Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.532.2019.4.AW
z 17 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 25 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków podatkowych poniesienia przez Wnioskodawcę kosztów obsługi Programu Motywacyjnego w części, w której będą zwracane Wnioskodawcy przez Spółki Zależne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków podatkowych poniesienia przez Wnioskodawcę kosztów obsługi Programu Motywacyjnego w części, w której będą zwracane Wnioskodawcy przez Spółki Zależne.

Wniosek został uzupełniony pismem z 25 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 lutego 2020 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.532. 2019.1.AW.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna (dalej: Spółka Holdingowa lub Wnioskodawca) pełni funkcję spółki holdingowej w ramach grupy podmiotów powiązanych kapitałowo (grupy kapitałowej) prowadzącej działalność zasadniczo w segmencie produktów spożywczych (dalej: Grupa Kapitałowa).

Grupę Kapitałową tworzą Spółka Holdingowa oraz podmioty od niej zależne, tj. w stosunku do których Wnioskodawca jest jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości (dalej: Spółki Zależne).

Program motywacyjny w Grupie Kapitałowej

Spółka Holdingowa planuje wprowadzić program motywacyjny oparty na akcjach Spółki Holdingowej (dalej: Program lub Program motywacyjny). Program będzie adresowany do wybranych, kluczowych osób zajmujących kierownicze stanowiska, w tym także osób pełniących kluczowe funkcje kierownicze u Wnioskodawcy, zatrudnionych w Grupie Kapitałowej na podstawie umowy o pracę, kontraktu menedżerskiego lub powołanych do zarządu, uzyskujących świadczenia i inne należności z tytułów określonych w art. 12, art. 13 pkt 7 lub art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: ustawa o PDOF, dalej łącznie: Osoby Uprawnione.

Celem programu będzie zarówno zwiększenie motywacji, jak również długoterminowe związanie kluczowej kadry menedżerskiej z Grupą Kapitałową, w tym ze Spółkami Zależnymi. Program będzie obejmował lata 2020-2025 i będzie mógł być przedłużony na kolejne lata.

Po uzyskaniu stosownej zgody Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Wnioskodawca dokona warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego, na podstawie art. 448 § 2 pkt 3 KSH i emisji warrantów subskrypcyjnych (dalej: Warrant lub Warranty), o których mowa w art. 453 § 2 KSH. Jeden Warrant będzie upoważniał do objęcia jednej akcji Spółki Holdingowej (tj. akcji nowej emisji).

Program będzie przyznawać Osobom Uprawnionym prawo:

• do nabycia po preferencyjnej cenie akcji własnych Spółki Holdingowej,
• do nieodpłatnego nabycia Warrantów, uprawniających do objęcia akcji nowej emisji Spółki Holdingowej,
• do objęcia, w wykonaniu prawa z Warrantów, akcji nowej emisji Spółki Holdingowej po preferencyjnej cenie (Spółka Holdingowa sfinansuje część ceny emisyjnej z utworzonego dla tego celu kapitału rezerwowego pochodzącego z zysku).
  
  

Realizacja powyższych praw będzie mogła nastąpić po spełnieniu warunków i kryteriów (dalej: KPI), określonych w Regulaminie lub innych dokumentach Programu.

Do czasu dopuszczenia akcji Spółki Holdingowej do obrotu na rynku regulowanym, Osoby Uprawnione będą mogły zbywać akcje zasadniczo na rzecz Spółki Holdingowej – ma to na celu ograniczenie kręgu akcjonariuszy.

Koszty związane z Programem

Przez cały okres trwania Programu Spółka Holdingowa będzie ponosiła wszelkie koszty obsługi Programu związane z jego wdrożeniem oraz bieżącym funkcjonowaniem. Wśród tych kosztów będą między innymi koszty dofinansowania objęcia akcji nowej emisji, koszty odkupu akcji własnych Spółki Holdingowej od Osób Uprawnionych w związku z realizacją Programu.

Jednocześnie, kosztami obsługi Programu ponoszonymi przez Spółkę Holdingową, będą obciążane podmioty z Grupy Kapitałowej, z którymi związane są Osoby Uprawnione.

W związku z powyższym Spółki Zależne będą obciążone kosztami obsługi Programu w związku z uczestnictwem w Programie Osób Uprawnionych związanych z tymi Spółkami Zależnymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 lutego 2020 r.):

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty obsługi Programu, w części, w której będą zwracane Wnioskodawcy przez Spółki Zależne (w związku z uczestnictwem w Programie Osób Uprawnionych związanych z tymi Spółkami Zależnymi) nie będą dla Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów na gruncie ustawy o PDOP (a jeśli będą stanowiły koszt uzyskania przychodów to czy w pełnej wysokości, kiedy będą potrącalne i do jakiego źródła przychodów będą przyporządkowane) oraz czy otrzymany przez Wnioskodawcę od Spółek Zależnych zwrot tych kosztów będzie dla Wnioskodawcy przychodem niepodlegającym opodatkowaniu na gruncie ustawy o PDOP na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a (a jeśli będzie stanowił przychód podlegający opodatkowaniu na gruncie ustawy o PDOP, to czy w pełnej wysokości, kiedy powstanie przychód i do jakiego źródła przychodów będzie przyporządkowany)?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty obsługi Programu, którymi będą obciążane Spółki Zależne, nie będą na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm. dalej: „ustawa o PDOP), dla Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów, jednocześnie zwrócone Wnioskodawcy przez Spółki Zależne koszty obsługi Programu będą na gruncie ustawy o PDOP przychodami niepodlegającymi opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP.

Jak wskazano we wniosku, Spółka Holdingowa będzie ponosić koszty obsługi Programu motywacyjnego opartego na akcjach Spółki Holdingowej. Program skierowany będzie do wybranych, kluczowych osób zajmujących kierownicze stanowiska w Grupie Kapitałowej, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę lub kontraktu menedżerskiego lub powołanych do zarządu, uzyskujących świadczenia i inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13 ustawy o PDOF.

W związku z powyższym, Spółka Holdingowa planuje obciążać powyższymi kosztami obsługi Programu Spółki Zależne w związku z uczestniczeniem w Programie Osób Uprawnionych będących pracownikami Spółek Zależnych lub osobami wykonującymi działalność osobiście na ich rzecz, uzyskujących od tych Spółek Zależnych przychody ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o PDOF) lub z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 ustawy o PDOF).

A zatem koszty obsługi Programu dotyczące Spółek Zależnych zostaną zwrócone Wnioskodawcy przez te Spółki Zależne.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy PDOP do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. A zatem dla oceny skutków podatkowych otrzymanego przez Wnioskodawcę zwrotu kosztów obsługi Programu, w pierwszej kolejności należałoby ocenić charakter zwracanych Wnioskodawcy wydatków związanych z kosztami obsługi Programu.

Koszty uzyskania przychodu

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

1. jest poniesiony przez podatnika, tj. jest pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów ze źródła lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku a powstaniem przychodu lub potencjalna możliwość przyczynienia się do powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Odnosząc ww. przesłanki do opisanego zdarzenia przyszłego należy, zdaniem Wnioskodawcy uznać, że Spółka Holdingowa będzie co prawda ponosić koszty związane z obsługą Programu, jednakże następnie Spółka Holdingowa będzie obciążać powyższymi kosztami poszczególne Spółki Zależne w związku z uczestniczeniem w Programie Osób Uprawnionych będących pracownikami tych Spółek Zależnych lub osobami wykonującymi działalność osobiście na ich rzecz.

Wnioskodawca uważa, że ponoszone przez Spółkę Holdingową wydatki na obsługę Programu w części w jakiej dotyczą Osób Uprawnionych będących pracownikami lub osobami świadczącymi działalność osobiście na rzecz Spółek Zależnych nie będą miały charakteru definitywnego, gdyż zostaną one zwrócone Spółce Holdingowej przez Spółki Zależne.

W konsekwencji koszty te nie obciążają w sposób definitywny majątku Wnioskodawcy, a zatem nie spełniają podstawowej definicji kosztu uzyskania przychodu, za który uznaje się koszt definitywnie poniesiony przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Jak wykazano powyżej, wskazane wydatki warunku tego nie spełnią w części w jakiej dotyczą Osób Uprawnionych będących pracownikami lub osobami świadczącymi działalność osobiście na rzecz Spółek Zależnych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy koszty obsługi Programu, którymi będą obciążone Spółki Zależne, nie będą spełniały warunków zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy koszty obsługi Programu, którymi będą obciążane Spółki Zależne, nie będą na gruncie ustawy o PDOP dla Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów.

Podobnie:

-Dyrektor KIS z dnia 20 kwietnia 2018 r. sygn.: 0111-KDIB1-1.4010.65.2018.3.BS: „Poniesione wydatki, o których mowa we wniosku, aby mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, muszą spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. muszą zostać poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jak wykazano powyżej, wskazane wydatki warunku tego nie spełnią. Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie zostały spełnione przesłanki pozwalające uznać wskazane we wniosku wydatki, które Wnioskodawca poniósł na rzecz Wykonawcy w związku z obciążeniem go dodatkowymi kosztami z tytułu przestoju linii produkcyjnej oraz dodatkowych prac (sortowania wiązek) za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT”.

-Dyrektor KIS z dnia 06 lutego 2019 r. sygn.: 0114-KDIP2-1.4010.455.2018.1.MR: „Podkreślić należy, że poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów, gdyż nie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami Wnioskodawcy, ani nie służy ich zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów”.

Zwrot kosztu

Ustawa o PDOP nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ustawy o PDOP określa jedynie przykładowe zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Ponadto wylicza jakiego rodzaju przychody nie są zaliczane do przychodów podatkowych, a także w art. 7b wskazuje jakie przychody uznaje się za przychody z zysków kapitałowych.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o PDOP).

Jednakże, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy PDOP, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a przychód nie powstaje w sytuacji, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki, tj.:

1. wydatek został zwrócony podatnikowi;
2. wydatek nie stanowi kosztu uzyskania przychodu;
   
   

Jak wskazano we wniosku, Spółka Holdingowa będzie ponosić koszty obsługi Programu motywacyjnego. Program skierowany jest do wybranych, kluczowych osób zajmujących kierownicze stanowiska w Grupie Kapitałowej, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę lub kontraktu menedżerskiego lub powołanych do zarządu, uzyskujących świadczenia i inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13 ustawy o PDOF.

W ocenie Wnioskodawcy, pierwszy z powyższych warunków będzie spełniony, albowiem Spółki Zależne będą zwracać Spółce Holdingowej cześć kosztów obsługi Programu, uprzednio poniesionych przez Wnioskodawcę, w związku z uczestniczeniem w Programie Osób Uprawnionych będących pracownikami Spółek Zależnych lub osobami wykonującymi działalność osobiście na ich rzecz, uzyskujących od tych Spółek Zależnych przychody ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o PDOF) lub z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 ustawy o PDOF). Wydatek poniesiony przez Spółkę Holdingową będzie odpowiednikiem wydatku zwróconego, tak więc będzie to ten sam wydatek, który został poniesiony przez Spółkę Holdingową. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, pierwszy warunek należy uznać za spełniony.

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, również drugi warunek został spełniony. Poniesione przez Wnioskodawcę koszty obsługi Programu w części, w jakiej dotyczą Osób Uprawnionych będących pracownikami lub osobami świadczącymi działalność osobiście na rzecz Spółek Zależnych, nie są kosztami uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, co Wnioskodawca wykazał uprzednio (szerzej na ten temat we wcześniejszej części uzasadnienia: Koszty uzyskania przychodu), w związku z czym w opinii Wnioskodawcy drugi warunek również należy uznać ze spełniony.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, zwrot przez Spółki Zależne, kosztów obsługi Programu poniesionych przez Wnioskodawcę, w części w jakiej dotyczy Osób Uprawnionych związanych z tymi Spółkami Zależnymi, będzie na gruncie ustawy o PDOP przychodem niepodlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust 4 pkt 6a ustawy o PDOP.

Podobnie:

-Dyrektor KIS z dnia 2 sierpnia 2018 r. sygn.: 0111-KDIB1-1.4010.224.2018.1.BS: „Koszty zwracane mu przez Dostawców tytułem obciążenia ich za koszty przestojów linii produkcyjnej oraz koszty dodatkowych usług, którymi z kolei Spółka sama została obciążona przez Wykonawcę, nie stanowią po jej stronie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT do wysokości w jakiej obciążenia ze strony Wykonawcy nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”.

-Dyrektor KIS z dnia 6 lutego 2019 r. sygn.: 0114-KDIP2-1.4010.455.2018.1.MR: „Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. do przychodów nie zalicza się zwróconych wydatków (innych niż wskazane we wcześniejszych punktach ww. przepisu) nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) zawartego w niniejszym wniosku, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, oznacza to, że skoro wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zapłatę norweskiego VAT nie może być kosztem uzyskania przychodów u Wnioskodawcy, to zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. ewentualne kwoty uzyskane przez Wnioskodawcę od Publisherów tytułem zwrotu całości lub części zapłaconego przez Wnioskodawcę zobowiązania podatkowego z tytułu norweskiego VAT, nie będą stanowić przychodu Wnioskodawcy (niezależnie od tego, czy w związku z dokonaniem takiego zwrotu dany Publisher wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę korygującą lub korektę innego dokumentu wystawionego pierwotnie przez Publishera na rzecz Wykonawcy, dokumentującego sprzedaż, czy też nie)”.

-Dyrektor KIS z dnia 12 lutego 2019 r. sygn.: 0114-KDIP2-1.4010.544.2018.1.MW: „Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca poniósł straty w środkach obrotowych (środki pieniężne) powstałe w wyniku kradzieży dokonanej przez Pracownika. Z uwagi, że zaistniałe niedobory w środkach pieniężnych zostały zawinione przez samego Wnioskodawcę, poprzez niedostateczne wypełnienie funkcji kontrolnych i nadzoru nad działaniami nieuczciwego Pracownika nie mogą one zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Tym samym stwierdzić należy, że ewentualne otrzymane od sprawcy szkody środki, czy w wysokości zasądzonej w wyroku sądu czy w wysokości faktycznie skradzionych środków zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a nie powinny zostać zaliczone do przychodów”.

Przyjęcie odmiennego stanowiska od stanowiska Wnioskodawcy nie prowadziłoby do ustalenia odmiennego wyniku podatkowego, tj. neutralności wskazanego rozliczenia. W takim bowiem przypadku koszty obsługi Programu, w części w jakiej dotyczą Osób Uprawnionych będących pracownikami lub osobami świadczącymi działalność osobiście na rzecz Spółek Zależnych, należałoby uznać za koszty bezpośrednio związane z przychodem z tytułu zwrotu tych kosztów i jako takie, wchodząc w skład kosztów innych niż koszty kapitałowe, podlegałyby rozpoznaniu jako koszty uzyskania przychodów w tym sam momencie, w którym związany z nimi bezpośrednio przychód. Oznaczałoby to, iż przychód taki byłby w 100% pomniejszany o wartość kosztu. Zdaniem Spółki takie podejście byłoby jednak nieprawidłowe ze względu na niespełnienie przesłanek rozpoznania danych rozliczeń jako przychodów i kosztów podatkowych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy koszty obsługi Programu, którymi będą obciążane Spółki Zależne, nie będą na gruncie ustawy o PDOP dla Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów. W konsekwencji zwrot przez Spółki Zależne poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów obsługi Programu, w części w jakiej dotyczy Osób Uprawnionych związanych z tymi Spółkami Zależnymi, będzie na gruncie ustawy o PDOP przychodem niepodlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.