Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.46.2020.1.LM
z 13 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 stycznia 2020 r. (data wpływu – 30 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy sprzedaży gruntu rolnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy sprzedaży gruntu rolnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza wraz z mężem zakupić grunt rolny o pow. 0,9451 hektara. Nieruchomość nie jest zabudowana budynkami. Zakupione grunty rolne powiększą gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni jest rolnikiem. Posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 36,2631 hektarów, z czego 8,6400 hektara jest jej własnością a 27,2631 hektara jest w jej posiadaniu na podstawie umowy dzierżawy.

Sprzedający rolnik posiada gospodarstwo rolne o powierzchni około 100 hektarów. Nabył prawo własności tej nieruchomości w drodze zakupu od A. w dniu 28 listopada 2007 r.

W wyniku zakupu gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni zostanie powiększone do powierzchni 37,2082 hektara. Gospodarstwo rolne będzie dalej prowadzone przez okres dłuższy niż 5 lat. W 2020 r. Wnioskodawczyni spełniła warunki do otrzymania pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12. 2013, str. 9).

Potwierdzeniem zakupu będzie akt notarialny sporządzony u notariusza. Notariusz oświadczył, że z tytułu zawartej transakcji pobierze podatek od czynności cywilnoprawnych, ponieważ zakupiony grunt rolny ma powierzchnię mniejszą niż 1 hektar. Bez zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych akt notarialny nie będzie podpisany, transakcja zostanie zrealizowana w miesiącu lutym 2020 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu tej transakcji Wnioskodawczyni będzie podlegała zwolnieniu z podatku od czynności cywilnoprawnych?
2. Czy Wnioskodawczyni należy się zwrot pobranego przez notariusza podatku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1. Notariusz niesłusznie chce pobrać podatek od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 z tytułu zakupu ziemi rolnej. Notariusz błędnie interpretuje przepis art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawych nie wynika, że zakupione gospodarstwo rolne musi mieć powierzchnię większą niż 1 hektar. Warunkiem, stanowiącym podstawę do zwolnienia z podatku jest między innymi to, aby grunt będący przedmiotem obrotu zarówno przed i po transakcji stanowił gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Przepis wyraźnie traktuje o sprzedaży własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne, a nie będących gospodarstwem rolnym. Wnioskodawczyni po gruntownej analizie nigdzie nie znalazła zapisu że tylko zakup gospodarstwa rolnego o powierzchni większej niż 1 hektar zwalnia ją od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy co oznacza, że każdy zakup, nawet mniejszych gruntów niż 1 hektar daje prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy przy spełnieniu dodatkowych warunków, tj. powiększenia gospodarstwa do powierzchni ponad 11 hektarów, nie więcej niż 300 hektarów, prowadzenia gospodarstwa przez następne 5 lat oraz otrzymane zwolnienie z podatku będzie stanowiło pomoc de minimis, zgodnie z wytycznymi zawartymi w art. 9 pkt 2 ustawy. Zdaniem Wnioskodawczyni spełnia ona wszystkie warunki.

Wnioskodawczyni przywołała wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 12 października 2018 r. sygn. akt. I SA/Go 237/18 wskazując na podobieństwo swojej sprawy do sprawy, w stosunku do której orzekał Wojewódzki Sąd Administracyjny.

Wnioskodawczyni wskazuje za ww. wyrokiem, że istotą zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest to, aby nabywane grunty rolne w chwili ich sprzedaży stanowiły gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, tzn. wchodziły w skład takiego gospodarstwa rolnego. Tym samym pojedyncza nieruchomość (grunt rolny ) będąca przedmiotem sprzedaży może mieć mniejszą powierzchnię niż 1 hektar.

Grunt rolny podlegający zakupowi, zarówno przed transakcją stanowi część gospodarstwa rolnego, jak i stanowić będzie część gospodarstwa rolnego po transakcji.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9) – w opinii Wnioskodawczyni spełnia ona wszystkie warunki.

Podkreślić należy, że do końca 2015 r. od podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnione były czynności cywilnoprawne, których przedmiotem było przeniesienie własności nieruchomości lub ich części, wraz z częściami składowymi (z wyjątkiem budynków lub ich części znajdujących się na obszarze miast), w drodze umów: sprzedaży, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności, darowizny (w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy), zamiany (do wysokości wartości rynkowej nieruchomości). Zwolnienie z opodatkowania przysługiwało pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym w chwili dokonania czynności nabyte grunty stanowiły gospodarstwo rolne albo utworzyły gospodarstwo rolne lub weszły w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy. Istotą tak skonstruowanego zwolnienia było zapobieżenie rozdrobnieniu gospodarstw rolnych oraz jak najefektywniejsze wykorzystanie istniejących terenów rolniczych. Adresatami zwolnienia były osoby tworzące lub powiększające gospodarstwa rolne.

Jednak normodawca uznał, że zwolnienie to było nadużywane przez przedsiębiorców nabywających grunty gospodarstw rolnych na cele inwestycyjne. Z tych też względów, dokonano zmiany przepisu art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dlatego też od 1 stycznia 2016 r. zwolnieniu z opodatkowania podlega wyłącznie sprzedaż własności gruntów stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem, że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne. Oznacza to, że sprzedaż gruntu, który nie stanowił części gospodarstwa rolnego, włączonego następnie do gospodarstwa rolnego nabywcy, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zwolnienia ma zastosowanie pod warunkiem osiągnięcia limitów obszarowych gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia. Winno ono mieć powierzchnię nie mniejszą niż 11 ha i nie większą niż 300 ha.

W konstrukcji zwolnienia wskazano również czynnik czasu, ponieważ gospodarstwo rolne powinno być prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia. Co istotne z treści przepisu art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że wskazane warunki winny być spełnione łącznie, aby zastosowanie zwolnienia z opodatkowania było dopuszczalne.

Wnioskodawczyni wskazuje, że zwolnienie określone w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie dotyczy przeniesienia własności budynków mieszkalnych lub ich części, a także budynków gospodarczych lub ich części znajdujących się na terenie gospodarstwa rolnego. Zwolnienie z opodatkowania obejmuje tylko grunty stanowiące gospodarstwo rolne, w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami. Warunkiem, od którego spełnienia uzależnia się zastosowanie zwolnienia, jest to, aby w wyniku dokonania sprzedaży zostało utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne.

W opinii Wnioskodawczyni, ustawodawca wprowadzając zmianę w ustawie, na żadnym etapie nie wskazał, że intencją było zakup gruntów rolnych większych niż 1 hektar.

Ad. 2. W ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku odpowiedzi, że podatek został błędnie pobrany, zostanie zwrócony przez Naczelnika Urzędu Skarbowego na jej wniosek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży − stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2. Stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2% − art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

W związku z powołanymi powyżej przepisami należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym, a w przypadku, gdy umowa sprzedaży jest dokonywana w formie aktu notarialnego obowiązkiem notariusza (jako płatnika) jest pobór tego podatku.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 2 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem, że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Zwolnienie zawarte w powołanym powyżej art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy. Oznacza to, że umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne), nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne, a w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia. Ostatnią przesłanką determinującą skorzystanie z omawianego zwolnienia od podatku jest spełnienie warunków do przyznania pomocy de minimis, a więc zawarcie się kwoty zwolnienia (ulgi podatkowej) w przysługującym podatnikowi limicie pomocy de minimis w rolnictwie.

W przypadku niedotrzymania któregokolwiek ze wskazanych w art. 9 pkt 2 ww. ustawy warunków zwolnienie od podatku nie może zostać zastosowane.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni planuje nabyć wraz z mężem grunt rolny o pow. 0,9451 hektara. Potwierdzeniem zakupu będzie akt notarialny sporządzony u notariusza. Sprzedający rolnik posiada gospodarstwo rolne o powierzchni około 100 hektarów; nabył prawo własności tej nieruchomości w drodze zakupu od A. w dniu 28 listopada 2007 r. Wnioskodawczyni jest rolnikiem i posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 36,2631 hektarów, z czego 8,6400 hektara jest jej własnością a 27,2631 hektara jest w jej posiadaniu na podstawie umowy dzierżawy. W wyniku zakupu gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni zostanie powiększone do powierzchni 37,2082 hektara. Gospodarstwo rolne będzie dalej prowadzone przez okres dłuższy niż 5 lat. W 2020 r. Wnioskodawczyni spełniła warunki do otrzymania pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12. 2013, str. 9).

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że warunkiem, stanowiącym podstawę do zwolnienia z podatku jest między innymi to, aby grunt będący przedmiotem obrotu zarówno przed i po transakcji stanowił gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, tzn. wchodził w skład takiego gospodarstwa. Jej zdaniem każdy zakup, nawet mniejszych gruntów niż 1 hektar daje prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy przy spełnieniu dodatkowych warunków, tj. powiększenia gospodarstwa do powierzchni ponad 11 hektarów, nie więcej niż 300 hektarów, prowadzenia gospodarstwa przez następne 5 lat oraz otrzymane zwolnienie z podatku będzie stanowiło pomoc de minimis, zgodnie z wytycznymi zawartymi w art. 9 pkt 2 ustawy. Zdaniem Wnioskodawczyni spełnia ona wszystkie warunki.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić, gdyż w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni nie nabyła gospodarstwa rolnego.

Dokonując analizy zwolnienia zawartego w art. 9 pkt 2 ustawy wskazać należy, że ustawodawca wyraźnie w treści cytowanego powyżej przepisu wskazał, że zwolnienie to dotyczy umowy sprzedaży gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 333) stanowi, że opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Z treści art. 2 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Wskazane w treści art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnienie przedmiotowe wskazuje jednoznacznie, iż zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Zgodnie z powyższymi przepisami, ustawa o podatku rolnym pod pojęciem gospodarstwa rolnego klasyfikuje grunty o powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.

Wnioskodawczyni w opisie zdarzenia przyszłego wskazała, iż nieruchomość rolna, która będzie przedmiotem nabycia ma powierzchnię 0,9451 ha, a zatem mniej niż 1 ha.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że skoro nabywana nieruchomość nie spełnia definicji gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym – jest mniejsza niż 1 ha – to umowa sprzedaży tejże nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w związku z niespełnieniem warunków zwolnienia przewidzianych treścią art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawczyni nabywa bowiem wyodrębnioną część, która nie stanowi na moment transakcji gospodarstwa rolnego.

Analizowany przepis jednoznacznie wskazuje na nabycie gruntów rolnych stanowiących gospodarstwo rolne, a nie wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. To oznacza, że aby zwolnienie mogło zostać zastosowane przedmiotem umowy sprzedaży musi być grunt, który stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Dodatkowo, należy przypomnieć, że notariusz, jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, stosownie do przepisu art. 8 Ordynacji podatkowej, jest zobowiązany do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Na podstawie art. 30 § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w ww. art. 8, odpowiada całym swoim majątkiem za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Jednocześnie, zgodnie z art. 10 ust. 3c ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych płatnicy nie odpowiadają za podatek niepobrany, jeżeli wykażą brak swojej winy w niepobraniu tego podatku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na to, że w niniejszej interpretacji uznano stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania numer 1 za nieprawidłowe, odstąpiono od odpowiedzi na pytanie nr 2.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazać należy, iż orzeczenie to dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte będzie wiążące po zakończeniu ścieżki procesowej. Zauważyć przy tym należy, że orzeczenie to nie jest prawomocne, a Organ nie podziela stanowiska w nim zawartego, czemu dał wyraz w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.