Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.97.2020.1.MGR
z 20 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 24 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania diet podatnika pełniącego funkcję radnego oraz sołtysa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w latach 2014-2018 piastował mandat radnego Rady Miejskiej oraz jednocześnie sprawował funkcję sołtysa. Wnioskodawca jest radnym kadencji 2018-2023, a od 2019 r., nie pełni już funkcji sołtysa.

Zgodnie z zapisami Uchwały Rady Miejskiej z dnia 26 stycznia 2012 r., radnym i sołtysom przysługuje dieta za udział w sesji Rady Miejskiej, posiedzeniach komisji Rady oraz zespołach kontrolnych komisji, o ile wchodzi w jej skład lub został na nie zaproszony. Zarówno radny, jak i sołtys otrzymuje dietę w wysokości 8 diet przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju za każdy dzień, w którym brał udział w posiedzeniach Rady, komisji i w zespołach kontrolnych komisji Rady, tj. 240 zł (8 x 30 zł).

W związku z tymi zapisami, osoba będąca jednocześnie radnym i sołtysem winna otrzymywać dwie niezależne diety z uwagi na pełnienie dwóch niezależnych funkcji społecznych. Osoby będące zarówno radnymi, jak i sołtysami nie mogą otrzymywać tylko jednej wybranej diety w sytuacji gdy przepisy prawa powszechnie obowiązującego, jak i przepisy prawa miejscowego przewidują wypłatę dwóch diet jednocześnie.

W 2014 r. liczba posiedzeń Rady Miejskiej wynosiła 14, w 2015 r. – 11, w 2016 r. – 11, łącznie 36 posiedzeń. Wnioskodawca brał udział w 32 posiedzeniach, zatem powinien otrzymać dodatkowo dietę w wysokości 7 680 zł (32 x 240 zł). Pomimo zapisów wskazanej na wstępie uchwały, Wnioskodawcy była wypłacana tylko jedna dieta.

W związku z powyższym Wnioskodawca złożył pozew o zapłatę. Prawomocnym wyrokiem Sąd Rejonowy zasądził od Gminy na rzecz Wnioskodawcy kwotę 7 680 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 lutego 2017 r. do dnia zapłaty. Wyrok ten został w całości utrzymany przez Sąd Okręgowy. W grudniu 2019 r. Gmina wypłaciła Wnioskodawcy jednorazowo kwotę 7 680 zł wraz z należnymi odsetkami. Gmina wypłaciła kwotę brutto zaległych diet.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ze zwolnienia od podatku korzystają kwoty dotyczące danego miesiąca, czy kwoty wypłacone w danym miesiącu, a tym samym, czy wypłacone Wnioskodawcy wyrównanie zaległych diet w jednorazowej wysokości przekraczającej limit zwolnienia powinno być wypłacone w wysokości brutto bez potrącania podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 3 000 zł (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. – do kwoty 2 280 zł).

Stwierdzić należy, że limitem zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są kwoty diet dotyczące danego miesiąca, a nie kwoty faktycznie wypłacone w danym miesiącu. Nie wyklucza możliwości skorzystania z ww. zwolnienia fakt, że wypłata rat z tytułu zaległych diet sołtysa wraz z wypłatą bieżących diet radnego wystąpiła jednorazowo. Podkreślić przy tym należy, że w sytuacji gdyby Gmina prawidłowo wypłacała Wnioskodawcy należne diety radnego, jak i sołtysa, to i tak w żadnym z miesięcy z lat 2014-2016 suma wypłaconych diet nie przekroczyłaby kwoty 2 280 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest istotne, że należne Mu zaległe diety zostały skumulowane i wypłacone w innym roku podatkowym, aniżeli w tym, za który były należne. Istotny jest fakt, że wysokość zaległych i bieżących diet miesięcznie nie przekraczała kwoty zwolnionej, ponieważ podstawę opodatkowania stanowi miesięczna kwota przyznanej diety, a nie suma wypłaconych bieżących diet i diet zaległych.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne:

• Nr IPTPB1/4511-387/15-5/AP Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi,
  

• Nr IBPBII/1/415-794/11/ASz, Dyrektora Izby Skarbową w Katowicach,
  

• Nr ILPB2/415-698/13-2/WS, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
  

• Nr IBPBI1/1/415-46/12/MK Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
  

oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2017 r. w sprawie III SA/Wa 2064/16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy zostały określone źródła przychodów. W pkt 2 tego artykułu wymieniona została działalność wykonywana osobiście.

