Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.9.2020.1.PC
z 20 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 30 grudnia 2019 r. (data wpływu 3 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest producentem szyb samochodowych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT, podatek), zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (jako podatnik VAT-UE).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostawy powyższych towarów m.in. w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT) na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (dalej: Nabywcy). Wysyłka towarów w ramach realizowanych przez Wnioskodawcę WDT następuje każdorazowo ze zlokalizowanego na terytorium Polski magazynu Spółki do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę, znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej (dalej: UE).

W celu zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do powyższych transakcji, Spółka, zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wskazanego przez Nabywcę) na terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium Polski.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, że zakres gromadzonej przez Spółkę dokumentacji różni się w zależności od przypadków i obejmuje on rodzaje dokumentów wymienione i opisane poniżej.

1. Kopia faktury
   
   

Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, iż każdorazowo jest on w posiadaniu kopii faktury, która zawiera w szczególności:

• dane Nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz Nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
  

• numer i datę wystawienia faktury,
  

• miejsce wysyłki (tj. adres Spółki lub inne miejsce wskazane przez Spółkę znajdujące się na terytorium Polski),
  

• nazwę /opis/ kod towaru,
  

• numer dokumentu dostawy (delivery note),
  

• miejsce dostarczenia towarów (tj. adres Nabywcy lub inne miejsce wskazane przez Nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE).
  
  
  

2. Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   
   
   

Wnioskodawca sporządza również do każdej wystawionej faktury dokument dostawy (delivery note) stanowiący specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, który zawiera m.in.:

• datę i systemowy numer zamówienia Spółki, który powiązany jest bezpośrednio z zamówieniem Nabywcy widniejącym na fakturze,
  

• nazwę /opis/ kod towaru,
  

• ilość i wagę netto towaru,
  

• w niektórych przypadkach również liczbę opakowań.
  
  
  

W zależności od kontrahenta Spółka gromadzi również inne dokumenty - tj. przedstawione poniżej w punktach (iii), (iv) i (v) - wskazujące, że nastąpiła WDT.

3. Potwierdzenie płatności za towar
   
   
   

W niektórych przypadkach Wnioskodawca gromadzi dowody dokonania zapłaty za towar, stanowiące potwierdzenie przelewu środków na rachunek bankowy Spółki wraz z szczegółami płatności tj. zestawieniem faktur, które składają się na zbiorczą płatność od Nabywców.

Na przedmiotowe potwierdzenia płatności składają się więc potwierdzenia przelewów zawierające informacje o płatności (m.in. datę i kwotę zapłaty oraz numer rachunku bankowego, z którego została uiszczona) oraz szczegóły płatności zawierające odniesienie do transakcji, której zapłata dotyczy (np. numer faktury / zamówienia / delivery note). W związku z tym możliwe jest powiązanie płatności dokonanych przez Nabywców z dokonanymi na ich rzecz WDT. Potwierdzenie zapłaty Spółka może pobrać samodzielnie z poziomu swojego konta bankowego online, bądź zamówić potwierdzenie w banku. Natomiast szczegóły płatności do poszczególnych przelewów Spółka otrzymuje od Nabywców drogą elektroniczną, pocztą tradycyjną lub poprzez pobranie z portalu Nabywcy.

Warunki płatności z Nabywcami są ustalone w taki sposób, że termin płatności faktury upływa już po dostawie towarów. Zgodnie z umowami i zwyczajami płatność za towar następuje, zatem dopiero po jego otrzymani u przez Nabywcę.

4. Potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę
   
   
   

Wnioskodawca przesyła do Nabywców listę transakcji dokonanych w danym okresie na ich rzecz (zestawienie to zawiera m.in. następujące dane: numer faktury dokumentującej dostawę, nr delivery note, datę wystawienia faktury / wysyłki). Lista ta jest przesyłana Nabywcom drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy. Zestawienie zawiera informację, że jego celem jest uzyskanie potwierdzenia, że towary zostały dostarczone do Nabywcy.

Nabywca (względnie podmiot uprawniony do działania w jego imieniu - na przykład spółka, która jest odpowiedzialna za przyjmowanie i rozliczanie dostaw towarów w grupie) potwierdza, że informacje zawarte w zestawieniu są prawidłowe poprzez przesłanie stosownej zwrotnej wiadomości do Spółki drogą elektroniczną. Spółka archiwizuje przedmiotowe wiadomości e-mail otrzymane od Nabywców.

5. Zestawienie zrealizowanych dostaw (wysłane przez Nabywcę bądź wygenerowane z portalu Nabywcy)
   
   

Dodatkowo, w przypadku niektórych Nabywców, Spółka jest w posiadaniu zestawień zrealizowanych dostaw. Rzeczone zestawienia są przesyłane samodzielnie przez Nabywców do Spółki (drogą elektroniczną bądź pocztą tradycyjną) lub generowane przez Spółkę z systemu Nabywcy (tj. Spółka ma dostęp do systemu / portalu Nabywcy i może monitorować, kiedy przedmiotowe towary zostały otrzymane przez Nabywcę, jak również pobrać potwierdzenia zrealizowanych dostaw - w takim przypadku po wybraniu odpowiedniej funkcji na portalu wygenerowane zestawienia dostaw przesyłane są na adres e-mail Spółki za pomocą automatycznie wygenerowanych wiadomości elektronicznych). Przedmiotowe zestawienia zawierają przynajmniej poniższe dane:

• numer dokumentu dostawy albo sprzedaży (nr delivery note / faktury);
  

• datę otrzymania towaru przez Nabywcę (entry date, date of receipt);
  

• miejsce dostawy.
  
  
  

Spółka pragnie przy tym wskazać, iż możliwe są następujące warianty w odniesieniu do otrzymanych od Nabywców zestawień:

1. zestawienie może zawierać podpis lub pieczęć Nabywcy lub nie zawierać tych elementów,
   
2. z zestawienia może wynikać bezpośrednio, co ono dokumentuje np. zestawienie zawiera adnotację, że dokument ten stanowi certyfikat / potwierdzenie otrzymania towarów lub może nie zawierać takiej informacji (w takim przypadku informacja ta wynika z wiadomości e-mail, do której zestawienie stanowi załącznik - Spółka w takiej sytuacji również gromadzi przedmiotowe wiadomości elektroniczne).
   
   

Mając na uwadze powyższe, zakres gromadzonej przez Spółkę dokumentacji różni się w zależności od przypadku i obejmuje odpowiednio:

• w Przypadku 1:
  • kopię faktury, na której widnieją wskazane w punkcie (i) powyżej dane;
  • specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane w punkcie (ii) powyżej dane;
  • potwierdzenie płatności za towar, wskazane w punkcie (iii);
  • potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę, o którym mowa w punkcie (iv),
  
  

• w Przypadku 2:
  • kopię faktury, na której widnieją wskazane w punkcie (i) powyżej dane;
  • specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane w punkcie (ii) powyżej dane;
  • potwierdzenie płatności za towar, wskazane w punkcie (iii).
  
  

• w Przypadku 3:
  • kopię faktury, na której widnieją wskazane w punkcie (i) powyżej dane;
  • specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane w punkcie (ii) powyżej dane;
  • zestawienie zrealizowanych dostaw, o którym mowa w punkcie (v).
  
  
  
  

Wnioskodawca świadom jest jednak zmian w przepisach unijnych w zakresie VAT, mogących mieć wpływ na rozliczenie transakcji międzynarodowych. Przedmiotowe zmiany, które wejdą w życie w 1 stycznia 2020 r. dotyczą w szczególności warunków korzystania ze stawki 0% VAT dla WDT i wynikają z dwóch aktów prawnych (tzw. pakiet Quick fixes):

• Dyrektywy Rady (UE) 2018/1910 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE - w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przepisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskimi (dalej: Dyrektywa zmieniająca)
  

• Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 - w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (dalej: Rozporządzenie zmieniające).
  
  
  

Wnioskodawca pragnie wskazać, że Rozporządzenie zmieniające w Polsce obowiązywać będzie od 1 stycznia 2020 r, bezpośrednio i wprost (tak więc bez potrzeby dostosowania przepisów krajowych). Natomiast Dyrektywa zmieniająca musi zostać wdrożona do krajowego porządku prawnego. Na chwilę obecną ostateczny kształt polskich przepisów implementujących Dyrektywę zmieniającą nie jest jeszcze znany. Projekt ustawy z dnia 11 czerwca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Kodeks karny skarbowy (dalej: Projekt ustawy nowelizującej) wprowadzający pakiet Quick fixes, jest obecnie na etapie opiniowania.

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość czy dokumenty gromadzone przez nią dla celów stosowania 0% stawki VAT, będą wystarczające również po wejściu wżycie Rozporządzenia zmieniającego, tj. od 1 stycznia 2020 r, przy założeniu, że art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT zachowają dotychczasowe brzmienie.

Dodatkowo Spółka pragnie zaznaczyć, że informacje o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych są prawidłowo i terminowo wykazywane przez nią w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o VAT oraz każdorazowo Wnioskodawca uzyskuje numer identyfikacyjny VAT Nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po wejściu w życie Rozporządzenia zmieniającego, tj. od 1 stycznia 2020 r. w przypadku WDT, w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w trzech przypadkach, wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym - zakładając, że przepisy art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 3 i ust 11 ustawy o VAT zachowają po 1 stycznia 2020 r. dotychczasowe brzmienie - zastosowanie znajdzie opodatkowanie stawką VAT 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, po wejściu w życie Rozporządzenia zmieniającego, tj. od 1 stycznia 2020 r. w przypadku WDT w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w trzech przypadkach, wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym - zakładając, że przepisy art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT zachowają po 1 stycznia 2020 r. dotychczasowe brzmienie - zastosowanie znajdzie opodatkowanie stawką VAT 0%.

Uzasadnienie

1. Zmiany w przepisach unijnych w zakresie VAT
   
   

Dyrektywa zmieniająca i Rozporządzenie zmieniające, wprowadzają pakiet zmian naprawczych do Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT), tzw. pakiet Quick Fixes, mających na celu wdrożenie środków szybkich i tymczasowych, głównie o charakterze upraszczającym w zakresie tych aspektów dyrektywy VAT, które dotyczą transakcji transgranicznych.

Jedną z najistotniejszych kwestii objętych nowelizacją jest uregulowanie na szczeblu unijnym warunków uprawniających do skorzystania z 0% stawki VAT z tytułu WDT. W celu jej zastosowania konieczne będzie w szczególności (powyższe wynika z art. 1 pkt 10 Projektu ustawy nowelizującej, transponującego postanowienia Dyrektywy zmieniającej do art. 42 ustawy o VAT):

1. uzyskanie numeru identyfikacyjnego VAT nabywcy,
2. złożenie informacji podsumowującej, zawierającej prawidłowe dane na temat dostawy,
3. posiadanie dokumentów potwierdzających WDT.
   
   

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że warunki wskazane w pkt. a-b) wynikają z Dyrektywy zmieniającej, którą polski ustawodawca będzie musiał wdrożyć do krajowego porządku prawnego. W związku z tym, że na chwilę obecną kształt polskich przepisów implementujących Dyrektywę zmieniającą nie jest jeszcze znany, Wnioskodawca pragnie odnieść się do wymogów dokumentacyjnych wskazanych w Rozporządzeniu zmieniającym, którego regulacje będą obowiązywały polskich podatników bezpośrednio od 1 stycznia 2020 r.

Rozporządzenia unijne to bowiem akty prawne, które od momentu wejścia w życie mają zastosowanie do wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej w sposób automatyczny i jednolity, bez konieczności transpozycji na grunt prawa krajowego. Są w pełni wiążące dla wszystkich krajów Unii Europejskiej.

2. Przepisy Rozporządzenia zmieniającego
   
   

Analizowane Rozporządzenie zmieniające dokonuje modyfikacji w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Rozporządzenie wykonawcze) wprowadzając m.in. regulacje w zakresie dowodów potwierdzających dokonanie WDT.

I tak, zgodnie z art. 1 pkt 1) Rozporządzenia zmieniającego w Rozporządzeniu wykonawczym dodany zostaje art. 45a stanowiący, iż:

„1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
   
2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
   1. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
   2. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczym, niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy, od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
   
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
   1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
      
   2. następujące dokumenty:
      1. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
         
      2. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
         
      3. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.”
   
   
   

W świetle powyższego, Rozporządzenie zmieniające wprowadza instytucję domniemania, które pozwala przyjąć, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Domniemanie to będzie mieć miejsce, gdy:

• sprzedawca posiadać będzie:
  • co najmniej dwa dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, o których mowa w art. 45a ust. 3 lit a) Rozporządzenia wykonawczego w brzemieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. (np. podpisany CMR oraz fakturę od przewoźnika towarów), albo
  • posiadać będzie jakikolwiek pojedynczy dowód, o którym jest mowa w ust. 3 lit. a cytowanej regulacji (np. CMR) wraz z jakimikolwiek pojedynczymi dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b (np. polisą ubezpieczeniową).

Powyższe dowody, nie powinny być ze sobą w sprzeczności i powinny być wydane przez dwie niezależne od siebie - jak również od sprzedawcy i nabywcy – strony.

• Dodatkowo w przypadku gdy za transport odpowiada nabywca - sprzedawca będzie posiadać pisemne oświadczenie nabywcy potwierdzające, że towary zostały wywiezione do innego państwa członkowskiego (wraz ze wskazaniem tego państwa) przez tego nabywcę lub osobę trzecią działającą na jego rzecz.
  
  
  

Co istotne, w świetle nowych przepisów organy podatkowe będą mogły obalić ww. domniemanie np. w toku kontroli podatkowej ustalając, że towary nie zostały w rzeczywistości przetransportowane poza Polskę i znajdują się nadal na terytorium kraju. W wyniku podważenia domniemania organy podatkowe będą mogły zakwestionować możliwość zastosowania stawki 0%. Jednakże jak zostało wskazane w uzasadnieniu do Projektu ustawy nowelizującej (Rozporządzenie zmieniające nie wymaga, co prawda implementacji jednak projektodawca uznał za zasadne omówić wprowadzane zmiany w uzasadnieniu projektu) to na organach podatkowych będzie spoczywał ciężar udowodnienia, że wywóz nie nastąpił.

3. Prawo do stosowania 0% stawki VAT przez Spółkę po wejściu w życie Rozporządzenia zmieniającego
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż po wejściu w życie Rozporządzenia zmieniającego tj. od 1 stycznia 2020 r., przy założeniu, że art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 3 i ust 11 ustawy o VAT zachowają dotychczasowe brzmienie, Spółka zachowa prawo do stosowania 0% stawki VAT na podstawie dokumentów wskazanych w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym. W szczególności w ocenie Wnioskodawcy dla celów stosowania 0% stawki VAT nie będzie on musiał posiadać wszystkich wskazanych w Rozporządzeniu zmieniającym dokumentów. W ocenie Spółki niespełnienie warunków dokumentacyjnych wynikających z Rozporządzenia zmieniającego nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania dla danego WDT. Należy zauważyć, że Rozporządzenie zmieniające wprowadza pojęcie domniemania wywiezienia towaru, natomiast nie wpływa bezpośrednio na kształt warunków stosowania stawki 0% VAT dla transakcji WDT sformułowanych w polskiej ustawie o VAT.

