Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.92.2019.2.MD
z 25 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2019 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 4 lutego 2020 r. (data wpływu 5 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W swoim zeznaniu podatkowym za rok 2018, które Wnioskodawca złożył drogą elektroniczną na druku PIT-37, odliczył ulgę na swoich, będących na jego utrzymaniu, uczących się, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pełnoletnich 2 synów: A ur. 3 kwietnia 1996 r., B ur. 25 stycznia 1999 r.

W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek, syn Wnioskodawcy – A był pełnoletni, i nie otrzymywał, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Był studentem studiów dziennych na C. Nie podlegał przepisom art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Pozostawał na utrzymaniu Wnioskodawcy w związku z wykonywanym przez Wnioskodawcę obowiązkiem alimentacyjnym. Nie wstąpił w związek małżeński.

W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek, drugi syn Wnioskodawcy – B był pełnoletni, i nie otrzymywał, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Uczył się w Liceum D oraz był studentem na E. Nie podlegał przepisom art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Pozostawał na utrzymaniu Wnioskodawcy w związku z wykonywanym przez niego obowiązkiem alimentacyjnym. Nie wstąpił w związek małżeński.

Syn Wnioskodawcy – A wykonywał dorywcze prace i osiągnął dochód 3.892 zł, przekraczający 3.089 zł, czyli przekroczył dopuszczalny próg, który z kolei pozbawia Wnioskodawcę skorzystania z ulgi na dziecko, czyli Wnioskodawca stracił prawo do odliczenia na niego ulgi na dziecko.

W miesiącu listopadzie br. Wnioskodawca odebrał pismo od Naczelnika Urzędu Skarbowego (…), w którym został upomniany, że jego zeznanie podatkowe za 2018 r. zawiera błędy: „Odliczono ulgę na dziecko – A, który w 2018 r. uzyskał dochód powyżej limitu 3.089 zł”. W związku z powyższym Wnioskodawca został uprzejmie poproszony o złożenie korekty ww. zeznania w terminie 7 dni. W dniu 21 listopada 2019 r. Wnioskodawca złożył niniejszą korektę i przelał należną kwotę, z tego wynikającą, na konto urzędu skarbowego. W dniu 25 listopada 2019 r. urzędniczka z urzędu skarbowego skontaktowała się telefonicznie z Wnioskodawcą, zwracając uwagę na nieistotne dla niniejszego wniosku przeoczenie w korekcie Wnioskodawcy.

W związku z tym, następnego dnia Wnioskodawca wykonał kolejną korektę i wykonał kolejny przelew do urzędu skarbowego. W dniu 27 listopada 2019 r. wspomniana wyżej urzędniczka ponownie skontaktowała się telefonicznie z Wnioskodawcą i zwróciła mu uwagę na to, że w korekcie odliczył ulgę na dziecko, czyli na drugiego jego syna. Urzędniczka z urzędu skarbowego stwierdziła, że jeżeli Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia ulgi na pierwsze dziecko, to w związku z osiągniętym przez Wnioskodawcę dochodem w 2018 r., równocześnie stracił prawo do odliczenia ww. ulgi. W 2018 r. Wnioskodawca uzyskiwał dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wszystkie zapisy we wniosku dotyczące dzieci Wnioskodawcy, jego zeznań podatkowych oraz ich korekt należy rozumieć jako wspólne z żoną Wnioskodawcy – F. Dochody uzyskane łącznie przez Wnioskodawcę i żonę Wnioskodawcy (suma uzyskanych dochodów) do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c ww. ustawy, pomniejszone o kwotę składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a przekroczyły w roku 2018 kwotę 112.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w tej konkretnej sytuacji, jeżeli jeden z synów Wnioskodawcy, w związku z wykonywaniem dorywczych prac w ramach umowy zlecenia, przekroczył dopuszczalny w ustawie o podatku od osób fizycznych próg 3.089 zł, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia ulgi na drugiego syna?

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 27f ust. 1-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca opisał kto może odpisać od podatku ulgę na małoletnie dziecko, obliczoną według zasad określonych w art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zapisano: „Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej”. A to dotyczy bezpośrednio sytuacji Wnioskodawcy.

Przedmiotem różnic interpretacyjnych pomiędzy Wnioskodawcą a przedstawicielką urzędu jest czy w rozumieniu ustawy Wnioskodawca utrzymuje jedno czy dwoje dzieci, ponieważ w art. 27f ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono limit odliczenia ulgi w przypadku utrzymywania 2 dzieci, a w art. 27f ust. 2a tej ustawy napisano: „Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka”.

Syn Wnioskodawcy A w 2018 r. osiągnął dochód 3.892 zł. Czyli przekroczył dopuszczalny próg, który z kolei pozbawia Wnioskodawcę skorzystania z ulgi na dziecko. To jest niepodważalne w związku z czym Wnioskodawca skorygował swój PIT-37 za 2018 r. Ale czy to znaczy, że w 2018 r. Wnioskodawca utrzymywał tylko jednego syna? Zdaniem Wnioskodawcy, nie. Utrzymywał dwóch i dlatego nie podlegał zapisom art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącego zasad odliczania ulgi na jedno dziecko tylko Wnioskodawca podlegał zapisom art. 27f ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącego odliczeń w przypadku utrzymywania 2 dzieci.

W 2019 r. może zaistnieć sytuacja, że żaden z synów Wnioskodawcy nie przekroczy progu 3.089 zł. Wnioskodawca rozważa, czy to znaczy, że Wnioskodawca znów będzie miał dwoje dzieci.

W podsumowaniu Wnioskodawca uważa, że pomimo że w 2018 r. Wnioskodawca utrzymywał 2 synów, w związku z osiągniętym dochodem przez jednego z nich, finalnie odliczył ulgę tylko na jednego według skali określonej dla rodziców utrzymujących 2 dzieci, co uczynił w 2018 r. i czyni obecnie.

Wnioskodawca prosi o akceptację i potwierdzenie jego punktu widzenia, że strata uprawnień w danym roku podatkowym do odliczenia ulgi na jedno dziecko nie powoduje, że Wnioskodawca wraz z żoną nie mają/utrzymują 2 dzieci. W związku z tym zastosowanie mają tu zapisy dotyczące rodziców utrzymujących 2 dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 powołanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Wedle art. 27f ust. 2b ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Stosownie do art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 27f ust. 4 powołanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W świetle art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Wskazany wyżej przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 lipca 2019 r. – obejmuje swoją dyspozycją dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Przy czym stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z opisu stanu faktycznego wniosku wynika, że w swoim zeznaniu podatkowym za rok 2018, które Wnioskodawca złożył drogą elektroniczną na druku PIT-37, odliczył ulgę na swoich, będących na jego utrzymaniu, uczących się, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pełnoletnich 2 synów: A ur. 3 kwietnia 1996 r., B ur. 25 stycznia 1999 r. W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek, syn Wnioskodawcy – A był pełnoletni, i nie otrzymywał, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Był studentem studiów dziennych na C. Nie podlegał przepisom art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Pozostawał na utrzymaniu Wnioskodawcy w związku z wykonywanym przez Wnioskodawcę obowiązkiem alimentacyjnym. Nie wstąpił w związek małżeński. W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek, drugi syn Wnioskodawcy – B był pełnoletni, i nie otrzymywał, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Uczył się w Liceum D oraz był studentem na E. Nie podlegał przepisom art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Pozostawał na utrzymaniu Wnioskodawcy w związku z wykonywanym przez niego obowiązkiem alimentacyjnym. Nie wstąpił w związek małżeński. Syn Wnioskodawcy – A wykonywał dorywcze prace i osiągnął dochód 3.892 zł, przekraczający 3.089 zł, czyli przekroczył dopuszczalny próg, który z kolei pozbawia Wnioskodawcę skorzystania z ulgi na dziecko, czyli Wnioskodawca stracił prawo do odliczenia na niego ulgi na dziecko. W miesiącu listopadzie br. Wnioskodawca odebrał pismo od Naczelnika Urzędu Skarbowego (…), w którym został upomniany, że jego zeznanie podatkowe za 2018 r. zawiera błędy: „Odliczono ulgę na dziecko – A, który w 2018 r. uzyskał dochód powyżej limitu 3.089 zł”. W związku z powyższym Wnioskodawca został uprzejmie poproszony o złożenie korekty ww. zeznania w terminie 7 dni. W dniu 21 listopada 2019 r. Wnioskodawca złożył niniejszą korektę i przelał należną kwotę, z tego wynikającą, na konto urzędu skarbowego. W dniu 25 listopada 2019 r. urzędniczka z urzędu skarbowego skontaktowała się telefonicznie z Wnioskodawcą, zwracając uwagę na nieistotne dla niniejszego wniosku przeoczenie w korekcie Wnioskodawcy. W związku z tym, następnego dnia Wnioskodawca wykonał kolejną korektę i wykonał kolejny przelew do urzędu skarbowego. W dniu 27 listopada 2019 r. wspomniana wyżej urzędniczka ponownie skontaktowała się telefonicznie z Wnioskodawcą i zwróciła mu uwagę na to, że w korekcie odliczył ulgę na dziecko, czyli na drugiego jego syna. Urzędniczka z urzędu skarbowego stwierdziła, że jeżeli Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia ulgi na pierwsze dziecko, to w związku z osiągniętym przez Wnioskodawcę dochodem w 2018 r., równocześnie stracił prawo do odliczenia ww. ulgi. W 2018 r. Wnioskodawca uzyskiwał dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszystkie zapisy we wniosku dotyczące dzieci Wnioskodawcy, jego zeznań podatkowych oraz ich korekt należy rozumieć jako wspólne z żoną Wnioskodawcy – F. Dochody uzyskane łącznie przez Wnioskodawcę i żonę Wnioskodawcy (suma uzyskanych dochodów) do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c ww. ustawy, pomniejszone o kwotę składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a przekroczyły w roku 2018 kwotę 112.000 zł.

Przystępując do analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak wynika z ww. uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy m.in. utrzymywać w roku podatkowym pełnoletnie dziecko do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, do których stosuje się zasady opodatkowania, określone w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej. W 2018 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Dla ustalenia dochodu dziecka – uprawniającego rodzica do skorzystania z ulgi prorodzinnej – dochód należy określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami uzyskania przychodu.

Należy również podkreślić, że w przypadku rodziców, którym przysługuje ulga tylko na jedno dziecko, istnieje ograniczenie zastosowania tej ulgi, polegające na wprowadzeniu przez ustawodawcę limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość tych dochodów ustalić należy w sposób określony w powołanym art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, należy pomniejszyć o kwotę składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że skoro tylko syn Wnioskodawcy – B, spełniał przesłanki warunkujące możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z omawianej ulgi, a w roku podatkowym 2018 dochód Wnioskodawcy oraz małżonki, ustalony według zasad powyżej wskazanych, przekroczył kwotę 112 000 zł uznać należy, że wystąpiła negatywna przesłanka uniemożliwiająca zastosowanie odliczenia od podatku w ramach tzw. ulgi prorodzinnej na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w związku z przekroczeniem wysokości określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy łącznego limitu dochodu warunkującego prawo do odliczenia w sytuacji posiadania tylko jednego dziecka spełniającego przesłanki do skorzystania z ulgi prorodzinnej – Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia od podatku dochodowego za rok 2018 tej ulgi na syna B.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.