Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.578.2019.2.AKS
z 3 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe,
• momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.) o opis sprawy, uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa szczególnego oraz poświadczoną kopię Wyciągu z Rejestru Handlowego z klauzulą Apostille wraz z tłumaczeniem na język polski dokonanym przez tłumacza przysięgłego, z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) S.A. (dalej: Spółka) z siedzibą w Szwajcarii należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (…) (dalej: Grupa), będącej jedną z największych na świecie firm z branży spożywczej. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny. W ramach struktury organizacyjnej całej Grupy, Spółka zajmuje w niej wiodącą rolę.

Realizacja wskazanej centralnej roli w Grupie odbywa się m.in. poprzez nabywanie towarów wyprodukowanych przez innych członków Grupy w innych krajach oraz przemieszczanie tych towarów między poszczególnymi krajami Unii Europejskiej (dalej: Państwa Członkowskie). W związku z tym, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce, Spółka będzie dokonywała m.in. następujących transakcji:

• transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów do Polski, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz.U.2018, poz. 2174 ze zm. (dalej: ustawa o VAT),
• transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.
  
  

Tym samym, w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów Spółka zamierza przemieszczać towary własne z różnych Państw Członkowskich, w tym w szczególności z Niemiec, na terytorium kraju. Nabywane towary będą wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki, w szczególności do dalszej dostawy na terytorium kraju.

Z kolei, w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Spółka zamierza przemieszczać towary własne z Polski – zarówno nabyte wewnątrzwspólnotowo, jak i wyprodukowane na terytorium kraju – do innych Państw Członkowskich. Towary te będą służyły działalności gospodarczej Spółki w Państwach członkowskich, do których te towary będą wysyłane.

Opisane powyżej transakcje będą za każdym razem dokumentowane przez Spółkę za pomocą dokumentu wewnętrznego, który może mieć nazwę „Invoice” (dalej: Dokument transferowy). Taki dokument będzie zawierać elementy wymienione w art. 106e ustawy o VAT, a także spełniać będzie wymogi właściwe dla danego Państwa Członkowskiego wysyłki towarów w zakresie uznania go za fakturę VAT.

W szczególności Dokument transferowy będzie zawierał następujące informacje:

• datę wystawienia,
• kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje dokument,
• numer identyfikacyjny VAT, pod którym Spółka dostarczyła towary do Polski,
• polski numer identyfikacyjny VAT, pod którym Spółka otrzymała towary,
• pełna nazwa i adres Spółki,
• nazwę (rodzaj) dostarczonych towarów,
• miara i ilość dostarczonych towarów,
• datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów,
• cena jednostkowa towaru z wyłączeniem VAT,
• wartość dostarczonych towarów,
• podstawę opodatkowania,
• kwotę należności ogółem.
  
  

Jednocześnie, z uwagi na charakter wewnętrzny Dokumentu Transferowego, podstawa opodatkowania (kwota netto) będzie w tej samej wysokości co kwota należności ogółem (kwota brutto), niemniej stawka podatku VAT może nie zostać wprost zastosowana w treści Dokumentu transferowego.

Tym samym, biorąc pod uwagę powyżej przedstawiony stan faktyczny, Spółka zmierza do ustalenia: czy jest uprawniona do określenia daty obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT na podstawie daty wystawienia Dokumentu transferowego zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, czy jest uprawniona do określenia daty obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT na podstawie daty wystawienia Dokumentu transferowego zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie, celem Spółki nie jest ustalenie możliwości stosowania stawki 0% w przypadku dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych, w szczególności Spółka nie zmierza do potwierdzenia prawidłowości posiadanej dokumentacji dla celów stosowania stawki 0%.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane pytania:

1. jednoznaczne wskazanie, jakie konkretnie elementy (informacje) będzie zawierał dokument o nazwie „Invoice” (Dokument transferowy) dokumentujący wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą?
   Wnioskodawca wskazał bowiem w opisie sprawy, że: „W szczególności Dokument transferowy będzie zawierał następujące informacje: (…)”.
   Odp. Spółka pragnie także uzupełnić opis zdarzenia przyszłego poprzez zastąpienie niniejszego fragmentu wniosku:
   W szczególności Dokument transferowy będzie zawierał następujące informacje:
   1. datę wystawienia,
   2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje dokument,
   3. numer identyfikacyjny VAT, pod którym Spółka dostarczyła towary do Polski,
   4. polski numer identyfikacyjny VAT, pod którym Spółka otrzymała towary,
   5. pełna nazwa i adres Spółki,
   6. nazwę (rodzaj) dostarczonych towarów,
   7. miara i ilość dostarczonych towarów,
   8. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów,
   9. cena jednostkowa towaru z wyłączeniem VAT,
   10. wartość dostarczonych towarów,
   11. podstawę opodatkowania,
   12. kwotę należności ogółem.
   następującą treścią (tj. poprzez wykreślenie zwrotu „w szczególności”):
   Dokument transferowy będzie zawierał następujące informacje:
   1. datę wystawienia,
   2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje dokument,
   3. numer identyfikacyjny VAT, pod którym Spółka dostarczyła towary do Polski,
   4. polski numer identyfikacyjny VAT, pod którym Spółka otrzymała towary,
   5. pełna nazwa i adres Spółki,
   6. nazwę (rodzaj) dostarczonych towarów,
   7. miara i ilość dostarczonych towarów,
   8. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów,
   9. cena jednostkowa towaru z wyłączeniem VAT,
   10. wartość dostarczonych towarów,
   11. podstawę opodatkowania,
   12. kwotę należności ogółem.
   W efekcie Dokument transferowy będzie zawierał ww. informacje.
2. jednoznaczne wskazanie, czy dokument o nazwie „Invoice” (Dokument transferowy) dokumentujący wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, stanowi fakturę w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów, również w sytuacji, gdy nie będzie zawierać stawki podatku?
   Odp. Spółka wskazuje, że Dokument transferowy zawiera wszystkie elementy wymagane do uznania go za fakturę w rozumieniu art. 226 Dyrektyw 2006/l12/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa VAT”), również – w świetle art. 226a Dyrektyw VAT – przy braku oddzielnej rubryki dla zastosowanej stawki VAT oraz kwoty VAT do zapłaty. Szczegółowa kwestia, czy Dokument będzie stanowił fakturę w świetle przepisów państwa członkowskiego wysyłki powinien być rozpatrywany w świetle lokalnych przepisów tychże państw (co nie jest przedmiotem niniejszego wniosku), niemniej jednak, zdaniem Spółki, jeśli Dokument transferowy spełnia wymagania wskazane w art. 226 i art. 226a Dyrektywy VAT, to tym bardziej taki dokument powinien być uznawany za fakturę w poszczególnych państwach Unii Europejskiej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT powstanie wraz z datą wystawienia Dokumentu transferowego zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT?
2. Czy obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT powstanie wraz z datą wystawienia Dokumentu transferowego zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT) za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej: WDT). Wskazany wyżej katalog czynności podlegających opodatkowaniu ma charakter zamknięty.

Kolejne przepisy ustawy o VAT precyzują i dookreślają co należy rozumieć pod wskazanymi czynnościami. W rozumieniu art. 9 ust. ustawy o VAT pod terminem „WNT” wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 4 należy rozumieć nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto, przepis art. 11 ust. 1 ustawy o VAT rozszerza definicję WNT za wynagrodzeniem o przemieszczenie własnych towarów. „WNT za wynagrodzeniem” oznacza przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa UE innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego kraju UE w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Bazując na art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, transakcja może zostać uznana za WNT, pod warunkiem że:

1. towar zostanie fizycznie przemieszczony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki;
2. przemieszczenie towarów następuje w ramach transakcji, której skutkiem jest nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel lub też towary będące własnością podatnika przemieszczane są przez niego lub na jego rzecz na terytorium innego kraju, pod warunkiem, że te towary będą służyć działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Powyższe ma więc miejsce w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego niniejszego wniosku, Spółka dokonuje na terytorium kraju przemieszczenia towarów nabytych od innych podmiotów z Grupy w krajach UE, a następnie dokonuje ich wywozu z tych państw do Polski, gdzie towary te są wykorzystywane do działalności gospodarczej podatnika.

Tym samym, w ocenie Spółki, dochodziło będzie do przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez co Spółka zobowiązana będzie do zaraportowania tych przemieszczeń jako WNT w Polsce.

Dodatkowo, przepisy ustawy o VAT wskazują kiedy powstaje obowiązek podatkowy wynikających z dokonywanych wewnątrzwspólnotowych przemieszczeń. W tym zakresie należy wskazać, że zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT obowiązek podatkowy przy WNT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zgodnie z powyższą zasadą, generalnie obowiązek podatkowy w przypadku WNT powstaje z chwilą wystawienia faktury. To moment wystawienia faktury determinuje więc moment powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem, że zostanie ona wystawiona nie później niż w 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy (w przypadku przekroczenia tego terminu, obowiązek podatkowy powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy).

Jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Spółka dokumentuje ww. przemieszczenia za pomocą Dokumentu transferowego. Należy w tym zakresie ustalić czy dokument ten można potraktować jako fakturę w rozumieniu art. 20 ust. 5 ustawy o VAT. Dla celów ww. ustalenia warto odwołać się do przepisów art. 218 dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej,

Dz.U.L.347 z dnia 11 grudnia 2006 r. (dalej: Dyrektywa VAT), zgodnie z którymi dla celów wskazanej dyrektywy państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale.

Kontynuując, stosownie do art. 219a pkt 1 Dyrektywy VAT fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z przepisami tytułu V.

Ponadto w rozumieniu art. 32 Dyrektywy VAT w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy. Dlatego też, to przepisy dot. fakturowania danego państwa członkowskiego mają zastosowanie w państwie członkowskim, w którym rozpoczyna się transport/wysyłka towarów do nabywcy (w przypadku dostawy towarów transportowanych).

W art. 226 Dyrektywy VAT wskazano również, jakie informacje mogą być wymagane przez Państwa Członkowskie, aby były umieszczone na fakturze. Tym samym, w rozumieniu powyżej wspomnianego artykułu Dyrektywy VAT faktury powinny zawierać następujące dane:

1. datę wystawienia faktury;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. numer identyfikacyjny VAT, o którym mowa w art. 214, pod którym podatnik dostarczył towary lub świadczył usługi;
4. numer identyfikacyjny VAT nabywcy lub usługobiorcy, o którym mowa w art. 214, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z tytułu których jest zobowiązany do zapłaty VAT, lub też otrzymał towary, o których mowa w art. 138;
5. pełną nazwę (nazwisko) i adres podatnika oraz nabywcy lub usługobiorcy;
6. ilość i rodzaj dostarczonych towarów lub zakres i rodzaj wykonanych usług;
7. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usług lub datę dokonania wpłaty zaliczki, o której mowa w art. 220 pkt 4 i 5, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
8. podstawę opodatkowania dla każdej stawki podatku lub zwolnienia, cenę jednostkową z wyłączeniem VAT, a także wszelkie upusty lub rabaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej;
9. zastosowaną stawkę VAT;
10. kwotę VAT do zapłaty, chyba że zastosowano procedurę szczególną, która zgodnie z niniejszą dyrektywą wyklucza podawanie takiej informacji.
    
    

Biorąc pod uwagę art. 20 ust. 5, art. 11 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 219a pkt 1 Dyrektywy VAT, w przypadku przemieszczeń towarów z Państw Członkowskich do Polski opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Spółka działająca jako podatnik podatku od wartości dodanej w Państwie Członkowskim wysyłki (np. w Niemczech), która udokumentuje dostawę towarów Dokumentem transferowym, tj. fakturą wystawioną zgodnie z przepisami dotyczącymi podatku VAT w Państwie Członkowskim wysyłki winna skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w WNT w Polsce. Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Dokument transferowy zawiera wszystkie elementy faktury VAT wymagane w przepisach Państwa Członkowskiego wysyłki, z którego terytorium towar zostanie przemieszczony do Polski. Ponadto, zawarcie w Dokumencie transferowym danych wymaganych w ustawodawstwie Państwie Członkowskim wysyłki w zakresie wystawiania faktur VAT wiąże się z faktem, iż dokument zawiera również dane wskazane w art. 226 Dyrektywy VAT.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy związany z dokonaniem przemieszczenia własnych towarów do Polski uznane za WNT powstanie w dniem wystawienia Dokumentu transferowego, przy założeniu, że dokument zostanie wystawiony w terminie wskazanym w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, tj. do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 sierpnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1 -2.4012.206.2017.2.MC), w której stan faktyczny jest zbliżony do stanu faktycznego Wnioskodawcy, organ potwierdzając stanowisko wnioskodawcy stwierdził, że: „(...) stwierdzić należy, że w przypadku, o którym mowa w pytaniu 1 tj. w przypadku przemieszczeń własnych towarów, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, jeżeli przesunięcia te są dokumentowane za pomocą dokumentu o nazwie Invoice obowiązek podatkowy powstaje w momencie wystawienia przedmiotowego dokumentu. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, dokument o nazwie Invoice (Faktura) spełnia wymogi formalne do uznania go za fakturę w rozumieniu przepisów Państwa Członkowskiego wysyłki oraz jednocześnie dokument ten jest wystawiany w momencie przesunięcia towarów do Polski, nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po fizycznym przesunięciu towarów, to obowiązek podatkowy z tytułu przemieszczenia własnych towarów, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy (WNT) powstaje, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, z chwilą wystawienia dokumentu o nazwie Invoice dokumentującego przemieszczenie towarów z innych krajów UE do Polski”.

Podobne stanowisko zajmuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.14.2018.2.MC), gdzie wskazuje, że: „(...) stwierdzić należy, że w przypadku, w którym Wnioskodawca będzie dokumentować wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy poprzez wystawienie dokumentu o nazwie Faktura Proforma, który stanowi fakturę w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowego przemieszczenia powstanie w momencie wystawienia tego dokumentu. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, dokument o nazwie Faktura Proforma tj. dokument, który będzie zawierać wszystkie elementy wymagane w stosunku do faktury VAT (zgodnie z przepisami danego państwa członkowskiego wysyłki towarów) stanowi fakturę w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów oraz jednocześnie dokument ten zostanie wystawiony przez Wnioskodawcę przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonane jest przemieszczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, to obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy powstanie, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, z chwilą wystawienia dokumentu o nazwie Faktura Proforma, który stanowi fakturę w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów”.

Podobne stanowisko zostało przedstawione przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2017 r. (sygn.: 1462 -IPPP3.4512.72.2017.1.ISZ). Wprawdzie w tym przypadku wnioskodawca odwołuje się do dokumentu, który jak twierdzi, jest zgodny z przepisami francuskimi dotyczącymi VAT, niemniej jednak, organ potwierdza, że w przypadku zgodności dokumentu z przepisami Państwa Członkowskiego wysyłki, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia tego dokumentu: „(...) transakcja ta dokumentowana jest fakturą proforma (Facture Proforma/ Invoice/ Rechnung), wystawioną na podstawie francuskich przepisów VAT (transakcja stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Francji) i uznawaną przez te przepisy za fakturę VAT. Faktura wystawiana jest w dniu wysyłki towarów. Wobec tego należy stwierdzić, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego, obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej przez Wnioskodawcę transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z Francji do Polski (o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT), powstaje, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, z chwilą wystawienia faktury dokumentującej dostawę towarów przemieszczanych z innego państwa członkowskiego (Francji) na terytorium kraju”.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisko, iż obowiązek podatkowy dla WNT w przypadku wystawienia Dokumentu transferowego potwierdzającego dokonanie transakcji przemieszczenia towarów własnych z innego kraju UE do Polski, który zawiera wszystkie elementy faktury VAT wymagane w przepisach Państwa Członkowskiego wysyłki, powstanie w momencie wystawienia tego dokumentu, stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy o VAT.

Ad. 2

W świetle powyższej argumentacji, Spółka stoi na stanowisku, że analogiczne wnioski dotyczą rozpoznania obowiązku podatkowego dla przemieszczenia towarów własnych z Polski do innego Państwa Członkowskiego, w oparciu o wystawiany Dokument transferowy.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ustawy VAT za WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Jednocześnie, art. 13 ust. 3 ustawy o VAT przyjmuje domniemanie, że za WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, czyli tzw. przemieszczenie towarów własnych, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, transakcja może zatem zostać uznana za WDT pod warunkiem spełnienia następujących warunków:

1. towar zostanie fizycznie przemieszczony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki;
2. przemieszczenie towarów następuje w ramach transakcji – w tym również w ramach WNT – której skutkiem jest nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel lub też towary będące własnością podatnika przemieszczane są przez niego lub na jego rzecz na terytorium innego kraju, pod warunkiem, że te towary będą służyć działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Powyższe ma więc miejsce w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku – Spółka dokonuje bowiem nabycia towarów zarówno wewnątrzwspólnotowo do Polski, jak i lokalnie od innych podmiotów z Grupy, po czym dokonuje ich wywozu do innych Państw Członkowskich, gdzie służą wykonywanej działalności gospodarczej.

Tym samym, w ocenie Spółki, w takim przypadku dochodzić będzie do tzw. przemieszczenia towarów własnych, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, przez co Spółka zobowiązana będzie do zaraportowania tych przemieszczeń jako WDT.

Podobnie jak w przypadku WNT, również obowiązek podatkowy przy WDT – w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o VAT – powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu.

Skoro zatem w przypadku WNT należało ustalić czy w świetle przepisów państwa wysyłki Dokument transferowy można potraktować jako fakturę, tak i w przypadku WDT należy dokonać tej samej analizy z perspektywy państwa wysyłki – tj. Polski. Warto tym samym wskazać, że w świetle art. 106e ustawy o VAT, faktura powinna zawierać przede wszystkim:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Jeśli zatem Dokument transferowy zawierać będzie elementy faktury VAT wymagane w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, tj. w świetle przepisów państwa członkowskiego, z którego terytorium towar zostanie przemieszczony, to zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu dokonania przemieszczeń towarów własnych z Polski do Państw Członkowskich uznanych za WDT powstanie z dniem wystawienia Dokumentu transferowego, przy założeniu, że dokument taki zostanie wystawiony w terminie wskazanym w art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, tj. do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Dokument transferowy nie będzie zawierał stawki podatku, natomiast w ocenie Spółki nie powinno to niwelować faktu, że taki brak niweluje uznanie tego dokumentu za fakturę dokumentującą wywóz towarów w ramach WDT (zwłaszcza, że brak stosowania efektywnej stawki podatku wynika z przedstawienia kwoty netto i brutto, które będą przedstawione w takiej samej wysokości).

Powyższe potwierdza również praktyka organów podatkowych, które w przywoływanych również wyżej indywidualnych interpretacjach podatkowych (przykładowo z dnia 16 sierpnia 2017 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.206.2017.2.MC) wskazały iż: „(...) w przypadku, o którym mowa w pytaniu 2 tj. przemieszczenia własnych towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (WDT), jeżeli przesunięcia te są dokumentowane za pomocą dokumentu o nazwie Invoice (Faktura) zawierającego wszystkie elementy wymagane od faktury zgodnie z przepisami polskimi obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia przedmiotowego dokumentu przez Wnioskodawcę. Skoro bowiem dokument ten zawiera wszystkie elementy wymagane od faktury zgodnie z przepisami polskimi oraz jest wystawiany w momencie przesunięcia towarów z Polski, nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po fizycznym przesunięciu towarów, to obowiązek podatkowy z tytułu przemieszczenia własnych towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (WDT) powstaje, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy, z chwilą wystawienia dokumentu o nazwie Invoice (Faktura)”. Jednocześnie podkreśla się, że: „biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że w przypadku, o którym mowa w pytaniu nr 4 tj. przemieszczeń własnych towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (WDT), jeżeli przesunięcia te będą dokumentowane za pomocą dokumentu niezawierającego w swojej nazwie słowa »faktura« w jakimkolwiek języku obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia przedmiotowego dokumentu. Skoro bowiem dokument niezawierający w swojej nazwie słowa »faktura« w jakimkolwiek języku będzie zawierać wszystkie elementy wymagane od faktury zgodnie z przepisami polskimi, o których mowa w art. 106e ustawy oraz będzie wystawiany w momencie przesunięcia towarów z Polski, nie później niż do 15. dnia miesiąca następującego po fizycznym przesunięciu towarów, to obowiązek podatkowy powstanie, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy, z chwilą wystawienia dokumentu niezawierającego w swojej nazwie słowa »faktura« w jakimkolwiek języku, ale zawierającego wszystkie elementy wymagane od faktury zgodnie z przepisami polskimi”.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż obowiązek podatkowy z tytułu WDT w przypadku wystawienia Dokumentu transferowego potwierdzającego dokonanie transakcji przemieszczenia towarów własnych z Polski do państwa członkowskiego, który zawiera elementy faktury VAT wskazane w art. 106e ustawy o VAT, powstanie w momencie wystawienia tego dokumentu, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzupełnienie uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2

Warto również wskazać, że szczegółowe wymogi faktury zostały wyszczególnione w art. 226 Dyrektywy VAT. Jednocześnie, w świetle art. 226a Dyrektywy VAT, w przypadkach, które wystawia podatnik niemający siedziby w państwie członkowskim. w którym podatek jest należny, lub podatnik, którego przedsiębiorstwo w tym państwie członkowskim nie uczestniczy w transakcji dostawy towarów lub świadczenia usług w rozumieniu art. 192a, i realizujący dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz: nabywcy lub usługobiorcy, którzy są zobowiązani do zapłaty VAT, podatnik może pominąć dane, o których mowa w art. 226 pkt (8), (9) i (10), [przyp. aut. – podstawę opodatkowania dla każdej stawki, stawkę VAT i kwotę VAT do zapłaty] i zamiast tego – odnosząc się do ilości lub zakresu dostarczonych towarów lub wykonanych usług oraz do ich rodzaju – podać podstawę opodatkowania tych towarów lub usług. Tym samym, w ocenie Spółki, skoro Dokument transferowy spełnia wszystkie wymagania wskazane w art. 226 i art. 226a Dyrektywy VAT, to tym bardziej powinien on stanowić fakturę w poszczególnych państwach Unii Europejskiej, które swoje lokalne przepisy w zakresie podatku od wartości dodanej oparły na implementacji przepisów Dyrektywy VAT.

W tym zakresie warto wskazać, że część krajów Wspólnot nie wymaga wskazywania stawki VAT na fakturze. w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych, bowiem tego rodzaju czynności nie podlegają opodatkowaniu stawką 0% lecz podlegają zwolnieniu z prawem do odliczenia i w takiej sytuacji stawka VAT w ogóle nie jest prezentowana na fakturze (np. Szwecja).

Jednocześnie. Spółka zwraca uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 stycznia 2020 r. (sygn.: 0113-KDIPT1-2.4012.582.2019.3.KT), w której organ w odniesieniu do dokumentowania wewnątrzwspólnotowych przemieszczeń towarów własnych (konkretnie w tej sprawie WDT, lecz zdaniem Wnioskodawcy analogiczne rozumienie należy odnieść do WNT) potwierdził, że: zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca nie jest uprawniony do wystawiania faktur (jak wskazał we własnym stanowisku), lecz jest obowiązany wystawić ww. dokument. Tym samym, mając na względzie zaufanie Spółki do jednolitej linii orzecznictwa Organu, Spółka stoi na stanowisku, że w zakresie wniosków o interpretację indywidualną dotyczących podobnych stanów faktycznych, kierując się zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, Organ powinien wydawać te same rozstrzygnięcia – zatem w niniejszym przypadku dokumenty przygotowywane przez Spółkę powinny być uznawane za faktury. których obowiązek wystawiania wnika bezpośrednio z odpowiednich przepisów ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT jest prawidłowe,
• momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do art. 106e ust. 1 ustawy faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    - wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;

• 18a. w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”;

19. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
    1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
    2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
    3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20. w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
21. w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
22. w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
    1. przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
    2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
23. w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;
24. w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
    1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
    2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
    
    

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka z siedzibą w Szwajcarii należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, będącej jedną z największych na świecie firm z branży spożywczej. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny. W ramach struktury organizacyjnej całej Grupy, Spółka zajmuje w niej wiodącą rolę.

Realizacja wskazanej centralnej roli w Grupie odbywa się m.in. poprzez nabywanie towarów wyprodukowanych przez innych członków Grupy w innych krajach oraz przemieszczanie tych towarów między poszczególnymi krajami Unii Europejskiej. W związku z tym, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce, Spółka będzie dokonywała m.in. następujących transakcji:

• transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów do Polski, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług,
• transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.
  
  

Tym samym. w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów Spółka zamierza przemieszczać towary własne z różnych Państw Członkowskich, w tym w szczególności z Niemiec, na terytorium kraju. Nabywane towary będą wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki, w szczególności do dalszej dostawy na terytorium kraju.

Z kolei, w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Spółka zamierza przemieszczać towary własne z Polski – zarówno nabyte wewnątrzwspólnotowo, jak i wyprodukowane na terytorium kraju – do innych Państw Członkowskich. Towary te będą służyły działalności gospodarczej Spółki w Państwa członkowskich, do których te towary będą wysyłane.

Opisane powyżej transakcje będą za każdym razem dokumentowane przez Spółkę za pomocą dokumentu wewnętrznego, który może mieć nazwę „Invoice”. Taki dokument będzie zawierać elementy wymienione w art. 106e ustawy o VAT, a także spełniać będzie wymogi właściwe dla danego Państwa Członkowskiego wysyłki towarów w zakresie uznania go za fakturę VAT.

Spółka wskazuje, że Dokument transferowy zawiera wszystkie elementy wymagane do uznania go za fakturę w rozumieniu art. 226 Dyrektyw 2006/l12/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, również – w świetle art. 226a Dyrektyw VAT – przy braku oddzielnej rubryki dla zastosowanej stawki VAT oraz kwoty VAT do zapłaty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą między innymi ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT (pytanie nr 1).

W przedmiotowej sprawie Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie dokonywała m. in. transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów do Polski, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy. Transakcje będą za każdym razem dokumentowane przez Spółkę za pomocą dokumentu wewnętrznego, który może mieć nazwę „Invoice” (Dokument transferowy). Jak wskazała Spółka, Dokument ten spełniać będzie wymogi właściwe dla danego Państwa Członkowskiego wysyłki towarów w zakresie uznania go za fakturę VAT.

Mając na uwadze przestawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku, o którym mowa w pytaniu nr 1 tj. w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstanie wraz z datą wystawienie Dokumentu transferowego. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, dokument o nazwie Invoice (Dokument transferowy) spełniać będzie wymogi właściwe dla danego Państwa Członkowskiego wysyłki towarów w zakresie uznania go za fakturę VAT, to obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy powstanie, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, z chwilą wystawienia Dokumentu transferowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT (pytanie nr 2).

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że w analizowanym przypadku Dokument Transferowy, będzie zawierał:

• datę wystawienia,
• kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje dokument,
• numer identyfikacyjny VAT, pod którym Spółka dostarczyła towary do Polski,
• polski numer identyfikacyjny VAT, pod którym Spółka otrzymała towary,
• pełną nazwę i adres Spółki,
• nazwę (rodzaj) dostarczonych towarów,
• miarę i ilość dostarczonych towarów,
• datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów,
• cenę jednostkową towaru z wyłączeniem VAT,
• wartość dostarczonych towarów,
• podstawę opodatkowania,
• kwotę należności ogółem.
  
  

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że Dokument taki nie będzie stanowić faktury w rozumieniu przepisów ustawy. Zakres danych jakie winna zawierać faktura został określony w art. 106e ust. 1 ustawy. Faktura w rozumieniu przepisów ustawy winna zawierać elementy wymagane dla faktury na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, bowiem w ustawie o podatku od towarów i usług nie wprowadzono szczególnych regulacji odnoszących się do zakresu danych ujmowanych na fakturze dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy. Dokument transferowy o nazwie Invoice, w treści którego nie zostanie zastosowana stawka podatku VAT, suma wartości sprzedaży netto oraz kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, nie będzie spełniał wymogów koniecznych dla uznania tego dokumentu za fakturę w rozumieniu przepisów ustawy, na podstawie której w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstanie wraz z datą wystawienie Dokumentu transferowego. Dokument taki nie będzie zawierał bowiem części z najistotniejszych z punktu widzenia podatku od towarów i usług informacji jakie ma dokumentować faktura w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na uwadze przestawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku, o którym mowa w pytaniu nr 2 tj. w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy, obowiązek podatkowy nie powstanie wraz z datą wystawienia Dokumentu transferowego. Skoro bowiem, jak ustalono powyżej, dokument o nazwie Invoice (Dokument transferowy) nie będzie spełniał wymogów formalnych w zakresie uznania go za fakturę VAT w rozumieniu przepisów ustawy, to obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy nie powstanie, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy, z chwilą wystawienia Dokumentu transferowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.