Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.850.2019.2.JM
z 6 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2019 r. (data wpływu 18 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku sprzedaży działek o numerach 1, 2, 3 i 4 – jest prawidłowe;

• zwolnienia od podatku sprzedaży działki o numerze 5 – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działek o numerach 1, 2, 3, 4 i 5.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dodatkową opłatę od wniosku o wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Aktualnie Województwo jest właścicielem zabudowanej nieruchomości o łącznej powierzchni 4,3852 ha, składającej się z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: 1 o pow. 3,2841 ha, 2 o pow. 0,1808 ha, 3 o pow. 0,8529 ha, 4 o pow. 0,0139 ha i działki nr 5 o pow. 0,0535 ha, dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest księga wieczysta.

Województwo jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wojewoda decyzją z dnia 31 stycznia 2000 r. nr X stwierdził, że z dniem 1 stycznia 1999 r. mienie Skarbu Państwa będące we władaniu Zakładu Opieki Zdrowotnej, w którego skład weszła zabudowana nieruchomość, oznaczona numerami geodezyjnymi: 6, 2, 7 o łącznej pow. 4,4108 ha, stało się z mocy prawa mieniem Województwa, na podstawie art. 60 w związku z art. 47 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z póżn. zm.) oraz postanowieniami rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1998 r. w sprawie wykazu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek samorządu terytorialnego właściwych do przejęcia uprawnień organu, który je utworzył (Dz. U. z 1998 r. Nr 145, poz. 941 z póżn. zm.).

Do dnia 31 grudnia 1997 r. działki nr: 6, 2 i 7 znajdowały się w zarządzie Szpitala. Następnie zgodnie z art. 199 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami zarząd nieruchomości sprawowany w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przekształcił się w trwały zarząd. Zarządzeniem Nr W Wojewody z dnia 12 sierpnia 1998 r. Szpital został przekształcony w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia został wpisany do rejestru sądowego zakładów opieki zdrowotnej, jako samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej. Z chwilą wpisania do rejestru, na podstawie art. 35b ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 98) Szpital uzyskał osobowość prawną. W świetle powyższego z dniem wpisu do rejestru sądowego Szpital utracił cechę podmiotu o jakim mowa w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, tj. państwowej jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, której to przysługuje prawo trwałego zarządu. Zarząd Województwa decyzją z dnia 21 czerwca 2007 r. stwierdził wygaśnięcie trwałego zarządu przysługującego Szpitalowi do zabudowanej nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki o numerach: 6 o pow. 0,9091 ha, 2 o pow. 0,1808 ha i 7 o pow. 3,3163 ha.

Szpital jako posiadacz przedmiotowej nieruchomości zawarł w dniu 30 grudnia 2004 r. umowę dzierżawy działek nr: 7, 2 i 6 o łącznej pow. 4,4108 ha, ze Spółką „” Sp. z o.o. na czas określony do 31 grudnia 2006 r. Następnie w dniu 10 maja 2007 r. została zawarta przez Szpital z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą kolejna umowa dzierżawy na czas określony do dnia 17 sierpnia 2007 r.

W dniu 4 października 2007 r. działki nr 6, 2 i 7 zostały przejęte do zasobu nieruchomości Województwa.

W dniu 7 lutego 2018 r. została zawarta umowa sporządzona w formie aktu notarialnego mocą której Województwo nabyło w drodze zamiany od Gminy grunt, stanowiący własność Gminy, oznaczony w ewidencji numerem geodezyjnym 4 o pow. 0,0139 ha, ponieważ część budynku pawilonu (kuchnia, stołówka, kawiarnia) wybudowanego w 1962 r., stanowiącego własność Skarbu Państwa poprzednika prawnego wnioskodawcy, znajdowała się na tej działce wykraczając poza granice działki nr 1 oraz działkę nr 5 o pow. 0,0535 ha i z tytułu zawarcia umowy zamiany od wartości tych działek został przez Gminę rozliczony należny podatek VAT.

Aktualnie nieruchomość składająca się z działek o numerach: 1 o pow. 3,2841 ha, 3 o pow. 0,8529 ha, 4 o pow. 0,0139 ha i 5 o pow. 0,0535 ha, znajduje się w zasobie nieruchomości Województwa i stanowi nieczynny ośrodek wypoczynkowy.

Działka nr 1 zabudowana jest następującymi budynkami będącymi własnością Województwa, które stanowią budynki w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 z póżn. zm.) i na dołączonej mapie zaznaczone są kolorem zielonym, i tak: budynkiem tzw. „recepcji nowej” (rok budowy 1997) posadowionym na fundamencie – oznaczonym na mapie symbolem 6i, który w 60% znajduje się w granicach tej działki, natomiast w 40% położony jest na terenie działki nr 2; budynkiem pawilonu składającego się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza (rok budowy 1964, modernizacja 1994 r.) – ozn. na mapie symbolem 2h, który w 94% znajduje się na tej działce w pozostałej części tj. w 6% znajduje się na dz. nr 4; budynkiem hangaru na kajaki i sprzęt żeglarski (rok budowy 1962) – ozn. na mapie symbolem 3i, 5i; budynkiem sanitariatu z hydrofornią (rok budowy 1964, modernizacja 1994 r.) – ozn. na mapie symbolem 1i; budynkiem magazynowym o konstrukcji drewnianej na fundamencie (rok budowy 1962); budynkiem gospodarczym (rok budowy 1962); budynkiem tzw. „recepcji starej” (rok budowy 1962, modernizacja 1997 r.) – ozn. na mapie symbolem 7i; domkiem gościnnym (rok budowy 1996) podpiwniczonym z hydroforem – ozn. na mapie symbolem 8i; domkiem drewnianym na fundamencie – ozn. na mapie symbolem 9i (rok budowy lata 90-te); 3 szt. domkami drewnianymi na fundamencie (rok budowy 1996). Również na tej działce znajdują się: wiata o konstrukcji stalowej, typ półotwarty; piwnica gospodarcza (ziemna) i słupy stalowe oświetleniowe – które są budowlami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane i stanowią własność Województwa oraz studnią i urządzeniami wodociągowymi, kanalizacją lokalną – zbiorniki bezodpływowe, urządzeniami energetycznymi i ogrodzeniem z siatki na słupkach żelbetowych, stanowiącymi własność Województwa, będącymi urządzeniami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Ponadto na tej działce znajduje się 37 szt. domków kempingowych o konstrukcji drewnianej, bez fundamentów i trwałego związania z gruntem, będących własnością Województwa, które nie stanowią budynku w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186). W ocenie wnioskodawcy są to tymczasowe obiekty budowlane w rozumieniu przepisów ww. ustawy Prawo budowlane, na co wskazuje chociażby fakt, iż część z nich została zbyta i przemieszczona na inne nieruchomości.

Na działce nr 3 znajdują się 2 szt. domków murowanych na betonowym fundamencie – ozn. na mapie symbolem 2i, 3i oraz 1 domek drewniany na betonowym fundamencie – ozn. na mapie symbolem 1i (rok budowy lata 90-te, które stanowią własność Województwa i są budynkami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (zaznaczone zostały na załączonej mapie kolorem niebieskim). Natomiast 1 domek, będący własnością Województwa, o konstrukcji drewnianej, bez fundamentu i trwałego związania z gruntem nie stanowi budynku w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186). W ocenie wnioskodawcy jest to tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu przepisów ww. ustawy Prawo budowlane.

Na działce nr 2, poza częścią (40%) budynku tzw. „recepcji nowej” opisanego wyżej w informacji dot. działki nr 1, znajdują się słupy oświetleniowe, które stanowią własność Województwa i są budowlami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz utwardzenie z kostki betonowej polbruk o pow. 133 m² i ogrodzenie z siatki w ramach stalowych na słupkach stalowych osadzonych w cokole betonowym, stanowiące własność Województwa, będące urządzeniami budowlanymi.

Działka nr 5 stanowi część drogi wewnętrznej gruntowej i w ewidencji gruntów posiada użytek „dr”.

