Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.530.2019.2.OK
z 4 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2020 r., (data nadania 28 lutego 2020 r., data wpływu 3 marca 2020 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP2-1.4010.530.2019.1.JC z dnia 14 lutego 2020 r. (data nadania 14 lutego 2020 r., data odbioru 28 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 updop, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii od odsetek z tytułu udziału kapitałowego w Y. na zasadach wskazanych w tym przepisie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 updop, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii od odsetek z tytułu udziału kapitałowego w Y. na zasadach wskazanych w tym przepisie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

X. sp. z o.o. („Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym. Od 2016 r. Spółka jest wspólnikiem spółki prawa brazylijskiego podlegającej w Brazylii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania („Y.”). Y. prowadzi w Brazylii działalność w zakresie świadczenia usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych. W celu prowadzenia tej działalności Y. prowadzi w Sao Paulo biuro i zatrudnia ok. 20 osób. Aktualnie Spółka posiada 0,96% udziałów Y. Posiadanie udziałów w Y. przez Spółkę wynika z tytułu własności.

Y. podlega w Brazylii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Brazylii). W szczególności Y. jest podatnikiem brazylijskiego podatku dochodowego od osób prawnych (tj. Imposto sobre a renda das pessoas juridicas) od osiąganych w Brazylii dochodów.

Y. może w przyszłości wypłacać swoim wspólnikom, w tym Spółce, odsetki z tytułu udziału kapitałowego w Y.. Odsetki z tytułu udziału kapitałowego (tj. Juros sobre o Capital própio) są swego rodzaju formą wynagradzania udziałowców z tytułu ich udziału w spółce, która jest właściwa dla brazylijskiego systemu prawnego (inną formą wynagradzania udziałowców z tytułu udziału w spółkach prawa brazylijskiego są dywidendy - instrument o charakterystyce takiej, jak w innych systemach prawnych, np. w Polsce).

Odsetki z tytułu udziału kapitałowego w spółkach brazylijskich z perspektywy podatkowej traktowane są na gruncie prawa brazylijskiego odmiennie niż dywidendy, gdyż co do zasady odsetki te stanowić mogą koszt uzyskania przychodów dla spółki brazylijskiej, a ich wypłata na rzecz nierezydentów (np. Spółki) podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Brazylii w stawce 15% wypłacanej kwoty, podczas gdy dywidendy nie stanowią kosztu uzyskania przychodów dla spółki brazylijskiej, a ich wypłata na rzecz nierezydentów (np. Spółki) nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Otrzymane przez Spółkę odsetki od udziału kapitałowego w Y. stanowić będą dla Spółki przychód podatkowy w Polsce.

Pismem z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 17 lutego 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił Wniosek o dane identyfikacyjne zagranicznego podmiotu występującego w sprawie:

1. nazwa uczestnika transakcji – (…),
2. nr identyfikacyjny podatnika wydany przez kraj jurysdykcji podatkowej (nr …) – (…),
3. nazwa kraju, który wydał numer identyfikacyjny podatkowej – Federacyjna Republika Brazylii.
   
   

W piśmie z dnia 10 grudnia 2019 r. Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 updop, do odliczenia podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od odsetek z tytułu udziału kapitałowego w Y. na zasadach wskazanych w tym przepisie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 updop, do odliczenia podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od odsetek z tytułu udziału kapitałowego w Y. na zasadach wskazanych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 updop jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 updop, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 3 tej ustawy wolne od podatku są (...) dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Przepisy powyższe regulują zasady eliminacji podwójnego opodatkowania krajowych podatników z tytułu dochodów osiąganych poza Polską (faktycznego podwójnego opodatkowania). Wskazany przepis przewiduje stosowanie metody unikania podwójnego opodatkowania, zwanej kredytem podatkowym. Metoda kredytu podatkowego ma zastosowanie do dochodów, które nie są zwolnione na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 updop i polega na zaliczeniu przez dane państwo na rzecz własnego zobowiązania podatkowego podatku zapłaconego w drugim państwie. W Polsce zastosowanie tej metody przewiduje możliwość odliczenia od podatku obliczonego od całości dochodów (zarówno uzyskanych za granicą, jak i dochodów uzyskanych w kraju) podatku zapłaconego za granicą. Przy czym polskie regulacje przewidują stosowanie metody zaliczenia proporcjonalnego, a więc odliczeniu podlega jedynie ta część podatku, która proporcjonalnie przypada na dochód osiągnięty za granicą.

