Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.711.2019.1.BO
z 24 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2019 r. (data wpływu 26 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych Wnioskodawcy w związku z przekazaniem siatek ogrodzeniowych osobom fizycznym w ramach współdziałania w celu zabezpieczenia upraw i płodów rolnych oraz lasów przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych Wnioskodawcy w związku z przekazaniem siatek ogrodzeniowych osobom fizycznym w ramach współdziałania w celu zabezpieczenia upraw i płodów rolnych oraz lasów przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 126 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018 r., poz. 1614, z późn. zm.) za szkody wyrządzone przez bobry w gospodarstwie rolnym, leśnym lub rybackim odpowiada Skarb Państwa. Odpowiedzialność, o której mowa, nie obejmuje utraconych korzyści. Oględzin i szacowania szkód, a także ustalania wysokości odszkodowania i jego wypłaty dokonuje Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska. RDOŚ w … oprócz wypłaty odszkodowań podejmuje także współpracę z ponoszącymi straty w wyniku działalności bobrów europejskich. Współpraca ta podejmowana jest w związku z art. 126 ust. 4 ustawy o ochronie przyrody, w myśl którego właściciele lub użytkownicy gospodarstw rolnych i leśnych mogą współdziałać z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w zakresie sposobów zabezpieczania upraw i płodów rolnych, lasów oraz zwierząt gospodarskich przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta takie jak bobry europejskie. O takiej możliwości poszkodowani są informowani w trakcie szacowania szkód. Korzystający z takiej formy ochrony dóbr własnych składają wniosek do RDOŚ w celu uzyskania dodatkowej pomocy polegającej na zakupie przez RDOŚ w … siatek ogrodzeniowych wraz z elementami niezbędnymi do ich montażu (słupki, drut naciągowy, kotwy itp.) i przekazaniu tych materiałów podmiotom prowadzącym działalność rolniczą, bądź gospodarczą, bądź nieprowadzącym żadnej działalności, do zamontowania we własnym zakresie.

Pomoc udzielana na podstawie umowy o współdziałaniu jest pomocą de minimis w sektorze rolnictwa. Wnioskodawca działający w sektorze rolnictwa może uzyskać pomoc, o której mowa, jeżeli wartość pomocy łącznie z wartością innej pomocy de minimis otrzymanej przez ten podmiot w okresie bieżącego roku kalendarzowego i dwóch poprzedzający go lat kalendarzowych, nie przekroczyła kwoty stanowiącej równowartość 20 000 Euro.

Na mocy zawartej umowy właściciel stawu hodowlanego czy upraw zobowiązuje się do montażu i użytkowania zgodnie z przeznaczeniem dostarczonych przez RDOŚ zabezpieczeń i ich utrzymanie przez okres co najmniej 5 lat. Z dniem podpisania protokołu przekazania materiały przechodzą na własność współdziałającego. Realizacja tych działań ma na celu ograniczenie konfliktów na linii bóbr europejski - człowiek. Przyczynia się do zmniejszenia rozmiaru szkód powodowanych przez podtapianie pól, lasów, łąk zlokalizowanych w pobliżu tam bobrowych. Ponadto ogranicza szkody wyrządzane w cennych uprawach leśnych, sadach zlokalizowanych w pobliżu cieków wodnych, jak również na stawach hodowlanych, czyli ma wpływ na zdarzenia przyszłe, tj. wysokość wypłacanych odszkodowań przez Skarb Państwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość siatek ogrodzeniowych przekazanych osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej stanowi przychód i czy Wnioskodawca powinien wystawić i przesłać im PIT-11?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) zwolnieniu przedmiotowemu podlegają świadczenia otrzymane z tytułu jednorazowej pomocy materialnej finansowanej ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego w związku z zaistniałym zdarzeniem losowym. Pomoc rzeczowa w postaci siatek sfinansowana ze środków budżetu państwa jest świadczeniem jednorazowym przysługującym danemu podmiotowi, który doznał losowej szkody w uprawach i płodach rolnych, lasach oraz zwierzętach gospodarskich. W związku z powyższym zdaniem RDOŚ w … wyżej wymienione świadczenie nie powinno być opodatkowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, oraz przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach.

W myśl art. 2 ust. 2 omawianej ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

– licząc od dnia nabycia.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca określił katalog źródeł przychodów. Do katalogu tego zalicza się wymienione w pkt 9 „inne źródła”.

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30 da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu wskazuje, że w każdym przypadku, w którym podatnik (świadczeniobiorca) uzyska realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie zaś do art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Otrzymanie świadczenia nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego oznacza przysporzenie w majątku w postaci czegoś, za co podatnik nie zapłacił lub zapłacił częściowo, a co ma określoną wartość wyrażoną w pieniądzu. Świadczenie nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne, to taki rodzaj świadczenia, w przypadku którego otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym lub też za co częściowo płaci, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian lub przekazuje świadczenie (płatność) nieekwiwalentne.

Zgodnie z komentarzem do art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (A. Bartosiewicz, R. Kubacki zamieszczonym w LEX): „świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości. Może tu chodzić nie tylko o korzyść majątkową, lecz także np. osobistą. Wszędzie tam, gdzie świadczący uzyska od podatnika jakąkolwiek korzyść bądź jej ekspektatywę, nie będziemy mieli do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym, lecz co najmniej częściowo odpłatnym”.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, oprócz wypłaty odszkodowań za szkody wyrządzone przez bobry, podejmuje także współpracę z ponoszącymi ww. straty. Współpraca ta podejmowana jest w związku z art. 126 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018 r., poz. 1614, z późn. zm.), w myśl którego właściciele lub użytkownicy gospodarstw rolnych i leśnych mogą współdziałać z Wnioskodawcą w zakresie sposobów zabezpieczania upraw i płodów rolnych, lasów oraz zwierząt gospodarskich przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta takie jak bobry europejskie. O takiej możliwości poszkodowani są informowani w trakcie szacowania szkód. Korzystający z takiej formy ochrony dóbr własnych składają wniosek do Wnioskodawcy w celu uzyskania dodatkowej pomocy polegającej na zakupie przez Wnioskodawcę siatek ogrodzeniowych wraz z elementami niezbędnymi do ich montażu (słupki, drut naciągowy, kotwy itp.) i przekazaniu tych materiałów podmiotom prowadzącym działalność rolniczą, bądź gospodarczą, bądź nieprowadzącym żadnej działalności, do zamontowania we własnym zakresie. Pomoc udzielana na podstawie umowy o współdziałaniu jest pomocą de minimis w sektorze rolnictwa. Na mocy zawartej umowy właściciel stawu hodowlanego czy upraw zobowiązuje się do montażu i użytkowania zgodnie z przeznaczeniem dostarczonych przez Wnioskodawcę zabezpieczeń i ich utrzymanie przez okres co najmniej 5 lat. Z dniem podpisania protokołu przekazania materiały przechodzą na własność współdziałającego.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 pkt 5 ustawy o ochronie przyrody, Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez bobry – w gospodarstwie rolnym, leśnym lub rybackim.

W myśl art. 126 ust. 2 ww. ustawy, odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje utraconych korzyści.

Stosownie do art. 126 ust. 3 cyt. ustawy, oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1, a także ustalania wysokości odszkodowania i jego wypłaty, dokonuje regionalny dyrektor ochrony środowiska, a na obszarze parku narodowego dyrektor tego parku.

Zgodnie z art. 126 ust. 4 ustawy o ochronie przyrody, właściciele lub użytkownicy gospodarstw rolnych i leśnych mogą współdziałać z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, a na obszarze parku narodowego - z dyrektorem tego parku, w zakresie sposobów zabezpieczania upraw i płodów rolnych, lasów oraz zwierząt gospodarskich przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta, o których mowa w ust. 1.

Przepis art. 126 ust. 4 cyt. ustawy, częściowo został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 oraz art. 64 ust. 2 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 lipca 2014 r., sygn. akt K 36/13 (Dz. U. 2014.1002) z dniem 30 lipca 2014 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc w zakresie, w jakim ogranicza grono podmiotów, które mogą współdziałać z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, a na obszarze parku narodowego - z dyrektorem tego parku, co do sposobów zabezpieczania przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta, o których mowa w ust. 1, do właścicieli lub użytkowników gospodarstw rolnych i leśnych oraz w zakresie, w jakim ogranicza mienie, które podlega zabezpieczeniu.

Stosownie do art. 126 ust. 5 ww. ustawy, współdziałanie, o którym mowa w ust. 4, może obejmować budowę urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom, finansowane z budżetu właściwego miejscowo dyrektora parku narodowego lub regionalnego dyrektora ochrony środowiska, w ramach zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r., poz. 2081, z późn. zm.) regionalny dyrektor ochrony środowiska wykonuje swoje zadania przy pomocy regionalnej dyrekcji ochrony środowiska, która jest państwową jednostką budżetową, oraz przy współpracy z dyrektorami parków krajobrazowych lub zespołów parków krajobrazowych.

W myśl art. 124 ust. 3 ww. ustawy, organizację regionalnej dyrekcji ochrony środowiska określa statut, nadany w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw środowiska na wniosek Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że świadczenie (siatka ogrodzeniowa wraz z elementami niezbędnymi do jej montażu) będzie wydawane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej w związku z współdziałaniem podmiotów w zakresie zabezpieczenia upraw i płodów rolnych oraz lasów przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz zacytowane powyżej przepisy prawne stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie siatek ogrodzeniowych wraz z elementami niezbędnymi do ich montażu osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na zagwarantowaną odpowiedzialność Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez bobry w uprawach i płodach rolnych oraz lasach. Podejmując współdziałanie w zakresie sposobu zabezpieczenia upraw i płodów rolnych poprzez budowę urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom, Skarb Państwa redukuje wysokość wypłacanych odszkodowań. Zatem, przekazując siatki ogrodzeniowe właścicielom stawów hodowlanych lub upraw do zamontowania i utrzymywania na terenach podlegających zabezpieczeniu przed zwierzętami, na nieruchomościach niestanowiących własności Skarbu Państwa, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska działa także we własnym interesie będąc zobowiązanym do wypłaty odszkodowań, zważywszy, że właściciele lub użytkownicy gruntów mogą z ww. organem współdziałać, nie będąc zobowiązanymi do tego współdziałania na mocy art. 126 ust. 4 i ust. 5 ustawy o ochronie przyrody. Interes prawny właścicieli lub użytkowników gospodarstw rolnych i leśnych mogących współdziałać na podstawie powołanych przepisów ustawy o ochronie przyrody z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, w zakresie sposobów zabezpieczania upraw i płodów rolnych, lasów oraz zwierząt gospodarskich przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta, ustawodawca zabezpieczył przewidując odpowiedzialność odszkodowawczą Skarbu Państwa za wyrządzone szkody.

Wobec powyższego u ww. osób nie powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 21 ust. 1 pkt 26a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymane z tytułu jednorazowej pomocy materialnej finansowanej ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego w związku z zaistniałym zdarzeniem losowym, nie znajdzie zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym. Z tego zwolnienia korzystają świadczenia finansowane ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego przyznane w związku z zaistniałym zdarzeniem losowym, których podstawą przyznania nie jest ustawa o pomocy społecznej (nie są realizowane ze środków przyznanych na pomoc społeczną). Przepis ten przewiduje pomoc materialną w związku z zaistniałym zdarzeniem losowym, nie zaś w celu ograniczenia w przyszłości skutków możliwych zdarzeń losowych, zatem hipoteza przepisu nie normuje przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Ponadto, jak już zaznaczono, przekazanie siatek w ramach współdziałania nie jest nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a wystąpienie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych warunkuje możliwość zastosowania przepisów prawnych zawierających zwolnienia przedmiotowe, uregulowanych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym między innymi art. 21 ust. 1 pkt 26a) tej ustawy.

Stwierdzić także należy, że w przypadku przekazania siatek ogrodzeniowych przez Wnioskodawcę osobom fizycznym uzyskującym przychody z działalności rolniczej lub przychody z gospodarki leśnej w celu zabezpieczenia upraw i płodów rolnych oraz lasów przed szkodami powodowanymi przez bobry europejskie, wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 21 ust. 1 pkt 26a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania, bowiem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej oraz przychodów z gospodarki leśnej, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystawienia i przesłania informacji PIT-11 osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Wskazać należy, że formularz PIT-11 dotyczy wyłącznie przychodów osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przychodów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą).

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.