Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.478.2019.7.AWO
z 27 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 4 lutego 2020 r. oraz 3 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego ˗ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 lutego 2020 r. oraz 3 marca 2020 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą. Wnioskodawca wykorzystuje w swojej działalności prywatny samochód osobowy, który nie jest zaliczony do środków trwałych, w związku z czym jego wartości nie uwzględniono w kosztach działalności oraz nie odliczono VAT od jego nabycia.

Wnioskodawca w trakcie używania wskazanego samochodu osobowego ponosi wydatki na bieżącą eksploatację i paliwo, które chce zaliczać w koszty podatkowe w wysokości 20% wartości, jednak nie będzie odliczał od nich podatku VAT naliczonego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.) wskazano, że:

• Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył samochód osobowy we wrześniu 2015 r.
• Wnioskodawca nie ma ustalonej daty sprzedaży przedmiotowego samochodu, jako możliwy rok sprzedaży Wnioskodawca wskazał okres: 2020˗2021.
• Przedmiotem podstawowej działalności gospodarczej podatnika są usługi informatyczne i konsultingowe.
• Opisane zdarzenie jest zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca nie zdecydował się jeszcze na wykorzystanie w działalności samochodu, (działalność podatnika rozpoczęła się ponownie w listopadzie 2019 r.) Wnioskodawca przewiduje, że samochód będzie wykorzystywany w działalności i w celach prywatnych.
• Podatnik nabył samochód w 2015 r. w celach prywatnych. Zakup nie był zawiązany ze sprzedażą opodatkowaną, samochód nie był przeznaczony do wykorzystywania w działalności, w związku z tym podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku VAT.
• Samochód nie jest wykorzystywany w działalności, wydatki nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną dlatego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczania podatku VAT od wydatków.
• Wnioskodawca kilkakrotnie sprzedawał samochody na przestrzeni 20 lat. Sprzedaż spowodowana była zwykłym zużyciem samochodów. Samochody nie były wykorzystywane w działalności i stanowiły majątek prywatny.

Natomiast w uzupełnieniu z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) wskazano, że:

• Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od marca 2001 r. Działalność została zamknięta w 2017 r. Działalność gospodarczą otwarto ponownie w listopadzie 2019 r.
• Poprzez sformułowanie: „działalność podatnika rozpoczęła się ponownie w 11/2019” Wnioskodawca rozumie ponowne rozpoczęcie działalności w swojej karierze zawodowej.
• Działalność gospodarcza prowadzona przed rokiem 2019 nie była zawieszona tylko zamknięta w 2017 r.
• Obecna działalność prowadzona jest głównie w oparciu o PKD 70.22.Z (Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania), wcześniej było to PKD 62.02.Z (Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki). Przykładem aktualnie wykonywanej działalności jest organizacja projektów programistycznych.
• Przedmiotowy samochód nigdy nie był wykorzystywany w działalności Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania.

1. Czy podatnik przy sprzedaży tego samochodu (po upływie pół roku od nabycia), z majątku prywatnego, powinien dokonać jego opodatkowania podatkiem VAT oraz wykazać przychód z tego tytułu w działalności gospodarczej?
2. Czy podatnik postąpi prawidłowo sprzedając samochód w oparciu o umowę sprzedaży, zamiast wystawiając fakturę VAT? (a co się z tym wiąże nie wykazując podatku VAT od tej sprzedaży)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (druga część pytania oznaczonego numerem 1). W zakresie podatku od towarów i usług (pozostała część pierwszego z pytań oraz pytanie oznaczone numerem 2) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przedstawiając własne stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż prywatnego samochodu należy traktować jako sprzedaż osobistego majątku, a nie jako sprzedaż dokonywaną w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, że w związku z nieuwzględnieniem w kosztach działalności transakcji związanej z nabyciem rzeczonego samochodu, nie należy uwzględniać przychodu związanego z jego zbyciem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisów wskazanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy
     
     
     – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
     

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, czyli do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. We wrześniu 2015 r. (wspólnie z małżonką) nabył – dla celów prywatnych – samochód osobowy. Samochód nie stanowi środka trwałego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz nigdy nie był wykorzystywany dla jej celów. Wnioskodawca dopuszcza jednak możliwość używania niniejszego samochodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w przyszłości (we wniosku podkreślono, że nie zdecydowano się jeszcze na ten krok (rozpoczęcia wykorzystania samochodu w działalności gospodarczej) oraz, że nie ustalono konkretnej daty sprzedaży opisanego samochodu – jako możliwą datę sprzedaży Wnioskodawca podał zakres lat: 2020˗2021).

Mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje należy zatem stwierdzić, że jeżeli opisany we wniosku samochód nie stanowił i nie będzie stanowił składnika majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, stosownie do wyliczenia zawartego w treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie mógł zostać zaliczony do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 przywołanej ustawy. Zgodnie z zawartym we wniosku wskazaniem, jedyne powiązanie rzeczonego samochodu z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, to ewentualne wykorzystywanie go dla jej celów. Samochód został nabyty do majątku prywatnego w 2015 r. Samochód nie stanowi środka trwałego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z powyższych względów należy stwierdzić, że skoro samochód stanowi i będzie stanowił jedynie element tzw. „majątku prywatnego” Wnioskodawcy, to jego sprzedaż należy zakwalifikować do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Innymi słowy, przedmiotowa transakcja dokonana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie opisanego we wniosku samochodu osobowego, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy – w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów–w art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43˗300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.