2020.03.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.511.2019.2.WR
z 13 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 9 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 4 lutego 2020 r. (data wpływu 6 luty 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania karnetu sprzedawanego przez Wnioskodawcę za dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania karnetu sprzedawanego przez Wnioskodawcę za dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży.

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z 4 lutego 2020 r. (data wpływu 6 luty 2020 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z 27 stycznia 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.511.2019.1.WR.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem wyciągu narciarskiego. Klienci ośrodka zakupują w kasach karnety na zjazdy na stoku, za określoną kwotę. W zamian posiadają dostęp do określonych tras narciarskich.

W przypadku zakupu karnetu nie ma możliwości zawarcia fizycznej umowy. Przy czym większość zasad określa regulamin lub cennik. Oznacza to, że cennik i regulamin traktowane są jako wzorzec umowy.

Dzięki karnetowi klient może przeliczyć ile przejazdów wykorzystał, a ile jeszcze jemu pozostało. Zgodnie z przepisami prawa – art. 3853 pkt 12 oraz art. 746 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 2019 r. poz. 1145, 1495) Wnioskodawca zobowiązany jest umożliwić klientowi odzyskanie środków z tytułu niewykorzystanego karnetu.

Jeśli klient nie wykorzystał wszystkich punktów ma prawo do zwrotu. Zwrot karnetu oznacza, że klient wypowiedział umowę i nabywa prawo do zwrotu części świadczenia. Wnioskodawca nadmienił, że wynika to z faktu, że klient kupując karnet nie jest w stanie przewidzieć wszystkich okoliczności, które mogą zaistnieć podczas realizacji wszystkich okoliczności, które mogą zaistnieć podczas realizacji kolejnych przejazdów (np. zmiana pogody, wypadek, uraz, kolejki do tras zjazdowych itp.).

W przypadku zwrotu karnetu, klienci wielokrotnie nie posiadają dowodu zakupu – czyli rachunku (paragonu). Wielokrotnie gubią paragon bądź wyrzucają go, ponieważ są przekonani, że najważniejszym elementem zakupu jest karnet.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących istnieje konieczność prowadzenia ewidencji. Przepisy rozdziału 2 § 3 określają niezbędne elementy, które powinny zostać wyszczególnione (uwzględnione) w ewidencji w przypadku zwrotu części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży.

Wnioskodawca podkreślił, że klienci często nie posiadają potwierdzenia, wyrzucają paragon, uznając, że karnet stanowi priorytet i potwierdza zakup. Karnet również stanowi dowód sprzedaży. Jest odpowiednio oznakowany i uwzględnia dane ośrodka Wnioskodawcy. Nie ma możliwości używania karnetu na terenie innego ośrodka.

W sytuacji zwrotu punkty powinny zostać przeliczone na wartość pieniężną. Wnioskodawca dodał, że karnety są wielokrotnego użytku, nie są przypisane do konkretnego klienta.

W piśmie z 4 lutego 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego o następujące okoliczności.

Klient korzystający z usług Ośrodka Wnioskodawcy posiada możliwość zakupu karty elektronicznej jako karty punktowej lub terminowej, potocznie nazywanej również karnetem. Przedmiotowa karta upoważnia do korzystania z wszystkich dostępnych wyciągów narciarskich na terenie ośrodka.

Karta elektroniczna jest indywidualnie oznakowana i nie ma możliwości korzystania z niej w innym ośrodku. Przedmiotowa karta jednoznacznie wskazuje na podmiot, który ją sprzedał. Program umożliwia odczytanie danych dotyczących ilości niewykorzystania punktów, co można przeliczyć na wartość pieniężną, bądź potwierdzić całkowity brak aktywacji karty terminowej. Pomimo, iż analizowane karty elektroniczne są wielokrotnego użytku, to na czas zakupu danej karty (karty punktowej lub terminowej) stanowią własność nabywcy. W odpowiedzi na zadane pytanie Wnioskodawca oświadczył, że karty elektroniczne zakupione przez Klienta (zwane potocznie karnetami) zawierają informacje pozwalające na ocenę terminu i zakresu usług.

W przypadku zwrotu - system umożliwia sporządzenie protokołu zwrotu zawierającego wszystkie wymagane rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących informacje. Protokół ten jest drukowany na posiadanych drukarkach fiskalnych i podpisywany przez sprzedawcę i nabywcę. Wszystkie zwroty są ewidencjonowane zgodnie z tym rozporządzeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku braku okazania paragonu, karnet stanowi potwierdzenie dokonania sprzedaży?
Czy w przypadku na podstawie karnetu można dokonać zwrotu części niewykorzystanych środków?

Zdaniem Wnioskodawcy, karnet stanowi potwierdzenie dokonania zakupu. Tym bardziej, że jest oznakowany. Wydawany jest wyłącznie na terenie ośrodka narciarskiego Wnioskodawcy. Opinia Wnioskodawcy została potwierdzona w niewiążącej opinii uzyskanej w trakcie kontaktu z infolinią KAS.

W piśmie z 4 lutego 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił swoje stanowisko o niżej wskazane informacje.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku braku posiadania przez klienta paragonu, karta elektroniczna stanowi potwierdzenie zakupu. Zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących istnieje konieczność posiadania dokumentu potwierdzającego sprzedaż, ale przedmiotowe rozporządzenie nie wskazuje wprost, że powinien to być tylko i wyłącznie oryginał paragonu fiskalnego. Zgodnie z w/w przepisami sprzedawca ma obowiązek przyjąć zwrot towaru od nabywcy, jeżeli udowodni on, że zakupu dokonał w danym miejscu, nawet jeśli nie posiada paragonu.

W odniesieniu do powyższego – Wnioskodawca prosi o indywidualną interpretację Rozporządzania Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym istnieje obowiązek prowadzenia ewidencji. Przepisy rozdz. 2 par. 3 ww. rozporządzenia określają niezbędne elementy, które powinny zostać wyszczególnione (uwzględnione) w ewidencji. Wnioskodawca oświadcza, że w przypadku zwrotu całości lub części należności z tytułu sprzedaży, przedmiotowy zwrot może dokonać na podstawie informacji uzyskanej z zakupionej karty elektronicznej za pomocą programu sprzedaży, bez konieczności uwzględnienia paragonu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie, z którymi podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy;
dokonywać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zgodnie z delegacją zawartą w art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym kas o zastosowaniu specjalnym dla danego rodzaju czynności, oraz warunki i sposób używania kas rejestrujących, w tym sposób zakończenia używania kas w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy tych kas, szczególne przypadki i sposób wystawiania dokumentów w postaci innej niż wydruk przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz rodzaje dokumentów składanych w związku z używaniem kas rejestrujących, sposób ich składania oraz wzory tych dokumentów, uwzględniając potrzebę właściwego prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu sprzedaży przy zastosowaniu tych kas przez podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku i prawidłowości końcowego rozliczenia pracy kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816; dalej „rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących”) przez paragon lub fakturę rozumie się to dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży.

Natomiast przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie trwale zawarte w kasie, zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny i niezmienialny zapis danych pod bezpośrednią kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych - § 2 pkt 14 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Sposób prowadzenia ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących zostały określone w rozdziale 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

W myśl § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości albo części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

datę sprzedaży;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wysokość podatku należnego - w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wysokość podatku należnego - w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

W przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku należnego);
krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego potwierdzającego dokonanie sprzedaży, przy której nastąpiła oczywista pomyłka - § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, podatnik ewidencjonuje przy użyciu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości - § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Jak już wskazano kasa fiskalna nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), a w takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wg. § 3 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących winna zawierać określone elementy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem wyciągu narciarskiego. Klient korzystający z usług Ośrodka Narciarskiego posiada możliwość zakupu karty elektronicznej jako karty punktowej lub terminowej, potocznie nazywanej również karnetem. Przedmiotowa karta upoważnia do korzystania z wszystkich dostępnych wyciągów narciarskich na terenie ośrodka.

Karta elektroniczna jest indywidualnie oznakowana i uwzględnia dane ośrodka Wnioskodawcy. Nie ma możliwości korzystania z niej w innym ośrodku. Przedmiotowa karta jednoznacznie wskazuje na podmiot, który ją sprzedał. Program umożliwia odczytanie danych dotyczących ilości niewykorzystania punktów, co można przeliczyć na wartość pieniężną, bądź potwierdzić całkowity brak aktywacji karty terminowej. Pomimo, iż analizowane karty elektroniczne są wielokrotnego użytku, to na czas zakupu danej karty (karty punktowej lub terminowej) stanowią własność nabywcy. Karty elektroniczne zakupione przez Klienta (zwane potocznie karnetami) zawierają informacje pozwalające na ocenę terminu i zakresu usług.

Zgodnie z przepisami prawa – art. 3853 pkt 12 oraz art. 746 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 2019 r. poz. 1145, 1495) Wnioskodawca zobowiązany jest umożliwić klientowi odzyskanie środków z tytułu niewykorzystanego karnetu.

Jeśli klient nie wykorzystał wszystkich punktów ma prawo do zwrotu. Zwrot karnetu oznacza, że klient wypowiedział umowę i nabywa prawo do zwrotu części świadczenia. W przypadku zwrotu karnetu, klienci wielokrotnie nie posiadają dowodu zakupu – czyli rachunku (paragonu). Wielokrotnie gubią paragon bądź wyrzucają go, ponieważ są przekonani, że najważniejszym elementem zakupu jest karnet.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy wobec braku okazania paragonu karnet opisany we wniosku może stanowić potwierdzenie dokonania sprzedaży, a także, czy na podstawie tego karnetu jest możliwe dokonanie zwrotu części niewykorzystanych środków.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Możliwość pomniejszenia obrotu m.in. o zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło, może nastąpić pod warunkiem, że zwrot tej kwoty jest prawnie dopuszczalny i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc odpowiednie udokumentowanie zwrotu całości lub części zapłaty w wyniku odstąpienia od umowy sprzedaży – tutaj świadczenia usług.

Zatem należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają pomniejszenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości niewykonanych usług lub uwzględnienia reklamacji od posiadania przez podatnika oryginału paragonu fiskalnego, potwierdzającego zakup towaru.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu usług, natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości usługi w przypadku, np. jej niewykonania lub reklamacji. W przypadku dokonania zwrotu części lub całości zapłaty otrzymanej z tytułu sprzedaży usług podatnik powinien zatrzymać paragon fiskalny. Zasadą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Jednocześnie podkreślić należy, że paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zwrotu części lub całości należności klientowi z uwagi na niewykonanie sprzedawanych przez Ośrodek usług, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. Wydawany przez Wnioskodawcę karnet zawiera szczegółowe dane dotyczące usług świadczonych przez Wnioskodawcę, takie jak: indywidualne oznakowanie, dane ośrodka, oznaczenie podmiotu, który ją sprzedał, ilość niewykorzystanych punktów, które można przeliczyć na wartość pieniężną informacje pozwalające na ocenę terminu i zakresu usług. Ponadto nie ma również możliwości wykorzystania karnetu na terenie innego ośrodka. Zatem na jego podstawie oraz pisma zaopatrzonego w podpisy Wnioskodawcy i jego klienta (spełniającego funkcję protokołu, o którym mowa w § 3 ust. 3 pkt 7 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących) można dokładnie ustalić, w jakim zakresie i o jakiej wartości klient Wnioskodawcy nie wykorzysta usług będących przedmiotem zawartej wcześniej transakcji. Tym samym więc wskazane wyżej dowody mogą stanowić podstawę do zmniejszenia obrotu Wnioskodawcy z tytułu niewykonanych usług na rzecz klientów i zwróconych im całości lub części kwot należności na poczet tych usług.

Zatem stosownie do treści § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia uznane przez Wnioskodawcę odstąpienie od umowy wykonania usług, wskutek którego Strona dokonuje zwrotu całości lub części należności (zapłaty) z tytułu ich sprzedaży, należy ująć się w odrębnej ewidencji na podstawie m.in. karnetu zwróconego przez klienta. W ocenie tut. Organu zwrócony karnet, stosownie do § 3 ust. 3 pkt 6 ww. rozporządzenia, będzie stanowić dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży usług, który należy uwzględnić w prowadzonej ewidencji dotyczącej zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej sprzedaży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 1-2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin