Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.589.2019.2.AKS
z 11 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.) oraz pismem z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych od dnia 1 stycznia 2020 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.) o stosowne pełnomocnictwo oraz pismem z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowane pytania nr 2-7 oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym w Polsce jako podatnik VAT UE. Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na skupowaniu suszu tytoniowego od polskich plantatorów, poddaniu go pierwszemu przetworzeniu (w tym m.in. odżyłowaniu, rozdrobnieniu, oczyszczeniu) i dalszej sprzedaży tytoniu do podmiotów produkujących gotowe wyroby tytoniowe.

W ramach swojej działalności Spółka dokonuje dostaw tytoniu m.in. do kontrahentów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej (dalej także „UE”), w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Spółka może również dokonywać dostaw krajowych i dostaw, w wykonaniu których towary są wywożone poza terytorium UE, jednak pozostają one poza zakresem opisu zdarzenia przyszłego i nie są przedmiotem złożonego wniosku.

Dostawy mogą mieć następujący przebieg:

1. Spółka sprzedaje towar nabywcy z siedzibą w innym niż Polska państwie UE, w wykonaniu tej dostawy towar jest transportowany bezpośrednio od Spółki do nabywcy;
2. Spółka sprzedaje towar nabywcy (z siedzibą w UE), który następnie sprzedaje towar ostatecznemu nabywcy z siedzibą w innym niż Polska państwie UE, przy czym towar jest transportowany bezpośrednio od Spółki do ostatecznego nabywcy (transakcja trójstronna). Transport jest przyporządkowany do pierwszej dostawy, w związku z czym Spółka rozpoznaje swoją dostawę do nabywcy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (ocena, czy strony prawidłowo przypisały transakcję ruchomą w ramach transakcji trójstronnej pozostaje poza zakresem złożonego wniosku).
   
   

W każdym przypadku transport towarów rozpoczyna się w Polsce w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Transport do miejsca przeznaczenia leży w gestii Wnioskodawcy, jako sprzedającego. W tym celu Spółka korzysta z usług przewoźnika, zlecając mu usługę transportową. Przewoźnikiem może być spółka powiązana osobowo ze Spółką. Przewoźnik ten dokonuje przewozu własnymi środkami transportu, lub też korzysta z usług podwykonawców (w ramach podzlecenia). Spółka może również korzystać z usług transportowych świadczonych przez inne podmioty niepowiązane, zlecając im bezpośrednio transport towarów.

W większości przypadków towar jest dostarczany do siedziby nabywcy lub finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Sporadycznie mogą się zdarzyć dostawy do zewnętrznego magazynu wynajmowanego przez nabywcę (czy finalnego nabywcę), także znajdującego się w innym niż Polska państwie członkowskim UE.

Spółka każdorazowo przed zawarciem umowy ustala z kontrahentem (nabywcą) następujące dane:

• dane identyfikacyjne nabywcy (w tym nr VAT UE),
• warunki dostawy,
• miejsce odbioru towarów przez nabywcę lub ostatecznego nabywcę,
• osoby upoważnione do odbioru towaru i podpisania dokumentów przewozowych.
  
  

Na podstawie tych ustaleń strony zawierają umowę sprzedaży (Contract) oraz sporządzają zamówienie (Purchase Order).

Spółka weryfikuje numer, pod którym nabywca jest zidentyfikowany jako podatnik podatku od wartości dodanej dla potrzeb transakcji. Jeśli weryfikacja dokonana w systemie VIES potwierdza, że kontrahent posiada aktualny i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany mu przez inne niż Polska państwo członkowskie UE, Spółka podpisuje z tym kontrahentem umowę sprzedaży towarów.

Spółka będzie posiadać, lub w razie potrzeby (i w zależności od okoliczności danej transakcji) może posiadać następujące dokumenty związane z realizacją dostawy wewnątrzwspólnotowej (dalej też: „lista dokumentów”):

1. list przewozowy CMR wskazujący miejsce rozpoczęcia transportu towarów i miejsce ich przeznaczenia, podpisany przez osobę upoważnioną do odbioru towarów oraz specyfikacja ładunku,
2. faktura za usługę transportu towarów, wystawiona przez spółkę powiązaną lub niepowiązaną,
3. kopia faktury od podwykonawcy realizującego transport (wyłącznie do celów dowodowych) – jeśli usługa transportu towarów jest zlecana podwykonawcy przez spółkę transportową powiązaną ze Spółką,
4. potwierdzenie zapłaty wynagrodzenia za usługę transportu towarów (potwierdzenie przelewu za pomocą rachunku bankowego),
5. polisa ubezpieczeniowa obejmująca towar w transporcie,
6. wydruk wygenerowany po zamknięciu zgłoszenia wywozu towarów w systemie SENT – systemie rejestracji i monitorowania przewozu towarów wrażliwych, w tym suszu tytoniowego, działającego na podstawie ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, do którego wysyłane są zgłoszenia przewozu (m.in. informacje o podmiocie wysyłającym, odbierającym, o towarze, o miejscu załadunku i dostawy towaru, dacie wyjazdu z Polski, środku transportu, potwierdzeniu odbioru towarów),
7. komunikaty potwierdzające dostawę towarów do miejsca przeznaczenia, generowane przez systemy monitorowania towarów w innych państwach UE, np. z systemu EKAER działającego na Węgrzech i (dotyczy tylko dostaw realizowanych do państw objętych danym systemem),
8. kopia uproszczonego dokumentu towarzyszącego (UDT) dotyczącego dostaw do Niemiec, z częścią potwierdzoną przez niemiecki urząd celny (dotyczy tylko dostaw do Niemiec),
9. potwierdzenie odbioru towarów od podmiotu prowadzącego magazyn (w przypadku gdy w ramach dostawy towary są dostarczane do zewnętrznego magazynu wynajmowanego przez nabywcę towarów).
   
   

W związku z nowelizacją rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 282/2011 Spółka nabrała wątpliwości jakie dokumenty będą mogły stanowić dowód pozwalający na domniemanie, że doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy w rozumieniu art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE, a także jakie dokumenty ma obowiązek posiadać w celu zastosowania stawki 0% VAT.

W uzupełnieniu wniosku Spółka udzieliła następujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:

