioskodawca osiągnął w dniu 4 kwietnia 2012 r. Mieszkania zostały zakupione na własne cele mieszkaniowe, jak również z myślą o podarowaniu dzieciom i wnukom (Wnioskodawca ma dwoje dzieci i czworo wnucząt), natomiast budynek gospodarczy z myślą o rozwoju gospodarstwa rolnego – Wnioskodawca jest rolnikiem ubezpieczonym w KRUS od wielu lat.

Powierzchnie poszczególnych mieszkań i budynku gospodarczego:

mieszkanie przy ul. A - 38,21 m²,

mieszkanie przy ul. B - 54 m²,

mieszkanie przy ul. C - 36 m²,

mieszkanie przy ul. D - 55,87 m²,

budynek gospodarczy - 500 m², z czego wynajmowane 131 m².

Wnioskodawca sam podpisywał umowy najmu. Złożył w Urzędzie Skarbowym w … oświadczenie o wyborze formy opodatkowania w związku z uzyskaniem przychodów z najmu - po raz pierwszy złożone na 2012 r. - data złożenia 19 marzec 2012 r., tj. przed dniem uzyskania pierwszego przychodu. Wybrał formę opodatkowania ryczałt i zaliczki płatne miesięczne. Żona Wnioskodawcy na tym samym druku wyraziła zgodę na to, aby całość przychodów była opodatkowana przez Wnioskodawcę. Na kolejne lata ponawiał tą formę opodatkowania przychodów z najmu.

Według Wnioskodawcy, najem mieszkań nie spełnia przesłanki działalności gospodarczej – nie planuje On wynajmować w sposób zorganizowany i ciągły. Mieszkania były kupione wspólnie z żoną z myślą o własnych prywatnych celach, najpierw korzystali z mieszkań prywatnie, pomieszkiwali w nich, obecnie traktują je jako zabezpieczenie na przyszłość. Nie mają konkretnych pomysłów, np.:

jeśli podupadną na zdrowiu mogą je sprzedać i pokryć koszty leczenia,

przeprowadzić się ze wsi do …, bo tam jest łatwiejszy dostęp do lekarza,

docelowo przepisać je dzieciom i wnukom.

Budynek gospodarczy Wnioskodawca budował na cele rolnicze systemem gospodarczym i nie był uwzględniany w kosztach firmy. Budynek był wynajmowany tylko w 1/4 części, pozostałą część 3/4 budynku Wnioskodawca wykorzystuje na prywatne cele. Wnioskodawca działa we własnym imieniu, jest niezależny od nikogo, przychody z najmu wpływają w całości na Jego rachunek i sam wylicza i płaci podatki od tych przychodów. Nigdy nie zapewniał, ani nie planuje zapewniać najemcom żadnych dodatkowych usług. W umowach najmu mieszkań wskazane są cele mieszkalne, natomiast część budynku gospodarczego wynajmowana była pod magazyn. Czasami Wnioskodawca szukał najemcy poprzez biuro nieruchomości, ale nie były to nigdy stałe umowy. Wnioskodawca sam porządkuje i remontuje mieszkania po upływie umowy i przed zawarciem kolejnej. Nie korzysta z usług księgowych, ani zarządzania, gdyż nie ma takiej potrzeby, ryczałt jest rozliczeniem nieskomplikowanym, sam wylicza ryczałt miesięczny i wpłaca na konto bankowe urzędu skarbowego, sam również wypełnia PIT-28 za wszystkie lata. Zawsze działa w swoim imieniu, jest niezależny od innych podmiotów, sam pisze umowy najmu oraz rozmawia z najemcami, uzgadnia warunki i terminy. Przychody z najmu wpływają bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy i z tego konta płaci do urzędu skarbowego podatki, które sam wyliczył.

Informacja o wysokości przychodów rocznych w poszczególnych latach:

2012 r. - kwota przychodu ok 15 000 zł,

2013 r. - kwota przychodu ok 23 000 zł,

2014 r. - kwota przychodu ok 37 600 zł,

2015 r. - kwota przychodu ok 68 500 zł,

2016 r. - kwota przychodu ok 69 700zł,

2017 r. - kwota przychodu ok 113 500 zł,

2018 r. - kwota przychodu ok 164 000 zł.

W latach 2012-2017 Wnioskodawca odprowadził podatek według stawki ryczałtu 8,5%. W 2018 r., zgodnie z art. 12 ust. l pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, do 100 000 zł stosował stawkę 8,5%, natomiast powyżej 100 000 zł stosował stawkę 12,5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca może przychód z najmu czterech mieszkań oraz budynku gospodarczego zaliczyć do przychodów z najmu prywatnego, opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne art. 1 ust. 2, tj. przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nie zaś zaliczane do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, najem jest prowadzony w ramach najmu prywatnego, zatem uzyskiwane przychody mogą być kwalifikowane, jako przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez konieczności rejestracji działalności gospodarczej. Przychody z tego tytułu w podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowane są w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, o którym mowa w art. 6 ust. la zgodnie ze stawkami podanymi w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,

pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy, a zwłaszcza w kontekście spełnienia przesłanek wskazanych w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy. To podatnik mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych decyduje w jakiej formie ze względu na sposób wykonywania najmu, jego charakter jak również podejmowane działania, będzie uzyskiwał przychody z najmu. Inaczej mówiąc to podatnik kreując elementy stanu faktycznego może uzyskiwać przychody z najmu albo w sposób zorganizowany i ciągły czyli w sposób stały, nie okazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany albo w sposób incydentalny, okazjonalny w sposób przypadkowy, nieregularny.

Jednakże przy kwalifikacji uzyskiwanych przychodów z najmu (najem prywatny czy działalność gospodarcza) zawsze należy brać pod uwagę treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Decydujące znaczenie ma to, czy w okoliczności faktycznych danej sprawy zostały spełnione przesłanki z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, a nie tylko przekonanie podatnika o właściwej jego zdaniem kwalifikacji osiąganych przez niego przychodów do określonego źródła przychodów. Podstawowe znaczenie ma sposób wykonywania najmu – a więc profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter dokonywanych czynności oraz prowadzenie najmu na własny rachunek i ryzyko.

Innymi słowy nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem sposób wykonywania tego najmu ze względu na rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,

wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,

prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw w zakresie kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, podejmowanych przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność lub współwłasność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

W szczególności działania podatnika, wypełniają definicję działalności gospodarczej, gdy podejmuje on pośrednio lub bezpośrednio aktywne czynności w zakresie najmu nieruchomości (zarówno w fazie przygotowawczej, jak i w okresie realizacji), angażując środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalności gospodarczą. Istotne znaczenie choć niedecydujące mają również poszczególne elementy stanu faktycznego, będące efektem aktywnych działań podatnika np. to w jaki sposób i w jakim celu zostały nabyte nieruchomości będące przedmiotem najmu (w drodze zakupu, spadku, darowizny), to czy zostały nabyte de facto na cele inwestycyjne celem czerpania zysków z najmu, czy przede wszystkim na potrzeby osobiste podatnika i jego najbliższej rodziny, a całokształt okoliczności faktycznych wskazuje, że w granicach zwykłego zarządu własnym majątkiem tylko okazjonalnie, sporadycznie mogą być przeznaczone do wynajmu. Duże znaczenie ma również to, czy podatnik ma zamiar nabywać kolejne nieruchomości celem ich wynajmu, tj. czy planuje rozszerzać skalę prowadzonego najmu.

A zatem, podstawowe znaczenie dla prawidłowej kwalifikacji uzyskiwanych przychodów z najmu do właściwego źródła przychodów ma sposób wykonywania najmu, a więc to czy podatnik ogranicza się tylko do zwykłego zarządzania dotychczas posiadanymi składnikami majątku, czy też planuje dalsze działania w zakresie najmu, gdyż zamierza rozszerzać skalę prowadzonej aktywności. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji najem nieruchomości, nie może być uznany za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet w przypadku, gdy w przyszłości wynajmowane nieruchomości mogą służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych podatnika i jego najbliższej rodziny. Przy czym każdy przypadek należy oceniać indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Warunkiem skorzystania z ryczałtowanej formy opodatkowania przychodów z najmu jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, złożenie pisemnego oświadczenia o jej wyborze. Przepis ten stanowi, że pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku - według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Wskazuje na to treść art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 12 ust. 5 i ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 3 ww. ustawy, zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

W myśl art. 8 ust. 8 ww. ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, oraz zawiadomienie, o którym mowa w ust. 6, mogą być podpisane przez jednego z małżonków. Podpisanie oświadczenia lub zawiadomienia przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia oświadczenia lub zawiadomienia w imieniu obojga małżonków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Z przepisu art. 12 ust. 6 ww. ustawy wynika, że zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

Stosownie do art. 12 ust. 7 ww. ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego.

Tak więc przychody małżonków, pomiędzy którymi istnieje wspólność majątkowa, z umowy najmu rzeczy i praw majątkowych, stanowią u każdego z nich przychód w wysokości równej połowie uzyskanego przez oboje małżonków przychodu z tego źródła. Jednakże z brzmienia powołanych przepisów art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 12 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wynika, że powyższa zasada proporcjonalnego ustalania przychodu nie znajduje zastosowania w przypadku, gdy przedmiot najmu należy do majątku osobistego małżonków; nie występuje wówczas współwłasność.

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Natomiast w myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Stosownie do art. 206 i 207 powołanej wyżej ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego, małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią. Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w art. 12 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy, chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek dokonywania wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (art. 12 ust. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 8a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany pierwszy w roku podatkowym przychód, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód otrzymany został w grudniu roku podatkowego, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne. Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą od 1997 r., w ramach której m.in. wynajmuje krótkoterminowo domki letniskowe nad morzem letnikom (wybudowane przez małżonków w 2018 r. - w październiku 2018 r. dodany zastał kod PKD 55.20.Z). Wnioskodawca posiada budynek gospodarczy, który wynajmuje jako magazyn. Wspólnie z żoną za zaoszczędzone pieniądze kupowali mieszkania z majątku wspólnego. Mieszkania zakupili w celu zabezpieczenia na emeryturze wynajmując je długoterminowo, a w przyszłości zamierzają przekazać je dzieciom i wnukom, natomiast budynek gospodarczy z myślą o rozwoju gospodarstwa rolnego. Aktualnie posiadają cztery mieszkania oraz budynek gospodarczy. Mieszkania i budynek gospodarczy nie stanowią majątku firmy i nie są środkami trwałymi (żadna z powyższych nieruchomości nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej żony Wnioskodawcy). Zgodnie z umową pisemną zawartą z żoną, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek odprowadzania podatku za przychody uzyskiwane z najmu. Pierwszy przychód z najmu Wnioskodawca osiągnął w dniu 4 kwietnia 2012 r. Według Wnioskodawcy, najem mieszkań nie spełnia przesłanki działalności gospodarczej – nie planuje On wynajmować w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawca działa we własnym imieniu, jest niezależny od nikogo, przychody z najmu wpływają w całości na Jego rachunek i sam wylicza i płaci podatki od tych przychodów. Nigdy nie zapewniał, ani nie planuje zapewniać najemcom żadnych dodatkowych usług. Czasami Wnioskodawca szukał najemcy poprzez biuro nieruchomości, ale nie były to nigdy stałe umowy. Wnioskodawca sam porządkuje i remontuje mieszkania po upływie umowy i przed zawarciem kolejnej. Nie korzysta z usług księgowych, ani zarządzania, gdyż nie ma takiej potrzeby.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt przedmiotowe sprawy stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z najmu czterech lokali mieszkalnych oraz budynku gospodarczego (jeśli Wnioskodawca odda go w najem) ze względu na sposób jego wykonywania, stanowić będą przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzony najem nie będzie najmem okazjonalnym mieszczącym się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem (tzn. mającym na celu zwyczajowo przyjęte reguły gospodarowania prywatnym majątkiem), lecz będzie realizowany w sposób wypełniający znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób wykonywania najmu będzie istotnie odbiegał od normalnego, zwyczajowo przyjętego wykonywania prawa własności - składników majątku prywatnego. Wnioskodawca z wykonywanych działań de facto uczynił stałe (nieokazjonalne) źródła zarobkowania.

Wszystkie przedstawione okoliczności faktyczne świadczą o tym, że Wnioskodawca angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalności gospodarczą w zakresie najmu. Ponadto, biorąc pod uwagę rozmiar przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę w poprzednich latach podatkowych, ilość posiadanych nieruchomości, ilość zawieranych umów najmu oraz charakter działań Wnioskodawcy w zakresie ich najmu, nie ma wątpliwości, że ma na celu osiąganie dochodu z przedsięwzięcia o znacznych rozmiarach, co wykracza poza zwykły zarząd majątkiem własnym. W przedmiotowej sprawie istotna jest również okoliczność, że małżonkowie systematycznie dokupywali kolejne mieszkania, czyniąc z nich stałe źródło utrzymania.

W efekcie działania Wnioskodawcy, w zakresie najmu wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, gdyż podejmowane czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, znacznie odbiegają od zwyczajowo przyjętego wykonywania prawa własności, a z podejmowanych czynności Wnioskodawca ma stałe (nieokazjonalne) źródła zarobkowania. Działania Wnioskodawcy dotyczące najmu mają charakter długofalowy, ukierunkowany na wykorzystanie posiadanych składników majątku w sposób zorganizowany i ciągły. Cechą charakterystyczną działalności gospodarczej – co ma miejsce w rozpatrywanym przypadku jest również jej ukierunkowanie na zbyt, na zaspakajanie potrzeb osób trzecich. Sposób wykonywania najmu w rozpatrywanym przypadku, przesądza o zakwalifikowaniu uzyskiwanych przychodów z tego tytułu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Niewątpliwie prowadzony przez Wnioskodawcę najem ma zarobkowy charakter, czyli nastawiony na osiągnięcie zysku (dochodu), w postaci czynszu. Całokształt okoliczności faktycznych sprawy przesądza o tym, że różnego rodzaju działania Wnioskodawcy przy wskazanym sposobie wykonywania najmu, nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przychody z opisanego we wniosku najmu lokali mieszkalnych – nie mogą stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu, podejmowane czynności wypełniać będą przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej i opodatkować na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przychody z najmu lokali mieszkalnych oraz budynku gospodarczego, nie mogą być opodatkowane na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W konsekwencji uzyskiwane przychody z najmu nie będą mogły być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Ponadto Wnioskodawca nie będzie uprawniony do opodatkowania całości uzyskiwanych przychodów z najmu nieruchomości, stanowiących wspólność majątkową małżeńską, na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, skoro przychody z najmu należy zakwalifikować do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin