Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPP2/4512-726/15-6/S/RR
z 24 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2019 r. sygn. akt I FSK 919/17 (data wpływu 2 grudnia 2019 r.) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 651/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia oraz akt sprawy 27 stycznia 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 24 września 2015 r. nr IPPP2/4512-726/15-2/RR (skutecznie doręczone w dniu 28 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących na budynek Lakierni - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących na budynek Lakierni. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 24 września 2015 r. nr IPPP2/4512-726/15-5/RR (skutecznie doręczone w dniu 28 września 2015 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 26 października 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną znak: IPPP2/4512-726/15-5/RR, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących na budynek Lakierni.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 października 2015 r. znak: IPPP2/4512-726/15-5/RR pismem z dnia 10 listopada 2015 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 17 grudnia 2015 r. znak IPPP2/4512-1-57/15-5/RR stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 26 października 2015 r. znak: IPPP2/4512-726/15-5/RR złożył skargę z dnia 21 stycznia 2016 r. (data wpływu 25 stycznia 2016 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 651/16 uchylił wydaną w tej sprawie interpretację indywidualną z 26 października 2015 r. znak: IPPP2/4512-726/15-5/RR.

Od powyższego wyroku Organ złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 18 września 2019 r. sygn. akt I FSK 919/17 (data wpływu 2 grudnia 2019 r.) Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną Organu.

W dniu 27 stycznia 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zwrócił do tut. Organu akta sprawy o sygn. III SA/Wa 651/16 ze stwierdzeniem prawomocności tego wyroku.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z poźn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).
Spółka jest właścicielem między innymi budynku lakierni (dalej: Lakiernia) wchodzącego w skład zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (…). Obecnie, ze względu na warunki rynkowe, Spółka nie jest w stanie osiągać wystarczających przychodów z budynku Lakierni, a w konsekwencji budynek nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej.

W sytuacji braku efektywnej możliwości osiągnięcia przychodów z budynku Lakierni zdecydowała się przekazać Lakiernię w formie wynajmu organizacji pożytku publicznego (dalej: OPP). Spółka nie mając efektywnej możliwości osiągania przychodów z budynku Lakierni preferuje bowiem wykorzystanie budynku na cele społeczne oraz osiągnięcie choćby minimalnych przychodów zamiast pozostawienia budynku niewykorzystywanym oraz zupełnie bezproduktywnym.

Oceniając uwarunkowania rynkowe Spółka założyła, że tego typu przekazanie w najem, ze względu na społeczny i niezarobkowy charakter działalności organizacji pożytku publicznego będzie generować dla Spółki niewielkie przychody. Z tego też względu Spółka zdecydowała o wynajmie budynku Lakierni za symboliczną kwotę (kwota na poziomie 1 zł miesięcznie). Spółka pragnie zaznaczyć, że znalezienie organizacji pożytku publicznego, która zgodziłaby się prowadzić działalność społeczną w budynku Lakierni płacąc czynsz w materialnej wysokości jest w zasadzie niemożliwe. Z drugiej strony Spółka nie ma w chwili obecnej możliwości wynajęcia budynku Lakierni w sposób generujący znacząco wyższe przychody.

Z zawartej umowy najmu wynika, że wydatki związane z funkcjonowaniem budynku, takie jak koszty energii, ochrony obiektu, z uwagi na pełne zaangażowanie Spółki w propagowanie działalności pożytku publicznego, będą nadal ponoszone przez Spółkę. W trakcie negocjacji z organizacją pożytku publicznego był to również jeden z warunków możliwości długotrwałej współpracy z organizacją pożytku publicznego.

Pomiędzy Spółką a OPP oraz pomiędzy osobami pełniącymi w Spółce oraz w OPP funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne nie zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Co więcej, żadna z wymienionych osób nie łączy funkcji zarządzających, nadzorczych lub kontrolnych w Spółce i OPP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone nr 3 w złożonym wniosku):

Czy Spółka ma prawo do odliczania VAT naliczonego od ponoszonych od momentu zawarcia umowy najmu z OPP wydatków bieżących na budynek Lakierni?

Stanowisko Wnioskodawcy: w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanej powyżej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT, w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są następnie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku należy rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

1. zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
2. pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
   
   

Zdaniem Spółki, w analizowanej sprawie spełnione zostaną obie ze wskazanych powyżej przesłanek. W szczególności, w odniesieniu do analizowanej sytuacji Spółka będzie podatnikiem VAT oraz poniesione przez nią wydatki będą miały bezpośredni związek z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi (tj. ze świadczoną przez Spółkę odpłatną usługą polegającą na wynajmie budynku Lakierni na rzecz OPP).

