Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.849.2019.2.ICz
z 19 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 11 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia 100% podatku VAT z tytułu zakupu samochodów osobowych wykupionych z leasingu, wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży,
• obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłaty za samochód od pracownika, który dokonuje przelewu (czynność bezgotówkowa) na rachunek bankowy Spółki,
• obowiązku dokonania zgłoszenia samochodów wykupionych z leasingu w informacji VAT-26 w przypadku, gdy zakupione są one wyłącznie w celu odsprzedaży

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia 100% podatku VAT z tytułu zakupu samochodów osobowych wykupionych z leasingu, wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży,
• obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłaty za samochód od pracownika, który dokonuje przelewu (czynność bezgotówkowa) na rachunek bankowy Spółki,
• obowiązku dokonania zgłoszenia samochodów wykupionych z leasingu w informacji VAT-26 w przypadku, gdy zakupione są one wyłącznie w celu odsprzedaży.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 30 stycznia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.849.2019.1.ICZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

(…) (dalej zwana Spółką lub Wnioskodawcą) posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, a także jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka nie jest zwolniona z ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pomocą kas rejestrujących.

W związku z zakończeniem okresu leasingu samochodów osobowych, Spółka podjęła decyzję o wykupie tych samochodów tylko i wyłącznie w celu dalszej odsprzedaż. Leasingodawca sprzedał Spółce samochody i wystawił faktury z podatkiem VAT w wysokości 23%.

Spółka nie wykorzystuje wykupionych pojazdów do bieżącej działalności, pojazdy są przygotowane do odsprzedaży i pozostają na placu leasingodawcy, gdzie oferenci mogą je oglądać, ale nie mogą ich użytkować. Nie są również dokonywane żadne jazdy próbne. Spółka nie składa informacji VAT-26 w związku z takim zakupem, nie prowadzi też ewidencji przebiegu pojazdu (byłaby ona pusta). Samochody wykupione od leasingodawcy są przez Spółkę kwalifikowane jako towar handlowy (do dalszej odsprzedaży), nie są ujmowane w ewidencji środków trwałych Spółki. Spółka odliczyła VAT naliczony wynikający z faktury leasingodawcy w całości.

Proces sprzedaży samochodów jest w Spółce wewnętrznie uregulowany. Intencją Spółki jest, aby proces wykupu i odsprzedaży następował szybko. W pierwszej kolejności samochody są oferowane pracownikom Spółki. Zainteresowani pracownicy składają oferty ze wskazaniem ceny (nie niższej niż cena zakupu plus marża Spółki). Z pracownikiem, który oferuje najwyższą cenę zostaje zawarta Umowa Sprzedaży samochodu. Spółka opodatkowuje czynność sprzedaży samochodu stawką podstawową VAT 23%. Spółka wystawia pracownikowi fakturę, a Pracownik dokonuje zapłaty za samochód przelewem bankowym na rachunek Spółki i odbiera samochód. Spółka ewidencjonuje sprzedaż samochodu na kasie rejestrującej w dniu wpływu wynagrodzenia za samochód na rachunek bankowy Spółki.

Pismem z dnia 11 lutego 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

1. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest (…), ale w ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje również wielu innych czynności opodatkowanych, w tym również sprzedaż samochodów, użytkowanych wcześniej w prowadzonej przez Spółkę działalności. Mając na uwadze powyższe można uznać, że przedmiotem działalności Spółki jest również sprzedaż samochodów.
   
2. Pojazdy, o których mowa we wniosku, były objęte umową leasingu operacyjnego.
   
3. Przedmiotowe samochody wykupione po zakończeniu umowy leasingu nie są wykorzystywane w innych celach niż sprzedaż. Nie są w żaden sposób użytkowane (nawet przejściowo) przez Spółkę w celach prowadzenia jej działalności gospodarczej.
   
4. Spółka posiada stosowną dokumentację potwierdzającą brak wykorzystania samochodów osobowych do użytku prywatnego. Po przekazaniu samochodu w związku z wykupem samochodu od leasingodawcy podpisywany jest protokół odbioru wraz z przebiegiem pojazdu. Pieczę nad tymi samochodami przejmuje Dział Floty Samochodowej, którego zadaniem jest dalsza odsprzedaż tych pojazdów pracownikom. Dopuszczalne jest jedynie użytkowanie samochodu przez ten dział w celu jego przygotowania do odsprzedaży np. wyjazd do myjni, do stacji paliw w celu niezbędnego zatankowania paliwa, ewentualna zmiana miejsca parkowania.
   Pracownicy Działu Floty Samochodowej odpowiadają za stan techniczny tych samochodów i nie mogą ich wydać nikomu poza pracownikowi, który ostatecznie podpisał umowę sprzedaży Przy tej umowie podpisywany jest protokół w którym wskazany jest przebieg pojazdu.
   
5. Proces sprzedaży samochodów jest w Spółce silnie sformalizowany i odbywa się w oparciu o treść dokumentu wewnętrznego Spółki „Regulamin sprzedaży samochodów służbowych (…)”. Samochody przeznaczone do sprzedaży są wycofane z użytkowania na mocy ww. regulaminu.
   
6. Spółka do 31.12.2019 ewidencjonowała sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
   
7. Płatność za samochód, zgodnie z umową sprzedaży jest dokonywana w całości przelewem przez pracownika na rachunek bankowy Spółki wskazany w umowie.
   
8. Wpłaty za samochód są księgowane w referencji do faktury za sprzedaż samochodu i są w pełni identyfikowalne.
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczone jak we wniosku):

1. Czy Spółka ma prawo do odliczenia 100% podatku VAT z tytułu zakupu samochodów osobowych wykupionych z leasingu, wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży?
2. Czy Spółka ma obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłaty za samochód od pracownika, który dokonuje przelewu (czynność bezgotówkowa) na rachunek bankowy Spółki?
3. Czy Spółka postępuję prawidłowo nie dokonując zgłoszenia samochodów wykupionych z leasingu w informacji VAT-26 w przypadku, gdy zakupione są one wyłącznie w celu odsprzedaży ?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym, na podstawie art. 86 ustawy o VAT, ma prawo do odliczenia 100% VATu naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych, gdyż zakupione samochody są w tym przypadku towarami, które będą podlegały dalszej odsprzedaży w ramach dokonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych.

Celem nabycia pojazdów nie jest ich użytkowanie jako samochodów w bieżącej działalności Spółki, lecz wykorzystanie ich jako towary do sprzedaży w celu osiągnięcia zysku, a obowiązujące w Spółce regulacje wykluczają możliwość wykorzystania samochodów do celów innych niż odsprzedaż.

Ad. 2

Spółka aktualnie dokonuje ewidencji na kasie fiskalnej transakcji sprzedaży samochodu pracownikowi w dniu wpływu wynagrodzenia na rachunek bankowy Spółki. Ewidencja ma charakter tylko czynności technicznej, albowiem pracownik nie wpłaca wynagrodzenia gotówką do kasy, a jedynie dokonuje przelewu na rachunek bankowy Spółki. Spółka wystawia fakturę pracownikowi i transakcja jest ujmowana w rejestrze VAT i JPK na podstawie danych z faktury.

W związku ze zmianami przepisów Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dnia 28 grudnia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 2519), Spółka stoi na stanowisku, że taka czynność w aktualnym stanie prawnym podlega zwolnieniu z ewidencjonowania na kasie rejestrującej na podstawie poz. 34 załącznika do ww. rozporządzenia. Brak bowiem wyłączenia od takiego zwolnienia, które istniało w poprzednio obowiązujących wersjach rozporządzenia.

Ad. 3

Spółka stoi na stanowisku, że nie ma obowiązku złożenia informacji VAT-26 w związku z zakupem ww. samochodów, albowiem czynność ta nie spełnia przesłanek wymienionych w art. 86a ust. 12 Ustawy o VAT. Spółka kupując ww. pojazdy wyłącznie w celu odsprzedaży nie wykorzystuje samochodów do bieżącej działalności, prowadzenie więc ewidencji przebiegu pojazdu byłoby w takiej sytuacji bezprzedmiotowe, a skoro jest to przesłanka do powstania obowiązku złożenia informacji VAT-26 do urzędu skarbowego, to jej brak powoduje, że w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę art. 86a ust. 12 Ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno, tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ww. ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   
   
   
   

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
   
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

1. w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
2. wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.
   
   

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

W myśl art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy o VAT).

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawcą posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, a także jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest (…), ale w ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje również wielu innych czynności opodatkowanych, w tym również sprzedaż samochodów, użytkowanych wcześniej w prowadzonej przez Spółkę działalności. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uznał, że przedmiotem działalności Spółki jest również sprzedaż samochodów.

W związku z zakończeniem okresu leasingu samochodów osobowych, Spółka podjęła decyzję o wykupie tych samochodów tylko i wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży. Spółka nie wykorzystuje wykupionych pojazdów do bieżącej działalności, pojazdy są przygotowane do odsprzedaży i pozostają na placu leasingodawcy, gdzie oferenci mogą je oglądać, ale nie mogą ich użytkować. Nie są również dokonywane żadne jazdy próbne. Spółka nie składa informacji VAT-26 w związku z takim zakupem, nie prowadzi też ewidencji przebiegu pojazdu (byłaby ona pusta). Samochody wykupione od leasingodawcy są przez Spółkę kwalifikowane jako towar handlowy (do dalszej odsprzedaży), nie są ujmowane w ewidencji środków trwałych Spółki. Proces sprzedaży samochodów jest w Spółce wewnętrznie uregulowany. Intencją Spółki jest, aby proces wykupu i odsprzedaży następował szybko. W pierwszej kolejności samochody są oferowane pracownikom Spółki. Przedmiotowe samochody wykupione po zakończeniu umowy leasingu nie są wykorzystywane w innych celach niż sprzedaż. Nie są w żaden sposób użytkowane (nawet przejściowo) przez Spółkę w celach prowadzenia jej działalności gospodarczej. Spółka posiada stosowną dokumentację potwierdzającą brak wykorzystania samochodów osobowych do użytku prywatnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy:

• objęte zakresem pytania nr 1, dotyczą ustalenia czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% podatku VAT z tytułu zakupu samochodów osobowych wykupionych z leasingu, wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży.
• objęte zakresem pytania nr 2, dotyczą ustalenia czy Wnioskodawca postępuję prawidłowo nie dokonując zgłoszenia samochodów wykupionych z leasingu w informacji VAT-26 w przypadku, gdy zakupione są one wyłącznie w celu odsprzedaży.
  
  

Mając na uwadze cytowany stan prawny oraz opis sprawy należy zauważyć, że wskazany przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy przewiduje wyłączenie ogólnej zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 tej ustawy w zakresie odliczania podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi pojazdów samochodowych, w sytuacji gdy dany pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie ustawodawca w ust. 4 ww. art. 86a ustawy wyjaśnił, kiedy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane do działalności gospodarczej.

Ten ostatni przepis w sposób jednoznaczny wskazuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane do działalności gospodarczej, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jednocześnie w przywołanym wcześniej art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawodawca zrezygnował z wymogu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w przypadku pojazdów samochodów przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży.

Trzeba jednak tu zauważyć, że użycie wyrazu „wyłącznie” w wyżej cytowanych przepisach wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie np. odprzedaży nie jest wystarczającą przesłanką pozwalającą wyłączyć obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu i uznać pojazd za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest wyłączne faktyczne przeznaczenie konkretnego samochodu właśnie do odprzedaży w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności podatnika.

Jak wyjaśnił Wnioskodawca przedmiotem jego działalności gospodarczej jest m.in. odprzedaż samochodowych. Przedmiotowe samochody wykupione po zakończeniu umowy leasingu nie są wykorzystywane w innych celach niż sprzedaż. Nie są w żaden sposób użytkowane (nawet przejściowo) przez Spółkę w celach prowadzenia jej działalności gospodarczej. Spółka posiada stosowną dokumentację potwierdzającą brak wykorzystania samochodów osobowych do użytku prywatnego. Proces sprzedaży samochodów jest w Spółce silnie sformalizowany i odbywa się w oparciu o treść dokumentu wewnętrznego Spółki „Regulamin sprzedaży samochodów służbowych (…)”. Samochody przeznaczone do sprzedaży są wycofane z użytkowania na mocy ww. regulaminu. Po przekazaniu samochodu w związku z wykupem samochodu od leasingodawcy podpisywany jest protokół odbioru wraz z przebiegiem pojazdu. Pieczę nad tymi samochodami przejmuje Dział Floty Samochodowej, którego zadaniem jest dalsza odsprzedaż tych pojazdów pracownikom. Dopuszczalne jest jedynie użytkowanie samochodu przez ten dział w celu jego przygotowania do odsprzedaży np. wyjazd do myjni, do stacji paliw w celu niezbędnego zatankowania paliwa, ewentualna zmiana miejsca parkowania. Pracownicy Działu Floty Samochodowej odpowiadają za stan techniczny tych samochodów i nie mogą ich wydać nikomu poza pracownikowi, który ostatecznie podpisał umowę sprzedaży Przy tej umowie podpisywany jest protokół w którym wskazany jest przebieg pojazdu.

W świetle dokonanej analizy przedstawionego stanu prawnego oraz przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest m.in. odprzedaż samochodów, które przeznaczone są wyłącznie faktycznie do odprzedaży, nie są w żaden sposób użytkowane (nawet przejściowo) w celach jej prowadzenia działalności gospodarczej, a ponadto Wnioskodawca wdrożył w swojej firmie procedury nadzoru nad wykorzystaniem tych pojazdów, które wykluczają użycie tych pojazdów do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, to Wnioskodawcy, przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych wykupionych z leasingu, wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży, na podstawie art. 86a ust. 2 pkt 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w powiązaniu z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT oraz obowiązku zgłoszenia tych pojazdów do urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 w rozumieniu art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy:

• w kwestii objętej pytaniem nr 1 uznano za prawidłowe, ale w oparciu o inną podstawę prawną aniżeli wskazana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku;
• w kwestii objętej pytaniem nr 3

jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy, objęte pytaniem nr 2, dotyczą ustalenia czy Spółka ma obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłaty za samochód od pracownika, który dokonuje przelewu (czynność bezgotówkowa) na rachunek bankowy Spółki.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz ze względu na rodzaj prowadzonej działalności zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Według § 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

1. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.
2. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2021 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.
   
   

Zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Jak stanowi § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

Z kolei stosownie do § 5 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł.

Powołane wyżej przepisy dotyczą zwolnienia podmiotowego – uwarunkowanego wysokością osiągniętego obrotu.

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

W załączniku do rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r., stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, w poz. 34 załącznika do rozporządzenia wymieniono „Dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali”.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

W myśl § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy:

1. gazu płynnego,
   
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
   
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
   
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
   
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
   
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
   
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
   
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
   
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
   
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
    
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
    
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
    
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
    
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
    
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.
    
    

Stosownie do § 4 ust. 2 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do dostawy towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b-1, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 34 załącznika do rozporządzenia.

Z opisu prawy wynika, że Wnioskodawca w związku z zakończeniem okresu leasingu samochodów osobowych, podjął decyzję o wykupie tych samochodów tylko i wyłącznie w celu dalszej odsprzedaż. Intencją Spółki jest, aby proces wykupu i odsprzedaży następował szybko. W pierwszej kolejności samochody są oferowane pracownikom Spółki. Zainteresowani pracownicy składają oferty ze wskazaniem ceny (nie niższej niż cena zakupu plus marża Spółki). Z pracownikiem, który oferuje najwyższą cenę zostaje zawarta Umowa Sprzedaży samochodu. Spółka wystawia pracownikowi fakturę, a Pracownik dokonuje zapłaty za samochód przelewem bankowym na rachunek Spółki i odbiera samochód. Spółka ewidencjonuje sprzedaż samochodu na kasie rejestrującej w dniu wpływu wynagrodzenia za samochód na rachunek bankowy Spółki. Spółka do 31 grudnia 2019 r. ewidencjonowała sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Płatność za samochód, zgodnie z umową sprzedaży jest dokonywana w całości przelewem przez pracownika na rachunek bankowy Spółki wskazane w umowie. Wpłaty za samochód są księgowane w referencji do faktury za sprzedaż samochodu i są w pełni identyfikowalne.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do obowiązujących przepisów prawa, w zakresie sprzedaży na rzecz pracowników samochodów wskazać należy, że czynności te stanowią dostawę towarów przez podatnika na rzecz jego pracowników, o których mowa w poz. 34 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Zatem, Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz pracowników za pośrednictwem kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie zwolnienia z kas w powiązaniu z poz. 34 załącznika do tego rozporządzenia.

W konsekwencji odpowiadając na pytanie nr 2 stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (samochodów) na rzecz swoich pracowników w oparciu o zapis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów.

Wobec stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.