Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.85.2020.2.KOM
z 20 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2020 r. (data wpływu 11 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 5 marca 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.85.2020.1.KOM (skutecznie doręczone dnia 5 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego (pytanie nr 3) –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego (pytanie nr 3).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S.A. w upadłości reprezentowana przez Syndyka masy upadłościowej (zwana dalej Sprzedającym) oraz Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (Wnioskodawca) reprezentowana przez umocowanego członka zarządu komplementariusza (zwana dalej Nabywcą) zawarli aktem notarialnym z grudnia 2019 r. „umowy ustanowienia odrębnych własności lokali i ich sprzedaży oraz umowy sprzedaży”.

Na mocy ww. umowy Strony:

1. Ustanowiły odrębną własność 32 samodzielnych lokali mieszkalnych wraz ze związanymi z odpowiadającymi im udziałami w nieruchomościach wspólnych stanowiących działki ewidencyjne, na których usytuowane są budynki, w których wyodrębniono lokale;
   
2. Sprzedający sprzedał, a Nabywca kupił wyodrębnione 32 lokale za łączną cenę brutto zatwierdzoną przez Sędziego Komisarza;
   Transakcja została udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Sprzedającego, w której wartość prawa własności lokalu (odrębnie dla każdego z 32 lokali) została określona w wartościach netto, do których został naliczony podatek od towarów i usług w wysokości 8%.
   
3. Sprzedający sprzedał a Nabywca kupił niezabudowaną nieruchomość drogową oraz udział w niezabudowanej nieruchomości drogowej za łączną cenę brutto zatwierdzoną przez Sędziego Komisarza.
   
   
   

Niezabudowana nieruchomość drogowa oraz udział w niezabudowanej nieruchomości drogowej zostały określone w wartościach netto, do których naliczony został podatek od towarów i usług w wysokości 23%.

Budynki, z których ww. aktem notarialnym wyodrębniono lokale mieszkalne zostały objęte decyzją z dnia 12 grudnia 2013 r. udzielającej inwestorowi (Sprzedającemu, jeszcze przed przejściem w stan upadłości) pozwolenia na użytkowanie.

Wszystkie nabyte lokale posiadają zaświadczenia wydane przez Naczelnika Wydziału Architektury i Budownictwa, poświadczające ich samodzielność w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Nabywca nabył lokale celem odsprzedaży lub wynajmu - decyzja o dalszym przeznaczeniu poszczególnych lokali zapadnie na podstawie analizy bieżącej sytuacji rynkowej, w zależności od oferty potencjalnych nabywców/najemców.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu z dnia 11 marca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jako przedmiot przeważającej Spółka zadeklarowała kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, na dzień złożenia wniosku prowadzi głównie działalność w tym zakresie.

Wnioskodawcy w związku z nabyciem w dniu 17 grudnia 2019 r. 32 lokali mieszkalnych przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na duże zainteresowanie ofertą, do sprzedaży może dojść w ciągu miesiąca od dnia uzupełnienia.

Lokale będą sprzedawane zgodnie z popytem. Obecnie Spółka nie wpisała lokali do ewidencji środków trwałych, na dzień złożenia wniosku lokale należy traktować jako towar.

Wszystkie lokale mieszkalne spełniają wymogi, o których mowa w art. 41 ust. 12a i ust. 12b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a ich powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m2.

Wnioskodawca zakłada, że w przypadku braku możliwości sprzedaży lokalu po oczekiwanej cenie, lokal (lokale) zostaną przeznaczone na wynajem na cele mieszkaniowe dla osób trzecich (klientów). Ewentualne przeznaczenie na cele mieszkaniowe będzie skutkowało wpisaniem lokalu do ewidencji środków trwałych.

Mieszkania zostały nabyte w stanie deweloperskim i w takim stanie Spółka zamierza je oferować do sprzedaży.

W przypadku, gdy jakiś lokal (lokale) nie znajdą nabywcy, przed przeznaczeniem na wynajem będzie konieczne wykonanie modernizacji lokalu – biały montaż, okładziny ścian w pomieszczeniach sanitarnych i wyłożenie podłóg – tak aby nadawały się do zamieszkania. Nakłady takie nie przekroczą 30% wartości lokalu.

Spółka nabyła lokale posiadające pozwolenie na użytkowanie, jednak lokale nie zostały zasiedlone w rozumieniu ustawy o VAT do dnia złożenia wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wyodrębnienie własności i sprzedaż lokali mieszkalnych w stanie opisanym powyżej (wyodrębnionych zgodnie z ustawą o własności lokali i posiadających pozwolenie na użytkowanie) przez syndyka masy upadłościowej spółki deweloperskiej należy uznać za dostawę w ramach pierwszego zasiedlenia niezależnie od dalszego przeznaczenia lokalu - na wynajem lub na sprzedaż?
2. Czy Nabywca lokali sprzedając nabyty lokal mieszkalny będzie zobowiązany do naliczenia 8% stawki podatku od towarów i usług?
3. Czy Nabywca lokali - w przypadku upływu terminu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 tiret drugie - będzie uprawniony do sprzedaży ze stawką zw.?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1. Zgodnie z obecnie obowiązującą definicją sformułowaną w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług za pierwsze zasiedlenie w rozumieniu VAT uważa się dwa zdarzenia, które następują po ich:

1. wybudowaniu budynku, budowli lub ich części, albo
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Pierwszym z tych zdarzeń jest oddanie budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Drugim ze zdarzeń uznawanych za pierwsze zasiedlenie w rozumieniu VAT jest rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części.

Zdarzenie to jest wprost wymienione w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT dopiero od 1 września 2019 r. Jednak zdarzenie to uznawane było za skutkujące pierwszym zasiedleniem w rozumieniu VAT również wcześniej. Było to konsekwencją wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/06, w którym czytamy, że przepisy unijne „sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Nabycie lokali od Sprzedawcy wyczerpuje przesłanki, o których mowa powyżej opisane jako zdarzenie pierwsze „oddanie części budynku (wyodrębnionego lokalu mieszkalnego z pozwoleniem na użytkowanie) do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi”.

Wobec powyższego nabycie lokali przez Nabywcę od Sprzedawcy będzie dostawą w ramach pierwszego zasiedlenia.

Ad 2. Do sprzedaży lokalu mieszkalnego należy naliczyć podatek od towarów i usług w wysokości 8%.

Ad 3. Konsekwencją uznania nabycia lokalu za zasiedlenie będzie nabycie prawa do sprzedaży lokalu ze stawką zw. po upływie dwóch lat od jego nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Na wstępie Organ informuje, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego, którego Wnioskodawca nie sprzeda w ciągu 2 lat od jego nabycia w 2019 r., czego efektem będzie wpisanie lokalu do ewidencji środków trwałych (pytanie nr 3).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz.106), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami preferencyjnymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu budynków, budowli lub ich części wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanych zwolnień od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a, to w przypadku dostawy ww. nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie, przewidziane w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem spełnienia warunków wskazanych w tym przepisie.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, a przedmiotem jego działalności gospodarczej na dzień złożenia wniosku jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. W grudniu 2019 r. Wnioskodawca zakupił od spółki akcyjnej w upadłości reprezentowanej przez syndyka m.in. 32 wyodrębnione/samodzielne lokale mieszkalne wraz z odpowiadającymi im udziałami w nieruchomościach wspólnych na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja została udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Sprzedającego, w której wartość prawa własności lokalu (odrębnie dla każdego z 32 lokali) zostały określone w wartościach netto, do których został naliczony podatek od towarów i usług w wysokości 8%.

Budynki, z których wyodrębniono te lokale, zostały objęte decyzją o pozwoleniu na ich użytkowanie z dnia 12 grudnia 2013 r. wydaną dla Sprzedającego.

Wnioskodawcy w związku z nabyciem w dniu w grudniu 2019 r. 32 lokali mieszkalnych przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wszystkie lokale mieszkalne spełniają wymogi, o których mowa w art. 41 ust. 12a i ust. 12b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a ich powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m2.

Wnioskodawca planuje w pierwszej kolejności sprzedać lokale i ze względu na duże zainteresowanie ofertą, do sprzedaży może dojść w ciągu miesiąca od dnia uzupełnienia, tj. licząc od marca 2020 r. Nie będą one wpisane do ewidencji środków trwałych i na dzień złożenia wniosku lokale należy traktować jako towar. Mieszkania zostały nabyte w stanie deweloperskim i w takim stanie Spółka zamierza je oferować do sprzedaży.

Wnioskodawca nabył lokale posiadające pozwolenie na użytkowanie, jednak lokale nie zostały zasiedlone w rozumieniu ustawy o VAT do dnia złożenia wniosku.

Wnioskodawca zakłada jednak, że w przypadku braku możliwości sprzedaży lokalu po oczekiwanej cenie, taki lokal (lokale) zostanie przeznaczony na wynajem na cele mieszkaniowe dla osób trzecich (klientów), co będzie skutkowało wpisaniem lokalu do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

W przypadku, gdy jakiś lokal (lokale) nie znajdzie nabywcy przed przeznaczeniem na wynajem to będzie konieczne wykonanie modernizacji lokalu, tj. biały montaż, okładziny ścian w pomieszczeniach sanitarnych i wyłożenie podłóg, tak aby nadawał się do zamieszkania. Nakłady takie nie przekroczą 30% wartości lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy do sprzedaży lokalu mieszkalnego, którego nie sprzeda w ciągu 2 lat od jego nabycia w 2019 r., będzie mógł zastosować zwolnienie z podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie dostawa lokalu mieszkalnego wynajętego osobom trzecim, w ciągu 2 lat od nabycia nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – między pierwszym zasiedleniem lokalu a planowaną dostawą przedmiotowego lokalu upłynie okres powyżej 2 lat..

Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawca zakłada, iż część z 32 lokali, których nie sprzeda w ciągu 2 lat od nabycia, zaliczy do środków trwałych i po ich modernizacji (tj. białym montażu, montażu okładzin ścian w pomieszczeniach sanitarnych i wyłożeniu podłóg) wynajmie na cele mieszkaniowe osobom trzecim (klientom), a więc będzie taki lokal wykorzystywał w swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zakłada, że poniesie wydatki na ulepszenie lokalu w wyniku prac modernizacyjnych, ale wydatki te nie przekroczą 30% wartości początkowej lokalu. Budynki, z których wyodrębniono lokale mieszkalne zostały oddane do użytkowania w 2013 r., lokale natomiast posiadają pozwolenie na użytkowanie od 2019 r. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przy nabyciu 32 lokali mieszkalnych przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle powyższego sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ nastąpi po upływie co najmniej dwóch lat od pierwszego zasiedlenia tego lokalu.

W konsekwencji – stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – powyższe zwolnienie obejmie również sprzedaż gruntu w części przynależnej lokalowi mieszkalnemu będącemu przedmiotem sprzedaży.

Wobec możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do dostawy ww. lokalu badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest w tych okolicznościach niezasadne.

Stanowisko Wnioskodawcy, iż ma prawo do sprzedaży lokalu ze stawką zw. po upływie dwóch lat od jego nabycia (pytanie nr 3) należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że w zakresie pytania nr 1 i 2 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.