Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.477.2019.2.AWO
z 6 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 13 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 stycznia 2020 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Na mocy wydanego aktu dziedziczenia z dnia 11 października 2018 r. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości, tj. domu jednorodzinnego (w wysokości 50% udziału). Przedmiotowa nieruchomość wchodziła w skład masy spadkowej po zmarłej w dniu 29 września 2018 r. matce Wnioskodawcy. W dniu 11 czerwca 2019 r. wraz z siostrą, tj. drugim współwłaścicielem nieruchomości, Wnioskodawca dokonał sprzedaży rzeczonej nieruchomości, poprzez zawarcie umowy sprzedaży tej nieruchomości (umowę zawarto w postaci aktu notarialnego).

Wskazany dom został wybudowany w trakcie trwania małżeństwa rodziców Wnioskodawcy ˗ data oddania do użytkowania ˗ 17 marca 2004 r. (zaświadczenie o przyjęciu do użytkowania obiektu bez zastrzeżeń zostało wydane przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu 16 kwietnia 2004 r.). W małżeństwie rodziców Wnioskodawcy obowiązywał ustrój współwłasności małżeńskiej i nieruchomość ta wchodziła w skład ich wspólnego majątku.

W dniu 6 października 2013 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, który przed śmiercią ˗ w drodze testamentu ˗ ustanowił matkę Wnioskodawcy jedynym spadkobiercą swojego majątku, a zatem po jego śmierci matka Wnioskodawcy stała się jedynym właścicielem domu. Od dnia śmierci ojca Wnioskodawcy, tj. 6 października 2013 r. ˗ do daty śmierci matki Wnioskodawcy, tj. 29 września 2018 r. ˗ nie upłynęło pięć lat.

Wnioskodawca wskazał również, że jest (wraz z żoną) współwłaścicielem nieruchomości, w której zamieszkuje ˗ każde z małżonków posiada 50% udziału w nieruchomości. Na wybudowanie domu w 2014 r. Wnioskodawca ˗ wraz z małżonką ˗ zaciągnął w banku kredyt hipoteczny. W małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje ustrój współwłasności majątkowej małżeńskiej i planowane jest ˗ w drodze aktu notarialnego ˗ włączenie przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego. Po włączeniu nieruchomości do majątku wspólnego małżonkowie planują dokonać ˗ w 2020 r. ˗ spłaty części zaciągniętego kredytu hipotecznego. Środki na spłatę kredytu pochodzić będą ze sprzedaży dokonanej w 2019 r. nieruchomości, odziedziczonej przez Wnioskodawcę w roku 2018 r.

W uzupełnieniu wniosku podano, że nieruchomość, na której został wybudowano dom, została nabyta przez rodziców Wnioskodawcy na podstawie aktów notarialnych zawartych w 1996 r. (umowa sprzedaży) i 1997 r. (umowa zamiany repertorium … ).

Zgodnie z treścią umowy zamiany z dnia 3 kwietnia 1997 r:

• w 1996 r. rodzice Wnioskodawcy nabyli działkę numer … o powierzchni … m², która na mocy decyzji Urzędu Gminy została podzielona na działki … (… m²) i … (… m²).
• rodzice Wnioskodawcy dokonali zamiany nieruchomości w taki sposób, że działka … (sąsiadująca z działką rodziców o powierzchni … m²) przeniesiona została na rzecz rodziców Wnioskodawcy, w zamian za działkę numer … .

Nabycia w 1996 r., jak również zamiany działek w 1997 r., rodzice Wnioskodawcy dokonali jako współwłaściciele na prawach współwłasności ustawowej małżeńskiej.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż nieruchomości przed upływem pięciu lat od daty dziedziczenia przez Wnioskodawcę nieruchomości, zwolniona jest w całości z podatku dochodowego od osób fizycznych?
   W sytuacji, gdyby sprzedaż opisanej nieruchomości ˗ w części odziedziczonej przez matkę Wnioskodawcy po Jej mężu (ojcu Wnioskodawcy), a końcowo odziedziczonej przez Wnioskodawcę (wysokość ½ wskazanej wcześniej wielkości udziału w nieruchomości (50%)), nie spełniłaby przesłanek do zwolnienia, tj. zostałaby uznana za sprzedaż nieruchomości przed upływem pięciu lat, Wnioskodawca prosi również o interpretację w niżej wskazanym zakresie (zakres pytania oznaczonego numerem 2 – zdarzenie przyszłe).
   
