Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.652.2019.2.PC
z 24 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2019 r. (data wpływu 31 października 2019 r.), uzupełnionym w dniu 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 17 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia towaru od włoskiego kontrahenta – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej rozpoznania importu towarów
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej wykazania importu towarów w deklaracji VAT-7.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia towaru od włoskiego kontrahenta. Wniosek uzupełniony został w dniu 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 17 grudnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zamówił w firmie włoskiej, na potrzeby prowadzonej działalności, silnik elektryczny 710 KW (dużej mocy) w październiku 2018 r.

Spółka włoska swoją produkcję prowadzi w zakładzie we Włoszech - silniki małej mocy oraz w zakładzie w Chinach - silniki dużej mocy, a taki silnik był przedmiotem zamówienia przez Wnioskodawcę.

Transport zamówionego silnika ze względów ekonomicznych, logistycznych i terminowych zorganizowano w formie transportu kolejowego z Z. w Chinach do W. w Polsce. Zamówiony silnik został dostarczony koleją do W. w dniu 12 stycznia 2019 r., zgłoszony do odprawy celnej przez Agencje Celną, w styczniu 2019 r., na potwierdzenie czego Wnioskodawca otrzymał dokument SAD z dnia 22 stycznia 2019 r. Wynikające z dokumentów SAD cło oraz podatek VAT zostały przez Wnioskodawcę opłacone przelewem w dniu 18 stycznia 2019 r. na konto Agencji Celnej na podstawie „Powiadomienia o należności” z dnia 17 stycznia 2019 r. Agencji Celnej.

Transakcja zakupu silnika elektrycznego 710 KW została potwierdzona przez Firmę Włoską fakturą z dnia 14 grudnia 2018 r., która dotarła do Wnioskodawcy w dniu 22 stycznia 2019 r. Kontrahent włoski obciążył także Wnioskodawcę kosztami transportu z Z. do W. wystawiając fakturę w dniu 27 grudnia 2019 r., która dotarła do Wnioskodawcy w dniu 22 stycznia 2019 r.

Ponadto, na wezwanie Organu, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 8 stycznia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że był i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Kontrahent Wnioskodawcy - włoski dostawca towaru był i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Kontrahent włoski na zlecenie Wnioskodawcy zorganizował transport towaru nabytego przez Wnioskodawcę z Chin do Polski. Transport towaru nabytego przez Wnioskodawcę przebiegał w sposób nieprzerwany od momentu wysyłki z Chin do momentu dostarczenia towaru na terytorium Polski (transport kolejowy) do Wnioskodawcy.

Przeniesienie przez włoskiego kontrahenta prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz Wnioskodawcy nastąpiło po dopuszczeniu towaru do obrotu na terytorium Polski, w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towar znajdował się na terytorium Polski.

Odprawa celna towaru (dopuszczenie do obrotu) miała miejsce na terytorium Polski na podstawie dokumentu (...)i dokument SAD nr (...). Agencja Celna zgłaszająca towar do odprawy celnej działała w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy na podstawie udzielonego przez Wnioskodawcę Agencji Celnej upoważnienia z dnia 16 stycznia 2019 r. Zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu importu towaru był Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana transakcja to WNT (transakcja z kontrahentem z Włoch) czy import towaru? W którym miesiącu powinno być ujęte zdarzenie w deklaracji VAT-7?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja to import towarów, dla którego obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19a pkt 9 ustawy o VAT z chwilą powstania długu celnego, tj. w styczniu 2019 r. Transakcja powinna być ujęta w deklaracji VAT-7 za styczeń 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w części dotyczącej rozpoznania importu towarów
  

• nieprawidłowe w części dotyczącej wykazania importu towarów w deklaracji VAT-7.
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko
w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy), natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11 (art. 19a ust. 9 ustawy).

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowego w podatku VAT z tytułu importu towarów.

W myśl art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie zaś do art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie towarów wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. Oznacza to, że każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Zgodnie zaś z art. 33a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Przepis art. 33a ust. 2 ustawy wskazuje, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:

1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.
   
   

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celno-skarbowego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty (art. 33a ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 33a ust. 4 ustawy, podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia.
   
   

Na podstawie art. 33a ust. 5 ustawy, w przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (art. 33a ust. 6 ustawy).

W przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego kwoty podatku wraz z odsetkami (art. 33a ust. 7 ustawy).

Natomiast w myśl art. 33a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych, który działa na rzecz podatnika nieposiadającego pozwolenia na stosowanie uproszczenia, którym zostały objęte towary, lub dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, o którym mowa w ust. 5, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz na działającym na jego rzecz przedstawicielu.

Zatem, co do zasady, stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z tytułu importu towarów. W przypadku wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z tytułu importu towarów podatek należny jest wykazywany wyłącznie w zgłoszeniu celnym, tj. podatek należny, który został podany w zgłoszeniu celnym, nie podlega ponownemu wykazaniu w deklaracji VAT. W deklaracji VAT wykazywana jest jedynie zapłacona przez podatnika kwota podatku naliczonego, jeżeli podlega odliczeniu.

Natomiast rozliczanie podatku od importu towarów w ramach deklaracji podatkowej następuje tylko w razie łącznego spełnienia określonych w art. 33a ustawy warunków. Warunki te można podzielić na następujące grupy:

• po pierwsze – są one związane z dopełnieniem określonych formalności celnych (dokonywanie importu towarów w ramach określonej procedury celnej);
  

• po drugie – są one związane z dokonaniem zawiadomienia naczelnika urzędu celnego oraz naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rozliczania podatku od importu towarów w ramach deklaracji podatkowej;
  

• po trzecie – są one związane z koniecznością przedstawienia określonych dokumentów organowi celnemu, przed którym dokonywane są formalności związane z importem towarów.
  
  
  

Z kolei przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się - w myśl art. 9 ust. 1 ustawy - nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z przywołanej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

Zatem potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

1. podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa);
2. w wyniku dokonanej dostawy towary muszą zostać przemieszczone na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, jednocześnie pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
   
   

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W myśl art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany czynny podatnik VAT) zamówił w Firmie Włoskiej, na potrzeby prowadzonej działalności, silnik elektryczny 710 KW (dużej mocy) w październiku 2018 r. Przeniesienie przez włoskiego kontrahenta prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz Wnioskodawcy nastąpiło po dopuszczeniu towaru do obrotu na terytorium Polski, w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towar znajdował się na terytorium Polski. Transakcja zakupu silnika elektrycznego 710 KW została potwierdzona przez Firmę Włoską fakturą z dnia 14 grudnia 2018 r., która dotarła do Wnioskodawcy w dniu 22 stycznia 2019 r. Transport zamówionego silnika ze względów ekonomicznych, logistycznych i terminowych zorganizowano w formie transportu kolejowego z Z. w Chinach do W. w Polsce. Transport towaru nabytego przez Wnioskodawcę przebiegał w sposób nieprzerwany od momentu wysyłki z Chin do momentu dostarczenia towaru na terytorium Polski do Wnioskodawcy. Zamówiony silnik został dostarczony koleją w dniu 12 stycznia 2019 r., zgłoszony do odprawy celnej przez Agencję Celną w styczniu 2019 r. (na potwierdzenie czego Wnioskodawca otrzymał dokument SAD z dnia 22 stycznia 2019 r.). Odprawa celna towaru (dopuszczenie do obrotu) miała miejsce na terytorium Polski. Agencja Celna zgłaszająca towar do odprawy celnej działała w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy na podstawie udzielonego przez Wnioskodawcę Agencji Celnej upoważnienia. Zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu importu towaru był Wnioskodawca. Wynikające z dokumentów SAD cło oraz podatek VAT zostały przez Wnioskodawcę opłacone przelewem w dniu 18 stycznia 2019 r. na konto Agencji Celnej na podstawie „Powiadomienia o należności” z dnia 17 stycznia 2019 r. Agencji Celnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy opisana transakcja z kontrahentem z Włoch powinna być rozpoznana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czy jako import towarów oraz, w którym miesiącu opisana transakcja powinna być ujęta w deklaracji VAT-7.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, mając na uwadze wskazane informacje, stwierdzić należy, że w wyniku transakcji między Wnioskodawcą a Firmą Włoską Wnioskodawca winien rozpoznać import towarów na terytorium Polski. Jak wskazano, zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej stanowi import towarów. Natomiast wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru (zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy) ma miejsce wówczas, gdy towar jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego (inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu). W analizowanym przypadku mimo, że dostawcą towarów jest Firma Włoska będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej, towar w ramach nieprzerwanego (od momentu wysyłki do momentu dostarczenia) transportu był przemieszczany z terytorium Chin (tj. terytorium państwa trzeciego) na terytorium Polski (tj. terytorium Unii Europejskiej). Przy tym na terytorium Polski miała miejsce odprawa celna towaru (dopuszczenie do obrotu). Zatem przemieszczenie/przywóz silnika elektrycznego 710 KW z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca winien rozpoznać jako import towarów. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że silnik został dostarczony w dniu 12 stycznia 2019 r., zgłoszony do odprawy celnej przez Agencję Celną (w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy) w styczniu 2019 r. a wynikające z dokumentów SAD cło oraz podatek VAT zostały przez Wnioskodawcę opłacone przelewem w dniu 18 stycznia 2019 r. na konto Agencji Celnej. Natomiast Wnioskodawca nie wskazał, aby były spełnione warunki, o których mowa w art. 33a ustawy pozwalające na zastosowanie mechanizmu rozliczania podatku od importu towarów w ramach deklaracji podatkowej. Zatem, skoro w odniesieniu do importu silnika elektrycznego nie są spełnione warunki, o których mowa w art. 33a ustawy Wnioskodawca oblicza i wykazuje kwoty podatku, z tytułu importu tylko w zgłoszeniu celnym (podatek należny, podany w zgłoszeniu celnym, nie podlega ponownemu wykazaniu w deklaracji VAT-7).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej rozpoznania importu towarów należało uznać za prawidłowe natomiast w części dotyczącej wykazania importu towarów w deklaracji VAT-7 za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy wskazać, że dokumenty załączone do wniosku nie były przedmiotem merytorycznej analizy, wykraczałoby to bowiem poza dyspozycję art. 14b § 1-3 Ordynacji podatkowej. Stan faktyczny sprawy powinien wynikać wyłącznie ze złożonego wniosku, nie zaś z załączników do tego wniosku. Organ właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie podejmuje się wyjaśnienia ani nie ustala stanu faktycznego, nie jest zatem zobowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów oraz do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku, zadanym pytaniem i stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że od dnia 23 stycznia 2020 r. obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2020 r., poz. 106.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.