2020.02.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.485.2019.4.JK
z 24 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 6 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania podstawy opodatkowania VAT wg faktycznie przyjętej ceny nagrody (VAT wyliczony „w stu” od „ceny” nagrody wynoszącej 1 zł) oraz wskazania, czy z tytułu wydatków poniesionych na zakup nagród będzie Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania podstawy opodatkowania VAT wg faktycznie przyjętej ceny nagrody (VAT wyliczony „w stu” od „ceny” nagrody wynoszącej 1 zł) oraz wskazania, czy z tytułu wydatków poniesionych na zakup nagród będzie Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr 4). Wniosek uzupełniono w dniu 18 lutego 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dowód wpłaty dodatkowej opłaty od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją materiałów dla lakiernictwa samochodowego. Ponad 90% produkcji Spółki to materiały do napraw lakierniczych, będące kompleksowym rozwiązaniem problemów w pracy profesjonalnego lakiernika. W ramach kilku linii produktowych Spółka oferuje chemię do renowacji powłok lakierniczych: od szpachli uniwersalnych o szerokim zastosowaniu, przez szpachlówki o specjalistycznym przeznaczeniu, aż po podkłady akrylowe, lakiery bazowe, bezbarwne lakiery oraz pełną paletę materiałów uzupełniających.

Obecnie Wnioskodawca opracowuje program lojalnościowy – akcję marketingową (dalej: Program). Program będzie funkcjonował w oparciu o specjalną opracowaną na zlecenie Spółki aplikację mobilną, a jego szczegółowe zasady będzie określał regulamin (regulamin podstawowy oraz ewentualnie – wprowadzane czasowo regulaminy dodatkowe, ukierunkowane np. na szczególną promocję określonych produktów Spółki).

Uczestnikami Programu będą pełnoletnie osoby fizyczne, posiadające pełną zdolność do czynności prawnych, które będą nabywać produkty Spółki:

w imieniu własnym – jako użytkownicy końcowi produktów Spółki (np. osoby fizyczne zajmujące się zawodowo lub amatorsko lakiernictwem), oraz osoby sprzedające produkty Spółki (np. osoby fizyczne będące właścicielami sklepów oraz hurtowni),
w imieniu i na rzecz osób trzecich – np. wspólnicy spółek prowadzących warsztaty, sklepy oraz hurtownie, pracownicy i zleceniobiorcy podmiotów prowadzących warsztaty, sklepy oraz hurtownie).

[dalej także jako Uczestnicy Programu].

Uczestnikami Programu będą mogły być osoby prowadzące działalność gospodarczą, jak i osoby, które takiej działalności nie prowadzą.

Wnioskodawca przewiduje, że udział w Programie będzie wymagał zainstalowania aplikacji mobilnej (z założenia darmowej), dostępnej w sklepach A i B (dalej: Aplikacja), a w związku z tym założenia konta elektronicznego, dla potrzeb którego wymagane będzie podanie adresu e-mail i podstawowych danych potrzebnych do realizacji zamówienia nagród.

Aplikacja, poza wykorzystaniem dla potrzeb Programu, służyć także będzie zarówno Uczestnikom Programu, jak i osobom, które w Programie nie Uczestniczą, zapoznaniu się z bieżącą ofertą Spółki. Jednym z celów Programu jest również promocja Aplikacji, która w przyszłości może być wykorzystywana także do bezpośredniej sprzedaży produktów przez Spółkę i służyć skróceniu łańcucha dystrybucji (obecnie Spółka wykorzystuje głównie sieć dystrybutorów-hurtowników). W Aplikacji dostępne będą dokumenty dotyczące Programu i katalog nagród.

Uczestnicy Programu będą w Aplikacji gromadzili punkty, które będą naliczane przez wpisanie unikalnego kodu z opakowania produktu lub zeskanowanie kodu QR umieszczonego w specjalnych miejscach na kartonach z produktem. Zakłada się, że w wyniku wpisania i zeskanowania odpowiedniego kodu naliczane będą punkty według zasady: 1 pkt za 1 zł ceny produktu Spółki wynikającej z cennika detalicznego (netto) w danym okresie.

