Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.599.2019.1.JKT
z 25 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy Rekompensata otrzymana w związku z rezygnacją przez kontrahenta z przyszłej współpracy, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione stanowi dochód korzystający ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP,
• czy Zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z przygotowaniem do przyszłej produkcji, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione, stanowi przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, a związane z nim koszty stanowią również koszty działalności zwolnionej -jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy Rekompensata otrzymana w związku z rezygnacją przez kontrahenta z przyszłej współpracy, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione stanowi dochód korzystający ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP,
• czy Zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z przygotowaniem do przyszłej produkcji, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione, stanowi przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, a związane z nim koszty stanowią również koszty działalności zwolnionej.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w branży motoryzacyjnej, obejmującą m.in. produkcję układów kierowniczych oraz części i akcesoriów dla globalnych producentów samochodów. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie posiadanych zezwoleń (dalej: „Zezwolenia”).

Jeśli chodzi o podstawową działalność produkcyjną Spółki, to osiąga ona z jej tytułu dochody w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń i w tym zakresie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (z uwzględnieniem limitu dostępnej pomocy publicznej). W pozostałym zakresie Wnioskodawca osiąga także dochody opodatkowane na zasadach ogólnych.

Ze względu na specyfikę branży, w której działa Spółka oraz przyjęty model biznesowy, Spółka zawiera z odbiorcami swoich produktów - producentami samochodów - długoterminowe kontrakty o współpracy. Określają one w sposób szczegółowy m.in. rodzaj i wolumen zamawianych wyrobów od Spółki. Każdy z dostarczanych przez Wnioskodawcę wyrobów musi być ściśle dostosowany do wymogów stawianych przez konkretnych odbiorców, tak aby mógł znaleźć zastosowanie w dalszej produkcji określonego modelu samochodu.

Z tego też powodu przed rozpoczęciem danego projektu produkcyjnego zlecanego przez producenta samochodów, Spółka niejednokrotnie zobowiązana jest do zakupu bądź wytworzenia maszyn i urządzeń, które zostaną następnie wykorzystane w toku tej produkcji. Ze względu, iż każdy wyrób Spółki musi być ściśle dostosowany do modelu pojazdu, w którym znajdzie zastosowanie, również park maszynowy wykorzystywany w produkcji musi spełniać odpowiednie kryteria.

Zatem, aby móc prowadzić produkcję w ramach określonego projektu, w pierwszej kolejności Spółka jest niejednokrotnie zobowiązana do poniesienia wydatków na nabycie/wytworzenie maszyn i urządzeń dedykowanych przyszłej produkcji danego wyrobu gotowego. Takie maszyny i urządzenia są następnie przyjmowane przez Spółkę do jej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz amortyzowane.

W przeszłości Spółka została nominowana do realizacji projektu produkcyjnego na rzecz jej kontrahenta (dalej: „Projekt”). Z uwagi na powyższe, Spółka rozpoczęła ponoszenie wydatków na nabycie oraz wytworzenie środków trwałych, za pomocą których miała być prowadzona produkcja w ramach tego Projektu. Wskazane maszyny i oprzyrządowanie miały być ściśle dostosowane do wymagań tego klienta pod względem ich parametrów technicznych.

Działalność produkcyjna Spółki w ramach omawianego Projektu miała być przez nią realizowana w całości w ramach jej działalności strefowej (ze względu na jej prowadzenie na terenie zakładu Spółki położonego w granicach SSE oraz w zakresie grupowań PKWiU zawartych w Zezwoleniach), tj. wszelkie przychody i koszty z nią związane byłyby rozpoznawana w ramach wyniku zwolnionego z opodatkowania na podstawie Zezwoleń.

W związku z przejęciem marki przez Grupę oraz wynikłymi z tego zmianami modelu prowadzonej działalności kontrahenta, podjął on decyzję o wycofaniu się z przyszłej współpracy z Wnioskodawcą. Niniejsze nastąpiło z przyczyn niezależnych od Spółki i było spowodowane wyłącznie ustaleniami wewnętrznymi w ramach Grupy.

Do momentu anulowania Projektu, Spółka poniosła wydatki na wytworzenie maszyny i urządzeń, które miały być zaangażowane w jego realizację. Na moment anulowania Projektu, przedmiotowe maszyny i urządzenia ujęte były w ewidencji księgowej Spółki jako „środki trwałe w budowie”, a w ewidencji podatkowej, jako inwestycje, gdyż ich budowa nie była w pełni zakończona i nie było możliwe ich użytkowanie. Poniesione dotychczas z ich tytułu koszty nie stanowiły zatem w żadnej formie kosztów uzyskania przychodów przed tym dniem.

Gdyby Projekt się rozpoczął, przedmiotowe środki trwałe - po zakończeniu ich budowy i oddaniu do używania - byłyby w całości wykorzystywane w związku z działalnością zwolnioną na podstawie Zezwoleń. W konsekwencji odpisy amortyzacyjne od nich stanowiłyby w całości koszty działalności zwolnionej z opodatkowania.

Ze względu na fakt, iż Spółka poniosła znaczne kwoty wydatków na opisane powyżej maszyny i urządzenia w budowie, które z powodu anulowania Projektu, nie zostaną w jego ramach wykorzystane, przystąpiła do negocjacji z Grupą mających na celu odzyskanie równowartości poniesionych do tego momentu kosztów związanych z Projektem, jak również utraconego źródła przyszłych zysków, jakim miał być Projekt. Spółka bowiem poniosła znaczne koszty, lecz nie uzyskała jakichkolwiek przychodów z tytułu realizacji Projektu. W wyniku negocjacji, Spółka podpisała porozumienie z Grupą, na mocy którego Grupa zobowiązała się do wypłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia w kwocie 9 000 000 EUR w związku z wycofaniem się z Projektu.

Z uwagi na powyższe, Spółka wystawiła notę obciążeniową na rzecz (…), na podstawie której podmiot ten został zobowiązany do zapłaty:

• 3 880 000 EUR tytułem rekompensaty (dalej: ..Rekompensata”),
• 5 120 000 EUR tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez Spółkę na wytworzenie maszyn i oprzyrządowania (dalej: „Zwrot kosztów”).
  
  

Środki zostały przez Spółkę otrzymane w 2019 r. i mają spełniać dwojaką funkcję. Z jednej strony jest to zwrot wydatków, które zostały faktycznie poniesione przez Spółkę na środki trwałe w budowie, które jednak nie będą mogły zostać wykorzystane w ramach Projektu ze względu na jego anulowanie, z drugiej - częściowa rekompensata korzyści (przychodów), które zostałyby przez Spółkę osiągnięte, gdyby Projekt nie został anulowany.

Tworzone dla celów Projektu maszyny i oprzyrządowanie do chwili obecnej nie zostały przez Spółkę przyjęte do ewidencji, zatem nie stanowią jej środków trwałych. Częściowo zostały one zlikwidowane (poprzez faktyczne ich złomowanie; powyższe zostało przez Spółkę udokumentowane), bowiem ze względu na ich specyfikę i ścisłe dostosowanie dla potrzeb Projektu, nie było możliwe ich przeznaczenie dla innych celów, bądź zbycie osobie trzeciej.

W odniesieniu do reszty związanych z Projektem inwestycji (środków trwałych w budowie) Spółka nie określiła do tej pory ich finalnego przeznaczenia. Z perspektywy podatkowej wydatki z ich tytułu nie zostały dotychczas w żaden sposób ujęte w kosztach uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Rekompensata otrzymana w związku z rezygnacją przez kontrahenta z przyszłej współpracy, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione stanowi dochód korzystający ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP?
2. Czy Zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z przygotowaniem do przyszłej produkcji, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione, stanowi przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, a związane z nim koszty stanowią również koszty działalności zwolnionej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, Rekompensata otrzymana w związku z rezygnacją przez kontrahenta z przyszłej współpracy w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione stanowi dochód korzystający ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.
2. Zdaniem Wnioskodawcy, Zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z przygotowaniem do przyszłej produkcji, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione, stanowi przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, a związane z nim koszty stanowią również koszty działalności zwolnionej.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Pytanie 1.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są: dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Co więcej, jak precyzuje art. 17 ust. 4 ustawy o PDOP wskazane zwolnienia podatkowe przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Powyżej wskazane regulacje, w połączeniu z odpowiednimi przepisami ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 482 ze zm., dalej: „Ustawa o SSE”) statuują zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnym o charakterze podmiotowym. Dla jego zastosowania konieczne jest spełnienie dwóch przesłanek:

• dochód musi zostać osiągnięty z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE oraz
• dochód musi zostać uzyskany na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE.
  
  

Jednocześnie przepisy ustawy o PDOP oraz przepisy ustawy o SSE nie precyzują, w jaki sposób powinna być definiowana „działalność gospodarcza” w rozumieniu tych przepisów.

Na gruncie przepisów podatkowych „działalność gospodarcza” zdefiniowana została w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, dalej: „OP”) - jak stanowi ten przepis, ilekroć w ustawie jest mowa o: działalności gospodarczej - rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Zatem rozumienie działalności gospodarczej w ramach OP jest bardzo szerokie. Zdaniem Wnioskodawcy niniejsze powinno stanowić również wyznacznik dla rozumienia pojęcia „działalności gospodarczej” na gruncie innych ustaw podatkowych.

Z takim poglądem zgadzają się sądy administracyjne, m.in. Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 24 maja 1991 r. o sygn. SA/Wr 294/91 wskazał, iż „Pojęcie działalności gospodarczej nie sprowadza się tylko do procesów technologicznych i zjawisk ekonomicznych zachodzących w toku „działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej i usługowej prowadzonej w celach zarobkowych i na rachunek podmiotu” (...), ale obejmuje także czynności faktyczne i prawne związane np. z uzyskiwaniem czynników produkcji - o ile czynności te lub działania nie są zabronione przez prawo (...)”. Tak szerokie rozumienie działalności gospodarczej - w tym tej prowadzonej na terenie SSE - jest nadal podtrzymywane m.in. przez organy podatkowe. Przykładem takiego stanowiska jest wykładnia prawa dokonana w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 lipca 2014 r. o sygn. IBPBI/2/423-297/14/CzP, gdzie organ uznał, że: „Należy zwrócić uwagę, że z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tak jak z każdą działalnością gospodarczą wiąże się szereg różnorodnych zdarzeń gospodarczych, które mogą generować po stronie przedsiębiorcy przychód.”

Należy zatem podkreślić, iż dochodem zwolnionym z opodatkowania jest nie tylko taki dochód, który wynika bezpośrednio z czynności stanowiących podstawową działalność (produkcyjną, usługową lub handlowa) podatnika, ale również każdy inny dochód będący nieodłącznym elementem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia strefowego i w granicach SSE. Za dochody korzystające ze zwolnienia nie można natomiast uznać takich kategorii dochodów, które związane są z działalnością strefową, lecz związek ten nie jest ścisły.

Powyższe wynika z wymogu istnienia bezpośredniego związku danego dochodu z działalnością prowadzoną na terenie SSE, na który zwrócił uwagę m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 maja 2016 r. o sygn. II FSK 763/14: „Sformułowanie uzyskane z działalności gospodarczej wskazuje przy tym, że chodzi o dochody będące bezpośrednim następstwem tak postrzeganej działalności, a nie o dochody związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zakres przedmiotowy zwolnienia - jak już zaznaczono - dodatkowo precyzuje art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (do którego treści zresztą odwołuje się art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.). W świetle art. 16 ust. 1 u.s.s.e. podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy. Powiązanie obu wymienionych regulacji należy odczytywać w ten sposób, że zwolnienie z opodatkowania przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. dotyczy tylko tych dochodów, które są wynikiem prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.”

Zatem, celem uznania danego dochodu za zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. l pkt 34 ustawy o PDOP, należy zweryfikować, czy stanowi on dochód bezpośrednio wynikający z działalności prowadzonej w SSE na podstawie zezwolenia - nieodłączne następstwo takiej działalności. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazywane są przykładowe kategorie tego rodzaju dochodów. Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2011 r. o sygn. II FSK 125/10, gdzie Sąd wskazał, iż „Dochodem stanowiącym nieodłączne następstwo wstąpienia w stosunki prawne nastawione na realizację czynności gospodarczych objętych zezwoleniem to np. wypłaty za bezszkodowość w ubezpieczeniu, kary umowne lub należności od pracowników, odsetki od środków wpływających na obligatoryjny rachunek bieżący. (...) Bez nawiązania stosunków pracy (rodzących niekiedy majątkową odpowiedzialność pracowniczą), stosunków ubezpieczenia (rodzących niekiedy profity z tytułu długoterminowego nieuruchamiania ryzyka ubezpieczeniowego), stosunków dostawy (rodzących niekiedy, w przypadku nierzetelności kontrahentów, odpowiedzialność umowną bądź odszkodowawczą), czy wreszcie stosunku rachunku bankowego (rodzącego zobowiązanie banku do gromadzenia środków i wypłaty odsetek) nie można, w danych realiach prawno-organizacyjnych, prowadzić działalności gospodarczej.”

