Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.544.2019.3.NK
z 12 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 5 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.) oraz z dnia 2 marca 2020 r. (data wpływu 4 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie określenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy czy świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wskazania nazwy towaru lub usługi na fakturze oraz właściwej stawki podatku w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y do odbiorcy krajowego i dostarczane są do tego odbiorcy na terytorium kraju (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1),
• prawidłowe – w zakresie określenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy czy świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wskazania nazwy towaru lub usługi na fakturze oraz właściwej stawki podatku w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy przeznaczone są na eksport, a Y w transakcji ze Spółką podaje polski numer VAT i występuje jako eksporter towarów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1),
• nieprawidłowe – w zakresie określenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy czy świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wskazania nazwy towaru lub usługi na fakturze oraz właściwej stawki podatku w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y i dostarczane do odbiorcy w innym kraju Unii Europejskiej (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1),
• nieprawidłowe – w zakresie stwierdzenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka świadczyłaby usługi na rzecz Y, co skutkowałoby obowiązkiem wystawienia przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwy realizowanej usługi oraz adnotacji „odwrotne obciążenie” (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy czy świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wskazania nazwy towaru lub usługi na fakturze oraz właściwej stawki podatku: w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y do odbiorcy krajowego i dostarczane są do tego odbiorcy na terytorium kraju; w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy przeznaczone są na eksport, a Y w transakcji ze Spółką podaje polski numer VAT i występuje jako eksporter towarów; w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y i dostarczane do odbiorcy w innym kraju Unii Europejskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz stwierdzenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka świadczyłaby usługi na rzecz Y, co skutkowałoby obowiązkiem wystawienia przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwy realizowanej usługi oraz adnotacji „odwrotne obciążenie” (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.) o wskazanie skutków podatkowych dla Wnioskodawcy, informacje doprecyzowujące przedstawiony opis sprawy, przeformułowane pytania i własne stanowisko Wnioskodawcy oraz pismem z dnia z dnia 2 marca 2020 r. (data wpływu 4 marca 2020 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony opis sprawy oraz dowód wpłaty dodatkowych opłat za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka prawa polskiego X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „Wykonawca”) z siedzibą w (…), zarejestrowana pod numerem NIP (…) jako podatnik od towarów i usług w Polsce (dalej: „VAT”) jest producentem mebli tapicerowanych, skórzanych i tkaninowych.

Spółka w ramach prowadzonej działalności współpracuje z podmiotem produkcyjnym Y (dalej jako: „Y” lub „Zleceniodawca”) posiadającym siedzibę w (…), Niemcy, zarejestrowanym jako podatnik podatku od wartości dodanej w Niemczech (nr (…)) oraz w Polsce (…). Y uzyskała pozwolenie nr (…), obowiązujące od 22 maja 2019 r. uprawniające do realizacji procedury uszlachetniania czynnego, wydane przez Główny Urząd Celny w (…).

W ramach ww. pozwolenia Y dokonuje importu skór od dostawców posiadających siedzibę na terenie krajów trzecich. Skóry dostarczane są do Niemiec, gdzie obejmowane są przez Y procedurą uszlachetniania czynnego na podstawie Unijnego Kodeksu Celnego. Y w dalszej kolejności przemieszcza zaimportowane do Niemiec skóry do zakładu produkcyjnego Spółki na terytorium Polski w celu powierzenia skór do przetworzenia. Wnioskodawca przetwarza powierzone skóry w realizowanym procesie produkcyjnym. Zgodnie z uzyskanym przez Zleceniodawcę pozwoleniem na realizację procedury uszlachetniania czynnego towary wyprodukowane z powierzonych skór (tj. gotowe meble skórzane) będą dopuszczone do obrotu w Polsce przez urząd celny właściwy ze względu na siedzibę Spółki. Skóry są powierzane Spółce przez Zleceniodawcę i przez cały okres trwania procedury uszlachetniania czynnego pozostają własnością Zleceniodawcy. Wnioskodawca jako producent mebli realizujący procedurę uszlachetniania czynnego nie ma prawa do swobodnego dysponowania materiałami powierzonymi. Materiały powierzone mogą zostać wykorzystane wyłącznie w określonym celu – tj. realizacji zlecenia produkcyjnego dla właściciela materiału, tj. Zleceniodawcy.

Ponadto Y dostarcza Spółce modele i wzory mebli, na podstawie których Wnioskodawca opracowuje dokumentację techniczną i realizuje zamówienia przekazane przez Zleceniodawcę. Udostępnione modele i wzory mebli są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na potrzeby produkcji na zlecenie Y, wyklucza się ich inne wykorzystanie. Oprócz materiałów powierzanych przez Zleceniodawcę (tj. skór) Wnioskodawca angażuje w procesie produkcji materiały zakupywane we własnym zakresie (tj. m.in. mechanizmy meblowe, nóżki meblowe, elementy stelaży meblowych, tkaniny, nici i inne dodatki krawieckie, okucia). Spółka, jako producent, jest odpowiedzialna za organizację i zarządzanie procesem produkcji we własnym zakresie. Dodatkowo Wnioskodawca w proces produkcji angażuje własne aktywa w postaci wykwalifikowanych pracowników oraz posiadanego parku maszynowego. Z punktu widzenia właściwości gotowego produktu, który powstaje w tak realizowanym procesie produkcyjnym, materiały powierzane, tj. skóra, mają znaczenie strategiczne względem materiałów angażowanych przez Wnioskodawcę we własnym zakresie.

Strony przeprowadziły kalkulacje:

1. relacji wartości skór powierzonych przez Y do wartości materiałów ogółem użytych w procesie produkcyjnym (tj. powierzanych przez Y i angażowanych przez Wnioskodawcę we własnym zakresie) [wskaźnik 1],
2. wartości skór powierzanych przez Zleceniodawcę do kosztów wytworzenia gotowego mebla rozumianego jako łączne koszty związane z wytworzeniem produktu obu podmiotów (obejmujące wartość materiałów zakupywanych przez Y i następnie powierzanych Wnioskodawcy, wartość materiałów angażowanych przez Spółkę, wartość pracy Wnioskodawcy [wskaźnik 2],
3. jak również wartości skór powierzanych przez Zleceniodawcę do wartości wynagrodzenia Spółki fakturowanego na rzecz Y [wskaźnik 3].
   
   

Przeprowadzona kalkulacja pozwala na następujące stwierdzenia:

• w przypadku wskaźnika 1 i 2 – w większości przypadków (w większości modeli mebli) udział materiałów powierzanych stanowi poniżej 50% podstawy obliczenia wskaźnika,
• w przypadku wskaźnika 3 – zasadniczo dla większości modeli udział materiałów powierzanych jest niższy niż 50% podstawy obliczenia wskaźnika.
  
  

Wartość skór powierzonych przez Y wyrażana jest w walucie obcej, natomiast wartość materiałów własnych angażowanych przez Wnioskodawcę i koszty robocizny zasadniczo kalkulowane są w złotych. W związku z tym proporcja materiałów powierzanych przez Zleceniodawcę do materiałów i robocizny Spółki uzależniona jest również od kursów walut.

Przykładowo, dla mebla „(…)”:

• udział materiałów powierzonych przez Y stanowi 43,68% kosztów materiałów ogółem,
• udział materiałów powierzanych przez Y w kosztach wytworzenia wynosi 37,52%,
• udział wartości skóry w wartości fakturowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Y wynosił 32,81%.
  
  

Z kolei, dla mebla „(…)”:

• udział materiałów powierzonych przez Y stanowi 34,07% kosztów materiałów ogółem,
• udział materiałów powierzanych przez Y w kosztach wytworzenia wynosi 29,48%,
• udział wartości skóry w wartości fakturowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Y wynosi 24,75%.
  
  

Wnioskodawca wystawia na rzecz Y faktury za świadczenia realizowane w ramach procesu produkcyjnego, którego efektem końcowym są gotowe wyroby – tj. meble skórzane. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę uwzględniają koszty robocizny, koszty zaangażowanych przez siebie materiałów zakupionych we własnym zakresie przez Spółkę oraz narzut zysku. W fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę na Y nie są uwzględnione koszty skór, tj. materiałów powierzonych przez Zleceniodawcę, bowiem Wnioskodawca nie nabywa własności tych materiałów od Y.

Wnioskodawca informuje Y na bieżąco po wyprodukowaniu gotowych mebli o zakończeniu procesu produkcyjnego. Gotowe artykuły są zgłaszane przez Y w urzędzie celnym w Polsce celem dopuszczenia do obrotu.

Rozważane są ewentualne modyfikacje zasad współpracy i powierzenie przez Y oprócz skór również innych materiałów do produkcji gotowego mebla.

Ponadto, w piśmie z dnia 27 stycznia 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca przedstawił następujące odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:

1. wskazanie, jakie skutki Wnioskodawca chciałby wywieść z faktu otrzymania interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 1, tj. ustalenia, czy w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, że Spółka realizując proces produkcyjny polegający na przerobie skór powierzonych przez Y w ramach procedury uszlachetniania czynnego, przy wykorzystaniu materiałów własnych (tj. zakupywanych we własnym zakresie) realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, czy też zakres czynności realizowanych przez Spółkę należy uznać za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT?
   W zależności od kwalifikacji czynności Wnioskodawcy – jako dostawy towarów, o której mowa w art. 7 albo świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 – inne będą obowiązki Spółki w zakresie rozliczenia transakcji. Jeśli świadczenia Wnioskodawcy będą stanowiły dostawę towarów – w zależności od miejsca przeznaczenia towarów Spółka będzie zobowiązana do wystawienia faktury i rozliczenia dostawy jako dostawy krajowej opodatkowanej stawką właściwą do dostawy towarów na terytorium kraju (art. 41 ust. 1), albo fakturę dokumentującą WDT ze stawką 0% i rozliczenia WDT ze stawką 0% pod warunkiem spełnienia warunków do stosowania stawki 0% (art. 41 ust. 3).
   Analogicznie, gdyby świadczenie Wnioskodawcy stanowiło świadczenie usług, obowiązkiem Spółki byłoby wystawienie faktury sprzedaży zawierającej inne dane aniżeli w przypadku dostaw towarów, ponadto faktura taka powinna zawierać adnotację „odwrotne obciążenie” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.
   Ponadto, inne skutki wystąpią dla Wnioskodawcy w odniesieniu do złożenia informacji podsumowującej, w przypadku jeśli świadczenia Spółki stanowią dostawę towarów, a inne jeśli stanowią świadczenie usług (WDT oraz świadczenie usług, dla których podatnikiem jest nabywca wykazuje się w odrębnych pozycjach informacji podsumowującej).
2. wskazanie, jakie skutki Wnioskodawca chciałby wywieść z faktu otrzymania interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 2, tj. stwierdzenia, czy gdyby wartość materiałów powierzanych przez Y (skór i innych materiałów powierzanych) stanowiła powyżej 50% wartości materiałów ogółem lub kosztów wytworzenia, Spółka świadczyłaby usługi na rzecz Y?
   W takiej sytuacji, Wnioskodawca chciałby wywieźć skutki podatkowe właściwe dla „świadczenia usług”. Wówczas, w celu ustalenie miejsca świadczenia usług, Spółka zobowiązana byłaby do analizy rozdziału 3 Działu V ustawy o VAT „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”. Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia w takiej sytuacji byłoby terytorium Niemiec, a Spółka byłaby zobowiązana do wystawienia faktury z adnotacją „odwrotne obciążenie”.
3. w przypadku, gdy doprecyzowane pytania oraz przedstawione do nich stanowiska własne będą tego wymagały – uzupełnienie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o informacje niezbędne do zajęcia stanowiska przez tutejszy organ.
   Uzupełnienie opisu stanu faktycznego.
   W wyniku realizacji świadczeń produkcyjnych na zlecenie Y z materiałów powierzonych oraz materiałów własnych powstają gotowe wyroby – tj. meble skórzane. Spółka otrzymuje wynagrodzenie za realizację zleceń produkcyjnych od Y. Gotowe produkty są sprzedawane przez Y do swoich odbiorców – dostawy mają miejsce do obiorców na terytorium Polski, w krajach Unii Europejskiej, bądź w krajach trzecich.
   W przypadku, gdy wyroby mają trafić do odbiorcy krajowego albo odbiorcy z kraju UE, wyroby są wydawane bezpośrednio między Wnioskodawcą a odbiorcą Y, wyroby nie są przedmiotem składowania, magazynowania po stronie Y, po wydaniu przez Spółkę przewoźnikowi działającemu na zlecenie Y wyroby transportowane są do odbiorcy; organizatorem transportu wyrobów jest Y.
   W przypadku, gdy wyroby mają trafić ostatecznie do kraju trzeciego, wyroby wydawane są przez Wnioskodawcę Y na terytorium Polski celem przeprowadzenia procedury celnej wywozowej z terytorium Polski. W przypadku dostaw realizowanych do krajów trzecich Spółka jest wskazana jako eksporter towarów w zgłoszeniu celnym, zgłoszenie celne dokonywane jest w imieniu i na rzecz Y.
   Y podaje dla celów transakcji z Wnioskodawcą swój numer VAT DE (numer nadany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech) – w przypadku, gdy wyroby w ramach dostawy realizowanej przez Y transportowane są do innych państw członkowskich Unii Europejskiej i polski numer VAT nadany w Polsce, w przypadku, gdy w wyniku dostawy realizowanej przez Y wyroby transportowane są do miejsca przeznaczenia w Polsce albo w krajach trzecich.
   Y nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
4. uzupełnienie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o następujące informacje:
   1. czy efektem końcowym procesu produkcyjnego w opisanym zdarzeniu przyszłym mają być nowe, gotowe produkty w postaci mebli skórzanych?
      Tak, efektem końcowym procesu produkcyjnego mają być gotowe produkty w postaci mebli tapicerowanych i skórzanych.
   2. jakie są/będą oczekiwania Zleceniodawcy, tj. jaki jest/będzie zasadniczy cel nabycia całości świadczenia przez Zleceniodawcę? Odpowiedzi należy udzielić odrębnie w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy zawartych w pytaniu nr 1 i odrębnie w pytaniu nr 2.
      W odniesieniu do pyt. 1
      Oczekiwaniem Zleceniodawcy jest nabycie gotowego mebla tapicerowanego skórzanego, który jest gotowym produktem możliwym do natychmiastowej sprzedaży bez dalszego przerabiania, dostosowywania.
      W odniesieniu do pyt. 2
      Oczekiwaniem Zleceniodawcy jest nabycie gotowego mebla tapicerowanego skórzanego, który jest gotowym produktem możliwym do natychmiastowej sprzedaży bez dalszego przerabiania, dostosowywania.
   3. jakie są/będą postanowienia umowy dotyczące zakresu czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę przy produkcji mebli i wynagrodzenia Wnioskodawcy za ich wytworzenie? Odpowiedzi należy udzielić odrębnie w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy zawartych w pytaniu nr 1 i odrębnie w pytaniu nr 2.
      W odniesieniu do pyt. 1
      Świadczenia realizowane są na podstawie każdorazowego zamówienia złożonego przez Y. Wnioskodawca w ramach zakresu świadczeń zobowiązuje się wyprodukować produkt gotowy w postaci mebla tapicerowanego skórzanego – z materiałów (skór) dostarczonych przez Y, których właścicielem jest Y, oraz z zakupionych we własnym zakresie materiałów (mechanizmy meblowe, nóżki meblowe, elementy stelaży meblowych, tkaniny, nici i inne dodatki krawieckie, okucia).
      Y dostarcza Spółce modele i wzory mebli, na podstawie których Wnioskodawca opracowuje dokumentację techniczną i realizuje zamówienia przekazane przez Zleceniodawcę.
      Wynagrodzenie Spółki kalkulowane jest na podstawie kosztów robocizny, kosztów zaangażowanych materiałów zakupionych we własnym zakresie przez Wnioskodawcę oraz narzutu zysku. W fakturze wystawionej przez Spółkę na Y nie są uwzględnione koszty skór, tj. materiałów powierzonych przez Zleceniodawcę, bowiem Spółka nie nabywa własności tych materiałów od Y. Na fakturze wystawianej Y wynagrodzenie prezentowane jest jako określona wartość za jedną jednostkę produktu gotowego.
      W odniesieniu do pyt. 2
      Świadczenia realizowane będą na podstawie każdorazowego zamówienia złożonego przez Y. Wnioskodawca w ramach zakresu świadczeń będzie produkować produkt gotowy w postaci mebla tapicerowanego skórzanego – z materiałów (skór) zakupionych i dostarczonych przez Y – tj. skór, jak również innych materiałów. Łączna wartość materiałów powierzonych stanowiła będzie ponad 50% wartości materiałów ogółem zaangażowanych w procesie przetwarzania (tj. wszystkich materiałów użytych w procesie przetwarzania – powierzonych przez Y oraz zakupionych przez Spółkę).
      Y dostarczać będzie Spółce modele i wzory mebli, na podstawie których Wnioskodawca opracowywać będzie dokumentację techniczną i realizować zamówienia przekazane przez Zleceniodawcę.
      Wynagrodzenie Spółki kalkulowane będzie na podstawie kosztów robocizny, wartości ewentualnych materiałów dodatkowych zakupionych przez Y we własnym zakresie oraz narzutu zysku. W fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę na Y nie będą uwzględnione koszty materiałów powierzonych przez Zleceniodawcę, bowiem Spółka nie będzie nabywać własności tych materiałów od Y. Na fakturze wystawianej Y wynagrodzenie prezentowane będzie jako określona wartość za jedną jednostkę produktu gotowego.
   4. czy w odniesieniu do wytworzonych produktów (mebli) Wnioskodawca ma będzie miał uprawnienia do rozporządzania nimi jak właściciel? Odpowiedzi należy udzielić odrębnie w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy zawartych w pytaniu nr 1 i odrębnie w pytaniu nr 2.
      W odniesieniu do pyt. 1
      Wnioskodawca nie będzie posiadał uprawnień do rozporządzania wytworzonymi produktami (meblami) jak właściciel.
      W odniesieniu do pyt. 2
      Spółka nie będzie posiadała uprawnień do rozporządzania wytworzonymi produktami (meblami) jak właściciel.
   5. czy od momentu wyprodukowania mebli do momentu ich wydania na rzecz Zleceniodawcy wszelkie ryzyka związane z produktami finalnymi są/będą po stronie Wnioskodawcy, w tym w szczególności ryzyko uszkodzenia bądź utraty produktów? Odpowiedzi należy udzielić odrębnie w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy zawartych w pytaniu nr 1 i odrębnie w pytaniu nr 2.
      W odniesieniu do pyt. 1
      Ryzyka związane z produktami finalnymi od momentu wyprodukowania do momentu wydania na rzecz Zleceniodawcy będą po stronie Wnioskodawcy (Spółki). Po wydaniu wyrobów wyprodukowanych w ramach procesu przetwarzania przez Wnioskodawcę, po stronie Spółki pozostanie ryzyko związane z rękojmią za wady fizyczne lub prawne wykonanych świadczeń.
      W odniesieniu do pyt. 2
      Ryzyka związane z produktami finalnymi od momentu wyprodukowania do momentu wydania na rzecz Zleceniodawcy będą po stronie Wnioskodawcy (Spółki). Po wydaniu wyrobów wyprodukowanych w ramach procesu przetwarzania przez Wnioskodawcę, po stronie Spółki pozostanie ryzyko związane z rękojmią za wady fizyczne lub prawne wykonanych świadczeń.
   6. czy Zleceniodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)?
      Tak, Zleceniodawca, tj. Y, jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług.
   7. czy ww. Zleceniodawca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym miejscu niż ich siedziba działalności gospodarczej (Niemcy)? Jeżeli tak, to należy wskazać:
      • czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą świadczone dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Zleceniobiorcy?
      • na terytorium jakiego państwa będzie znajdowało się to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej Zleceniodawcy?
      Zleceniodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym miejscu niż miejsce siedziby (Niemcy).
   
   
   

Jednocześnie, w piśmie z dnia 2 marca 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca przedstawił następujące odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:

1. Wskazanie klasyfikacji statystycznej dla wyrobów gotowych powstałych w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy, będących przedmiotem zadanych pytań, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207. poz. 1293, z późn. zm.).
   Wyroby powstające w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy są klasyfikowane następująco na gruncie PKWiU (2008):
   31.00.13 Pozostałe meble do siedzenia
2. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE?
   Tak, Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.
3. W jakim momencie (miejscu) dochodzi do nabycia prawa do rozporządzania ww. wyrobami gotowymi jak właściciel przez Y w przypadku towarów dostarczanych do odbiorców w innych krajach Unii Europejskiej?
   Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Y dochodzi na terytorium Polski przed wywozem towarów z Polski.
4. W jakim momencie (miejscu) dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel ww. wyrobami gotowymi przez Y na ostatecznego odbiorcę z innego kraju Unii Europejskiej?
   Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na ostatecznego odbiorcę z innego kraju Unii Europejskiej dochodzi zasadniczo na terytorium Polski przed wywozem towarów z Polski (przed transportem towarów), Y dokonuje standardowo natychmiastowej odsprzedaży towarów na odbiorcę po zakupie od Wnioskodawcy, przy czym Y podaje do celów tej transakcji swój niemiecki numer VAT.
   Wnioskodawca wskazuje przy tym, że w przypadku transakcji na terytorium Unii Europejskiej, do których odnoszą się przepisy art. 36a dyrektywy 2006/112/WE, moment przejścia prawa do rozporządzania jak właściciel wyrobami nie jest istotny w celu określenia, która transakcja stanowi tzw. „transakcję ruchomą”. W świetle przepisów dyrektywy istotne jest jedynie, czy transportu dokonuje podmiot pośredniczący lub czy jest on wykonywany na jego rzecz oraz jakim numerem VAT posługuje się podmiot pośredniczący w transakcji.
5. Czy w przypadku, gdy wyroby są transportowane/wysyłane na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Polski do odbiorcy docelowego, Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju? Jakie to są dokumenty?
   Tak, Wnioskodawca posiada dowody potwierdzające, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego kraju UE przed upływem terminu do złożenia deklaracji – są to m.in. listy przewozowe, CMR, zbiorcze (np. miesięczne) potwierdzenia odbioru towarów wystawiane przez ostatecznego nabywcę, dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za towar ze strony Y, korespondencja handlowa.
6. Czy w przypadku, gdy ww. wyroby przeznaczone są na eksport, czy Y dokonuje ich sprzedaży na rzecz odbiorcy na terytorium państwa trzeciego?
   Nie, Y dokonuje standardowo odsprzedaży towarów na rzecz odbiorcy z kraju trzeciego wówczas, gdy towary znajdują się jeszcze na terytorium Polski.
7. Czy w momencie sprzedaży wskazanych wyrobów na rzecz Y Wnioskodawca posiada informację o ich wywozie poza terytorium Unii Europejskiej?
   Tak, Wnioskodawca posiada wiedzę, że towary mają być przedmiotem wywozu poza Unię Europejską.
8. Czy wskazane wyroby są wywożone z terytorium Polski bezpośrednio na terytorium państwa trzeciego do odbiorcy z państwa trzeciego?
   Wyroby są wywożone z terytorium Polski bezpośrednio na terytorium państwa trzeciego do odbiorcy z państwa trzeciego – tzn. wyroby nie zatrzymują się „po drodze” w celu przepakowania, skompletowania itp.
9. Czy wywóz wyrobów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej następuje w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze?
   Wywóz z Polski poza terytorium Unii Europejskiej jest dokonywany w ramach nieprzerwanego transportu, tzn. po dokonaniu procedury wywozu transport jest realizowany w sposób ciągły, towary nie zatrzymują się po drodze np. w celu przepakowania, skompletowania.
10. W jakim momencie (miejscu) dochodzi do nabycia prawa do rozporządzania ww. wyrobami gotowymi jak właściciel przez Y w przypadku towarów przeznaczonych na eksport?
    Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Y dochodzi na terytorium Polski przed wywozem towarów z Polski.
11. W jakim momencie (miejscu) dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel ww. wyrobami gotowymi przez Y na ostatecznego odbiorcę z państwa trzeciego?
    Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na ostatecznego odbiorcę z państwa trzeciego dochodzi zasadniczo na terytorium Polski przed wywozem towarów z Polski, Y standardowo dokonuje natychmiastowej odsprzedaży towarów na odbiorcę z państwa trzeciego po zakupie od Wnioskodawcy.
12. Który z podmiotów uczestniczących w opisanej transakcji, tj. Wnioskodawca, Y czy odbiorca z państwa trzeciego, jest podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu wyrobów gotowych z terytorium Polski na terytorium państw a trzeciego?
    Odpowiedzialnym za organizację transportu wyrobów z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego jest Y.
13. Przez kogo są transportowane ww. wyroby z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego: przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz, przez Y lub na jego rzecz, czy przez odbiorcę z państwa trzeciego lub na jego rzecz?
    Towary są transportowane przez Y lub na jego rzecz.
14. Który podmiot, tj. Wnioskodawca czy Y, zgłasza sprzedawane wyroby do procedury wywozu poza terytorium Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów celnych?
    Zgłaszającym wyroby do procedury wywozu jest Y.
15. Czy wywóz wskazanych wyrobów z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych? Jeżeli tak, to jaki dokładnie dokument potwierdza ten wywóz? W szczególności, czy jest to dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106)?
    Tak, wywóz wskazanych wyrobów z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Potwierdzeniem wywozu jest dokument IE-599, tj. dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT.
16. Czy z ww. dokumentu wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy przez Wnioskodawcę i jego wywozu?
    Tak, z przedmiotowego dokumentu wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.
17. Czy Wnioskodawca jest w posiadaniu ww. dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokona dostawy towaru?
    Tak, Wnioskodawca jest w posiadaniu ww. dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym dokona dostawy.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 27 stycznia 2020 r.).

1. Czy w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego Spółka realizując proces produkcyjny polegający na przerobie skór powierzonych przez Y w ramach procedury uszlachetniania czynnego, przy wykorzystaniu materiałów własnych (tj. zakupywanych we własnym zakresie) realizuje na rzecz Y:
   • dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, skutkującą obowiązkiem wystawienia faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwę towaru, a w pozycji „stawka podatku” – stawkę właściwą dla dostaw:
     • towarów na terytorium kraju – w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y do odbiorcy krajowego i dostarczane są do tego odbiorcy na terytorium kraju, a także w przypadku, gdy wyroby te przeznaczone są na eksport, a Y w transakcji ze Spółką podaje polski numer VAT i występuje jako eksporter towarów?
     • wewnątrzwspólnotowych – w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y i dostarczane do odbiorcy w innym kraju Unii Europejskiej?
     czy też
   • Spółka realizuje świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, skutkujące obowiązkiem wystawienia faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwę usługi i zawierającej adnotację „odwrotne obciążenie”?
2. Czy gdyby wartość materiałów powierzanych przez Y (skór i innych materiałów powierzanych) stanowiła powyżej 50% wartości materiałów ogółem, Spółka świadczyłaby usługi na rzecz Y, co skutkowałoby obowiązkiem wystawienia przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwę realizowanej usługi oraz adnotację „odwrotne obciążenie” (pytanie dot. rozważanej modyfikacji modelu współpracy – zdarzenia przyszłego)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 27 stycznia 2020 r.):

1. Świadczenia realizowane na rzecz Y polegające na produkcji gotowych mebli tapicerowanych i skórzanych z częściowo powierzonych materiałów produkcyjnych należy zakwalifikować jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Spółka jest w związku z tym zobowiązana do wystawienia faktury sprzedaży zawierającej, stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwę towaru, a w pozycji „stawka podatku” – faktura taka powinna zawierać stawkę podatku właściwą dla realizowanej dostawy towarów:
   • w przypadku, gdy Wnioskodawca sprzedawać będzie wytworzone wyroby na rzecz Y, a Y sprzedawać je będzie i dostarczać na rzecz odbiorcy z siedzibą w Polsce – faktura Spółki powinna zawierać stawkę podatku właściwą dla dostaw krajowych, tj. 23% stawkę podatku VAT,
   • w przypadku, gdy Wnioskodawca sprzedawać będzie wytworzone wyroby na rzecz Y, a Y sprzedawać je będzie i dostarczać na rzecz odbiorcy z siedzibą w Unii Europejskiej, przy czym Y jako organizator transportu będzie podawał Spółce niemiecki numer VAT dla takiej transakcji – faktura Wnioskodawcy powinna zawierać stawkę podatku właściwą dla dostaw wewnątrzwspólnotowych, tj. 0% stawkę VAT – stosownie do art. 36a ust. 1 Dyrektywy Rady (UE) 2006/112/WE [ art. 36a dodany przez Dyrektywę z dnia 4 grudnia 2018 r. – 2018/1910 zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przypisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskimi]. Wnioskodawca bazuje w tym wypadku na zaleceniach wynikających z Komunikatu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. „Komunikat w sprawie implementacji Dyrektywy 2018/1910 tzw. pakiet quick fixes”, z których wynika, iż zaleca się stosowanie przepisów Dyrektywy 2018/1910 począwszy od 1 stycznia 2020 r. mimo braku implementacji do polskiego porządku prawnego,
   • w przypadku, gdy Spółka sprzedawać będzie wytworzone wyroby na rzecz Y, a Y sprzedawać je będzie i dostarczać na rzecz odbiorcy z siedzibą w kraju trzecim, przy czym Y jako organizator transportu będzie podawał Wnioskodawcy polski numer VAT dla takiej transakcji i będzie występował jako eksporter towarów w zgłoszeniu celnym – faktura Spółki powinna zawierać stawkę podatku właściwą dla dostaw krajowych. Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy o VAT – w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie. W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy Y występuje jako eksporter towarów dla potrzeb zgłoszenia celnego i jest zobowiązany przedstawić towary organom celnym do wywozu z terytorium kraju, odprawa celna jest wykonywana w imieniu Y, nie mamy do czynienia z bezpośrednim wydaniem towaru między podatnikiem pierwszym a trzecim – zatem w analizowanym przypadku nie mamy do czynienia z dostawą łańcuchową, a dostawą na terytorium Polski. Gdyby przyjąć nawet, że dochodzi do transakcji łańcuchowej, z okoliczności sprawy wynika (podanie przez Y numeru VAT PL do transakcji, Y jako eksporter towarów w zgłoszeniu celnym), że wysyłkę lub transport należy przyporządkować drugiej dostawie (tj. dostawie Y na rzecz jej odbiorcy), a zatem sprzedaż ze strony Wnioskodawcy powinna zostać opodatkowana stawką podatku właściwą dla dostaw towarów na terytorium kraju.
   W konsekwencji na doprecyzowane pytanie Wnioskodawca zajmuje następujące stanowisko: Spółka realizując proces produkcyjny polegający na przerobie skór powierzonych przez Y w ramach procedury uszlachetniania czynnego, przy wykorzystaniu materiałów własnych (tj. zakupywanych we własnym zakresie) realizuje na rzecz Y: dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, skutkującą obowiązkiem wystawienia przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwę towaru, a w pozycji „stawka podatku” – stawkę właściwą dla dostaw:
   • towarów na terytorium kraju – w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Spółki sprzedawane są przez Y do odbiorcy krajowego i dostarczane są do tego odbiorcy na terytorium kraju, a także w przypadku, gdy wyroby te przeznaczone są na eksport, a Y w transakcji z Wnioskodawcą podaje polski numer VAT i występuje jako eksporter towarów,
   • wewnątrzwspólnotowych – w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Spółki sprzedawane są przez Y i dostarczane do odbiorcy w innym kraju Unii Europejskiej.
2. Świadczenia realizowane na rzecz Y w rozważanym zdarzeniu przyszłym należałoby uznać za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT w sytuacji, gdyby wartość materiałów powierzanych stanowiła ponad 50% kosztów materiałowych lub kosztów wytworzenia.
   Uznanie transakcji za świadczenie usług skutkowałoby obowiązkiem wystawienia faktury sprzedaży przez Wnioskodawcę, która w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” powinna zwierać – nazwę zrealizowanej usługi, faktura taka powinna zawierać ponadto adnotację „odwrotne obciążenie”, stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 7 oraz pkt 18 ustawy o VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie określenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy czy świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wskazania nazwy towaru lub usługi na fakturze oraz właściwej stawki podatku w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y do odbiorcy krajowego i dostarczane są do tego odbiorcy na terytorium kraju (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1),
• prawidłowe – w zakresie określenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy czy świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wskazania nazwy towaru lub usługi na fakturze oraz właściwej stawki podatku w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy przeznaczone są na eksport, a Y w transakcji ze Spółką podaje polski numer VAT i występuje jako eksporter towarów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1),
• nieprawidłowe – w zakresie określenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy czy świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wskazania nazwy towaru lub usługi na fakturze oraz właściwej stawki podatku w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y i dostarczane do odbiorcy w innym kraju Unii Europejskiej (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1),
• nieprawidłowe – w zakresie stwierdzenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka świadczyłaby usługi na rzecz Y, co skutkowałoby obowiązkiem wystawienia przez Wnioskodawcę faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwy realizowanej usługi oraz adnotacji „odwrotne obciążenie” (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego – w oparciu o art. 2 pkt 5 ustawy, rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przez eksport towarów – stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Natomiast, w myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, jest producentem mebli tapicerowanych, skórzanych i tkaninowych. Spółka w ramach prowadzonej działalności współpracuje z podmiotem produkcyjnym Y (dalej jako: „Y” lub „Zleceniodawca”) posiadającym siedzibę w (…), Niemcy, zarejestrowanym jako podatnik podatku od wartości dodanej w Niemczech oraz w Polsce. Y uzyskała pozwolenie, obowiązujące od 22 maja 2019 r., uprawniające do realizacji procedury uszlachetniania czynnego, wydane przez Główny Urząd Celny w (…). W ramach ww. pozwolenia Y dokonuje importu skór od dostawców posiadających siedzibę na terenie krajów trzecich. Skóry dostarczane są do Niemiec, gdzie obejmowane są przez Y procedurą uszlachetniania czynnego na podstawie Unijnego Kodeksu Celnego. Y w dalszej kolejności przemieszcza zaimportowane do Niemiec skóry do zakładu produkcyjnego Spółki na terytorium Polski w celu powierzenia skór do przetworzenia. Wnioskodawca przetwarza powierzone skóry w realizowanym procesie produkcyjnym. Zgodnie z uzyskanym przez Zleceniodawcę pozwoleniem na realizację procedury uszlachetniania czynnego towary wyprodukowane z powierzonych skór (tj. gotowe meble skórzane) będą dopuszczone do obrotu w Polsce przez urząd celny właściwy ze względu na siedzibę Spółki. Skóry są powierzane Spółce przez Zleceniodawcę i przez cały okres trwania procedury uszlachetniania czynnego pozostają własnością Zleceniodawcy. Wnioskodawca jako producent mebli realizujący procedurę uszlachetniania czynnego nie ma prawa do swobodnego dysponowania materiałami powierzonymi. Materiały powierzone mogą zostać wykorzystane wyłącznie w określonym celu – tj. realizacji zlecenia produkcyjnego dla właściciela materiału, tj. Zleceniodawcy. Ponadto Y dostarcza Spółce modele i wzory mebli, na podstawie których Wnioskodawca opracowuje dokumentację techniczną i realizuje zamówienia przekazane przez Zleceniodawcę. Udostępnione modele i wzory mebli są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na potrzeby produkcji na zlecenie Y, wyklucza się ich inne wykorzystanie. Oprócz materiałów powierzanych przez Zleceniodawcę (tj. skór) Wnioskodawca angażuje w procesie produkcji materiały zakupywane we własnym zakresie (tj. m.in. mechanizmy meblowe, nóżki meblowe, elementy stelaży meblowych, tkaniny, nici i inne dodatki krawieckie, okucia). Spółka, jako producent jest odpowiedzialna za organizację i zarządzanie procesem produkcji we własnym zakresie. Dodatkowo Wnioskodawca w proces produkcji angażuje własne aktywa w postaci wykwalifikowanych pracowników oraz posiadanego parku maszynowego. Z punktu widzenia właściwości gotowego produktu, który powstaje w tak realizowanym procesie produkcyjnym, materiały powierzane, tj. skóra, mają znaczenie strategiczne względem materiałów angażowanych przez Wnioskodawcę we własnym zakresie.

Strony przeprowadziły kalkulacje:

1. relacji wartości skór powierzonych przez Y do wartości materiałów ogółem użytych w procesie produkcyjnym (tj. powierzanych przez Y i angażowanych przez Wnioskodawcę we własnym zakresie) [wskaźnik 1],
2. wartości skór powierzanych przez Zleceniodawcę do kosztów wytworzenia gotowego mebla rozumianego jako łączne koszty związane z wytworzeniem produktu obu podmiotów (obejmujące wartość materiałów zakupywanych przez Y i następnie powierzanych Wnioskodawcy, wartość materiałów angażowanych przez Spółkę, wartość pracy Wnioskodawcy [wskaźnik 2],
3. jak również wartości skór powierzanych przez Zleceniodawcę do wartości wynagrodzenia Spółki fakturowanego na rzecz Y [wskaźnik 3].
   
   

Przeprowadzona kalkulacja pozwala na następujące stwierdzenia:

• w przypadku wskaźnika 1 i 2 – w większości przypadków (w większości modeli mebli) udział materiałów powierzanych stanowi poniżej 50% podstawy obliczenia wskaźnika,
• w przypadku wskaźnika 3 – zasadniczo dla większości modeli udział materiałów powierzanych jest niższy niż 50% podstawy obliczenia wskaźnika.
  
  

Wartość skór powierzonych przez Y wyrażana jest w walucie obcej, natomiast wartość materiałów własnych angażowanych przez Wnioskodawcę i koszty robocizny zasadniczo kalkulowane są w złotych. W związku z tym proporcja materiałów powierzanych przez Zleceniodawcę do materiałów i robocizny Spółki uzależniona jest również od kursów walut.

Przykładowo dla mebla „(…)”:

• udział materiałów powierzonych przez Y stanowi 43,68% kosztów materiałów ogółem,
• udział materiałów powierzanych przez Y w kosztach wytworzenia wynosi 37,52%,
• udział wartości skóry w wartości fakturowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Y wynosił 32,81%.
  
  

Z kolei dla mebla „(…)”:

• udział materiałów powierzonych przez Y stanowi 34,07% kosztów materiałów ogółem,
• udział materiałów powierzanych przez Y w kosztach wytworzenia wynosi 29,48%,
• udział wartości skóry w wartości fakturowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Y wynosi 24,75%.
  
  

Wnioskodawca wystawia na rzecz Y faktury za świadczenia realizowane w ramach procesu produkcyjnego, którego efektem końcowym są gotowe wyroby – tj. meble skórzane. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę uwzględniają koszty robocizny, koszty zaangażowanych przez siebie materiałów zakupionych we własnym zakresie przez Spółkę oraz narzut zysku. W fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę na Y nie są uwzględnione koszty skór, tj. materiałów powierzonych przez Zleceniodawcę, bowiem Wnioskodawca nie nabywa własności tych materiałów od Y. Wnioskodawca informuje Y na bieżąco po wyprodukowaniu gotowych mebli o zakończeniu procesu produkcyjnego. Gotowe artykuły są zgłaszane przez Y w urzędzie celnym w Polsce celem dopuszczenia do obrotu. Rozważane są ewentualne modyfikacje zasad współpracy i powierzenie przez Y oprócz skór również innych materiałów do produkcji gotowego mebla.

W wyniku realizacji świadczeń produkcyjnych na zlecenie Y z materiałów powierzonych oraz materiałów własnych powstają gotowe wyroby – tj. meble skórzane. Spółka otrzymuje wynagrodzenie za realizację zleceń produkcyjnych od Y. Gotowe produkty są sprzedawane przez Y do swoich odbiorców – dostawy mają miejsce do obiorców na terytorium Polski, w krajach Unii Europejskiej, bądź w krajach trzecich. W przypadku, gdy wyroby mają trafić do odbiorcy krajowego albo odbiorcy z kraju UE, wyroby są wydawane bezpośrednio między Wnioskodawcą a odbiorcą Y, wyroby nie są przedmiotem składowania, magazynowania po stronie Y, po wydaniu przez Spółkę przewoźnikowi działającemu na zlecenie Y wyroby transportowane są do odbiorcy; organizatorem transportu wyrobów jest Y. W przypadku, gdy wyroby mają trafić ostatecznie do kraju trzeciego, wyroby wydawane są przez Wnioskodawcę Y na terytorium Polski celem przeprowadzenia procedury celnej wywozowej z terytorium Polski. W przypadku dostaw realizowanych do krajów trzecich Spółka jest wskazana jako eksporter towarów w zgłoszeniu celnym, zgłoszenie celne dokonywane jest w imieniu i na rzecz Y. Y podaje dla celów transakcji z Wnioskodawcą swój numer VAT DE (numer nadany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech) – w przypadku, gdy wyroby w ramach dostawy realizowanej przez Y transportowane są do innych państw członkowskich Unii Europejskiej i polski numer VAT nadany w Polsce, w przypadku, gdy w wyniku dostawy realizowanej przez Y wyroby transportowane są do miejsca przeznaczenia w Polsce albo w krajach trzecich. Y nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Efektem końcowym procesu produkcyjnego w opisanym zdarzeniu przyszłym mają być gotowe produkty w postaci mebli tapicerowanych i skórzanych. Oczekiwaniem Zleceniodawcy, zarówno w odniesieniu do pytania nr 1, jak i pytania nr 2, jest nabycie gotowego mebla tapicerowanego skórzanego, który jest gotowym produktem możliwym do natychmiastowej sprzedaży bez dalszego przerabiania, dostosowywania.

W odniesieniu do pytania nr 1 świadczenia realizowane są na podstawie każdorazowego zamówienia złożonego przez Y. Wnioskodawca w ramach zakresu świadczeń zobowiązuje się wyprodukować produkt gotowy w postaci mebla tapicerowanego skórzanego – z materiałów (skór) dostarczonych przez Y, których właścicielem jest Y, oraz z zakupionych we własnym zakresie materiałów (mechanizmy meblowe, nóżki meblowe, elementy stelaży meblowych, tkaniny, nici i inne dodatki krawieckie, okucia). Y dostarcza Spółce modele i wzory mebli, na podstawie których Wnioskodawca opracowuje dokumentację techniczną i realizuje zamówienia przekazane przez Zleceniodawcę. Wynagrodzenie Spółki kalkulowane jest na podstawie kosztów robocizny, kosztów zaangażowanych materiałów zakupionych we własnym zakresie przez Wnioskodawcę oraz narzutu zysku. W fakturze wystawionej przez Spółkę na Y nie są uwzględnione koszty skór, tj. materiałów powierzonych przez Zleceniodawcę, bowiem Spółka nie nabywa własności tych materiałów od Y. Na fakturze wystawianej Y wynagrodzenie prezentowane jest jako określona wartość za jedną jednostkę produktu gotowego.

W odniesieniu do pytania nr 2 świadczenia realizowane będą na podstawie każdorazowego zamówienia złożonego przez Y. Wnioskodawca w ramach zakresu świadczeń będzie produkować produkt gotowy w postaci mebla tapicerowanego skórzanego – z materiałów (skór) zakupionych i dostarczonych przez Y – tj. skór, jak również innych materiałów. Łączna wartość materiałów powierzonych stanowiła będzie ponad 50% wartości materiałów ogółem zaangażowanych w procesie przetwarzania (tj. wszystkich materiałów użytych w procesie przetwarzania – powierzonych przez Y oraz zakupionych przez Spółkę). Y dostarczać będzie Spółce modele i wzory mebli, na podstawie których Wnioskodawca opracowywać będzie dokumentację techniczną i realizować zamówienia przekazane przez Zleceniodawcę. Wynagrodzenie Spółki kalkulowane będzie na podstawie kosztów robocizny, wartości ewentualnych materiałów dodatkowych zakupionych przez Y we własnym zakresie oraz narzutu zysku. W fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę na Y nie będą uwzględnione koszty materiałów powierzonych przez Zleceniodawcę, bowiem Spółka nie będzie nabywać własności tych materiałów od Y. Na fakturze wystawianej Y wynagrodzenie prezentowane będzie jako określona wartość za jedną jednostkę produktu gotowego.

Wnioskodawca nie będzie posiadał uprawnień do rozporządzania wytworzonymi produktami (meblami) jak właściciel. Ryzyka związane z produktami finalnymi od momentu wyprodukowania do momentu wydania na rzecz Zleceniodawcy będą po stronie Wnioskodawcy (Spółki). Po wydaniu wyrobów wyprodukowanych w ramach procesu przetwarzania przez Wnioskodawcę, po stronie Spółki pozostanie ryzyko związane z rękojmią za wady fizyczne lub prawne wykonanych świadczeń.

Wyroby powstające w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy są klasyfikowane następująco na gruncie PKWiU (2008): 31.00.13 Pozostałe meble do siedzenia. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Y w przypadku towarów dostarczanych do odbiorców w innych krajach Unii Europejskiej dochodzi na terytorium Polski przed wywozem towarów z Polski. Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na ostatecznego odbiorcę z innego kraju Unii Europejskiej dochodzi zasadniczo na terytorium Polski przed wywozem towarów z Polski (przed transportem towarów), Y dokonuje standardowo natychmiastowej odsprzedaży towarów na odbiorcę po zakupie od Spółki, przy czym Y podaje do celów tej transakcji swój niemiecki numer VAT. Wnioskodawca posiada dowody potwierdzające, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego kraju UE przed upływem terminu do złożenia deklaracji – są to m.in. listy przewozowe, CMR, zbiorcze (np. miesięczne) potwierdzenia odbioru towarów wystawiane przez ostatecznego nabywcę, dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za towar ze strony Y, korespondencja handlowa.

Y dokonuje standardowo odsprzedaży towarów na rzecz odbiorcy z kraju trzeciego wówczas, gdy towary znajdują się jeszcze na terytorium Polski. Wnioskodawca posiada wiedzę, że towary mają być przedmiotem wywozu poza Unię Europejską. Wyroby są wywożone z terytorium Polski bezpośrednio na terytorium państwa trzeciego do odbiorcy z państwa trzeciego – tzn. wyroby nie zatrzymują się „po drodze” w celu przepakowania, skompletowania itp. Wywóz z Polski poza terytorium Unii Europejskiej jest dokonywany w ramach nieprzerwanego transportu, tzn. po dokonaniu procedury wywozu transport jest realizowany w sposób ciągły, towary nie zatrzymują się po drodze np. w celu przepakowania, skompletowania. Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Y w przypadku towarów przeznaczonych na eksport dochodzi na terytorium Polski przed wywozem towarów z Polski. Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na ostatecznego odbiorcę z państwa trzeciego dochodzi zasadniczo na terytorium Polski przed wywozem towarów z Polski, Y standardowo dokonuje natychmiastowej odsprzedaży towarów na odbiorcę z państwa trzeciego po zakupie od Spółki. Odpowiedzialnym za organizację transportu wyrobów z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego jest Y. Towary są transportowane przez Y lub na jego rzecz. Zgłaszającym wyroby do procedury wywozu jest Y. Wywóz wskazanych wyrobów z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Potwierdzeniem wywozu jest dokument IE-599, tj. dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy. Z przedmiotowego dokumentu wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Wnioskodawca jest w posiadaniu ww. dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym dokona dostawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy czy świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że w przepisach o podatku VAT nie zawarto definicji „świadczenia złożonego (kompleksowego)”. Wynika natomiast ono z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W sprawie C-349/96 Trybunał uznał, że w celu ustalenia, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy zważyć dwie podstawowe zasady rządzące VAT. Po pierwsze, treść art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Po drugie, fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby doprowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu VAT. Zdaniem Trybunału, pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W orzeczeniu w sprawie C-41/04 z dnia 27 października 2005 r. Trybunał zauważył, że „jeżeli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

Powyższe spostrzeżenia pozostają przy tym aktualne także wówczas, gdy wynagrodzenie za poszczególne czynności składające się na jedną usługę jest kalkulowane odrębnie. W tym zakresie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej m.in. w sprawie C-41/04 i C-111/05. Z orzeczeń tych wynika jednoznacznie, że odrębna kalkulacja wynagrodzenia za poszczególne czynności składające się na kompleksową usługę, nie uzasadnia podziału takiej usługi na potrzeby opodatkowania.

Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Jednocześnie należy wskazać, że o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów, bądź świadczenia usług rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny. O przedmiocie świadczenia przesądzać będzie zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów, obowiązujące klasyfikacje statystyczne oraz treść umów zawartych każdorazowo przez podatnika i jego kontrahenta. Jedynie analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, proporcja między udziałem materiałów własnych a udziałem materiałów powierzonych przez kontrahenta, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwoli określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa na ruchomym majątku rzeczowym, czy też jako dostawa towarów.

Zatem ustalenie, czy określoną transakcję należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. akt I FSK 1154/11 stwierdził, że: „Kryteria określenia, czy dana czynność złożona powinna zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług wskazał Trybunał w wyroku z dnia 29 marca 2007 r., w sprawie C-111/05, Aktiebolaget NN przeciwko Skatteverket, który podał, że należy zidentyfikować przede wszystkim elementy dominujące. Z orzecznictwa Trybunału wynika również, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego. Podkreślono także, że koszt materiałów i prac nie może samodzielnie mieć decydującego znaczenia”.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie tutejszego organu, mając na względzie fakt, że przedmiotem umowy jest wyprodukowanie konkretnego towaru w postaci gotowego produktu – mebli tapicerowanych i skórzanych, omawiana transakcja stanowi dla celów podatku od towarów i usług zarówno w przedstawionym stanie faktycznym, jak i w opisanym zdarzeniu przyszłym, dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w celu zrealizowania zamówienia nie stanowią dla zamawiającego celu samego w sobie, kontrahent bowiem jest zainteresowany gotowym produktem. Przedmiotem umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Zleceniodawcą jest wykonanie gotowego produktu – mebla, który będzie wytworzony zarówno z materiału powierzonego w postaci np. skór, jak również innych materiałów, jak i materiałów własnych Wnioskodawcy, które zakupuje on na własny rachunek, angażując w proces produkcji własne maszyny, urządzenia i zasoby ludzkie. Należy również zauważyć, że proces wytworzenia przedmiotowych mebli w oparciu o własne, nabyte przez Wnioskodawcę materiały i surowce jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej, jaką mają dostarczone i powierzone przez zamawiającego materiały. Sam materiał powierzony bez procesu produkcji nie mógłby być zastosowany tak, jak finalny produkt, bo nie ma takich właściwości i w postaci jako surowiec nie nadaje się i nie mógłby być wykorzystany w takich celach, jak produkt końcowy.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy, zarówno w przedstawionym stanie faktycznym, jak i w opisanym zdarzeniu przyszłym, wytworzone w procesie produkcyjnym produkty gotowe będą rzeczami ruchomymi, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których Wnioskodawca – aby kontrahent Wnioskodawcy mógł nimi rozporządzać jak właściciel – musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę. Kiedy mowa o „przeniesieniu prawa do rozporządzania” nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi. W tym przypadku niewątpliwie Wnioskodawca wyzbywa się własności użytych do produkcji materiałów/surowców, które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową produktu finalnego. Przeniesienie własności tych towarów na kontrahenta wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku – art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na kontrahenta, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. W niniejszym przypadku prawo własności i uprawnienia do rozporządzania samym materiałem powierzonym jak właściciel nie są przenoszone na Wnioskodawcę, jednakże do momentu wydania przedmiotowych mebli na rzecz Zleceniodawcy wszelkie ryzyka związane z produktami finalnymi są po stronie Wnioskodawcy (w tym w szczególności ryzyko uszkodzenia bądź utraty produktu). Spółka nie może swobodnie dysponować powierzonym surowcem, nie podlega on zbyciu czy zastosowaniu do produkcji własnej. Powierzony surowiec może być użyty tylko i wyłącznie dla realizacji zamówienia. Do przeniesienia własności produktu, a wraz z nim do przejścia ryzyka dochodzi wraz z momentem jego wydania.

Analizując powyższy opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca do wytworzenia mebli tapicerowanych i skórzanych będzie wykorzystuje materiał powierzony i materiał własny, który nabywa na własny rachunek, to takie świadczenie na rzecz Y, zarówno w przedstawionym stanie faktycznym, jak i w opisanym zdarzeniu przyszłym, należy uznać za dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zleceniodawca oczekuje bowiem otrzymania gotowego produktu, który powstaje na skutek powierzenia przez niego części surowców w celu wykonania opisanych przez Wnioskodawcę towarów. W tym kontekście nie można mówić o sprzedaży przez Wnioskodawcę usługi wytworzenia tych wyrobów, chociaż niewątpliwie stanowi to nieodzowny element rozpatrywanego świadczenia. Świadczeniom o charakterze usługowym nie można bowiem przypisać dominującej, przeważającej roli.

Ponadto, w myśl powołanego wyżej orzecznictwa należy również wskazać, że koszt materiałów i prac nie może samodzielnie mieć decydującego znaczenia dla uznania, czy mamy do czynienia ze świadczeniem usług czy dostawą towarów. Ograniczenie się tylko do jednego kryterium, a mianowicie proporcji wartości towarów własnych i dostarczonych przez Zleceniodawcę, nie może być uznane za postępowanie prawidłowe. Istotny jest zasadniczy cel nabycia całości świadczenia, a w sprawie będącej przedmiotem wniosku Y oczekuje gotowego produktu, a nie modyfikacji dostarczonych surowców, które sama w sobie nie mogłyby być wykorzystane jako meble tapicerowane. Kluczowe jest gospodarcze znaczenie wykonywanych czynności, które powinno być określone z uwzględnieniem wszystkich okoliczności towarzyszących realizacji przedmiotowej dostawy.

Mając zatem na uwadze powołane powyżej przepisy w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy uznać, że wykonywane oraz planowane transakcje na rzecz Zleceniodawcy stanowią/będą stanowić dla celów podatku od towarów i usług dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z zasadą terytorialności wynikającą z cyt. wyżej art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione w tym przepisie czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju. Dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma więc ustalenie miejsca dostawy (świadczenia). Jest to szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest ta dostawa.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu – który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów – ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

Jak wynika z art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Ww. przepis reguluje wprost sytuację, gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego podmiotu. W takich przypadkach ustawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów prowadzących udział w tych czynnościach. Należy tutaj zauważyć, że art. 22 ust. 2 ustawy bezpośrednio określa, która transakcja jest ruchoma, a która nie, jedynie w przypadku gdy transport organizuje podmiot pośredni.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

W przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego odbiorcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jeden transport lub wysyłka.

Wszystkie dostawy dokonane przed dostawą, do której jest przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, mają charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towarów, natomiast wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie mają charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towarów.

Ustalenie tzw. dostawy ruchomej w łańcuchu opiera się na każdorazowym analizowaniu warunków dostawy celem właściwego ustalenia dostawy, której przypisane winno być przemieszczenie. Jeżeli z przeprowadzonej analizy warunków dostawy wyniknie, że transport należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez drugi w kolejności podmiot, to dostawę ruchomą bezwzględnie należy przypisać jego dostawie, a wyłączona jest możliwość przyporządkowania transportu dla dostawy dokonywanej na rzecz tego nabywcy.

Przez warunki dostawy, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy, należy rozumieć w szczególności warunki (okoliczności), wedle których dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel pomiędzy stronami. Ustawodawca nawiązuje w tym przepisie przede wszystkim do definicji dostawy zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy przywołać dwa orzeczenia TSUE.

Pierwsze to orzeczenie z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie EMAG Handel Eder OHG (sygn. C-245/04), w którym TSUE opisał sekwencję przejścia prawa do dysponowania towarem jak właściciel w transakcjach łańcuchowych: „(...) nawet jeśli dwie następujące po sobie dostawy skutkują tylko jedynym przemieszczeniem towarów, to należy uznać, że nastąpiły one jedna po drugiej. W rzeczywistości pośredni nabywca może przenieść na drugiego nabywcę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel dopiero wtedy, gdy otrzymał je wcześniej od pierwszego sprzedawcy, a zatem druga dostawa może mieć miejsce dopiero wtedy, gdy zrealizowana zostanie pierwsza dostawa”.

Drugie zaś orzeczenie to wyrok TSUE z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie Euro Tyre Holding BY (sygn. C-430/09), w którym TSUE wskazał, że w sytuacji gdy towar jest wysyłany lub transportowany od pierwszego dostawcy do ostatecznego nabywcy przez podmiot pośredniczący, dla oceny która transakcja skutkuje wysyłką lub transportem towarów kluczowe jest określenie, gdzie podmiot pośredniczący przenosi prawo do dysponowania towarem jak właściciel na tego ostatecznego nabywcę. W wyroku tym TSUE stwierdził: „Jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy (...) następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową.

