Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.880.2019.1.WN
z 13 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na produkty, które w prowadzonej dokumentacji będą widniały pod innymi nazwami niż te, pod którymi zostały zarejestrowane jako wyroby medyczne - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na produkty, które w prowadzonej dokumentacji będą widniały pod innymi nazwami niż te, pod którymi zostały zarejestrowane jako wyroby medyczne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) zamierza prowadzić działalność gospodarczą w ramach której będzie oferować w sprzedaży produkty z wełny. Część produktów uzyskała status wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 175, 447 i 534).

Produktami zarejestrowanymi jako wyroby medyczne są:

• OCIEPLACZE CIAŁA: kołdry, koce, narzuty, kamizelka prosta, kamizelka dziecięca, kurtka damska prosta, kurtka damska wcinana, kurtka męska, kurtka dziecięca, szlafrok, śpiwór
• OCIEPLACZE STÓP I PALCÓW: pantofle, pantofle dziecięce.
• OCIEPLACZE LĘDŹWI: pasy ocieplające
• OCIEPLACZE KOLAN: nakolanniki
• OCIEPLACZE NÓG: getry, skarpety wysokie, skarpety niskie, spodnie sport, spodnie myśliwskie
• OCIEPLACZE ŁOKCI: nałokietniki
• OCIEPLACZE BARKÓW: naramienniki, pelerynka
• OCIEPLACZE GŁOWY: czapki, czapki dziecięce
• OCIEPLACZE RĄK: rękawice, rękawice dla dzieci, rękawice bez palców, ocieplacze nadgarstków.
  
  

Przedsiębiorca pragnie rozpocząć sprzedaż produktów posiadających status wyrobów medycznych używając również innych nazw, w tym nazw zwyczajowo przyjętych czy potocznych a także neologizmów oraz również przez pominięcie określenia „ocieplacz”. W konsekwencji na wystawionych dokumentach sprzedażowych czy w dokumentacji podatkowej będą widniały nowe nazwy towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy posługiwanie się w dokumentacji sprzedażowej i podatkowej innymi nazwami handlowymi oferowanych towarów niż te, pod którymi zostały zarejestrowane produkty przedsiębiorcy jako wyroby medyczne w dalszym ciągu będzie uprawniało do zastosowania stawki VAT wskazanej w załączniku nr 3 do ustawy o VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przedsiębiorca stoi na stanowisku, iż posługiwanie się innymi nazwami handlowymi oferowanych towarów inne niż te, pod którymi zostały zarejestrowane produkty przedsiębiorcy jako wyroby medyczne w dalszym ciągu będzie uprawniało do zastosowania stawki VAT wskazanej w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 9 listopada 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), zgodnie z art. 41 ust. 2.

Zgodnie bowiem z ustawą VAT - 7% stawka podatku dotyczy m.in. wyrobów medycznych (zgodnie z zał. 3 do ustawy o VAT). Definicja wyrobów medycznych została natomiast zawarta w ustawie o wyrobach medycznych, tj. w art. 2 ust. 1 pkt 38, zgodnie z którym za wyrób medyczny uważa się - narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć

-który nie osiąga zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być wspomagane takimi środkami.

W konsekwencji, ustawa nie przewiduje konieczności używania skonkretyzowanych nazw dla wyrobów medycznych a chodzi o pewnego rodzaju funkcjonalność. Tym samym, nie istotna jest nazwa handlowa zarejestrowanego wyrobu medycznego, ale tożsamość produktu z produktem zarejestrowanym jako wyrób medyczny. W konsekwencji, korzystanie przez przedsiębiorcę z innych nazw dla wyrobów medycznych w dokumentacji sprzedażowej czy podatkowej, np. czapka, kapcie, kołdra - będzie w tym przypadku uprawniało do zastosowania stawki VAT wyszczególnionej w załączniku nr 3 do ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i w art. 8 ww. ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania tym podatkiem.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności (świadczenia usług lub dostawy towarów) ściśle określonych w ustawie o VAT oraz w przepisach wykonawczych wydawanych na jej podstawie.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1-2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%”, w poz. 105 zostały wymienione, bez względu na symbol PKWiU – „Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika”.

Oznacza to, że na podstawie ww. regulacji prawnych 8% stawka podatku VAT ma zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – innych niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy.

Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydującym o sposobie opodatkowania wymienionych we wniosku towarów jest zakwalifikowanie ich do wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 186).

Natomiast drugim kryterium, które musi zostać spełnione aby dany towar (wyrób) mógł korzystać z obniżonej stawki podatku na podstawie wskazanych przepisów jest to aby był on dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy podkreślić, że kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy przywoływanej ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Zasady dotyczące klasyfikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ww. ustawy o wyrobach medycznych.

Kwestie dokumentowania dokonywanych świadczeń na gruncie podatku od towarów i usług regulują przepisy zawarte w dziale XI ustawy o VAT.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2).

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi – stosownie do treści art. 106b ust. 3 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy, faktura powinna zawierać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Należy również wskazać, że wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816).

Jak wynika z § 25 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, paragon fiskalny zawiera co najmniej nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację.

Powołane przepisy wskazują, że zarówno na fakturze, jak i na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Nazwa towaru/usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany opisać zarówno na fakturze, jak i paragonie fiskalnym każdy towar/usługę przez podanie jego nazwy. Umieszczona na fakturze czy paragonie fiskalnym nazwa towaru winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru czy rodzajową usługi, tak aby do użytej nazwy towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem/usługą, a nadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedawanego towaru/usługi.

Określając zasady nazewnictwa towarów należy mieć na uwadze cel jakiemu służy konieczność zachowania precyzji w nazewnictwie towarów. Jest nim m.in. umożliwienie kontroli w zakresie stosowania właściwych stawek podatku, w szczególności stawek obniżonych. Należy także zauważyć, że sposób identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki oferuje przedsiębiorca.

Z opisu sprawy wynika, że zamierza prowadzić działalność gospodarczą w ramach której będzie oferować w sprzedaży produkty z wełny. Część produktów uzyskała status wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych.

Produktami zarejestrowanymi jako wyroby medyczne są:

• OCIEPLACZE CIAŁA: kołdry, koce, narzuty, kamizelka prosta, kamizelka dziecięca, kurtka damska prosta, kurtka damska wcinana, kurtka męska, kurtka dziecięca, szlafrok, śpiwór
• OCIEPLACZE STÓP I PALCÓW: pantofle, pantofle dziecięce.
• OCIEPLACZE LĘDŹWI: pasy ocieplające
• OCIEPLACZE KOLAN: nakolanniki
• OCIEPLACZE NÓG: getry, skarpety wysokie, skarpety niskie, spodnie sport, spodnie myśliwskie
• OCIEPLACZE ŁOKCI: nałokietniki
• OCIEPLACZE BARKÓW: naramienniki, pelerynka
• OCIEPLACZE GŁOWY: czapki, czapki dziecięce
• OCIEPLACZE RĄK: rękawice, rękawice dla dzieci, rękawice bez palców, ocieplacze nadgarstków.
  
  

Przedsiębiorca pragnie rozpocząć sprzedaż produktów posiadających status wyrobów medycznych używając również innych nazw, w tym nazw zwyczajowo przyjętych czy potocznych a także neologizmów oraz również przez pominięcie określenia „ocieplacz”. W konsekwencji na wystawionych dokumentach sprzedażowych czy w dokumentacji podatkowej będą widniały nowe nazwy towarów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości posługiwania się w dokumentacji sprzedażowej i podatkowej innymi nazwami handlowymi oferowanych towarów niż te, pod którymi zostały zarejestrowane produkty przedsiębiorcy jako wyroby medyczne i uprawnieniu do zastosowania stawki VAT wskazanej w załączniku nr 3 do ustawy o VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie zasadnicze znaczenie mają przywołane już wcześniej przepisy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i w powiązaniu z poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy, w oparciu o które preferencyjną stawką podatku objęto wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU.

Przy czym, co również wskazano wcześniej, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku możliwe jest jedynie w przypadku gdy przedmiotem dostawy są towary ściśle określone w ww. przepisach ustawy o VAT.

Zauważyć trzeba, że przepisy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia – wyrób medyczny, odsyłając w tym względzie do ustawy o wyrobach medycznych.

Również dopuszczenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie następuje na podstawie przepisów podatkowych lecz przepisów dotyczących wyrobów medycznych.

Nie ulega jednak wątpliwości, że dopuszczenie do obrotu dotyczy towaru (wyrobu) o konkretnej wskazanej przez podmiot zgłaszający nazwie i o określonych innych parametrach.

Skoro tak, to niewątpliwie możliwość zastosowania obniżonej stawki podatku do dostawy danego towaru wymaga jego pełnej identyfikacji zarówno co do nazwy jak też innych parametrów.

Stąd też pomimo, że użycie przy sprzedaży danego wyrobu innej nazwy, w tym nazwy zwyczajowo przyjętej czy potocznej a także neologizmu oraz również przez pominięcie określenia „ocieplacz”, w konsekwencji czego na wystawionych dokumentach sprzedażowych czy w dokumentacji podatkowej będą widniały nowe nazwy towarów, nie spowoduje zapewne, że towar ten utraciłby swoje dotychczasowe właściwości, nie mniej jednak w ocenie Organu, nie jest prawidłowym przyjęcie w obrocie handlowym (a zatem na dokumentach sprzedaży czyli paragonach czy też fakturach) dla danego towaru nazwy innej niż ta pod którą został on zarejestrowany jako wyrób medyczny i dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższe może uniemożliwić weryfikację w zakresie prawidłowości opodatkowania danej sprzedaży udokumentowanej fakturą czy też paragonem fiskalnym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że posługiwanie się innymi nazwami handlowymi oferowanych towarów inne niż te, pod którymi zostały zarejestrowane produkty przedsiębiorcy jako wyroby medyczne w dalszym ciągu będzie uprawniało do zastosowania stawki VAT wskazanej w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 2, jest nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751), zwanej dalej „ustawą nowelizującą” dokonano zmian przepisów m.in. ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Przy czym, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 kwietnia 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Okoliczność, że przedmiotem dostawy będą wyroby medyczne, przyjęto jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego i Organ nie dokonywał w tym zakresie oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.