Dodatkowe punkty będą mogły być przyznane:

na „start”,
w związku z rocznicami uczestnictwa,
w ramach akcji czasowych (promocje określonych produktów),
za określoną ilość danego produktu wprowadzoną do Programu w przyjętym czasie.

Dodatkowo punkty będą mogły być dodawane przez organizatora – bez wiedzy uczestnika według jednakowych reguł dla Uczestników Programu – zwielokrotnione przy wprowadzeniu określonego kodu QR przy wpisaniu przez Uczestnika Programu specjalnego kodu dostarczonego przez Spółkę (każdorazowo w związku z określonym zachowaniem Uczestnika Programu istotnym z puntu widzenia celów marketingowych Spółki np. określona wartość zakupów, przekazanie określonych informacji w formie ankiet itd.).

Dzięki zgromadzonym punktom Uczestnicy Programu będą zyskiwać możliwość nabycia za symboliczną kwotę (zakłada się obecnie, że będzie to 1 zł brutto) produktów Spółki, ale także rzeczy i usługi (kupony, vouchery), które Spółka będzie nabywać od podmiotów trzecich (nagrody) z przeznaczeniem dla Uczestników Programu. Poza wspomnianą kwotą, z konta Uczestnika Programu zostaną pobrane (wyminusowane) punkty w liczbie przypisanej wybranej nagrodzie. Uczestnik Programu będzie dokonywał zakupu nagrody za pośrednictwem Aplikacji.

Przewiduje się, że wartość nagród będzie mieścić się w przedziale od 10 zł do 2000 zł (w zależności od zainteresowania Programem i rozwoju sytuacji kwoty te mogą potencjalnie ulegać zmianom).

Dzięki realizacji Programu Spółka zamierza zbudować swoją „społeczność” – grono oddanych lojalnych hurtowników i użytkowników produktów Spółki. Celem Programu jest także poszerzenie informacji o produktach, misji Spółki i edukacji branży lakierniczej. Gromadzone w związku z udziałem w Programie informacje mają w założeniu pozwolić Spółce jeszcze lepiej zrozumieć wybory klientów i dostosować do nich ofertę. Celem nadrzędnym jest – co oczywiste – zwiększenie skali sprzedaży produktów Spółki.

Ponadto w piśmie z dnia 10 lutego 2020 r., będącym uzupełnieniem opisu sprawy, Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

Czy Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?
Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Czy między Wnioskodawcą a Uczestnikami Programu istnieją/będą istniały powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą?
Program kierowany jest do wszelkich podmiotów spełniających kryteria obrane dla jego potrzeb. Tym samym nie jest on adresowany do kręgu podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, takie zmienne bowiem nie mają znaczenia dla potrzeb realizacji Programu. Z zasady zatem Wnioskodawca przyjmuje, że między Wnioskodawcą a Uczestnikami Programu nie będą zachodziły powiązania określone w art. 32 ust. 2 ustawy.
W przypadku wskazania, że Wnioskodawca i Uczestnicy Programu są/będą podmiotami powiązanymi w rozumieniu ww. przepisu art. 32 ustawy należy wskazać, czy w odniesieniu do Wnioskodawcy i Uczestników właściwy organ podatkowy wydał uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w dziale III ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (Dz. U. poz. 2200)?
Wnioskodawca przyjmuje, że między Wnioskodawcą a Uczestnikami Programu nie będą zachodziły powiązania określone w art. 32 ust. 2 ustawy, nie wydano zatem w sprawie uprzednich porozumień cenowych.
Na kogo wystawione będą faktury dokumentujące wydatki na zakup nagród, o których mowa w opisie sprawy?
Spółka zakłada, że nie będzie korzystać przy organizacji Programu z wsparcia agencji marketingowej, czy podobnego podmiotu pośredniczącego, dlatego wydatki na zakup nagród, o których mowa w opisie sprawy, będą dokumentowane fakturami wystawionymi na Spółkę.
Czy wydatki na zakup nagród będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (jeśli nie, to jakim czynnościom będą służyć)?
Nagrody będą sprzedawane Uczestnikom Programu za symboliczną cenę 1 zł brutto. Wydatki na zakup nagród będą związane bezpośrednio z czynnością sprzedaży nagrody za ww. cenę. Niezależnie od powyższego wydatki te służą wprost także zwiększeniu obrotu Spółki z tytułu sprzedaży jej produktów – poprzez stymulowanie decyzji zakupowych po stronie Uczestników Programu (zwiększone zainteresowanie produktami Spółki po stronie sklepów, warsztatów i – w efekcie – po stronie dystrybutorów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4).

Czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania podstawy opodatkowania VAT wg faktycznie przyjętej ceny nagrody (VAT wyliczony „w stu” od ceny nagrody wynoszącej 1 zł), a z tytułu wydatków poniesionych na zakup nagród będzie Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania VAT z tytułu sprzedaży nagrody będzie faktycznie zastosowana cena sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku należnego, a z tytułu wydatków poniesionych na zakup nagród Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Prawidłowe określenie podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nagród na rzecz Uczestników Programu, zdaniem Spółki, winno być dokonane według poniższych zasad.

Na mocy art. 29a ust. 1 uptu, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wyniku, że art. 29a ust. 1 uptu odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 uptu, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 10 uptu, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 3, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12:
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania,
rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu.

Przytoczone przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, co winno przemawiać za możliwością sprzedaży po cenie niższej niż rzeczywista wartość danych towarów lub usług (także za cenę znacznie niższą).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług, użyte w ustawie określenie – cena – oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W myśl ust. 2 powołanego wyżej artykułu, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążaniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Uptu przewiduje możliwość szacowania podstawy opodatkowania przez organy podatkowe do wartości rynkowej zasadniczo wyłącznie w przypadku, gdy między stronami czynności podlegającej opodatkowaniu VAT zachodzą związki określone w art. 32 ust. 1 uptu.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w jednej ze spraw przyjął, iż dopuszczalne było zorganizowanie przez podatnika VAT akcji promocyjnej, w ramach której promocyjna cena sprzedaży danego towaru wynosiła 1 grosz netto. W interpretacji z 13 kwietnia 2017 r., nr 2461-IBPP2.4512.15.2017.2.ICz, Dyrektor KIS stwierdził bowiem, że:

podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży wyrobów w ramach akcji promocyjnych, będzie cena faktycznie zapłacona przez klientów, tj. cena uwzględniająca przyznane im rabaty, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT;
podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując sprzedaż o charakterze promocyjnym, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu;
ważne przy tym jest, aby każde zastosowane działanie marketingowe winno być uzasadnione ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. podwyższenia obrotu, a między stronami nie zachodziły powiązania, o których mowa w art. 32 uptu.

Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności zawartych w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka stwierdza, że sprzedając Uczestnikom Programu nagrody za cenę 1 zł brutto będzie uprawniona do zastosowania jako podstawy opodatkowania ceny faktycznie zapłaconej przez uczestników (z uwzględnieniem pomniejszenia jej o kwotę należnego podatku od towarów i usług).

Co się tyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w celu zorganizowaniu akcji promocyjnej polegającej na sprzedaży nagród Uczestnikom Programu za 1 zł brutto, fundamentalne znaczenie ma przepis art. 86 ust. 1 uptu. Stanowi on, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 uptu, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Wyklucza się możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Natomiast dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążące się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Z pośrednim związkiem dokonanych zakupów z działalnością podatnika mamy zatem do czynienia wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwu jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo sprzedaży. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowujących zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

W przypadku akcji promocyjnych istotne znaczenie ma zatem okoliczność, iż są one ukierunkowane na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i w tym aspekcie pozostają one w bezpośrednim związku z prowadzoną przez podatnika działalnością. Koszty akcji promocyjnych stanowią koszty ogólne w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej i tym samym są wykorzystywane w ramach tej działalności do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z powyższym prawo do odliczenia kwoty podatku VAT od wydatków poniesionych na zakup towarów promocyjnych, które są i będą następnie przedmiotem sprzedaży w ramach akcji promocyjnych wystąpi również wówczas, gdy cena sprzedaży będzie niższa niż koszt wytworzenia lub koszt zakupu, tj. wartość rynkowa tych towarów.

