Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.9.2020.2.WB
z 20 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku sygnowanego datą 18 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2020 r. (data wpływu 17 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług fotograficznych opisanych we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług fotograficznych opisanych we wniosku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 lutego 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 14 maja 2013 r. Wnioskodawca prowadzi działalność fotograficzną (74.20.Z) z zamiarem wykonywania: zdjęć portretowych, zdjęć ciążowych, zdjęć narzeczeńskich, zdjęć rodzinnych, zdjęć dzieci, także noworodków, zdjęć ceremonii ślubnych i wesel, reportaży z imprez, zdjęć produktów, itp. Z tytułu świadczonych usług, Zainteresowany uzyskuje wynagrodzenie (honorarium), którego wysokość jest każdorazowo ustalana, w zależności od zakresu i rodzaju zlecenia. Każda sesja wykonywana jest w sposób indywidualny i niepowtarzalny i zależy od wizji Wnioskodawcy. To Wnioskodawca decyduje o takich parametrach jak: kadr, głębia ostrości, rodzaj oświetlenia (światło stałe lub błyskowe), perspektywa fotografii, poza przybrana przez osobę fotografowaną, itp. Najczęściej to Wnioskodawca decyduje również o dekoracjach, rekwizytach i innych akcesoriach wykorzystanych do danego tematu sesji, doradza też Klientowi dobór stroju, fryzury oraz odpowiedniego makijażu. Po wykonanej sesji każde zdjęcie podlega samodzielnej obróbce, czyli jest poddawane autorskiej obróbce graficznej, według własnego uznania Wnioskodawcy. Obrobione zdjęcia Klient otrzymuje w postaci plików graficznych JPG lub w innym formacie, na płycie DVD, CD, pendrivie czy blu-ray. Coraz częściej wykonane przez Wnioskodawcę zdjęcia, na prośbę Klienta przesyłane są wyłącznie drogą mailową lub udostępniane do pobrania z dysku wirtualnego. Przekazana Klientowi sesja zdjęciowa w postaci pliku graficznego JPG jest nierozerwalnie związana z wykonywaną przez Wnioskodawcę usługą fotograficzną i stanowi efekt końcowy realizacji tej usługi.

Ponadto, należność za wykonywane przez Wnioskodawcę usługi fotograficzne obejmuje również należność za udzielenie licencji/przeniesienie praw autorskich do utworu.

Z każdym Zleceniodawcą usługi fotograficznej zawierana jest indywidualna umowa ich dotycząca. Umowa ta reguluje zarówno kwestie honorarium za wykonane dzieło, jak również kwestie udzielenia licencji/przeniesienia praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Pismem z dnia 12 lutego 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym od dnia 14 maja 2013 r. podatnikiem VAT.
2. Wykonując działalność fotograficzną Wnioskodawca działa jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
3. Zdjęcia będące efektem pracy Wnioskodawcy stanowią utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, zawierania z usługodawcami umów, których treść reguluje, w szczególności, zarówno kwestie honorarium za wykonane dzieło, jak również kwestie udzielenia licencji/przeniesienia praw autorskich, lub praw do artystycznego wykonania, które przekazywane jest na rzecz Klienta na płycie DVD, CD, pendrivie czy blu-ray, bądź też drogą mailową oraz poprzez umożliwienie pobrania z dysku wirtualnego – Wnioskodawca spełniał będzie przesłanki do zastosowania obniżonej stawki VAT 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane zdjęcia (sesje zdjęciowe) są utworami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim prawach pokrewnych – mają niepowtarzalny charakter, są przejawem jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze, co oznacza, że zdjęcia cechują się indywidualnością, a każde kolejne zdjęcie zdecydowanie różni się w porównaniu z uprzednio wykonanym.

Przy tworzeniu, kształtowaniu formy i treści wykonywanych sesji. Wnioskodawca kieruje się, jak już wyżej wspomniano, wcześniej przemyślaną koncepcją dotyczącą m.in. stylizacji, kadru i ogólnego charakteru zdjęć z danej sesji, wyboru koncepcji obrazu, zastosowania efektów specjalnych, świadomym użyciu i ustawieniu rekwizytów.

Świadcząc usługi fotograficzne w postaci sesji zdjęciowych Wnioskodawca działa jako indywidulany twórca-artysta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efektem pracy Wnioskodawcy jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskimi prawach pokrewnych.

W związku z tym, że usługi fotograficzne świadczone przez Wnioskodawcę mają indywidualny i niepowtarzalny charakter i są wynikiem jego wizji twórczej, a także zostaje do nich udzielona licencja oraz zostaje wypłacane honorarium, to spełnione są przesłanki do uznania ich za utwory na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z treścią tego przepisu, „przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)”. Ustawodawca zatem posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);
2. stanowić przejaw działalności twórczej;
3. mieć indywidualny charakter.
   
   

Ponadto w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy – utwory to:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Użyte w art. 1 ustawy określenie „przejaw działalności twórczej” oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym, a przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu. Jeśli zatem przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidulanym charakterze to można domniemywać, że zdjęcia wykonane dla klienta, a następnie poddane autorskiej obróbce w sposób niepowtarzalny i indywidualny również są przedmiotem prawa autorskiego.

Przepis art. 8 ust. 2 ustawy stanowi, że „domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu, lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu”.

Jeśli chodzi o pojęcie honorarium otrzymywane jako wynagrodzenie za wykonaną usługę fotograficzną, to ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”. W takiej sytuacji zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego, wg którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”. Ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu wykonania zdjęć i udzielenia licencji do utworu nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną prace nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...). Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 181 wskazano, że stawką tą objęte są, bez względu na symbol PKWIU, „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, gdy zawiera on z usługodawcą umowę, której treść reguluje, zarówno kwestie honorarium za wykonane dzieło, jak również kwestie udzielenia licencji lub przeniesienia praw autorskich/praw do artystycznego wykonania (według wzoru umowy wyżej przedstawionego), to wówczas spełnia on przesłanki do zastosowania obniżonej stawki VAT 8% do świadczonych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 5a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., a stosowanym do 31 marca 2020 r.), towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 181 załącznika nr 3 do ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., a stosowanym do 31 marca 2020 r.), zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały (bez względu na symbol PKWiU) usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Natomiast, w poz. 63 załącznika nr 3 do ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., a stosowanym od dnia 1 kwietnia 2020 r.), zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały (bez względu na symbol PKWiU) usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że od dnia 14 maja 2013 r. Wnioskodawca prowadzi działalność fotograficzną (74.20.Z) z zamiarem wykonywania: zdjęć portretowych, zdjęć ciążowych, zdjęć narzeczeńskich, zdjęć rodzinnych, zdjęć dzieci, także noworodków, zdjęć ceremonii ślubnych i wesel, reportaży z imprez, zdjęć produktów, itp. Z tytułu świadczonych usług, Zainteresowany uzyskuje wynagrodzenie (honorarium), którego wysokość jest każdorazowo ustalana, w zależności od zakresu i rodzaju zlecenia. Każda sesja wykonywana jest w sposób indywidualny i niepowtarzalny i zależy od wizji Wnioskodawcy. To Wnioskodawca decyduje o takich parametrach jak: kadr, głębia ostrości, rodzaj oświetlenia (światło stałe lub błyskowe), perspektywa fotografii, poza przybrana przez osobę fotografowaną, itp. Najczęściej to Wnioskodawca decyduje również o dekoracjach, rekwizytach i innych akcesoriach wykorzystanych do danego tematu sesji, doradza też Klientowi dobór stroju, fryzury oraz odpowiedniego makijażu. Po wykonanej sesji każde zdjęcie podlega samodzielnej obróbce, czyli jest poddawane autorskiej obróbce graficznej, według własnego uznania Wnioskodawcy. Obrobione zdjęcia Klient otrzymuje w postaci plików graficznych JPG lub w innym formacie, na płycie DVD, CD, pendrivie czy blu-ray. Coraz częściej wykonane przez Wnioskodawcę zdjęcia, na prośbę Klienta przesyłane są wyłącznie drogą mailową lub udostępniane do pobrania z dysku wirtualnego. Przekazana Klientowi sesja zdjęciowa w postaci pliku graficznego JPG jest nierozerwalnie związana z wykonywaną przez Wnioskodawcę usługą fotograficzną i stanowi efekt końcowy realizacji tej usługi. Ponadto, należność za wykonywane przez Wnioskodawcę usługi fotograficzne obejmuje również należność za udzielenie licencji/przeniesienie praw autorskich do utworu. Z każdym Zleceniodawcą usługi fotograficznej zawierana jest indywidualna umowa ich dotycząca. Umowa ta reguluje zarówno kwestie honorarium za wykonane dzieło, jak również kwestie udzielenia licencji/przeniesienia praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym od dnia 14 maja 2013 r. podatnikiem VAT. Wykonując działalność fotograficzną Wnioskodawca działa jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zdjęcia będące efektem pracy Wnioskodawcy stanowią utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą kwestii ustalenia stawki podatku VAT dla usług fotograficznych opisanych we wniosku.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);
2. stanowić przejaw działalności twórczej;
3. mieć indywidualny charakter.
   
