2020.03.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.803.2019.1.MWJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.803.2019.1.MWJ
z 2 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług świadczonych przez Wnioskodawcę nieodpłatnych usług w ramach realizacji zadań statutowych, na rzecz Uczestników Wydarzeń - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług świadczonych przez Wnioskodawcę nieodpłatnych usług w ramach realizacji zadań statutowych, na rzecz Uczestników Wydarzeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca - Instytut (dalej „Instytut”) - jest państwową instytucją kultury w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983 ze zm.) -osobą prawną utworzoną na mocy zarządzenia Ministra Kultury i działającą na podstawie statutu nadanego zarządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Zgodnie ze statutem, przedmiotem działalności Instytutu jest promocja polskiej literatury i jej dziedzictwa, języka polskiego, polskiej książki i polskiego edytorstwa w kraju i za granicą oraz promocja czytelnictwa w kraju.

Działalność statutowa Instytutu jest finansowana przede wszystkim z dotacji podmiotowej i dotacji celowych przekazywanych przez Ministra Kultury oraz z dochodów własnych. Dodatkowo Instytut prowadzi działalność zarobkową obejmującą:

działalność wydawniczą,
działalność związaną z odpłatnym udzielaniem licencji na korzystanie z komputerowego programu katalogowego M. wraz z dokumentacją; program M. stanowi system biblioteczny, który umożliwia tworzenie elektronicznego katalogu bibliotecznego, bazy użytkowników placówki, rejestrację wypożyczeń i udostępnień zasobów oraz prowadzenie statystyki bibliotecznej.

Powyższą działalność Instytut kwalifikuje jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nalicza podatek VAT należny z tytułu dostaw towarów oraz świadczenia usług, które realizuje w ramach tej działalności. Instytut odlicza podatek VAT naliczony przy zakupie towarów i usług wykorzystywanych wyłącznie do celów powyższej działalności gospodarczej. Natomiast Instytut nie odlicza podatku VAT od zakupu towarów i usług wykorzystywanych na potrzeby pozostałej nieodpłatnej działalności - służącej realizacji celów statutowych Instytutu (dalej zwanej „działalnością statutową”).

W ramach działalności statutowej Instytut realizuje zadania związane z promocją polskiej literatury języka polskiego i polskiej książki, w szczególności poprzez koordynowanie i organizowanie krajowych i zagranicznych: imprez, festiwali, rocznic, wystaw, targów, szkoleń, warsztatów, paneli, seminariów i konferencji (łącznie zwanych dalej „Wydarzeniami”), względnie poprzez udział w Wydarzeniach organizowanych w Polsce lub za granicą przez inne podmioty. W związku z Wydarzeniami Instytut zaprasza samodzielnie lub w uzgodnieniu z organizatorem danego Wydarzenia wybrane osoby do uczestnictwa w nim. Są to osoby, których działalność zawodowa związana jest z przedmiotem działalności statutowej Instytutu - w szczególności: autorzy (pisarze, dziennikarze), tłumacze, wydawcy lub przedstawiciele wydawnictw, bibliotekarze, naukowcy lub eksperci w dziedzinach, których dotyczy dane Wydarzenie (dalej łącznie zwani „Uczestnikami”). Zaproszonymi Uczestnikami Wydarzeń są zarówno osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce, jak i za granicą.

Instytut ponosi koszty związane z udziałem Uczestników w Wydarzeniach, takie jak koszty: transportu (dojazdu lub przelotu Uczestnika na miejsce Wydarzenia), wyżywienia (usług gastronomicznych), noclegu (usług hotelowych), wstępu na dane Wydarzenie (bilety wstępu) oraz inne koszty zależne od programu Wydarzenia, w szczególności biletów wstępu do placówek kulturalnych (kin, teatrów, filharmonii itp.). Przy czym w zależności od konkretnego przypadku Instytut ponosi wszystkie lub niektóre z ww. rodzajów kosztów.

Z reguły koszty powyższych świadczeń są ponoszone bezpośrednio przez Instytut, tzn. nabywa on w imieniu własnym usługi: transportowe, gastronomiczne lub cateringowe, hotelowe, usługi wstępu na Wydarzenie lub do placówek kulturalnych - z których korzystają bezpośrednio Uczestnicy, przy czym nie ponoszą oni w związku z tym żadnej odpłatności na rzecz Instytutu. Faktury dostawców tych świadczeń są w związku z tym wystawiane na Instytut jako ich nabywcę. W niektórych przypadkach, niezależnie od ponoszenia kosztów powyższych świadczeń, Instytut wypłaca na rzecz Uczestnika także wynagrodzenie na podstawie umowy zobowiązującej Uczestnika do określonych świadczeń w związku z Wydarzeniem, w którym bierze udział. Dotyczy to np. odpłatnego wygłoszenia wykładu lub prelekcji. W innych przypadkach z Uczestnikiem nie jest zawierana żadna umowa, a jedyną korzyścią o wartości majątkowej, jakie uzyskuje on od Instytutu w związku z udziałem w Wydarzeniu, jest pokrycie przez Instytut kosztów wymienionych świadczeń dotyczących jego przyjazdu i pobytu w miejscowości Wydarzenia.

Należy podkreślić, że niniejszy wniosek nie dotyczy wydarzeń, które Instytut organizuje lub w których bierze udział w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz wyłącznie Wydarzeń niezwiązanych z tą działalnością, czyli stanowiących wykonywanie nieodpłatnej działalności statutowej Instytutu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanych przypadkach, w których Instytut, w ramach realizacji swoich zadań statutowych, nabywa w imieniu własnym usługi (gastronomiczne, cateringowe noclegowe, transportowe, usługi wstępu na Wydarzenie lub do placówek kulturalnych), których rzeczywistymi beneficjentami są Uczestnicy, po stronie Instytutu powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanych przypadkach, w których Instytut, w ramach realizacji swoich zadań statutowych, nabywa w imieniu własnym usługi (gastronomiczne, cateringowe, noclegowe, transportowe usługi wstępu na Wydarzenie lub do placówek kulturalnych), których rzeczywistymi beneficjentami są Uczestnicy, po stronie Instytutu nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, „Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.”

Z kolei w myśl art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, „W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.”

Z powyższych przepisów wynika zatem, że na gruncie przepisów ustawy o VAT nabycie przez Instytut w imieniu własnym usług (noclegowych, gastronomicznych, transportowych itp.), których rzeczywistymi beneficjentami (konsumentami) są Uczestnicy, jest traktowane jako otrzymanie tych usług przez Instytut oraz nieodpłatne świadczenie tych usług przez Instytut na rzecz Uczestników.

Jednocześnie nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na cele inne niż prowadzona przez niego działalność gospodarcza jest traktowane na równi z odpłatnym świadczeniem usług.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na to, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

czynność musi być objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem VAT, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT

musi być dokonana przez podmiot, który w związku z nią ma status podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT:

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że dla uznania, że danemu podmiotowi przysługuje status podatnika VAT na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, konieczne jest każdorazowe ustalenie, czy w związku z konkretną czynnością działa on w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne, rolnika albo osoby wykonującej wolny zawód. Tak stwierdził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wydany w składzie siedmiu sędziów wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07: „Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. (...)

Z brzmienia bowiem przepisu art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak również art. 15 ust. 1 i 2 p.t.u. wynika nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług, i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.”

Z powyższego wynika, że w przypadku podmiotów, których aktywność nie obejmuje wyłącznie działalności gospodarczej, konieczne jest każdorazowe badanie, czy dokonywana przez nich czynność (mieszcząca się w przedmiotowym zakresie zastosowania przepisów ustawy o VAT) wiąże się z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W przypadku braku takiego związku należy uznać, że dokonując tej czynności podmiot nie działa w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji z tytułu jej wykonania nie powstaje po jego stronie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Oznacza to w szczególności, że w przypadku podmiotów (szczególnie dobitnie widać to na przykładzie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) konieczne jest każdorazowe badanie, czy dana czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług) pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, czy też nie jest z nią związana, lecz następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym albo po prostu stanowi realizację innych niż gospodarcze celów. W tym drugim przypadku dana osoba lub podmiot dokonując dostawy towarów lub świadczenia usług nie posiada statusu podatnika VAT i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem z tytułu dokonania tej czynności.

Należy zatem rozdzielić sferę działań danej osoby związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą oraz sferę działań z nią niezwiązanych - mając na uwadze, że nie każda osoba prawna została utworzona w celu prowadzenia działalności gospodarczej (udziału w obrocie i rynku). Status podatnika VAT przysługuje zatem podmiotowi jedynie w przypadku czynności mieszczących się ściśle w podanej definicji art. 15 ust. 1 i 2. Innymi słowy, osoba prowadząca działalność (w znaczeniu aktywność w zakresie swoich celów) nie tyle „jest” podatnikiem VAT, co podatnikiem tym „może być” w zależności od konkretnej czynności. W taki sam sposób należy traktować w szczególności podmiot, u którego działalność gospodarcza nie jest jedynym lub głównym celem działalności, lecz ma charakter uboczny w stosunku do działalności podstawowej (statutowej). Niewątpliwie takim, specyficznym podmiotem jest Instytut, jako osoba utworzona na podstawie odrębnych przepisów (ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej) przez organ odpowiedzialny za realizację państwowej (publicznej) polityki kulturalnej Ministra Kultury i działającą na podstawie statutu nadanego zarządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w celu realizacji celów statutowych określonych przez ten organ. Właśnie w wypadku szczególnie Instytutu jest całkowicie niekontrowersyjne, że nie ma podstaw do wprowadzania domniemania prowadzenia przezeń działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów o VAT) w każdym obszarze jego aktywności.

Co więcej, trzeba mieć na względzie, że również w przypadku podmiotów, których podstawowym celem jest działalność gospodarcza, uzasadnione jest wyodrębnianie czynności niemieszczących się w obszarze działalności gospodarczej, z tytułu wykonania których nie można przypisać im statusu podatników VAT. Potwierdza to np. interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 27.05.2013 r. nr PT1/033/20/831/KSB/12/RD50859 dotycząca opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczeń finansowych w całości lub w części ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w której stwierdzono, że „działania pracodawcy polegające wyłącznie na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków Funduszu (...) w celu udostępnienia ich osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w ww. ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych podejmowane są poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności jako przedsiębiorcy). Tym samym czynności te nie są podejmowane przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tym zakresie pracodawca nie jest podatnikiem tego podatku.”

Tym bardziej zatem uzasadnione jest wyodrębnienie obszaru działalności gospodarczej (w którym dany podmiot działa w charakterze podatnika VAT) i pozostałego obszaru (w którym nie występuje w charakterze podatnika) w przypadku podmiotów, których podstawową działalność stanowi działalność statutowa niemająca charakteru zarobkowego, dla których działalność gospodarcza ma charakter uboczny (uzupełniający) w stosunku do działalności statutowej.

Dotyczy to konkretnie organizacji non-profit, stowarzyszeń, fundacji itp.. Dotyczy także Instytutu, którego przedmiotem działalności jest, jak wspomniano, promocja polskiej literatury i jej dziedzictwa, języka polskiego, polskiej książki i polskiego edytorstwa w kraju i za granicą oraz promocja czytelnictwa w kraju. Działalność ta nastawiona jest na cele niematerialne, wzrost świadomości, wiedzy i popularności polskiej kultury w jej wymiarze literackim. Podstawowa działalność Instytutu nie ma zatem, co niekontrowersyjne, charakteru zarobkowego. W tym przypadku, podobnie jak w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, konieczne jest więc rozdzielenie obszarów:

podstawowej działalności statutowej Instytutu, obejmującej działania związane z realizacją celu statutowego, jakim jest promocja polskiej literatury i jej dziedzictwa, języka polskiego, polskiej książki i polskiego edytorstwa w kraju i za granicą oraz promocja czytelnictwa w kraju - niemającej charakteru zarobkowego oraz

mającej w stosunku do powyższej działalności charakter uboczny działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) - która w przypadku Instytutu obejmuje działalność wydawniczą i działalność związaną z odpłatnym udzielaniem licencji na korzystanie z komputerowego programu katalogowego M.

W ocenie Wnioskodawcy status podatnika VAT można przypisać Instytutowi wyłącznie w zakresie czynności związanych z drugim z powyższych obszarów. Natomiast z tytułu czynności dokonywanych w ramach pierwszego obszaru działalności Instytutowi nie przysługuje status podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Czynności te nie są bowiem wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Powyższy wniosek dotyczy również nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz Uczestników: czynność ta jest wykonywana w ramach niezarobkowej działalności statutowej, natomiast pozostaje bez związku z działalnością gospodarczą Instytutu. Świadczenia te stanowią bowiem element Wydarzeń, ich programu i łącznie z innymi elementami, jest realizacją promocji i rozwoju polskiej literatury i kultury.

Wobec powyższego, dokonując w związku z Wydarzeniami zakupu usług, których beneficjentami są Uczestnicy, Instytut nie działa w charakterze podatnika VAT – a w konsekwencji z tytułu dokonania tych czynności nie powstaje po jego stronie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Dodać należy, że powyższe stanowisko, zgodnie z którym nieodpłatne czynności związane z prowadzoną przez dany podmiot działalnością statutową (nawet jeśli poza nią prowadzi on działalność gospodarczą), nie są wykonywane w charakterze podatnika VAT i nie skutkują powstaniem obowiązku podatkowego, ma oparcie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego.

Przykładowo można wskazać na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/4512-547/16-2/ISZ z dnia 31.08.2016 r., dotyczącą nieodpłatnej działalności statutowej fundacji, która jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą:

„Ponadto należy wskazać, że realizacja zadań fundacji, poza przypadkami prowadzenia przez nią działalności gospodarczej związanej z jej celami statutowymi (czynności odpłatne), ma z reguły charakter usługowy - nieodpłatny. Przy czym, należy zauważyć, że jego statutowe czynności podlegają opodatkowaniu, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jedynie wówczas, gdy są one realizowane za odpłatnością (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług), natomiast, gdy są wykonywane nieodpłatnie - nie podlegają podatkowi od towarów i usług. Wnioskodawca we wniosku jednoznacznie wskazał, że wymienione we wniosku czynności są realizowane wyłącznie w ramach nieodpłatnej działalności statutowej w oparciu o ustawę o fundacjach oraz ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Jednocześnie Wnioskodawca podniósł, że otrzymane przez Wnioskodawcę darowizny czy dotacje nie mają wpływu na cenę dostarczanych towarów czy świadczonych usług w ramach nieodpłatnej działalności statutowej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności odpłatnej pożytku publicznego, ale prowadzi działalność gospodarczą, z której dochód przeznaczany jest na cele działalności statutowej.

Zatem z uwagi na opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w zakresie, w jakim Fundacja wykonuje nieodpłatnie czynności w ramach działalności statutowej w oparciu o ustawę o fundacjach oraz ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – to w takim zakresie nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji działalność statutowa Fundacji będąca równocześnie nieodpłatną działalnością organizacji pożytku publicznego nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca w tym zakresie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a Jego działalność w tym zakresie nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.”

Powyższy pogląd, dotyczący nieodpłatnej działalności statutowej fundacji, prowadzącej również działalność gospodarczą Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przedstawił także w interpretacji indywidualnej nr IPPP2/443-458/13-2/MM z dnia 20.06.2013 r.: „W ramach realizowanych przez Fundację projektów, organizacja świadczy nieodpłatnie usługi na rzecz swoich Beneficjentów (np. doradztwo, prawne, psychologiczne, szkolenia itp.). W związku z tym realizacja projektów, o których mowa we wniosku jest związana z profilem działalności statutowej prowadzonej przez Fundację.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nieodpłatnie w ramach prowadzonej działalności statutowej nie stanowią świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym prowadzona przez Wnioskodawcę działalność statutowa nieodpłatna pożytku publicznego, która obejmuje również realizacje projektów unijnych nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.”

Analogiczne stanowisko w zakresie nieodpłatnej działalności statutowej wykonywanej przez fundację zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej nr IBPP4/443-135/11/EJ z dnia 28.04.2011 r., tzn. uznał on, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę nieodpłatnie, w ramach prowadzonej działalności statutowej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko przedstawione w powyższych interpretacjach, zgodnie z którym nieodpłatne czynności wykonywane w ramach działalności statutowej przez podmiot który prowadzi również działalność gospodarczą, nie skutkują powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT, można w równym stopniu odnieść do czynności wykonywanych w ramach działalności statutowej przez Instytut.

W związku z nieodpłatnym świadczeniem usług wykonywanym w ramach działalności statutowej Instytutu nie działa on w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z czym czynności te nie skutkują powstaniem po jego stronie obowiązku podatkowego na podstawie art. 8 ust. 2 tej ustawy. Przy czym powyższe stanowisko jest w pełni spójne z przywołaną interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 27.05.2013 r. nr PT1/033/20/831/KSB/12/RD50859 dotyczącą opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczeń finansowych w całości lub w części ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w której przesądzono, że działania pracodawcy polegające na dokonaniu z tych środków zakupów od osób trzecich, w celu nieodpłatnego udostępnienia ich osobom uprawnionym, podejmowane są poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej - i w zakresie dotyczącym tych czynności pracodawca nie jest podatnikiem tego podatku.

Całokształt przedstawionych okoliczności przemawia więc za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż w opisanych przypadkach, w których Instytut nabywa w imieniu własnym usługi (gastronomiczne, cateringowe, noclegowe, transportowe, usługi wstępu na Wydarzenie lub do placówek kulturalnych), których rzeczywistymi beneficjentami są Uczestnicy, po stronie Instytutu nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Ponadto, zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 podlega opodatkowaniu ww. podatkiem.

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analizując treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte dla celów podatku od towarów i usług w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z samorządową instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983, z późn. zm.), określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca jest państwową instytucją kultury działającą na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, wpisaną do rejestru państwowych instytucji kultury utworzoną na mocy zarządzenia Ministra Kultury i działającą na podstawie statutu nadanego zarządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

W myśl art. 1 ust 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej wskazano, że formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. Do działalności, o której mowa w ust. 1 i 2, w zakresie nieuregulowanym przepisami ustawy dotyczącymi organizowania i prowadzenia działalności kulturalnej oraz przepisami o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, stosuje się przepisy o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 8 ustaw o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia – należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora. Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru (art. 14 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Jak wskazują powyżej unormowania, państwowe instytucje kultury – a taką instytucją jest Wnioskodawca – są niezależnymi podmiotami publicznymi (w prowadzeniu własnej działalności i zaciąganiu zobowiązań finansowych) oraz jako państwowe instytucje kultury nabywają i tracą podmiotowość na podstawie zarządzenia ministrów i kierowników urzędów centralnych. Prowadzenie działalności kulturalnej jest podstawowym celem statutowym państwowych instytucji kultury (taki obowiązek nakłada ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest państwową instytucją kultury.

Koszty związane z udziałem Uczestników w Wydarzeniach są ponoszone bezpośrednio przez Instytut, tzn. nabywa on w imieniu własnym usługi: transportowe, gastronomiczne lub cateringowe, hotelowe, usługi wstępu na Wydarzenie lub do placówek kulturalnych – z których korzystają bezpośrednio Uczestnicy, przy czym nie ponoszą oni w związku z tym żadnej odpłatności na rzecz Instytutu. Faktury dostawców tych świadczeń są w związku z tym wystawiane na Instytut jako ich nabywcę. Instytut nie odlicza podatku VAT od zakupu towarów i usług wykorzystywanych na potrzeby pozostałej nieodpłatnej działalności - służącej realizacji celów statutowych Instytutu (dalej zwanej „działalnością statutową”).

Niniejszy wniosek nie dotyczy wydarzeń, które Instytut organizuje lub w których bierze udział w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz wyłącznie Wydarzeń niezwiązanych z tą działalnością, czyli stanowiących wykonywanie nieodpłatnej działalności statutowej Instytutu.

Dla ustalenia, czy konkretna, nieodpłatna czynność podlega opodatkowaniu w związku z uznaniem jej za odpłatne świadczenie usług, istotny jest cel jej świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Ponadto, z powyższego wynika, że opodatkowaniu VAT podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług, które nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Analizując treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Przy czym, za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza) należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Natomiast, przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że czynności wynikające z zadań własnych (statutowych), nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał wpływów, będzie pozostawać poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Będą one bowiem realizowane przez Wnioskodawcę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca realizując te czynności nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem w tym zakresie Wnioskodawca będzie wykonywał działalność kulturalną, której prowadzenie jest podstawowym celem statutowym.

W kontekście powyższego należy uznać, że nabywane w imieniu własnym Wnioskodawcy usługi (gastronomiczne, cateringowe, noclegowe, raportowe, usługi wstępu na Wydarzenie lub do placówek kulturalnych), których rzeczywistymi beneficjentami są Uczestnicy Wydarzeń, będą miały związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę nieodpłatną działalnością w ramach realizacji zadań statutowych. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, Instytut nie odlicza podatku VAT od zakupu towarów i usług wykorzystywanych na potrzeby pozostałej nieodpłatnej działalności - służącej realizacji celów statutowych Instytutu.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie nie będzie znajdować zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem wykonywanie nieodpłatnie ww. czynności na rzecz Uczestników Wydarzeń odbywać się będzie w związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę działalności w ramach zadań statutowych.

Mając na uwadze powyższe obowiązujące przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że nabywane w imieniu własnym Wnioskodawcy usługi gastronomiczne, cateringowe, noclegowe, raportowe, usługi wstępu na Wydarzenie lub do placówek kulturalnych, których rzeczywistymi beneficjentami są Uczestnicy Wydarzeń, w sytuacji, gdy ww. czynności będą miały związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę nieodpłatną działalnością w ramach realizacji zadań statutowych, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności kwestie opodatkowania innych świadczeń wykonywanych przez Wnioskodawcę niż realizowane nieodpłatnie w ramach zadań statutowych – wskazane przez Wnioskodawcę jako będące przedmiotem wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin