Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.66.2020.1.MC
z 23 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem opodatkowanym na zasadach ogólnych. Głównym przedmiotem jego działalności to handel sprzętem elektronicznym, naprawą tego sprzętu, importem oraz sprzedażą wysyłkową. Obecnie Wnioskodawca wynajmuje potrzebne mu pomieszczenia, co powoduje sporo komplikacji.

Wnioskodawca postanowił w celu poprawy warunków pracy wybudować nowy budynek przeznaczony tylko na potrzeby prowadzonej przez niego działalności. Odpowiednią na ten cel działkę budowlaną posiada syn Wnioskodawcy, który zgadza się, aby na jego terenie powstał firmowy budynek Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z synem bezterminową umowę użyczenia przedmiotowej działki. Inwestycję Wnioskodawca będzie prowadził z własnych środków i ewentualnie z kredytu bankowego zaciągniętego na jego nazwisko. Wszystkie prace projektowe i budowlane będą fakturowane na Wnioskodawcę (na jego firmę). Po oddaniu budynku do użytku Wnioskodawca przeniesie całą firmę do nowego budynku i po obliczeniu wartości początkowej inwestycji rozpocznie jego amortyzację zgodnie z właściwymi przepisami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpisy amortyzacyjne obliczone od wartości początkowej zakończonej inwestycji Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, mimo że nie będzie właścicielem gruntu, na którym zostanie postawiony budynek?

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy pozwalają mu zaliczyć przyszłe odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów od wybudowanego przeze niego budynku na gruncie należącym do syna użytkowanego na podstawie umowy użyczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 8 omawianej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy stanowi natomiast, że: amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie – zwane także środkami trwałymi.

Wymienione w zdaniu poprzednim budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, mimo że z ekonomicznego punktu widzenia są szczególnego rodzaju inwestycją, to na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią odrębną kategorię środka trwałego, podlegającego (po spełnieniu ustawowych przesłanek) amortyzacji przez podatnika, który wybudował ten budynek, niezależnie od posiadania tytułu własności do gruntu, na którym budynek ten jest posadowiony i przewidywanego okresu jego używania. W świetle przepisów Kodeksu cywilnego – rzeczy połączone trwale z gruntem są z reguły własnością właściciela gruntu. Przy rozstrzyganiu kwestii własności istotna jest obowiązująca w prawie polskim (art. 48 i art. 191 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.) zasada superficies solo cedit, zgodnie z którą wszystko co zostaje z gruntem trwale (naturalnie lub sztucznie) połączone, staje się częścią składową nieruchomości gruntowej. Posadowiony na cudzym gruncie budynek nie będzie stanowił odrębnej własności, z wyjątkiem wyraźnie określonych przez ustawodawcę przypadków, np. budynku wybudowanego na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Cytowany wyżej przepis art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zatem zastosowanie, gdy podatnik niebędący właścicielem gruntu, obejmując go na określony czas we władanie, np. na podstawie umowy dzierżawy lub najmu, czy też umowy użyczenia przewidującej zgodę właściciela na wybudowanie na nim budynku lub budowli, realizuje taką budowę dla celów swojej działalności. W tym przypadku budynki (budowle) wybudowane i wykorzystywane przez podatnika nie stanowią jego własności, mimo poniesienia przez niego nakładów na ich wybudowanie, lecz stanowią jego środek trwały podlegający amortyzacji na podstawie art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł ww. ustawy, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego (art. 22h ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 22i ust. 1 tej ustawy: odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel sprzętem elektronicznym, naprawa tego sprzętu, import oraz sprzedaż wysyłkowa. Obecnie Wnioskodawca wynajmuje potrzebne mu pomieszczenia, co powoduje sporo komplikacji. Wnioskodawca postanowił w celu poprawy warunków pracy wybudować nowy budynek przeznaczony tylko na potrzeby prowadzonej przez niego działalności. Odpowiednią na ten cel działkę budowlaną posiada syn Wnioskodawcy, który zgadza się, aby na jego terenie powstał firmowy budynek Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z synem bezterminową umowę użyczenia niniejszej działki. Inwestycję Wnioskodawca będzie prowadził z własnych środków i ewentualnie z kredytu bankowego zaciągniętego na jego nazwisko. Wszystkie prace projektowe i budowlane będą fakturowane na Wnioskodawcę.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy, należy stwierdzić, że w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę inwestycji budowlanej powstanie środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, tj. budynek wybudowany na cudzym gruncie. Nakłady poniesione przez Wnioskodawcę będą miały na celu wybudowanie budynku, nadającego się do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, na gruncie należącym do majątku prywatnego jego syna.

W związku z tym Wnioskodawca będzie mógł amortyzować ww. budynek i zaliczać odpisy amortyzacyjne obliczone od wartości początkowej zakończonej inwestycji do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując – odpisy amortyzacyjne obliczone od wartości początkowej zakończonej inwestycji Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, mimo że nie będzie właścicielem gruntu, na którym zostanie postawiony budynek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.