Powyższe stanowisko również znajduje poparcie w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 kwietnia 2017 r., nr 2461-IBPP2.4512.l5.2017.2.ICz i znajduje pełne odniesienie do dotyczącego Spółki zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Podsumowując zatem, z tytułu wydatków poniesionych na zakup nagród sprzedawanych w ramach Programu za 1 zł brutto Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług, mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Należy zauważyć, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza dokonanie dostawy towarów za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 kwietnia 1994 r. w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma, gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższych okoliczności należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy jednakże zauważyć, że ustawodawca od powyższej reguły przewidział wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy, natomiast w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy. Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach, w pewnych ściśle określonych przypadkach również nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem.

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Z kolei przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane, bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest w takiej sytuacji kwota zapłaty z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą. Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgadnie z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

− organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy, przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania:

w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
wynikające ze stosunku pracy;
wynikające z tytułu przysposobienia.

Stosownie do art. 32 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy wydał uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w dziale III ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (Dz. U. poz. 2200).

Na podstawie art. 2 pkt 27b ustawy, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją materiałów dla lakiernictwa samochodowego. Ponad 90% produkcji Spółki to materiały do napraw lakierniczych, będące kompleksowym rozwiązaniem problemów w pracy profesjonalnego lakiernika. W ramach kilku linii produktowych Spółka oferuje chemię do renowacji powłok lakierniczych.

Obecnie Wnioskodawca opracowuje program lojalnościowy – akcję marketingową (Program). Program będzie funkcjonował w oparciu o specjalną opracowaną na zlecenie Spółki aplikację mobilną, a jego szczegółowe zasady będzie określał regulamin (regulamin podstawowy oraz ewentualnie – wprowadzane czasowo regulaminy dodatkowe, ukierunkowane np. na szczególną promocję określonych produktów Spółki).

Uczestnikami Programu będą pełnoletnie osoby fizyczne, posiadające pełną zdolność do czynności prawnych, które będą nabywać produkty Spółki:

w imieniu własnym – jako użytkownicy końcowi produktów Spółki (np. osoby fizyczne zajmujące się zawodowo lub amatorsko lakiernictwem), oraz osoby sprzedające produkty Spółki (np. osoby fizyczne będące właścicielami sklepów oraz hurtowni),
w imieniu i na rzecz osób trzecich – np. wspólnicy spółek prowadzących warsztaty, sklepy oraz hurtownie, pracownicy i zleceniobiorcy podmiotów prowadzących warsztaty, sklepy oraz hurtownie).

Uczestnikami Programu będą mogły być osoby prowadzące działalność gospodarczą, jak i osoby, które takiej działalności nie prowadzą.

Dodatkowe punkty będą mogły być przyznane:

na „start”,
w związku z rocznicami uczestnictwa,
w ramach akcji czasowych (promocje określonych produktów),
za określoną ilość danego produktu wprowadzoną do Programu w przyjętym czasie.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Program kierowany jest do wszelkich podmiotów spełniających kryteria obrane dla jego potrzeb. Tym samym nie jest on adresowany do kręgu podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, takie zmienne bowiem nie mają znaczenia dla potrzeb realizacji Programu. Z zasady zatem Wnioskodawca przyjmuje, że między Wnioskodawcą a Uczestnikami Programu nie będą zachodziły powiązania określone w art. 32 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca przyjmuje, że między Wnioskodawcą a Uczestnikami Programu nie będą zachodziły powiązania określone w art. 32 ust. 2 ustawy, nie wydano zatem w sprawie uprzednich porozumień cenowych.

Spółka zakłada, że nie będzie korzystać przy organizacji Programu z wsparcia agencji marketingowej, czy podobnego podmiotu pośredniczącego, dlatego wydatki na zakup nagród, o których mowa w opisie sprawy, będą dokumentowane fakturami wystawionymi na Spółkę.