Przez działki o numerach: 2, 3, 1 i 5 przebiegają przyłącza: wodociągowe i energetyczne kablowe. Przyłącza stanowią własność Województwa, są urządzeniami budowlanymi i będą przedmiotem sprzedaży, a Województwo nie ponosiło wydatków na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Szpital, będąc w latach 1966-1998 zarządcą nieruchomości Skarbu Państwa, a następnie jej posiadaczem, co do której własność w trybie ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z póżn. zm.) nabyło Województwo, poinformował, że w stosunku do budynków i budowli w większości powstałych w latach 60-tych i 70-tych oraz tych z lat 90-tych wybudowanych przez Skarb Państwa poprzednika prawnego Wnioskodawcy, jako jedna inwestycja – budowa ośrodka wypoczynkowego, przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie ich użytkowania, wydatki poniesione na ich ulepszenie, w znaczeniu przepisów o podatku dochodowym, nie stanowiły 30% wartości początkowej, a Szpital nie dokonywał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od dnia 4 października 2007 r. kiedy to działki nr 7, 2 i 6 zostały przejęte do zasobu Województwo nie ponosiło żadnych wydatków na ulepszenie wyżej opisanych obiektów.

Teren zabudowany obiektami byłego ośrodka wypoczynkowego szpitala Województwo nabyło z mocy prawa w momencie powstania województw i Województwu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyżej opisane obiekty budowlane nie posiadają nadanych klasyfikacji wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Powyższy teren objęty jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej, zgodnie z którym przeznaczony jest pod zabudowę usługową z zakresu turystyki z zielenią urządzoną (symbol 1UT-ZP).

W odpowiedzi na pytanie: „W związku ze wskazaniem w opisie sprawy, że: „Od dnia 4 października 2007 r. kiedy to działki nr 7, 2 i 6 zostały przejęte do zasobu Województwo nie ponosiło żadnych wydatków na ulepszenie wyżej opisanych obiektów. Teren zabudowany obiektami byłego ośrodka wypoczynkowego szpitala Województwo nabyło z mocy prawa w momencie powstania województw i Województwu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.” oraz postawieniem przez Wnioskodawcę pytania: „Czy sprzedaż w drodze przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości, stanowiącej własność Województwa, składającej się z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: 1 o pow. 3,2841 ha, 2 o pow. 0,1808 ha, 3 o pow. 0,8529 ha, 4 o pow. 0,0139 ha i działki nr 5 o pow. 0,0535 ha, w całości lub części korzystać będzie ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.)?”, należy jednoznacznie wskazać:

• czy zakresem pytania postawionego we wniosku z dnia 13 grudnia 2019 r. jest sprzedaż działki nr 7 czy nr 1?
  

• na której z działek tj. nr 7 czy nr 1 znajdują się: budynek tzw. „recepcji nowej”, pawilon, hangar na kajaki i sprzęt żeglarski, sanitariat z hydrofornią, budynek magazynowy o konstrukcji drewnianej na fundamencie, budynek gospodarczy, budynek tzw. „recepcji starej”, domek gościnny, domek drewniany na fundamencie, 3 szt. domków drewnianych na fundamencie, wiata o konstrukcji stalowej, typu półotwartego, piwnica gospodarcza (ziemna), słupy stalowe?
  

• czy w związku z nabyciem działek nr 7, 1, 2, 3, 4 i 5 Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”,
  

Wnioskodawca wskazał, że zakresem pytania postawionego we wniosku z dnia 13 grudnia 2019 r. jest działka nr 1, która powstała w wyniku podziału działki nr 7 zatwierdzonego decyzją Burmistrza. Działka nr o pow. 3,2940 ha uległa podziałowi na działki o numerach: 8 o pow. 0,0057 ha, 9 o pow. 0,0042 ha i 1 o pow. 3,2841 ha.

Na działce nr 1 znajdują się następujące budynki/budowle:

• budynek tzw. „recepcji nowej” w 60% posadowiony w granicach tej działki, natomiast w pozostałych 40% położony na terenie działki nr 2,
  

• pawilon składający się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza w 94% posadowiony na tej działce, natomiast w pozostałych 6% położony na działce nr 4,
  

• hangar na kajaki i sprzęt żeglarski,
  

• sanitariat z hydrofornią,
  

• budynek magazynowy o konstrukcji drewnianej na fundamencie,
  

• budynek gospodarczy,
  

• budynek tzw. „recepcji starej”,
  

• domek gościnny,
  

• domek drewniany na fundamencie,
  

• 3 szt. domków drewnianych na fundamencie,
  

• wiata o konstrukcji stalowej typu półotwartego,
  

• piwnica gospodarcza (ziemna),
  

• słupy stalowe oświetleniowe.
  
  

Teren składający się aktualnie z działki nr 3 (powstały w wyniku podziału działki nr 6), działki nr 2 i działki nr 1 (powstały w wyniku podziału działki nr 7) Województwo nabyło z mocy prawa w momencie powołania województw i Województwu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Również w stosunku do działek nr: 4 i 5 Województwu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ ww. działki nie zostały nabyte w celu wykorzystania do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na działce nr 4 znajduje się budynek pawilonu składający się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza w 6% posadowiony w jej granicach, natomiast w pozostałych 94% położony jest na dz. Nr 1, stanowiący własność Wnioskodawcy, który jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.) i jest trwale związany z gruntem.

Pierwsze zasiedlenie budynków/budowli znajdujących się na:

1. działce nr 1:
   • „recepcji nowej” w 60 % posadowionej w granicach tej działki, natomiast w pozostałych 40 % położonej na terenie działki nr 2,
     
   • pawilonu składającego się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza w 94% posadowionego na tej działce, natomiast w pozostałych 6% położonego na dz. nr 4,
     
   • hangaru na kajaki i sprzęt żeglarski,
     
   • sanitariatu z hydrofornią,
     
   • budynku magazynowego o konstrukcji drewnianej na fundamencie,
     
   • budynku gospodarczego,
     
   • „recepcji starej”,
     
   • domku gościnnego,
     
   • domku drewnianego na fundamencie,
     
   • 3 szt. domków drewnianych na fundamencie,
     
   • wiaty o konstrukcji stalowej typu półotwartego,
     
   • piwnicy gospodarczej,
     
   • słupów stalowych oświetleniowych,

2. działce nr 2:
   • słupów oświetleniowych,

3. działce nr 6:
   • 2 szt. domków murowanych na betonowym fundamencie,
   • domku drewnianego na betonowym fundamencie, nastąpiło po ich wybudowaniu w latach 1966-1998 przez Skarbu Państwa – Szpital.
   
   

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynków/budowli znajdujących się na:

1. działce nr 1:
   • „recepcji nowej” w 60% posadowionej w granicach tej działki, natomiast w pozostałych 40% położonej na terenie działki nr 2,
     
   • pawilonu składającego się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza w 94% posadowionego na tej działce, natomiast w pozostałych 6% położonego na dz. nr 4,
     
   • hangaru na kajaki i sprzęt żeglarski,
     
   • sanitariatu z hydrofornią,
     
   • budynku magazynowego o konstrukcji drewnianej na fundamencie,
     
   • budynku gospodarczego,
     
   • „recepcji starej”,
     
   • domku gościnnego,
     
   • domku drewnianego na fundamencie,
     
   • 3 szt. domków drewnianych na fundamencie,
     
   • wiaty o konstrukcji stalowej typu półotwartego,
     
   • piwnicy gospodarczej,
     
   • słupów stalowych oświetleniowych,

2. działce nr 2:
   • słupów oświetleniowych,

3. działce nr 3:
   • 2 szt. domków murowanych na betonowym fundamencie,
   • domku drewnianego na betonowym fundamencie, a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
   
   

Wnioskodawca w dniu 4 października 2007 r., po stwierdzeniu przez Zarząd Województwa wygaśnięcia trwałego zarządu przysługującego Szpitalowi, przejął posiadanie wówczas działek o numerach: 6 o pow. 0,9091 ha, 2 o pow. 0,1808 ha i 7 o pow. 3,3163 ha wraz z posadowionymi budynkami/budowlami na:

1. działce nr 1:
   • „recepcji nowej” w 60% posadowionej w granicach tej działki, natomiast w pozostałych 40% położonej na terenie działki nr 2,
     
   • pawilonu składającego się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza w 94% posadowionego na tej działce, natomiast w pozostałych 6% położonego na dz. nr 4,
     
   • hangaru na kajaki i sprzęt żeglarski,
     
   • sanitariatu z hydrofornią,
     
   • budynku magazynowego o konstrukcji drewnianej na fundamencie,
     
   • budynku gospodarczego,
     
   • „recepcji starej”,
     
   • domku gościnnego,
     
   • domku drewnianego na fundamencie,
     
   • 3 szt. domków drewnianych na fundamencie,
     
   • wiaty o konstrukcji stalowej typu półotwartego,
     
   • piwnicy gospodarczej,
     
   • słupów stalowych oświetleniowych,

2. działce nr 2:
   • słupów oświetleniowych,

3. działce nr 3:
   • 2 szt. domków murowanych na betonowym fundamencie,
   • domku drewnianego na betonowym fundamencie,

i od tego momentu do dnia dzisiejszego ww. budynki/budowle nie były wykorzystywane do czynności:

• opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
  

• zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
  

• niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
  
  

Od dnia przejęcia ww. działek budynki tam posadowione stanowią pustostany.

Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje niżej wymienionych budynków/budowli, znajdujących się na:

1. działce nr 1:
   • „recepcji nowej” w 60% posadowionej w granicach tej działki, natomiast w pozostałych 40% położonej na terenie działki nr 2,
     
   • pawilonu składającego się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza w 94% posadowionego na tej działce, natomiast w pozostałych 6% położonego na dz. nr 4,
     
   • hangaru na kajaki i sprzęt żeglarski,
     
   • sanitariatu z hydrofornią,
     
   • budynku magazynowego o konstrukcji drewnianej na fundamencie,
     
   • budynku gospodarczego,
     
   • „recepcji starej”,
     
   • domku gościnnego,
     
   • domku drewnianego na fundamencie,
     
   • 3 szt. domków drewnianych na fundamencie,
     
   • wiaty o konstrukcji stalowej typu półotwartego,
     
   • piwnicy gospodarczej,
     
   • słupów stalowych oświetleniowych,
   
   

2. działce nr 2:
   • słupów oświetleniowych,

3. działce nr 3:
   • 2 szt. domków murowanych na betonowym fundamencie,
   • domku drewnianego na betonowym fundamencie,

do wykonywania czynności opodatkowanych, a tym bardziej wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z dniem 1 stycznia 1999 r. mienie Skarbu Państwa będące we władaniu Szpitala, w którego skład weszła zabudowana nieruchomość, oznaczona wówczas numerami geodezyjnymi: 6, 2, 7 o łącznej pow. 4,4108 ha, stało się z mocy prawa mieniem Województwa i Wnioskodawca (Województwo) nie ponosił nakładów na ulepszenie budynków/budowli znajdujących się na:

1. działce nr 1:
   • „recepcji nowej” w 60% posadowionej w granicach tej działki, natomiast w pozostałych 40 % położonej na terenie działki nr 2,
     
   • pawilonu składającego się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza w 94% posadowionego na tej działce, natomiast w pozostałych 6% położonego na dz. nr 4,
     
   • hangaru na kajaki i sprzęt żeglarski,
     
   • sanitariatu z hydrofornią,
     
   • budynku magazynowego o konstrukcji drewnianej na fundamencie,
     
   • budynku gospodarczego,
     
   • „recepcji starej”,
     
   • domku gościnnego,
     
   • domku drewnianego na fundamencie,
     
   • 3 szt. domków drewnianych na fundamencie,
     
   • wiaty o konstrukcji stalowej typu półotwartego,
     
   • piwnicy gospodarczej,
     
   • słupów stalowych oświetleniowych,

2. działce nr 2:
   • słupów oświetleniowych,

3. działce nr 3:
   • 2 szt. domków murowanych na betonowym fundamencie,
   • domku drewnianego na betonowym fundamencie,

w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej ww. budynków/budowli.

Działka nr 5 objęta jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej, zgodnie z którym przeznaczona jest pod zabudowę usługową z zakresu turystyki z zielenią urządzoną (symbol 1UT-ZP).

Działka nr 5 objęta jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wobec czego nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Działka nr 5 od momentu jej nabycia w dniu 7 lutego 2018 r. aktem notarialnym nie była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, a tym bardziej wyłącznie na cele działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Na działce nr 4 znajduje się budynek pawilonu składający się z kuchni, stołówki, kawiarni i zaplecza w 6% posadowiony w jej granicach, natomiast w pozostałych 94% położony jest na dz. nr 1, który stanowi własność Województwa.

Działka nr 4 objęta jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej, zgodnie z którym przeznaczona jest pod zabudowę usługową z zakresu turystyki z zielenią urządzoną (symbol 1UT-ZP).

Działka nr 4 nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności:

• opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
  

• zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
  

• niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

a tym bardziej wyłącznie na cele działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w drodze przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości, stanowiącej własność Województwa, składającej się z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: 1 o pow. 3,2841 ha, 2 o pow. 0,1808 ha, 3 o pow. 0,8529 ha, 4 o pow. 0,0139 ha i działki nr 5 o pow. 0,0535 ha, w całości lub części korzystać będzie ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z póżn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa wyżej opisanych obiektów budowlanych położonych na działkach oznaczonych numerami geodezyjnymi: 1 o pow. 3,2841 ha, 2 o pow. 0,1808 ha, 3 o pow. 0,8529 ha, 4 o pow. 0,0139 ha i 5 o pow. 0,0535 ha, korzysta ze zwolnienia, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu na którym się znajdują.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zwolnienia od podatku sprzedaży działek o numerach 1, 2, 3 i 4 – jest prawidłowe;

• zwolnienia od podatku sprzedaży działki o numerze 5 – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Ustęp 11 powyższego artykułu stanowi, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietnik.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy działek objętych zakresem pytania zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy w odniesieniu do przedmiotowych budynków i budowli, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

W świetle przywołanych przepisów prawa, analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż opisanych budynków i budowli znajdujących się na działkach o nr 1, 2, 3 i 4 będzie zwolniona od podatku. Jak bowiem wynika z wniosku, nastąpiło pierwsze zasiedlenie tych budynków i budowli oraz od pierwszego zasiedlenia minął okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca nie ponosił także nakładów na ulepszenie budynków/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej ww. budynków/budowli. Tym samym sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 29a ust. 8 ustawy, zwolnienie od podatku obejmie prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle wchodzące w skład opisanych nieruchomości.

Z kolei przyłącza wodociągowe i energetyczne kablowe znajdujące się na ww. zabudowanych działkach 2, 3, 1 oraz utwardzenie z kostki betonowej polbruk o pow. 133 m² i ogrodzenie znajdujące się na działce 2 – jak wskazał Wnioskodawca – stanowią urządzenia budowlane. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem/budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak jest podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu. Zatem przyłącza wodociągowe i energetyczne kablowe znajdujące się na ww. zabudowanych działkach 2, 3, 2 oraz utwardzenie z kostki betonowej polbruk o pow. 133 m² i ogrodzenie znajdujące się na działce 2 stanowią urządzenia budowlane dla których należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanych obiektów budowlanych znajdujących się na tych działkach. W związku z powyższym skoro dostawa wymienionych we wniosku budynków i budowli korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, to dostawa urządzeń budowlanych również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działek zabudowanych o numerach 1, 2, 3 i 4 należało uznać je za prawidłowe.

Odnosząc się do zwolnienia od podatku sprzedaży działki o numerze 5, należy zauważyć, że w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że przez działkę o numerze 5 przebiegają przyłącza: wodociągowe i energetyczne kablowe. Przyłącza są urządzeniami budowlanymi.

Skoro przyłącza stanowią urządzenia budowlane, a nie samodzielne budowle, które uznaje się za towary według przepisów podatku VAT, to w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż nie wystąpi dostawa budowli, do której można by „przypisać” grunt. Wobec tego, że na gruncie nie znajdują się żadne inne budynki bądź budowle, to działka nr 5, o której mowa we wniosku, w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, jest gruntem niezabudowanym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr 5 objęta jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod zabudowę usługową z zakresu turystyki z zielenią urządzoną. Wnioskodawca wskazał, że działka nr 5 nie była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, a tym bardziej wyłącznie na cele działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w związku z tym, iż dla działki nr 5 istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym ww. działka przeznaczona jest pod zabudowę usługową z zakresu turystyki z zielenią urządzoną, to taka działka jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Wyklucza to zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Ponadto, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż z treści wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową działkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zatem sprzedaż działki nr 5, na której znajdują się przyłącza, będzie opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki o numerze 5 należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.