Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.102.2020.2.AZ
z 27 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2020 r. (data wpływu 17 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z 27 lutego 2020 r. (data wpływu 6 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do odliczenia i otrzymania zwrotu części podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonanych po 1 stycznia 2017 r. w związku z realizacją projektu „….”. Wniosek został uzupełniony pismem z 27 lutego 2020 r. (data wpływu 6 marca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 25 lutego 2020 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.102.2020.1.AZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto będzie realizować projekt pn. „…”, który współfinansowany będzie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Województwa na lata 2014-2020.

Niniejsze przedsięwzięcie to inwestycja celu publicznego. Przedmiotem projektu jest budowa mikrokogeneracyjnego źródła energii opartego o gazowy silnik spalinowy, którego zadaniem będzie produkcja części energii elektrycznej na potrzeby własne obiektu oraz wspomaganie istniejącego układu grzewczego kotłowni gazowej. Po analizie zapotrzebowania budynku na ciepło i energię elektryczną zaplanowano budowę kaskady 2 mikrokogeneratorów o łącznej mocy 120kW, w rozbiciu na:

• moc elektryczną 40kWe (2 x 20 kW)
• moc cieplną 80 kWt (2 x 40 kW)
  
  

System będzie spełniał warunki wysokosprawnej kogeneracji – jego sprawność ogólna będzie nie niższa niż 95% (bez ciepła kondensacji spalin), z 31,6% przypada na sprawność elektryczną, a 63,4% na sprawność cieplną. Z uwagi na umiejscowienie jednostki masa jednostki kogeneracyjnej nie będzie przekraczać 800 kg. Planowana praca międzyprzeglądowa to minimum 6 000 godzin.

Energia cieplna uzyskiwana z chłodzenia silnika gazowego i generatora będzie odzyskiwana w dystrybutorach ciepła z transformacją na czynnik grzewczy w postaci wody o nominalnych parametrach 80/60 stopni. Wpięcie w układ grzewczy przewidziano w istniejącej kotłowni gazowej. W tym celu przewiduje się budowę instalacji gazowej łączącej budynek kogeneratora z istniejąca kotłownią. Zakres projektu przewiduje również część elektryczną, w skład której wchodzi: rozbudowa rozdzielni głównej na potrzeby zasilania budynku kogeneracji, zasilanie budynku kogeneracji, tablica rozdzielcza budynku kogeneracji, instalacja oświetlenia ogólnego budynku kogeneracji, instalacja oświetlenia awaryjnego budynku kogeneracji, instalacja gniazd wtyczkowych, instalacja oświetlenia zewnętrznego, instalacje dla odbiorników energii elektrycznej wymagających indywidualnego zabezpieczenia, instalacja technologii kogeneracji, instalacja uziemiająca, instalacja odgromowa, rozbudowa rozdzielni nN stacji.

Miasto jest jednostką zlecającą wszelkie prace w ramach projektu. Projekt zostanie zrealizowany rzeczowo w ramach jednego kontraktu obejmującego wykonanie wszystkich prac budowlano-instalacyjnych. Po zakończeniu inwestycji wytworzony majątek zostanie przekazany w trwały zarząd do MOSiR – jednostki organizacyjnej Wnioskodawcy, która będzie zarządzała budynkami wyposażonymi w źródła ciepło oparte o wysokosprawną kogenerację. Od 1 stycznia 2017 r. po tzw. centralizacji jednostki MOSiR z Miastem jest jednym podatnikiem VAT.

Wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego. Przed 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków. Termin rozpoczęcia realizacji projektu (poniesienie pierwszego wydatku) przypada na 30 listopada 2018 r. natomiast termin zakończenia realizacji projektu 30 września 2020 r.

Na fakturach dokumentujących zakupy związane z realizacją projektu jako nabywca wskazane będzie Miasto.

Data poniesienia pierwszego wydatku 30 listopada 2018 r. – wykonanie dokumentacji technicznej. Na dzień składania wyjaśnień Miasto poniosło jedynie wydatek dotyczący opracowania dokumentacji technicznej.

Do 1 stycznia 2017 r. Miasto traktowało MOSiR jako odrębnego podatnika. Do 1 stycznia 2017 r. MOSiR był podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny i składał samodzielnie deklaracje VAT. Miasto od 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.

Wnioskodawca za pośrednictwem MOSiR (jednostki budżetowej) realizuje działalność gospodarczą opodatkowaną VAT, zwolnioną od VAT oraz pozostałą działalność inną niż gospodarczą.

W ramach realizowanego projektu Wnioskodawca nie ma możliwości jednoznacznie przypisać wydatków na zakup towarów i usług (po 1 stycznia 2017 r.) do poszczególnego rodzaju działalności. W związku z powyższym odliczenie podatku VAT będzie obliczane zgodnie ze wskaźnikiem WSS x PRE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do projektu „….” istnieje możliwość odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do projektu pn. „…” Miasto w świetle art. 86 ust.1 ustawy mają zastosowanie 2 rozwiązania:

1. Odnośnie wydatków poniesionych przed 1 stycznia 2017 r. na obiekt MOSiR – ma możliwość odliczenia podatku VAT w całości, MOSiR był przed 1 stycznia 2017 r. czynnym podatnikiem VAT, w związku z tym na zarządzanym przez niego obiekcie dokonywano przed tą datą czynności opodatkowanych, a podatek był odliczany za pomocą wskaźnika WSS wynoszącego 100%.
2. Odnośnie wydatków ponoszonych po 1 stycznia 2017 r. – ma możliwość odliczenia podatku VAT w części; z uwagi na fakt, iż wydatki będą dotyczyć obiektów, w których będą wykonywane zarówno czynności opodatkowane jak i czynności nieopodatkowane, do wyliczenia wysokości części podatku VAT, która podlegać będzie zwrotowi, wykorzystana zostanie metoda będącą iloczynem wysokości podatku, współczynnika struktury sprzedaży (WSS) oraz prewspółczynnika określonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2h ustawy
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia i otrzymania zwrotu części podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonanych po 1 stycznia 2017 r. jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają m.in. regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a oraz 90 ustawy o VAT.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Jak wynika z powyższych unormowań, podatnik, u którego nabywane towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, będzie w pierwszej kolejności zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Następnie w odniesieniu do zakupów wykorzystywanych zarówno do celów działalność opodatkowanej, jak i zwolnionej od podatku VAT, podatnik zobowiązany jest do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ustawy. Przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą, zatem czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10a ustawy, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 10b ustawy, przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
   
   

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, podatnik na wstępie winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (niepodlegającej opodatkowaniu, opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej od podatku). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości, natomiast w przypadku wydatków związanych z czynnościami niepodlegającymi ustawie o VAT lub zwolnionymi od podatku VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje w ogóle. Natomiast w sytuacji, gdy wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a przyporządkowanie ich do działalności gospodarczej nie jest możliwe podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Ponadto w przypadku, gdy w ramach działalności gospodarczej wystąpią również czynności zwolnione od podatku, celem obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zastosowanie znajdzie również proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy. Zarówno „sposób określenia proporcji” (art. 86 ust. 2a), jak i proporcję (art. 90), ustala się odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej gminy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto realizuje projekt pn. „…”. Termin rozpoczęcia realizacji projektu (poniesienie pierwszego wydatku) przypada na 30 listopada 2018 r. natomiast termin zakończenia realizacji projektu 30 września 2020 r. W fakturach dokumentujących zakupy związane z realizacją projektu jako nabywca wskazane będzie Miasto. Na dzień składania wyjaśnień Miasto poniosło jedynie wydatek dotyczący opracowania dokumentacji technicznej w dniu 30 listopada 2018 r. Wnioskodawca za pośrednictwem MOSiR (jednostki budżetowej) realizuje działalność gospodarczą opodatkowaną VAT, zwolnioną od VAT oraz pozostałą działalność inną niż gospodarczą. W ramach realizowanego projektu Wnioskodawca nie ma możliwości jednoznacznie przypisać wydatków na zakup towarów i usług (po 1 stycznia 2017 r.) do poszczególnego rodzaju działalności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu w części, z zastosowaniem współczynnika struktury sprzedaży (WSS) oraz prewspółczynnika określonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Jak wskazano powyżej, obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego zostanie spełniony, gdyż – jak wynika z okoliczności sprawy – Wnioskodawca za pośrednictwem MOSiR (jednostki budżetowej) realizuje m.in. działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Zatem Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w części w jakiej zakupy będą związane z wykonywaniem w obiekcie MOSiR czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie okoliczności sprawy wskazują, że wydatki związane z realizacją projektu będą wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT i zwolnionej od podatku) oraz do działalności innej niż gospodarcza, i nie istnieje możliwość ich bezpośredniej alokacji do czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, w odniesieniu do wydatków ponoszonych w związku z realizacją projektu od 1 stycznia 2017 r., w tym zakupu dotyczącego wykonania dokumentacji technicznej, Gmina ma/będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem „sposobu określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników oraz wskaźnika proporcji ustalonego zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Tym samym Gmina będzie miała również prawo do ubiegania się o zwrot różnicy podatku – o ile wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad podatkiem należnym, zgodnie z art. 87 ustawy.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie tj. w części oznaczonej nr 2, jest prawidłowe.

Jednocześnie organ informuje, że w zakresie stanowiska Wnioskodawcy w części oznaczonej nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.