2020.03.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.11.2020.1.PC
z 11 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 10 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

momentem właściwym do rozpoznania różnic kursowych jest data ich zrealizowania tj. data zapłaty/kompensaty należności lub zobowiązań;
dodatnie różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE, stanowią przychód Działalności strefowej, a w konsekwencji powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w konsekwencji dodatnie różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie przypisać do Działalności strefowej lub Działalności pozastrefowej Spółki a związane są z całokształtem działalności stanowić będą Przychód pozastrefowy w związku, z czym powinny podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z ww. ustawą;
ujemne różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE, są kosztem uzyskania przychodów przypisanym do Działalności strefowej, a w konsekwencji powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy;
ujemne różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie zarówno w całości jak i w części przypisać do Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej, a są związane jednocześnie i nierozerwalnie z Działalnością Strefową i Działalnością pozastrefową, stanowić będą tzw. koszty wspólne, a co za tym idzie powinny być zakwalifikowane do kosztów Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej Spółki za pomocą przychodowego klucza alokacji, zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 15 ust. 2 i 2a ww. ustawy;
Spółka nie ma możliwości zaliczenia różnic kursowych związanych z wydatkami niebędącymi kosztami uzyskania przychodów do przychodów podatkowych w przypadku dodatnich różnic kursowych jak i do kosztów podatkowych w przypadku ujemnych różnic kursowych

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

momentem właściwym do rozpoznania różnic kursowych jest data ich zrealizowania tj. data zapłaty/kompensaty należności lub zobowiązań;
dodatnie różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE, stanowią przychód Działalności strefowej, a w konsekwencji powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w konsekwencji dodatnie różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie przypisać do Działalności strefowej lub Działalności pozastrefowej Spółki a związane są z całokształtem działalności stanowić będą Przychód pozastrefowy w związku, z czym powinny podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z ww. ustawą;
ujemne różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE, są kosztem uzyskania przychodów przypisanym do Działalności strefowej, a w konsekwencji powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy;
ujemne różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie zarówno w całości jak i w części przypisać do Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej, a są związane jednocześnie i nierozerwalnie z Działalnością Strefową i Działalnością pozastrefową, stanowić będą tzw. koszty wspólne, a co za tym idzie powinny być zakwalifikowane do kosztów Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej Spółki za pomocą przychodowego klucza alokacji, zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 15 ust. 2 i 2a ww. ustawy;
Spółka nie ma możliwości zaliczenia różnic kursowych związanych z wydatkami niebędącymi kosztami uzyskania przychodów do przychodów podatkowych w przypadku dodatnich różnic kursowych jak i do kosztów podatkowych w przypadku ujemnych różnic kursowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 Ustawy CIT, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka jest podmiotem utworzonym w drugiej połowie 2017 r.

Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Zasadniczym przedmiotem działalności Spółki jest obróbka ... i produkcja (...). Spółka posiada zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej (dalej: „Zezwolenie”) wydane na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 482 z późn. zm., dalej: „Ustawa o SSE”). Działalność realizowana na terenie SSE jest zgodna z uzyskanym Zezwoleniem, a uzyskane w SSE dochody korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.; dalej: „Ustawa CIT”) (dalej: „Dochody strefowe”). Pozostałe dochody uzyskiwane przez Spółkę podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 w związku z art. 18 ust. 1, art. 19 ust. 1 Ustawy CIT (dalej: „Dochody pozastrefowe”).

Część zdarzeń gospodarczych zachodzących w Spółce realizowanych jest w walutach obcych (dalej: „Transakcje walutowe”). Z uwagi na konieczność prowadzenia ksiąg podatkowych w polskich złotych (art. 9 Ustawy CIT w związku z art. 9 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości; t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351 z późn. zm.), Spółka dokonuje przeliczeń Transakcji walutowych na polskie złote. Do powstałych zgodnie z art. 15a Ustawy CIT, dodatnich różnic kursowych i ujemnych różnic kursowych, Spółka stosuje metodę podatkową, o której mowa w przepisie art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT. Aby prawidłowo określić wysokość Dochodów strefowych oraz Dochodów pozastrefowych, Spółka klasyfikuje przychody podlegające opodatkowaniu i koszty uzyskania przychodów odpowiednio do działalności objętej Zezwoleniem (dalej: „Działalność strefowa”) i pozostałej działalności (dalej: „Działalność pozastrefowa”). W przypadkach większości różnic kursowych Spółka, według najlepszej wiedzy, potrafi wyodrębnić je i przyporządkować do dochodów z jednej z działalności, tzn. do Działalności strefowej albo do Działalności pozastrefowej. Niemniej jednak, z uwagi na mnogość oraz różnorodność zdarzeń gospodarczych w Spółce, pomimo zastosowanych narzędzi oraz dostosowania ewidencji podatkowej uwzględniającej podział na Działalność strefową i pozastrefową, zdarza się, że Spółka nie jest w stanie w sposób jednoznaczny przypisać i przyporządkować dodatnie różnice kursowe i ujemne różnice kursowe bezpośrednio do Działalności strefowej oraz pozastrefowej. Wśród takich kosztów Spółka może wskazać m.in. koszty zarządzania, administrowania i sprzedaży, ponoszone w związku z ogółem osiąganych przychodów (z całokształtem działalności Spółki).

Powyższe oznacza, że w praktyce, różnice kursowe mogą powstawać z różnych tytułów w wyniku realizacji zdarzeń gospodarczych w toku działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego momentem właściwym do rozpoznania różnic kursowych jest data ich zrealizowania tj. data zapłaty/kompensaty należności lub zobowiązań?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego dodatnie różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE, stanowią przychód Działalności strefowej (dalej: „Przychód strefowy”), a w konsekwencji powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT? W konsekwencji dodatnie różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie przypisać do Działalności strefowej lub Działalności pozastrefowej Spółki a związane są z całokształtem działalności stanowić będą Przychód pozastrefowy w związku, z czym powinny podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z Ustawą CIT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego ujemne różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE, są kosztem uzyskania przychodów przypisanym do Działalności strefowej (dalej: „Kosztem strefowym”), a w konsekwencji powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawą CIT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego ujemne różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie zarówno w całości jak i w części przypisać do Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej, a są związane jednocześnie i nierozerwalnie z Działalnością Strefową i Działalnością pozastrefową, stanowić będą tzw. koszty wspólne, a co za tym idzie powinny być zakwalifikowane do kosztów Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej Spółki za pomocą przychodowego klucza alokacji (dalej: „Klucz przychodowy”), zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy CIT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle, którego Spółka nie ma możliwości zaliczenia różnic kursowych związanych z wydatkami niebędącymi kosztami uzyskania przychodów do przychodów podatkowych w przypadku dodatnich różnic kursowych jak i do kosztów podatkowych w przypadku ujemnych różnic kursowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 - różnice kursowe powstające w ramach realizowanych Transakcji walutowych, w tym różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, należy ująć w rachunku podatkowym w przychodach podlegających opodatkowaniu, (jeśli są to dodatnie różnice kursowe) lub w kosztach uzyskania przychodów (w przypadku ujemnych różnic kursowych) w dacie zapłaty.

Ad. 2 - dodatnie różnice kursowe, jeżeli możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do Działalności strefowej powinny stanowić Przychód strefowy przypisany do Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z podatku CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT. Natomiast dodatnie różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie przypisać do Działalności strefowej lub Działalności pozastrefowej Spółki, a związane są z całokształtem działalności stanowić będą Przychód pozastrefowy w związku, z czym powinny podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z Ustawą CIT.

Ad. 3 - ujemne różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do Działalności strefowej, powinny stanowić Koszt strefowy przypisany do Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT.

Ad. 4 - ujemne różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie przypisać bezpośrednio do Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej (zarówno w całości jak i w części), a są związane jednocześnie z Działalnością strefową i Działalnością pozastrefową, stanowić będą tzw. koszty wspólne, a w konsekwencji powinny być zakwalifikowane za pomocą Klucza przychodowego do Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej Spółki, zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 15 ust. 2 i 2a Ustawy CIT.

Ad. 5 - Spółka nie ma możliwości zaliczenia różnic kursowych związanych z wydatkami niebędącymi kosztami uzyskania przychodów do kosztów podatkowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 Ustawy CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody, jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów, jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Powyższa regulacja rozróżnia dwie kategorie różnic kursowych:

Dodatnie różnice kursowe, które zwiększają przychód podlegający opodatkowaniu;
Ujemne różnice kursowe, które zwiększają koszty uzyskania przychodów.

Dodatnie różnice kursowe mogą powstać wyłącznie wówczas, gdy zachodzi jedna z okoliczności wymienionych w art. 15a ust. 2 Ustawy CIT, tj. dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast ujemne różnice kursowe mogą powstać wyłącznie wówczas, gdy zachodzi jedna z okoliczności wymienionych w art. 15a ust. 3 Ustawy CIT, zgodnie z którym, Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Zarówno dodatnie różnice kursowe jak i ujemne różnice kursowe rozpatrywane dla celów CIT powstają u Spółki między innymi w wyniku następujących Transakcji walutowych:

Różnicy w kursie walutowym zastosowanym do wystawienia faktury/noty obciążeniowej w walucie obcej przez Spółkę a kursie walutowym zastosowanym do wpływu należności z tego tytułu w walucie obcej - gdy wartość przychodu należnego, wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na polskie złote jest niższa bądź wyższa od przychodu w dniu jego otrzymania;
Różnicy w kursie walutowym zastosowanym do wystawienia faktury/noty obciążeniowej w walucie obcej przez kontrahentów Spółki a kursie walutowym zastosowanym do zapłaty zobowiązań w walucie obcej - gdy wartość kosztu poniesionego w walucie obcej po przeliczeniu na polskie złote jest niższa lub wyższa od wartości na dzień zapłaty;
Wypływu środków pieniężnych z walutowego rachunku bankowego (różnice kursowe od własnych środków pieniężnych) - gdy wartość środków pieniężnych w walucie obcej po przeliczeniu na polskie złote w momencie ich wypływu jest niższa lub wyższa niż ich wartość w momencie wpływu na walutowy rachunek bankowy, a kolejność wyceny środków obywa się według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości.

Dokonując rozliczeń Transakcji walutowych, Spółka stosuje zgodnie z art. 15a ust. 4 oraz ust. 6 Ustawy CIT:

kurs faktycznie zastosowany (kurs rzeczywisty tj. kurs kupna bądź sprzedaży narzucony przez bank prowadzący rachunek walutowy), jeżeli przy realizacji Transakcji walutowych dochodzi do przewalutowania polskich złotych na walutę obcą;
średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu/poniesienia kosztu/wpływu waluty obcej na rachunek walutowy/wypływu waluty obcej z rachunku walutowego, gdy nie jest zasadne uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty na dany dzień z uwagi na brak przewalutowania.

Ustalając różnice kursowe od środków na własnym rachunku walutowym, zgodnie z art. 15a ust. 8 ustawy CIT, Spółka wyznacza kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, tj. FIFO.

Spółka pragnie podkreślić, że w jej ocenie metoda FIFO stosowana na cele podatkowe służy jednie wyznaczeniu odpowiedniej kolejności rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego, z kolei kurs walutowy, który należy do takiego rozchodu stosować definiują przepisy prawa podatkowego. Mając na uwadze powyższe, Spółka zarówno do wpływu waluty obcej na rachunek walutowy jak i do rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego stosuje kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu lub wypływu, prowadzi to do powstawania dodatnich lub ujemnych różnic kursowych w zależności od różnicy zastosowanych kursów. Powstałe różnice kursowe stanowią różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, które zdaniem Spółki mogą być uwzględnianie w rachunku podatkowym, zarówno po stronie przychodów podatkowych w przypadku dodatnich różnic kursowych jak i po stronie kosztów podatkowych w przypadku ujemnych różnic kursowych.

Przepisy dotyczące różnic kursowych nie precyzują, w którym momencie dodatnią różnicę kursową zalicza się do przychodów, a ujemną do kosztów podatkowych. Należy jednak zauważyć, że przy poniesieniu kosztu w walucie obcej (np. zakupu towaru lub usługi, lub innego kosztu do rozliczenia w czasie) różnice kursowe ustala się jako różnicę między wartością kosztu w dniu jego poniesienia, po przeliczeniu na złote i wartości kosztu w dniu zapłaty, po przeliczeniu na złote. Przy czym kosztem poniesionym jest koszt wynikający z otrzymanej faktury, rachunku albo innego dowodu, a dniem zapłaty do celów ustalenia różnic kursowych jest dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności zgodnie art. 15a ust. 7 Ustawy CIT.

Zdaniem Spółki, różnice kursowe należy rozpoznawać odpowiednio jako przychód podlegający opodatkowaniu lub koszt uzyskania przychodów w momencie ich zrealizowania, tj. dokonania zapłaty lub uregulowania w jakiejkolwiek formie. W tej sytuacji bez znaczenia pozostaje fakt, w którym momencie (miesiącu, roku) księgowany jest odpowiadający tym różnicom kursowym przychód bądź koszt, istotne jest tylko, aby różnice kursowe faktycznie były związane z kategorią przychodu lub kosztu podatkowego.

Podsumowując, zdaniem Spółki, różnice kursowe powstające w tramach Transakcji walutowych, w tym również różnice kursowe z tytułu własnych środków pieniężnych, należy ująć w rachunku podatkowym w przychodach podlegających opodatkowaniu (jeśli są to dodatnie różnice kursowe) lub w kosztach uzyskania przychodów (w przypadku ujemnych różnic kursowych) w dacie zapłaty.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania takimi strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej zostały określone w Ustawie o SSE.

W myśl art. 12 ust. 1 Ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Zezwolenie, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE i korzystania z pomocy publicznej, jak również określa przedmiot i warunki prowadzenia tej działalności.

W art. 17 ust. 1 Ustawy CIT, ustawodawca wskazał enumeratywny katalog zwolnień z opodatkowania CIT niektórych kategorii dochodów. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT, wolne od podatku są: dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei stosownie do z art. 17 ust. 4 Ustawy CIT, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Na wstępie zaznaczyć trzeba, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 Ustawy CIT, aby dochód osiągany przez danego przedsiębiorcę mógł korzystać ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzonej na terenie SSE działalności gospodarczej niezbędne jest łączne spełnienie dwóch warunków tj.:

dochód musi być osiągany z Działalności strefowej;
dochód musi być osiągany na podstawie Zezwolenia.

W myśl art. 9 ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Z powyższej regulacji wynika, że w przypadku, gdy podatnik prowadzi jednocześnie Działalność strefową i pozastrefową w oparciu o wymagane Zezwolenie, Działalność strefowa winna być wydzielona organizacyjnie. Powyższy przepis wprowadza zasadę, zgodnie z którą zapisów w księgach podatkowych należy wówczas dokonywać w sposób umożliwiający określenie Dochodu strefowego zwolnionego z CIT oraz Dochodu pozastrefowego. Zatem w sytuacji, gdy Spółka uzyskuje Przychody strefowe oraz z przychody z Działalności pozastrefowej, zobowiązana jest do precyzyjnego rozdzielenia i prawidłowego ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu CIT i dochodu wolnego od podatku.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji, aby określić, czy dodatnia różnica kursowa stanowi Przychód strefowy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, do której działalności tj. Działalności strefowej czy Działalności pozastrefowej, należy przypisać przychód, w związku z którego zapłatą dana różnica kursowa powstała.

Dodatnie różnice kursowe, które powstają u Spółki w ramach Działalności strefowej nie stanowią odrębnego źródła przychodów. Oznacza to, że ich źródłem jest Dochód strefowy uzyskany w wyniku działalności gospodarczej prowadzonej w ramach SSE. Zatem mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że jeżeli określony przychód można jednoznacznie i bezsprzecznie przypisać do Działalności strefowej, to także powstające od niego dodatnie różnice kursowe, (które mogą powstać w związku z uwzględnieniem tego przychodu) można jednoznacznie i bezsprzecznie przypisać do tej działalności. W konsekwencji czego dodatnie różnice kursowe stanowić będą również Przychód strefowy.

Stanowisko analogiczne do przedstawionego przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, między innymi w:

Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 września 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.311.2019.1.AB, w której Organ odstępując od uzasadnienia prawnego potwierdził stanowisko podatnika, w następującym zakresie: Spółka powinna kwalifikować, jako przychód z działalności strefowej dodatnie różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, powstałe w związku z kosztami, które można jednoznacznie przypisać do działalności strefowej.
Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 kwietnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.113.2019.1.DP, w której Organ uznał, że jeśli różnice kursowe powstają bezpośrednio na działalności strefowej, przychody i koszty z tym związane generują dochód z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie. Tym samym dochód ten, w części, w jakiej związany jest z działalnością objętą zezwoleniem, może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Z kolei przychody i koszty ich uzyskania z tytułu różnic kursowych powstałych bezpośrednio na działalności pozastrefowej, nie podlegają zaliczeniu do przychodów i kosztów strefowych, a zatem dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 kwietnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.48.2018.3.AG, w której Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w następującym zakresie: Dodatnie różnice kursowe powstające w związku z dochodami uzyskiwanymi w SSE objętej zezwoleniem, jak również w związku z. zakupami przeznaczonymi na cele projektów finansowanych z obcych źródeł (środki pomocowe) oraz różnice kursowe z wyceny rachunków bankowych, na których zgromadzone są środki pomocowe, powinny podlegać rozliczeniu na zasadach przewidzianych dla działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z. podatku CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej: Ustawa o CIT).

Należy zatem przyjąć, że skoro dodatnie różnice kursowe powstałe bezpośrednio w wyniku Działalności strefowej zwiększają odpowiednio przychody z Działalności strefowej, to przychody z tytułu pozostałych dodatnich różnic kursowych, których nie da się jednoznacznie przypisać do Działalności strefowej lub Działalności pozastrefowej Spółki, związane są z całokształtem działalności, powinny stanowić przychody zakwalifikowane do Działalności pozastrefowej, a tym samym podlegać opodatkowaniu CIT na zasadach ogólnych.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzanie w stanowiskach organów podatkowych i sądów administracyjnych, tak wskazano m.in. w:

Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 stycznia 2011 r. sygn. ILPB3/423-852/10-3/MM, w której Organ uznał, że Reasumując powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, iż przychody wspólne powstające w związku z całokształtem działalności Spółki, których nie można w sposób jednoznaczny zakwalifikować do przychodów zwolnionych, będą stanowiły przychody podlegające opodatkowaniu, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wyroku WSA we Wrocławiu z 21 lipca 2011 r., sygn. I SA/Wr 767/11 (orzeczenie prawomocne), w którym sąd uznał, że Według Sądu, w zaskarżonej interpretacji słusznie przyjęto, że nie jest możliwym zastosowanie art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p. do podziału przychodu uzyskanego z różnic kursowych i odsetek (...), które dotyczą ogółu prowadzonej przez spółkę działalności (tj. strefowej i pozastrefowej), na działalność objętą zwolnieniem podatkowym i działalność opodatkowaną, w takim stosunku, w jakim pozostają koszty z tych źródeł w ogólnej kwocie kosztów. Przyjęciu takiej analogii sprzeciwia się, wskazana już, przyjęta w u.p.d.o.p., koncepcja przychodu i kosztów podatkowych. Z koncepcją tą zgodne jest uregulowanie art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.f. oraz brak podobnego uregulowania odnośnie przychodu, który przez spółkę błędnie został uznany za lukę prawną.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, dodatnie różnice kursowe powstałe w związku z Działalnością strefową stanowić będą przychód podlegający rozliczeniu na zasadach przewidzianych dla Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z podatku CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT. Natomiast dodatnie różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie przypisać do Działalności strefowej lub Działalności pozastrefowej Spółki a związane są z całokształtem działalności stanowić będą Przychód pozastrefowy w związku, z czym powinny podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z Ustawą CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W toku prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, w wyniku realizowania Transakcji walutowych powstają ujemne różnice kursowe.

Odnosząc się do uzasadnienia wskazanego w zakresie pytania 2, wobec kosztów uzyskania przychodów należy w pierwszej kolejności wskazać na zasadę wynikającą z art. 17 ust. 4 Ustawy CIT, zgodnie z którą decydujące znaczenie dla skorzystania ze Zwolnienia ma związek kosztu z Działalnością strefową.

Mając na uwadze powyższą regulację należy przyjąć, iż ujemne różnice kursowe, które da się bezpośrednio i jednoznacznie powiązać z Działalnością strefową Spółka powinna traktować jako Koszty strefowe. Jednocześnie, zdaniem Spółki, ujemne różnice kursowe, niepozostające w związku z Działalnością strefową, które można jednoznacznie przypisać do Działalności pozastrefowej, stanowić będą Koszty pozastrefowe, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z Ustawą CIT.

Stanowisko takie zostało przedstawione m.in. Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 kwietnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.113.2019.1.DP, w której Organ uznał, że jeśli różnice kursowe powstają bezpośrednio na działalności strefowej, przychody i koszty z tym związane generują dochód z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie. Tym samym dochód ten, w części, w jakiej związany jest z działalnością objętą zezwoleniem, może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Z kolei, przychody i koszty ich uzyskania z tytułu różnic kursowych powstałych bezpośrednio na działalności pozastrefowej, nie podlegają zaliczeniu do przychodów i kosztów strefowych, a zatem dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ujemne różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do Działalności strefowej, powinny stanowić Koszt strefowy przypisany do Działalności strefowej, a w konsekwencji powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla Działalności strefowej, która korzysta ze zwolnienia z CIT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT. Jednocześnie, ujemne różnice kursowe, gdy możliwe jest ich bezpośrednie przyporządkowanie do Działalności pozastrefowej, powinny stanowić Koszt pozastrefowy, a w konsekwencji powinny być rozliczane na zasadach ogólnych i podlegać opodatkowaniu CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie w myśl art. 15 ust. 2a Ustawy CIT, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Normy zawarte w art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 2a Ustawy CIT, wprost wskazują na zasady alokacji przychodów powstających w jednoczesnym związku z działalnością opodatkowaną i zwolnioną z opodatkowania na odpowiednie proporcje w przypadku kosztów podatkowych.

Zgodnie z powyższym przepisem, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie przyporządkowanie kosztów uzyskania przypadających do Działalności strefowej i pozastrefowej, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Z powyższego uregulowania wynika, że Klucz przychodowy może być stosowany przez Spółkę wyłącznie, gdy w inny sposób nie jest możliwe ustalenie kosztów przypadających na poszczególne źródła. Również organy podatkowe w licznych interpretacjach podatkowych wskazują na możliwość rozliczania kosztów odpowiednim kluczem przychodowym w sytuacjach braku możliwości jednoznacznego przypisania kosztów do Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej, np.:

Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 stycznia 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.510.2017.1.JKT;
Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 stycznia 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-653/15/APO;
Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 lutego 2014 r., ILPB3/423-548/13-2/KS.

W opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka wskazała, że w odniesieniu do ujemnych różnic kursowych możliwe są przypadki, dla których Spółka, pomimo najlepszej wiedzy nie jest w stanie jednoznacznie przypisać powstających ujemnych różnic kursowych do Działalności strefowej czy Działalności pozastrefowej. Wśród takich kosztów Spółka może wskazać m.in. koszty zarządzania, administrowania i sprzedaży, ponoszone w związku z ogółem osiąganych przychodów (z całokształtem działalności Spółki). Różnice te pozostają nierozerwalnie związane zarówno z Działalnością strefową i pozastrefową. W tej sytuacji ujemne różnice kursowe, których nie da się przypisać wyłącznie do jednej z działalności, Spółka traktuje jako koszty wspólne. Wobec powyższego, zaistnieją przesłanki zastosowania metody proporcjonalnego dzielenia kosztów, określonej w art. 15 ust. 2 w zw. z ust. 2a Ustawy CIT.

Spółka dokonuje przypisania kosztów wspólnych do Działalności strefowej i Działalności pozastrefowej z wykorzystaniem Klucza przychodowego tzn. Spółka dokonuje podziału kosztów w takim stosunku, w jakim przychody z tych kategorii pozostają w ogólnej kwocie przychodów z całokształtu prowadzonej działalności. Mając na uwadze powyższe, należałoby stwierdzić, że jeżeli określonego kosztu nie można przypisać bezpośrednio do którejkolwiek działalności to także powstających od niego ujemnych różnic kursowych nie da się jednoznacznie przypisać, zatem również w stosunku do powstających w ten sposób różnic należy zastosować Klucz przychodowy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, ujemne różnice kursowe, których nie da się jednoznacznie przypisać bezpośrednio do Działalności strefowej i pozastrefowej (zarówno w całości jak i w części), a są związane jednocześnie z Działalnością strefową i pozastrefową z uwagi na to, że stanowią tzw. koszty wspólne, a co za tym idzie powinny być zakwalifikowane do kosztów Działalności strefowej i pozastrefowej Spółki za pomocą Klucza przychodowego zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższej regulacji wynika, że aby poniesiony wydatek był kosztem uzyskania przychodów, musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a ponadto nie może być wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Z powyższego przepisu można również wyprowadzić wniosek, że skoro zatem wydatek, z którym różnice kursowe są związane, nie jest stanowi kosztu uzyskania przychodów, to w konsekwencji różnice kursowe powstałe w związku z takim wydatkiem, zarówno dodatnie jak i ujemne, nie będą stanowiły odpowiednio przychodów podatkowych jak i kosztów uzyskania przychodów na gruncie Ustawy CIT. Zatem Spółka, nie ma prawnej możliwości - na gruncie podatkowym - zaliczenia do przychodów podatkowych jak i kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych związanych z wydatkami niebędącymi kosztami uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Tym samym, przykładowo różnice kursowe od naliczonego podatku od towarów i usług w stosunku, do którego Spółce przysługiwało odliczenie zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, z uwagi na to, że w takim przypadku naliczony podatek od towarów i usług nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy CIT, nie powinny być uwzględnianie w rachunku podatkowym Spółki. Co więcej, Spółka stoi na stanowisku, że w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, czy dana różnica będzie stanowić dodatnią różnicę kursową czy ujemną różnicę kursową.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma możliwości ujęcia różnic kursowych powstałych w wyniku realizowanych Transakcji walutowych na wydatkach niestanowiących kosztów uzyskania przychodów do przychodów podatkowych w przypadku dodatnich różnic kursowych jak i do kosztów podatkowych w przypadku ujemnych różnic kursowych.

Stanowisko analogiczne do przedstawionego przez Wnioskodawcę potwierdziły organy podatkowe wypowiadając się w interpretacjach indywidualnych na temat różnic kursowych od poszczególnych kategorii wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, tak m.in. w:

Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 czerwca 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-834/10/PK, w której Organ odstępując od uzasadnienia prawnego potwierdził stanowisko podatnika, w następującym zakresie Spółka nie ma prawnej możliwości - na gruncie podatkowym - zaliczenia na tzw. zasadach ogólnych do kosztów uzyskania przychodów różnic powstałych na kwotach podatku od wartości dodanej powstających między dniem księgowania tych kwot a dniem dokonania zapłaty należnego podatku od wartości dodanej na rzecz właściwego organu skarbowego. Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe. W przetoczonej interpretacji organ podatkowy potwierdził, że jeżeli jeśli zagraniczny VAT nie stanowi dla spółki ani przychodu, ani kosztu podatkowego, to różnice kursowe powstałe przy jego rozliczeniu za granicą nie mogą stanowić przychodu lub kosztu uzyskania przychodu.
Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 kwietnia 2010 r., sygn. ILPB3/423-49/10-3/EK, w której zgodnie ze stanowiskiem Organu Na tle powyższego stwierdzić należy, iż wyplata dywidendy, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym, nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu, jak też nie jest związana z utrzymaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki. Jest jedynie realizacją prawa wspólnika do udziału w zyskach Spółki wynikającego z art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) Treść powołanych powyżej przepisów dotyczących podatkowych różnic kursowych wskazuje, że aby różnice kursowe były przychodem bądź kosztem uzyskania przychodów muszą być związane np. z kosztem poniesionym. Skoro zatem dywidenda nie jest kosztem podatkowym, różnice kursowe powstałe w związku z jej wypłatą również takimi nie są.
Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 28 maja 2009 r. sygn., ITPB3/423-161/09/AW, w której Organ odstępując od uzasadnienia prawnego potwierdził stanowisko podatnika, w następującym zakresie Generalną zasadą uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a spodziewanym przychodem związku przyczynowo skutkowego tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wypłata dywidendy, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu, jak też nie jest związana z utrzymaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu Spółki. Jest jedynie realizacją prawa wspólnika do udziału w zyskach Spółki wynikającego z art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zmianami). Treść cytowanych powyżej przepisów dotyczących podatkowych różnic kursowych (art. 15a ww. ustawy) wskazuje, że aby różnice kursowe były kosztem uzyskania przychodów muszą być związane z kosztem poniesionym. Wypłata dywidendy nie jest kosztem podatkowym. Jest wykonaniem zobowiązania powstałego w związku z podjęciem przez Walne Zgromadzenie Wspólników w oparciu o art. 191 § 1 Kodeksu spółek handlowych uchwały o podziale zysku netto Spółki. Skoro dywidenda nie jest kosztem podatkowym różnice kursowe powstałe w związku z jej wypłatą również takimi nie są.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin