Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.12.2020.1.BG
z 6 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Spółdzielnię odszkodowania wypłaconego przez gminę za część nieruchomości gruntowej, wydzielonej pod realizację linii tramwajowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Spółdzielnię odszkodowania wypłaconego przez gminę za część nieruchomości gruntowej, wydzielonej pod realizację linii tramwajowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 28 sierpnia 2019 r. Prezydent wydał decyzję o ustaleniu odszkodowania dla Spółdzielni z tytułu wygaśnięcia prawa wieczystego nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działek nr (…) o pow. (…) w kwocie (…). W dniu 30 sierpnia 2019 r. Prezydent wydał decyzję o ustaleniu odszkodowania dla Spółdzielni z tytułu wygaśnięcia prawa wieczystego nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działek nr (…) o pow. (…) w kwocie (…). Użytkowanie wieczyste wygaszono w związku z budową linii tramwajowej. Wywłaszczone grunty były w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni, grunt ten wynajmowany był przez Spółdzielnię dla firmy prowadzącej usługi parkingowe. W myśl art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 698, dalej: „ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji”), nieruchomości lub ich części, oznaczone w decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, stają się z mocy prawa własnością skarbu państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Za wskazane nieruchomości przysługuje dotychczasowym właścicielom odszkodowanie, którego wysokość zostanie ustalona w odrębnej decyzji przez organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, na podstawie art. 12 ust. 4a w zw. z art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji.

Wysokość odszkodowania za nieruchomość zostanie ustalona w oparciu o przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji. Środki pieniężne tytułem odszkodowania Spółdzielnia otrzymała na rachunek bankowy, kwotę (…) 30 września 2019 r. i kwotę (…) 2 października 2019 r. Spółdzielnia wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie ryczałtu miesięcznego, rozliczając podatek w zeznaniu rocznym. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym jak wyżej, odszkodowanie, które zostało wypłacone przez gminę dla Spółdzielni za część nieruchomości gruntowej, wydzielonej pod realizację linii tramwajowej na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji, które to odszkodowanie zostało przyznane w drodze oddzielnej decyzji administracyjnej, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na gruncie ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone odszkodowanie, które zostało wypłacone przez gminę za część nieruchomości gruntowej, wydzielonej pod realizację drogi publicznej (linia tramwajowa) na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji, które to odszkodowanie jest przyznawane w drodze oddzielnej decyzji administracyjnej, w ocenie Spółdzielni nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na gruncie ustawy CIT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem CIT jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Pojęcie przychodu nie zostało jednak zdefiniowane w ustawie CIT. Jego rozumienie kształtowane jest przez szereg przepisów oraz przez fakt, że podatek dochodowy jest podatkiem bezpośrednim od przyrostu majątkowego. Art. 12 ust. 1 ustawy o CIT zawiera jedynie otwarty katalog przykładowych przysporzeń majątkowych podatnika, których wystąpienie powoduje powstanie przychodu.

Pojęcie przychodu jest jednak definiowane w doktrynie i orzecznictwie. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 maja 1998 r., sygn. SA/SZ 1305/97, orzekł, że „z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika”. Z kolei w wyroku z 27 listopada 2003 r., sygn. III SA/3382/02, NSA wskazał, że „do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika”.

Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie przyjmuje się zatem, że przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT są jedynie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe. Wychodząc z takiego założenia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 8 listopada 2006 r., sygn. I SA/Bd 617/09, w ślad za wyrokiem NSA z 13 maja 2003 r.” sygn. akt SA/Bk 370/02; orzeczeniem NSA z 23 sierpnia 2000 r., sygn. akt III SA 1501/99 oraz wyrokiem NSA z 13 maja 2003 r., sygn. akt SA/Bk 1349/02, a także „Prawo podatkowe. Komentarz do ustawy o podatku i dochodowym od osób prawnych” pod redakcją W. Modzelewskiego, Warszawa 1999, str. 200, J. Marciniak: Komentarz do wymienionej ustawy, wyd. z 2002 r., str. 178, stwierdził, że „tylko przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, innymi słowy przysporzenie majątkowe pewne, nie podlegające żadnym zmianom, bez roszczenia zwrotnego i ostateczne, skutkuje przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 pdop, podlegającym daninie publicznoprawnej w postaci podatku dochodowego od osób prawnych”, oraz że „wyłącznie przychód charakteryzujący się takimi cechami może podlegać opodatkowaniu w wielkości uzyskanych przez podatnika pieniędzy”.

Tymczasem odszkodowanie, które zostało wypłacone Spółdzielni za wywłaszczoną nieruchomość, na podstawie decyzji Prezydenta, w myśl przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji, nie stanowi definitywnego przysporzenia majątkowego Spółdzielni oraz w wyniku jego wypłacenia spółdzielni, aktywa majątkowe spółdzielni nie zostaną powiększone.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w art. 12 ust. 4 wskazanej ustawy, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Według regulacji ust. 5 cyt. artykułu, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18. Według art. 18 ust. 1 analizowanej ustawy, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ i instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Oznacza to, że wysokość wypłacanego Spółdzielni odszkodowania za nieruchomość, która z mocy prawa, bez ingerencji Spółdzielni, staje się własnością Gminy, odzwierciedla i jest równa wartości nieruchomości według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji. Skoro zatem wypłacane odszkodowanie jest równe wartości przekazywanej nieruchomości, to nie może być mowy o przysporzeniu majątkowym, lub zwiększeniu aktywów majątkowych podatnika w wyniku wypłacenia takiego odszkodowania, co w konsekwencji w świetle powyżej przytoczonych orzeczeń oraz stanowiska doktryny nie pozwala na kwalifikację takiego odszkodowania, jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, który podlegałby daninie publicznoprawnej w postaci podatku CIT.

Jednocześnie należy wskazać, że w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca przewidział odpowiednie zwolnienie w zakresie wypłacanych przez skarb państwa odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości - przepis art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o PIT. Należy zatem stwierdzić, że skoro w odniesieniu do osób fizycznych przewidziane zostało zwolnienie z opodatkowania odszkodowania wypłacanego za wywłaszczane nieruchomości, zaś przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, na podstawie których następuje wycena wywłaszczanych nieruchomości, nie przewidują różnicowania wysokości wyceny w zależności od podmiotu będącego właścicielem wywłaszczanej nieruchomości, to zajęcie stanowiska zgodnie z którym odszkodowanie takie stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT, będzie prowadziło do różnicowania sytuacji podmiotów gospodarczych ze względu na wybór formy prowadzenia działalności gospodarczej.

Przykładowo wypłata odszkodowania, o którym mowa w niniejszym wniosku, na rzecz osoby fizycznej wykonującej działalność gospodarczą podlegałaby zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, zaś w stosunku do Spółdzielni (osoby prawnej) takie samo odszkodowanie stanowiłoby przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Taki stan rzeczy należałoby uznać za niezgodny z Konstytucją RP, a to przede wszystkim poprzez naruszenie zasady równości wobec prawa wyrażonej w art. 32 Konstytucji RP, ale także prawa do własności wyrażonej w art. 64 Konstytucji RP.

W związku z powyższym, w ocenie Spółdzielni, opisane w stanie faktycznym odszkodowanie wypłacone przez Gminę dla Spółdzielni za część nieruchomości gruntowej, wydzielonej pod realizację drogi publicznej na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji, które to odszkodowanie jest przyznawane w drodze oddzielnej decyzji administracyjnej, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na gruncie ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 7 ust. 1 wskazuje jako przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 ustawy o CIT).

Odszkodowanie to szczególny rodzaj świadczenia, którego celem jest naprawienie szkody. Przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Oznacza to, że w tym zakresie należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.). Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody.

W przedmiotowej sprawie zdarzeniem, z którym związane jest odszkodowanie jest wywłaszczenie. Wywłaszczenie polega na pozbawieniu lub ograniczeniu służącego określonej osobie prawa rzeczowego do oznaczonej rzeczy na mocy indywidualnego aktu prawa.

Wywłaszczenie dotyczące nieruchomości uregulowane jest w rozdziale 4 działu III (art. 112-135) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 121, dalej „ugn”). Unormowania te umożliwiają władzy publicznej ingerencję w cudzą własność przez ograniczenie lub pozbawienie własności nieruchomości, a także pozbawianie i ograniczanie innych praw do nieruchomości – użytkowania wieczystego i innych praw rzeczowych. Wywłaszczenie dokonywane na podstawie ugn:

• może dotyczyć tylko nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (art. 112 ust. 1);
• cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3);
• następuje w celu realizacji celu publicznego – jednego z celów wymienionych w art. 6 ugn lub celu publicznego określonego w odrębnych ustawach;
• następuje tylko na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego (art. 113 ust. 1 ugn).
  
  

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ugn, wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Jak stanowi przepis art. 128 ust. 1 ugn, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia z tytułu wygaśnięcia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości otrzyma od Gminy odszkodowanie. Wysokość odszkodowania została ustalona w oparciu o przepisy o gospodarce nieruchomościami. Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia opodatkowania otrzymanego odszkodowania. Jak wynika z powołanego wcześniej art. 7 ust. 2 ustawy o CIT wpływ na powstanie dochodu będącego przedmiotem interpretacji mają zarówno przychody jak i koszty ich uzyskania.

Ustawa o CIT nie definiuje przychodów podatkowych. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 ww. ustawy. W art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, określono rodzaje przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych, jednakże brak w nim wyłączenia z opodatkowania przychodu pochodzącego z odszkodowania.

Otrzymanie odszkodowania zgodnie z przepisami ustawy o CIT, mieści się w ogólnym pojęciu przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Otrzymane przez Wnioskodawcę przysporzenie ma trwały charakter (nie podlega zwrotowi), a Spółdzielnia ma możliwość jego swobodnym dysponowaniem. Przysporzenie to ma zatem wszelkie cechy przychodu za który zresztą winno być uznane. Należy także odnotować, że otrzymane odszkodowanie nie zostało wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Drugą kategorią mająca wpływ na powstanie przychodu są koszty jego uzyskania.

Wszelkie koszty ponoszone przez Spółdzielnię, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Dla powstania przychodu bez znaczenia pozostaje źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez Spółdzielnię z nieruchomości, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób. Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne, jakie wpływają na konto Spółdzielni, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią co do zasady przychód w rozumieniu ustawy o CIT. Tym samym nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy że wypłacone odszkodowanie nie stanowi przysporzenia majątkowego Spółdzielni, które powinno być kwalifikowane jako przychód podatkowy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu wywłaszczenia nieruchomości pod realizację linii tramwajowej stanowi przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania. Ustalony na podstawie tego przepisu dochód podlega co do zasady opodatkowaniu.

Należy wszakże odnotować, że w art. 17 ustawy o CIT zawarto zwolnienie przedmiotowe. W sytuacji Wnioskodawcy będącego Spółdzielnią Mieszkaniową należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Dyspozycją omawianego przepisu objęte są te dochody, które zostały osiągnięte przez Spółdzielnie Mieszkaniowe i Wspólnoty Mieszkaniowe z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i które to dochody zostały przeznaczone (i będą wydatkowane) na utrzymanie tych zasobów. Dla odkodowania zakresu dochodu, który - przy spełnieniu pozostałych warunków może korzystać ze zwolnienia konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „zasobów mieszkaniowych”.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, że pojęcie „gospodarka”– oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast, pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym, z wykładni językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, a także inne pomieszczenia, czy urządzenia związane z lokalami mieszkalnymi, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych z tak zdefiniowanymi zasobami mieszkaniowymi.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy zatem rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych; kotłownie i hydrofornie wolnostojące; osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki – doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci,
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).
   
   

Gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje natomiast zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że otrzymane odszkodowanie będące źródłem osiągniecia dochodu nie może korzystać ze zwolnienia o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT gdyż nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Jak bowiem wynika z opisu sprawy grunt za wywłaszczenie którego Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie był „ wynajmowany (…) dla firmy prowadzącej usługi parkingowe”.

Skoro źródłem dochodu w przedmiotowej sprawie nie była gospodarka zasobami mieszkaniowymi, a działalność gospodarcza, dochód ten nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych bez względu na to na jaki cel zostanie on przeznaczony.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy, że wypłacone odszkodowanie na rzecz Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy w niniejszej sprawie nie można przez analogię odnosić się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która zawiera szczególne uregulowania w tej materii.

Z kolei odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków zaważyć należy, że powołane wyroki zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i stanowisko wnioskodawcy. Co istotne, w zakresie w jakim w niniejszej interpretacji indywidualnej stwierdzono nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, powołane wyroki nie potwierdzają stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.