Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.55.2020.3.RG
z 20 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu), uzupełnionego pismami: z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) oraz z dnia 14 marca 2020 r. (data wpływu 16 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych nr 1 i 2 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych nr 1 i 2.

Wniosek uzupełniono pismami z z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) oraz z dnia 14 marca 2020 r. (data wpływu 16 marca 2020 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku).

Wnioskodawca jest wraz żoną ... właścicielem działek Nr 1 o pow. ... ha i Nr 2 o pow. ... ha położonych w .... Działki te Wnioskodawca wraz żoną zakupili w 2002 r. W ewidencji gruntów działki te figurują jako rolne RIV b i RIV b, ŁIV. Natomiast w planie zagospodarowania przestrzennego są oznaczone jako 2 PU/zz -Tereny produkcji nieuciążliwej, baz i magazynów, EE - Istniejące główne sieci napowietrzne energetyczne, strefa uzdrowiskowa „C”.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, natomiast żona nie jest podatnikiem VAT. Na działkach tych Wnioskodawca wraz z żoną nie wykonywali przez cały okres żadnych działań w szczególności nie występowali o zmianę w planie zagospodarowania czy też o pozwolenia na budowę. Są one niezabudowane.

Obecnie Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają dokonać sprzedaży tych działek na rzecz „...” spółka z o.o. czynnego podatnika VAT posiadającej … na sąsiedniej działce.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) Wnioskodawca wskazał:

W nawiązaniu do wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. Wnioskodawca informuje, że nastąpiła zmiana stanu prawnego odnośnie własności podaje działek Nr 1 o pow. ... ha i Nr 2 o pow. ... ha położonych w .... Z dniem 31 stycznia 2020 r. żona Wnioskodawcy aktem notarialnym przeniosła przysługujące jej w tych działkach prawo własności tak więc obecnie Wnioskodawca jest ich wyłącznym właścicielem. Wnioskodawca jest nadal czynnym podatnikiem VAT. W stosunku do tych działek Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności. Ponieważ położone są nad rzeką ... w ... to w dacie zakupu w 2002 r. Wnioskodawca z żoną traktowali je jako działki rekreacyjne i nie zostały do chwili obecnej zagospodarowane, głównie z uwagi na fakt, że doszło do zabudowy przez ... sąsiednich działek i hałas oraz ruch samochodów dostawczych wykluczył wypoczynek.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 marca 2020 r. w odpowiedzi na pytania Organu:

1. „Czy nabycie działek nastąpiło w drodze czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług czy zwolnionych z tego podatku (lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT)?” Wnioskodawca odpowiedział: Nabycie działek Nr 1 i 2 nie nastąpiło w drodze czynności opodatkowanych podatkiem VAT ani też zwolnionych od tego podatku. Od tej czynności uiszczono podatek PCC.
2. „Czy z tytułu nabycia działek była wystawiona faktura z naliczonym podatkiem VAT?” Wnioskodawca odpowiedział: Nie była wystawiana faktura VAT.
3. „Czy z tytułu nabycia działek Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony?” Wnioskodawca odpowiedział: Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.
4. „Czy Wnioskodawcy z tytułu nabycia działek nr 1 i 2 przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?” Wnioskodawca odpowiedział: Wnioskodawcy z tytułu nabycia działek Nr 1 i 2 nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.
5. „W jaki konkretnie sposób ww. działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę od momentu nabycia do dnia sprzedaży?” Wnioskodawca odpowiedział: Przedmiotowe działki od chwili zakupu w 2002 r. nie były praktycznie wykorzystywane i w chwili obecnej też nie są wykorzystywane. Jedynie w lecie 2005 lub 2006 roku dwukrotnie i w weekendy Wnioskodawca był z dziećmi na tych działkach.
6. „Czy Wnioskodawca był/jest rolnikiem ryczałtowym, jeśli tak to od kiedy, w jakim okresie?” Wnioskodawca odpowiedział: Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.
7. „Czy działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?” Wnioskodawca odpowiedział: Działki Nr 1 i 2.
8. „Czy Wnioskodawca z ww. gruntu dokonywał sprzedaży ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej (jeśli tak, to jakie to produkty i w jakim okresie sprzedaż ta miała miejsce) i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?” Wnioskodawca odpowiedział: Wnioskodawca nigdy nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych z tych działek, a więc nie było należnego podatku VAT.
9. „Czy działki były udostępniane na rzecz osób trzecich, np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy?” Wnioskodawca odpowiedział: Działki Nr 1 i 2 nigdy nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie żadnych umów w tym umowy najmu i dzierżawy.
10. „Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie nr 9 jest twierdząca, to należy wskazać, czy udostępnienie miało charakter odpłatny czy nieodpłatny?” Wnioskodawca odpowiedział: Pominięto z uwagi na treść odpowiedzi w pkt 8.
11. „Czy Wnioskodawca udzielił/udzieli pełnomocnictwa osobie trzeciej do występowania w jego imieniu w związku ze sprzedażą działek, ewentualnie w jakim zakresie (np.: występowania przed organami administracji publicznej, podejmowania działań faktycznych i prawnych, niezbędnych do uzyskania decyzji i pozwoleń, składania wniosków, odbioru decyzji i postanowień itp.)?” Wnioskodawca odpowiedział: Wnioskodawca nigdy nie udzielał osobie trzeciej pełnomocnictwa do występowania w jego imieniu w związku ze sprzedażą ww. działek.
12. „Czy Wnioskodawca poczynił lub poczyni do dnia sprzedaży nakłady celem zwiększenia atrakcyjności działek, np. ogrodzenie, doprowadzenie sieci energetycznej, wodociągowej lub inne – jakie?” Wnioskodawca odpowiedział: Nie zostały poczynione i nie będą poczynione żadne nakłady celem zwiększenia atrakcyjności działek.
13. „Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanych we wniosku), jeśli tak to ile i jakie?” Wnioskodawca odpowiedział: Wnioskodawca posiada działki Nr … o pow. … ha i Nr … o pow. … o pow. … ha położone w …, których jest współwłaścicielem w 1/3 części i zamierza je sprzedać pod koniec 2020 r., ponieważ działki te są położone w terenach budownictwa pensjonatowego oraz w stosunku do tych działek występował o wydanie pozwolenia budowlanego na budowę pensjonatu i pozwolenie takie uzyskał to w tym przypadku sprzedaż zostanie dokonana jako sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT.
14. „Czy działki nr 1 i 2 były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były/są działki, wykonywała/wykonuje Wnioskodawca – należy podać podstawę prawną zwolnienia?” Wnioskodawca odpowiedział: Działki Nr 1 i 2 nigdy nie były wykorzystywane tym bardziej na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
15. „Należy wskazać czy sprzedaż działek objętych zakresem pytania we wniosku nastąpi:
    1. do 31 marca 2020 r.?
    2. po 31 marca 2020 r.?”

Wnioskodawca odpowiedział: Sprzedaż działek Nr 1 i 2 nastąpi po 31 marca 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą należy doliczyć podatek do ceny przedmiotowych nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 marca 2020 r.), sprzedaż działek Nr 1 i 2 nie podlega podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast za sprzedaż uznaje się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W świetle ww. przepisów, grunty spełniają definicję towarów określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej „Dyrektywą” – stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Uwzględniając powyższe regulacje, stwierdzić należy, iż opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze więc, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to w takim przypadku uznać trzeba, iż nie prowadzi ona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – rozstrzygającym kryterium nie może być okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Za podatnika należy zatem uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Dla uznania danego majątku za prywatny kluczowym jest sposób jego wykorzystania oraz charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Ażeby majątek mógł zostać uznany za prywatny, musi on być w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to TSUE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży, przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych ustaleń nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata, oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy też zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Dla wystąpienia konieczności opodatkowania dostawy gruntu kluczowe jest zatem ustalenie, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako iż jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo zaznaczyć należy, iż działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga więc oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotowe działki od chwili zakupu w 2002 r. nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane i w chwili obecnej też nie są wykorzystywane. Wnioskodawca wskazał, że nie jest rolnikiem ryczałtowym i nigdy nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych z tych działek. Przedmiotowe działki nie były i nie będą przedmiotem najmu lub dzierżawy, jak również w żaden sposób nie przygotowywano ich do planowanej sprzedaży – Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów celem zwiększenia atrakcyjności działek. Ponadto Wnioskodawca nie udzielił osobom trzecim pełnomocnictwa do występowania w jego imieniu w sprawach dotyczących sprzedaży działek.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Zainteresowanego działek nr 1 i 2, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, dokonując sprzedaży działek nr 1 i 2 Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie, sprzedaż działek nr 1 i 2, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nr 1 i 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.