Widać zatem wyraźnie, iż pojęcia działalności gospodarczej i jej następstw nie powinny być ograniczane wyłącznie do wybranych czynności będących stricte działalnością produkcyjną usługową lub handlową, lecz odnoszą się one do całokształtu stosunków łączących danego przedsiębiorcę z różnorakimi podmiotami i wynikających tych stosunków dochodów.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę, że Rekompensata wynika z natury stosunku prawnego - porozumienia zawartego z kontrahentem, które przewiduje jej wypłatę w związku z anulowaniem Projektu, który miał być w całości realizowany w ramach działalności strefowej. Zatem, realizacja Projektu doprowadziłaby do osiągnięcia dochodu strefowego. Rekompensata zastępuje zatem niejako dochody, które Spółka miała osiągnąć ze sprzedaży wyrobów wytwarzanych w ramach wskazanego projektu produkcyjnego.

Natomiast, rezygnacja z Projektu związana była wyłącznie z decyzjami biznesowymi zapadłymi na szczeblu Grupy, na które Spółka nie miała żadnego wpływu.

Zatem, ze względu na zaistniałe okoliczności, całkowicie niezależne od Wnioskodawcy, Spółka osiągnęła dochód z Rekompensaty zamiast dochodu ze sprzedaży wyrobów produkowanych w ramach Projektu. Zauważyć przy tym należy, że obydwie te kategorie są w pełni i bezpośrednio związane z Projektem, którego realizacja miała odbywać się w ramach działalności zwolnionej z opodatkowania. Rekompensata bowiem zastępuje przysporzenia, które osiągnęłaby Spółką z tytułu sprzedaży produktów na rzecz kontrahenta, czyli przysporzenia stanowiące podstawową kategorię dochodów strefowych Spółki - dochody z produkcji i sprzedaży wyrobów strefowych.

Należy również wskazać, iż podobne kategorie dochodów wynikających z umów handlowych/zawieranych porozumień, mające służyć zabezpieczeniu interesów stron i osiąganiu przez nie zaplanowanego dochodu były wielokrotnie uznawane przez organy podatkowe za dochody podlegające zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2009 r. o sygn. IBPB1/2/423-460/09/AM stwierdził, iż: „(...) na ustalenie wysokości dochodu z działalności objętej zezwoleniem i korzystającego ze zwolnienia z podatku dochodowego wpływają przychody finansowe z tytułu: (...) odsetek otrzymanych od kontrahentów z tytułu nieterminowego regulowania należności powstałych w związku z działalnością zwolnioną, w okresie obowiązywania zezwolenia (...) ”.

Co więcej, Spółka wskazuje, iż w ostatnim czasie kwestia prawa do rozpoznania rekompensat wynikających z działalności strefowej jako dochodu zwolnionego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP stanowiła dwukrotnie przedmiot rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, który dwukrotnie potwierdził taką możliwość:

• w wyroku z dnia 22 marca 2019 r. o sygn. II FSK 896/17, w którym Sąd stwierdził: „Trzeba bowiem mieć na uwadze, że zarówno cena uzyskana bezpośrednio ze sprzedaży towarów i usług, jak i inne świadczenia, które Spółka otrzymuje w ramach realizacji umowy przedmiotowo mieszczącej się w granicach wyznaczonych zezwoleniem, są dochodami z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Podkreślić należy, że wskazany przepis nie mówi o dochodach ze sprzedaży towarów i usług, ale o „dochodach uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia”, który to zwrot jest niewątpliwie szerszy, aniżeli zwrot - dochód ze sprzedaży towarów i usług.”,
• w wyroku z dnia 15 lutego 2018 r. o sygn. II FSK 245/16 wskazując: „Jeżeli zatem rekompensata pozostaje w ścisłym, bezpośrednim i racjonalnym związku z przedmiotem działalności gospodarczej określonym w zezwoleniu i prowadzonej przez Spółkę na obszarze SSE to nie ma przeszkód aby uznać, że rekompensata ta powinna być rozliczona w ramach dochodu strefowego. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego opisana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej rekompensata spełnia wskazane wyżej warunki. Spółka podjęła określone działania nakierowane na uzyskanie określonego przedmiotowo, zgodnego z zezwoleniem dochodu: zawarła umowę, poniosła nakłady w celu zapewniania możliwości wykonania umowy, określiła jednostkową cenę towaru uwzględniając w kalkulacji także poniesione nakłady. Okoliczność, że kontrahent zrezygnował z odbioru części wcześniej zamówionego towaru oferując stosowną rekompensatę nie może uzasadniać oceny, że tytuł otrzymania rekompensaty jest inny aniżeli działalność gospodarcza wykonywana w strefie w ramach uzyskanego zezwolenia.”
  