1. Jednoznaczne wskazanie, jakie dokumenty (dowody) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju będzie posiadał Wnioskodawca i przez kogo każdy z tych dokumentów będzie wydany?
   Odp. Wnioskodawca oferuje swoje produkty wielu kontrahentom i potencjalnym kontrahentom z różnych państw Unii Europejskiej, a warunki dostawy są zwykle negocjowane indywidualnie z każdym nowym klientem, mogą też ulegać zmianie w toku współpracy. W związku z tym warunki dostawy, a co za tym idzie zestawy dokumentów, jakie towarzyszą poszczególnym transakcjom, mogą się w pewnym stopniu różnić. Wnioskodawca prowadzi także aktywne i zakrojone na szeroką skalę działania marketingowe, dlatego też przyjmuje założenie, że zestaw posiadanych przez niego dokumentów także może różnić się w zależności od okoliczności przyszłej transakcji. Aby umożliwić udzielenie jednoznacznej odpowiedzi na pytania zawarte we wniosku, Wnioskodawca podzielił opis zdarzenia przyszłego w zakresie, w jakim dotyczy posiadanej dokumentacji, na następujące scenariusze, które należy traktować jako odrębne zdarzenia przyszłe:
   Scenariusz 1 – podstawowy:
   Poniższe stanowi podstawowy zestaw dokumentów dla każdej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: „WDT”), objętej wnioskiem. Oznacza to, że w przypadku wszystkich zdarzeń przyszłych objętych wnioskiem Wnioskodawca będzie w posiadaniu poniższych dokumentów (Scenariusz 1 stanowi odrębne zdarzenie przyszłe, ale jednocześnie jest elementem wspólnym dla wszystkich zdarzeń przyszłych):
   1. list przewozowy CMR wskazujący miejsce rozpoczęcia transportu towarów i miejsce ich przeznaczenia, podpisany przez osobę upoważnioną do odbioru towarów – wydany i potwierdzony pieczęcią Wnioskodawcy, potwierdzony pieczęcią przez firmę świadczącą usługę transportową oraz podpisany przez osobę uprawnioną do odbioru towarów w miejscu przeznaczenia,
   2. specyfikacja ładunku,
   3. faktura za usługę transportu towarów – wystawiona przez spółkę świadczącą usługę transportową na rzecz Wnioskodawcy,
   4. potwierdzenie zapłaty wynagrodzenia za usługę transportu towarów (potwierdzenie przelewu za pomocą rachunku bankowego) – wygenerowane z systemu banku,
   5. wydruk wygenerowany po zgłoszeniu wywozu towarów w systemie SENT – systemie rejestracji i monitorowania przewozu towarów wrażliwych, w tym suszu tytoniowego, działającego na podstawie ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, do którego wysyłane są zgłoszenia przewozu (m.in. informacje o podmiocie wysyłającym, odbierającym, o towarze, o miejscu załadunku i dostawy towaru, dacie wyjazdu z Polski, środku transportu) – wygenerowany z systemu SENT.
   Scenariusz 2:
   Jeśli usługa transportu będzie realizowana przez podwykonawcę na zlecenie przewoźnika – spółki powiązanej osobowo z Wnioskodawcą, która następnie obciąży kosztami transportu Wnioskodawcę, poza dokumentami określonymi w Scenariuszu 1, Wnioskodawca będzie posiadał kopię faktury wystawionej przez tego podwykonawcę realizującego transport.
   Scenariusz 3:
   Dla niektórych transakcji, poza dokumentarni określonymi w Scenariuszu 1, Wnioskodawca będzie posiadał polisę ubezpieczeniową obejmującą towar w transporcie. wystawioną przez firmę ubezpieczeniową.
   Scenariusz 4:
   Jeśli w ramach WDT towary będą dostarczane do krajów UE, gdzie wprowadzono system monitorowania transportu towarów akcyzowych, Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty określone w Scenariuszu 1 oraz komunikaty potwierdzające dostawę towarów do miejsca przeznaczenia, generowane przez systemy monitorowania towarów w innych państwach UE, np. z systemu EKAER działającego na Węgrzech. Będzie to dokument wygenerowany z systemu monitorowania transportu towarów, prowadzony przez organy administracyjne danego państwa.
   Scenariusz 5:
   Jeśli w ramach WDT towary będą dostarczane do Niemiec, a przedmiotem dostawy będzie odżyłowany tytoń, Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty określone w Scenariuszu 1 oraz kopię uproszczonego dokumentu towarzyszącego (UDT) dotyczącego tych dostaw, z częścią potwierdzoną przez niemiecki urząd celny. Dokument będzie wydany przez nabywcę i potwierdzony przez niemiecki organ celny.
   Scenariusz 6:
   Jeśli w ramach WDT towary będą dostarczane do zewnętrznego magazynu wynajmowanego przez nabywcę towarów, Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów określonych w Scenariuszu 1 oraz potwierdzenia odbioru towarów, wystawionego przez podmiot prowadzący magazyn.
2. Czy Wnioskodawca będzie posiadał ww. dokumenty przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy?
   Odp. Tak.
3. Czy Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów wyłącznie na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej?
   Odp. Tak.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki 0% do dostaw wewnątrzwspólnotowych, będąc w posiadaniu dokumentów wskazanych na liście dokumentów w lit. a), w terminach przewidzianych w przepisach ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki 0% do dostaw wewnątrzwspólnotowych, przyjmując, że będzie w posiadaniu dokumentów wskazanych na liście dokumentów w lit. a) w terminach przewidzianych w przepisach ustawy o VAT.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) (...)
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, warunkiem zawarcia przez Spółkę umowy będzie pozytywna weryfikacja kontrahenta w systemie VIES jako podmiotu posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez inne niż Polska państwo członkowskie UE. Sama Spółka również jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT UE.

Spółka będzie posiadać, lub w razie potrzeby może posiadać dokumenty związane z realizacją dostawy wewnątrzwspólnotowej, w szczególności list przewozowy CMR wskazujący miejsce rozpoczęcia transportu towarów i miejsce ich przeznaczenia, podpisany przez osobę upoważnioną do odbioru towarów, a także specyfikację ładunku.

W ocenie Spółki, ww. dokumenty będą jednoznacznie potwierdzać, że towary zostaną dostarczone do miejsca ich przeznaczenia w innym niż Polska państwie członkowskim UE. Miejsce przeznaczenia będzie bowiem wskazane w umowie lub zamówieniu, a także w liście przewozowym CMR, a dostarczenie towarów do tego miejsca przeznaczenia będzie potwierdzał podpis osoby upoważnionej do odbioru towarów. Towary będą także wskazane w specyfikacji.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, warunki określone w art. 42 ust. 1 i 3 ustawy o VAT (które znajdą zastosowanie do transakcji opisywanych w złożonym wniosku) zostaną tym samym spełnione, co uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT – przy założeniu, że Spółka zgromadzi dokumenty wymienione na liście dokumentów w lit. a) w terminach przewidzianych we właściwych przepisach ustawy o VAT.

Jednocześnie, w ocenie Spółki, rozporządzenie wykonawcze w brzmieniu nadanym rozporządzeniem zmieniającym nie nakłada na podatników nowych obowiązków dokumentacyjnych będących warunkiem stosowania stawki 0% VAT ani nie modyfikuje w tym zakresie przepisów art. 42 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym w Polsce jako podatnik VAT UE. Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na skupowaniu suszu tytoniowego od polskich plantatorów, poddaniu go pierwszemu przetworzeniu (w tym m.in. odżyłowaniu, rozdrobnieniu, oczyszczeniu) i dalszej sprzedaży tytoniu do podmiotów produkujących gotowe wyroby tytoniowe.

W ramach swojej działalności Spółka dokonuje dostaw tytoniu m.in. do kontrahentów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dostawy mogą mieć następujący przebieg:

1. Spółka sprzedaje towar nabywcy z siedzibą w innym niż Polska państwie UE, w wykonaniu tej dostawy towar jest transportowany bezpośrednio od Spółki do nabywcy;
2. Spółka sprzedaje towar nabywcy (z siedzibą w UE), który następnie sprzedaje towar ostatecznemu nabywcy z siedzibą w innym niż Polska państwie UE, przy czym towar jest transportowany bezpośrednio od Spółki do ostatecznego nabywcy (transakcja trójstronna). Transport jest przyporządkowany do pierwszej dostawy, w związku z czym Spółka rozpoznaje swoją dostawę do nabywcy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (ocena, czy strony prawidłowo przypisały transakcję ruchomą w ramach transakcji trójstronnej pozostaje poza zakresem złożonego wniosku).
   
   

W każdym przypadku transport towarów rozpoczyna się w Polsce w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Transport do miejsca przeznaczenia leży w gestii Wnioskodawcy, jako sprzedającego. W tym celu Spółka korzysta z usług przewoźnika, zlecając mu usługę transportową. Przewoźnikiem może być spółka powiązana osobowo ze Spółką. Przewoźnik ten dokonuje przewozu własnymi środkami transportu, lub też korzysta z usług podwykonawców (w ramach podzlecenia). Spółka może również korzystać z usług transportowych świadczonych przez inne podmioty niepowiązane, zlecając im bezpośrednio transport towarów.

W większości przypadków towar jest dostarczany do siedziby nabywcy lub finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Sporadycznie mogą się zdarzyć dostawy do zewnętrznego magazynu wynajmowanego przez nabywcę (czy finalnego nabywcę), także znajdującego się w innym niż Polska państwie członkowskim UE.

Spółka każdorazowo przed zawarciem umowy ustala z kontrahentem (nabywcą) następujące dane:

• dane identyfikacyjne nabywcy (w tym nr VAT UE),
• warunki dostawy,
• miejsce odbioru towarów przez nabywcę lub ostatecznego nabywcę,
• osoby upoważnione do odbioru towaru i podpisania dokumentów przewozowych.
  
  

Na podstawie tych ustaleń strony zawierają umowę sprzedaży (Contract) oraz sporządzają zamówienie (Purchase Order).

Spółka weryfikuje numer, pod którym nabywca jest zidentyfikowany jako podatnik podatku od wartości dodanej dla potrzeb transakcji. Jeśli weryfikacja dokonana w systemie VIES potwierdza, że kontrahent posiada aktualny i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany mu przez inne niż Polska państwo członkowskie UE, Spółka podpisuje z tym kontrahentem umowę sprzedaży towarów. Spółka będzie dokonywała dostawy towarów wyłącznie na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Spółka będzie posiadać, lub w razie potrzeby (i w zależności od okoliczności danej transakcji) może posiadać następujące dokumenty związane z realizacją dostawy wewnątrzwspólnotowej (dalej też: „lista dokumentów”):

1. list przewozowy CMR wskazujący miejsce rozpoczęcia transportu towarów i miejsce ich przeznaczenia, podpisany przez osobę upoważnioną do odbioru towarów oraz specyfikacja ładunku,
2. faktura za usługę transportu towarów, wystawiona przez spółkę powiązaną lub niepowiązaną,
3. kopia faktury od podwykonawcy realizującego transport (wyłącznie do celów dowodowych) – jeśli usługa transportu towarów jest zlecana podwykonawcy przez spółkę transportową powiązaną ze Spółką,
4. potwierdzenie zapłaty wynagrodzenia za usługę transportu towarów (potwierdzenie przelewu za pomocą rachunku bankowego),
5. polisa ubezpieczeniowa obejmująca towar w transporcie,
6. wydruk wygenerowany po zamknięciu zgłoszenia wywozu towarów w systemie SENT – systemie rejestracji i monitorowania przewozu towarów wrażliwych, w tym suszu tytoniowego, działającego na podstawie ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, do którego wysyłane są zgłoszenia przewozu (m.in. informacje o podmiocie wysyłającym, odbierającym, o towarze, o miejscu załadunku i dostawy towaru, dacie wyjazdu z Polski, środku transportu, potwierdzeniu odbioru towarów),
7. komunikaty potwierdzające dostawę towarów do miejsca przeznaczenia, generowane przez systemy monitorowania towarów w innych państwach UE, np. z systemu EKAER działającego na Węgrzech i (dotyczy tylko dostaw realizowanych do państw objętych danym systemem),
8. kopia uproszczonego dokumentu towarzyszącego (UDT) dotyczącego dostaw do Niemiec, z częścią potwierdzoną przez niemiecki urząd celny (dotyczy tylko dostaw do Niemiec),
9. potwierdzenie odbioru towarów od podmiotu prowadzącego magazyn (w przypadku gdy w ramach dostawy towary są dostarczane do zewnętrznego magazynu wynajmowanego przez nabywcę towarów).
   
   

Jak Spółka doprecyzowała w uzupełnieniu wniosku, dla każdej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Spółka będzie posiadała zestaw poniższych dokumentów:

1. list przewozowy CMR wskazujący miejsce rozpoczęcia transportu towarów i miejsce ich przeznaczenia, podpisany przez osobę upoważnioną do odbioru towarów – wydany i potwierdzony pieczęcią Wnioskodawcy, potwierdzony pieczęcią przez firmę świadczącą usługę transportową oraz podpisany przez osobę uprawnioną do odbioru towarów w miejscu przeznaczenia,
2. specyfikacja ładunku,
3. faktura za usługę transportu towarów – wystawiona przez spółkę świadczącą usługę transportową na rzecz Wnioskodawcy,
4. potwierdzenie zapłaty wynagrodzenia za usługę transportu towarów (potwierdzenie przelewu za pomocą rachunku bankowego) – wygenerowane z systemu banku,
5. wydruk wygenerowany po zgłoszeniu wywozu towarów w systemie SENT – systemie rejestracji i monitorowania przewozu towarów wrażliwych, w tym suszu tytoniowego, działającego na podstawie ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, do którego wysyłane są zgłoszenia przewozu (m.in. informacje o podmiocie wysyłającym, odbierającym, o towarze, o miejscu załadunku i dostawy towaru, dacie wyjazdu z Polski, środku transportu) – wygenerowany z systemu SENT.
   
   

Spółka będzie posiadała ww. dokumenty przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Spółki dotyczą tego, czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki 0% do dostaw wewnątrzwspólnotowych, będąc w posiadaniu dokumentów wskazanych na liście dokumentów w lit. a), w terminach przewidzianych w przepisach ustawy o VAT.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
   1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
   2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
      • (pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
      • co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
   Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
   1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
   2. następujące dokumenty:
      • polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
      • dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
      • poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
   
   

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy będzie uprawniało – również od dnia 1 stycznia 2020 r. – do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Odnosząc powyższe do wątpliwości Spółki należy stwierdzić, że posiadane dokumenty w postaci listu przewozowego CMR wskazującego miejsce rozpoczęcia transportu towarów i miejsce ich przeznaczenia, podpisanego przez osobę upoważnioną do odbioru towarów – wydanego i potwierdzonego pieczęcią Wnioskodawcy, potwierdzonego pieczęcią przez firmę świadczącą usługę transportową oraz podpisanego przez osobę uprawnioną do odbioru towarów w miejscu przeznaczenia, oraz specyfikacji ładunku, będą stanowiły dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 ustawy, i będą uprawniały Spółkę do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki podatku w wysokości 0%.

Zatem Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, jeśli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, będzie posiadała dokumenty w postaci listu przewozowego CMR wskazującego miejsce rozpoczęcia transportu towarów i miejsce ich przeznaczenia, podpisanego przez osobę upoważnioną do odbioru towarów – wydanego i potwierdzonego pieczęcią Wnioskodawcy, potwierdzonego pieczęcią przez firmę świadczącą usługę transportową oraz podpisanego przez osobę uprawnioną do odbioru towarów w miejscu przeznaczenia, oraz specyfikacji ładunku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie dotyczącym prawa do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast w pozostałych zakresach (pytania nr 2-7) zostało wydanie postanowienie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.