Nagrody będą sprzedawane Uczestnikom Programu za symboliczną cenę 1 zł brutto. Wydatki na zakup nagród będą związane bezpośrednio z czynnością sprzedaży nagrody za ww. cenę. Niezależnie od powyższego wydatki te służą wprost także zwiększeniu obrotu Spółki z tytułu sprzedaży jej produktów – poprzez stymulowanie decyzji zakupowych po stronie Uczestników Programu (zwiększone zainteresowanie produktami Spółki po stronie sklepów, warsztatów i – w efekcie – po stronie dystrybutorów).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą m.in. kwestii, czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania podstawy opodatkowania VAT wg faktycznie przyjętej ceny nagrody (VAT wyliczony „w stu” od ceny nagrody wynoszącej 1 zł).

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Stosując upusty cenowe należy mieć na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Podatnik powinien więc ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie, jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust/rabat przysługuje. Jak już wskazano, jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; wynikające ze stosunku pracy lub wynikające z tytułu przysposobienia (o których mowa w art. 32 ustawy), organ podatkowy może określić wysokość podstawy opodatkowania na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Należy przy tym zaznaczyć, że stosowanie znacznych upustów cenowych/rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania tej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust/rabat powinien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

W analizowanej sprawie nie ma zastosowania art. 32 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, Program kierowany jest do wszelkich podmiotów spełniających kryteria obrane dla jego potrzeb. Tym samym nie jest on adresowany do kręgu podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, takie zmienne bowiem nie mają znaczenia dla potrzeb realizacji Programu. Z zasady zatem Wnioskodawca przyjmuje, że między Wnioskodawcą a Uczestnikami Programu nie będą zachodziły powiązania określone w art. 32 ust. 2 ustawy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że dzięki realizacji Programu Spółka zamierza zbudować swoją „społeczność” – grono oddanych lojalnych hurtowników i użytkowników produktów Spółki. Celem Programu jest także poszerzenie informacji o produktach, misji Spółki i edukacji branży lakierniczej. Gromadzone w związku z udziałem w Programie informacje mają w założeniu pozwolić Spółce jeszcze lepiej zrozumieć wybory klientów i dostosować do nich ofertę. Celem nadrzędnym jest – co oczywiste – zwiększenie skali sprzedaży produktów Spółki. Ponadto w opisie sprawy wskazano, że wydatki na zakup nagród będą związane bezpośrednio z czynnością sprzedaży nagrody za ww. cenę. Niezależnie od powyższego wydatki te służą wprost także zwiększeniu obrotu Spółki z tytułu sprzedaży jej produktów – poprzez stymulowanie decyzji zakupowych po stronie Uczestników Programu (zwiększone zainteresowanie produktami Spółki po stronie sklepów, warsztatów i – w efekcie – po stronie dystrybutorów.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania dla towarów i usług (nagród) sprzedawanych po cenie promocyjnej – również w przypadku gdy cena ta wynosi 1 zł, stanowi – zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 oraz art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy – wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od nabywcy z tytułu sprzedaży towaru, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Podsumowując, Spółka będzie uprawniona do zastosowania podstawy opodatkowania VAT wg faktycznie przyjętej ceny nagrody (VAT wyliczony „w stu” od ceny nagrody wynoszącej 1 zł).

Wątpliwości Zainteresowanego w analizowanej sprawie dotyczą również kwestii, czy od wydatków poniesionych na zakup nagród będzie Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Obecnie Wnioskodawca opracowuje program lojalnościowy – akcję marketingową (Program). Program będzie funkcjonował w oparciu o specjalną opracowaną na zlecenie Spółki aplikację mobilną, a ego szczegółowe zasady będzie określał regulamin (regulamin podstawowy oraz ewentualnie – wprowadzane czasowo regulaminy dodatkowe. ukierunkowane np. na szczególną promocję określonych produktów Spółki).

Wnioskodawca przewiduje, że udział w Programie będzie wymagał zainstalowania Aplikacji mobilnej (z założenia darmowej). Aplikacja, poza wykorzystaniem dla potrzeb Programu, służyć także będzie zarówno Uczestnikom Programu, jak i osobom, które w Programie nie Uczestniczą, zapoznaniu się z bieżącą ofertą Spółki. Jednym z celów Programu jest również promocja Aplikacji, która w przyszłości mnie być wykorzystywana także do bezpośredniej sprzedaży produktów przez Spółkę i służyć skróceniu łańcucha dystrybucji (obecnie Spółka wykorzystuje głównie sieć dystrybutorów-hurtowników). W Aplikacji dostępne będą dokumenty dotyczące Programu katalog nagród.

