Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.557.2019.2.JS
z 18 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.), uzupełnionego pismem z 12 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie podstawy opodatkowania w związku ze sprzedażą samochodów używanych przy zastosowaniu procedury VAT marża – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie podstawy opodatkowania w związku ze sprzedażą samochodów używanych z zastosowaniem procedury VAT marża. Ww. wniosek został przez Wnioskodawcę uzupełniony pismem z 12 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 11 lutego 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.557.2019.1.JS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest handel używanymi samochodami, nabywanymi na internetowych aukcjach. Wnioskodawca spełnia warunki do stosowania przy ich odsprzedaży procedury VAT marża, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, korzysta z tego uprawnienia, a nie korzysta z przewidzianej w art. 120 ust. 14 ustawy o VAT możliwości stosowania do tej sprzedaży zasad ogólnych.

A z siedzibą w (…), B. z siedzibą w (…) oraz C. z siedzibą w (…) to podmioty ściśle ze sobą powiązane kapitałowo i funkcjonalnie. Forma prawna wszystkich trzech podmiotów odpowiada polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. A. zgodnie z zapisami w rejestrach odpowiadających polskiemu Krajowemu Rejestrowi Sądowemu, posiada 100% udziałów w kapitałach zakładowych pozostałych dwóch spółek. Wszystkie spółki z tej grupy występują pod jedną marką „(…)” i prowadzą wspólny biznes polegający na sprzedaży używanych samochodów poprzez aukcje internetowe w serwisie (…), na których Wnioskodawca dokonuje zakupów. Po wygraniu określonej aukcji, Wnioskodawca otrzymuje fakturę pro formę wystawioną przez B. lub C. opiewającą na całą kwotę należną grupie (…), na którą składają się:

1. cena samochodu,
2. przekazanie dokumentów,
3. obsługa samochodu,
4. opłata za udział w aukcji.
   
   

Wg dokumentu, płatność powinna zostać zrealizowana na konto A. a z ogólnie dostępnego na stronie (…) regulaminu wynika, że należność może zostać uregulowana także na konto wystawcy dokumentu. Następnie Wnioskodawca otrzymuje fakturę wystawioną przez B. lub C. za samochód oraz fakturę wystawioną przez A. za pozostałe ww. usługi (przekazanie dokumentów i samochodu, aukcja).

Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje także fakturę pro formę, a następnie (po dokonaniu zapłaty) fakturę od A. za przetransportowanie samochodu, ale tylko wówczas, jeśli Wnioskodawca takową usługę transportową zamówił. Faktura za samochód wystawiana jest w systemie VAT marża właściwym dla sprzedaży towarów używanych, natomiast faktury za ww. usługi wystawiane są na ogólnych zasadach, tj. bez lokalnego podatku od wartości dodanej ze względu na zasady rozpoznawania miejsca świadczenia wg siedziby usługobiorcy (Wnioskodawcy). Podkreślenia wymaga to, że udział w aukcji oraz poniesienie opłat za wydanie dokumentów i obsługę pojazdu, jak również uregulowanie ich na podstawie jednej faktury pro forma na konto jednego podmiotu, są warunkami koniecznymi nabycia samochodu. Jednocześnie zamówienie w A. transportu jest fakultatywne, tj. Wnioskodawca może zorganizować przewiezienie samochodu do Polski na własną rękę i kwestia ta nie warunkuje możliwości samego nabycia pojazdu; jest też odrębnie płatna i odrębnie fakturowana.

Pismem z dnia 12 lutego 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił powyższy opis o następujące informacje:

1. Faktura dokumentująca sprzedaż samochodu, wystawiona przez spółkę B. bądź C. nie zawiera wyrazów takich jak sprzedawca, nabywca, wystawca, zbywca, etc. W nagłówku dokumentu znajdują się dane jednego z ww. podmiotów, poniżej znajduje się nazwa dokumentu „faktura” a następnie słowo „dla” i dane Wnioskodawcy.
2. Wnioskodawca nie wie w jaki sposób poszczególne podmioty w grupie (…) dystrybuują pomiędzy sobą otrzymywane od klientów środki, tj. komu ostatecznie są one należne. Wiadomo jedynie, że należność za samochód i pozostałe usługi wykazywana jest w jednej fakturze pro forma, którą Wnioskodawca może opłacić na konto wystawcy tego dokumentu (B. bądź C.) lub na konto A., a także to, że następnie otrzymuje dwie faktury, jedną od B. bądź C. za samochód, drugą od A. za usługi.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy odsprzedaży ww. używanych samochodów przez Wnioskodawcę, podstawa opodatkowania (marża) równa jest różnicy pomiędzy kwotą sprzedaży samochodu a kwotą jego nabycia, obejmującą samochód, opłatę aukcyjną oraz opłaty za wydanie dokumentów oraz obsługę samochodu (pomniejszona o kwotę podatku)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy odsprzedaży ww. używanych samochodów przez Wnioskodawcę, podstawa opodatkowania (marża) równa jest różnicy pomiędzy kwotą sprzedaży samochodu a kwotą jego nabycia obejmującą samochód, opłatę aukcyjną oraz opłaty za wydanie dokumentów oraz obsługę samochodu (pomniejszona o kwotę podatku).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot rabatów oraz zwrotu wydatków poniesionych przez sprzedawcę w imieniu i na rzecz nabywcy.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Z przytoczonych przepisów łatwo można odczytać, że intencją ustawodawcy było objęcie definicją kwoty nabycia i kwotą sprzedaży wszystkich elementów składowych, które łącznie odpowiadają całkowitemu – odpowiednio – wynagrodzeniu lub wydatkowi otrzymanemu (poniesionemu) w bezpośrednim związku ze sprzedażą (nabyciem). W niniejszej sprawie, przez kwotę nabycia samochodu należy zatem rozumieć całkowitą kwotę, jaką Wnioskodawca płaci na podstawie faktury pro formy wystawionej przez B. lub C. obejmującą samochód, wydanie dokumentów i obsługę samochodu oraz aukcję. Chociaż formalnie rzecz biorąc usługi wydania dokumentów i obsługi samochodu oraz aukcyjne fakturuje inny podmiot (A.) niż ten, który fakturuje dostawę samochodu (B. lub C.) to z punktu widzenia Wnioskodawcy przyjąć należy, że wszystkie te opłaty stanowią kwotę nabycia samochodu ponieważ:

1. Poniesienie ich wszystkich jest konieczne do nabycia samochodu.
2. Wszystkie płacone są jednorazowo, na podstawie jednej faktury pro formy i na konto jednego podmiotu.
3. Podmioty z grupy (…) są ze sobą tak ściśle związane i tak ściśle współpracują przy sprzedaży samochodów, że z punktu widzenia Wnioskodawcy (i innych nabywców) są w zasadzie nieodróżnialne i stanowią de facto jeden podmiot, jeden biznes, który jedynie formalnie został podzielony pomiędzy kilka podmiotów, które jednakowoż stanowią w praktyce niepodzielną całość.
4. Wszystko powyższe sprawia, iż ekonomicznie rzecz biorąc Wnioskodawca ma do czynienia tylko z jedną, niepodzielną transakcją, tj. nabyciem samochodu, a wyodrębnienie z niej opłaty za wydanie dokumentów i obsługę samochodu oraz opłaty aukcyjnej ma charakter jedynie formalny i ekonomicznie sztuczny.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”, „ustawa o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 120 ustawy, w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, stosuje się szczególne procedury opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Z kolei w myśl art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Z powyższych regulacji wynika, że dla potrzeb stosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca, tj. dostawca towaru używanego otrzymał lub ma otrzymać od podatnika, tj. nabywcy.

Przy czym, zauważyć należy, że szczególna procedura dotyczy tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marży uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

W myśl art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 tego artykułu dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem sprawy, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest handel używanymi samochodami, nabywanymi na aukcjach internetowych. Wnioskodawca spełnia warunki do stosowania przy ich odsprzedaży procedury VAT marża, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT. Po wygraniu określonej aukcji, Wnioskodawca otrzymuje fakturę proforma wystawioną przez B. lub C. opiewającą na całą kwotę należną grupie (…), na którą składa się cena samochodu, przekazanie dokumentów, obsługa samochodu i opłata za udział w aukcji. Płatność powinna zostać zrealizowana na konto A. bądź na konto wystawcy dokumentu. Następnie, Wnioskodawca otrzymuje fakturę wystawioną przez B. lub C. za samochód oraz fakturę wystawioną przez A. za pozostałe ww. usługi, tj. przekazanie dokumentów i samochodu, opłata za aukcję. Ponadto, w przypadku jeśli Wnioskodawca zamówi dodatkowo usługę transportu, otrzymuje także fakturę proforma, a następnie po dokonaniu zapłaty fakturę od A. za przetransportowanie samochodu. Faktura za samochód wystawiana jest w systemie VAT marża właściwym dla sprzedaży towarów używanych, natomiast faktury za ww. usługi wystawiane są na ogólnych zasadach, tj. bez lokalnego podatku od wartości dodanej ze względu na zasady rozpoznawania miejsca świadczenia wg siedziby usługobiorcy (Wnioskodawcy). Udział w aukcji oraz poniesienie opłat za wydanie dokumentów i obsługę pojazdu, jak również uregulowanie ich na podstawie jednej faktury proforma na konto jednego podmiotu, są warunkami koniecznymi nabycia samochodu. Usługa transportu pojazdu jest odrębnie płatna i odrębnie fakturowana. Podmioty A. z siedzibą w (…), B. z siedzibą w (…) oraz C. z siedzibą w (…) są ze sobą ściśle powiązane kapitałowo i funkcjonalnie. Forma prawna wszystkich trzech podmiotów odpowiada polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. A. zgodnie z zapisami w rejestrach odpowiadających polskiemu Krajowemu Rejestrowi Sądowemu, posiada 100% udziałów w kapitałach zakładowych pozostałych dwóch spółek. Wszystkie spółki z tej grupy występują pod jedną marką „(...)”. Faktura dokumentująca sprzedaż samochodu, wystawiona przez spółkę B. bądź C. nie zawiera wyrazów takich jak sprzedawca, nabywca, wystawca, zbywca, etc. W nagłówku dokumentu znajdują się dane jednego z ww. podmiotów, poniżej znajduje się nazwa dokumentu „faktura” a następnie słowo „dla” i dane Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wie w jaki sposób poszczególne podmioty w grupie (…) dystrybuują pomiędzy sobą otrzymywane od klientów środki, tj. komu ostatecznie są one należne. Wiadomo jedynie, że należność za samochód i pozostałe usługi wykazywana jest w jednej fakturze pro forma, którą Wnioskodawca może opłacić na konto wystawcy tego dokumentu (B. bądź C.) lub na konto A., a także to, że następnie otrzymuje dwie faktury, jedną od B. bądź C. za samochód, drugą od A. za usługi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania pojazdu w związku z zastosowaniem procedury VAT marża przy sprzedaży przedmiotowych samochodów używanych.

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne dostawcy towaru (należne innym niż dostawca podmiotom). Wnioskodawca, ustalając kwotę nabycia przedmiotowego samochodu winien zatem uwzględnić wszystkie koszty związane z transakcją nabycia samochodu, które zapłacił dostawcy, tj. podmiotowi, od którego nabył samochód.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, otrzymana przez Wnioskodawcę faktura dokumentująca nabycie samochodu nie zawiera wprawdzie wyrazów takich jak: sprzedawca, nabywca, wystawca, zbywca, etc. Faktura ta jest jednak wystawiona przez spółkę B. bądź C., których forma prawna odpowiada polskim spółkom z ograniczoną odpowiedzialnością. W nagłówku tej faktury znajdują się dane jednego z ww. podmiotów, nazwa „faktura”, a także słowo „dla” i dane Wnioskodawcy, tj. nabywcy pojazdu. Przy czym, Wnioskodawca nie wskazał w treści wniosku ani jego uzupełnieniu, by na fakturze tej, dokumentującej nabycie pojazdu, wskazane były dane innego podmiotu jako sprzedawcy (zbywcy) samochodu.

Z kolei faktura za usługi, tj. za przekazanie dokumentów, obsługę samochodu i udział w aukcji wystawiana jest przez inny podmiot, tj. A., którego forma prawna również odpowiada polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Dodatkowo, jeśli Wnioskodawca zamówi usługę transportu, otrzymuje również od tego podmiotu, tj. A. fakturę za transport.

Stwierdzić zatem należy, że Wnioskodawca otrzymuje dwie bądź trzy faktury – pierwszą od sprzedawcy pojazdu (za nabycie samochodu używanego), natomiast kolejną, wystawianą przez inny podmiot, za pozostałe usługi. W przypadku, gdy Wnioskodawca zamówi transport pojazdu, otrzymuje również fakturę wystawioną przez podmiot inny niż wskazany na fakturze dokumentującej nabycie pojazdu. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że Wnioskodawca dokonuje przelewu całej kwoty z tytułu zakupionego na aukcji samochodu oraz pozostałych usług na jeden rachunek bankowy. Nie zmienia to bowiem podmiotu, wobec którego Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić każdą z tych należności.

Mając zatem na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że Wnioskodawca przy ustalaniu podstawy opodatkowania, tj. różnicy między kwotą sprzedaży pojazdu używanego a kwotą jego nabycia, winien uwzględnić kwotę nabycia wynikającą wyłącznie z faktury dokumentującej nabycie samochodu używanego (faktury za nabycie pojazdu), która to kwota należna jest sprzedawcy tego pojazdu – bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur za usługi powiązane z pojazdem, które są należne innemu podmiotowi (innej spółce) niż sprzedawca (zbywca) samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.