  

W ocenie Spółki, wypłacona Rekompensata wykazuje wysoki stopień podobieństwa do rekompensat opisanych w cytowanych powyżej wyrokach. Podobnie, stanowi ona zapłatę wypłacaną w zastępstwie wynagrodzenia, które w standardowych okolicznościach wynikałoby ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych na terenie SSE i mieszczących się w ramach grupowań PKWiU zawartych w Zezwoleniach. Ze względu jednak na okoliczności niezależne od Spółki, wypłata takiego wynagrodzenia nie jest możliwa. W tym zakresie Spółka zawarła z kontrahentem porozumienie, na podstawie którego otrzymała Rekompensatę, zastępującą dochód z planowanego zbycia produktów na jego rzecz, który zostałby osiągnięty gdyby nie te okoliczności, na które Spółka nie miała wpływu.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma wątpliwości, iż Rekompensata jest bezpośrednio związana z działalnością prowadzoną przez niego w SSE na podstawie Zezwoleń i stanowi jej nieodłączne następstwo. Realizuje ona ten sam cel gospodarczy, co wynagrodzenie wypłacane z tytułu działalności produkcyjnej - zysk z tytułu realizacji Projektu. W ocenie Spółki, nie zmienia tego fakt, że wypłata nastąpiła w innej niż standardowa formie. Bowiem jak zostało już wcześniej wykazane, dochodem z działalności gospodarczej są nie tylko dochody ze sprzedaży wyrobów, czy usług, ale także inne dochody wynikające ze stosunków prawnych podatnika zawieranych w ramach jego działalności prowadzonej na terytorium SSE. Za takie bez wątpienia należy uznać porozumienie o wypłacie Rekompensaty zastępującej wynagrodzenie z tytułu zbycia produktów strefowych.

Dodatkowo, Spółka wskazuje, iż nawet w przypadku uznania, iż Rekompensata realizuje również częściowo cel odszkodowawczy, nie powinna zostać zmieniona jej kwalifikacja jako dochodu zwolnionego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP. Bowiem w takiej sytuacji mogłaby ona zostać zakwalifikowana jako odszkodowanie z tytułu utraconego zysku, który zostałby wypracowany w SSE w ramach Projektu, a zatem wciąż wykazywałaby bezpośredni związek z działalnością strefową. Jak wskazuje się w orzecznictwie, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 grudnia 2018 r. o sygn. I SA/Wr 1098/18 (orzeczenie nieprawomocne): „(...) nie ulega wątpliwości Sądu, że uzyskanie opisanych odszkodowań należy uznać za element działalności gospodarczej wskazanej w treści Zezwolenia. Trzeba tu ponownie przywołać wcześniejszą konstatację, że odszkodowanie otrzymane od ubezpieczyciela stanowi przychód podatkowy otrzymany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. Zatem w ocenie Sądu należy konsekwentnie stwierdzić, że również odszkodowanie otrzymane od ubezpieczyciela z tytułu polisy ubezpieczenia mienia produkcyjnego położonego na terenie SSE oraz polisy obejmującej utratę zysku osiąganego w działalności produkcyjnej na terenie SSE, stanowić powinno przychód otrzymany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie odpowiedniego zezwolenia.”

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w cytowanym wyroku odszkodowanie z tytułu utraty zysku w SSE wypłacane jest przez ubezpieczyciela, a więc podmiot trzeci. W jego opinii zatem odszkodowanie z tytułu utraty zysku w SSE wypłacane przez ten sam podmiot, od którego pochodziłby wskazany zysk (dochód), tym bardziej wykazuje bezpośredni związek z działalnością strefową.

Podobny pogląd był wyrażany również niejednokrotnie przez organy podatkowe, m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 stycznia 2016 r. o sygn. ITPB3/4510- 588/15/MK oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 lipca 2014 r. o sygn. IBPBI/2/423- 397/14/CzP, z 20 lutego 2013 r. o sygn. IBPBI/2/423-1511/12/CzP oraz z 17 lutego 2010 r. o sygn. IBPBI/2/423-1414/09/PC.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana Rekompensata stanowi z całą pewnością dochód korzystający ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, gdyż stanowi bezpośrednie i nieodłączne następstwo działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE i na podstawie Zezwoleń.

Pytanie 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, dochodem zwolnionym z opodatkowania jest dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE. Natomiast jak wskazuje art. 17 ust. 6a ustawy o PDOP, w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu (...), działalność prowadzoną na terenie strefy (...) wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu (...).

Co więcej, zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o PDOP, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

• przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli dochody z tych źródeł są wolne od podatku, a także
• kosztów uzyskania przychodów, o których mowa powyżej.
  
  

Wskazane powyżej przepisy łącznie statuują obowiązek wydzielenia organizacyjnego działalności prowadzonej w ramach SSE, a także odrębnej kalkulacji dochodu podatkowego uzyskiwanego z tej właśnie działalności. Zatem, podatnicy prowadzący działalność zarówno zwolnioną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jak i opodatkowaną na zasadach ogólnych, są zobowiązani do odrębnej identyfikacji przychodów i kosztów związanych z poszczególnymi rodzajami działalności. Na ich podstawie kalkulowane są wyniki podatkowe danego podmiotu - dochód zwolniony z opodatkowania i dochód opodatkowany na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca jednocześnie zaznacza, iż zgodnie z ugruntowanymi poglądami przytoczonymi szczegółowo w uzasadnieniu stanowiska w zakresie Pytania 1, dochodem z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE na podstawie zezwolenia jest nie tylko dochód pochodzący bezpośrednio z czynności stanowiących działalność produkcyjną, usługową lub handlową (tj. dochód ze sprzedaży wyrobów i usług), ale dochód pochodzący bezpośrednio z całokształtu stosunków składających się na tzw. działalność strefową. Zatem, również przychody i koszty kształtujące taki dochód to nie tylko przychody i koszty związane bezpośrednio z działalnością produkcyjną, usługową lub handlową, ale również inne przychody i koszty nieodłącznie związane z szeroko rozumianą działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach SSE.

W zakresie tym Spółka wskazuje na obowiązującą zasadę współmierności przychodów i kosztów, a także obowiązek łącznej alokacji przychodów i związanych z nimi kosztów do danego rodzaju działalności. Zasada współmierności kosztów względem przychodów przesądza, że koszty poniesione w związku z uzyskaniem określonych przychodów, powinny zostać przyporządkowane do tych właśnie przychodów i w ramach źródła przychodów, z którym są związane. Innymi słowy jest to zasada zobowiązująca do wiązania źródeł przychodów z odpowiadającymi im kosztami uzyskania przychodów. Oznacza to, że w sytuacji, gdy określony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów alokowany do działalności strefowej, to również przychód wygenerowany niejako w oparciu o ten koszt powinien zostać kwalifikowany jako przychód strefowy.

Jako przykład zachowania zasady współmierności w działalności strefowej, wskazać można interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 stycznia 2019 r. o sygn. 0114-KDIP2-3.4010.265.2018.2.MS, w której za prawidłowe zostało uznane następujące stanowisko podatnika: „w świetle powyższego należy wnioskować, iż jeżeli przychód ze sprzedaży wyprodukowanych wieczek jest kwalifikowany jako przychód uzyskany w ramach działalności strefowej, to amortyzacja środków trwałych użytych przy produkcji wieczek powinna być również zaliczana jest przez Spółkę do kosztów działalności strefowej, bez względu na moment oddania tych środków trwałych do używania. W przeciwnym razie, tj. w przypadku kwalifikowania kosztów amortyzacji środków trwałych oddanych do używania przed uzyskaniem zezwolenia strefowego do kosztów działalności pozastrefowej, przy jednoczesnym uznawaniu za przychód strefowy kwot uzyskanych ze sprzedaży towarów wytwarzanych z pomocą przedmiotowych środków trwałych, dochodzi do braku współmierności zarówno przychodów i kosztów strefowych, jak i przychodów i kosztów pozastrefowych”.