Dodatkowy warunek zastosowania odliczenia wynikającego z art. 20 ust. 1 updop został przez ustawodawcę wprowadzony przepisem art. 22b updop, zgodnie z którym zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Tym samym, podsumowując warunki stosowania ww. odliczenia wynikające z art. 20 ust. 1 i art. 22b updop wskazać należy, że zastosowanie odliczenia przewidzianego w art. 20 ust. 1 updop i zawartej w nim metody unikania podwójnego opodatkowania możliwe jest, jeżeli:

1. spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, oraz
2. osiąga również dochody poza terytorium Polski i dochody te podlegają opodatkowaniu w obcym państwie, oraz
3. dochód ten nie podlega zwolnieniu na podstawie jakiejkolwiek umowy międzynarodowej, oraz
4. istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa obcego w którym powstał wskazany dochód.
   
   

Przewidziane powyżej warunki zastosowania tego przepisu są zdaniem Spółki spełnione w niniejszej sprawie, gdyż:

1. Spółka ma siedzibę na terytorium Polski
2. Spółka będzie osiągać dochód z tytułu odsetek od udziału kapitałowego w Y., tj. będzie osiągać dochód poza terytorium Polski, i dochód ten będzie podlegać opodatkowaniu w Brazylii;
3. dochód ten (dochód) z tytułu odsetek od udziału kapitałowego w Y. nie będzie podlegał zwolnieniu na podstawie umowy międzynarodowej (Polska nie zawarła bowiem z Brazylią umowy międzynarodowej, która mogłaby być podstawą takiego zwolnienia);
4. a jednocześnie, chociaż Polska nie zawarła z Brazylią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to istnieje podstawa prawna wynikająca z ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii.
   
   

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy warunki zastosowania ww. odliczenia do podatku pobranego w Brazylii będą spełnione, a tym samym Spółce przysługiwać będzie prawo dokonania ww. odliczenia.

Odnosząc się szerzej do ostatniego ze wskazanych wyżej warunków, Spółka wyjaśnia, że jak już zostało wskazane, Polska nie zawarła z Brazylią umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Niemniej, zarówno Polska jak i Brazylia są stronami Konwencji o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych zawartej w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. (dalej: „Konwencja”). W odniesieniu do Polski Konwencja weszła w życie 1 października 1997 r., zaś w odniesieniu do Brazylii 1 października 2016 r. Konwencja stanowi jeden z podstawowych aktów prawa międzynarodowego regulujący wymianę informacji w sprawach podatkowych, wyznaczając zakres i zasady wymiany informacji podatkowych, z równoczesnym zapewnieniem ochrony ich poufności oraz poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych. Zgodnie bowiem z art. 1 Konwencji, jej strony zapewniają sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Pomoc obejmuje wymianę informacji, jednoczesną kontrolę podatkową, pomoc w egzekucji, a także dostarczanie dokumentów. Natomiast w myśl art. 2 Konwencji, dotyczy ona m.in. podatków od dochodu lub zysków. Konwencja przewiduje, że jej strony będą wymieniać między sobą wszelkie informacje, w szczególności te, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków.

Konwencja w sposób szeroki przewiduje pomoc i wzajemną wymianę informacji przez kraje, które ją sygnowały, i tak kolejno w art. 5, 6 i 7 przewiduje (i) wymianę informacji na żądanie, (ii) automatyczną wymianę informacji i (iii) spontaniczną wymianę informacji. To, że Konwencja jest podstawą do wymiany informacji podatkowych potwierdzają również polscy przedstawiciele doktryny. Przykładowo W. Dmoch wskazał, że: „Uzyskanie przez organy podatkowe wymaganych informacji podatkowych może być również dokonane na podstawie Konwencji z 25.1.1988 r. o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych” (W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2018 )”.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2017 r. sygn. 0111-KDIB1 -2.4010.129.2017.1.AK wskazano, że nie ulega (...) wątpliwości, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii. (...) Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 updop. Tożsame stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.268.2018.1.AK.

