Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.793.2019.2.ICZ
z 11 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 listopada 2019 r. (data wpływu 22 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem 3 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2020 r.), oraz pismem z 27 lutego 2020 r. (data wpływu 27 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów do używania w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych oraz nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz kontrahentów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów do używania w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych oraz nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz kontrahentów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 lutego 2020 r. (data wpływu 6 lutego 2020 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 17 stycznia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.793.2019.1.ICZ.

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada siedzibę działalności na terytorium Polski oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu maszyn i urządzeń budowlanych, upraw rolnych, chowu i hodowli zwierząt, łowiectwa, wyłączając działalność usługową, leśnictwa i pozyskiwania drewna, rybactwa, pozostałego górnictwa i wydobywania, produkcji metali, naprawy, konserwacji i instalowania maszyn i urządzeń, działalności związanej ze zbieraniem, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów, odzysku surowców, handlu hurtowego i detalicznego pojazdami samochodowymi, naprawy pojazdów samochodowych, transportu lądowego oraz transportu rurociągowego. Z tego tytułu Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi hurtową i detaliczną sprzedaż towarów takich jak płytki i ozdoby ceramiczne. Odbiorcami sprzedawanych towarów są głownie podmioty będące dalszymi dystrybutorami branżowymi posiadające własne placówki handlowe. Rynek, na jakim Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów jest rynkiem konkurencyjnym, na którym różni dostawcy oferują zbliżone towary, zarówno wizualnie jak i pod względem cech użytkowych. Stąd też Wnioskodawca postanowił podjąć szereg działań w zakresie zwiększenia swojej sprzedaży, a tym samym przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Regułą jest, że branżowi dostawcy promują swoją ofertę poprzez ekspozycję konkretnych kolekcji, co pozwala zwizualizować i zweryfikować potrzeby klientów z ich oczekiwaniami. W sektorze wyrobów ceramicznych praktyką jest darmowe wydawanie odbiorcom różnych elementów ekspozycji jednostkowej wyrobów poprzez przekazywanie plansz, mebli w formie ekspozytorów szafowych, zabudów stoisk w placówkach kontrahentów w postaci boksów, banerów, stojaków 1-no i wieloelementowych. W ramach tych działań Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom specjalne drewniane lub metalowestojaki wraz z wyklejonymi lub umocowanymi w inny sposób płytkami z jego aktualnej oferty. Zadaniem wspomnianych stojaków/ekspozytorów w różnej formie ma być eksponowanie dostarczanego przez Wnioskodawcę towaru, tak aby podkreślić wszelkie walory sprzedawanych przez niego płytek w zakresie wzornictwa, kolorystyki, zadruku graficznego oraz samej jakości. Stojaki z planszami wskazywać powinny parametry wyrobu w zakresie wielkości, grubości, klasy ścieralności, nazwy oraz rodzaju płytki jakości w zakresie gatunkowości i samego producenta. Pozwala to dodatkowo zweryfikować techniczne dane wyrobu pod kątem ich używalności i potrzeb klienta. Dodatkowym celem przekazania odbiorcom w/w stojaków, szaf czy wykonania boksów jest zagwarantowanie jak najbardziej estetycznego zaprezentowania towaru potencjalnym dalszym kupującym, a tym samym zwiększenie sprzedaży płytek dostarczanych na rynek przez Wnioskodawcę. Płytki ceramiczne są towarem, którego właściwe zaprezentowanie potencjalnemu klientowi jest niezbędne - konieczne jest zapewnienie odpowiedniego kąta padania światła na płytkę, sposobu i propozycji ułożenia/montażu, aby ukazać jej cechy takie jak kolor czy faktura.

Stojaki czy inne elementy wizualizujące towary Wnioskodawcy powinny być przekazywane nieodpłatnie kontrahentom-odbiorcom. a otrzymujący je podmioty winni wyeksponować je we własnych placówkach do czasu zmiany kolekcji czy oferty, z reguły trwa to kila miesięcy do 1 roku. W odosobnionych wypadkach przedmioty te są przekazywane kontrahentom na czas nieokreślony, dłuższy niż 1 rok. Przedmioty te jak wskazuje praktyka innych podmiotów są przekazywane w każdym wypadku na ograniczony czas, bez żadnych umów czy innych sformalizowanych działań, dowodami IRW, ale ich ilość jest zależna od ilości i rodzaju towaru dostarczanego do danego kontrahenta. Specyfika ekspozycji nie pozwala na inne niż wskazane użytkowanie przekazywanych przedmiotów a ich wartość użytkowa jest bardzo ograniczona i nie stanowią zdaniem Wnioskodawcy wartości konsumpcyjnej.