Powyżej zaprezentowane stanowisko potwierdza, iż alokacja kosztów i przychodów pomiędzy działalność zwolnioną a działalnością opodatkowaną na zasadach ogólnych powinna uwzględniać każdorazowo zasadę współmierności. Podejście takie zbieżne jest przesłankami czysto gospodarczymi oraz z przepisami ustawy o PDOP. Zwrócić należy bowiem uwagę, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami podatkowymi są koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W tym zakresie podatnik ponosząc koszt związany z działalnością strefową, który na gruncie przywołanego przepisu kwalifikowany jest jako koszt podatkowy, oczekuje osiągnięcia przychodów (względnie zabezpieczenia lub zachowania przychodów) z działalności strefowej. Skoro zatem konkretny koszt powiązany jest z działalnością strefową, to nie sposób uznać że odpowiadający mu przychód może zostać przypisany do działalności opodatkowanej.

Konsekwentnie, zdaniem Spółki, jako że przedmiotowe środki trwałe po ich oddaniu do używania miały być wykorzystywane wyłącznie w działalności zwolnionej z opodatkowania, odpisy amortyzacyjne od nich stanowiłyby koszty podatkowe tej właśnie działalności. W momencie, kiedy dochodzi do zaniechania przedmiotowej inwestycji, koszt podatkowy rozpoznawany jest zgodnie z art. 15 ust. 4f ustawy o PDOP w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji i w ocenie Wnioskodawcy należy rozpoznać go w ramach działalności zwolnionej, z którą jest związany.

A zatem, biorąc pod uwagę wnioski płynące z zasady współmierności, zdaniem Spółki zasadne jest rozpoznanie związanego z nimi Zwrotu kosztów również jako przychodu z działalności zwolnionej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP. Kwalifikacja Zwrotu kosztów do działalności opodatkowanej stanowiłaby naruszenie tej zasady. Jak zostało wskazane powyżej środki trwałe miały zostać w całości wykorzystane w działalności strefowej, dlatego też fakt ten powinien determinować kwalifikację zarówno kosztów z nimi związanych, jak i przychodów osiąganych w związku z tymi środkami.

Nie ma - w ocenie Spółki - przy tym znaczenia, czy przychód ten w tym wypadku pochodzi z docelowej produkcji wyrobów strefowych, czy też powiązany jest w inny, lecz bezpośredni sposób z działalnością prowadzoną na terenie SSE. Jak zostało szczegółowo wyjaśnione, Zwrot kosztów taki bezpośredni związek z działalnością Spółki (prowadzoną na terenie SSE) wykazuje, gdyż dotyczy wyłącznie środków trwałych, które miały być wykorzystywane w działalności zwolnionej. Tym samym, w ocenie Spółki otrzymane świadczenie powinno stanowić przychód zwolniony z podatku dochodowego. Analogicznie, także związane ze wskazanymi środkami trwałymi jakiekolwiek koszty, takie jak koszty likwidacji, powinny być alokowane do działalności zwolnionej jako odpowiadające wskazanym przychodom. Powyższe jest w pełni zgodne z zasadą współmierności.

Dodatkowo, Spółka wskazuje, iż w zakresie innego typu przychodu nie będącego wprost przychodem ze sprzedaży wyrobów strefowych, ale przychodem ze sprzedaży maszyn i urządzeń, które zlokalizowane są na terenie SSE i służyć mają wyłącznie prowadzeniu działalności strefowej (tzw. tooling), na przestrzeni lat ukształtowało się jednolite stanowisko, zgodnie z którym przychody z takiej sprzedaży i związane z nimi koszty powinny być alokowane do działalności strefowej podobnie jak przychody i koszty związane z podstawową produkcją strefową.

Przykładowo wskazać można na następujące interpretacje indywidualne:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 czerwca 2017 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.94.2017.1.IZ, w której organ w pełni zgodził się z poglądem podatnika stanowiącym, iż „(...) koszty nabycia oprzyrządowania, bądź wytworzenia go we własnym zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej. W konsekwencji, wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien również zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania PDOP (...);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 lutego 2017 r. o sygn. 2461-IBPB-l- 3.4510.1102.2016.1.PC;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 maja 2015 r. o sygn. ILPB3/4510-1-97/15-2/KS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 marca 2014 r. o sygn. IBPBI/2/423- 1729/13/JD;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lutego 2013 r. o sygn. IBPBI/2/423-52/13/AK;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 listopada 2011 r. o sygn. IBPBI/2/423- 981/11/AK, w której organ stwierdził, iż: „w związku z powyższym ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie odpowiedniego zezwolenia to koszty nabycia oprzyrządowania winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Również wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży tego oprzyrządowania wpływa na wysokość dochodu z tytułu działalności strefowej, zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 listopada 2011 r. o sygn. ITPB3/423-432d/11/AW organ ten stwierdził, iż: „skoro specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do wytworzenia produktu finalnego, co związane jest bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością w strefie, to przychody i koszty związane z jego zbyciem generują dochód z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie. Tym samym dochód ten, w części, w jakiej związany jest z działalnością objętą zezwoleniem, będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Zdaniem Spółki, sytuacja, w której się znalazła cechuje się wysokim podobieństwem do tych opisanych w przywołanych powyżej interpretacjach. Spółka uzyskuje bowiem przychód, który bezpośrednio jest związany ze składnikami majątku, które miały służyć do prowadzenia działalności na podstawie Zezwoleń i zlokalizowane miały być na terenie SSE. Co prawda, w powyższych interpretacjach jest to wynagrodzenie z tytułu zbycia środków trwałych, natomiast Spółka uzyskuje Zwrot kosztów, niemniej, jak zostało wskazane powyżej, wymiar ekonomiczny tych dwóch świadczeń oraz ich związek z prowadzoną podstawową działalnością zwolnioną wykazują podobieństwo.

