INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wirtualnej waluty oraz ustalenia podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wirtualnej waluty oraz ustalenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność, której istota polega na „nabywaniu” i „odsprzedaży” wirtualnej waluty w grze komputerowej. Przedmiotową walutę Wnioskodawca nabywa na dwa sposoby. Pierwszym jest zakup od indywidualnych graczy (osób fizycznych) poprzez płatność przelewem na podany rachunek bankowy tych osób. Cena zakupu nie zawiera VAT, ponieważ zakup dokonywany jest od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niepodlegających VAT. Drugą formą nabycia jest zakup poprzez kartę kredytową bezpośrednio od właściciela prowadzącego grę. Również w tym przypadku cena zakupu nie zawiera VAT, bowiem, według informacji podmiotu prowadzącego grę i dysponującego prawami autorskimi w tym zakresie, za zgodą Komisji Europejskiej zakup wirtualnej waluty jest uznawany za transakcję między użytkownikami wirtualnej gry, a nie między użytkownikiem, a właścicielem gry.

Właściciel gry odprowadza podatek VAT jedynie od prowizji za przeprowadzenie transakcji, nie zaś od wpłaconej sumy.

Działalność Wnioskodawcy polega na tym, że klienci wpłacają środki pieniężne na konto Wnioskodawcy i w zamian otrzymują zamówioną ilość wirtualnej waluty, która jest w rzeczywistości prawem do udziału w grze w określonym zakresie, zależnym od wartości nabytej wirtualnej waluty. Proces zakupu jest zautomatyzowany i nie wymaga ingerencji człowieka. Przychód (obrót) Wnioskodawcy sprowadza się do uzyskania prowizji pobieranej od transakcji, czyli różnicy między ceną „zakupu” i „odsprzedaży” tych szczególnych praw (wirtualnej waluty).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisana w stanie faktycznym czynność podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT, jako usługa pośrednictwa finansowego...
2. Czy, w przypadku uznania, że usługa podlega opodatkowaniu, znajduje zastosowanie sposób opodatkowania określony w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, tj. opodatkowanie kwoty prowizji za wykonane usługi (różnicy między ceną nabycia szczególnych praw i ceną ich odsprzedaży), pomniejszonej o kwotę podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w stanie faktycznym usługa w postaci sprzedaży wirtualnej waluty (obrotu prawami wyrażonymi w wartości pieniężnej) jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT, jako usługa pośrednictwa finansowego.

Jeśli jednak przedmiotowa usługa nie będzie w ocenie organu podlegała zwolnieniu od podatku, należy przyjąć, iż opodatkowaniu VAT będzie podlegała różnica pomiędzy kwotą do zapłaty przez kupującego, a kwotą nabycia pomniejszoną o podatek, na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Zakupiona od osób fizycznych i właściciela gry wirtualna waluta, będzie podlegać odsprzedaży w ramach działalności gospodarczej jego nabywcy, zatem zdaniem Wnioskodawcy podstawą opodatkowania będzie kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym podstawą opodatkowania w odniesieniu do świadczenia usług jest to, co stanowi wynagrodzenie, jakie usługodawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy takich usług. Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie ETS w sprawie z dnia 14 lipca 1998 w sprawie C-172/96.

Zasadne staje się zatem twierdzenie, że dla usług pośrednictwa powinien znaleźć zastosowanie sposób ustalania podstawy opodatkowania określony w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie bowiem z tym przepisem dla Wnioskodawcy świadczącego usługi pośrednictwa w zakresie sprzedaży wirtualnych przedmiotów podstawą opodatkowania powinna być kwota pobieranej prowizji, która stanowi jedyne wynagrodzenie za wykonaną usługę. Podobne stanowisko wyraził Naczelny Sad Administracyjny w wyroku z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1846/08.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, iż jest zobowiązany rozliczyć się z tytułu podatku VAT wyłącznie w zakresie przysługującego mu wynagrodzenia, jeżeli przedmiotowej usługi nie uznać za zwolnioną z VAT, jako usługi pośrednictwa w obrocie prawami odpowiadającymi ściśle określonym wartościom pieniężnym i wyznaczającymi zakres dostępu do gry prowadzonej przez inny podmiot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 , poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

W ocenie tut. organu opisane przez Wnioskodawcę świadczenie polegające na kupnie i dalszej odsprzedaży „wirtualnej waluty” - praw do gier komputerowych wypełnia definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na jego odpłatny charakter podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowych transakcjach występuje bezpośredni związek pomiędzy czynnością Pana (przeniesieniem prawa do gier na nabywcę, a otrzymanym wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. Pomiędzy stronami transakcji istnieje stosunek prawny, z którego wynika z jednej strony obowiązek określonego zachowania (wykonywania czynności), z drugiej zaś strony obowiązek wypłaty umówionego wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za ich dokonanie.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku m.in.:

• usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (pkt 38);
• usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (pkt 39);
• usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług (pkt 40);
• usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie (pkt 41).

W świetle powyższego dokonywane przez Wnioskodawcę czynności nie stanowią żadnych spośród wymienionych wyżej usług, które korzystają ze zwolnienia od podatku, w konsekwencji czego podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%.

Powołany przez Pana w treści wniosku art. 43 ust. 1 pkt 39 ww. ustawy zwalnia usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, natomiast nie odnosi się do usług polegających na nabywaniu i zbywaniu wirtualnej waluty, umożliwiającej nabywcom udział w grze komputerowej.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy oraz osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższego wynika, że co do zasady opodatkowaniu podlega cała kwota należna od nabywcy oraz osoby trzeciej.

Natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy wskazuje, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność polegającą na kupnie i odsprzedaży „wirtualnych walut”, umożliwiających udział w grach komputerowych. Zatem skoro nabywa Pan i następnie dokonuje sprzedaży ww. wirtualnych walut, nie wykonuje Pan czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze, co oznacza, iż art. 30 ust. 1 pkt 4 nie ma w omawianych okolicznościach zastosowania. Wskazać należy, iż wynagrodzeniem od nabywcy z tytułu świadczenia usług polegających na sprzedaży wirtualnych walut, będzie, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, kwota należna, czyli cena wirtualnych walut, jaką nabywca płaci na rzecz Wnioskodawcy. Usługę tą bowiem Wnioskodawca świadczy na rzecz nabywcy, który nabywa określoną wartość „wirtualnych walut”, płacąc określoną kwotę stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nabycia prawa do udziału w grze. Zatem podstawą opodatkowania przy sprzedaży „wirtualnych walut” jest kwota należna od nabywcy z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Reasumując, analizując przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz całokształt powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu wg stawki podstawowej w wysokości 23%, przy czym podstawa opodatkowania powinna zostać określona na podstawie powołanego wcześniej art. 29 ust. 1 ustawy (t.j. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.