Wartość jednostkowa (nabycia, lub koszt wytworzenia) przekazywanych stojaków/ekspozytorów przewyższa wartość 10 zł, czasami sięga kilku tysięcy złotych (np. przy szafach o dużych gabarytach) - przy czym pełnią one jedynie funkcję informacyjną w zakresie, w jakim prezentują właściwości towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zaznacza, iż maksymalna ilość wydawanych stojaków to 150 sztuk jednego rodzaju na rzecz jednostkowego kontrahenta. Co więcej, ich zastosowanie przez kontrahentów ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im w jak najlepszy sposób oferty sprzedaży towarów, które nadają się do konsumpcji w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z perspektywy osoby otrzymującej wspominane stojaki drewniane/metalowe na płytki ceramiczne nie mają one żadnej dodatkowej wartości użytkowej poza tą, dla jakiej są wykonane, nie stanowią także prezentów i nie mogą zostać uznane za próbki, nie mogą być dalej odsprzedane, winny być wykorzystane przez kontrahenta którego dostawca zobowiązuje do wymiany ekspozycji wraz z wprowadzaniem nowych towarów do sprzedaży i wycofywaniem towarów nie rokujących sprzedaży. Kontrahent nie może bowiem w dowolny sposób dysponować stojakami należącymi do Wnioskodawcy, a oddanymi kontrahentowi jedynie do używania, nie może także zatrzymać dla siebie owych stojaków w razie zgłoszenia przez Wnioskodawcę żądania ich zwrotu, ani też wystawić na nich innych towarów, za wyjątkiem normalnego zużycia lub montażu innych własnych towarów Wnioskodawcy, jeżeli jest to technicznie i ekonomicznie uzasadnione.

Nadto, w ocenie Wnioskodawcy przekazywane stojaki służące eksponowaniu płytek ceramicznych można zaliczyć do materiałów promocyjnych i reklamowych, gdyż ich celem jest przekazanie potencjalnym odbiorcom informacji o cechach sprzedawanych towarów oraz zaprezentowanie ich wszelkich walorów, w sposób mogący zachęcić odbiorców do zakupu.

Pismem z 3 lutego 20120 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy w następujący sposób:

1. Generalnie A. sp. z o.o. żąda zwrotu towarów takich jak drewniane/stalowe stojaki, plansze, szaty ekspozycyjne, banery, boksy ekspozycyjne od kontrahentów po zakończeniu współpracy. Niekiedy powyższe Towary reklamowe są na tyle zniszczone, uszkodzone, że nie nadają się do dalszego wykorzystania - wtedy jest sporządzony protokół wycofania środków z obrotu. Niekiedy w/w materiały są oddawane do naprawy producentowi Towaru i powtórnie wykorzystywane przez tego albo innego dystrybutora płytek ceramicznych. Żywotność tegoż towaru jest niska gdyż w czasie przeglądania przez klientów płytek - bardzo często wystawowe elementy ulegają uszkodzeniu, poluzowaniu, oderwaniu się od elementów obrotowych i dla bezpieczeństwa Klientów są wycofywane albo oddawane do naprawy.
2. Kontrahent nie ma prawa wykorzystywać materiały reklamowe A. sp. z o.o. do eksponowania produktów innych producentów. W przypadku jeśli takowy fakt będzie miał miejsce wówczas kontrahent będzie musiał zapłacić karę umowną na rzecz A. sp. z o.o. a nadto A. sp. z o.o. będzie mogła dochodzić odszkodowania i rozwiązać umową dystrybucyjną z kontrahentem.
3. A. sp. z o.o. nie wytwarza Towaru ani części składowych. Podatnik kupuje Towar reklamowy od producenta. Od kwoty zakupu odlicza podatek należy o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia Towaru ale do wysokości rocznego limitu. Rocznie towary reklamowe są kupowane na kwotę około 15.000.000 zł netto (piętnaście milionów złotych) netto zaś limit nabycia w/w Towarów który uprawnia odliczyć podatek należny od podatku naliczonego wynosi rocznie.
4. Na przekazywanych towarach reklamowych co do zasady jest logo oraz hasło reklamowe podatnika A. sp. z o.o., który prowadzi kiermasz płytek, zajmuje się dystrybucją płytek ceramicznych.
5. Przekazanie Towaru jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż w stojakach, meblach, boksach jest wystawiany towar w celach reklamowych i marketingowych - dystrybuowany przez A., gdzie w sklepach znajduje się podobny towar ale innych producentów, często nie okazywany za pomocą w/w mebli sklepowych. W punktach handlowych gdzie ta ekspozycja jest wykonywana sprzedaż towarów dystrybuowanych przez A. wzrasta co najmniej o 200% wedle prowadzonych statystyk przez dział marketingu. Nadto wyposażenie punktu handlowego w specjalistyczne meble przez A. powoduje, że punkt handlowy ogranicza eksponowanie towarów konkurencji, gdyż nie może eksponować towarów konkurencji na meblach wystawowych A. Nadto zmiana kolekcji płytek, która występuje dość często np. dwa razy do roku powoduje automatycznie konieczność wymiany stojaków - ich powrót do zakładu w K., zmianę eksponowanego towaru który musi być stabilnie przyczepiony do podłoża oraz często ułożony w charakterystyczny sposób zgodnie z zaleceniami grafika oraz architekta wnętrz by wykazać kompozycję Towaru jego cechy i oddziaływać na wyobraźnie Klienta i następnie ponowne dostarczenie go do punktu handlowego oraz montaż w tym punkcie. Klient nie ponosi z tego tytułu żadnych kosztów. Koszt przekazania w/w Towaru (mebli, stojaków, banerów, plansz, boksów) pozwala zachować wysoki poziom sprzedaży płytek ceramicznych, które są reklamowane w punktach handlowych Klienta.
   
   

Pismem z 27 lutego 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek i wyjaśnił, że:

W sektorze wyrobów ceramicznych praktyką jest darmowe wydawanie odbiorcom różnych elementów ekspozycji jednostkowej wyrobów poprzez przekazywanie plansz, mebli w formie ekspozytorów szafowych, zabudów stoisk w placówkach kontrahentów w postaci boksów, banerów, stojaków 1-no i wieloelementowych. W ramach tych działań Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom specjalne drewniane lub metalowe stojaki, plansze, meble, zabudowy stoik, boksy, banery. W/w elementy będą i są oznaczone logiem firmy A. i wedle treści porozumień między Wnioskodawcą a Klientem mogą byś eksponowane na w/w rzeczach li tylko towary Wnioskodawcy, zaś po zakończeniu współpracy co do zasady materiały reklamowe powinny być zwracane na rzecz Spółki A.

