Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.685.2019.4.AW
z 3 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia – brak daty (data wpływu 28 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia – brak daty (data wpływu 30 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek i udziału w działce, wycofanych z działalności gospodarczej do majątku osobistego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek i udziału w działce, wycofanych z działalności gospodarczej do majątku osobistego. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 30 stycznia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 13 marca 2015 r. Pan (dalej: Wnioskodawca), prowadzący działalność gospodarczą, dokonał zakupu działek gruntowych oznaczonych następującymi numerami ewidencyjnymi 1 oraz 2 (dla których prowadzona jest jedna księga wieczysta A), a także działki o numerze ewidencyjnym 3 (zakup 1/3 udziału), dla której prowadzona jest księga wieczysta B.

Nieruchomości te położone są na terenie gminy i objęte są planem zagospodarowania przestrzennego i znajdują się na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usługowej i terenach dróg publicznych, klasa drogi dojazdowe. Nieruchomości te są niezabudowane, nieogrodzone i nieuzbrojone, przy czym nieruchomość objęta księgą wieczystą B stanowi drogę dojazdową i łączy nieruchomość objętą księgą wieczystą A z drogą publiczną. Według ewidencji gruntów: działka nr 1 znajduje się w terenach oznaczonych symbolem „Lz-RIIIb” – grunty zadrzewione i zakrzewione; działka nr 2 znajduje się w terenach oznaczonych symbolami „Lz-RIIIb” – grunty zadrzewione i zakrzewione i „ŁIV” – łąki trwałe; działka 3 znajduje się w terenach oznaczonych symbolem „Bi” – inne tereny zabudowane.

Wnioskodawca, jak wynika z aktu notarialnego dokonał zakupu działek w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Zamiarem Wnioskodawcy było wybudowanie na działkach objętych księgą wieczystą o numerze A warsztatu samochodowego, na budowę którego w roku 2017 otrzymał stosowne pozwolenie.

Cena zakupu nieruchomości została ustalona na kwotę 180.000 zł, którą Wnioskodawca wniósł w następujący sposób: kwota 40.300 zł została wpłacona na rzecz sprzedających z własnych środków Wnioskodawcy, a pozostała część, tj. kwota 139.700 zł została sfinansowana ze środków pochodzących z tytułu zawartej z S.A. umowy o kredyt inwestycyjny i została zabezpieczona właściwym wpisem do hipoteki obu wyżej wymienionych ksiąg wieczystych. Co warte podkreślenia, odsetki z tytułu kredytu inwestycyjnego nie stanowiły u Wnioskodawcy kosztu uzyskania przychodu.

Obecnie Wnioskodawca rozważa możliwość wycofania wyżej wymienionych nieruchomości gruntowych z ewidencji środków trwałych, wprowadzonych na potrzeby własnej działalności gospodarczej i sprzedaż ich jako niezwiązane z prowadzoną działalnością. Jednocześnie zaznacza się, że nieruchomości te nigdy nie zostały wykorzystane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto dla wyżej wymienionych gruntów, zostało wydane pozwolenie na budowę obejmujące swym zakresem prawo do wybudowania warsztatu samochodowego, tym samym Wnioskodawca poniósł wydatki dotyczące sporządzenia projektu architektonicznego, jak również inne koszty związane z postępowaniem administracyjnym w łącznej kwocie wynoszącej około 40.000 zł. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu zakupu powyższych działek gruntowych, gdyż transakcja ta nie była objęta zakresem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nie, działki po wycofaniu z działalności nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).
2. Nie, ww. działki i udział w działce, po wycofaniu z działalności, nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.
3. Jak do tej pory, Wnioskodawca nie wycofał ww. działek i udziału w działce z ewidencji środków trwałych, tylko rozważa taką możliwość z uwagi na fakt, że ww. działki i udział w działce nigdy nie były faktycznie przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej.
4. Nie, ww. działki i udział w działce, po wycofaniu z działalności, nie będą udostępniane osobom trzecim na podstawie np. umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie zamierza udostępniać ww. działek i udziału w działce nikomu.
5. Nie, żadnych działań w celu uatrakcyjnienia gruntów Wnioskodawca nie zamierza czynić.
6. Wnioskodawca zamierza zlecić pełną obsługę sprzedaży działek i udziału w działce profesjonalnemu pośrednikowi, czyli agencji nieruchomości.
7. Zdaniem Wnioskodawcy wycofanie ww. gruntów nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem VAT, w związku z tym nie będzie udokumentowane fakturą.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku).

Czy sprzedaż działek nr 1 i nr 2 oraz udziału w działce nr 3, uprzednio wycofanych z działalności gospodarczej Wnioskodawcy i przesuniętych do majątku osobistego, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z ustawą o VAT, stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w tym również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: 1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2. wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych – art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym w celu prawidłowego określenia konsekwencji podatkowych związanych z podatkiem od towarów i usług, w pierwszej kolejności należy uznać, że wycofanie środka trwałego jakim są opisane w stanie faktycznym niniejszej interpretacji działki gruntowe, nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej na gruncie ustawy o VAT, gdyż jak wynika z art. 7 ust. 2 aby czynność ta została uznana za opodatkowaną, podatnikowi w momencie nabycia musiałoby przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości gruntowych, co jak wyjaśniono w opisie stanu faktycznego nie miało miejsca.

W następnej kolejności należy rozważyć, czy Wnioskodawca sprzedając nieruchomość gruntową po jej wycofaniu z działalności gospodarczej, będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług prowadzący działalność gospodarczą, bowiem będzie to miało istotne znaczenie dla konsekwencji podatkowych w tym podatku.

Ustawa o VAT definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi bowiem, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, które wykonują wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Jak wynika z komentarza VAT, autorstwa Adama Bartosiewicza „podatnikiem dany podmiot będzie tylko w odniesieniu do czynności opodatkowanych, które wykonał w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności – będących dostawą towarów czy też świadczeniem usług – niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji – nie podlega opodatkowaniu. Należy zatem stwierdzić, że – zwłaszcza w odniesieniu do osób fizycznych – podatnikiem VAT się bywa. Status ten nie jest zaś stałą cechą danego podmiotu” (VAT Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2019).

Tym samym, aby właściwie określić skutki sprzedaży opisanych w stanie faktycznym nieruchomości gruntowych, należy rozważyć, czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna sprzedająca wycofane z działalności gospodarczej nieruchomości gruntowe, będzie czynność sprzedaży wykonywał w ramach czynności wypełniających znamiona definicji działalności gospodarczej opisanej w ustawie o VAT. Jak wynika z przytoczonego już wcześniej komentarza VAT, autorstwa Adama Bartosiewicza, „należy przyjąć, że działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności”.

Odnosząc się do opisanej w stanie faktycznym sytuacji Wnioskodawcy, należy podkreślić, że w przypadku sprzedaży wycofanych z działalności gospodarczych nieruchomości gruntowych, nie dokonuje on czynności będących przedmiotem jego działalności gospodarczej, gdyż głównym jej przedmiotem jest naprawa pojazdów. Jednocześnie czynność ta dla Wnioskodawcy ma charakter incydentalny, a także Wnioskodawca nie będzie w sposób znaczący prowadził działań marketingowych, które mogłyby wskazywać na profesjonalny charakter działalności. Zatem czynności sprzedaży wycofanych z działalności nieruchomości gruntowych, będzie stanowiła jedynie charakter zarządu majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe – zdaniem Wnioskodawcy – sprzedaż nieruchomości gruntowych wycofanych z działalności gruntowych nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Powyższe potwierdzają interpretacje organów podatkowych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 października 2015 r., o sygnaturze ILPP2/4512-1-592/15-2/MR „Bowiem Zainteresowany w stosunku do tej sprzedaży nie wystąpi w charakterze podatnika, zatem czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, lecz będzie stanowiła sprzedaż majątku osobistego Wnioskodawcy, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania, zatem nie będzie on zobowiązany również do udokumentowania tej sprzedaży fakturą VAT”;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-250/16-5/OA „W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego majątku prywatnego (po wycofaniu go z działalności gospodarczej) stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przedmiotowego samochodu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

– wyjaśnienia zamieszczone na stronie https://www.biznes.gov.pl/, dotyczące wycofania środka trwałego na cele prywatne, w których zamieszczony jest następujący komunikat: „Uwaga! Jeżeli chcesz sprzedać przedmiot majątku już po wycofaniu na cele prywatne, to czynność ta w ogóle nie podlega opodatkowaniu VAT, bo nie jest już majątkiem przedsiębiorcy a majątkiem osobistym”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego dostawa jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy .

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek oraz udziału ww. działce istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 13 marca 2015 r. Wnioskodawca dokonał zakupu działek gruntowych nr 1 i nr 2, a także udziału w działce nr 3 w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zamiarem Wnioskodawcy było wybudowanie na działkach nr 1 i nr 2 warsztatu samochodowego, na budowę którego w roku 2017 otrzymał stosowne pozwolenie.

Obecnie Wnioskodawca rozważa możliwość wycofania ww. nieruchomości gruntowych z ewidencji środków trwałych, wprowadzonych na potrzeby własnej działalności gospodarczej i sprzedaż ich jako niezwiązane z prowadzoną działalnością.

Działki i udział w działce, po wycofaniu z działalności, nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani w działalności rolniczej. Ww. grunty nie będą również udostępniane osobom trzecim na podstawie np. umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie poniesie żadnych działań w celu uatrakcyjnienia gruntów przed sprzedażą. Zainteresowany zamierza zlecić pełną obsługę sprzedaży działek i udziału w działce profesjonalnemu pośrednikowi, czyli agencji nieruchomości.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek i udziału w działce, uprzednio wycofanych z działalności gospodarczej do majątku osobistego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w związku z planowaną sprzedażą działek nr 1 i nr 2 oraz udziału w działce nr 3, wycofanych uprzednio z działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa sprzedaż będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności w stosunku do ww. nieruchomości gruntowych stanowiących część majątku prywatnego, które po przekazaniu z działalności gospodarczej na cele prywatne nie będą wykorzystywane – jak wynika z treści wniosku – w celu prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Tym samym transakcja zbycia działek nr 1 i nr 2 oraz udziału w działce nr 3 nie będzie podlegała przepisom ustawy, które nie będą miały zastosowania do transakcji, których przedmiotem będzie majątek osobisty. Natomiast działanie Wnioskodawcy towarzyszące sprzedaży, polegające na zamiarze zlecenia pełnej obsługi sprzedaży ww. gruntu pośrednikowi (agencji nieruchomości), nie będzie wskazywało profesjonalnej formy działalności gospodarczej.

Podsumowując, sprzedaż działek nr 1 i nr 2 oraz udziału w działce nr 3, uprzednio wycofanych z działalności gospodarczej Wnioskodawcy i przesuniętych do majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wycofania działek z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek i udziału w działce, wycofanych z działalności gospodarczej do majątku osobistego. Natomiast, kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych została załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.