2. Czy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, w części pochodzącej ze spadku otrzymanego przez matkę po ojcu, a następnie odziedziczone przez Wnioskodawcę po matce (tj. ½ uzyskanych środków), które zostaną przeznaczone na spłatę kredytu zaciągniętego wraz z małżonką na wybudowanie domu, który będzie wchodzić w skład współwłasności małżeńskiej, w całości spełniać będą przesłanki do skorzystania z ulgi mieszkaniowej?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca w zakresie zaistniałego stanu faktycznego (pytanie nr 1) wskazał, że sprzedaż nieruchomości ˗ w całości ˗ spełnia przesłanki zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, Wnioskodawca nie ma obowiązku złożenia zeznania PIT˗39 za 2019 r.

Wnioskodawca podkreślił, że od wybudowania nieruchomości przez rodziców (data oddania do użytkowania: 14 marca 2004 r.) do śmierci ojca (6 października 2013 r.) upłynął okres pięciu lat, liczonych od końca roku kalendarzowego od wybudowania domu.

Wnioskodawca ˗ posiłkując się wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17 ˗ twierdzi, że decydujące znaczenie ma moment nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków (w opisanym przypadku – rodziców Wnioskodawcy), a nie moment dziedziczenia jej części po zmarłym małżonku (tzn. przez matkę Wnioskodawcy po ojcu Wnioskodawcy), które stanowiłoby de facto powtórne nabycie nieruchomości przez matkę Wnioskodawcy.

Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego (pytanie nr 2) Wnioskodawca podał, że zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele mieszkaniowe uważa się m.in. spłatę wraz z odsetkami kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wnioskodawca wskazał, że z umowy kredytu bankowego wynika, że kredyt został udzielony na cel mieszkaniowy wymieniony w ustawie, a spłacany kredyt zaciągnięty został przez Wnioskodawcę wraz z małżonką przed dniem uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca uważa, że przeznaczenie uzyskanej kwoty ze sprzedaży nieruchomości (w części po zmarłym ojcu) na spłatę kredytu budowlano˗hipotecznego, będzie zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreślił, że art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 2019 r. stanowi, że wolne od podatku są dochody ze sprzedaży nieruchomości przeznaczone w ciągu trzech lat na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)−c) wyżej wskazanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)−c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, jeżeli sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie wskazanego okresu (pięciu lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia), wówczas nie jest źródłem przychodu w rozumieniu wskazanego wyżej artykułu (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a co za tym idzie, kwota uzyskana z takiego zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób jej nabycia.

Użyte w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „nabycia” nie zostało zdefiniowane w ustawie. Ustawodawca określił natomiast jak należy liczyć przedmiotowy okres, w przypadku składników majątkowych nabytych w drodze spadku.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Przepis ten rozstrzyga zatem, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, pięcioletni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Zważywszy na fakt, że nieruchomość została nabyta przez spadkodawczynię w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, a następnie po śmierci męża spadkodawczyni na podstawie testamentu stała się jedyną właścicielką nieruchomości należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 cytowanej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne
przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Ze wskazanego przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Wobec powyższego, datą nabycia przez matkę Wnioskodawcy ½ części nieruchomości (nabytej w drodze spadkobrania po zmarłym dnia 6 października 2013 r. małżonku) są lata dziewięćdziesiąte XX wieku. W przypadku opisanego spadkobrania nie dochodzi bowiem do nabycia udziału w nieruchomości przez matkę Wnioskodawcy, gdyż nieruchomość należała do ich majątku wspólnego.

W przedmiotowej sprawie stwierdzić zatem należy, że dokonane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie udziału ˗ we wskazanej we wniosku wysokości (50% udziału w prawie własności nieruchomości) ˗ z zastrzeżeniem, że nie nastąpiło ono w wykonaniu działalności gospodarczej ˗ nie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę (matkę Wnioskodawcy).

Innymi słowy, rzeczona transakcja (o ile nie została wykonana w ramach działalności gospodarczej) jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z powyższego względu stanowisko Wnioskodawcy ˗ w zakresie przedstawionego stanu faktycznego ˗ należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że ˗ zgodnie z oczekiwaniem Wnioskodawcy ˗ nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone numerem 2, gdyż chęć otrzymania rozstrzygnięcia w tym zakresie została przez Wnioskodawcę uzależniona od negatywnej oceny Jego stanowiska w odniesieniu do pierwszego pytania (zakres zaistniałego stanu faktycznego).

Innymi słowy, sformułowanie zapytania oznaczonego numerem 2 w oparciu o wyżej wskazaną metodę warunkową sprawia, że tutejszy organ odstępuje od wydania indywidualnej interpretacji w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem

faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym

wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów–w art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.