Jak bowiem wynika z Projektu ustawy nowelizującej, krajowe regulacje w tym zakresie nie zostaną zmienione. W szczególności przepisy art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT dotyczące warunków dokumentacyjnych nie ulegną uchyleniu i będą obowiązywać w dotychczasowym brzmieniu. Zakładając taki stan rzeczy, w konsekwencji, w przypadku niespełnienia warunków domniemania dostawca towarów będzie mógł udowodnić w inny sposób - tj. zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, w Rozporządzeniu zmieniającym wskazany jest katalog dowodów, których posiadanie przez sprzedawcę pozwoli na domniemanie, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium (przy czym domniemanie to może zostać obalone), nie zaś minimalny zakres dokumentów uprawniających do zastosowania zwolnienia / 0% stawki VAT, których brak będzie jednoznacznie wiązał się z koniecznością opodatkowania dostawy stawką krajową.

O powyższym świadczy fakt, iż unijny prawodawca posłużył się terminem domniemania. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN pojęcie to oznacza „1. »Domysł lub przypuszczenie« 2. Praw. »Uznanie istnienia niestwierdzonego faktu na podstawie innych faktów, których istnienie jest stwierdzone«. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy oznacza to, jedynie, że wskazane w Rozporządzeniu zmieniającym dokumenty, co do zasady powinny być wystarczające dla celów udowodnienia, że WDT miało miejsce (o ile organ ich skutecznie nie podważy). Co istotne, prawodawca nie użył określenia, iż dokumentacja ta jest „wymagana” lub „jest warunkiem koniecznym” do skorzystania ze stawki 0%. Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby celem nowych przepisów było nałożenie na podatników obowiązku gromadzenia powyższych dowodów, racjonalny prawodawca, posłużyłby się wskazanymi powyżej, bardziej precyzyjnymi pojęciami.

Jednocześnie w Rozporządzeniu zmieniającym nie zostały wprowadzone sankcje, za brak posiadania przedmiotowej dokumentacji - ani wprost ani pośrednio nie wskazano, bowiem że konsekwencją niespełnienia przesłanek zawartych w Rozporządzeniu zmieniającym jest zakwestionowanie prawa do zastosowania zwolnienia / 0% stawki VAT z tytułu WDT. Również sformułowanie użyte w Rozporządzeniu zmieniającym „następujące dokumenty są akceptowane, jako dowód wysyłki lub transportu” nie świadczy bynajmniej o tym, że tylko wymienione w tym przepisie dokumenty mają moc dowodową. W ocenie Spółki dostawca może powoływać się, również na inne dokumenty potwierdzające wywóz towarów zgodnie z polskimi przepisami ustawy o VAT, a powyższy przepis stanowi jedynie wskazówkę w tym zakresie.

Potwierdzeniem powyższego jest fakt, iż Projekt ustawy nowelizującej nie zakłada zmian w zakresie art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust 3 i ust. 11 ustawy o VAT (szerzej nt. tych przepisów Wnioskodawca wypowie się w dalszej części uzasadnienia), który dotyczy warunków dokumentacyjnych dla celów stosowania 0% stawki VAT.

W rezultacie, zakładając że z dniem 1 stycznia 2020 roku, wspomniany przepis ustawy o VAT nie ulegnie zmianie, w ocenie Wnioskodawcy taka konstrukcja przepisów unijnych pozwala na przyjęcie tezy, iż brak spełnienia przesłanek wskazanych w Rozporządzeniu nie będzie wiązał się z koniecznością zastosowania stawki właściwej dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, w przypadku gdy dostawca będzie posiadał inne dowody potwierdzające, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa na podstawie przepisów ustawy o VAT.

Stanowisko to znajduje poparcie w uzasadnieniu do Projektu ustawy nowelizującej. Jak bowiem wskazuje treść uzasadnienia, Rozporządzenie zmieniające wprowadza instytucję domniemania pozwalającą uznać, że „towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego (...) Organ podatkowy może obalić przyjęte domniemanie, poprzez przedstawienie dowodów świadczących o tym, że towary w rzeczywistości nie zostały wysłane lub przetransportowane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Taka sytuacja może mieć miejsce, gdy podczas kontroli organy podatkowe stwierdzą, że towary nadal znajdują się w magazynie dostawcy. Przepis skonstruowany w taki sposób przenosi ciężar dowodowy na organ podatkowy. Konsekwencją obalenia tego domniemania jest niemożliwość zastosowania stawki 0%. Nie jest możliwe stosowanie domniemania w odwrotny sposób. Niespełnienie warunków domniemania nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienie w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione”.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki po wejściu w życie Rozporządzenia zmieniającego, posiadanie wszystkich dowodów wskazanych w Rozporządzeniu zmieniającym nie będzie warunkiem koniecznym dla zastosowania 0% stawki VAT. Dla celów spełnienia warunku posiadania w dokumentacji dowodów, że towary będące przedmiotem, wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, (o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT) wystarczające będzie posiadanie dokumentów zgodnych z art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy o VAT.

W dalszej części uzasadnienia Wnioskodawca, pragnie wykazać, iż dokumentacja gromadzona przez niego - opisana w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym na podstawie przepisów ustawy o VAT potwierdza dokonanie WDT i w związku z tym w odniesieniu do tego WDT jest możliwe zastosowanie 0% stawki VAT (przy założeniu że pozostałe warunki są spełnione) również po wejściu w życie Rozporządzenia zmieniającego, tj. od 1 stycznia 2020 r.

4. Zastosowanie stawki 0% dla WDT
   
   

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT „rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonanie czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju”, z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Mając na uwadze powyższe, wskazane w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego transakcje realizowane przez Spółkę na rzecz Nabywców spełniają powyższą definicję.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż w odniesieniu do opodatkowania VAT transakcji WDT co do zasady znajduje zastosowanie 0% stawka VAT. Jednakże w art. 42 ustawy o VAT określone zostały warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku. I tak, zgodnie z treścią ust. 1 pkt 2 przywołanego przepisu, „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że (...)

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).
   
   

Odnosząc się do powyższego, należy zaznaczyć, że wskazana możliwość stosowania w odniesieniu do WDT stawki 0% nie stanowi wyjątku od reguły, ale powinna być postrzegana jako reguła, od której wyjątkiem jest obowiązek zastosowania stawki krajowej (w przypadku niespełnienia warunków określonych w przywołanym przepisie). Powyższe stanowisko jest aprobowane przez krajowe sądy administracyjne. Na uwagę w tym przedmiocie zasługuje przykładowo wyrok z dnia 16 stycznia 2012 r. o sygn. akt III SA/Wa 1220/11, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie podkreślił, że „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów - w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”. Z uwagi na powyższe należy więc przyjąć, że zasadą jest opodatkowanie dostaw wewnątrzwspólnotowych stawką VAT 0%, nie zaś stawką krajową.

Dla oceny, czy Spółka jest uprawniona do stosowania w odniesieniu do realizowanych dostaw stawki VAT 0%, konieczne jest dokonanie analizy wypełnienia przez Wnioskodawcę warunku określonego w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w zakresie posiadania przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej wywóz towarów z terytorium Polski i ich dostarczenie do Nabywcy (lub do miejsca wskazanego przez Nabywcę) na terytorium innego państwa członkowskiego.

Jak wynika z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, za dowody potwierdzające powyższe czynności uznaje się:

• otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju dokumenty przewozowe, które jednoznacznie wskazują, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  

• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.
  
  
  

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli powyższe dokumenty nie potwierdzają w sposób jednoznaczny, że towary zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty potwierdzające, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, przede wszystkim takie jak:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym złożone przez niego zamówienie,
  

• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
  

• dokument potwierdzający dokonanie zapłaty za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, wówczas będzie to inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
  

• dowód potwierdzający, że nabywca przyjął towar na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  
  

Jak zostało to wskazane wyżej, zdaniem Spółki powyższy katalog tzw. dokumentów pomocniczych jest katalogiem otwartym, co pozwala podatnikowi na udowodnienie fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również dokumentami, które nie zostały wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W tym miejscu Spółka pragnie zauważyć, iż jak zostało wcześniej wskazane w pkt 3. niniejszego uzasadnienia przepisy Rozporządzenia zmieniającego zawierają jedynie wytyczne, którymi należy kierować się w procesie gromadzenia dokumentacji potrzebnej do potwierdzenia prawa podmiotu do zastosowania stawki 0% VAT. Świadczy o tym fakt, że sam przepis skonstruowany jest na kształt domniemania prawnego, którego ciężar obalenia spoczywa na organie podatkowym. Pozwala to wywieść argument - słusznie zresztą wskazany w uzasadnieniu do Projektu ustawy nowelizującej, wprowadzającej pakiet Quick Fixes, iż niespełnienie warunków domniemania nie oznacza dla podatnika automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienia w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

5. Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10)
   
   

Zdaniem Spółki - w kontekście rozpatrywanej sprawy - należy zwrócić szczególną uwagę na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt sprawy I FPS 1/10.

W powołanej uchwale poszerzony skład siedmiu sędziów NSA - odnosząc się do wykładni gramatycznej, celowościowej i prounijnej art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT - stwierdził, że: „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem, wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W przedmiotowej uchwale NSA również jednoznacznie wskazał, że określony w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT katalog dokumentacji nie jest zamknięty i tym samym należy go stosować i uwzględnieniem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), w świetle którego „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”.

Dodatkowo NSA wyraźnie podkreślił, że określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT dowody nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. W konsekwencji - jeżeli posiadane przez podatnika dokumenty wskazane w tych przepisach zawierają pewne braki formalne lub jeżeli podatnik nie dysponuje wszystkimi z wymienionych dokumentów - podatnik ma prawo posłużyć się innymi dowodami, które potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Mając na uwadze powyższe. Spółka jest zdania, że dla zastosowania stawki VAT 0% w odniesieniu do WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust 3 ustawy o VAT. Za wystarczające, w opinii Wnioskodawcy, należy uznać posiadanie jednego z dowodów wymienionych we wskazanym przepisie wraz z innymi dokumentami wyliczonymi w art. 42 ust 11 ustawy o VAT (bądź też innymi dowodami, nieprzedstawionymi w tym przepisie), jeżeli łącznie potwierdzają one w sposób jednoznaczny dokonanie dostawy towarów do finalnego nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

6. Analiza dokumentacji zgromadzonej przez Spółkę
   
   

1. Dokumenty otrzymywane drogą elektroniczną
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że art. 42 ust. 11 ustawy o VAT nie wprowadza wymogu gromadzenia dokumentacji potwierdzającej dokonanie WDT wyłącznie w formie papierowej.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, akceptowalne jest, aby niektóre z dokumentów dodatkowych przyjmowały formę dokumentów elektronicznych lub też były Wnioskodawcy przesyłane w formie elektronicznej. Na zasadność powyższego wniosku wskazuje m.in. analiza wyroku z dnia 25 lutego 2006 r. o sygn. akt. III SA/WA 2140/07, w którym WSA w Warszawie wskazał, iż: „nie ma wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę «papierową». Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Powyższe podejście jest również aprobowane przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2010 r. o sygn. IPPP3/443-154/10-4/KC podkreślił, iż w sytuacji, gdy: „po dokonanej dostawie, kontrahenci odsyłają podpisany i opieczętowany dokument do Wnioskodawcy, faxem lub drogą elektroniczną. (...) nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej wskazanym dokumentom, które dostarczone są w formie elektronicznej lub za pomocą faxu do Wnioskodawcy. Zasadniczo, na tle uregulowań art. 42, dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu”.

Stanowisko to zostało także zaakceptowane w interpretacji indywidulanej z dnia 2 listopada 2009 r. sygn. IBPP3/443-596/09/IK, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zaznaczył, że „dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów. Jeżeli te dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy. Dokumenty te mogą być również przesłane faksem lub mailem, jeżeli łącznie z dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 pkt 1-3, potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Powyższe w ocenie Spółki wskazuje, że zarówno otrzymywane przez nią drogą elektroniczną potwierdzenie, że informacje zawarte w zbiorczym zestawieniu dostaw są prawidłowe, jak i skan podpisanego zestawienia, a także zestawienie zrealizowanych dostaw wysłane przez kontrahenta po wcześniejszym pobraniu z jego systemu informatycznego, stanowią dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

2. Dokumentacja gromadzona przez Spółkę
   
   

Wnioskodawca w odniesieniu do dokonanej WDT, jak wskazano w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, każdorazowo posiada kopię faktury oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. W niektórych przypadkach, w dokumentacji Spółki brak jest jednak dokumentów przewozowych. Spółka gromadzi natomiast dodatkową dokumentację, o której mowa w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, która w jej ocenie w sposób jednoznaczny potwierdza dokonanie dostawy towarów, tj. korespondencję handlową, która stanowi potwierdzenie nabywcy o doręczeniu mu towarów będących przedmiotem WDT (tj. potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę, o którym mowa w punkcie (iv) stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego), dokument potwierdzający zapłatę za towar (tj. potwierdzenie płatności za towar o którym mowa w puncie (iii) stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego) bądź dowód potwierdzający przyjęcie przez Nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (tj. zestawienie zrealizowanych dostaw wysłane przez Nabywcę bądź wygenerowane z portalu Nabywcy, o którym mowa w puncie (v) stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego).

W ocenie Spółki, mając na uwadze treść uchwały NSA z dnia 11 października 2011 r. o sygn. akt I FPS 1/10, dla zastosowania w odniesieniu do WDT stawki VAT 0% nie jest konieczne zgromadzenie przez podatnika wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Konieczne jest jedynie posiadanie jednego ze wskazanych w tym przepisie dowodów wraz z innymi dokumentami, które zostały wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT - dokumenty te łącznie bowiem jednoznacznie potwierdzają dokonanie dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że brak dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania 0% stawki VAT, jeżeli jednocześnie gromadzi ona dokumentację dodatkową, o której mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT i zebrane dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny potwierdzają dokonanie dostawy towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

W świetle powyższego. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż w jego ocenie gromadzone dokumenty jednoznacznie potwierdzają, iż towary będące przedmiotem WDT opisanych w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wskazanego przez Nabywcę) w innym państwie członkowskim.

• Kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku posiadane przez Spółkę
  
  
  

Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, posiada ona każdorazowo zarówno kopię faktury, dokumentującej dostawę, jak również określoną w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która wskazuje jednoznacznie, jakie towary były przedmiotem dostawy dokonywanej przez Wnioskodawcę. Podkreślenia przy tym wymaga, że wystawiana przez Spółkę faktura spełnia także rolę dokumentu, który dokumentuje przebieg dokonywanej transakcji.

Wnioskodawca pragnie bowiem wyjaśnić, iż z brzmienia art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że posiadana przez niego dokumentacja powinna w sposób jednoznaczny wskazywać, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski, a następnie (ii) dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym konieczne jest wykazanie, iż towary, które zostały dostarczone do Nabywcy w innym niż Polska kraju członkowskim stanowią te same towary, które zostały wydane z miejsca znajdującego się na terytorium Polski.

Należy mieć przy tym na uwadze, iż co do zasady przebieg transportu towarów prezentowany jest za pomocą dokumentu przewozowego CMR, który zawiera opis towarów, ilość sztuk opakowań, wagę, a także miejsce ich załadunku oraz miejsce przeznaczenia. Spółka jednakże stoi na stanowisku, iż w braku takiego dokumentu gromadzone przez nią dowody pozwalają na stwierdzenie spełnienia powyższych przesłanek.

Przede wszystkim bowiem należy zaznaczyć, iż towary są każdorazowo wysyłane przez Wnioskodawcę z magazynu Spółki znajdującego się na terytorium Polski oraz dostarczane do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Jednocześnie wystawiana przez Spółkę faktura wskazuje miejsce, z którego towary zostały wydane: jest to każdorazowo miejsce znajdujące się na terytorium Polski (np. magazyn Spółki). Przedmiotowa faktura wskazuje ponadto, iż wykazane na niej towary mają zostać dostarczone do określonego miejsca na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (adres wysyłki).

• Dodatkowa dokumentacja gromadzona przez Spółkę
  
  

Dokumenty gromadzone w ramach opisanego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego zawierają każdorazowo - obok kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, opisanych szczegółowo powyżej również inne dokumenty, które łącznie w sposób jednoznaczny potwierdzają dostarczenie towarów do Nabywców.

Przypadek 1

W tej sytuacji Spółka posiada również:

• potwierdzenie płatności za towar, wskazane w punkcie (iii) stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego;
  

• potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę, o którym mowa w punkcie (iv) stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego.
  
  
  

Potwierdzenie płatności

Należy zauważyć, iż w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym zapłata za towar następuje po jego otrzymaniu przez Nabywcę, a z dokumentów posiadanych przez Spółkę wynika, iż Nabywca zapłacił za towary będące przedmiotem WDT. Powyższe postępowanie zgodne jest z zawieranymi umowami i stosowanymi zwyczajami - Nabywcy dokonują zapłaty za towar dopiero po jego otrzymaniu. W konsekwencji dokonanie przelewu potwierdza otrzymanie towaru przez Nabywcę, który wskazany jest na fakturze. Ponadto, dowód zapłaty można powiązać z konkretną dostawą. Potwierdzenie przelewu wraz z szczegółami płatności zawierają, bowiem oprócz daty i kwoty zapłaty, rachunek bankowy Nabywcy jak również odniesienie do transakcji, której zapłata dotyczy (np. numer faktury / zamówienia / delivery note).

W konsekwencji, zdaniem Spółki, fakt uregulowania zapłaty za towar jest jednocześnie dowodem na to, że towar został prze Nabywcę otrzymany.

Potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę

Ponadto Spółka posiada potwierdzoną przez Nabywcę (lub podmiot działający w jego imieniu) listę transakcji dokonanych w danym okresie na jego rzecz. Potwierdzenie to ma formę przesłanej drogą elektroniczną wiadomości, w której Nabywca potwierdza informacje zawarte w zestawieniu.

Biorąc pod uwagę, iż lista ta zawiera m.in.: nr faktur dokumentujących WDT, nr delivery note, daty wystawienia faktur/wysyłki, oraz informację, że celem jej przesłania do Nabywcy jest uzyskanie potwierdzenia, że towary zostały dostarczone do Nabywcy, odpowiedź drogą e-mail Nabywcy akceptująca przedmiotową listę, jest jednoznacznym dowodem na to, że WDT miało miejsce.

W konsekwencji - pomimo braku dokumentu przewozowego - potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę łącznie z fakturą, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (delivery note) oraz dowodem zapłaty w sposób jednoznaczny potwierdzają, iż będące przedmiotem dostawy towary zostały (i) wywiezione z terytorium Polski, a następnie (ii) dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wyznaczonego przez Nabywcę) na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Przypadek 2

Powyższe uwagi, w ocenie Wnioskodawcy, mają zastosowanie również do sytuacji, gdy jedynym dodatkowym dokumentem (oprócz faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku), który posiada Spółka jest potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek 3

Dokumenty gromadzone w ramach trzeciego z przypadków opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zawierają każdorazowo oprócz kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku zestawienie zrealizowanych dostaw (wysłane przez Nabywcę bądź wygenerowane z portalu Nabywcy).

Zestawienie zrealizowanych dostaw

Spółka pragnie przy tym zwrócić uwagę, iż Nabywca w rzeczonym zestawieniu oświadcza, iż towary będące przedmiotem WDT (identyfikowane za pomocą podanych w tym zestawieniu numerów faktur / delivery note) zostały do niego dostarczone. Zatem z treści zestawienia jednoznacznie wynika, iż dostawy towarów zostały zrealizowane, tj. towary te zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Mając powyższe na uwadze - pomimo braku dokumentu CMR - przedmiotowe zestawienie, łącznie z fakturą, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, w sposób jednoznaczny potwierdzają, iż będące przedmiotem dostawy towary zostały (i) wywiezione z terytorium Polski, a następnie (ii) dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wyznaczonego przez Nabywcę) na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Powyższe uwagi, w ocenie Wnioskodawcy, mają zastosowanie również do sytuacji, w której potwierdzenie dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia następuje poprzez pobieranie z portalu Nabywcy zestawienia zrealizowanych dostaw, które wysyłane jest automatycznie drogą mailową do Spółki. Przedmiotowe zestawienie zawiera bowiem w szczególności dane takie jak:

• numer dokumentu dostawy albo sprzedaży (nr delivery note / faktury);
  

• datę otrzymania towaru przez Nabywcę (entry date, date of receipt);
  

• miejsce dostawy.
  
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe uwagi, przesłane do Nabywcy i niezakwestionowane przez niego zestawienie, łącznie z fakturą oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzają w sposób niebudzący wątpliwości, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski i następnie (ii) dostarczone do Nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wskazana dokumentacja dodatkowa (opisane powyżej zestawienie dostaw) wspólnie z dokumentami podstawowymi tj. fakturą wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, upoważniają Spółkę do zastosowania w odniesieniu do WDT stawki VAT 0%.

7. Wersja robocza wyjaśnień Group on the future VAT na temat „2020 Quick Fixes”
   
   

Dnia 15 listopada 2019 r. grupa robocza Komisji Europejskiej - Group on the future VAT sporządziła wersję roboczą wyjaśnień dotyczących przepisów Rozporządzenia zmieniającego, również w zakresie obowiązków dokumentacyjnych (dalej: Wyjaśnienia).

W opublikowanych Wyjaśnieniach, w punkcie 5.3.2. wskazano, że w przypadku spełnienia warunków określonych w przepisach Rozporządzenia zmieniającego, dostawca będzie miał prawo do korzystania z określonego domniemania prawnego. Ponadto w Wyjaśnieniach wskazano, że państwa członkowskie mogłyby również w przepisach krajowych ustanowić podobny kształt domniemania prawnego, którego ciężar obalenia spoczywa na organie podatkowym. Dodatkowo, w Wyjaśnieniach wskazano, że dostawcy mogą nadal stosować przepisy krajowe dotyczące VAT, które ustanawiają warunki dotyczące dowodu przewozu w bardziej elastyczny sposób, niż te określone w Rozporządzeniu zmieniającym.

Jednocześnie, w Wyjaśnieniach wskazano, że brak spełnienia warunków, o których mowa w Rozporządzeniu wykonawczym nie świadczy automatycznie, że do danej transakcji stawka 0% VAT nie będzie miała zastosowania.

Wnioskodawca ma przy tym na uwadze, że przytoczone Wyjaśnienia nie mają mocy wiążącej, jednakże mają wspomagać podatników w zakresie wypełniania określonych obowiązków w sposób rzetelny. Odnosząc się do fragmentów Wyjaśnień, celem Wnioskodawcy było wskazanie kierunków interpretacyjnych przepisów Rozporządzenia zmieniającego. Należy zatem stwierdzić, że spełnienie obowiązków dokumentacyjnych, o których mowa w Rozporządzeniu zmieniającym ma na celu umożliwienia dostawcy skorzystanie z określonego domniemania prawnego, jednakże w przypadku jeśli krajowe przepisy ustanawiają warunki w bardziej elastyczny sposób zastosowanie powinny mieć przepisy krajowe.

8. Stanowisko organów podatkowych oraz sądów administracyjnych
   
   

Niemniej, stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 marca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-38/16-2/PR, w której organ w analogicznym stanie faktycznym zgodził się z wnioskodawcą, że posiadane przez niego dokumenty tj. kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dokonane dostawy „jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanym przypadku spełniony i Spółka powinna być uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT”.

Podobnie wypowiedział się ten sam organ w interpretacji z dnia 26 listopada 2015 r., sygn. ILPP4/4512-1-329/15-2/PR, w interpretacji z dnia 14 września 2015 r., sygn. ILPP4/4512-1-208/15-2/HW oraz w interpretacji z dnia 10 marca 2015 r., sygn. ILPP4/443-646/14-2/BA.

Ponadto stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych i wyrokach sądów administracyjnych powołanych poniżej:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.182.2017.1.PC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „skoro, pomimo braku dokumentu przewozowego. Spółka posiada/będzie posiadała zbiorcze zestawienie potwierdzające otrzymanie towarów wyszczególnionych na fakturach w danym miesiącu [potwierdzone również poprzez tzw. milczącą akceptację - przyp. Wnioskodawcy], kopię faktur zawierający specyfikację dostarczanego towaru, potwierdzony przez firmę transportową z chwilą załadunku towaru dokument WZ zawierający specyfikację towaru wydanego z magazynu Spółki, oraz potwierdzenie zapłaty za towar, należy uznać, że jest/będzie uprawniona do opodatkowania dostaw towarów stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów 0% stawką VAT”.
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.94.2017.1.AP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że „zgodnie z prawidłową wykładnią przepisów ustawy o VAT dotyczących dokumentacji WDT, dla udowodnienia prawa podatnika do stosowania stawki 0% VAT wystarczające jest posiadanie dokumentów łącznie potwierdzających, że dostawa wewnątrzwspólnotowa faktycznie nastąpiła. Takimi dokumentami mogą być w szczególności przedstawione w opisie stanu faktycznego (...) i zdarzenia przyszłego (...) wniosku dokumenty potwierdzające fakt wywiezienia i dostarczenia do innego kraju UE towarów będących przedmiotem WDT, tj. zbiorcze zestawienia „faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie rozliczeniowym” które będą „przesyłane do Nabywcy drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu rozliczeniowego, którego” dotyczą - „w praktyce, zazwyczaj będzie to okres miesięczny, a Wnioskodawca będzie przesyłał to zestawienie w ciągu 8-10 dni od zakończenia okresu rozliczeniowego. Zgodnie i ustaleniami pomiędzy Spółką a Nabywcą oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, Spółka będzie uprawniona by przyjąć, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Możliwe są zatem sytuacje, w których Nabywca nie będzie zgłaszał zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia.”
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2016 r. o sygn. 3063-ILPP1-3.4512.162.2016.1.KM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - odnosząc się do analogicznej sprawy, jak będąca przedmiotem interpretacji przywołanej powyżej - również podzielił stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości stosowania stawki VAT 0% w przypadku posiadania zbiorczego zestawienia faktur potwierdzającego, że WDT rzeczywiście miało miejsce, przy czym zestawienie to może zostać zaakceptowane przez nabywcę w drodze tzw. milczącej akceptacji;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. IBPP4/443-399/13/LG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż „w świetle wyżej powołanych przepisów z uwzględnieniem uchwały NSA sygn. akt / FPS 1/10 stwierdzić należy, że jeśli przed dniem złożenia deklaracja podatkowej VAT Wnioskodawca będzie posiadał wskazane dokumenty i dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy, w tym pisemne oświadczenie nabywcy, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (...). Tym samym będzie on uprawniony do uznania tak udokumentowanej transakcji za WDT i zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 0% względem dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2013 r., sygn. ILPP4/443-108/13-4/BA, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, iż „Zainteresowany nie posiada kompletu dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy. (...) Wnioskodawca nie posiada dokumentu przewozowego (CMR). Posiada jednak kopię faktury, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (packing list) oraz Oświadczenie Nabywcy, które potwierdza fakt dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Z oświadczenia Nabywcy nie wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski. Fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski wynika z dokumentu magazynowego znajdującego się w dokumentacji Zainteresowanego (...). Przenosząc powyżej opisaną sytuację na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadane przez Zainteresowanego dokumenty wskazane powyżej za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego;
  

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. I SA/Bd 926/09), dotyczący sytuacji, w której wnioskodawca dokonujący WDT nie dysponował żadnym dokumentem przewozowym, a jedynie potwierdzeniem od kontrahenta, w którym ten poświadczał, że otrzymał towar udokumentowany daną fakturą oraz wskazywał miejsce, gdzie nastąpiło wydanie przedmiotowego towaru (na terytorium danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej). WSA w Bydgoszczy uznał wówczas, iż „(...) w przypadku podjęcia przez stronę starań dla uzyskania potwierdzenia dostawy towarów od przewoźnika odpowiadającego (...) warunkom dokumentu przewozowego i niemożliwości jego otrzymania, sam brak tego dokumentu nie może być podstawą pozbawienia spółki, niejako automatycznie, prawa do stosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli inne posiadane przez nią dokumenty (kopia faktury, specyfikacja sztuk załadunku, pismo od kontrahenta zawierające stwierdzenie, że otrzymał on towar oraz wskazanie miejsca wydania towaru) potwierdzają fakt, że dostawa wewnątrzwspólnotowa miała miejsce”. Stanowisko WSA w Bydgoszczy zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 maja 2011 r. (sygn. akt I FSK 639/10).
  
  
  

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż posiadane przez nią, wskazane w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym dokumenty w sposób jednoznaczny potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania stawki VAT 0% z tytułu dokonanych przez Wnioskodawcę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanym przypadku spełniony i tym samym Spółka powinna być uprawniona do zastosowania dla tych dostaw stawki VAT 0%.

Mając na względzie przedstawioną powyżej argumentację Spółka wnosi o potwierdzenie, że po wejściu w życie Rozporządzenia zmieniającego, tj. od 1 stycznia 2020 r. w przypadku WDT, w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w trzech przypadkach, wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym - w świetle art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT, zakładając, że przepisy te zachowają po 1 stycznia 2020 r. dotychczasowe brzmienie - znajduje zastosowanie opodatkowanie stawką VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2- 8.

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
   
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem szyb samochodowych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostawy powyższych towarów m.in. w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wysyłka towarów w ramach realizowanych przez Wnioskodawcę WDT następuje każdorazowo ze zlokalizowanego na terytorium Polski magazynu Spółki do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę, znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

W celu zastosowania stawki VAT 0% względem dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów Wnioskodawca każdorazowo jest w posiadaniu kopii faktury oraz dokumentu dostawy (delivery note) stanowiącego specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Kopia faktury zawiera w szczególności:

• dane Nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz Nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych,
  

• numer i datę wystawienia faktury,
  

• miejsce wysyłki (tj. adres Spółki lub inne miejsce wskazane przez Spółkę znajdujące się na terytorium Polski),
  

• nazwę /opis/ kod towaru,
  

• numer dokumentu dostawy (delivery note),
  

• miejsce dostarczenia towarów (tj. adres Nabywcy lub inne miejsce wskazane przez Nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE).
  
  
  

Natomiast sporządzany przez Wnioskodawcę do każdej wystawionej faktury dokument dostawy (delivery note) stanowiący specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, zawiera m.in.:

• datę i systemowy numer zamówienia Spółki, który powiązany jest bezpośrednio z zamówieniem Nabywcy widniejącym na fakturze,
  

• nazwę / opis/ kod towaru,
  

• ilość i wagę netto towaru,
  

• w niektórych przypadkach również liczbę opakowań.
  
  
  

W zależności od kontrahenta Spółka gromadzi również inne dokumenty - wskazujące, że nastąpiła WDT, tj.

• Potwierdzenie płatności za towar - dowody dokonania zapłaty za towar, stanowiące potwierdzenie przelewu środków na rachunek bankowy Spółki wraz z szczegółami płatności tj. zestawieniem faktur, które składają się na zbiorczą płatność od Nabywców. Na przedmiotowe potwierdzenia płatności składają się więc potwierdzenia przelewów zawierające informacje o płatności (m.in. datę i kwotę zapłaty oraz numer rachunku bankowego, z którego została uiszczona) oraz szczegóły płatności zawierające odniesienie do transakcji, której zapłata dotyczy (np. numer faktury / zamówienia / delivery note). W związku z tym możliwe jest powiązanie płatności dokonanych przez Nabywców z dokonanymi na ich rzecz WDT. Potwierdzenie zapłaty Spółka może pobrać samodzielnie z poziomu swojego konta bankowego online, bądź zamówić potwierdzenie w banku. Natomiast szczegóły płatności do poszczególnych przelewów Spółka otrzymuje od Nabywców drogą elektroniczną, pocztą tradycyjną lub poprzez pobranie z portalu Nabywcy. Warunki płatności z Nabywcami są ustalone w taki sposób, że termin płatności faktury upływa już po dostawie towarów. Zgodnie z umowami i zwyczajami płatność za towar następuje, zatem dopiero po jego otrzymani u przez Nabywcę.
  

• Potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę - Wnioskodawca przesyła do Nabywców listę transakcji dokonanych w danym okresie na ich rzecz (zestawienie to zawiera m.in. następujące dane: numer faktury dokumentującej dostawę, nr delivery note, datę wystawienia faktury / wysyłki). Lista ta jest przesyłana Nabywcom drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy. Zestawienie zawiera informację, że jego celem jest uzyskanie potwierdzenia, że towary zostały dostarczone do Nabywcy. Nabywca (względnie podmiot uprawniony do działania w jego imieniu - na przykład spółka, która jest odpowiedzialna za przyjmowanie i rozliczanie dostaw towarów w grupie) potwierdza, że informacje zawarte w zestawieniu są prawidłowe poprzez przesłanie stosownej zwrotnej wiadomości do Spółki drogą elektroniczną. Spółka archiwizuje przedmiotowe wiadomości e-mail otrzymane od Nabywców.
  

• Zestawienie zrealizowanych dostaw (wysłane przez Nabywcę bądź wygenerowane z portalu Nabywcy) - Spółka jest w posiadaniu zestawień zrealizowanych dostaw. Rzeczone zestawienia są przesyłane samodzielnie przez Nabywców do Spółki (drogą elektroniczną bądź pocztą tradycyjną) lub generowane przez Spółkę z systemu Nabywcy (tj. Spółka ma dostęp do systemu / portalu Nabywcy i może monitorować, kiedy przedmiotowe towary zostały otrzymane przez Nabywcę, jak również pobrać potwierdzenia zrealizowanych dostaw - w takim przypadku po wybraniu odpowiedniej funkcji na portalu wygenerowane zestawienia dostaw przesyłane są na adres e-mail Spółki za pomocą automatycznie wygenerowanych wiadomości elektronicznych). Przedmiotowe zestawienia zawierają przynajmniej numer dokumentu dostawy albo sprzedaży (nr delivery note / faktury); datę otrzymania towaru przez Nabywcę (entry date, date of receipt) oraz miejsce dostawy. Przy tym zestawienie może zawierać podpis lub pieczęć Nabywcy lub nie zawierać tych elementów oraz z zestawienia może wynikać bezpośrednio, co ono dokumentuje np. zestawienie zawiera adnotację, że dokument ten stanowi certyfikat / potwierdzenie otrzymania towarów lub może nie zawierać takiej informacji (w takim przypadku informacja ta wynika z wiadomości e-mail, do której zestawienie stanowi załącznik - Spółka w takiej sytuacji również gromadzi przedmiotowe wiadomości elektroniczne).
  
  
  

Zakres gromadzonej przez Spółkę dokumentacji różni się w zależności od przypadku i obejmuje odpowiednio:

• w Przypadku 1:
  • kopię faktury, na której widnieją wskazane powyżej dane
  • specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane powyżej dane
  • potwierdzenie płatności za towar
  • potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę

• w Przypadku 2:
  • kopię faktury, na której widnieją wskazane powyżej dane
  • specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane powyżej dane
  • potwierdzenie płatności za towar
  
  

• w Przypadku 3:
  • kopię faktury, na której widnieją wskazane powyżej dane
  • specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane powyżej dane
  • zestawienie zrealizowanych dostaw.
  
  
  
  

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość czy po wejściu w życie Rozporządzenia zmieniającego, tj. od 1 stycznia 2020 r. w przypadku WDT, w odniesieniu do którego gromadzona jest dokumentacja w zakresie opisanym w trzech przypadkach, wskazanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym - zakładając, że przepisy art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 3 i ust 11 ustawy zachowają po 1 stycznia 2020 r. dotychczasowe brzmienie - zastosowanie znajdzie opodatkowanie stawką VAT 0%.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
   1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
      
   2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
      1. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
         
      2. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
   Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
   
2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
   
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
   1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
      
   2. następujące dokumenty:
      1. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
         
      2. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
         
      3. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
         
         
         

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
   
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony),
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy będzie uprawniało – również od dnia 1 stycznia 2020 r. – do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Odnosząc powyższe do wątpliwości Wnioskodawcy należy uznać, że dokumentacja zgromadzona przez Wnioskodawcę w związku z dokonywanymi wewnątrzwspólnotowymi dostawami szyb samochodowych na rzecz Nabywców z innych państw członkowskich, posiadających ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. w Przypadku 1 dowody w postaci:

• kopii faktury, na której widnieją dane Nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz Nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, numer i data wystawienia faktury, miejsce wysyłki (tj. adres Spółki lub inne miejsce wskazane przez Spółkę znajdujące się na terytorium Polski), nazwa /opis/ kod towaru, numer dokumentu dostawy (delivery note), miejsce dostarczenia towarów (tj. adres Nabywcy lub inne miejsce wskazane przez Nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE);
  

• specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, sporządzanej do każdej wystawionej faktury, tzw. dokument dostawy (delivery note) na którym widnieją nazwa /opis/ kod towaru oraz ilość i waga netto towaru, a w niektórych przypadkach również liczba opakowań, a także data i systemowy numer zamówienia Spółki, który powiązany jest bezpośrednio z zamówieniem Nabywcy widniejącym na fakturze;
  

• potwierdzenia płatności za towar, stanowiące potwierdzenie przelewu środków na rachunek bankowy Spółki wraz z szczegółami płatności tj. zestawieniem faktur, które składają się na zbiorczą płatność od Nabywców. Na przedmiotowe potwierdzenia płatności składają się potwierdzenia przelewów zawierające informacje o płatności (m.in. datę i kwotę zapłaty oraz numer rachunku bankowego, z którego została uiszczona) oraz szczegóły płatności zawierające odniesienie do transakcji, której zapłata dotyczy (np. numer faktury / zamówienia / delivery note). W związku z tym możliwe jest powiązanie płatności dokonanych przez Nabywców z dokonanymi na ich rzecz WDT. Potwierdzenie zapłaty Spółka może pobrać samodzielnie z poziomu swojego konta bankowego online, bądź zamówić potwierdzenie w banku. Natomiast szczegóły płatności do poszczególnych przelewów Spółka otrzymuje od Nabywców drogą elektroniczną, pocztą tradycyjną lub poprzez pobranie z portalu Nabywcy. Warunki płatności z Nabywcami są ustalone w taki sposób, że termin płatności faktury upływa już po dostawie towarów. Zgodnie z umowami i zwyczajami płatność za towar następuje, zatem dopiero po jego otrzymani przez Nabywcę;
  

• potwierdzenie e-mail wysłane przez Nabywcę - Wnioskodawca przesyła do Nabywców drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy listę transakcji dokonanych w danym okresie na ich rzecz (zestawienie to zawiera m.in. następujące dane: numer faktury dokumentującej dostawę, nr delivery note, datę wystawienia faktury / wysyłki). Zestawienie zawiera informację, że jego celem jest uzyskanie potwierdzenia, że towary zostały dostarczone do Nabywcy. Nabywca (względnie podmiot uprawniony do działania w jego imieniu - na przykład spółka, która jest odpowiedzialna za przyjmowanie i rozliczanie dostaw towarów w grupie) potwierdza, że informacje zawarte w zestawieniu są prawidłowe poprzez przesłanie stosownej zwrotnej wiadomości do Spółki drogą elektroniczną. Spółka archiwizuje przedmiotowe wiadomości e-mail otrzymane od Nabywców

- będą uprawniały Wnioskodawcę w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do zastosowania opodatkowania stawką VAT 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy).

Należy zauważyć, że przedstawione przez Wnioskodawcę dokumenty umożliwiają zidentyfikowanie towarów (m.in. nazwę/opis/kod towaru), miejsce wysyłki, miejsce dostarczenia towarów (tj. adres Nabywcy lub inne miejsce wskazane przez Nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE), umożliwiają powiązanie płatności dokonanych przez Nabywców z dokonanymi na ich rzecz WDT (które dokonywane są po otrzymaniu towarów przez Nabywców), a także zawierają potwierdzenie, że towary zostały dostarczone do nabywcy (potwierdzenie e-mail).

W ocenie Organu także w Przypadku 2, posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty obejmujące:

• kopię faktury, na której widnieją dane Nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz Nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, numer i data wystawienia faktury, miejsce wysyłki (tj. adres Spółki lub inne miejsce wskazane przez Spółkę znajdujące się na terytorium Polski), nazwa /opis/ kod towaru, numer dokumentu dostawy (delivery note), miejsce dostarczenia towarów (tj. adres Nabywcy lub inne miejsce wskazane przez Nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE);
  

• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, sporządzaną do każdej wystawionej faktury, tzw. dokument dostawy (delivery note) na którym widnieją nazwa /opis/ kod towaru oraz ilość i waga netto towaru, a w niektórych przypadkach również liczba opakowań, a także data i systemowy numer zamówienia Spółki, który powiązany jest bezpośrednio z zamówieniem Nabywcy widniejącym na fakturze;
  

• potwierdzenia płatności za towar, stanowiące potwierdzenia przelewu środków na rachunek bankowy Spółki wraz z szczegółami płatności tj. zestawieniem faktur, które składają się na zbiorczą płatność od Nabywców. Na przedmiotowe potwierdzenia płatności składają się potwierdzenia przelewów zawierające informacje o płatności (m.in. datę i kwotę zapłaty oraz numer rachunku bankowego, z którego została uiszczona) oraz szczegóły płatności zawierające odniesienie do transakcji, której zapłata dotyczy (np. numer faktury / zamówienia / delivery note). W związku z tym możliwe jest powiązanie płatności dokonanych przez Nabywców z dokonanymi na ich rzecz WDT. Potwierdzenie zapłaty Spółka może pobrać samodzielnie z poziomu swojego konta bankowego online, bądź zamówić potwierdzenie w banku. Natomiast szczegóły płatności do poszczególnych przelewów Spółka otrzymuje od Nabywców drogą elektroniczną, pocztą tradycyjną lub poprzez pobranie z portalu Nabywcy. Warunki płatności z Nabywcami są ustalone w taki sposób, że termin płatności faktury upływa już po dostawie towarów. Zgodnie z umowami i zwyczajami płatność za towar następuje, zatem dopiero po jego otrzymani u przez Nabywcę;

- będą uprawniały Wnioskodawcę w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do zastosowania opodatkowania stawką VAT 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy).

Należy zauważyć, że przedstawione przez Wnioskodawcę dokumenty umożliwiają zidentyfikowanie towarów (m.in. nazwę/opis/kod towaru), miejsce wysyłki, miejsce dostarczenia towarów (tj. adres nabywcy lub inne miejsce wskazane przez nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE) oraz umożliwiają powiązanie płatności dokonanych przez Nabywców z dokonanymi na ich rzecz WDT (które dokonywane są po otrzymaniu towarów przez Nabywców).

Ponadto zadaniem Organu również w Przypadku 3, posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty obejmujące:

• kopię faktury, na której widnieją dane Nabywcy i Spółki, w tym właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz Nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, numer i data wystawienia faktury, miejsce wysyłki (tj. adres Spółki lub inne miejsce wskazane przez Spółkę znajdujące się na terytorium Polski), nazwa /opis/ kod towaru, numer dokumentu dostawy (delivery note), miejsce dostarczenia towarów (tj. adres Nabywcy lub inne miejsce wskazane przez Nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE);
  

• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, sporządzaną do każdej wystawionej faktury, tzw. dokument dostawy (delivery note) na którym widnieją nazwa /opis/ kod towaru oraz ilość i waga netto towaru, a w niektórych przypadkach również liczba opakowań, a także data i systemowy numer zamówienia Spółki, który powiązany jest bezpośrednio z zamówieniem Nabywcy widniejącym na fakturze;
  

• zestawienia zrealizowanych dostaw – wysłane samodzielnie przez nabywcę do Spółki (drogą elektroniczną bądź pocztą tradycyjną) lub wygenerowane przez Spółkę z portalu Nabywcy (Spółka ma dostęp do systemu/portalu Nabywcy i może monitorować, kiedy dane towary zostały otrzymane przez Nabywcę, jak również pobrać potwierdzenia zrealizowanych dostaw). Przedmiotowe zestawienia zawierają m.in. numer faktury/delivery note, datę otrzymania towaru przez nabywcę i miejsce dostawy (entry date, date of receipt). Niektóre z zestawień otrzymanych od nabywców zawierają podpis lub pieczęć nabywcy, niektóre nie zawierają. Ponadto z zestawienia może wynikać bezpośrednio, co ono dokumentuje np. zestawienie zawiera adnotację, że dokument ten stanowi certyfikat/potwierdzenie otrzymania towarów lub może nie zawierać takiej informacji (w takim przypadku informacja ta wynika z wiadomości e-mail, do której zestawienie stanowi załącznik - Spółka w takiej sytuacji również gromadzi przedmiotowe wiadomości elektroniczne). Jednocześnie Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał, że Nabywca w ww. zestawieniu zrealizowanych dostaw oświadcza, iż towary będące przedmiotem WDT (identyfikowane za pomocą podanych w tym zestawieniu numerów faktur/delivery note) zostały do niego dostarczone;

- będą uprawniały Wnioskodawcę w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do zastosowania opodatkowania stawką VAT 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy).

Należy zauważyć, że przedstawione przez Wnioskodawcę dokumenty umożliwiają zidentyfikowanie towarów (m.in. nazwę/opis/kod towaru), miejsce wysyłki, miejsce dostarczenia towarów (tj. adres nabywcy lub inne miejsce wskazane przez nabywcę znajdujące się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE) oraz zawierają zestawienie zrealizowanych dostaw wraz z datą otrzymania towaru przez Nabywcę i miejsca dostawy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE.

W konsekwencji uznać należy, że przedstawione przez Wnioskodawcę w odniesieniu do Przypadku 1, 2 i 3 opisu zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego posiadane dokumenty stanowią dowody z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, które (jak wynika z opisu sprawy) łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji uprawniają również po dniu 1 stycznia 2020 r. – do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.