2020.03.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.24.2020.2.SR
z 20 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 13 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.24.2020.1.SR, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 13 lutego 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 lutego 2020 r.), zaś w dniu 26 lutego 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 24 lutego 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 22 kwietnia 1999 r. na podstawie umowy darowizny (Repertorium A nr ...) Wnioskodawca stał się właścicielem udziałów w gospodarstwie rolnym położonym w … przy ul. …, gmina …, woj. …. Udziały te wynosiły 510/768, co dawało 66,41% z całości, reszta udziałowców miała 258/768 udziałów czyli 33,59% z całości gospodarstwa o całkowitej powierzchni 11,1363 ha, położonego w gminie …, obręb …, składającego się z: działki nr A (pow. 2.8517 ha, wartość 304 594 zł), działki nr B (pow. 0.6709 ha, wartość 161 021 zł, siedlisko z domem i dwoma budynkami gospodarczymi), działki nr C (pow. 0,9243 ha, wartość 478 787 zł), działki nr D (pow. 0,3419 ha, wartość 255 912 zł), działki nr E (pow. 0,3443 ha, wartość 257 709 zł), działki nr F (pow. 0,3422 ha, wartość 256 137 zł), działki nr G (pow. 0,9188 ha, wartość 463 810 zł), działki nr H (pow. 0,4385 ha, wartość 230 826 zł), działki nr I (pow. 0,4265 ha, wartość 224 510 zł), działki nr J (pow. 0,1727 ha, wartość 45 524 zł, droga), działki nr K (pow. 1,7169 ha, wartość 742 731 zł), działki nr L (pow. 1,9876 ha, wartość 63 150 zł) ˗ co razem daje wartość 3 484 711 zł.

W dniu 26 stycznia 2012 r. Wnioskodawca złożył wniosek do sądu o zniesienie współwłasności, które zakończyło się ugodą zawartą przed sądem w dniu 3 września 2019 r. Wartość powyższych działek jest określona na podstawie operatu szacunkowego z dnia 19 listopada 2018 r. sporządzonego przez rzeczoznawcę, który został wyznaczony przez sąd. Z powyższego wynika, że wartość udziałów Wnioskodawcy wynosi 2 314 065 zł 90 gr, a wartość udziałów pozostałych współwłaścicieli wynosi 1 170 645 zł 10 gr.

Na mocy ww. ugody Wnioskodawca otrzymał: działkę nr A, działkę nr B, działkę nr C, działkę nr K, działkę nr L, działkę nr H, działkę nr I oraz udział 3076/10000 w działce nr J (udział w drodze) ˗ co stanowi wartość 2 219 621zł 65 gr.

Działki nr F i nr G przyznano na współwłasność w udziałach: J.B. 3/12 części, K.S. 3/12 części, J.G. 2/12 części, W.N. 2/12 części, A.S. 2/12 części. Udziały w drodze ˗ działka nr J przyznano: J.B. 1000/10000 części, K.S. 100/10000 części, J.G. 828/10000 części, W.N. 828/10000 części, A.S. 828/10000 części ˗ co stanowi wartość 740 360 zł 12 gr.

P.M. przyznano na własność działki nr D i nr E oraz udział 2440/10000 w działce nr J (udział w drodze) oraz spłatę w wysokości 80 000 zł, którą otrzymał od Wnioskodawcy w dniu 17 września 2019 r. przelewem bankowym, co w sumie stanowi wartość 604 729 zł 23 gr.

Po zawartej ugodzie i spłacie P.M. wartość części Wnioskodawcy jest o 174 444 zł 24 gr mniejsza niż wynika to z udziałów, natomiast wartość reszty współwłaścicieli jest o 174 444 zł 24 gr większa. Oznacza to, że zasoby Wnioskodawcy uległy zmniejszeniu.

Nieruchomość Wnioskodawcy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, a także nie była ona wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca jest rolnikiem.

W ciągu najbliższego roku Wnioskodawca planuje wydzielenie działki o pow. do 0,30 ha z działki rolnej nr K oraz jej sprzedaż znajomej firmie. Działka rolna nr K nie jest uzbrojona, Wnioskodawca nie występował do gminy o ustalenie na niej warunków zabudowy, nie znajduje się ona w planie zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie korzysta z biur pośrednictwa nieruchomości oraz nie ogłasza w prasie ani internecie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy sprzedaż działki o pow. do 0,30 ha wydzielonej z działki nr K korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy z tytułu tej transakcji stanę się podatnikiem VAT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast pytanie oznaczone nr 2 dotyczące podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzone odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania nr 1), sprzedaż działki wydzielonej z działki rolnej nr K nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ wyżej opisaną nieruchomość Wnioskodawca nabył w 1999 r., tak więc od jej nabycia minęło więcej niż 5 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż działki po upływie 5 lat nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Ponadto, po zniesieniu współwłasności Wnioskodawca otrzymał nieruchomość wartą według wyceny rzeczoznawcy mniej niż wynikało to z udziałów o 174 444 zł 24 gr. Wnioskodawca nie otrzymał spłaty, lecz to On był spłacającym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 22 kwietnia 1999 r. na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca stał się właścicielem udziałów w gospodarstwie rolnym. Udziały te wynosiły 510/768, co dawało 66,41% z całości, reszta udziałowców miała 258/768 udziałów czyli 33,59% z całości gospodarstwa o całkowitej powierzchni 11,1363 ha, składającego się z: działki nr A (pow. 2.8517 ha), działki nr B (pow. 0.6709 ha, siedlisko z domem i dwoma budynkami gospodarczymi), działki nr C (pow. 0,9243 ha), działki nr D (pow. 0,3419 ha), działki nr E (pow. 0,3443 ha), działki nr F (pow. 0,3422 ha), działki nr G (pow. 0,9188 ha), działki nr H (pow. 0,4385 ha), działki nr I (pow. 0,4265 ha), działki nr J (pow. 0,1727 ha, droga), działki nr K (pow. 1,7169 ha), działki nr L (pow. 1,9876 ha) ˗ co razem daje wartość 3 484 711 zł.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. Natomiast, jeżeli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, przedmiotem którego były nieruchomości, udział w nich zwiększa się, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tego udziału w nieruchomościach, o który zwiększył się udział w nich po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych współwłaścicieli, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości w 2019 r. udział Wnioskodawcy w nieruchomości nie uległ zwiększeniu, jak wskazuje Wnioskodawca, nie można mówić o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że wartość działek, które nabył na mocy ugody sądowej w sprawie zniesienia współwłasności, nie przekracza wartości udziału przysługującemu Mu w nieruchomości, stwierdzić należy, że planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę wydzielonej części działki nr K nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tego tytułu do zapłaty podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, pomimo używania zamiennie pojęcia zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych oraz niepodlegania opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, które nie są tożsame choć wywołują ten sam skutek podatkowy w postaci braku obowiązku opodatkowania dochodu uzyskanego z tej sprzedaży.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe będą się różniły od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin