Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.784.2019.1.MS
z 28 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu przyznawanych Uczestnikowi Premii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu przyznawanych Uczestnikowi Premii.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji samochodów oraz oryginalnych części zamiennych jako oficjalny importer marki X.

W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca współpracuje z niezależnymi podmiotami gospodarczymi, prowadzącymi autoryzowane salony sprzedaży i/lub serwisu pojazdów importowanej marki (dalej: Dealerzy). Co do zasady, rolą Dealerów jest dalsza dystrybucja pojazdów, części zamiennych oraz świadczenie usług serwisowych i usług napraw gwarancyjnych, które to czynności wykonywane są przez Dealerów na podstawie stosownych umów zawartych z Wnioskodawcą. Dealerzy są zatem niezależnymi kontrahentami gospodarczymi Wnioskodawcy, przez co mają pełną swobodę w wyborze ilości i zasadach wynagradzania zatrudnianych przez siebie pracowników (dalej: Pracownicy), którzy następnie w imieniu Dealera dokonują sprzedaży towarów lub usług na rzecz ostatecznych odbiorców, w tym wykonują usługi serwisowe bądź blacharsko-lakiernicze.

W celu wsparcia sprzedaży towarów (samochodów i części zamiennych), Wnioskodawca planuje podjąć działania prosprzedażowe, w tym wprowadzić programy motywacyjne, w których nagradzani mogą być Pracownicy Dealerów. W szczególności Wnioskodawca będzie realizował:

• w zakresie promowania sprzedaży części zamiennych – Programy Motywacyjne dla Doradców Serwisowych, Pracowników Działów Części Zamiennych i Akcesoryjnych oraz Działów Handlowych (dalej: Programy I),
  

• w zakresie promowania sprzedaży samochodów – Programy Motywacyjne dla Sprzedawców (dalej: Programy II).
  
  

Uczestnikami Programów będą mogli zostać Pracownicy Dealera, tj. doradcy serwisowi, pracownicy działów akcesoryjnych i działów handlowych oraz sprzedawcy (dalej: Uczestnicy Programu), przy czym decyzja o przystąpieniu do Programu będzie leżała w pełni po stronie Uczestników. Wnioskodawca nie będzie zawierać żadnych odrębnych umów z Pracownikami Dealerów, w tym umów o pracę, umów zlecenia, umów agencyjnych czy umów o świadczenie usług. Dealerzy nie będą otrzymywać z tytułu udziału Pracowników (lub osiąganych przez nich wyników) w Programach żadnego dodatkowego wynagrodzenia. Programy będą adresowane przez Spółkę bezpośrednio do Pracowników Dealerów, zaś Pracownicy będą kierować się bezpośrednio do Wnioskodawcy w celu zgłoszenia swojego uczestnictwa w Programach. Dealerzy nie będą mieć wpływu na decyzję ani w zakresie tego, który z Pracowników weźmie udział w Programie, ani o nagradzaniu (premiowaniu) Pracowników w ramach Programów, ani nie będą uczestniczyć w jakikolwiek sposób w określaniu warunków Programu.

Zasady organizacji Programów, uczestnictwa i metod nagradzania Pracowników w realizowanych przez Spółkę Programach będą określane wyłącznie przez Wnioskodawcę w następujący sposób:

Programy I

Celem Programów I będzie wzrost aktywności handlowej Uczestników Programu oraz wzrost sprzedaży wskazanych przez Spółkę części zamiennych. Pod kątem części zamiennych, których sprzedaż ma być premiowana w danym okresie Programy będą opracowywane z uwzględnieniem celów długofalowych Spółki (tj. sprzedaż pewnych części będzie premiowana w ciągu całego roku), ale też z uwzględnieniem celów krótkoterminowych (np. sprzedaż określonych części i akcesoriów może być premiowana okresowo). Każdy z Uczestników Programu będzie mógł otrzymać nagrodę (dalej: Premia) w określonej wysokości, wyrażonej jako procent ceny sprzedaży części, liczonych od podstawowych cen zakupu Dealera. Premia będzie należna danemu Pracownikowi w związku ze sprzedażą przez Dealera na rzecz ostatecznego odbiorcy części zamiennej objętej Programem, bądź w związku z wykorzystaniem takiej części dla potrzeb realizowanej na rzecz klienta ostatecznego naprawy serwisowej, w danym okresie czasu. Dodatkowo, wysokość Premii przysługującej Uczestnikowi Programu uzależniona będzie od stopnia realizacji zadania sprzedażowego przez zespół Uczestników Programu, zatrudnionych przez danego Dealera – zadania sprzedażowe dla Dealerów określa dla danego okresu Spółka. Wnioskodawca po zakończeniu kwartału będzie pobierać wszystkie dane ze zleceń zrealizowanych na rzecz klientów Dealerów, na których widnieć będzie sprzedaż części (bądź, w przypadku których premiowane części zostaną wykorzystane do napraw serwisowych), a następnie na podstawie tych danych obliczy i wypłaci Premię poszczególnym Pracownikom. Do rozliczenia będą brane pod uwagę wszystkie zlecenia tzw. zamknięte, dotyczące sprzedaży określonych części bądź ich wykorzystania w procesie świadczonych przez Dealera napraw serwisowych. Premia będzie przekazywana Uczestnikowi Programu bezpośrednio na wskazany przez niego rachunek bankowy, którego posiadaczem będzie Uczestnik Programu.

Programy II

Programy II adresowane będą do handlowców, tj. zatrudnionych przez Dealera sprzedawców samochodów. Analogicznie, jak w przypadku Programów promujących sprzedaż części, Programy kierowane będą bezpośrednio do Pracowników Dealera, zaś premiowana będzie sprzedaż wszystkich modeli pojazdów w danym okresie czasu, bądź też wyłącznie modeli wybranych przez Spółkę (np. w odniesieniu do niektórych modeli pojazdów kwota Premii będzie wyższa). Premią za sprzedaż samochodów w Programach II będzie określona kwota pieniężna uzależniona od modelu sprzedanego przez Uczestnika Programu samochodu, przy czym Premia ta należna będzie temu Uczestnikowi Programu, który faktycznie przyczyni się do sprzedaży danego pojazdu. Otrzymanie Premii należnej Uczestnikowi Programu uzależnione będzie natomiast od kilku elementów, w tym przede wszystkim przesłania przez Uczestnika Programu po zakończeniu danego okresu zestawienia ilości sprzedanych pojazdów do Strefowego Kierownika Sprzedaży (będącego pracownikiem Spółki). Premia będzie przekazywana Uczestnikowi Programu bezpośrednio na wskazany przez niego rachunek bankowy, którego posiadaczem jest Uczestnik Programu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Premie przyznawane przez Wnioskodawcę Uczestnikom Programu, będą stanowić dla nich przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym Spółka, jako płatnik Premii, nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a jedynie do sporządzenia i przekazania Uczestnikom Programu i właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o uzyskanym przez Uczestnika Programu przychodzie z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym, Premie przyznawane przez Spółkę Pracownikom Dealerów nie będą stanowić przychodu ze stosunku pracy (lub podobnych), ponieważ nie spełniają warunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nie będą wynikać ze stosunku pracy. Premie nie będą stanowić elementu wynagrodzenia Uczestnika Programu, a będą jedynie przychodem towarzyszącym, pobocznym względem stosunku pracy, przez co winny zostać zaliczone do przychodów z innych źródeł na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec czego, Spółka w oparciu o art. 42 ust. 1 ww. ustawy, będzie zobowiązana do sporządzenia i przekazania podatnikowi (tj. Uczestnikowi Programu) i właściwemu dla niego naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o uzyskanym z tego tytułu przychodzie. Jednocześnie, Spółka nie będzie zobowiązana do zastosowania art. 31 i art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych kwot Premii.

Artykuł 9 ust. 1 ww. ustawy, stanowi co do zasady, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Źródłami tych przychodów są m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, działalność wykonywana osobiście i inne podobne do stosunku pracy relacje prawne. Za źródła przychodów uznaje się także tzw. inne źródła, za które na gruncie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać – w szczególności – nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku uznania przychodów za przychody z innych źródeł, zgodnie z art. 42a ust. 1 powołanej ustawy, płatnik, który dokonuje wypłaty takich należności lub świadczeń zobowiązany jest sporządzić informację o uzyskanych z tego tytułu (przez podatnika) przychodach i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.

W analizowanym przypadku na szczególne uwzględnienie zasługuje definicja przychodów ze stosunku pracy (lub pokrewnych).

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za takie przychody uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody. Należy zatem wskazać, że aby uznać dany przychód za przychód ze stosunku pracy, powinien on wynikać właśnie z takiej relacji prawnej, tj. stosunek prawny łączący strony powinien spełniać definicję stosunku pracy na podstawie art. 22 § 2 Kodeksu pracy.

Na mocy tego przepisu, pracownik bowiem zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Powstanie stosunku pracy jest przy tym szczególną formą zobowiązania stron pomiędzy ściśle określonymi podmiotami – pracownikiem, a pracodawcą i kreuje jasno określone obowiązki zarówno po jednej, jak i po drugiej stronie. Zatem, aby doszło związania stron stosunkiem pracy, powinny wystąpić następujące cechy:

• osobiste świadczenie pracy przez pracownika,
  

• odpłatność pracy wykonywanej przez pracownika,
  

• podporządkowanie pracownika, w tym świadczenie pracy w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę,
  

• ryzyka pracodawcy, (tj. istnienie odpowiedzialności pracodawcy za działania pracownika wykonywane w ramach stosunku pracy).
  
  

Wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy, oznacza więc nie tylko istnienie po stronie pracodawcy możliwości wyznaczania pracownikowi określonych obowiązków do wykonania, ale również brak swobody pracownika w wyborze swoich obowiązków i jego związanie poleceniem pracodawcy. Takie relacje prawne nie wiążą Uczestników Programu z Wnioskodawcą. Po pierwsze, Pracownicy Dealera wykonują zasadniczo wszystkie obowiązki pod kierownictwem Dealera. Wnioskodawca nie ma wpływu na zakres, wyznaczenie obowiązków i wysokość wynagrodzenia Pracowników. W tej sferze wyłączną kontrolę posiada Dealer, jako pracodawca. To On redaguje i zawiera umowy o pracę z Pracownikami, On też wydaje polecenia swoim Pracownikom. Po drugie, stosunek prawny łączący Wnioskodawcę i Uczestnika Programu ma charakter wyłącznie promocyjny i wynika z działalności Wnioskodawcy (jako organizatora i fundatora nagród pieniężnych w Programach) oraz z indywidualnego i niezależnego oświadczenia woli Uczestnika o przystąpieniu do Programu. Pracownik Dealera może, ale nie musi zgłosić swoje uczestnictwo do Programu – jeśli podejmie decyzje o przystąpieniu do Programu, to odbywa się to bezpośrednio w relacjach Uczestnik – Spółka. Jednocześnie Pracownik nie wykonuje poleceń służbowych kierując swoje zgłoszenie do Spółki, działa bowiem niejako obok swojego pracodawcy i bez jakiegokolwiek jego udziału. Trudno zatem, w świetle opisanych okoliczności uznać, że wypłacana na rzecz Uczestnika Programu Premia mogłaby stanowić przychód ze stosunku pracy. Jak bowiem wskazał NSA w wyroku z dnia 11 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 1965/16 ,,Przychodem ze stosunku pracy, w myśl art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., jest każda wypłata i świadczenie, powodujące przysporzenie majątkowe po stronie pracownika, a mające swoje źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunku pracy lub pokrewnego”. Zatem, aby chociażby rozważać Premię jako przychód ze stosunku pracy, powinna ona mieć swoje źródło właśnie w stosunku pracy, co w analizowanej sytuacji nie powstaje. Źródłem Premii są programy motywacyjne, nie tylko organizowane przez podmiot trzeci (Spółkę), ale i realizowane z pominięciem udziału pracodawcy Uczestników Programu. Dodatkowo, stosunek pracy z określonymi kontrahentami Spółki, co prawda, stanowi jeden z kilku warunków udziału Pracowników Dealera w Programach, a tym samym może uprawniać Uczestnika Programu do otrzymania Premii, niemniej taki przychód nadal pozostaje, co najwyżej w związku ze stosunkiem pracy, ale z niego nie wynika.

Powyższe stanowisko prezentowane jest wielokrotnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo:

• ,,Przywołany przepis (przyp. aut. art. 12 ust. 1 ustawy o PIT) stanowi bowiem o przychodach ze stosunku pracy, a nie przychodach związanych, towarzyszących albo osiągniętych przy okazji stosunku pracy. Jeżeli zatem pracownik osiągnie przychód pozostający w związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale niestanowiący przychodu ze stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym jest mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.”,
  

• ,,Jeżeli uczestnicząc w określonym stosunku pracy osoba fizyczna osiągnie przychód pozostający w jakimś związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale niestanowiący przychodu ze stosunku prawnego w postaci stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.”,
  

• ,,Przepis (przyp. aut. art. 12 ust. 1 ustawy o PIT) wiąże przychody ze stosunku pracy z przychodami pochodzącymi od pracodawcy. Świadczeń spełnianych przez inny podmiot, nawet jeśli warunkiem ich otrzymania będzie, aby osoba, na rzecz której są spełniane, była pracownikiem określonego podmiotu, nie można zatem uznać za przychody ze stosunku pracy”.
  
  

Z tej perspektywy, skoro nie jest możliwe uznanie wypłacanej przez Wnioskodawcę Premii za przychód ze stosunku pracy (lub podobnego), zasadne jest uznanie jej za przychód z innych źródeł, co natomiast będzie prowadziło do uznania Wnioskodawcy za zobowiązanego do sporządzenia informacji o uzyskanym przez podatnika (tj. Uczestnika Programu) przychodzie i przekazania jej podatnikowi oraz właściwemu dla niego urzędowi skarbowemu.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przychód Uczestników Programu nie będzie stanowić przychodu ze stosunku pracy (lub podobnego), przez co Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Taki obowiązek powstałby wobec Wnioskodawcy wyłącznie w sytuacji, w której Premia byłaby elementem stosunku pracy, co nie ma miejsca w tym przypadku, ponieważ:

• Pracownik staje się Uczestnikiem Programu dopiero po spełnieniu warunków określonych w Programach,
  

• wypłata Premii wiąże się wyłącznie z realizacją zadań sprzedażowych opisanych w Programach,
  

• wypłata Premii jest realizowana poza udziałem Dealera, który nie ma wpływu ani na warunki Programu, ani na wysokość Premii, ani tym bardziej na wybór Uczestników Programu,
  

• Premia nie stanowi elementu warunków pracy i płacy Uczestników Programu.
  
  

Nie ulega zatem wątpliwości, że wypłata Premii nie wynika ze stosunku pracy ani z działań podejmowanych przez Dealera jako pracodawcę. Spółka bowiem kieruje swoje Programy bezpośrednio do Pracowników wybranych przez siebie kontrahentów i tylko Ona obiektywnie ma wpływ na określenie warunków i wypłatę Premii. Wobec czego, zdaniem Wnioskodawcy, w pełni uzasadnione jest uznanie przedmiotowych przychodów za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie za przychody ze stosunku pracy wskazane w art. 12 ust. 1 tejże ustawy.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają Organy skarbowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 czerwca 2016 r., nr IPPB2/4511-327/16-2/MK, a także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2018 r., nr 0114-KDIP3-3.4011.579.2017.1.JK2, w której Organ w odniesieniu do analogicznego zagadnienia wskazał, że przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako ,,stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej – nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy. W niniejszej sprawie Wnioskodawca jest organizatorem i fundatorem nagród pienionych w ramach Programu motywacyjnego dla pracowników podmiotów gospodarczych (stacji dilerskich), z którymi Wnioskodawca współpracuje. Zatem w związku z otrzymaniem przez pracowników stacji dilerskich nagród pieniężnych od Wnioskodawcy, pracownicy stacji dilerskich nie uzyskają przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obliczenia, poboru i zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów. Wobec powyższego, wartość nagród pieniężnych będzie stanowić dla tych osób przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy będą ciążyły jedynie obowiązki informacyjne, tj. sporządzenia i przekazywania uczestnikom informacji o pochodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C), zgodnie z ww. art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);
  

• przychody z innych źródeł ( pkt 9).
  
  

Zgodnie natomiast z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródłami przychodów – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy – są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy – o ile nie stanowi wymienionego w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa – podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z innych źródeł są wszelkie przychody, które nie pochodzą ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, a jednocześnie stanowią przychód w rozumieniu tej ustawy. Do źródła tego należą wszelkie pozostałe przychody niemieszczące się w innych źródłach przychodów.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z poźn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej – nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy.

Jak już wyżej wskazano, przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako stosunek pracy jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od podmiotu trzeciego nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca jest organizatorem i fundatorem nagród pieniężnych w ramach Programów motywacyjnych dla pracowników podmiotów gospodarczych (stacji dilerskich), z którymi Wnioskodawca współpracuje.

Zatem, w związku z otrzymaniem przez pracowników podmiotów gospodarczych prowadzących autoryzowane salony sprzedaży lub serwisy importowanej marki, tj. Dealerów, premii pieniężnych od Wnioskodawcy, pracownicy Dealerów nie uzyskają przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obliczenia, poboru i zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stosownie do treści ww. przepisu, podmioty w nim wymienione są zobowiązane do sporządzania informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszczania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji samochodów oraz oryginalnych części zamiennych. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca współpracuje z niezależnymi podmiotami gospodarczymi, prowadzącymi autoryzowane salony sprzedaży i/lub serwisu pojazdów importowanej marki. Rolą Dealerów jest dalsza dystrybucja pojazdów, części zamiennych oraz świadczenie usług serwisowych i usług napraw gwarancyjnych, które to czynności wykonywane są przez Dealerów na podstawie stosownych umów zawartych z Wnioskodawcą. Dealerzy są zatem niezależnymi kontrahentami gospodarczymi Wnioskodawcy, przez co mają pełną swobodę w wyborze ilości i zasadach wynagradzania zatrudnianych przez siebie Pracowników, którzy następnie w imieniu Dealera dokonują sprzedaży towarów lub usług na rzecz ostatecznych odbiorców, w tym wykonują usługi serwisowe bądź blacharsko-lakiernicze. W celu wsparcia sprzedaży towarów (samochodów i części zamiennych), Wnioskodawca planuje podjąć działania prosprzedażowe, w tym wprowadzić programy motywacyjne, w których nagradzani mogą być Pracownicy Dealerów. Uczestnikami Programów będą mogli zostać Pracownicy Dealera, tj. doradcy serwisowi, pracownicy działów akcesoryjnych i działów handlowych oraz sprzedawcy, przy czym decyzja o przystąpieniu do Programu będzie leżała w pełni po stronie Uczestników. Wnioskodawca nie będzie zawierać żadnych odrębnych umów z Pracownikami Dealerów, w tym umów o pracę, umów zlecenia, umów agencyjnych czy umów o świadczenie usług. Dealerzy nie będą otrzymywać z tytułu udziału Pracowników (lub osiąganych przez nich wyników) w Programach żadnego dodatkowego wynagrodzenia. Programy będą adresowane przez Spółkę bezpośrednio do Pracowników Dealerów, zaś Pracownicy będą kierować się bezpośrednio do Wnioskodawcy w celu zgłoszenia swojego uczestnictwa w Programach. Dealerzy nie będą mieć wpływu na decyzję ani w zakresie tego, który z Pracowników weźmie udział w Programie, ani o nagradzaniu (premiowaniu) Pracowników w ramach Programów, ani nie będą uczestniczyć w jakikolwiek sposób w określaniu warunków Programu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wartość premii pieniężnych przyznawanych przez Wnioskodawcę, Uczestnikom Programów, będzie stanowić dla tych osób przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do sporządzania informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszczania podatnika wykonuje swoje zadania a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Należności lub świadczenia, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskane od dnia 1 stycznia 2018 r. należy wykazywać w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym PIT-11.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy obowiązków podatkowych Wnioskodawcy jako płatnika, zatem nieuprawnionym jest rozpatrywanie przez tutejszy Organ w niniejszej interpretacji skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników Dealerów z tytułu udziału w programie organizowanym przez Wnioskodawcę. Wobec tego tutejszy Organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych – wskazać należy, że orzeczenia te nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednakże nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.