Na podstawie art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 3 000 zł (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2280 zł).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w latach 2014-2018 piastował mandat radnego Rady Miejskiej oraz jednocześnie sprawował funkcję sołtysa. Obecnie jest radnym kadencji 2018-2023, a od 2019 r., nie pełni już funkcji sołtysa.

W związku z zapisami Uchwały Rady Miejskiej, osoba będąca jednocześnie radnym i sołtysem winna otrzymywać dwie niezależne diety z uwagi na pełnienie dwóch niezależnych funkcji społecznych. Wnioskodawca w latach 2014-2016 brał udział w 32 posiedzeniach, zatem powinien otrzymać dodatkowo dietę w wysokości 7 680 zł. Pomimo zapisów wskazanej uchwały, Wnioskodawcy była wypłacana tylko jedna dieta. W związku z powyższym Wnioskodawca złożył pozew o zapłatę. Prawomocnym wyrokiem Sąd zasądził od Gminy na rzecz Wnioskodawcy kwotę 7 680 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. W grudniu 2019 r. Gmina wypłaciła Wnioskodawcy jednorazowo kwotę 7 680 zł wraz z należnymi odsetkami. Gmina wypłaciła kwotę brutto zaległych diet.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanego stanu faktycznego należy podkreślić, że wypłacone na podstawie wyroku zaległe diety sołtysa za lata 2014-2016 r., stanowią przychód dotyczący 2019 r., stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też przychody z tytułu zaległych diet należy przyporządkować do przychodów 2019 r. osiągniętych w miesiącu ich faktycznej wypłaty (tj. w grudniu).

W kwestii zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy w sytuacji wypłaty jednorazowo, w jednym miesiącu, świadczeń z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich należnych za kilka miesięcy, należy rozróżnić dwie sytuacje:

1. pierwszą, gdy zaległe diety zostaną wypłacone w tym samym roku podatkowym, w którym stały się wymagalne oraz
2. drugą, z którą mamy do czynienia w opisanym stanie faktycznym, tj. gdy zaległe diety zostaną wypłacane dopiero po upływie roku, w którym stały się wymagalne.
   
   

Wyłącznie w pierwszym przypadku, gdy w jednym miesiącu przekazywane są podatnikowi świadczenia z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich za kilka miesięcy tego samego roku podatkowego i łączna kwota wypłaty jest wyższa od 3 000 zł, wówczas dla zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotna jest kwota świadczenia przypadającego za jeden miesiąc.

Z inną sytuacją mamy do czynienia, gdy zaległe diety wypłacano po zakończeniu roku podatkowego, w którym należności z tytułu tych diet powstały. Zakończenie roku podatkowego powoduje, że nie jest możliwe przyporządkowanie wypłaconych w następnym roku podatkowym zaległych diet do poszczególnych miesięcy roku poprzedniego i ustalenie kwoty zwolnienia na podstawie przepisów obowiązujących w roku poprzednim.

Z tego względu zaległe diety za lata 2014-2016, wypłacone jednorazowo w grudniu 2019 r. stanowią dla Wnioskodawcy przychód z 2019 r. Z uwagi na okoliczność, że suma wypłaconych zaległych diet oraz diet bieżących za grudzień 2019 r. przekroczyła limit zwolnienia przysługującego za grudzień 2019 r., nadwyżka ponad kwotę 3 000 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy, jako podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, nie odnosi się do obowiązków innych podmiotów, w szczególności do obowiązków płatnika.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w zakresie postawionego pytania dotyczącego możliwości opodatkowania diet podatnika pełniącego funkcję radnego oraz sołtysa i nie odnosi się do otrzymanych przez Wnioskodawcę odsetek od tych należności.

Odnosząc się natomiast do przywołanych interpretacji indywidualnych należy wyjaśnić, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same albo zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe, jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania, w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ponadto wyjaśnić należy, że w stosunku do interpretacji:

• Nr IPTPB1/4511-387/15-5/AP Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi,
  

• Nr IBPBII/1/415-794/11/ASz, Dyrektora Izby Skarbową w Katowicach,
  

• Nr IBPBI1/1/415-46/12/MK Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
  

– zostały podjęte działania w trybie 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Należy również podkreślić, że przywołany przez Wnioskodawcę nieprawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dotyczący przepisów prawa wydany został w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagi na powyższe przywołany wyrok, nie jest wiążący dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Należy zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.