Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.32.2020.2.JM
z 19 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 16 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2020 r. (data nadania 10 marca 2020 r., data wpływu 12 marca 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 9 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.32.2020.1.JM (data nadania 9 marca 2020 r., data doręczenia 10 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży obrazów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży obrazów.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.32. 2020.1.JM (data nadania 9 marca 2020 r., data doręczenia 10 marca 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 10 marca 2020 r. (data nadania 10 marca 2020 r., data wpływu 12 marca 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, posiadającym rezydencję podatkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest artystą malarzem. Wynikiem Jego pracy twórczej są malowane przez niego obrazy. Zgodnie z przepisami art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.) malowane przez Wnioskodawcę obrazy stanowią przedmiot prawa autorskiego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jest emerytem.

Wnioskodawca jest właścicielem domu letniskowego położonego na X w małym zabytkowym miasteczku. W okresie wakacyjnym (tj. w miesiącach od czerwca do września) Wnioskodawca zamierza uruchomić w jednym z lokali (posiadającym wyjście na ulicę) Izbę Pamięci, w której zamierza przedstawić historię miasteczka, poprzez nieodpłatne udostępnianie zwiedzającym makiet przedstawiających historię powstania miasteczka od zarania jego dziejów, wizerunków jego włodarzy oraz obrazów przedstawiających miasto i jego okolice. Wszystkie obiekty przeznaczone do zwiedzania będą wykonane i namalowane przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nie wyklucza, że może sporadycznie (nieregularnie) zaistnieć taka sytuacja, że ktoś z osób zwiedzających Izbę może wyrazić chęć kupna obrazu namalowanego przez Wnioskodawcę. Ewentualna sprzedaż obrazów nie będzie się wiązać z przeniesieniem praw autorskich do tych dzieł – będzie jedynie obejmować sprzedaż konkretnego egzemplarza obrazu.

W uzupełnieniu z dnia 10 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) Wnioskodawca poinformował, że ewentualna sprzedaż obrazu może wystąpić lub nie w okresie letnim podczas zwiedzania izby pamięci przez różne nieznane Wnioskodawcy osoby. Obrazy, które będą znajdować się na wyposażeniu izby pamięci są w posiadaniu Wnioskodawcy przez okres dłuższy niż sześć miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym obraz został namalowany przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jest emerytem. Ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, zatem obrazy nie mogą być i nie będą związane z ewentualną działalnością gospodarczą. Tym samym, nie mogły być wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie zamierza trudnić się sprzedażą obrazów, tym samym nie podjął ani nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu ich sprzedaży. Wnioskodawca zamierza uruchomić w jednym z lokali (posiadającym wyjście na ulicę) izbę pamięci, w której zamierza przedstawić historię miasteczka, poprzez nieodpłatne udostępnianie zwiedzającym makiet przedstawiających historię powstania miasteczka od zarania jego dziejów, wizerunków jego włodarzy oraz obrazów przedstawiających miasto i jego okolice. Wszystkie obiekty przeznaczone do zwiedzania będą wykonane i namalowane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie wyklucza, że może sporadycznie (nieregularnie) zaistnieć taka sytuacja, że ktoś z osób zwiedzających Izbę może wyrazić chęć kupna obrazu namalowanego przez Wnioskodawcę. Ewentualna sprzedaż obrazów nie będzie się wiązać z przeniesieniem praw autorskich do tych dzieł – będzie jedynie obejmować sprzedaż konkretnego egzemplarza obrazu. Wnioskodawca wskazuje, że sprzedaż obrazu może nastąpić sporadycznie (nieregularnie) okazjonalnie, bowiem Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać obrazów, a jedynie nieodpłatnie udostępnić zwiedzającym izbę pamięci, w której zamierza przedstawić zwiedzającym makiety przedstawiające historię miasteczka od zarania jego dziejów, wizerunki jego włodarzy oraz obrazy przedstawiające miasto i jego okolice. Wnioskodawca nie pozyskał jeszcze nabywcy dla sprzedawanych obrazów, bo nie jest to jego celem. Jak już wielokrotnie wskazano sprzedaż obrazu może wystąpić tylko sporadycznie (nieregularnie) okazjonalnie podczas zwiedzania izby pamięci prze osoby obce nieznane Wnioskodawcy. Celem Wnioskodawcy nie jest sprzedaż obrazów. Ewentualna sprzedaż obrazu może wystąpić tylko sporadycznie (nieregularnie) okazjonalnie podczas zwiedzania izby pamięci, która będzie otwarta dla zwiedzających tylko w okresie wakacyjnym (tj. w miesiącach od czerwca do września). Zdaniem Wnioskodawcy może zaistnieć taka sytuacja, że w ww. okresie nie sprzeda żadnego obrazu, jak również może sprzedać jeden lub kilka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W jaki sposób należy opodatkować ewentualny zysk z tytułu ewentualnej sporadycznej sprzedaży obrazu malowanego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu sporadycznej (nieregularnej) sprzedaży obrazu będzie stanowić przychód z praw majątkowych, do którego będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, który następnie wykaże i rozliczy w rocznym zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyszczególnia kilka źródeł, w zakresie których podatnik może osiągać przychody.

W ramach analizowanego stanu faktycznego wskazać należy, że w myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).
  
  
  

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4- 9.

Ponadto trzeba zaznaczyć, ze zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Podsumowując powyższe, aby przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

• musi być działalnością zarobkową;
  

• musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;
  

• musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;
  

• działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;
  

• przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.
  
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera w swojej treści definicji legalnej pojęcia prowadzenia działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły, dlatego też w celu wyjaśnienia sensu tych pojęć sięgnąć należy do dostępnego orzecznictwa.

Pierwszym warunkiem działalności gospodarczej jest, aby była to działalność zarobkowa.

W tym kontekście warto wskazać na wyrok NSA z 9 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 1423/14, gdzie Sąd orzekł: „O zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia. Sam zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami), nie przesądza jednak w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.”.

Warto również zwrócić uwagę na treść wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 19 września 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 710/17: „(...) zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei powinno się definiować jako nadwyżkę przychodów nad wydatkami. Należy też liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli z poniesieniem straty. Tym samym, o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia. Z drugiej jednak strony, sam zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami), nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Wola uzyskania zysku w przytoczonym wyżej rozumieniu, stanowić bowiem może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym np. z najmu lub dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f). czy też wreszcie z odpłatnego zbycia składników majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f)”.

Kolejnymi niezbędnymi elementami działalności gospodarczej jest jej zorganizowanie oraz ciągłość. W wyroku NSA z dnia 25 stycznia 2018 r. sygn. akt II FSK 3525/15 czytamy: „Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej.

Przez „ciągłość” działań należy rozumieć stałość (trwałość) ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność.

Działania podatnika w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego) wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, istotnie odbiegają od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.” Z kolei jak wskazał NSA w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14: „(...) brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 up.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania”.

Z przedstawionych przepisów prawa, jak również w świetle wydawanych wyroków sądowych, wynika, że jedynie taka działalność podatnika, która spełnia wszystkie przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy oraz jednocześnie nie wykazuje cech uregulowanych w art. 5b ust. 1 ustawy może zostać zakwalifikowana jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Odrębnym od działalności gospodarczej źródłem przychodów są prawa majątkowe, w tym ich odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Obowiązki podatkowe w przypadkach ww. źródeł przychodów są różne, a kwalifikacja określonych przychodów do poszczególnych źródeł zależy od okoliczności ich uzyskania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęć „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in.: plastyczne.

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Dla uzyskania przychodu z tytułu korzystania przez podmiot uprawniony z praw autorskich lub z praw pokrewnych albo z rozporządzania tymi prawami konieczne jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania;
   
2. osiągnięcie przychodu w postaci wynagrodzenia bezpośrednio powiązanego z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami.
   
   

Ponadto, na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że obowiązki podatkowe w przypadkach ww. źródeł przychodów są różne, a kwalifikacja określonych przychodów do poszczególnych źródeł zależy od okoliczności ich uzyskania.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z ust. 9a art. 22 ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Dodatkowo ustawodawca wskazał w ust. 9b pkt 1, art. 22 ww. ustawy, że ww. przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa.

Ponadto w myśl art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio (...).

Wnioskodawca wskazuje, że z powyższego wynika, że dla uznania określonego pola aktywności gospodarczej za pozarolniczą działalność gospodarczą, koniecznym jest zatem łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

O zarobkowości działalności decyduje cel jej wykonywania. Jeżeli zakłada się osiągnięcie w związku z działalnością i w jej efekcie nadwyżki przychodów nad poniesionymi kosztami, więc osiągnięcie dochodu, to znaczy, że został określony cel zarobkowy tej działalności. Zorganizowanie natomiast sprowadza się do wyboru formy prawnej przedsiębiorczości: indywidualnej działalności gospodarczej, handlowej spółki osobowej, spółki kapitałowej, spółdzielni, przedsiębiorstwa państwowego. Natomiast ciągłość działalności gospodarczej to – biorąc pod uwagę znaczenie językowe tej cechy – powtarzające się, regularnie występujące i trwające czynności.

W świetle powyższego Wnioskodawca, uzyskanego przychodu z tytułu okazjonalnej (nieregularnej, sporadycznej) sprzedaży obrazu w okresie od czerwca do września danego roku (przedstawionej w opisanym zdarzeniu przyszłym), nie powinien kwalifikować jako przychodu ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Bowiem jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego dla uzyskania przychodu z tytułu korzystania przez Wnioskodawcę jako podmiot uprawniony z praw autorskich zostaną spełnione następujące przesłanki, tj. wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu plastycznego, osiągnięcie przychodu w postaci wynagrodzenia bezpośrednio powiązanego z korzystaniem z określonych praw autorskich, które przysługuje Wnioskodawcy, jako twórcy, którego nazwisko uwidoczniono na egzemplarzach utworu.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane przychody należy uznać za przychody z praw majątkowych, o których stanowi art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, które dodatkowo nie wykazują cech aktywności podejmowanych w sposób ciągły oraz zorganizowany, wskazanych w art. 5a pkt 6 ustawy, co dyskwalifikuje je jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca osiągnięte przez siebie przychody z tytułu sprzedaży praw majątkowych (pomniejszone o koszty uzyskania przychodów zgodnie z ww. art. 22 ust. 9 cyt. ustawy) zobowiązany będzie wykazać w zeznaniu podatkowym, które należy złożyć we właściwym urzędzie skarbowym, w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku podatkowego, w którym przychody te zostały osiągnięte.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywało się ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.