Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.119.2020.1.KO
z 20 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 28 stycznia 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2020 r. (data wpływu 3 lutego 2020 r.) oraz pismem z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 26 lutego 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia rodzinnego otrzymywanego z Włoch – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął za pośrednictwem ePUAP ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Pismami z dnia 3 lutego 2020 r. oraz 26 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest obywatelką polską zamieszkałą na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Występuje w imieniu swoich niepełnoletnich córek, posiadających też obywatelstwo włoskie. Ojciec dzieci był obywatelem Włoch. Z tytułu pracy świadczonej przez Jej partnera we Włoszech na rzecz córek przyznana została renta rodzinna. Świadczenie wypłaca włoski urząd INPS, będący odpowiednikiem polskiego ZUS. Kwota renty wypłacanej dzieciom Wnioskodawczyni wynosi 379 euro miesięcznie na każde dziecko. Kwota ta nie przekracza limitu kwoty wolnej od podatku według przepisów prawa włoskiego. Zgodnie z przepisami podatkowymi prawa włoskiego, kwota wolna od podatku wynosi do 8 000 tys. euro rocznie. Wnioskodawczyni prosi o wydanie interpretacji za okres od 2016 r. do chwili zaprzestania pobierania renty przez córki, czyli z momentem zaprzestania nauki. Córki posiadają centrum interesów osobistych, ale nie gospodarczych. Nie posiadają żadnych dochodów uzyskiwanych w Polsce. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mieszkają, uczą się i przebywają powyżej 183 dni. Świadczenie określone we wniosku jako renta rodzinna zostało przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących we Włoszech. Jest ono przekazywane przez ..... Dzieci nie uzyskują żadnych innych dochodów. Renta rodzinna wypłacana dzieciom przez organ włoski stanowi świadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 24 ust. 1 obowiązującej aktualnie umowy zawartej między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374) stanowi, że: „obywatele umawiającego się państwa nie będą poddani w drugim umawiającym się państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z tym obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe od tych, którym w tych samych okolicznościach są lub mogą być poddani obywatele drugiego państwa”. Z powyższego wynika, że obywatel polski nie powinien być obciążany ani bardziej uciążliwemu opodatkowaniu, ani bardziej uciążliwym obowiązkom od tych, które w tych które obowiązują we Włoszech. Skoro zatem renta rodzinna otrzymywana przez dziecko jest zwolniona od podatku, to analogicznie nie powinna ona podlegać obowiązkowi podatkowemu również w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy renta rodzinna wypłacana na rzecz dzieci mieszkających w Polsce przez organ włoski, która we Włoszech jest zwolniona z podatku dochodowego z uwagi na to, że jej wysokość nie przekracza obowiązującego we Włoszech limitu kwotowego powinna zostać doliczona do dochodów Wnioskodawczyni i wykazana w zeznaniu podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, renta rodzinna wypłacana na rzecz dzieci mieszkających w Polsce przez włoski organ, która we Włoszech jest zwolniona z podatku dochodowego z uwagi na to, że jej wysokość nie przekracza obowiązującego we Włoszech limitu kwotowego, powinna być również zwolniona od podatku dochodowego w Polsce. Wnioskodawczyni jest obywatelką polską, natomiast Jej córki mają obywatelstwo włoskie, ponieważ urodziły się we Włoszech, ojciec był Włochem i tam pracował. Wnioskodawczyni jest opiekunem prawnym i występuje w imieniu swoich niepełnoletnich córek. Uważa, że renta Jej dzieci nie powinna być doliczana do Jej zeznania podatkowego i tym samym nie powinien być pobrany podatek od renty, ponieważ znacznie ograniczyłoby to dalszą edukację dzieci, na co zdaniem Wnioskodawczyni, między innymi renta jest przeznaczona. Dzieci uczą się w szkole podstawowej i w szkole muzycznej. Renta po części jest przeznaczona na kupno instrumentów (kupno fletu i saksofonu, kupno pianina i strojenie go), liczne konkursy i wyjazdy, które muszą być finansowane przez rodzica. Dzieci nie mają żadnych dofinansowań, rodzinnego oraz na dzień dzisiejszy nie pobierają świadczenia 500+, ani ze strony włoskiej, gdzie nie istnieje taka pomoc, ani ze strony polskiej. Jedna z córek ma lekkie zaburzenia neurologicznie, przechodzi terapie, które są prywatne, co generuje dalsze koszty i pobranie podatku od renty dzieci będzie działało na ich szkodę. Strona włoska nie pobiera podatku ze względu na niski dochód w ten sposób umożliwiając dzieciom (półsierotom) lepszy start. Wnioskodawczyni uważa, że ze strony polskiej powinno być takie same podejście do sprawy. Przy wynagrodzeniu Wnioskodawczyni z najniższej krajowej, kwota podatku byłaby dla Niej i Jej córek bardzo dużym obciążeniem. Art. 24 ust. 1 obowiązującej aktualnie umowy zawartej między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374) stanowi, że: obywatel polski nie powinien być obciążany ani bardziej uciążliwemu opodatkowaniu, ani bardziej uciążliwym obowiązkom od tych, które obowiązują we Włoszech. Skoro zatem renta rodzinna otrzymywana przez dziecko jest zwolniona od podatku, to analogicznie nie powinna ona podlegać obowiązkowi podatkowemu również w Polsce. Obywatele umawiającego się państwa nie będą poddani w drugim umawiającym się państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z tym obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe od tych, którym w tych samych okolicznościach są lub mogą być poddani obywatele drugiego państwa. Renta rodzinna wypłacana na rzecz dzieci mieszkających w Polsce przez włoski organ, może podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce na tej podstawie, że jest świadczeniem otrzymywanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, tj. na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to w szczególności z charakteru i kompetencji organu włoskiego wypłacającego to świadczenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Cytowany wyżej przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje dwie przesłanki od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką polską zamieszkałą na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wychowuje dwie niepełnoletnie córki. Zmarły ojciec dzieci był obywatelem Włoch. Z tytułu pracy świadczonej przez Jej partnera we Włoszech na rzecz córek przyznana została renta rodzinna. Świadczenie wypłaca włoski urząd INPS, będący odpowiednikiem polskiego ZUS. Kwota renty wypłacanej dzieciom Wnioskodawczyni wynosi 379 euro miesięcznie na każde dziecko. Kwota ta nie przekracza limitu kwoty wolnej od podatku według przepisów prawa włoskiego. Zgodnie z przepisami podatkowymi prawa włoskiego, kwota wolna od podatku wynosi do 8 000 tys. euro rocznie. Córki posiadają centrum interesów osobistych, ale nie gospodarczych. Nie posiadają żadnych dochodów uzyskiwanych w Polsce, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mieszkają, uczą się i przebywają powyżej 183 dni. Świadczenie określone we wniosku jako renta rodzinna zostało przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących we Włoszech. Jest ono przekazywane przez ....

Jak wynika z wniosku, córki Wnioskodawczyni otrzymują zasiłek rodzinny z Włoch, po zmarłym ojcu, wypłacany z INPS, tj. Krajowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych we Włoszech (odpowiednika ZUS).

W związku z powyższym w niniejszej sprawie znajdą zastosowania postanowienia Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Włochami.

Zgodnie z art. 18 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374), z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Przepis art. 19 ust. 2 lit. a) tej Umowy stanowi, że każda emerytura wypłacana bezpośrednio, bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej, bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.

Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie (art. 19 ust. 2 lit. b) Umowy).

Należy podkreślić, że ww. Umowa została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, że renta, czy emerytura nie musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, że otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej umowy.

Zgodnie z art. 30 zdaniem końcowym powołanej Umowy: Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r., każdy w językach polskim, włoskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne; w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.

Oznacza to, że w polskiej wersji językowej znajduje się błąd wynikający z niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski przepisu art. 18 polsko – włoskiej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosownie do zapisów rozstrzygającej wersji Umowy, prawidłowo przepis ten powinien brzmieć: emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

W związku z powyższym zauważyć trzeba, że co do zasady, emerytury oraz inne podobne świadczenia (o których mowa w art. 18 ww. Umowy), wypłacane z tytułu zatrudnienia w przeszłości, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane.

Stosownie zaś do art. 19 ust. 1 lit. a) ww. Umowy, emerytura wypłacana z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy podlega opodatkowaniu tylko we Włoszech. Natomiast art. 19 ust. 2 lit. b) ww. Umowy zawiera wyjątek od tej zasady i zgodnie z jego brzmieniem – w przypadku emerytur z pracy polegającej na świadczeniu usług na rzecz państwa włoskiego lub jednostki, lub władzy, w przypadku gdy pobierający emeryturę ma miejsce zamieszkania w Polsce i posiada obywatelstwo polskie – taka emerytura, otrzymywana z tej pracy, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie a Jej córki posiadają obywatelstwo polskie i włoskie i mieszkają na stałe w Polsce.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy Umowy polsko - włoskiej należy stwierdzić, że zasiłek rodzinny otrzymywany w związku ze śmiercią ojca z włoskiego INPS przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, gdyż jego odbiorca, tj. córki Wnioskodawczyni mają w Polsce stałe miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba że rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, jeżeli małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, dochody małoletnich dzieci dolicza się po połowie do dochodu każdego z małżonków.

Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do małżonków, w stosunku do których orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów (art. 7 ust. 3 ww. ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, że w przepisie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymienione są w sposób enumeratywny (wyczerpujący) przychody (dochody) korzystające ze zwolnienia od podatku dochodowego, tzw. zwolnienia przedmiotowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że zasiłek rodzinny z Włoch, jeżeli został wypłacony na podstawie obowiązujących tam przepisów o świadczeniach rodzinnych, otrzymany przez córki Wnioskodawczyni jako osoby mające stałe miejsce zamieszkania w Polsce - podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednocześnie jednak, otrzymany z tego tytułu zasiłek rodzinny podlega zwolnieniu przedmiotowemu, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli jest zwolniony od podatku dochodowego. Oznacza to, że na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek doliczania do swoich dochodów świadczeń otrzymywanych przez małoletnie córki.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.