W okolicznościach takich jak rozpatrywane przez sąd krajowy, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy warunek ten jest spełniony w rozpatrywanym przezeń sporze”.

Odnośnie ww. wyroku należy wyjaśnić, że stwierdzenie TSUE, zgodnie z którym rozpoznanie dostawy ruchomej zależy od tego, w którym państwie będzie miało przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy pierwszym nabywcą a drugim nabywcą nie oznacza, że przy analizie transakcji łańcuchowych bez znaczenia jest moment (miejsce) przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy pierwszym dostawcą a drugim dostawcą (pierwszym nabywcą). Wyrok ten został wydany w kontekście sprawy, gdzie podmiot pośredniczący (pierwszy nabywca, drugi dostawca) uzyskał prawo do dysponowania towarem jak właściciel w kraju rozpoczęcia wysyłki i zbył to prawo w kraju zakończenia wysyłki. Dlatego też w tej sprawie najważniejsze, dla rozpoznania dostawy ruchomej, było określenie miejsca ostatniej dostawy. Albowiem, gdyby druga dostawa miała miejsce również w kraju rozpoczęcia wysyłki to ona miałaby charakter dostawy ruchomej (dopiero po niej nastąpił by wywóz). A contrario, w sytuacji gdy pierwsza dostawa ma miejsce w kraju zakończenia wysyłki, to jak wynika z wyroku C-245/04, druga dostawa również będzie miała miejsce w kraju zakończenia wysyłki, co siłą rzeczy będzie nadawało jej nieruchomy charakter.

Zatem odczytując wyrok C-430/09 należy mieć na uwadze specyfikę transakcji, w odniesieniu do której został wydany i tylko w odniesieniu do transakcji o tym samym przebiegu należy odczytać go literalnie. Natomiast w przypadku transakcji o odmiennym przebiegu należy go odczytać adekwatnie do sytuacji.

Powyższe orzeczenia dotyczą wprawdzie spraw, w których w ramach transakcji łańcuchowej była realizowana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, niemniej jednak, zasady określania dostawy „ruchomej”, tj. dostawy, do której przyporządkowuje się transport, bez wątpienia należy stosować również w odniesieniu do transakcji, w ramach których dochodzi do wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W przedstawionym stanie faktycznym w każdym przypadku mamy do czynienia z dwoma dostawami towarów:

1. dostawą towarów między Spółką a Y, oraz
2. dostawą towarów między Y a ostatecznym odbiorcą z terytorium kraju/z innego kraju Unii Europejskiej/z państwa trzeciego,

przy czym towar transportowany jest bezpośrednio od Wnioskodawcy do ostatecznego odbiorcy.

W przypadku towarów, które są przedmiotem sprzedaży przez Y do odbiorców krajowych i transportowane są bezpośrednio od Spółki do odbiorców na terytorium kraju, nie ma wątpliwości, że dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Y stanowi dostawę „krajową” opodatkowaną właściwą stawką podatku obowiązującą na terytorium kraju.

W analizowanej sprawie Y jest drugim podmiotem w łańcuchu dostaw, który organizuje transport towarów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej/państwa trzeciego co oznacza, że w tej sytuacji ma zastosowanie zdanie drugie art. 22 ust. 2 ustawy. Zatem w celu określenia, która z dostaw w łańcuchu jest dostawą ruchomą – to jak zauważono w przytoczonym wyroku TSUE C-430/09 – oprócz kwestii organizacji transportu znaczenie ma miejsce, w którym kraju dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy uczestnikami danej transakcji.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że do dostawy pomiędzy Wnioskodawcą a Y dochodzi na terytorium państwa, w którym rozpoczyna się transport towaru, czyli na terytorium kraju. Również dostawa pomiędzy Y a ostatecznym odbiorcą z innego kraju Unii Europejskiej/z państwa trzeciego ma miejsce na terytorium kraju.

Zatem z warunków dostawy wynika, że transport towaru należy przyporządkować dostawie dokonanej przez Y. W związku z tym, dostawą „ruchomą” jest transakcja dokonana pomiędzy Y a odbiorcą z innego kraju Unii Europejskiej/z państwa trzeciego, natomiast dostawą „nieruchomą” jest dostawa dokonana pomiędzy Wnioskodawcą a Y. Tym samym dostawa ta, której nie towarzyszy wysyłka lub transport towarów poza terytorium Polski, nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ani eksportu towarów i powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług w Polsce jako dostawa „krajowa”, właściwą stawką podatku obowiązującą na terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie moment przejścia prawa do rozporządzania jak właściciel wyrobami jest istotny w celu określenia, która transakcja stanowi tzw. „transakcję ruchomą”, gdyż wniosek Spółki o wydanie interpretacji został złożony w grudniu 2019 r., a sprawa dotyczy stanu faktycznego. Natomiast przepis, na który powołuje się Wnioskodawca, tj. art. 36a dyrektywy 2006/112/WE może być stosowany od dnia 1 stycznia 2020 r., zatem nie ma zastosowania do niniejszej sprawy Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są opodatkowane stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych towarów i usług obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.

Zaznaczenia wymaga, że zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Zatem, w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Należy wskazać, że żaden przepis odnoszący się do stawki obniżonej bądź zastosowania zwolnienia od podatku nie zawiera preferencji podatkowej dla opisanych we wniosku mebli tapicerowanych i skórzanych powstające w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy, sklasyfikowanych do symbolu PKWiU: 31.00.13 Pozostałe meble do siedzenia. Zatem dostawa wskazanych mebli przez Wnioskodawcę na rzecz Y jest opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przez sprzedaż – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem sprzedaży określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Stosownie do treści art. 106e ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    – wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;
    (…).
    
    

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Jak wyżej rozstrzygnięto, świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Y polegające na produkcji gotowych mebli tapicerowanych i skórzanych z częściowo powierzonych materiałów produkcyjnych, zarówno w przedstawionym stanie faktycznym, jak i opisanym zdarzeniu przyszłym, należy zakwalifikować jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Wobec powyższego Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury sprzedaży zawierającej, stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy, w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwę towaru, a w pozycji „stawka podatku” – faktura taka powinna zawierać stawkę podatku właściwą dla realizowanej dostawy towarów.

Mając na uwadze powołane przepisy praw oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy w odpowiedzi na zadane pytania należy stwierdzić, że:

Ad 1.

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego Spółka realizując proces produkcyjny polegający na przerobie skór powierzonych przez Y w ramach procedury uszlachetniania czynnego, przy wykorzystaniu materiałów własnych (tj. zakupywanych we własnym zakresie) realizuje na rzecz Y dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, skutkującą obowiązkiem wystawienia faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwę towaru, a w pozycji „stawka podatku” – stawkę właściwą dla dostaw towarów na terytorium kraju:

• w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y do odbiorcy krajowego i dostarczane są do tego odbiorcy na terytorium kraju,
• w przypadku, gdy wyroby te przeznaczone są na eksport, a Y w transakcji ze Spółką podaje polski numer VAT i występuje jako eksporter towarów,
• w przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są
  
  przez Y i dostarczane do odbiorcy w innym kraju Unii Europejskiej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 jest prawidłowe w części dotyczącej przypadku, gdy wyroby gotowe powstałe w wyniku procesu produkcyjnego Wnioskodawcy sprzedawane są przez Y do odbiorcy krajowego i dostarczane są do tego odbiorcy na terytorium kraju oraz w przypadku, gdy wyroby te przeznaczone są na eksport, natomiast nieprawidłowe w części dotyczącej przypadku, gdy ww. wyroby gotowe dostarczane do odbiorcy w innym kraju Unii Europejskiej.

Ad 2.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, gdyby wartość materiałów powierzanych przez Y (skór i innych materiałów powierzanych) stanowiła powyżej 50% wartości materiałów ogółem, Spółka nie świadczyłaby usługi na rzecz Y, lecz dokonywałaby dostawy towarów, co skutkowałoby obowiązkiem wystawienia faktury sprzedaży obejmującej w pozycji „nazwa (rodzaj) towaru lub usługi” – nazwę towaru, a w pozycji „stawka podatku” – stawkę właściwą dla dostaw towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300

Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.