Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.42.2020.3.DJ
z 27 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismami z dni: 10 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.) oraz 24 marca 2020 r. (data wpływu 25 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 26 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.42.2020.1.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 26 lutego 2020 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 5 marca 2020 r.), natomiast 13 marca 2020 r. (data nadania 12 marca 2020 r.) do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie. Jednakże przedmiotowe pismo nie zawierało podpisu Wnioskodawcy, wobec powyższego pismem z dnia 13 marca 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.42.2020.2.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie przysłanego pisma (uzupełnienia wniosku) o brakujący własnoręczny podpis Wnioskodawcy – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia. Wezwanie II wysłano w dniu 13 marca 2020 r., skutecznie doręczono w dniu 23 marca 2020 r., natomiast w dniu 25 marca 2020 r. (data nadania 24 marca 2020 r.) do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako podatnik od 1 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „ustawa o PIT”).

Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Na podstawie zawartej dnia 26 czerwca 2015 roku umowy o świadczenie usług z przedsiębiorcą mającym siedzibę w Polsce (dalej: „Zleceniodawca”) Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych. W ramach umowy przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie uwzględnia w sposób ryczałtowy należności przysługujące z tytułu przeniesienia na Zleceniodawcę majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych w ramach wykonania zawartej umowy. Zleceniodawca określa zakres zadań do realizacji w formie pisemnych zamówień, które Wnioskodawca wykonuje przy zachowaniu ciągłości, zgodnie z ustalonym terminem realizacji i sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT na rzecz Zleceniodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jedocześnie Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani też praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca stanowi część zespołu programistów zatrudnionych przez Zleceniodawcę i na podstawie umowy ze Zleceniodawcą rozwija i ulepsza kod będący własnością Zleceniodawcy.

Wytwarzane oprogramowanie w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej (przy współpracy ze Zleceniodawcą) jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (współpracy ze Zleceniodawcą), jako członek zespołu, Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania - aplikacji mobilnej dla klientów sieci telekomunikacyjnej, która pozwala na zarządzanie kontem, finansami, usługami klienta. Projekt składa się z części frontowej (aplikacja instalowana na telefonie) i backendowej (część po stronie serwerów, z nią po sieci komunikuje się aplikacja na telefonie).

W tym projekcie jako Java software developer Wnioskodawca jest odpowiedzialny za część backendową, a dokładniej za architekturę systemu. Praca Wnioskodawcy polega na szukaniu i proponowaniu rozwiązań i udogodnień, oraz ich implementowanie w systemie. Część backendowa systemu jest przepisywana z architektury monolitu (jedna duża aplikacja) na nowoczesną architekturę mikroserwisów (kilkanaście mniejszych aplikacji). Takie podejście rozbicia jednej dużej aplikacji na mniejsze komponenty systemu (mikroserwisy) ma wiele zalet, między innymi:

• mikroserwis zamyka w sobie część złożonej logiki biznesowej systemu; łatwiej ją przez to zrozumieć i modyfikować,
• mikroserwisy łatwiej i szybciej wdrożyć na środowiska przez co zmiany są szybciej dostarczane,
• można skalować zupełnie niezależnie każdy mikroserwis; jeśli któryś mikroserwis wymaga obsługi większego ruchu, to możemy tylko dla tego jednego mikroserwisu dodać nowe instancje,
• łatwiej zrozumieć kod programu dla programisty, który musi zmodyfikować coś w systemie; od strony programisty zauważalna jest także większa produktywność pracy, ponieważ mniejsza aplikacja szybciej się buduje na środowisku lokalnym,
• łatwiej podzielić prace nad zmianami w systemie, programiści nie wchodzą sobie w drogę i nie ma „konfliktów” w kodzie źródłowym, które spowalniają pracę,
• system oparty na mikroserwisach jest mniej podatny na błędy, jeśli zdarzy się awaria jednego mikroserwisu to reszta systemu może działać dalej,
• każdy mikroserwis może mieć inny stack technologiczny zależnie od potrzeb, a nawet może być pisany w innym języku programowania, łatwiej podbijać wersję bibliotek, frameworków.
  
  

Inne nowoczesne podejścia jakie zostały użyte w projekcie i ich plusy:

1. Monitoring systemu oparty o nowoczesne rozwiązanie. W każdym mikroserwisie szczegółowo logowany jest ruch wchodzący i wychodzący, dzięki czemu uzyskuje się pełne informacje o przepływie żądania od aplikacji mobilnej.

Widzimy:
• jaki request przyszedł do backendu,
• jakie usługi/mikroserwisy były wywoływane z mikroserwisu,
• co dokładnie odpowiedział mikroserwis.
Logi są na tyle szczegółowe, że na ich podstawie można tworzyć wykresy i washboardy, na których graficznie widać jak działa system, czy występują błędy, czy system działa poprawnie, jaki jest ruch. Logi są zbierane na bieżąco, więc można „na żywo” śledzić działanie systemu. Wprowadzenie i rozwijanie monitoringu znacznie przyspieszyło reakcję na błędy.

2. Korzystanie z bibliotek i frameworków reaktywnych oraz wprowadzenie paradygmatu programowania reaktywnego. Dzięki temu mikroserwisy (co za tym idzie cały system) są bardziej responsywne, lepiej wykorzystywane są zasoby systemowe w instancjach mikroserwisów oraz od strony programistycznej łatwiej pisać kod asynchroniczny, przykładowo przy kilku równoległych zapytaniach do serwisu zewnętrznego.
3. Autentykacja i autoryzacja oparta o (…) - to wprowadza jeszcze większą niezależność pomiędzy mikroserwisami i ich instancjami.
4. Budowanie mikroserewisów na środowiska jest zautomatyzowane poprzez użycie rozwiązań „(…)” i „(…)”.
   
   

Działania Wnioskodawcy mają wpływ na poprawę funkcjonowania systemu, na szybsze rozwiązywanie problemów w systemie oraz na wygodniejsze zarządzanie systemem. W ramach realizacji projektu Wnioskodawca:

• zaproponował i wprowadził monitoring mikroserwisów, wymagało to implementacji w kodzie mikroserwisów, obecnie wraz z pozostałymi członkami zespołu cały czas Wnioskodawca go rozwija oraz ulepsza,
• zaimplementował autentykację i autoryzację opartą o (…), teraz dokonuje ich wdrażania,
• rozwija techniczne rozwiązania w mikroserwisach, z których korzystają inni członkowie zespołu,
• stworzył przykładowy szablon mikroserwisu, aby inni mogli na nim bazować oraz uzupełnia go o nowe rzeczy (tworząc nowy mikroserwis korzysta się z tego szablonu jako wzór, zawiera on najaktualniejsze rozwiązania),
• na bieżąco wykonuje (…) prac innych członków zespołu, aby pilnować jakości oprogramowania.
  
  

Cały czas Wnioskodawca szuka i proponuje rozwiązania oraz udogodnienia, a także dokonuje ich implementacji w systemie.

Wytwarzanie, ulepszanie i rozwijanie omawianego oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, matematyki i statystyki, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci innowacyjnych systemów informatycznych wspierających i automatyzujących branżę telekomunikacyjną, w szczególności:

• nowych funkcjonalności dla istniejącej aplikacji mających na celu poprawę jej funkcjonowania,
• nowych usług oferowanych przez ten system,
• aktualizacji już istniejących funkcjonalności i usług oferowanych przez system.
  
  

Efekty działalności są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie, które Wnioskodawca tworzy i rozwija stanowi rezultat indywidualnej, twórczej pracy Wnioskodawcy. Oprogramowanie było i jest wytwarzane, rozwijane w sposób systematyczny. Nieustannie Wnioskodawca opracowuje nowe funkcjonalności, testuje rozwiązania prototypowe. Kilkukrotnie w ciągu roku wdraża nowości i aktualizacje. Zmiany w mikroserwisach wdrażane są albo jako większa paczka, albo jako małe zmiany. Wciąż nie wszystkie mikroserwisy są wdrożone produkcyjnie, cały czas trwają prace nad ich wdrożeniem. Spełnia to definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem (i będzie) wytwarzane, rozwijane i ulepszane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę w ramach zawartej umowy całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania, tym samym osiąga (i będzie osiągał) dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Prace, które osobiście Wnioskodawca uważa za rozwojowe prowadzi od listopada 2018 roku. Od tego więc czasu Wnioskodawca uzyskuje dochody ze sprzedaży praw własności intelektualnej w ramach działalności badawczo-rozwojowej.

Obecnie kwalifikowany dochód pochodzi wyłącznie ze sprzedaży praw własności intelektualnej na rzecz Zleceniodawcy, z którym Wnioskodawca zawarł umowę dnia 26 czerwca 2015 roku jednak, w przyszłości, nie wyklucza prowadzenia innych prac badawczo-rozwojowych, na rzecz innych podmiotów.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 oraz w latach następnych (przy dalszym istnieniu przepisów oraz spełnieniu odpowiednich warunków) rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Zleceniodawcą z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby skorzystania z IP Box posiada i będzie posiadał odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT, ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W wykonaniu wezwania Zainteresowany udzielił następujących wyjaśnień:

1. czy w przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie już istniejące, którego nie jest autorem, Wnioskodawca czyni to na podstawie wyłącznej licencji;
   
   Odpowiedź: Pytanie nr 1 ww. wezwania dotyczy sytuacji, jeżeli rozwijałbym lub ulepszałbym oprogramowanie już istniejące, którego nie jest autorem. Rozwijam i ulepszam oprogramowanie już istniejące, którego jestem współautorem. Projekt, o którym piszę we wniosku o indywidualną interpretację jest tworzony od postaw przez zespół programistów, do którego należę. Jako członek zespołu, zajmuję się tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania - aplikacji mobilnej dla klientów sieci telekomunikacyjnej. Aplikacja jest cały czas tworzona, rozwijana i ulepszana. W ramach świadczenia ww. rozwijam oprogramowanie, dokonuję tego na podstawie umowy, lecz nie przysługuje mi licencja wyłączna do korzystania z prawa kwalifikowanego. Nie przysługują mi więc prawa (na podstawie umowy licencji, ani też oprogramowanie ulepszane nie jest już moją własnością/współwłasnością) do przeniesionego już programu, w przypadku jego dalszego rozwijania/ulepszania (modyfikacji). Z chwilą przekazania wytworzonego oprogramowania Kontrahentowi przekazuję na jego rzecz wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania. Nie będą mi przysługiwały (także pochodzące z licencji) prawa do programu, do którego prawa autorskie już przeniesiono, nawet w przypadku jego dalszego rozwijania/ulepszania. Do momentu przeniesienia na rzecz Zleceniodawcy, przysługują mi autorskie prawa majątkowe do składowych (części oprogramowania), które to części mają na celu ulepszenie danego oprogramowania.



2. czy w efekcie prac związanych z rozwijaniem i ulepszaniem ww. oprogramowania, którego Wnioskodawca nie jest autorem, powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania utwory w postaci oprogramowania podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej):
   • jeżeli tak − należy wskazać, czy Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw do tego oprogramowania, otrzymując w zamian wynagrodzenie ze sprzedaży tego prawa;
   • jeżeli nie − należy wskazać, czy z tytułu rozwijania i ulepszenia tego oprogramowania Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie za efekty swoich prac badawczo-rozwojowych;
   
   Odpowiedź: Pytanie 2 zawarte w wezwaniu również dotyczy sytuacji, w której nie byłbym autorem oprogramowania. Pragnę doprecyzować, iż jestem współautorem aplikacji, która powstawała od podstaw i jest cały czas rozwijana. Gdy ulepszam oraz rozwijam oprogramowanie komputerowe, którego jestem współautorem, w wyniku podjętych przeze mnie czynności powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór (tj. nowe, kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego). Przenoszę na Spółkę całość autorskich praw do tego oprogramowania, otrzymując w zamian za to wynagrodzenie ze sprzedaży tego prawa.
   
   
3. czy Wnioskodawca jest twórcą wytwarzanego oprogramowania, a więc czy w efekcie prac prowadzonych przez Wnioskodawcę powstaje autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP, czy też część oprogramowania, które dopiero w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne podmioty – będzie stanowić kwalifikowane prawo IP;
   
   Odpowiedź: W wyniku tworzenia, rozwinięcia, ulepszania oprogramowania tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Autorskie prawo do kodu programu komputerowego podlega ochronie prawnej z art. 74 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym w efekcie prowadzonych przeze mnie prac powstaje autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP. Tworzone nowe funkcjonalności zmierzają do poprawy użyteczności lub funkcjonowania i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tego oprogramowania. Ponadto, kod programów tworzących te funkcjonalności wymyślam od podstaw i bazuję na mojej kreatywności. Dodając swoje pomysły i kod ulepsza się konkretny obszar i co za tym idzie cały projekt. Ulepszanie i rozwijanie oprogramowania powoduje powstanie części programu komputerowego, który staje się osobnym utworem. Nie będę więc właścicielem oprogramowania ulepszanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania ulepszanego.
   
   
4. czy Wnioskodawca prowadził na bieżąco, (tj. od chwili rozpoczęcia działalności zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w związku z którym Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencji podatkowej) odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która pozwala wyodrębnić każde kwalifikowane prawo IP, a także pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
   
   Odpowiedź: Prowadzę podatkową księgę przychodów i rozchodów. Na potrzeby IP Box prowadzę na bieżąco osobną ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych, czyli przychodów, kosztów oraz dochodu (straty) przypadające na każde z takich praw. Od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia i ulepszenia kwalifikowanego IP prowadzę odrębną ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w powołanym art. 30ca ust. 4 przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco, tj. od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej.
   
   
5. jednoznaczne wskazanie, co oznacza zawarte we wniosku stwierdzenie, że Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych - czy Wnioskodawca przenosi w tych okresach autorskie prawo do utworu i czy otrzymuje za to wynagrodzenie. Jeżeli tak, to jaki charakter ma wynagrodzenie: czy stanowi zapłatę za przeniesienie praw autorskich do utworu czy do programu komputerowego, czy też może jest należnością na poczet (zaliczką) późniejszego przeniesienia majątkowych praw autorskich do wytworzonego przez Wnioskodawcę programu komputerowego.
   
   Odpowiedź: Na podstawie zawartej umowy sprzedaję i tym samym przenoszę autorskie prawo do utworu w cyklach miesięcznych na podstawie faktury Vat. Zgodnie z umową wynagrodzenie uwzględnia w sposób ryczałtowy moje należności przysługujące mi z tytułu przeniesienia na Zleceniodawcę majątkowych praw autorskich do utworów przeze mnie stworzonych w ramach wykonywanej umowy w danym miesiącu. Z chwilą dostarczenia przeze mnie utworu Zleceniodawcy w jakiejkolwiek postaci przechodzą w całości na Spółkę. Sukcesywnie więc w roku 2019 w cyklach miesięcznych uzyskiwałem przychód ze sprzedaży autorskich praw. Otrzymane wynagrodzenie stanowi zapłatę za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego. Wynagrodzenie nie stanowi należności na poczet (zaliczki) późniejszego przeniesienia majątkowych prawa autorskich do wytworzonego przez Wnioskodawcę programu komputerowego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym wyżej zdarzeniu będzie możliwe użycie stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego oprogramowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji zostają spełnione wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei, badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być, zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, w myśl tych przepisów:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empirycznie lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży między innymi po stronie Wnioskodawcy. Tworzone oprogramowanie stanowi oryginalny wytwór twórczej pracy Wnioskodawcy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, wykonywane prace obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania aplikacji mobilnej dla klientów sieci telekomunikacyjnej przy wykorzystaniu wiedzy z zakresu logiki, matematyki, statystyki i programowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Wnioskodawca stale pracuje nad rozwojem i udoskonalaniem omawianego oprogramowania.

Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego oprogramowania i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiąga on dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca.

Mając na uwadze wszystkie okoliczności przestawione we wniosku, Wnioskodawca uważa, iż spełnia wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym będzie mógł użyć stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania, które wytwarza, rozwija i ulepsza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy  Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

--------------------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 30ca ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 2 tej ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca – posiadający nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – tworzy i rozwija oprogramowanie w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, a także w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej,
2. w efekcie czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę powstaje autorskie prawo do programu komputerowego, stanowiące kwalifikowane prawo IP, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
3. Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do powstałych utworów w zamian za wynagrodzenie;
4. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Na potrzeby IP Box prowadzi na bieżąco osobną ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych, czyli przychodów, kosztów oraz dochodu (straty) przypadające na każde z takich praw. Od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia i ulepszenia kwalifikowanego IP Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w powołanym art. 30ca ust. 4 przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu – ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco, tj. od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej.
   
   

Należy także poinformować, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez niego na zasadach opisanych we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.