Ze względu na wskazane powyżej okoliczności, Spółka stoi na stanowisku, że Zwrot kosztów powinien zostać przypisany do działalności strefowej i stanowić przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, a wszelkie odpowiadające mu koszty powinny również zostać przypisane do tego rodzaju działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Dokonując analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 482, z późn. zm., dalej: „ustawa o SSE”).

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE). Zgodnie z art. 12 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cyt. powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.
  
  

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji.

Dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy wskazać, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy, bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności gospodarczej” a nie sformułowania „dochody związane z wykonywaniem działalności gospodarczej”. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Zwrócić należy uwagę na ugruntowaną w orzecznictwie oraz doktrynie zasadę zakazu rozszerzającej wykładni przepisów mających za przedmiot zwolnienia podatkowe, co w omawianym przypadku znajduje dodatkowe uzasadnienie w postaci sformułowania przepisu art. 17 ust. 4 updop, akcentującego wyłączność zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wobec takiego zapisu, nie można zaakceptować poglądu, że do dochodów zwolnionych należy zaliczyć także dochody z innych tytułów (niż działalność gospodarcza), jeżeli tylko w jakichś sposób dotyczyć będą działalności produkcyjnej na terenie strefy (z której dochody zostały zwolnione).

Ad. 1

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że przychód w postaci świadczenia pieniężnego dotyczący rekompensaty otrzymanej w związku z rezygnacją przez kontrahenta z przyszłej współpracy - nie stanowi przychodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Ta część Rekompensaty nie jest również następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, wynikającej z zezwolenia strefowego, lecz wynika z odrębnej umowy. Zatem, ww. przychód podlega w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Skoro przychód uzyskany przez Spółkę z tytułu świadczenia pieniężnego dotyczącego zrekompensowania utraty przychodów nie stanowi przychodu ze źródła przychodów, jakim jest działalność określona w posiadanym przez Spółkę zezwoleniu - to przychód ten nie może zostać potraktowany jako przychód z działalności strefowej i włączony do kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Ad. 2

Odnosząc się z kolei do kwestii ustalenia, czy zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z przygotowaniem do przyszłej produkcji, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione, stanowi przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wskazać należy, że ww. środki finansowe nie składają się na dochód, który jest dochodem z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności wymienionej w uzyskanym zezwoleniu strefowym, w rozumieniu art. 17 ust. 4 updop. Bowiem jak wskazano powyżej nie jest to dochód z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a tylko taki może korzystać ze zwolnienia podatkowego. Zatem, związane z nim koszty również nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

• czy Rekompensata otrzymana w związku z rezygnacją przez kontrahenta z przyszłej współpracy, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione stanowi dochód korzystający ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP,
• czy Zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z przygotowaniem do przyszłej produkcji, w wyniku której Spółka uzyskiwałaby przychody zwolnione, stanowi przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, a związane z nim koszty stanowią również koszty działalności zwolnionej

-należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji oraz orzeczeń stwierdzić należy, że wydane zostały w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych oraz nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego. Powołane orzeczenia nie są źródłem prawa i nie mogą stanowić podstawy prawnej działań organów administracji. Organy administracji są związane oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w orzeczeniu sądu administracyjnego, jednakże to związanie istnieje tylko w ramach tej sprawy, która była rozpoznawana przez sąd administracyjny – zgodnie z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.