Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.112.2019.3.KK
z 11 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 9 grudnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 9 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 marca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Główny zakres działalności związany z oprogramowaniem obejmuje analizowanie, projektowanie systemów gotowych do użycia, rozbudowę, tworzenie, dostarczanie oprogramowania wykonanego na zlecenie określonych użytkowników, pisanie programów oraz tworzenie stron internetowych. Wnioskodawca prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów. Nie zatrudnia pracowników. Całość przychodów firmy pochodzi ze sprzedaży autorskich praw majątkowych. W ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej świadczy usług konsultingowe i informatyczne polegające na tworzeniu, rozwijaniu, ulepszaniu i utrzymywaniu oprogramowania komputerowego stanowiącego utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca tworzy strony internetowe, aplikacje internetowe, skrypty, algorytmy i funkcje programistyczne. Testuje i wdraża nowe funkcjonalności. Świadczone usługi programistyczne skierowane są bezpośrednio do odbiorców końcowych i wymagają od Wnioskodawcy dużego zaangażowania, wysokiego poziomu doświadczenia, zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Stworzone oprogramowanie spełnia cechy nowatorskości, nieoczywistości oraz użyteczności. Wnioskodawca opracowuje utwory całkowicie oryginalne o twórczym i indywidualnym charakterze, nigdzie nie publikowane, których prawa autorskie przysługują tylko zleceniobiorcom i nie są ograniczone prawami osób trzecich. Nie nabywał wyników prac B + R prowadzonych przez inne firmy ani praw autorskich innych firm.

W ramach współpracy ze spółkami Wnioskodawca projektuje i rozwija unikatowy program do komunikacji i zarządzania siecią aptek oraz dostępną przestrzenią w biurowcach. Ponadto tworzy i rozwija system do przetwarzania płatności online, wykrywania fraudów oraz do bezpiecznej wymiany dużych zbiorów danych pomiędzy współpracownikami i partnerami. Dzięki jego rozwiązaniom klienci końcowi mogą w pełni zautomatyzować część czynności co skutkuje podniesieniem wydajności i efektywności przedsiębiorstwa.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP BOX Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca ust. 1 i ust.2 pkt 8 ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie stawki 5% odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa do własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego. Uważa, że spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania ponieważ prace prowadzone przez niego polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, przez co służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

• Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. la ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.) z uwagi na posiadanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych oraz gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), a także przebywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Dowodem na posiadanie na terytorium Państwa Polskiego nieograniczonego obowiązku podatkowego są rok rocznie składane zeznania podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu.
• Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 27 lutego 2014 r. co potwierdzają wpisy w CEIDG, a także informacje zgromadzone w zasobach organów podatkowych.
• Prowadzona przez Wnioskodawcę jednoosobowa pozarolnicza działalność gospodarcza polega m.in. na prowadzeniu w sposób stały, systematyczny prac badawczo-rozwojowych zmierzających do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania owych zasobów do nowych zastosowań. Zgodnie z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prace rozwojowe są definiowane jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń; wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności badawczo-rozwojowe mają charakter twórczy ponieważ cechuje je zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia lub inaczej powstania czegoś nowego dotąd nieistniejącego. Wymaga to od Wnioskodawcy umiejętności kreowania jakiegoś dotąd nieistniejącego produktu lub produktu, który w rzeczywistości różni się od innych już istniejących rozwiązań na tyle, że można go postrzegać jako nowy innowacyjny element oferowany na wolnym rynku. Jako przedsiębiorca Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot ale różni się na tyle, że mieści się w pojęciu czegoś innowacyjnego. Rezultatem prowadzonej działalności gospodarczej są opracowania nowych koncepcji lub narzędzi; prace wykonywane w działalności badawczo-rozwojowej mają charakter indywidualny ponieważ Wnioskodawca wykonuje je osobiście i są wynikiem procesów myślowych wymagających od niego należytego stopnia kreatywności. Wnioskodawca nie działa w sposób rutynowy powielając te same rutynowe czynności; ponadto wyniki tych prac mają przymiot oryginalności ponieważ brak jest ich pierwowzorów. Działalność twórcza Wnioskodawcy to nie tylko kreatywne myślenie ale również inne działania cechujące nowości, tj.: demonstracje, testowanie i walidacje nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony; na dowód powyższego Wnioskodawca wskazuje, iż stworzył i rozwija unikatowy program do komunikacji i zarządzania siecią aptek oraz dostępną przestrzenią w biurowcach. Ponadto tworzy i rozwija system do przetwarzania płatności on-line, wykrywania fraudów oraz do bezpiecznej wymiany dużych zbiorów danych pomiędzy współpracownikami i partnerami. Dzięki swoim rozwiązaniom klienci końcowi mogą w pełni zautomatyzować część czynności co skutkuje podniesieniem wydajności i efektywności przedsiębiorstwa.
• Prace badawczo-rozwojowe mają charakter systematyczny, a nie incydentalny. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza cechuje się metodycznością, zaplanowaniem i uporządkowaniem, a dzieje się tak ze względu na rodzaj prowadzonej działalność gospodarczej, która polega na tworzeniu nowego lub rozwijaniu już istniejącego oprogramowania. Prowadzone projekty badawczo-rozwojowe są zaplanowane i posiadają określone cele, harmonogramy i zasoby; konieczność systematycznego wykonywania technicznych czynności składających się na badanie i rozwój wynikają również z zawartych umów z finalnymi odbiorcami oprogramowania. W ocenie Wnioskodawcy prowadzona przez niego działalność badawczo-rozwojowa wypełnia definicję wskazaną w „Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r.” opublikowanych na stronie Ministerstwa Finansów, tj.: „działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii)”.
• W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe i ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. W ramach świadczonych usług oferuje swoim klientom zarówno gotowe rozwiązania tzn. nowe oprogramowanie (np. pisanie programów lub tworzenie stron internetowych), a także bierze udział w procesach związanych z rozwijaniem już istniejących rozwiązań informatycznych. Tworzy, rozwija, ulepsza i utrzymuje oprogramowanie komputerowe stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzy strony internetowe, aplikacje internetowe, skrypty, algorytmy i funkcje programistyczne. Testuje i wdraża nowe funkcjonalności. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi programistyczne skierowane są bezpośrednio do odbiorców końcowych i wymagają od niego dużego zaangażowania, wysokiego poziomu doświadczenia, zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
• Oprogramowanie, do którego Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania jest wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę.
• Oprogramowanie będące autorstwa Wnioskodawcy podlega ochronie prawnej, o której mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231); program komputerowy składa się z elementów takich jak kod źródłowy programu komputerowego, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych, informacje konwersacyjne i dialogowa, a wszystkie te elementów zaliczają się do czynników twórczych.
• Wnioskodawca wskazuje, że w relacjach B2B rozróżniamy odpowiedzialność pośrednią lub bezpośrednią w zależności od zapisów zawieranych umów/kontraktów, które co do zasady objęte są klauzulami poufności. Niemniej jednak wskazać należy, iż świadcząc usługi programistyczno-informatyczne dla swoich klientów Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za dostarczone do odbiorców rozwiązania i produkty co przejawia się np.: koniecznością utrzymania (support) bądź rozwijaniem programów/aplikacji zgodnie z wolą klienta.
• Wnioskodawca wskazuje, że prowadzenie jednoosobowej pozarolniczej działalności gospodarczej co do zasady charakteryzuje się tym, iż przedsiębiorca samodzielnie kształtuje swoje relacje z klientami, które finalnie swoje odzwierciedlenie znajdują w umowie. Treść umowy czy to ustnej czy pisemnej jest wypadkową wzajemnych negocjacji, a umowa zawiera m.in. sposób i termin realizacji określonej usługi; współpraca B2B w tym prowadzona przez firmę Wnioskodawcy z odbiorcami programów i oprogramowania nie posiada przymiotu wykonywania pod „czyimś kierownictwem” ponieważ wzajemne relacje są ustalane treścią umowy. Wnioskodawca sam osobiście w taki sposób organizuje swoją pracę (niezbędny czas, wybór miejsca) aby wywiązać się z zapisów zawartych umów. Rzecz jasna umowy mogą przewidywać obecność Wnioskodawcy w określonym miejscu i czasie np. w związku z wdrażaniem oprogramowania, szkoleniem osób obsługujących nowy program bądź udziałem w zespole projektowym lub kooperacją z innymi dostawcami np. usług zbliżonych lub zależnych, niemniej jednak nie ma to charakteru zależności służbowej (relacja przełożony - pracownik wynikająca choćby z kodeksu pracy).
• Wykonując czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze. Prowadzenie własnej firmy jest nierozerwalnie związane z ryzykiem. To element tak zwanej gry rynkowej i w związku z tym własna działalność gospodarcza zawsze narażona będzie na różnego rodzaju ryzyka. Na prowadzenie działalności gospodarczej wpływa bardzo wiele czynników. Zaliczają się do nich między innymi czynniki mikroekonomiczne oraz makroekonomiczne, do których zaliczamy przykładowo popyt rynkowy, inflację, kursy walut czy zmiany związane z koniunkturą gospodarczą, ale również ludzkie błędy.
• Świadczone przez Wnioskodawcę usługi informatyczne polegające na rozwijaniu, ulepszaniu i utrzymywaniu oprogramowania komputerowego dokonywane są na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem. Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w związku z ulepszaniem/rozwijaniem oprogramowania, a także dochód z takiego prawa uwzględnia w cenie sprzedaży. Na podstawie zawartych umów o usługi programistyczne tworzy: dokumentację techniczną, użytkową oprogramowania na podstawie wymagań funkcjonalnych, przygotowuje scenariusze testów modułowych i wykonuje testy modułowe, projektuje modele obiektowe oraz modele danych do aplikacji, współpracuje z analitykami biznesowymi przy weryfikacji wymagań biznesowych oraz tworzeniu wymagań funkcjonalnych, a także wykonuje oprogramowanie na podstawie specyfikacji technicznej. Dochody, o których mowa wyżej Wnioskodawca ma zamiar opodatkować preferencyjną stawką podatku dochodowego od osób fizycznych. Czym innym jest prawo autorskie czy też prawo własności intelektualnej, a czym innym prawo własności - zależności zachodzące we współpracy B2B kształtują się w taki sposób, że osoba władająca prawem jak właściciel może nie posiadać praw autorskich do danego oprogramowania, które jest efektem prac badawczo-rozwojowych twórcy.
• Wnioskodawcy znany jest zapis art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1 (przychody, koszty i dochód/strata z kwalifikowanych praw własności intelektualnej), w odrębnej ewidencji. Odrębna ewidencja została utworzona na 2020 r., niemniej jednak aktualnie nie zawiera żadnych zapisów w oczekiwaniu na odpowiedź na wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej zdarzeniu obecnym można używać stawki 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich na oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dn. 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz.2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest: autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Warunkiem koniecznym do skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prace rozwojowe są definiowane jako prace rozwojowe, czyli jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Prace realizowane w ramach umowy ze Spółkami z o.o., polegające na tworzeniu nowego oprogramowania, stanowią działalność BR i można stosować stawkę 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich i oprogramowania.

Po pierwsze, prace polegające na tworzeniu nowego oprogramowania mają twórczy charakter. Twórczy charakter działalności BR odznacza się tym, że realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. W ujęciu negatywnym twórczy charakter działalności BR wyklucza uznanie za działalność BR czynności mające na celu jedynie techniczne wdrożenie produktu lub usług opracowanych przez inny podmiot. Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu i wdrożeniu nowego programu komputerowego od podstaw. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny utwór.

Po drugie, prace wykonywane w ramach umów z odbiorcami (Sp. z o.o.) polegające na tworzeniu nowego oprogramowania, stanowią prace rozwojowe. W świetle tego przepisu, definicja prac rozwojowych obejmuje m.in. wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Projekty, które realizuje Wnioskodawca dotyczą nowego oprogramowania, prowadzą do powstania nowego oprogramowania dostępnego dla klientów Spółek, spełniając definicję prac rozwojowych.

Po trzecie, prace nad programem mają systematyczny charakter. Oznacza to, że nie mają one charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na kontynuację w przyszłości. Prowadzone przeze Wnioskodawcę projekty mają charakter zorganizowany, a z uwagi na postępujące zmiany technologiczne oraz konieczność sprostania zmieniającym się oczekiwaniom klientów, prace nad tymi projektami nie mają charakteru incydentalnego.

Reasumując należy uznać, że Prace Wnioskodawcy, polegające na tworzeniu nowego oprogramowania, spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych i tym samym można używać stawki 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich na oprogramowanie stworzone i rozwijane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Podkreślić należy, że obowiązek bieżącego i prawidłowego wyodrębniania przychodów i kosztów dotyczących kwalifikowanego IP dotyczy również podatników prowadzących rozliczenia w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Najprostszym dostępnym rozwiązaniem jest wówczas stworzenie arkusza kalkulacyjnego zawierającego comiesięcznego zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie takie obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Należy je sporządzać w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

W opisie okoliczności rozpatrywanej sprawy Wnioskodawca wskazał że znany jest mu zapis art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1 (przychody, koszty i dochód/strata z kwalifikowanych praw własności intelektualnej), w odrębnej ewidencji. Równocześnie jednak dodał, że odrębna ewidencja została utworzona na 2020 r., niemniej jednak aktualnie nie zawiera żadnych zapisów w oczekiwaniu na odpowiedź na wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji.

Zaakcentowania wymaga, że stosownie do powołanych przepisów dotyczących zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania IP BOX bieżące i rzetelne prowadzenie odrębnej ewidencji jest jedną z podstawowych przesłanek determinujących możliwość skorzystania z przedmiotowej ulgi. Ewidencja taka nie może być sporządzona np. dopiero na potrzeby rozliczenia, bowiem nie sposób uznać aby odzwierciedlała ona wówczas należyte prowadzenie ksiąg (czy rozliczeń w formie PKPiR), a tym samym wypełniała przesłankę art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy. Rzetelne dokumentowanie wszystkich operacji finansowych dotyczących IP BOX nie może bowiem polegać na zaewidencjonowaniu i wyodrębnieniu ich na koniec okresu rozliczeniowego.

Wobec niewykazywania przez Wnioskodawcę – jako podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów – informacji, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odrębnej od ww. księgi ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy) należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie została spełniona jedna z przesłanek uprawniających do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów i w konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.