Tym samym nie powinno ulegać wątpliwości, że Konwencja stanowi wskazaną w art. 22b updop podstawę do wymiany informacji podatkowych - jest międzynarodową umową ratyfikowaną przez Polskę, dotyczy problematyki podatkowej, a także stanowi podstawę do uzyskania od brazylijskich organów informacji podatkowych.

Powyższe potwierdza, iż ostatni ze wskazanych powyżej warunków zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 updop, również jest spełniony w przedmiotowym przypadku.

Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 updop, do odliczenia podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od odsetek z tytułu udziału kapitałowego w Y. na zasadach wskazanych w tym przepisie, jest prawidłowe.

Na powyższą konkluzję nie wpływa specyficzny, właściwy dla brazylijskiego systemu prawnego, charakter osiąganego przez Spółkę dochodu z tytułu udziału w Y., tj. odsetek z tytułu udziału kapitałowego, oraz zasady jego opodatkowania w Brazylii. Wnioskodawca zwraca bowiem uwagę, iż okoliczność, że instrument taki jak odsetki od udziału kapitałowego nie występuje w polskich spółkach kapitałowych (występuje natomiast w polskich spółkach osobowych, gdyż zgodnie z art. 53 Kodeksu spółek handlowych wspólnik ma prawo żądać corocznie wypłacenia odsetek w wysokości 5% od swojego udziału kapitałowego, nawet gdy spółka poniosła stratę) oraz to, że jest opodatkowany w Brazylii w sposób bardziej zbliżony do odsetek niż dywidend (polskie przepisy podatkowe, tj. art. 15cb updop, przewidują natomiast możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych iloczynu stopy referencyjnej NBP i kwoty dopłat wniesionych do spółki lub zysków przekazanych na kapitał rezerwowy lub zapasowy, tzw. notional interest deduction), nie wpływa na możliwość zastosowania do podatku u źródła pobranego od tego dochodu w Brazylii odliczenia z art. 20 ust. 1 updop. Spółka zwraca uwagę, iż przepis ten nie zawiera bowiem innych niż powyżej wskazane i omówione wymogi, których spełnienie umożliwia zastosowanie omawianego odliczenia, a w szczególności wśród wymogów jego zastosowania brak jest takich, które uniemożliwiały by jego zastosowania w przedmiotowej sprawie. Charakter tego przepisu wskazuje bowiem, iż może być on stosowany do wszelkich kategorii dochodów uzyskanych przez polskich rezydentów zagranicą, które podlegają tam opodatkowaniu, jeśli nie ma do nich zastosowania zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 3 updop i istnieje podstawa do wymiany informacji podatkowych z państwem źródła.

Jak wykazała przeprowadzona powyżej analiza, warunki powyższe będą spełnione w odniesieniu do dochodu Spółki z tytułu odsetek od udziału kapitałowego w Y., a tym samym do podatku u źródła pobranego w Brazylii od tego dochodu zastosowanie znaleźć powinno odliczenie z art. 20 ust. 1 updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 updop, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii od odsetek z tytułu udziału kapitałowego w Y. na zasadach wskazanych w tym przepisie - jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że Organ wydając przedmiotowe rozstrzygnięcie przyjął za Wnioskodawcą, że odsetki z tytułu udziału kapitałowego w brazylijskiej spółce Y., które otrzymuje Wnioskodawca są odrębną niż dywidendy formą wypłat w tytułu udziału kapitałowego ww. spółce Y..

Zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 20 ust. 1 updop, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 20 ust. 6 updop, łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Jak stanowi art. 20 ust. 8 updop, określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Stosownie do art. 22b updop, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20–22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Od 2016 r. Spółka jest wspólnikiem spółki prawa brazylijskiego podlegającej w Brazylii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania („Y.”). Y. prowadzi w Brazylii działalność w zakresie świadczenia usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych. W celu prowadzenia tej działalności Y. prowadzi w Sao Paulo biuro i zatrudnia ok. 20 osób.

Spółka posiada 0,96% udziałów Y. Posiadane udziałów w Y. przez Spółkę wynika z tytułu własności. Y. podlega w Brazylii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Brazylii). W szczególności Y. jest podatnikiem brazylijskiego podatku dochodowego od osób prawnych (tj. Imposto sobre a renda das pessoas juridicas) od osiąganych w Brazylii dochodów.

Y. może w przyszłości wypłacać swoim wspólnikom, w tym Spółce, odsetki z tytułu udziału kapitałowego w Y. Odsetki z tytułu udziału kapitałowego (tj. Juros sobre o Capital própio) są swego rodzaju formą wynagradzania udziałowców z tytułu ich udziału w spółce, która jest właściwa dla brazylijskiego systemu prawnego (inną formą wynagradzania udziałowców z tytułu udziału w spółkach prawa brazylijskiego są dywidendy - instrument o charakterystyce takiej, jak w innych systemach prawnych, np. w Polsce).

Odsetki z tytułu udziału kapitałowego w spółkach brazylijskich z perspektywy podatkowej traktowane są na gruncie prawa brazylijskiego odmiennie niż dywidendy, gdyż co do zasady odsetki te stanowić mogą koszt uzyskania przychodów dla spółki brazylijskiej, a ich wypłata na rzecz nierezydentów (np. Spółki) podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Brazylii w stawce 15% wypłacanej kwoty, podczas gdy dywidendy nie stanowią kosztu uzyskania przychodów dla spółki brazylijskiej, a ich wypłata na rzecz nierezydentów (np. Spółki) nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Otrzymane przez Spółkę odsetki od udziału kapitałowego w Y. stanowić będą dla Spółki przychód podatkowy w Polsce.

Należy podkreślić, że updop nie wskazuje dokładnie, co należy rozumieć pod pojęciami „podstawy prawnej do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa”, o której mowa w art. 22b updop. Pewne wskazówki w tym względzie zawiera ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że 1 października 1997 r. weszła w życie w Rzeczypospolitej Polskiej Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (Dz.U. z 1998 r. Nr 141, poz. 913, dalej: „Konwencja”), sporządzona w Strasburgu 25 stycznia 1988 r., następnie zmieniona protokołem sporządzonym w Paryżu 27 maja 2010 r. Co istotne, od 1 października 2016 r. regulacje Konwencji obowiązują również w Federacyjnej Republice Brazylii.

Konwencja stanowi jeden z podstawowych aktów prawa międzynarodowego regulujący wymianę informacji w sprawach podatkowych, wyznaczając zakres i zasady wymiany informacji podatkowych, z równoczesnym zapewnieniem ochrony ich poufności oraz poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych.

W myśl art. 1 pkt 1 Konwencji, Strony, z uwzględnieniem postanowień rozdziału IV, zapewnią sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Taka pomoc może, w razie potrzeby, oznaczać podjęcie działań przez organy orzekające.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 Konwencji, pomoc administracyjna obejmuje:

1. wymianę informacji, w tym jednoczesną kontrolę podatkową i udział w jednoczesnej kontroli podatkowej za granicą;
2. pomoc w egzekucji, w tym działania zabezpieczające; i
3. dostarczanie dokumentów.
   
   

Stosownie do postanowień art. 2 pkt 1 lit. a Konwencji, konwencja ma zastosowanie do następujących podatków:

1. podatków od dochodu lub zysków,
2. podatków od zysków z przeniesienia tytułu własności mienia, nałożonych oddzielnie, niezależnie od podatku od dochodu lub zysków,
3. podatków od dochodu netto nałożonych w imieniu Strony.
   

Nie ulega zatem wątpliwości, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Federacyjnej Republice Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.