Wszędzie tam - w treści wniosku - gdzie jest mowa o stojakach, rozumie autor interpretacji także inny materiał reklamowy np. meble wystawiennicze, banery, plansze, szafy wystawiennicze, boksy wybudowane z towaru wnioskodawcy np. aranżacje łazienek, schodów, tarasów wykonane z płytek dystrybuowanego towaru przez Spółkę A., gdzie wartość jednostkowa w/w towarów przekracza kwotę 10 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w obecnie obowiązującym stanie prawnym, nieodpłatne przekazanie kontrahentom - nabywcom towarów Wnioskodawcy przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 art. 7 ustawy o VAT nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości (tj. m.in. takich, gdzie jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia. jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł) i próbek, jeżeli przekazanie to następuję na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według internetowego Słownika Języka Polskiego - „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym, cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według https://sjp.pwn.p1/doroszewski/uzytkowy:5513553.html) to: „służący celom praktycznym, mający praktyczne zastosowanie, dający się użytkować, przeznaczony do użytku)”, „konsumpcja” to (według https://sjp.pl/ konsumpcja) „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”. Uwzględniając te przytoczone definicje to wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji materiałów reklamowych i informacyjnych. Dlatego też w tym przypadku również należy się posłużyć definicją słowników a według internetowego słownika języka polskiego (https://sjp.pl/reklarnaj reklama to: 1. „działanie zachęcające potencjalnych klientów do korzystania z usług lub zakupu towarów” 2. „ogłoszenie, film, plakat itp. służące zachęcaniu potencjalnych klientów”. W tym stanie rzeczy w ocenie Wnioskodawcy stojaki drewniane na płytki ceramiczne należy zaliczyć do materiałów reklamowych i informacyjnych, albowiem ich zadaniem jest zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnego towaru.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, celem przekazania stojaków i innych elementów ekspozycji na płytki ceramiczne nie jest dokonanie w jakimkolwiek stopniu przysporzenia majątkowego po stronie podmiotu otrzymującego te materiały. Przeciwnie, skoro intencją Wnioskodawcy jest dotarcie do jak najszerszego grona potencjalnych Klientów, przekazanie tych materiałów leży wyłącznie w interesie Spółki i z ekonomicznego punktu widzenia to ona jest beneficjentem tego rodzaju przekazań.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom specjalnych stojaków służących eksponowaniu towaru dystrybuowanego przez Spółkę, nie ma charakteru dostawy towarów, gdyż przekazywane nieodpłatnie przedmioty nie wyrażają wartości materialnej - nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego tj. klienta Wnioskodawcy, a ich istotą jest jedynie zagwarantowanie odpowiedniego zaprezentowania towaru. Intencją Wnioskodawcy nie jest w takim przypadku wręczenie klientowi stojaka jako rzeczy, którą może dowolnie dysponować, a jedynie zapewnienie właściwej prezencji towaru.

Warto w tym miejscu podkreślić, że kontrahent Wnioskodawcy, który otrzymał wspomniany stojak nie może nim rozporządzać bez żadnych ograniczeń - jak właściciel. Może on wyłącznie korzystać z niego w ograniczony sposób, określony przez Wnioskodawcę, tj. może na nim wyłącznie eksponować towary sprzedawane przez Spółkę. Nie jest władny natomiast wystawić na nich towarów sprzedawanych przez inny podmiot, nie może również stojaków zbyć, zniszczyć, ani porzucić z zamiarem wyzbycia się jego własności Wnioskodawca bowiem w momencie przekazania owych przedmiotów kontrahentom nie przenosi na nich prawa własności a jedynie posiadanie wraz ze wskazaniem dopuszczalnego sposobu korzystania.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 września 2017 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.447.2017.1.AO podkreślił:

„(...) Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowych stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) w celu zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby konsumenta.

W analizowanych okolicznościach, nieodpłatne wydanie kontrahentom stojaków na płytki ceramiczne, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT pomimo, że przedmioty te nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT i próbek, o których mowa w art. 7 ust. 7 tej ustawy. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych wydań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Z wniosku wynika, że wydawane przez wnioskodawcę stojaki drewniane na płytki ceramiczne są/będą ustawiane, wystawiane lub uwidoczniane w inny sposób na terenie punktów sprzedaży kontrahentów. Mają one na celu zwrócenie uwagi na aktualną ofertę spółki oraz promocję jej produktów w punktach handlowych kontrahentów. Oznacza to, że odbiorca wydawanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Wskazane we wniosku stojaki nie posiadają więc wartości konsumpcyjnej, użytkowej. Materiały te spełniają rolę, pomocniczą, informacyjną, względem dystrybuowanych w Polsce produktów spółki, poprzez zapewnienie odpowiedniego zaprezentowania towaru, co w konsekwencji ma prowadzić do zwiększenia ich sprzedaży.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 13 lutego 2015 r., sygn. IBPP1/443-1121/14/LSZ zauważył, że stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2014 r. sygn. IPPP2/443-291/14-2/AO.

Celem ustawodawcy jest objęcie opodatkowaniem podatkiem VAT takich nieodpłatnych przekazań, których immanentną cechą jest zaspokojenie potrzeb odbiorcy będących skutkiem tego przekazania. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo, w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11), Sąd stwierdził, iż „zasada opodatkowania konsumpcji wymaga interpretowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT tak. aby zapewnić opodatkowanie wszystkich sytuacji, w których przekazanie towaru wiąże się z konsumpcją. Oznacza to, że przekazanie towarów, które nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy nie powinno być opodatkowane”. Analogiczne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. I FSK 59/08).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie przez niego stojaków drewnianych na płytki ceramiczne, pełniących pośrednią rolę materiałów reklamowych i informacyjnych o towarach sprzedawanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności, nawet jeśli ich jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, co za tym idzie Spółka nie musi opodatkowywać ich nieodpłatnego przekazania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy, a w przypadku usług – w art. 8 ust. 2.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawodawca – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy – zaliczył również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy – przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zauważyć jednocześnie należy, że stosownie do przepisu art. 7 ust. 4 ustawy – przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Nieodpłatne świadczenie usług – co do zasady – nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Z przywołanego wyżej przepisu wynika, że w przypadku świadczenia usług, nieodpłatne świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT kiedy wykonywane będzie na cele osobiste podatnika. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegało będzie również wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje, że opodatkowaniu podlega jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Przy czym, za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza) należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które spełniają warunek w nim wymieniony tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu – zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT – podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek czy odbiór przez kontrahentów. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć te nieodpłatne usługi, które są wykonywane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. Jeśli podejmowane przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, to tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Opodatkowaniu VAT podlega więc, co do zasady, każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi hurtową i detaliczną sprzedaż towarów takich jak płytki i ozdoby ceramiczne. Odbiorcami sprzedawanych towarów są głownie podmioty będące dalszymi dystrybutorami branżowymi posiadające własne placówki handlowe. Rynek, na jakim Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów jest rynkiem konkurencyjnym, na którym różni dostawcy oferują zbliżone towary, zarówno wizualnie jak i pod względem cech użytkowych. Stąd też Wnioskodawca postanowił podjąć szereg działań w zakresie zwiększenia swojej sprzedaży, a tym samym przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W ramach tych działań Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom specjalne drewniane lub metalowestojaki wraz z wyklejonymi lub umocowanymi w inny sposób płytkami z jego aktualnej oferty. Zadaniem wspomnianych stojaków/ekspozytorów w różnej formie ma być eksponowanie dostarczanego przez Wnioskodawcę towaru, tak aby podkreślić wszelkie walory sprzedawanych przez niego płytek w zakresie wzornictwa, kolorystyki, zadruku graficznego oraz samej jakości. Stojaki z planszami wskazywać powinny parametry wyrobu w zakresie wielkości, grubości, klasy ścieralności, nazwy oraz rodzaju płytki. jakości w zakresie gatunkowości i samego producenta. Pozwala to dodatkowo zweryfikować techniczne dane wyrobu pod kątem ich używalności i potrzeb klienta. Dodatkowym celem przekazania odbiorcom w/w stojaków, szaf czy wykonania boksów jest zagwarantowanie jak najbardziej estetycznego zaprezentowania towaru potencjalnym dalszym kupującym, a tym samym zwiększenie sprzedaży płytek dostarczanych na rynek przez Wnioskodawcę. Płytki ceramiczne są towarem, którego właściwe zaprezentowanie potencjalnemu klientowi jest niezbędne - konieczne jest zapewnienie odpowiedniego kąta padania światła na płytkę, sposobu i propozycji ułożenia/montażu, aby ukazać jej cechy takie jak kolor czy faktura. Stojaki czy inne elementy wizualizujące towary Wnioskodawcy powinny być przekazywane nieodpłatnie kontrahentom-odbiorcom. a otrzymujący je podmioty winni wyeksponować je we własnych placówkach do czasu zmiany kolekcji czy oferty, z reguły trwa to kila miesięcy do 1 roku .

Wartość jednostkowa (nabycia, lub koszt wytworzenia) przekazywanych stojaków/ekspozytorów przewyższa wartość 10 zł, czasami sięga kilku tysięcy złotych (np. przy szafach o dużych gabarytach) - przy czym pełnią one jedynie funkcję informacyjną w zakresie, w jakim prezentują właściwości towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę.

Z perspektywy osoby otrzymującej wspominane stojaki drewniane/metalowe na płytki ceramiczne nie mają one żadnej dodatkowej wartości użytkowej poza tą, dla jakiej są wykonane, nie stanowią także prezentów i nie mogą zostać uznane za próbki, nie mogą być dalej odsprzedane, winny być wykorzystane przez kontrahenta którego dostawca zobowiązuje do wymiany ekspozycji wraz z wprowadzaniem nowych towarów do sprzedaży i wycofywaniem towarów nie rokujących sprzedaży. Kontrahent nie może bowiem w dowolny sposób dysponować stojakami należącymi do Wnioskodawcy, a oddanymi kontrahentowi jedynie do używania, nie może także zatrzymać dla siebie owych stojaków w razie zgłoszenia przez Wnioskodawcę żądania ich zwrotu, ani też wystawić na nich innych towarów, za wyjątkiem normalnego zużycia lub montażu innych własnych towarów Wnioskodawcę, jeżeli jest to technicznie i ekonomicznie uzasadnione. Przekazywane stojaki służące eksponowaniu płytek ceramicznych można zaliczyć do materiałów promocyjnych i reklamowych, gdyż ich celem jest przekazanie potencjalnym odbiorcom informacji o cechach sprzedawanych towarów oraz zaprezentowanie ich wszelkich walorów, w sposób mogący zachęcić odbiorców do zakupu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy nieodpłatne przekazanie kontrahentom - nabywcom towarów Wnioskodawcy przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w postaci drewnianych/metalowych stojaków, plansz, szaf ekspozycyjnych, banerów, boksów ekspozycyjnych przeznaczonych do wyeksponowania towaru sprzedawanego przez Wnioskodawcę, których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że w sprawie nie ma zastosowania art. 7 ust, 2 ustawy o VAT, gdyż kontrahent Wnioskodawcy nie może w dowolny sposób dysponować stojakami należącymi do Wnioskodawcy, a oddanymi kontrahentowi jedynie do używania. nie może także zatrzymać dla siebie owych stojaków w razie zgłoszenia żądania ich zwrotu, ani też wystawić na nich innych towarów nie należących do Wnioskodawcy. W przypadku zniszczenia ww. towarów (gdy nie nadają się do dalszego wykorzystania) sporządzany jest protokół wycofania środków z obrotu.

Z powyższego wynika, ze Wnioskodawca przekazując stojaki kontrahentom nie przekazuje im prawa do rozporządzania nimi jak właściciel a jedynie jak sam wskazuje oddaje jedynie do używania. W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z nieopłatną usługą udostępniania kontrahentom stojaków w celach reklamowych towarów należących do Wnioskodawcy. Eksponowane na udostępnianych stojakach płytki ceramiczne prezentują wszelkie ich walory w sposób mogący zachęcić odbiorców do zakupu. Tym samym opisana powyżej usługa ma związek z prowadzona działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa, jego potrzebami i ma na celu przyniesienie korzyści działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca żąda zwrotu towarów takich jak drewniane/stalowe stojaki, plansze, szaty ekspozycyjne, banery, boksy ekspozycyjne od kontrahentów po zakończeniu współpracy. Niekiedy powyższe Towary reklamowe są na tyle zniszczone, uszkodzone, że nie nadają się do dalszego wykorzystania - wtedy jest sporządzony protokół wycofania środków z obrotu.

Z uwagi na powyższe okoliczności oraz stan prawny, w niniejszej sprawie, należy uznać, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę do używania na rzecz kontrahentów stojaków, banerów, plansz, szaf wystawienniczych, boksów, które po zakończeniu współpracy będą zwracane do Wnioskodawcy, stanowi świadczenie usług, które będzie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki tzn. będzie miało wpływ na sprzedaż Spółki, jej wizerunek, generowane zyski. Zatem należy uznać, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki.

Wobec tego nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów ww. towarów, które po zakończeniu współpracy będą zwracane, należy traktować jako nieopłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Zatem powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe z uwagi na uzasadnienie wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca na poparcie własnego stanowiska przywołał interpretacje indywidualne wydane dla innych podmiotów prawa. Jednakże w ocenie tut. organu interpretacji tych nie można przywołać do sytuacji wskazanej we wniosku, bowiem interpretacje te rozstrzygały kwestie w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów na podstawie innego stanu faktycznego niż w omawianej sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.