Dodatkowe punkty będą mogły być przyznane: na „start”, w związku z rocznicami uczestnictwa, w ramach akcji czasowych (promocje określonych produktów), za określoną ilość danego produktu wprowadzoną do Programu przyjętym czasie.

Dodatkowo punkty będą mogły być dodawane przez organizatora – bez wiedzy uczestnika według jednakowych reguł dla Uczestników Programu – zwielokrotnione przy wprowadzeniu określonego kodu QR przy wpisaniu przez Uczestnika Programu specjalnego kodu dostarczonego przez Spółkę (każdorazowo w związku z określonym zachowaniem Uczestnika Programu istotnym z puntu widzenia celów marketingowych Spółki np. określona wartość zakupów. przekazanie określonych informacji formie ankiet itd.).

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy ponownie wskazać, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki, o których mowa w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy, zostaną spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca – wydatki na zakup nagród będą związane bezpośrednio z czynnością sprzedaży nagrody za ww. cenę (tj. 1 zł brutto, która to cena zawiera podatek VAT wyliczony metodą „w stu”). Niezależnie od powyższego wydatki te służą wprost także zwiększeniu obrotu Spółki z tytułu sprzedaży jej produktów – poprzez stymulowanie decyzji zakupowych po stronie Uczestników Programu (zwiększone zainteresowanie produktami Spółki po stronie sklepów, warsztatów i – w efekcie – po stronie dystrybutorów). Co istotne, Wnioskodawca zaznaczył, że dzięki realizacji Programu Spółka zamierza zbudować swoją „społeczność” – grono oddanych lojalnych hurtowników i użytkowników produktów Spółki. Celem Programu jest także poszerzenie informacji o produktach, misji Spółki i edukacji branży lakierniczej. Gromadzone w związku z udziałem w Programie informacje mają w założeniu pozwolić Spółce jeszcze lepiej zrozumieć wybory klientów i dostosować do nich ofertę. Celem nadrzędnym jest – co oczywiste – zwiększenie skali sprzedaży produktów Spółki.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro, jak wyżej wskazano, spełnione są przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Spółkę w związku z zakupem towarów i usług w ramach prowadzonej akcji promocyjnej w zakresie, w jakim ww. zakupy wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Podsumowując, w zakresie, w jakim Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte towary i usługi do czynności opodatkowanych od wydatków poniesionych na zakup nagród Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu zdarzenia przyszłego. Jeżeli zatem w toku postępowania podatkowego zostanie stwierdzone, że opis przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistemu stanowi faktycznemu, to interpretacja utraci ważność.

Ponadto wskazać należy, że tut. Organ nie ocenia skuteczności opisanych we wniosku czynności, zatem niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że opisane czynności będą dokonane zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Przepisy podatkowe bowiem nie regulują stosunków cywilnoprawnych ani nie mają wpływu na ich treść oraz sposób rozliczania transakcji. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób ustalenia należności pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. W konsekwencji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanej interpretacji opiera się wyłącznie na przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego. Wydając interpretację nie dokonuje bowiem w tym zakresie żadnych ustaleń we własnym zakresie, lecz bazuje wyłącznie na tym co przedstawi Wnioskodawca w opisie sprawy. Tym samym Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za przedstawione przez siebie zdarzenie przyszłe i ewentualne negatywne skutki przedstawienia opisu w sposób niezgodny z rzeczywistością.

Tut. Organ informuje również, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zatem przedmiotem interpretacji nie była kwestia wysokości dokonania przez Wnioskodawcę odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem nagród, jak również ustalenia, czy sprzedaż kuponów, voucherów, które Spółka będzie nabywać od podmiotów trzecich (nagrody) z przeznaczeniem dla Uczestników Programu, podlega opodatkowaniu.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 4). Natomiast w kwestiach dotyczących zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin