Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.9.2020.1.MK
z 10 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2020 r., (data wpływu 9 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r., przy obliczaniu przychodu z art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania przewidzianej w art. 6 Ustawy nowelizującej proporcji i uwzględniania w powierzchni użytkowej oddanej do używania (stanowiącej element ww. proporcji) wyłącznie powierzchni lokali handlowych stanowiących przedmiot zawieranych przez Wnioskodawcę umów najmu, tj. bez uwzględniania powierzchni stanowiących części wspólne budynku centrum handlowo-usługowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r., przy obliczaniu przychodu z art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania przewidzianej w art. 6 Ustawy nowelizującej proporcji i uwzględniania w powierzchni użytkowej oddanej do używania (stanowiącej element ww. proporcji) wyłącznie powierzchni lokali handlowych stanowiących przedmiot zawieranych przez Wnioskodawcę umów najmu, tj. bez uwzględniania powierzchni stanowiących części wspólne budynku centrum handlowo-usługowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest właścicielem centrum handlowo-usługowego, zlokalizowanego w (…), obejmującego dwa odrębne od siebie obiekty (budynki):

• budynek centrum handlowo-usługowego (dalej: „CH”);
• wielopoziomowy parking (dalej: „Parking”).
  
  

W 2010 r. Spółka wprowadziła CH i Parking do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę dla potrzeb rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, jako odrębne środki trwałe, klasyfikując je zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317), odpowiednio: CH - jako budynek handlowo-usługowy (rodzaj 103 KŚT), a Parking jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT).

Zastosowana przez Wnioskodawcę klasyfikacja jest tożsama na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864).

Wnioskodawca amortyzuje CH i Parking metodą liniową poprzez dokonywanie miesięcznych odpisów amortyzacyjnych.

Podatkowa wartość początkowa poszczególnych obiektów, zarówno CH, jak i Parkingu, przekracza 10.000.000 zł.

Powierzchnia użytkowa CH jest przedmiotem umów najmu zawieranych z podmiotami prowadzącymi działalność handlowo-usługową na terenie CH. Łączny udział oddanej do używania na podstawie umów najmu zawieranych przez Spółkę powierzchni użytkowej CH przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej CH.

Powierzchnia CH, poza ww. lokalami handlowymi w których działalność prowadzą poszczególni najemcy, obejmuje również części wspólne, takie jak: hole, korytarze, klatki schodowe, windy, toalety, sale konferencyjne, z których korzystają współpracownicy Wnioskodawcy, jak i pracownicy najemców, a także osoby trzecie - w tym osoby fizyczne będące klientami centrum handlowo-usługowego Spółki.

Przedmiotem zawieranych przez Wnioskodawcę umów najmu są określone powierzchnie - lokale handlowe w których poszczególni najemcy prowadzą swoją działalność handlowo-usługową. Wskazane lokale nie są odrębnym przedmiotem własności, więc w rozumieniu cywilnoprawnym pozostają częścią budynku CH. Część spośród zawartych przez Wnioskodawcę i najemców CH umów najmu zawiera postanowienia o opłatach dodatkowych za korzystanie z części wspólnych CH. Wnioskodawca nie zawiera jednakże umów, w których zakres przedmiotu najmu obejmowałby, określony w jakikolwiek sposób, udział w części wspólnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r., przy obliczaniu przychodu z art. 24b ust. 1 UPDOP Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania przewidzianej w art. 6 Ustawy nowelizującej proporcji i uwzględniania w powierzchni użytkowej oddanej do używania (stanowiącej element ww. proporcji) wyłącznie powierzchni lokali handlowych stanowiących przedmiot zawieranych przez Wnioskodawcę umów najmu, tj. bez uwzględniania powierzchni stanowiących części wspólne CH?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r., przy obliczaniu przychodu z art. 24b ust. 1 UPDOP Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania przewidzianej w art. 6 Ustawy nowelizującej proporcji i uwzględniania w powierzchni użytkowej oddanej do używania (stanowiącej element ww. proporcji) wyłącznie powierzchni lokali handlowych stanowiących przedmiot zawieranych przez Wnioskodawcę umów najmu, tj. bez uwzględniania powierzchni stanowiących części wspólne CH.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 UPDOP (w brzmieniu obowiązującym w 2018 r.) podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10 000 000 zł, w postaci:

1. budynku handlowo-usługowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako:
   
   1. centrum handlowe,
   2. dom towarowy,
   3. samodzielny sklep i butik,
   4. pozostały handlowo-usługowy,
2. budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy

-wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Natomiast zgodnie art. 24b ust. 3 UPDOP (w brzmieniu obowiązującym w 2018 r.) podstawę opodatkowania stanowi przychód odpowiadający wartości początkowej środka trwałego ustalanej na pierwszy dzień każdego miesiąca wynikającej z prowadzonej ewidencji, pomniejszonej o kwotę 10 000 000 zł.

Przepisy art. 24b UPDOP uległy istotnej zmianie na mocy Ustawy nowelizującej, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 UPDOP (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.) podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

1. stanowi własność albo współwłasność podatnika,
2. został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

-zwany dalej „podatkiem od przychodów z budynków”, wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Definicja przychodu, o którym mowa w art. 24b ust. 3 UPDOP, który zgodnie ze znowelizowanym od 1 stycznia 2019 r. brzmieniem stanowi, że: przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji - wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

W myśl art. 24b ust. 6 UPDOP (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 roku) w przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.

Zgodnie z art. 24b ust. 9 UPDOP (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 roku) podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10 000 000 zł.

Znowelizowana treść art. 24b ust. 6 UPDOP zawiera korzystną dla podatników zmianę polegającą na objęciu podatkiem z art. 24b ust. 1 UPDOP wyłącznie tej części budynku, która jest wynajmowana. W porównaniu z wersją przepisów art. 24b UPDOP obowiązującą w 2018 r. możliwość zastosowania proporcji o której mowa w art. 24b ust. 6 UPDOP stanowi zupełnie nowe rozwiązanie. W związku z tym, jak wynika z uzasadnienia do Ustawy nowelizującej ustawodawca umożliwił stosowanie tego preferencyjnego dla podatników rozwiązania również w odniesieniu do podatku z art. 24b ust. 1 UPDOP zapłaconego przed wejściem w życie Ustawy nowelizującej: „podatnicy przy ustalaniu podstawy opodatkowania będą mogli stosować rozwiązanie dotyczące objęcia podatkiem tylko tej części budynku, która jest wynajmowana (zmiana korzystna dla podatnika) w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.” (Druk nr 2291-A z 9 kwietnia 2018 r. - Autopoprawka do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.)

Powyższe znalazło odzwierciedlenie w treści art. 6 Ustawy nowelizacyjnej, zgodnie z którym: „W roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r. przepisy art. 30g ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, oraz art. 24b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się wyłącznie do budynków, o których mowa w art. 30g ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, oraz art. 24b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, oddanych w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku”.

Odnosząc treść przywołanych powyżej przepisów do przedstawionego opisu stanu faktycznego, w ocenie Spółki w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r., przy obliczaniu przychodu z art. 24b ust. 1 UPDOP Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania przewidzianej w art. 6 Ustawy nowelizującej proporcji w celu obliczenia wysokości podatku z art. 24b ust. 1 UPDOP należnego w 2018 roku. Ponadto mając na uwadze fakt, iż proporcja o której mowa w art. 6 Ustawy nowelizującej została uregulowana tożsamo jak proporcja z art. 24b ust. 6 UPDOP (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), zdaniem Wnioskodawcy zasadne jest nieuwzględnianie w powierzchni użytkowej oddanej do używania (stanowiącej element ww. proporcji z art. 6 Ustawy nowelizującej) powierzchni stanowiących części wspólne CH, takich jak: hole, korytarze, klatki schodowe, windy, toalety, sale konferencyjne, lecz wyłącznie powierzchnię lokali stanowiących przedmiot zawieranych przez Wnioskodawcę umów najmu.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, z części wspólnych CH, takich jak: hole, korytarze, toalety, klatki schodowe, windy, sale konferencyjne, mogą korzystać zarówno współpracownicy Wnioskodawcy, jak i pracownicy najemców, a także osoby trzecie - w tym osoby fizyczne będące klientami centrum handlowo-usługowego Spółki. Jednocześnie, we wszystkich zawieranych przez Wnioskodawcę umowach najmu, w tym także w tych, których postanowienia regulują wysokość opłat za korzystanie z części wspólnych, brak jest postanowień, które wskazywałyby określoną procentowo część powierzchni wspólnej, do korzystania z której uprawniony byłby dany najemca w zamian za ustalony z tego tytułu czynsz.

w opisanym stanie faktycznym, wskazane części wspólne, jako niestanowiące powierzchni użytkowej oddanej do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem z art. 24b ust. 1 UPDOP, nie powinny być uwzględniane w powierzchni użytkowej oddanej do używania, o której mowa w art. 6 Ustawy nowelizującej.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydawanych w odniesieniu do zbliżonych stanów faktycznych, które pomimo iż odnoszą się do przepisów UPDOP w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., z uwagi na posłużenie się przez ustawodawcę takim samym sformułowaniem przy regulacji proporcji z art. 6 Ustawy nowelizującej oraz proporcji z art. 24b ust. 6 UPDOP (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.), w ocenie Wnioskodawcy w istocie stanowią wskazują prawidłowy sposób liczenia proporcji z art. 6 Ustawy nowelizującej - przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z 12 września 2019 r. znak 0111-KDIB2-3.4010.184.2019.2.KK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż: „W przypadku, gdy budynek został oddany do używania w części, ustalanie stosownej proporcji powinno, co do zasady, odnosić się więc do powierzchni użytkowej, która może zostać np. wynajęta. W przypadku części wspólnych, które nie podlegają oddaniu do używania na podstawie właściwej umowy, jako takie nie mogą zatem rzutować na poziom powierzchni przeznaczonej do najmu itp. w obrębie danego budynku, a tym samym wpływać na obliczenie stosownej proporcji.”;
• w interpretacji indywidualnej z 11 września 2019 r. znak 0111-KDIB2-3.4010.185.2019.2.KK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż: „W przypadku, gdy budynek został oddany do używania w części, ustalanie stosownej proporcji powinno, co do zasady, odnosić się więc do powierzchni użytkowej, która może zostać np. wynajęta. W przypadku części wspólnych, które nie podlegają oddaniu do używania na podstawie właściwej umowy, jako takie nie mogą zatem rzutować na poziom powierzchni przeznaczonej do najmu itp. w obrębie danego budynku, a tym samym wpływać na obliczenie stosownej proporcji.”;
• w interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.37.2019.1.MS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż: „Przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem nie należy uwzględniać części wspólnych wymienionych we wniosku w przypadku których nie jest możliwe ustalenie jaka ich część dotyczy wynajmowanej powierzchni”.
  
  

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r., przy obliczaniu przychodu z art. 24b ust. 1 UPDOP Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania przewidzianej w art. 6 Ustawy nowelizującej proporcji i uwzględniania w powierzchni użytkowej oddanej do używania (stanowiącej element ww. proporcji), wyłącznie powierzchni lokali stanowiących przedmiot zawieranych przez Wnioskodawcę umów najmu, tj. bez uwzględniania powierzchni stanowiących części wspólne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.