Jak bowiem Spółka wskazała w przedstawionym opisie sprawy, możliwość długotrwałego wynajmu przedmiotowej nieruchomości na rzecz OPP była uwarunkowany ponoszeniem przez Spółkę określonych wydatków związanych z funkcjonowaniem nieruchomości (takich jak koszty energii, ochrony obiektu etc.).

W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, iż w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż bez ponoszenia wskazanych powyżej wydatków wynajem nieruchomości byłby zasadniczo niemożliwy lub bardzo utrudniony. Nie sposób sobie bowiem wyobrazić, że Spółka mogłaby wynajmować budynek zaniedbany, niespełniających określonych warunków sanitarnych czy bezpieczeństwa.

Reasumując, w ocenie Spółki, mając na uwadze fakt, iż w analizowanym przypadku spełnione będą przesłanki zdefiniowane w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem/utrzymaniem budynku Lakierni (ponoszonych od momentu zawarcia umowy najmu).

Spółka pragnie podkreślić, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Spółka pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż „(...) prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. IBPP2/443-939/12/ICz, w której DIS w Katowicach przyznał Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na nieruchomości, które są przez Wnioskodawcę następnie wynajmowane na rzecz podmiotów zainteresowanych. Jak wskazał DIS w Katowicach „nabywane usługi budowlane przez Spółdzielnię służą docelowo zawarciu przez nią kolejnych umów najmu powierzchni użytkowych, a więc świadczeniu usług wynajmu tych powierzchni - podlegających opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej. Usługi nabywane przez Spółdzielnię służą zatem wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w zakresie przedmiotowej sprawy zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług budowlanych w związku z realizowaną przez Wnioskodawcę inwestycją polegającą na stworzeniu nowych powierzchni służących na wynajem”.

Stanowisko Spółki w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego w przypadku wykorzystywania towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych VAT znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej DIS w Poznaniu z 12 stycznia 2015 r., sygn. ILPP1/443-957/14-4/NS. W przedmiotowej interpretacji indywidualnej Minister Finansów wskazał, iż wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na wybudowanie budynku przeznaczonego do dzierżawy. Jak wskazał DIS w Poznaniu „w niniejszej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albowiem Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a wybudowana nieruchomość będzie wydzierżawiana na cele użytkowe, zatem będzie służyła wykonywanym przez Zainteresowanego czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie podkreślić należy, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego i stanie prawnym obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2019 r. sygn. akt I FSK 919/17 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 651/16.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z powyższych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczające zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług posiada między innymi budynek Lakierni wchodzący w skład zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w (…). Obecnie, ze względu na warunki rynkowe, Spółka nie jest w stanie osiągać wystarczających przychodów z budynku Lakierni, a w konsekwencji budynek nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej. Dlatego też Spółka zdecydowała się przekazać Lakiernię w formie wynajmu organizacji pożytku publicznego. Spółka zdecydowała o wynajmie budynku Lakierni za symboliczną kwotę (kwota na poziomie 1 zł miesięcznie). Z zawartej umowy najmu wynika, że wydatki związane z funkcjonowaniem budynku, takie jak koszty energii, ochrony obiektu, z uwagi na pełne zaangażowanie Spółki w propagowanie działalności pożytku publicznego, będą nadal ponoszone przez Spółkę. W trakcie negocjacji z organizacją pożytku publicznego był to również jeden z warunków możliwości długotrwałej współpracy z organizacją pożytku publicznego.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczania VAT naliczonego od ponoszonych od momentu zawarcia umowy najmu z OPP wydatków bieżących na budynek Lakierni.

Należy tu podkreślić, że w analizowanej sprawie tut. Organ związany jest wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. I FSK 919/17, który w dniu 18 września 2019 r. stwierdził, iż „(…) wskazany przepis art. 86 ust. 1 ustawy VAT stanowi implementację obecnie obowiązującego art. 168 Dyrektywy 112 w myśl, którego jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji do odliczenia następujących kwot (…) od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić w związku nabyciem towarów lub usług.

Z powołanych przepisów wynika zasada braku obciążenia działalności opodatkowanej podatnika kosztem podatku VAT. Zasada ta dotyczy jednak wyłącznie podatników w zakresie w jakim prowadzą działalność opodatkowaną VAT, odnosi się więc do zakupów związanych z tą działalnością. Podatek powinien bowiem podlegać odliczeniu co do zasady w takim zakresie, w jakim koszt zakupów przenoszony jest przy sprzedaży na rzecz konsumenta. Prawo do odliczenia podatku naliczonego co do zasady zatem przysługuje jeżeli istnieje bezpośredni i ścisły związek z opodatkowaną działalnością podatnika (vide wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dalej „TSUE”, w sprawach C- 29/08, SKF i C- 435/05, Investrand ). W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą wyłącznie opodatkowaną nie powinno być większych trudności z oceną istnienia bezpośredniego związku między zakupami, a poszczególnymi transakcjami podlegającymi opodatkowaniu. Poza jednak zakupami bezpośrednio związanymi z transakcjami opodatkowanymi podatnik ponosi także inne koszty umożliwiające prowadzenie działalności gospodarczej, które trudno jest przypisać do konkretnych transakcji opodatkowanych. Chodzi w tym przypadku o koszty ogólne prowadzenia działalności opodatkowanej, bez ponoszenia których działalność gospodarcza podatnika byłaby utrudniona, bądź mniej efektywna czy też w niektórych przypadkach niemożliwa. W orzecznictwie TSUE nie budzi wątpliwości, że prawo do odliczenia zostaje również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub większą liczbą transakcji objętych podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty usług lub dostaw towarów należą do jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te zachowują bowiem bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika ( vide wyroki TSUE z 8 czerwca 2000 r., sprawie C- 98/98 Midland Bank i z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National).

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i TSUE przyjmuje się, że budowa wizerunku, w sferze działalności typowego przedsiębiorcy jest zaliczana do kosztów ogólnych prowadzonej działalności gospodarczej, które to koszty, choć niezwiązane bezpośrednio z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi, generują prawo do odliczenia VAT ( vide wyroki NSA z 28 czerwca 2016 r. sygn. akt I FSK 59/15, z 13 czerwca 2018 r. sygn. akt I FSK 1420/16, wyrok TSUE C- 126/14, Svena UAB). Koszty te mogą być bowiem kwalifikowane jako koszty o charakterze marketingowym. (…)

Według NSA słusznie w tej sytuacji Sąd pierwszej instancji przyjął, że z tymi usługami pozostają w związku ponoszone przez Spółkę koszty utrzymania tych pomieszczeń. Fakt, że koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku nie jest w pełnym zakresie odzwierciedlony w czynszu od OPP nie ma w tych okolicznościach większego znaczenia. Jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji wynik transakcji gospodarczej w okolicznościach przedstawionych we wniosku, w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego pozbawiony jest znaczenia pod warunkiem, że sama działalność objęta jest podatkiem VAT. Działalność wspomagająca OPP wpływa na pozytywny wizerunek przedsiębiorcy, a budowa wizerunku w sferze działań typowego przedsiębiorcy, do którego bez wątpienia zakwalifikować można Spółkę, jako działalność marketingowa zaliczana jest do tzw. kosztów ogólnych prowadzonej działalności gospodarczej, które to koszty choć bezpośrednio niezwiązane z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi generują prawo do odliczenia podatku VAT”.

Biorąc zatem pod uwagę wskazania i ocenę prawną zawartą w zapadłych w niniejszej sprawie orzeczeniach WSA i NSA należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem/ utrzymaniem budynku Lakierni.

Jak bowiem stwierdził WSA ww. wyroku w tej sprawie przedstawiony przez Spółkę opis stanu faktycznego daje podstawy do stwierdzenia, że między zakupami towarów i usług związanymi z wynajmem Lakierni a działalnością opodatkowaną, zachodzi tego rodzaju związek, który dawałby Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Niewątpliwie, nawiązanie stosunków prawnych przez Skarżącą na podstawie spornej umowy to nic innego jak rodzaj (sposób) jej zaangażowania się w pomoc organizacji dobroczynnej. Tyle tylko, że zaangażowanie to przybiera postać świadczenia przez Spółkę na rzecz tego podmiotu usług opodatkowanych.

Faktem jest, że koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku nie jest w pełnym zakresie odzwierciedlony w czynszu należnym od organizacji pożytku publicznego.

Niemniej okoliczność ta pozostaje bez wpływu na prawo spółki do odliczenia podatku VAT naliczonego w ww. zakresie. Prawo do odliczenia przysługuje bowiem w zakresie usług wykorzystywanych dla celów czynności opodatkowanych.

Z tych też względów za prawidłowe należy uznać wyrażone we wniosku stanowisko, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem/utrzymaniem budynku Lakierni, gdyż w analizowanej sprawie spełnione zostaną obie ze wskazanych powyżej przesłanek. W odniesieniu bowiem do analizowanej sytuacji Spółka będzie podatnikiem VAT oraz poniesione przez nią wydatki będą miały bezpośredni związek z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi (tj. ze świadczoną przez Spółkę odpłatną usługą polegającą na wynajmie budynku Lakierni na rzecz OPP).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym w zaskarżonej interpretacji stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.