   

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.
   
   

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Jak wskazano na wstępie, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy, usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi fotograficzne opisane we wniosku. Jak wskazał Zainteresowany działa on jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z tytułu świadczonych usług Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie (honorarium), którego wysokość jest każdorazowo ustalana w zależności od zakresu i rodzaju zlecenia. Ponadto należność za wykonywane przez Wnioskodawcę usługi fotograficzne obejmują również należność za udzielenie/przeniesienie praw autorskich do utworu, które przekazywane są na rzecz Klienta na płycie DVD, CD, pendrive czy blu-ray, bądź mailowo oraz poprzez umożliwienie pobrania z dysku wirtualnego. Co również istotne z każdym Zleceniodawcą Wnioskodawca zawiera indywidualne umowy ich dotyczące, które to umowy regulują zarówno kwestie honorarium za wykonane działo, jak również kwestie udzielenia licencji/przeniesienia praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Zatem w sytuacji więc, gdy ww. usługi polegające na wykonywaniu usług fotograficznych opisanych we wniosku będą wykonane przez twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i będą stanowić przedmiot autorskich praw majątkowych, który zgodnie z umową zostaną przeniesione na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane będzie twórcy w formie honorarium, to czynność ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2, w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze powołane regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku, zawierania przez Wnioskodawcę z Usługodawcami umów (w zakresie przeniesienia zdjęć – utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), których treść reguluje, w szczególności zarówno kwestie honorarium za wykonane działo, jak również kwestie udzielenia licencji/przeniesienia praw autorskich, lub praw do artystycznego wykonania, które przekazywane są na rzecz Klienta na płycie DVD, CD, pendrive czy blu-ray, bądź też drogą mailową oraz poprzez umożliwienie pobrania z dysku wirtualnego – w sytuacji w której Wnioskodawca będzie występować jako twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych – będą spełnione przesłanki do zastosowania przez Wnioskodawcę dla ww. usług obniżonej stawki VAT w wysokości 8%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zauważyć jednak należy, że – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. – przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Zatem od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. stosuje się wyżej powołane przepisy ustawy i załącznik nr 3 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r.

Ponadto powołaną wyżej ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw wprowadzono do ustawy o podatku od towarów i usług rozdział 1a dotyczący Wiążącej Informacji Stawkowej (art. 1 pkt 8 tej ustawy). Zgodnie z art. 18 pkt 2 tej ustawy, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2019 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 7 lit. g oraz pkt 8 w zakresie art. 42c, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2020 r.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, WIS wydana przed dniem 1 kwietnia 2020 r. wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu 31 marca 2020 r. oraz usługi, która została wykonana po tym dniu, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.

W myśl art. 14b § 1a ustawy Ordynacja podatkowa, w zakresie objętym wiążącymi informacjami stawkowymi, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie wydaje się interpretacji indywidualnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.