Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.141.2019.3.MM
z 28 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zmian umowy leasingu samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 22 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zmian umowy leasingu samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 01.01.2006 r. jako jednoosobowa działalność gospodarcza osoby fizycznej. Dla celów podatkowych prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów, opodatkowana jest na zasadach ogólnych oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako główny przedmiot wpisana jest działalność rachunkowo-księgowa (PKD 69.20.Z). Oprócz wymienionej, pozostałymi wpisanymi działalnościami są: działalność związana z wykonywaniem fotokopii, przygotowywaniem dokumentów i pozostała specjalistyczna działalność wspomagająca prowadzenie biura (PKD 82.19.Z) oraz wynajem i dzierżawa samochodów osobowych (PKD 77.11.Z).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 13 lipca 2018 r. zawarta została umowa cesji leasingu operacyjnego na samochód osobowy (…), w wyniku której firma wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z pierwotnej umowy leasingu zawartej w dniu 10.06.2016 r. pomiędzy firmą A Sp. z o.o. a firmą leasingową B Sp. z o.o. Wartość przedmiotu leasingu na dzień zawarcia pierwotnej umowy wyniosła netto 238.211,38 zł. Podstawowy okres umowy leasingu wynosił 59 miesięcy. W dniu zawarcia cesji umowy do spłaty pozostały 34 raty leasingowe.

Celem zawarcia umowy leasingu było przeznaczenie leasingowanego samochodu osobowego do wynajmu. Po fizycznym przejęciu samochodu, w dniu 16 lipca 2018 r. została zawarta umowa najmu z podwykonawcą świadczącym usługi przygotowywania dokumentów do archiwizacji. Wraz z akceptacją umowy strony potwierdziły okoliczność przekazania samochodu oraz zastrzeżono, że samochód może być użytkowany wyłącznie przez najemcę. Kwota miesięcznego czynszu najmu przewyższała kwotę opłacanych miesięcznych rat leasingowych.

W dniu 31.07.2019 r. podwykonawca, z uwagi na zawieszenie swojej działalności gospodarczej, rozwiązał zawarte umowy dotyczące: świadczenia usług przygotowania dokumentów do archiwizacji oraz najmu samochodu leasingowanego.

Dalsze wynajmowanie samochodu leasingowanego (bez przerwy pomiędzy umowami) nastąpiło od 01.08.2019 r. przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej na okres 5 miesięcy, tj. do 31.12.2019 r. Zawarta umowa była znacznie mniej opłacalna, ponieważ uzyskane przychody z najmu tylko w części pokrywały koszty rat leasingowych.

Ze względu na aktualne możliwości finansowe oraz małą opłacalność najmu została podjęta decyzja o skrócenie okresu umowy leasingu operacyjnego poprzez zmianę harmonogramu spłaty rat, drogą sporządzenia stosownego aneksu do umowy. Podstawowy okres leasingu wynosiłby 43 miesiące. Ostatnia (43-cia) rata stanowiłaby równowartość 17 rat leasingowych. Umowa leasingu zgodnie z zawartym aneksem skończyłaby się z dniem wymagalności ostatniej raty w miesiącu grudniu 2019 r. Z uwagi na zmniejszający się popyt na usługi rachunkowo-ekonomiczne świadczone dotychczas przez firmę oraz w celu zabezpieczenia źródła przychodów planuje się dalszą działalność gospodarczą rozszerzyć w kierunku wynajmu samochodów osobowych . W związku z tym zaplanowano sprzedaż wykupionego z leasingu samochodu osobowego oraz zakup tańszych samochodów cieszących się większym popytem na rynku wynajmowanych samochodów osobowych.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, że zawarta umowa leasingowa spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi tzw. leasing operacyjny, ponieważ:

ust 1.

• została zawarta na czas oznaczony, tj. do 30.04.2021 r.
• stanowi więcej niż 40% normatywnego okresu amortyzacji (59 miesięcznych rat leasingowych),
• suma opłat ustalonych w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, jest wyższa od wartości początkowej leasingowanego samochodu. Suma ustalonych opłat wynosi 258.207,38 zł, natomiast wartość początkowa samochodu netto wynosi 238.211,38 zł.
  
  

ust 2.

Finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, gdyż zgodnie z art. 23 f. ust 1 pkt 3 w zawartej umowie leasingu nie ma postanowienia mówiącego, że w podstawowym okresie umowy leasingu odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w przypadku zmiany umowy leasingu operacyjnego (zawartej drogą cesji w dniu 13 lipca 2018 r.), poprzez zawarcie w dniu 29 listopada 2019 r. aneksu zmieniającego harmonogram spłaty rat leasingowych, będzie skutkowało tym, że ostatnia 43-cia rata leasingowa stanowiąca równowartość ostatnich 17 miesięcznych rat leasingowych wymagalna w miesiącu grudniu 2019 r. będzie kosztem uzyskania przychodów, obliczonych na nowych zasadach obowiązujących od 01.01.2019 r., z uwzględnieniem limitu 150 000 zł, z uwagi na pierwotną wartość samochodu znacznie przekraczających ten limit?

Powyższe pytanie wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy ostatnia 43-cia rata leasingowa wynikająca z zmienionej umowy (aneks z dnia 29.11.2019 r.) poniesiona w miesiącu grudniu 2019 r. w kwocie stanowiącej równowartość 17 miesięcznych rat leasingowych stanowi koszt uzyskania przychodów w wysokości nie przekraczającej jej część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu.

Uzasadnienie.

Jednym z przedmiotów działalności gospodarczej firmy jest najem samochodów osobowych. Mając na uwadze art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, można stwierdzić, że zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Leasingowany samochód osobowy oddany w najem stanowi źródło przychodów (generuje przychody), dlatego też koszty opłat leasingowych poniesione w celu osiągnięcia przychodów stanowią koszt uzyskania przychodów z tego źródła. Z uwagi na okoliczność, że przedmiot leasingu nie jest użytkowany przez Wnioskodawcę, lecz oddany osobom trzecim (podwykonawca, osoba fizyczna) do użytkowania na podstawie umowy najmu, oznacza, że jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej związanej z wynajmem samochodów osobowych.

Zawarta w dniu 13 lipca 2018 roku umowa cesji do umowy leasingu na podstawie art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.), stanowi tzw. leasing operacyjny, ponieważ spełnia warunki określone w pkt 1 i 3 wymienionego przepisu:

• została zawarta na czas oznaczony, tj. do 30.04.2021 r.,
• stanowi więcej niż 40% normatywnego okresu amortyzacji (59 miesięcznych rat leasingowych),
• suma opłat ustalonych w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, jest wyższa od wartości początkowej leasingowanego samochodu. Suma ustalonych opłat wynosi 258.207,38 zł, natomiast wartość początkowa samochodu netto wynosi 238.211,38 zł.
  
  

Z kolei spełnienie warunków opisanych w w/wym. art. 23b ust 1 i 3 uprawnia do zaliczenia opłat ustalonych w umowie leasingu, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów.

Od 1 stycznia 2019 r. zmieniły się zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z umowy leasingu samochodów osobowych. W myśl art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) dalej: ustawa zmieniająca; w art. 23 ust. 1 po pkt 47 dodano pkt 47a.

Z przepisów pkt 47a wyżej wymienionej ustawy wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów opłaty wynikające z umowy leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości leasingowanego samochodu osobowego.

Do kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym zalicza się również koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Kosztami poniesionymi w celu zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodów (wynajem samochodów osobowych) są koszty poniesione na spłatę ostatniej 43 raty leasingowej (o wartości 17 miesięcznych rat). Skrócenie okresu umowy leasingu oraz wykup leasingowanego samochodu osobowego umożliwi wcześniejszą jego sprzedaż, a za uzyskane środki finansowe na zakup kilku tańszych samochodów cieszących się na rynku większym popytem.

Powyższe stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy dodać, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.